Η ιστορία σας

Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα

Ενότητα 1η

Μου αρέσει να περπατάω.Πάντα μου άρεσε.Εκείνη την κρύα νύχτα,η σκέψη μια βραδινής πορείας στο χωριό με ενθουσίαζε.Βγήκα στον χιονισμένο δρόμο.Φοράω ενα μάλλινο πουλόβερ,μπουφάν και τζίν.Το χωριό είναι έρημο.Οι πλαγιές του Ταύγετου,φαντάζουν σαν μεσαιωνικά σκοτεινά τείχη.Μου προσφέρουν κάποιο αίσθημα ασφάλειας.Κάποιος έχει καθαρίσει τον δρόμο απο το χιόνι. Ο ήχος που ακούγεται,πατώντας πάνω στο πατημένο χιόνι,είναι παράδοξος.Απέναντι μου είναι ενα ετοιμόρροπο σπίτι.Εδώ έμενε πριν χρόνια μια γριούλα.Πέθανε αβοήθητη,πριν καποιους χειμώνες,λόγω κρύου.Τα παιδιά της ειναι στην Αμερική . Συνεχίζω .Βλέπω το σπίτι του παπά του χωριού στα δεξιά μου. Ενα μεγάλο τριώροφο σπίτι. Μοιάζει με τερατούργημα ,μπροστά στα μικρά,πετρόχτιστα διπλανά σπιτάκια. Όλοι πια ξέρουν πως κλέβει απο το παγκάρι. Σταματάω. Κοιτάζω το ρολόι μου. 1 παρά. Αυτή τη στιγμή,μονο εγώ και τα τσακάλια είμαστε έξω. Το μόνο που ακούγεται τώρα ειναι μια θλιβερή, σχεδόν νεκρική, σιωπή . Εχω την εντύπωση πως ο ήχος της ανάσας μου ,ακούγεται πολυ μακριά.Πέρα στα άλλα χωριά . Σκέφτομαι πως ολιγορώ, για αυτό συνεχίζω. Κατηφορίζω σε ενα μονοπάτι. Το μονοπάτι βγάζει σε ενα ρέμα.Θα ηθελα να ακούσω πως κυλάει το νερό. Φτάνω. Δεν είναι όμως αυτο που περιμένα. Ενας μικρός ,γλυκός ήχος δηλαδη σαν να προσπαθούσε να σε νανουρίσει. Αντι αυτού,ακουω εναν δυνατό ήχο,σαν κύμα που θέλει να παρασύρει ολες σου τις ονειροπολήσεις και να σε επαναφέρει σκουντώντας σε,στο -αν οχι,σκληρό- δύσφορο παρόν. Κάνω περιττές σκέψεις και δεν μου αρέσει. Απομακρύνομαι θορυβημένος. Ανηφορίζω πάλι. Αρχίζει και χιονίζει. Το χιόνι ειναι πάντα καλοδεχούμενο. Για μένα συμβολίζει κατι αγνό. Στρέφω ψηλά τα μάτια μου. Αδιαφορώ για τις μεγάλες νιφάδες χιονιού που πέφτουν στο προσωπό μου. Είναι απαλές. Σαν χάδι. Βγαίνω στον κεντρικό δρόμο. Κοντοστέκομαι. Παρακολουθώ το χνώτο μου. Μοιάζει μαγικό,ετσι που αφήνεται και ακολουθεί πορεία ελεύθερη . Ξαφνικά,ακούω τσακάλια να ουρλιάζουν απο τις βουνοκορφές . Είναι εκει για να μου υπενθυμίσουν την παρουσία τους. Κόβω σε ενα στενό και βγαίνω στην πλατεία του χωριού . Έρημη. Ένα αμυδρό φως στο καφενείο του κυρ - Γιώργη και μια μουσική να παίζει μια μελαγχολική χριστουγεννιάτικη μελωδία . Συνεχίζω την πορεία μου. Το χιόνι γλιστράει . Πρέπει να προσέξω. Φτάνω σε μια πηγή . Εδώ . Αυτός ειναι ο ήχος που έψαχνα. Όπως ακριβώς ήθελα. Σκύβω να πιώ νερό. Παγώνω ,αλλα συνεχίζω. Αυτή την στιγμή εχω μια πανοραμική όψη του χωριού . Λιγοστές καμινάδες καπνίζουν ...