H μάχη της αναθεώρησης του DSM-5

Mittenwald · 28-02-12

Μιας και απάντησε ο υποψήφιος Διδάκτωρ,
ας δούμε κι ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο:

https://www.tovima.gr/science/article/?aid=445355
Μήπως είστε ψυχικά ασθενής;

Αν πάρουμε κατά γράμμα τη νέα αμερικανική «βίβλο» των ψυχικών παθήσεων, ε, δεν μπορεί, από κάτι θα πάσχετε!

Έχετε μήπως παιδί ανυπάκουο που περνά πολλές ώρες στο Internet; Ε, τότε το τέκνο σας πάσχει όχι από μία αλλά από δύο ψυχικές διαταραχές. Μήπως κοκκινίζετε από ντροπαλοσύνη μπροστά στους άλλους; Ε, τότε πάσχετε και εσείς από ψυχική διαταραχή. Προσοχή επίσης σε περίπτωση που πενθείτε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο, να το πενθήσετε επί δύο εβδομάδες, διότι μεγαλύτερο από αυτό το διάστημα παραπέμπει σε ψυχική νόσο! Οχι, δεν σας τα γράφουμε όλα αυτά επειδή είμαστε ψυχικώς διαταραγμένοι, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Οι συγκεκριμένες αναφορές περιλαμβάνονται στο προσχέδιο της αναθεωρημένης πέμπτης έκδοσης του «ευαγγελίου» που ακολουθούν εκατομμύρια ειδικοί του τομέα της ψυχικής υγείας ανά τον κόσμο (πρόκειται για το αποκαλούμενο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών - Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM).

Το εγχειρίδιο της οργής

Αν είστε ντροπαλοί και κοκκινίζετε εύκολα, ίσως μελλοντικά να θεωρείστε ως άτομο με ψυχική διαταραχή!
Η πέμπτη έκδοση του DSM (DSM-5) που ετοιμάζεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ενωση (ΑΡΑ) προτού καν κυκλοφορήσει – η κυκλοφορία αναμένεται τον Μάιο του 2013 – έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων ειδικών παγκοσμίως. Χιλιάδες υπογραφές έχουν συλλεχθεί εναντίον της, ενώ το θέμα παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις μέσα από τα ΜΜΕ ανά τον κόσμο. Και αυτό διότι η αναθεώρηση του συγκεκριμένου επιστημονικού εγχειριδίου δεν αφορά έναν απλό ακαδημαϊκό πόλεμο, αλλά όπως λένε πολλοί ειδήμονες απειλεί να «τρελάνει» τους ψυχιάτρους, τους ψυχολόγους, καθώς και εκατομμύρια ανθρώπους που χωρίς λόγο θα διαγιγνώσκονται με μια πιθανότατα «κατασκευασμένη» ψυχική διαταραχή για την οποία θα λαμβάνουν αφειδώς φάρμακα. Οι αντιδρώντες τονίζουν ότι από τη διαδικασία αναθεώρησης του εγχειριδίου που κρίνει την ψυχική υγεία του καθενός μας κερδισμένος δεν θα βγει ο πληθυσμός αλλά μάλλον μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι του που αφορά τον φαρμακευτικό κλάδο…
Οπως αναφέρει στο «Βήμα» ο Πίτερ Κίντερμαν, καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας, επικεφαλής του Ινστιτούτου για την Ψυχολογία, την Υγεία και την Κοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ που πρωτοστατεί στη Βρετανία σε ό,τι αφορά τις αντιδράσεις στην αναθεώρηση του DSM, το κύμα της δυσφορίας ενάντια στο DSM-5 συνεχώς γιγαντώνεται. «Υπάρχει ήδη ένα κείμενο διαμαρτυρίας που “γεννήθηκε” στις ΗΠΑ (σ.σ.: μπορείτε να το βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.ipetitions.com/petition/dsm5/) και υπογράφεται από περίπου 12.000 ειδικούς καθώς και από υπευθύνους περισσότερων από 45 οργανισμών ψυχικής υγείας του δυτικού κόσμου, ενώ ένα αντίστοιχο αίτημα διαμαρτυρίας έχει εκφραστεί από ευρωπαίους ειδικούς με “ορμητήριο” τη Βαρκελώνη (σ.σ.: βρίσκεται στη διεύθυνση stopdsm.blogspot.com/2011/06/stop-dsm.html και είναι μόνο στα ισπανικά) και έχει συλλέξει περί τις 5.000 υπογραφές μέχρι στιγμής».
Γιατί χιλιάδες ειδικοί ενώνουν τη φωνή τους ενάντια σε αυτή την αναθεώρηση; Διότι σύμφωνα με τον καθηγητή Κίντερμαν «η αναθεώρηση του DSM αναμένεται να λειτουργήσει εις βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι διαγνωστικές κατηγορίες που τίθενται δεν βασίζονται επάνω στην επιστημονική κατανόηση των πραγματικών ψυχικών διαταραχών που “πλήττουν” τον πληθυσμό». Ο ειδικός συμπληρώνει ότι η αναθεώρηση του εγχειριδίου θα διευρύνει σημαντικά το φάσμα των προβλημάτων που θα εμπίπτουν πλέον στην κατηγορία της ψυχικής νόσου με αποτέλεσμα πάρα πολλά άτομα να θεωρούνται ψυχικά ασθενή χωρίς να είναι.

Μακριά από σερφάρισμα, πένθος και... αταξία

Ο Πίτερ Κίντερμαν, καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ,είναι από τους ευρωπαίους ειδικούς που αντιδρούν στην αναθεώρηση του DSM

Ο καθηγητής Κίντερμαν εξηγεί ότι με βάση το καινούργιο κείμενο της ΑΡΑ η πολύωρη ενασχόληση με το Internet, οι ασυνήθιστες σεξουαλικές πρακτικές, η ντροπαλοσύνη, το πένθος για τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, η ανυπακοή των μικρών παιδιών προς τους γονείς τους ή τα προβλήματα συγκέντρωσής τους θα αποτελούν πλέον ψυχικές νόσους με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το στίγμα που θα «κουβαλούν» τα συγκεκριμένα άτομα αλλά και για την αντιμετώπιση της υποτιθέμενης διαταραχής τους (πιθανότατα με φαρμακευτική αγωγή, μια τακτική που προφανώς θα “λατρέψουν” οι φαρμακευτικές εταιρείες). «Ολες αυτές οι συμπεριφορές, ανάλογα με την ένταση και τη συχνότητά τους, μπορούν να αποτελέσουν προβλήματα – τις περισσότερες φορές προβλήματα που είναι ήπια και εμπίπτουν στο φάσμα του φυσιολογικού –, δεν μπορούν όμως να θεωρηθούν εξαρχής ψυχικές νόσοι. Το DSM-5 δεν δίνει πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα. Αποτελεί μόνο μια λίστα διαγνωστικών κριτηρίων που δεν προσφέρει κάτι ουσιώδες στους ειδικούς και στους ασθενείς» σημειώνει ο επιστήμονας.
Ο δρ Κίντερμαν προσφέρει τρανταχτά παραδείγματα που όπως λέει μαρτυρούν τον… παραλογισμό της λογικής της ΑΡΑ. «Μια από τις “νεο-εφευρεθείσες” ψυχικές διαταραχές ονομάζεται DisruptiveMoodDysregulationDisorder (σε ελεύθερη μετάφραση Διαταραχή Διασπαστικής Απορρύθμισης της Διάθεσης). Μπορεί το όνομά της να είναι πομπώδες ωστόσο αυτό που περιγράφει είναι τα άτακτα παιδιά. Στο πλαίσιο του DSM-5 η συμπεριφορά αυτή, που αφορά ουσιαστικώς τα περισσότερα παιδιά του κόσμου, εντάσσεται στην κατηγορία των ψυχικών διαταραχών».
Ιδού και ένα δεύτερο παράδειγμα που αφορά και πάλι τα παιδιά: η αποκαλούμενη Οppositional Defiant Disorder (που χαρακτηρίζει παιδιά που έρχονται σε αντιπαράθεση με τους γονείς τους και είναι ανυπάκουα) ορίζεται με βάση τα εξής συμπτώματα: «Το παιδί ενοχλεί εσκεμμένα τους άλλους», «Αψιμαχεί με τους ενηλίκους» και «Είναι ευερέθιστο». Μήπως τα συμπτώματα αυτά σας θυμίζουν κάτι – για την ακρίβεια την πλειονότητα των παιδιών;
Χωρίς ισχυρή επιστημονική βάση περιγράφονται επίσης και άλλα νέα σύνδρομα στο DSM-5 όπως το «Σύνδρομο Απάθειας», το «Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης» ή το «Μετριασμένο Σύνδρομο Ψύχωσης»· σε ό,τι αφορά το τελευταίο πολλοί ειδικοί φοβούνται ότι θα τεθούν κάτω από την «ομπρέλα» του όλα τα εκκεντρικά άτομα, εκείνα που ξεφεύγουν από τη νόρμα, λέει ο καθηγητής Κίντερμαν.
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα διαγνωστικά κριτήρια τα οποία θα ακολουθούνται στο πλαίσιο του νέου εγχειριδίου ώστε να διαχωρίζεται ένα πρόβλημα που εντάσσεται στο φάσμα του φυσιολογικού από μια ψυχική νόσο; «Ναι υπάρχουν» μας απάντησε ο βρετανός ειδικός σπεύδοντας να προσθέσει ωστόσο ότι «το κύριο ζήτημα είναι ότι στη νέα αναθεώρηση οι ειδικοί της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ενωσης έριξαν το “κατώφλι” των διαγνωστικών κριτηρίων με αποτέλεσμα να μπορούν να εμπίπτουν στην κατηγορία του ψυχικά ασθενούς πολύ περισσότερα άτομα. Το βασικότερο όμως θέμα στην πράξη είναι το εξής: ας πάρουμε για παράδειγμα ένα ανυπάκουο παιδί το οποίο θέλει να “περάσει” το δικό του, ενώ οι γονείς του το συμβουλεύουν να φέρεται σωστά. Πόσες φορές μέσα στην ημέρα θεωρούνται αρκετές ώστε να κριθεί αυτό το παιδί ως άτομο με ψυχική νόσο; Με τους νέους κανόνες της ΑΡΑ όλα τα παιδιά, όλου του κόσμου, θα θεωρούνται ψυχικά διαταραγμένα…».
Ο δρ Κίντερμαν δεν αρνείται ότι το DSM χρειάζεται αναθεώρηση. «Η τελευταία έκδοσή του, το DSM-4, εξεδόθη το 1994, και σίγουρα χρειάζεται επικαιροποίηση. Ωστόσο κατά τη γνώμη μου η κατεύθυνση που ακολουθεί η ΑΡΑ είναι πλήρως λανθασμένη». Αν ο δρόμος αυτός είναι ο λάθος, ποιος θα ήταν ο σωστός, είναι ένα εύλογο ερώτημα. Σύμφωνα με τον καθηγητή «κατ’ αρχήν οι διαγνωστικές κατηγορίες θα έπρεπε να μειωθούν αντί να αυξηθούν περαιτέρω. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν γυρίσουμε πίσω στον χρόνο θα δούμε ότι στην απογραφή του 1840 στις ΗΠΑ περιλαμβανόταν μόνο μία κατηγορία ψυχικής διαταραχής. Ως το 1917 η ΑΡΑ είχε ήδη αναγνωρίσει 59 διαφορετικές ψυχικές νόσους. Ο αριθμός τους ανέβηκε σε 128 το 1959, σε 227 το 1980 και σε περίπου 350 στην τελευταία αναθεώρηση. Πρέπει να αναλογιστούν οι υπεύθυνοι αν πράγματι χρειαζόμαστε όλες αυτές τις ταμπέλες…».

Ο καθηγητής Ντέιβιντ Ελκινς έχει ξεκινήσει αγώνα στις ΗΠΑ ενάντια στην αναθεώρηση του εγχειριδίου των ψυχικών διαταραχών που επιχειρείται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ενωση
Για δραματικές συνέπειες στη ζωή κυρίως των παιδιών, των εφήβων και των ηλικιωμένων από τη μελλοντική εφαρμογή των κανόνων του αναθεωρημένου εγχειριδίου κάνει λόγο μιλώντας στο «Βήμα» ο Ντέιβιντ Ελκινς,ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πέπερντιν των ΗΠΑ και πρόεδρος της Εταιρείας Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας που ανήκει στην Αμερικανική Ενωση Ψυχολόγων. Η συνομιλία μας με τον καθηγητή Ελκινς δεν είναι τυχαία: πρόκειται για τον πρωτεργάτη του αμερικανικού κειμένου διαμαρτυρίας προς την ΑΡΑ, ο οποίος ήταν και ο κύριος συγγραφέας ανοιχτής επιστολής που εστάλη προς τους αρμοδίους της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ενωσης στην οποία ζητείται η σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής ειδικών που θα αξιολογήσει τα καίρια και «επικίνδυνα» σημεία του εγχειριδίου. «Τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε πολλές άλλες χώρες του δυτικού κόσμου υπάρχει ήδη πρόβλημα με την υπερσυνταγογράφηση ψυχιατρικών φαρμάκων σε παιδιά, όπως αυτά με διαταραχή υπερκινητικότητας και διάσπασης της προσοχής, ακόμη και από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Την ίδια στιγμή ο παγκόσμιος πληθυσμός γηράσκει και η υπερδιάγνωση ψυχικών νόσων σε αυτόν θα δημιουργήσει ένα τεράστιο “κοινό” με υποτιθέμενες ψυχικές διαταραχές που θα λαμβάνει φαρμακευτικές θεραπείες οι οποίες συνδέονται ακόμη και με σοβαρές παρενέργειες, χωρίς να τις χρειάζεται».
Ρωτήσαμε τον καθηγητή Ελκινς την άποψή του σχετικά με τα κίνητρα των ειδικών της ΑΡΑ που οδηγούν σε αυτή την… ατελείωτη λίστα ψυχικών διαταραχών. Η απάντησή του ίσως δίνει πολλές εξηγήσεις: «Το ένα τρίτο των μελών της ομάδας εργασίας της ΑΡΑ που έχει αναλάβει την αναθεώρηση του DSM έχει δεσμούς με φαρμακευτικές εταιρείες. Υποπτευόμαστε λοιπόν ότι ως έναν βαθμό όλα αυτά γίνονται για χάρη των δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα είναι το κέρδος από τη χορήγηση φαρμάκων – χωρίς βέβαια να αμφισβητούμε ότι η πλειονότητα των μελών της ομάδας εργασίας είναι σωστοί επαγγελματίες με επιστημονική ηθική. Και βέβαια μεγάλα είναι τα κέρδη από την πώληση σε παγκόσμιο επίπεδο του αναθεωρημένου DSM που κυκλοφορεί κάθε φορά – οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι αγγίζουν τα 100 εκατομμύρια δολάρια». Είναι λοιπόν πολλά τα λεφτά…
Από την πλευρά του ο καθηγητής Κίντερμαν «φωτίζει» άλλες δύο παραμέτρους σε ό,τι αφορά τα κίνητρα που οδηγούν σε αυτή τη «στρεβλή» όπως τη χαρακτηρίζει αναθεώρηση. «Εκτός από τα πιθανά οφέλη για τη φαρμακοβιομηχανία, μια επιθετική διαγνωστική τακτική είναι πολύ “χρήσιμη” και για το ίδιο το επάγγελμα του ψυχιάτρου, αφού το να χαρακτηρίζονται ως ψυχικά ασθενείς τόσο πολλοί άνθρωποι δημιουργεί μια τεράστια πελατεία. Ομως για να μην είμαστε τόσο καχύποπτοι, μπορεί πράγματι η Αμερικανική Ψυχιατρική Ενωση να επιθυμεί να βοηθήσει τον πληθυσμό, αλλά εκτιμώ ότι το πράττει με λάθος τρόπο».
Η Αμερικανική Ψυχιατρική Ενωση θεωρεί βέβαια ότι ακολουθεί τον σωστό δρόμο για την αναθεώρηση. Ποια ακριβώς είναι η θέση της; Θα σας την παρουσιάσουμε μέσα από τις επίσημες απαντήσεις της Ενωσης προς τους αντιδρώντες καθώς παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές μας δεν μπορέσαμε να λάβουμε κάποια απάντηση στα ερωτήματά μας από τους ιθύνοντες – μια τακτική που όπως μας είπε ο καθηγητής Ελκινς είναι πάγια προς τον Τύπο.
Στα τέλη του περασμένου μήνα ο πρόεδρος της ΑΡΑ καθηγητής Ψυχιατρικής και Συμπεριφορικών Επιστημών στο Κολέγιο Ιατρικής Μπέιλορ Τζον Ολνταμ σε απάντησή του στην ανοιχτή επιστολή του καθηγητή Ελκινς με την οποία ζητείται η σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής ειδικών που θα κρίνουν τις «γκρίζες ζώνες» του εγχειριδίου αναφέρει ότι «ήδη η επιτροπή που έχει συσταθεί περιλαμβάνει ειδικούς και ερευνητές που προέρχονται από περίπου 100 διαφορετικά ακαδημαϊκά και ιατρικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο». Ο πρόεδρος της ΑΡΑ επισημαίνει ότι στο πλαίσιο της συγκεκριμένης αναθεώρησης έχει γίνει η αναλυτικότερη μέχρι σήμερα ανάλυση των διαταραχών και των κριτηρίων που τις προσδιορίζουν με βάση τα τελευταία δεδομένα της ψυχιατρικής επιστήμης και προσθέτει ότι καθώς η έρευνα θα ρίχνει περισσότερο φως στις ψυχικές διαταραχές θα μπορούν πιθανώς να γίνουν αλλαγές στο αναθεωρημένο εγχειρίδιο και μετά την κυκλοφορία του. Συμπληρώνει ότι το έργο της ομάδας συνεχίζεται μέσα από έρευνες πεδίου που θα γίνουν σε ασθενείς προκειμένου να διαμορφωθούν τα τελικά κριτήρια και να διορθωθούν τα οποιαδήποτε λάθη.
Η στάση της ΑΡΑ σε οποιαδήποτε συνεργασία για την αξιολόγηση των διαγνωστικών κριτηρίων και των νόσων που περιλαμβάνονται στο DSM-5 είναι αρνητική μάς λέει ο καθηγητής Ελκινς και προσθέτει ότι «θεωρώ τη στάση αυτή αναμενόμενη. Οι αρμόδιοι της Ενωσης δεν θα μπορούσαν να δεχθούν ότι οι ειδικοί της επιτροπής που διερευνούν την αναθεώρηση έκαναν λάθος και δέχονται τώρα να κρίνουν το έργο τους άλλοι ειδικοί. Ωστόσο νομίζω ότι μέσα από αυτή τη δημοσιοποίηση του θέματος μπορεί να υπάρξει περισσότερη πίεση και ίσως και οι ίδιοι οι αρμόδιοι της ΑΡΑ σκεφτούν ξανά αν θα έπρεπε να προχωρήσουν σε αλλαγές. Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας».
Ποια είναι τα επόμενα βήματα σε αυτόν τον αγώνα; Ο καθηγητής Ελκινς τονίζει ότι «συνεχίζουμε τη συλλογή υπογραφών ενώ προσπαθούμε να κάνουμε όσο περισσότερο γνωστό μπορούμε το ζήτημα. Εκτιμούμε ότι παρά τις αντιδράσεις είναι πιθανό να κυκλοφορήσει τελικώς το DSM-5 χωρίς ιδιαίτερες μεταβολές. Ωστόσο θεωρούμε ότι μέσα από τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης πολλοί επαγγελματίες ψυχικής υγείας θα είναι ενήμεροι και ίσως τελικώς γίνει ένα “μποϊκοτάζ” στο εγχειρίδιο».
Σε κάθε περίπτωση σύμφωνα με τον καθηγητή Ελκινς το συγκεκριμένο ζήτημα είναι πρωτίστως ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης και αντίδρασης στον κοινωνικό «ρατσισμό». «Πιστεύουμε ότι οι καινούργιες οδηγίες του DSM θα βλάψουν πάρα πολλούς ανθρώπους για αυτό και συνεχίζουμε ακάθεκτοι το έργο μας» λέει και καταλήγει γλαφυρά: «Με βάση τα νέα κριτήρια δεν θα υπάρχει σε λίγο κανένας άνθρωπος που να μη θεωρείται ψυχικά ασθενής!». Σας επιτρέπεται, προς το παρόν, να γελάσετε με αυτό το σχόλιο. Και λέμε προς το παρόν διότι μελλοντικά μπορεί και το γέλιο να ενταχθεί στις ψυχικές διαταραχές…

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Δύο είναι τα κύρια «ευαγγέλια» που χρησιμοποιούν σήμερα οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας παγκοσμίως για τη διάγνωση των ψυχικών νόσων, αναφέρει στο «Βήμα» ο καθηγητής Ψυχιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας κ. Ι. Γκιουζέπας: «Το πρώτο είναι το Παγκόσμιο Ταξινομικό Σύστημα – η τελευταία έκδοσή του είναι η ICD10 – που εκδίδεται από την Παγκόσμια Ψυχιατρική Εταιρεία. Η δέκατη έκδοση εξεδόθη βέβαια το 1994 και οδεύει και αυτή προς αναθεώρηση η οποία θα γίνει πιθανώς το 2015. Και υπάρχει βέβαια και το DSM4 της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ενωσης το οποίο βρίσκεται ήδη σε διαδικασία αναθεώρησης που συνοδεύεται από πολλές αντιδράσεις».
Ποιο «ευαγγέλιο» ακολουθούν όμως οι ειδικοί στη χώρα μας; «Τόσο στη δική μας χώρα όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές το ποιο σύστημα θα ακολουθήσει ο κάθε ψυχίατρος εξαρτάται από τη “σχολή” από την οποία προέρχεται. Το αμερικανικό σύστημα είναι συνήθως πιο αποδεκτό σε ό,τι αφορά τις δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, ενώ στο πεδίο της δημόσιας υγείας και των διαγνώσεων σε ασθενείς ακολουθείται περισσότερο το ICD10. Ωστόσο τα δύο συστήματα δεν έχουν τεράστιες διαφορές, γίνεται προσπάθεια για σχετική ομοιομορφία» εξηγεί ο πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Ετσι κανένας δεν ξέρει εάν οι… αμερικανόφερτες αλλαγές του DSM5 θα συμπαρασύρουν μελλοντικά και την αναθεώρηση του «εγχειριδίου» της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Σε ό,τι αφορά τη νέα ταξινόμηση της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας ο κ. Γκιουζέπας αναφέρει ότι οι τροποποιήσεις που προτείνονται δέχονται πράγματι έντονη κριτική σχετικά με το ότι η παρεκκλίνουσα συμπεριφορά θα μπορεί να θεωρείται αβίαστα ψυχική νόσος. Ο καθηγητής σημειώνει ότι η προσοχή σχετικά με τη νέα αναθεώρηση πρέπει να στραφεί κυρίως στα παιδιά, καθώς πολλές από τις νέες ψυχικές διαταραχές που εισάγονται στο εγχειρίδιο αφορούν τις «ευάλωτες» μικρές ηλικίες.

MissKit · 29 Φεβρουαρίου 2012

Όπως και οι φοιτητές ιατρικής αναγνωρίζουν συμπτώματα ασθενειών αφού τα πληροφορηθούν, οι φοιτητές ψυχολογίας συμπτώματα συνδρόμων κ.ο.κ. Μα φυσικά και στα μάτια μας έτσι φαίνεται, εφόσον δεν έχουμε τη γνώση να αξιολογήσουμε πολλές από τις συμπεριφορές που παρουσιάζονται ως συμπτώματα. Δεν καταλαβαίνω τι σας φαίνεται τόσο παράξενο, ειλικρινά. Λες και το DSM είναι προγραμματισμένο στα μυαλά ρομπότ που θα δουν το χρώμα μπλε σε όλο του το φάσμα και θα εξολοθρεύσουν κάθε άτομο που φοράει μπλε.

Great Chaos · 28-02-12

Αρχική Δημοσίευση από MissKit:
Όπως και οι φοιτητές ιατρικής αναγνωρίζουν συμπτώματα ασθενειών αφού τα πληροφορηθούν, οι φοιτητές ψυχολογίας συμπτώματα συνδρόμων κ.ο.κ. Μα φυσικά και στα μάτια μας έτσι φαίνεται, εφόσον δεν έχουμε τη γνώση να αξιολογήσουμε πολλές από τις συμπεριφορές που παρουσιάζονται ως συμπτώματα! Δεν καταλαβαίνω τι σας φαίνεται τόσο παράξενο, ειλικρινά. Λες και το DSM είναι προγραμματισμένο στα μυαλά ρομπότ που θα δουν το χρώμα μπλε σε όλο του το φάσμα και θα εξολοθρεύσουν κάθε άτομο που φοράει μπλε.

Ενδιαφέρουσα ερώτηση, από κάποια που μάλλον δεν διάβασε τα μεγάλα κείμενα που παρατίθενται, αλλά προτιμά να εναποθέτει τις ελπίδες της στα χέρια των "ειδικών".

Εάν διάβαζες λοιπόν το μεγάλο κείμενο του Μίττεν, το άρθρο δηλαδή από το Βήμα science, θα παρατηρούσες το εξής:

Η επιστολή διαμαρτυρίας ενάντια στο DSM V υπογράφεται από περίπου 12.000 ειδικούς καθώς και από υπευθύνους περισσότερων από 45 οργανισμών ψυχικής υγείας του δυτικού κόσμου, ενώ ένα αντίστοιχο αίτημα διαμαρτυρίας έχει εκφραστεί από ευρωπαίους ειδικούς με “ορμητήριο” τη Βαρκελώνη (σ.σ.: βρίσκεται στη διεύθυνση stopdsm.blogspot.com/2011/06/stop-dsm.html και είναι μόνο στα ισπανικά) και έχει συλλέξει περί τις 5.000 υπογραφές μέχρι στιγμής».

Επίσης, θα σου θυμίσω ότι το μισό περίπου κείμενο, φιλοξενεί τις απόψεις του Πίτερ Κίντερμαν, καθηγητή Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, ο οποίος είναι από τους ευρωπαίους ειδικούς που αντιδρούν στην αναθεώρηση του DSM.

Ποιους ειδικούς πιστεύεις εσύ; Πώς γνωρίζεις ότι οι "ειδικοί" του DSM ξέρουν να ξεχωρίσουν ποιος είναι ασθενής και ποιος όχι, όταν τόσες χιλιάδες ειδικοί υποστηρίζουν το αντίθετο; Σε ποιανού χέρια θα εμπιστευόσουν το παιδί σου, χωρίς να φοβάσαι μήπως σου το κάνουν ζόμπι και χαπάκια-πρεζόνι;

Το καλό που σου θέλω Άννα μου λοιπόν, κάτσε βάλε τον πισινούλη σου κάτω και διάβασε κανένα κείμενο, για να διαμορφώσεις δική σου άποψη, γιατί η δική σου υγεία απειλείται. Όσο για τους ειδικούς; Θα σου πω αύριο περισσότερα περί της ευθυκρισίας τους.

Mercury · 28-02-12

Αυτο που εχω καταλαβει σχετικα με το DSM 5,ειναι οτι προκειται για μια αναθεωρηση της εκδοσης 4 οπου προστιθενται μερικες ψυχικες ασθενειες ad hoc.
Για να προλαβω τον Χαουλη δεν εχω διαβασει διεξοδικα τα μεγαλα κειμενα που εχουν παραθεσει οι προηγουμενοι,εχω ριξει απλως μια γρηγορη ματια.Δεν θελω να φανω ασεβης,απλως θελω να τα διαβασω με την ησυχια μου οταν εχω τον απαραιτητο χρονο.

Στο θεμα τωρα. Μου φαινεται πως πισω απο ολη αυτη την ιστορια κρυβονται οι φαρμακευτικες που θελουν να βγαλουν μερικα γρηγορα και σιγουρα φραγκα.
Και προσπαθουν να εμφανισουν ψυχικα ασθενεις του διαφορετικους και τους λιγακι περιεργους(Για να παραφρασω τον Mittenwald,ειναι για το τρελοκομειο,παρακαλω κλειστε με).
Ολα αυτα που περιγραφουν συνηθως ειναι αποτελεσμα της ανατροφης των παιδιων απο τους γονεις και δεν θα λυθει με μερικα χαπακια.Συνεδριες με ειδικο ΝΑΙ.Χαπακια ΟΧΙ. Φανταστειτε ποσα ταλεντα θα χαθουν εαν ξαφνικα αρχισουμε τα παιδια μας σε φαρμακευτικες αγωγες για ασθενειες που "δηθεν" πασχουν

Θα συμφωνησω με τον Εποτε εκει που λεει πως οντως υπαρχουν σοβαρες ψυχικες ασθενειες που χριζουν περιθαλψης και φροντιδας.ΟΧΙ ιδρυματοποιησης γιατι ολοι ξερουμε τι γινεται εκει περα.Σιγουρα υπαρχουν οι σχιζοφρενεις,αυτοι που πασχουν απο διπολικη διαταραχη,και αλλοι χιλιοι δυο που οντως εχουν λασκαρισμενη καποια βιδα.Αλλα οχι και να τους κλεισουμε μεσα.

Psychologist · 28-02-12

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:
Το καλό που σου θέλω Άννα μου λοιπόν, κάτσε βάλε τον πισινούλη σου κάτω και διάβασε κανένα κείμενο, για να διαμορφώσεις δική σου άποψη, γιατί η δική σου υγεία απειλείται. Όσο για τους ειδικούς; Θα σου πω αύριο περισσότερα περί της ευθυκρισίας τους.

Εδώ να προσθέσω ότι όποιος κόπτεται για την σωστή επιμόρφωση του γενικού κοινού μέσα στα πλαίσια ενός σημαντικού θέματος όπως η αναθεώρηση του DSM-5 θα είχε προσέξει ότι εκτός από το μεγαλό κείμενο από το ΒΗΜΑ που δίνεται πιο πάνω,εγώ ο ίδιος από την πρώτη μου κιόλας ανάρτηση έχω δώσει κατευθείαν παραπομπή για τους έταιρους 11.000 Ψυχολόγους και Ψυχιάτρους από όλη την υφήλιο που υπογράφουν ανάλογη επιστολή καθώς και την απάντηση του Αμερικανικού Ψυχιατρικού Συλλόγου που απαντάει στις ανησυχίες εκείνων που φοβούνται για τα παιδιά τους,το μέλλον τους κτλ.

Οπότε ας επιμορφωθούμε συλλογικά όλοι καλύτερα και ας περάσουμε σε επι της ουσίας κριτική του DSM-5

MissKit · 28-02-12

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:
Ενδιαφέρουσα ερώτηση, από κάποια που μάλλον δεν διάβασε τα μεγάλα κείμενα που παρατίθεται, αλλά προτιμά να εναποθέτει τις ελπίδες της στα χέρια των "ειδικών".
[..]
Ποιους ειδικούς πιστεύεις εσύ; Πώς γνωρίζεις ότι οι "ειδικοί" του DSM ξέρουν να ξεχωρίσουν ποιος είναι ασθενής και ποιος όχι, όταν τόσες χιλιάδες ειδικοί υποστηρίζουν το αντίθετο; Σε ποιανού χέρια θα εμπιστευόσουν το παιδί σου, χωρίς να φοβάσαι μήπως σου το κάνουν ζόμπι και χαπάκια-πρεζόνι;

Δεν ξέρω ποια είναι η εμπειρία σας με την κοινότητα αυτών των "ειδικών" ή ειδικών, αλλά τυχαίνει η ίδια να έχω κάποια και σε μερικές περιπτώσεις αρκετά στενή. Αν και καθόλου επιστημονικό να βασιστώ σε προσωπικές εμπειρίες, το γνωρίζω, το έχουμε ξαναπεί άλλωστε, μου έχει κάνει εξαιρετική εντύπωση το γεγονός πως κι εδώ βλέπουμε κατηγορίες προς φαρμακοβιομηχανίες που θα μας καταντήσουν όλους φυτά, όταν εγώ η ίδια σε κάθε περίπτωση ξέρω πως η φαρμακευτική αγωγή αποφεύχθηκε ή θεωρήθηκε τελευταία λύση για την καταπολέμηση συμπτωμάτων που βασάνιζαν τον ασθενή (βαριά περίπτωση).

Πώς γίνεται να είναι αυτός ο κανόνας κι εγώ να γνωρίζω πάντα εξαιρέσεις; Το παιδί μου θα το άφηνα εκεί που το μυαλό μου μου έλεγε πως υπάρχει ειλικρίνεια, ανθρωπιά και επιστημονική κατάρτιση. Το γεγονός ότι κάποιες μη επιθυμητές αν θέλετε συμπεριφορές χαρακτηρίστηκαν σύνδρομα, δε σημαίνει πως μια σποραδική τέτοια είναι πραγματικά σύνδρομο, ούτε πως εγώ θα δεχθώ να μου κάνουν το μωρό φυτό. Από την άλλη το αστείο σύνδρομο των άτακτων παιδιών (μπακαλίστικα) είναι κάτι ανόητο, ναι.

Επίσης, θα σου θυμίσω ότι το μισό περίπου κείμενο, φιλοξενεί τις απόψεις του Ο Πίτερ Κίντερμαν, καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, ο οποίος είναι από τους ευρωπαίους ειδικούς που αντιδρούν στην αναθεώρηση του DSM.

Αναφορικά με το άρθρο που διάβασα μεν, φευγαλέα δε και ίσως έχασα μερικές λεπτομέρειες (αυτό δεν ήταν λεπτομέρεια, οπότε το είδα) έχω να σχολιάσω πως φυσικά και αντίλογος θα υπάρχει πάντα από μια μερίδα επιστημόνων και είναι πιστεύω εποικοδομητικό να υπάρχει. Μέσα στην άγνοιά μου λοιπόν για την οποία δεν αισχύνομαι, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Διαφωνούν όσοι διαφωνούν, αλλά πόσοι συμφώνησαν στα τελικά κείμενα; (θα προσπαθήσω να το βρω) Κατανοώ τον όποιο φόβο της κατάχρησης αυτής της ταξινόμησης, αλλά μου φαίνεται παράξενο η όποια απόφαση να πάρθηκε αυθαίρετα, χωρίς να παραστεί ανάγκη γι' αυτήν και ο στόχος να είναι τελικά η υποβάθμιση της διαφορετικότητας της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Δεν είναι άρλεκιν το DSM να δημιουργούμε προβλήματα προς τέρψη των λαμόγιων που θα το καταχραστούν. Ή μήπως είναι;

Στον Mittenwald απάντησα με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, γιατί κι εγώ σε αντίστοιχο μάθημα αναγνώριζα συμπτώματα που με καθιστούσαν ψυχικά διαταραγμένη και μάλιστα έγινε και ένα χαριτωμένο αστείο στην παρέα μας. Κοινώς δεν είναι παράξενο να βρίσκουμε ΕΜΕΙΣ ότι πάσχουμε από κάτι. Είναι νομίζω και ένας από τους πολλούς λόγους που δεν μπορούμε να κάνουμε όλοι αυτοδιάγνωση. That's all.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:
Το καλό που σου θέλω Άννα μου λοιπόν, κάτσε βάλε τον πισινούλη σου κάτω και διάβασε κανένα κείμενο, για να διαμορφώσεις δική σου άποψη, γιατί η δική σου υγεία απειλείται. Όσο για τους ειδικούς; Θα σου πω αύριο περισσότερα περί της ευθυκρισίας τους.

Θεωρώ τον εαυτό μου σκεπτόμενο άνθρωπο και όχι φερέφωνο. Ευχαριστώ για τη συμβουλή ωστόσο, θα την ακολουθήσω γιατί σίγουρα έχω πολύ διάβασμα να ρίξω.

Great Chaos · 28-02-12

Αρχική Δημοσίευση από Panos__:
Εδώ να προσθέσω ότι όποιος κόπτεται για την σωστή επιμόρφωση του γενικού κοινού μέσα στα πλαίσια ενός σημαντικού θέματος όπως η αναθεώρηση του DSM-5 θα είχε προσέξει ότι εκτός από το μεγαλό κείμενο από το ΒΗΜΑ που δίνεται πιο πάνω,εγώ ο ίδιος από την πρώτη μου κιόλας ανάρτηση έχω δώσει κατευθείαν παραπομπή για τους έταιρους 11.000 Ψυχολόγους και Ψυχιάτρους από όλη την υφήλιο που υπογράφουν ανάλογη επιστολή καθώς και την απάντηση του Αμερικανικού Ψυχιατρικού Συλλόγου που απαντάει στις ανησυχίες εκείνων που φοβούνται για τα παιδιά τους,το μέλλον τους κτλ.

Οπότε ας επιμορφωθούμε συλλογικά όλοι καλύτερα και ας περάσουμε σε επι της ουσίας κριτική του DSM-5

Ε αυτό λέω κι εγώ Πάνοσπαύλα. Μερικές χιλιάδες ειδικοί από εδώ, άλλες τόσες από εκεί, τελικά ποιον να πιστέψει κανείς; Ειδικά όταν σε τόσο μεγάλο αντίλογο περί των μεθόδων και των διαγνωστικών ικανοτήτων της ψυχιατρικής και του τρόπου κατάρτισης του DSM, η μόνη απάντηση που έχω διαβάσει είναι λίγο ως πολύ "εμπιστευτείτε τους ειδικούς, μην πιστεύετε τους συνωμοσιολόγους".

Είναι αλήθεια πως δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, ευτυχώς δεν με λένε έποτε ή Τσακ Νόρρις ( :clapup:

σε λατρεύω ρε μπαγάσα γιάννη). Η γνώμη που έχω σχηματίσει προέρχεται από την προσωπική μου έρευνα κατά την οποία συνάντησα πράγματα και θάμματα, τα οποία ελπίζω κι εσύ να συμφωνείς ότι οφείλουν να συνεγείρουν τον καθένα, ιδιαίτερα όταν έχει και παιδιά. Θα παραθέσω λοιπόν στο εξής τα στοιχεία που μου έκαναν εντύπωση και θα περιμένω από εσένα τον ειδικό να με πείσεις ως οφείλεις ότι όλα αυτά είναι αηδίες, προχειρότητες και συνωμοσιολογίες. Είμαι βέβαιος ότι εφόσον το καταφέρεις, θα ανακουφίσεις το ανήσυχο πνεύμα μου. Θα πρέπει ωστόσο η πειστικότητα των επιχειρημάτων σου να είναι μεγαλύτερη ή ίση μ' εκείνη του αντιλόγου, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί, ίσως επειδή δεν τέθηκαν πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα. Οψόμεθα λοιπόν...

Αρχική Δημοσίευση από MissKit:
Δεν ξέρω ποια είναι η εμπειρία σας με την κοινότητα αυτών των "ειδικών" ή ειδικών, αλλά τυχαίνει η ίδια να έχω κάποια και σε μερικές περιπτώσεις αρκετά στενή. Αν και καθόλου επιστημονικό να βασιστώ σε προσωπικές εμπειρίες, το γνωρίζω, το έχουμε ξαναπεί άλλωστε, μου έχει κάνει εξαιρετική εντύπωση το γεγονός πως κι εδώ βλέπουμε κατηγορίες προς φαρμακοβιομηχανίες που θα μας καταντήσουν όλους φυτά, όταν εγώ η ίδια σε κάθε περίπτωση ξέρω πως η φαρμακευτική αγωγή αποφεύχθηκε ή θεωρήθηκε τελευταία λύση για την καταπολέμηση συμπτωμάτων που βασάνιζαν τον ασθενή (βαριά περίπτωση).

Ναι, θα πρέπει να τονίσω ότι εκτός από την περίπτωση του Σκανδαλόπετρου, έχω και άλλη περίπτωση στον οικείο μου χώρο, όπου ο ψυχολόγος έκανε το καθήκον του και δεν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ή να χαπακώσει, κάποια που ωστόσο το ζητούσε επίμονα είναι η αλήθεια. Μιλάμε για στοιχεία που έχουν συλλεγεί από τις ΗΠΑ κυρίως (σε κάποιες περιπτώσεις από το σκοτεινό παρελθόν της Σοβιετικής Ένωσης) κι έτσι για την Ελλάδα ίσως δεν είναι τόσο μαύρη η εικόνα, όσο εκεί, όπως και σε άλλους κοινωνικούς δείκτες, τουλάχιστον πριν την χρεωκοπία που ζούμε. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι το DSM το οποίο συζητάμε εκδίδεται από την Αμερικανική Ένωση Ψυχιάτρων. Απλά ο Πανοσπαύλα είναι της "αγγλοσαξωνικής σχολής" απ' ό,τι φαίνεται κι έτσι ενδιαφέρθηκε να μας παρουσιάσει τη διαμάχη, μάλλον από την επίσημη σκοπιά.

Κατανοώ τον όποιο φόβο της κατάχρησης αυτής της ταξινόμησης, αλλά μου φαίνεται παράξενο η όποια απόφαση να πάρθηκε αυθαίρετα, χωρίς να παραστεί ανάγκη γι' αυτήν και ο στόχος να είναι τελικά η υποβάθμιση της διαφορετικότητας της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Σωστή ερώτηση, την έχω κάνει κι εγώ στον εαυτό μου. Πώς μπορώ να κρίνω εάν κάτι τέτοιο ισχύει ή όχι; Έχω στη διάθεσή μου ιστορικά στοιχεία που δείχνουν ότι η ψυχιατρική έχει χρησιμοποιηθεί από ποικιλόνυμα καθεστώτα, σε Δύση και Ανατολή, ως όπλο καταστολής και χειραγώγησης των αποκλινόντων, αντιφρονούντων κλπ. Έχω επίσης στοιχεία ότι χρησιμοποιήθηκε για την επιστημονικοποίηση του ρατσισμού. Για ποιο λόγο θα πρέπει να πιστέψω ότι η ίδια επιστήμη δεν θα χρησιμοποιηθεί και στο μέλλον για κάτι τέτοιο; Πώς μπορεί να με πείσει κάποιος εύκολα ότι η παλιά πόρνη έγινε ξαφνικά παρθένα, ή ο παλιός κλέφτης δεν θα ξανακλέψει, εάν κατανοείς την αλληγορία;

Συνεπώς φτάνω στο σημείο ότι τουλάχιστον κάτι τέτοιο δεν μπορεί ν' αποκλειστεί και πολύ περισσότερο όχι μόνο και μόνο επειδή το δηλώνει η ίδια. Όταν χιλιάδες ειδικοί θέτουν τέτοιο θέμα, δεν νομίζεις ότι η κοινή λογική μου επιβάλλει να του δώσω ιδιαίτερη βάση, αφού ταιριάζει με τα ιστορικά στοιχεία; :hmm:

Δεν είναι άρλεκιν το DSM να δημιουργούμε προβλήματα προς τέρψη των λαμόγιων που θα το καταχραστούν. Ή μήπως είναι;

Έλα ντε; Καλή και τούτη η ερώτηση. Ας σκεφτούμε έναν παράγοντα, ο οποίος με προβλημάτισε προσωπικά πολύ. Διάβασα και διασταύρωσα ότι αυτήν τη στιγμή, αλλά και από τη δεκαετία του '60 τουλάχιστον, τα ψυχοφάρμακα συνταγογραφούνται κατά εκατομμύρια. Ένα τεράστιο ποσοστό πολιτών κάθε ηλικίας τα καταναλώνει στις ΗΠΑ και την ΕΕ τουλάχιστον που έχω δει. Μιλάμε για πωλήσεις δις, για τεράστιο συμφέρον.

Πες μου τώρα εσύ Άννα μου με το πρακτικό μυαλό και την κοινή εμπειρία. Σου δείχνει η εμπειρία σου ότι ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι όντως σοβαρά διαταραγμένοι, όπως αυτοί που μας έλεγε ο έποτε και χρειάζεται να παίρνουν χάπια; Μήπως υπάρχει κάτι που δεν στέκει λογικά εδώ;

Επίσης, πιστεύεις ότι για χάρη μερικών δις, υπάρχει κανένα στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας που θα είχε ηθικές αναστολές να μη βλάψει τον πληθυσμό; Τις ιστορίες με τις δήθεν πανδημίες για να εμπορευθούν δυνητικά επικίνδυνα ή τουλάχιστον άχρηστα εμβόλια, δεν τις έχει ακουστά;

Θεωρώ τον εαυτό μου σκεπτόμενο άνθρωπο και όχι φερέφωνο. Ευχαριστώ για τη συμβουλή ωστόσο, θα την ακολουθήσω γιατί σίγουρα έχω πολύ διάβασμα να ρίξω.

Ακριβώς!! Σε σκεπτόμενους ανθρώπους απευθύνομαι κι εγώ, γι' αυτό τους καλώ να πιστεύουν στα δικά τους μάτια κι όχι να πιστεύουν τυφλά σε ειδικούς. Όπως είπε και ο Ξέρξης στον Εφιάλτη, τη στιγμή της εξαγοράς του (στους 300 φυσικά :clapup:

) "Ο σκληρός Λεονάιντας (εδώ ο σκληρός Χάουλας) σου ζήτησε να σταθείς όρθιος. Εγώ δεν σου ζητώ παρά μόνο να γονατίσεις"... :/:

Eileen · 28 Φεβρουαρίου 2012

Μετά από διεξοδική ανάγνωση του θέματος και όλων των αναρτήσεων αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε από κοινού μία ανάρτηση. Ο λόγος? Το κοινό μας ενδιαφέρον για το πεδίο της ψυχολογίας και ψυχιατρικής αφ' ενός και αφ' ετέρου η βεβαιότητα ότι θα λέγαμε ακριβώς τα ίδια πράγματα - κάτι που έχει γίνει και στο παρελθόν!

Αυτό που έγινε αμέσως αντιληπτό ήταν ότι το συγκεκριμένο θέμα κινήθηκε σε δύο άξονες:

Σε ένα πρώτο μέρος το κατά πόσο η ψυχολογία και η ψυχιατρική κατατάσσονται δικαιολογημένα μεταξύ των υπόλοιπων επιστημών.
Σε ένα δεύτερο πεδίο, αναλύεται η ανάγκαιότητα και ορθότητα της επικείμενης αναθεώρησης του DSM.

Α. Η "επιστημονικότητα της ψυχολογίας και ψυχιατρικής".

Εδώ παραθέτουμε κάποια ενδεικτικές δημοσιεύσεις:

Αρχική Δημοσίευση από iJohnnyCash:
Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι μιλούν για πράγματα τα όποια αμφιβάλλω αν έστω και οι μισοί έχουν ζήσει έστω και τα μισά από αυτά που λένε. Ομολογώ ότι έχετε να πείτε πολλά πράγματα για αυτά που λέτε, περισσότερα και από κάποιον που τα ζει. Γράφεται βιβλία για αυτά, κάνετε διαλέξεις και ομιλίες, τα διδάσκετε και σε πανεπιστήμια αλλά δεν τα ζείτε. Διάβαζα μια βιογραφία του Καββαδία. Ο Καββαδίας ήταν ένας ναυτικός που έγραφε πολύ ποίηση. Σε ένα ταξίδι του στο Νότο γνώρισε μια πουτάνα και μιλάει για αυτήν. Μιλάει για τον χρόνο που περνούσε μαζί της, πως τον ερωτεύτηκε και πως την ερωτεύτηκε. Είμαι σίγουρος ότι έχετε πει πολλά για τις ιερόδουλες και έχετε προσάψει πολλές διαταραχές σε αυτές. Από την ασφαλή θέση της ακαδημίας ή της δερμάτινης πολυθρόνας μιλάτε και γενικεύετε για όλες τις ιερόδουλες του κόσμου. Και σε ρωτάω πες μου έναν λόγο για τον όποιο είναι σοφό είναι να ακούσω την ψυχολογία και την ψυχιατρική και όχι τον Καββαδία για το θέμα των ιερόδουλων.

Αρχική Δημοσίευση από DreamStealer:
Δηλαδη για να μιλησουμε ψυχρα,
μπορει καποιος να πιστευει οτι υπαρχει κατι τετοιο?
Κατα προσεγγιση μπορω να υποθεσω οτι γινονται εκτιμησεις, αλλα μεχρι εκει.

Αμφιβαλλω αν ποτε επιστημη θα μπορεσει να κατανοησει τον ανθρωπινο εγκεφαλο.
Σαν αποτελεσμα αυτου, ας μου επιτραπει να εχω την αποψη, οτι η ψυχιατρικη στερείτε χλιομετρων στο να αποκαλειται επιστημη.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:
Δεν υπάρχει άμεση φυσιολογική συσχέτιση των περισσότερων από αυτές τις καινοφανείς διαταραχές με οποιαδήποτε βιοχημική ή γενετική διαταραχή, ούτε και κάποια αντικειμενική εξέταση, κάποιος βιοχημικός ή ορμονικός δείχτης που να ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ την πάθηση. Έτσι, όταν το πρόβλημα είναι προφανές, όπως πχ αυτών που περιγράφεις, έχει καλώς. Η αδυναμία πάντως της επιστήμης να τους θεραπεύσει, ειδικά με τα χημικά που τους παρέχει, υπογραμμίζει την έλλειψη στοιχείων για την πραγματική βιοχημική βάση ακόμη και τέτοιων προφανών διαταραχών.

Είμαστε όλοι ψυχασθενείς, είναι ο Δυτικός πολιτισμός νοσηρός, ή μήπως κάποιοι βρήκαν έναν πανέξυπνο τρόπο ανοίγματος νέων αγορών κι ελέγχου των πληθυσμών, με τη δημιουργία καινοφανών ψυχικών "διαταραχών";

Αρχική Δημοσίευση από Πέτρος Αργυρίου:
Τι δε σας λένε οι γιατροί για την ψευδοεπιστήμη της ψυχιατρικής.

1. Οι σαθρές βάσεις της σύγχρονης ψυχιατρικής

Ο Sigmund Freud, είχε, χωρίς αμφιβολία ένα σημαντικό αντίκτυπο στην ιστορία και την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού και των ιδεών του, γονιμοποιώντας τον με διορατικές παρατηρήσεις σχετικά με τον ανθρώπινο ψυχισμό. Από την άλλη πλευρά, ο πατριάρχης της ψυχανάλυσης εγκαθίδρυσε μια μακρά σειρά από κυρίαρχους θεραπευτές και θεωρητικούς, που ενίσχυσαν και επιστημονικοποίησαν τη φαλλοκρατία και ίδρυσε εκούσια ή ακούσια μια Ψυχαναλυτική λατρεία, μια ερμητικά κλειστή αδελφότητα ¨ειδικών¨.

Υπό τον Φρόιντ, οι γυναίκες αντί για ολοκληρωμένα και τέλεια ανθρώπινα πλάσματα, θεωρήθηκαν δύσμορφες, ατελείς και εγγενώς κομπλεξικές εκδόσεις του άντρα. Η φράση Φθόνος πέους δείχνει ξεκάθαρα το πόσο φαλλοκρατική και προκατειλημμένη η φροϋδική ανάλυση είναι.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 10 ψυχίατροι αποβάλλονται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία για σεξουαλικά παραπτώματα απέναντι σε έναν τουλάχιστον ασθενή τους[1]. Ο θεραπευτής, λίγο πολύ όπως και ο πνευματικός, υποτίθεται ότι είναι πατριαρχικές φιγούρες, απαλλαγμένοι από τη σεξουαλική ¨αμαρτία¨ και τις προβολές της, εξαγνισμένοι από το ¨θηρίο μέσα τους¨, ικανοί να κατανοήσουν και να συγχωρέσουν τα πάντα, φέροντας τη δύναμη να αποκαταστήσουν τα ¨προπατορικά αμάρτημα¨. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τις περισσότερες φορές πρόκειται για συγκαλυμμένη επιβολή ισχύος, για πατριαρχία, για μια εξουσία που παραβιάζει το ιδιωτικό άβατο και το εσωτερικό περιεχόμενο, που ελέγχει τον εσώτερο άνθρωπο, που τον χειρίζεται και τον χειραγωγεί κατά πως την βολεύει. Είναι ένα παιχνίδι που στοχεύει στην άντληση τυφλής εμπιστοσύνης και που- όταν είναι επιτυχές- μεταφέρεται από τον καναπέ ή το εξομολογητήριο στην ευρύτερη κοινωνία, ένα παιχνίδι εξουσίας που εκμεταλλεύεται την απανθρωποίηση των διαπροσωπικών ή κοινωνικών σχέσεων και τα κενά που δημιουργούνται από αντιουμανιστικές πολιτικές, συμπεριφορές και αντιλήψεις, μια ακόμη μορφή παρασιτισμού που οφείλεται στην τυφλή πίστη. Όπως ο Jeffrey Mason σχολίασε: ¨Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ευγενικότερους φίλους και λιγότερους επαγγελματίες.¨[2]

Ο Φρόιντ παρουσίασε ορισμένα επιχειρήματα που ήταν φιλοσοφικά και όχι επιστημονικά και τα ανέμειξε με μυθολογικά στοιχεία που έχουν αναλυθεί εντελώς αυθαίρετα και εντελώς εκτός του ιστορικού και του συμβολικού τους πλαισίου. Ο Οιδίποδας για παράδειγμα στον αρχαίο κόσμο ήταν μάλλον απίθανο να γινόταν αντιληπτός ως κάποιος που διέπεται από πατροκτονικά σεξουαλικά κίνητρα. Ο Οιδίποδας συμβολίζει την τραγωδία γύρω από την εξουσία, και τη διαδοχή της εξουσίας και είναι εξόχως πολιτικό και όχι αμιγώς ψυχολογικό σχόλιο. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μια ανοιχτή σεξουαλική κοινωνία και δεν χρειαζόντουσαν να μιλάν υπαινικτικά για το σεξ καθώς αυτό ήταν παρών στο λόγο, στο μύθο στη ζωή. Οι σεξουαλικοί υπαινιγμοί του Φρόιντ για τον Οιδίποδα είναι προβολές μιας λιγότερο απελευθερωμένης σεξουαλικά εποχής και κατά πάσα πιθανότητα ο Φρόιντ διαστρέβλωσε τον Οιδίποδα για να ανακουφίσει δικές του εμμονές. Όπως ο ίδιος αποκαλύπτει:

¨Η μοίρα του μας συγκινεί μόνο και μόνο επειδή θα μπορούσε να είναι η δική μας - διότι το μαντείο μας χρέωσε από γεννησιμιού μας με την ίδια κατάρα που χρέωσε και σε αυτόν: Είναι η μοίρα όλων μας, μάλλον, να κατευθύνουμε την πρώτη μας σεξουαλική ώθηση προς τη μητέρα μας και το πρώτο μας το μίσος και την πρώτη μας δολοφονική ισχύ κατά του πατέρα μας.¨ [3]

Και αλλού:

¨Βρήκα τον εαυτό μου σε μια σταθερή αγάπη για τη μητέρα μου, και ζήλια για τον πατέρα μου. Τώρα θεωρώ ότι αυτό είναι καθολικό γεγονός κατά την παιδική ηλικία¨

Οι εμμονές ενός άνδρα, μια εποχή στην επιστήμη. Ο Φρόιντ προέβαλε την δική του υποκειμενική εμπειρία, τα βιώματα του και τις εμμονές του στην κοινωνία, την επιστήμη και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, και αυτό είναι ένα τυπικό παράδειγμα μεταβίβασης. Οι ιδέες του ήταν περισσότερο φιλοσοφικές παρά επιστημονικές. Παρά ταύτα μια ¨επιστήμη¨ δημιουργήθηκε από αυτές. Αν για παράδειγμα η φροϋδική οιδιπόδεια ερμηνεία έχει σημαντική ισχύ, θα περιμέναμε σε κοινωνίες χωρίς κοινωνικά ή πολιτισμικά ταμπού, όπως είναι οι κοινωνίες των ζώων να βρίσκαμε άπλετα παραδείγματα πατροκτονικών ειδών…

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη κριτική πάνω στη φροϋδική επιστήμη από το σχόλιο που ο ίδιος ο Φρόιντ διατύπωσε για τη φιλοσοφία και την επιστήμη:

¨ Η φιλοσοφία δεν αντιτίθεται στην επιστήμη, συμπεριφέρεται ως σαν να ήταν η ίδια επιστήμη, και σε κάποιο βαθμό, χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, αλλά διαχωρίζεται από την επιστήμη, στο ότι προσκολλάται στην ψευδαίσθηση ότι μπορεί να παράγει μια πλήρη και συνεκτική εικόνα του σύμπαντος... Το μεθοδολογικό σφάλμα έγκειται στο γεγονός ότι υπερεκτιμά την επιστημολογική αξία των λογικών μας διαδικασιών και σε κάποιο βαθμό, παραδέχεται την εγκυρότητα άλλων πηγών γνώσης, όπως η διαίσθηση¨[4]

Πράγματι, αυτό ακριβώς ο Freud και οι οπαδοί του έκαναν: Παραδέχτηκαν την εγκυρότητα της διαίσθησης του Φρόιντ.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία όχι μιας φιλοσοφίας της ψυχολογίας αλλά μιας ψευδοεπιστήμης. Η ψυχανάλυση θα μπορούσε να εξεταστεί, να επαληθευθεί, να διαψευστεί ή να δημιουργήσει πρόγνωση και προβλεπτικά μοντέλα.

Ο Karl Popper απέδωσε στη ψυχανάλυση χαρακτηριστικά μιας ψευδοεπιστήμης. Ο μεγάλος φιλόσοφος της επιστήμης δήλωσε ότι ¨... Έτσι, αυτό που με ανησύχησε δεν ήταν ούτε το πρόβλημα της αλήθειας, κατά το παρόν στάδιο τουλάχιστον, ούτε το πρόβλημα της ακρίβειας ή της μέτρησης. Ήταν μάλλον ότι είχα την αίσθηση ότι αυτές οι άλλες τρεις θεωρίες, αν και παρουσιάζονταν ως επιστήμη, είχαν στην πραγματικότητα περισσότερα κοινά με τους πρωτόγονους μύθους παρά με την επιστήμη, ότι μοιάζαν με την αστρολογία περισσότερο από ότι με την αστρονομία.
Βρήκα ότι αυτοί οι φίλοι μου οι οποίοι ήταν θαυμαστές του Μαρξ, του Φρόιντ, και του Adler, εντυπωσιάστηκαν από μια σειρά από κοινά σημεία σε αυτές τις θεωρίες, και ιδιαίτερα από την εμφανή ερμηνευτική τους ισχύ. Αυτές οι θεωρίες φαίνεται να είναι σε θέση να εξηγήσουν σχεδόν τα πάντα που συνέβησαν εντός των πεδίων στα οποία αναφέρονταν. Η μελέτη οποιασδήποτε από αυτές έμοιαζε να χει το αποτέλεσμα της πνευματικής μεταστροφής ή της αποκάλυψης και να ανοίγουν τα μάτια σας σε μια νέα πραγματικότητα που παραμένει κρυφή για τους αμύητους. Μόλις τα μάτια ανοίγουν κατά αυτόν τον τρόπο, βλέπουν παντού επιβεβαιώσεις: ο κόσμος έχει ξαφνικά γεμίσει από τις επαληθεύσεις της θεωρίας. Ό, τι συνέβαινε πάντα την επιβεβαίωνε. Κατά αυτόν τον τρόπο εκδηλωνόταν η αλήθεια της και οι άπιστοι ήταν σαφώς άνθρωποι που δεν ήθελαν να δουν την φανερωμένη αλήθεια, που αρνούνταν να την δουν, είτε επειδή ήταν εναντίον των συμφερόντων, ή λόγω των απωθημένων τους που δεν είχαν ακόμη (ψυχ)αναλυθεί και που ζητούσαν απεγνωσμένα θεραπεία...

... Οι δύο ψυχο-αναλυτικές θεωρίες ανήκαν σε διαφορετική κατηγορία. Ήταν απλά μη εξεταστέες, αδιάψευστες. Δεν υπήρχε καμία ανθρώπινη συμπεριφορά του που θα μπορούσε να τις αντικρούσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Freud και Adler δεν βλέπαν κάποια πράγματα σωστά, εγώ προσωπικά δεν αμφιβάλλω ότι πολλά από αυτά που λένε είναι σημαντικά, και ότι κάποια μέρα μπορούν να παίξουν τον ρόλο τους σε μία (μελλοντική) ψυχολογική επιστήμη που θα μπορεί να εξεταστεί. Αυτό που σημαίνει είναι ότι αυτές οι ¨κλινικές παρατηρήσεις¨ που οι (ψυχ)αναλυτές αφελώς πιστεύουν ότι μπορούν να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους, δεν μπορούν στην πραγματικότητα να κάνουν κάτι τέτοιο περισσότερο από ότι κάνουν οι καθημερινές επιβεβαιώσεις που οι αστρολόγοι βρίσκουν στην πρακτική τους. Και όσο για το Φροϋδικό έπος του Εγώ, του Υπερ-εγώ, και του Id (Id: το Αυτό), δεν μπορεί να αξιώσει επιστημονικότητα περισσότερο από όσο μπορούν να θεωρηθούν επιστημονικές οι συλλεγμένες ιστορίες του Ομήρου για τον Όλυμπο. Αυτές οι θεωρίες περιγράφουν ορισμένα γεγονότα, αλλά με την μορφή ή τον τρόπο των μύθων. Περιλαμβάνουν πολύ ενδιαφέρουσες ψυχολογικές προτάσεις, αλλά όχι σε εξεταστέα μορφή¨[5]

Και πάλι, μια επιστήμη δημιουργήθηκε με την αποδοχή της εγκυρότητας των διαισθήσεων του Φρόιντ...

Κάτι πιο στιβαρό, πιο επιστημονικοφανές από τους χαλαρούς συνειρμούς της ψυχιατρικής χρειαζόταν για να πειστούν οι σκεπτικιστές. Και αυτό εμφανίστηκε με τη μορφή του μπηχεϋβιορισμού (συμπεριφορισμού), μιας ¨επιστήμης¨ που θα μελετούσε τη συμπεριφορά των ζώντων οργανισμών και την αντίδρασή τους σε ερεθίσματα για να αντλήσει συμπεράσματα, να περιγράψει και να ορίσει τους κανόνες που διέπουν τον Εαυτό. Αν και, χωρίς αμφιβολία, χρήσιμες και καρποφόρες παρατηρήσεις προέκυψαν από την συμπεριφορική ψυχολογία, ο μπηχεϋβιορισμός δεν θα μπορούσε να σταθεί από μόνος του ως επιστήμη. Ο μπηχεϋβιορισμός υποφέρει από το ακριβώς αντίθετο εγγενές ελάττωμα από ότι η ψυχανάλυση: Ενώ η ψυχανάλυση υποφέρει από έλλειψη δεδομένων και ακριβούς επιστημονικής ορολογίας, ο μπηχεϋβιορισμός υποφέρει από την έλλειψη μιας βασικής επιστημονικής ή έστω φιλοσοφικής θεωρίας πλαισίου και οι παρατηρήσεις του συσσωματώνονται στο ερμηνευτικό κενό. Ο μπηχεϋβιορισμός είναι σαν τον υπερυπολογιστή Deep Thought που περιγράφεται στο πασίγνωστο βιβλίο Ε.Φ του Douglas Adams. Ο υπερυπολογιστής αυτός δημιουργήθηκε από μια υπερ-ευφυή φυλή η οποία τον τροφοδοτούσε με κάθε διαθέσιμο στοιχείο και δεδομένο μέχρι να βρει την τελική απάντηση στο Ύστατο ερώτημα της Ζωής, του Σύμπαντος, και των Πάντων. Και το έκανε. Η απάντηση ήταν 42 και ήταν χωρίς αμφιβολία η σωστή απάντηση. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι τώρα που τα ευφυή πλάσματα κατείχαν η απάντηση σε όλα και τα πάντα, έπρεπε να δημιουργήσουν έναν ακόμη πιο εξελιγμένο υπερ-υπολογιστή για να μάθουν ποια είναι η σωστή ερώτηση στην Απόλυτη Απάντηση. [6]

Η συμπεριφορική ψυχολογία ήταν το 42 της ψυχιατρικής. Αφού είχαν την απόλυτη απάντηση το μόνο που χρειαζόντουσαν πλέον να βρουν ήταν το σωστό ερώτημα. Και αφού τα μεγάλα κεφάλια σκεφτήκαν και σκεφτήκαν, σκεφτήκαν έπειτα ότι η ερώτησή τους βρίσκεται σε αυτό που παρήγαγε τη σκέψη τους: στον εγκέφαλο. Οι ψυχικές διαταραχές ως εκ τούτου ερμηνεύτηκαν ως δυσλειτουργίες του εγκεφάλου, ως βιοχημικές διαταραχές. Και αν το πρόβλημα ήταν η βιοχημεία, τότε η χημεία θα έπρεπε να είναι η λύση. Με αυτό το σκεπτικό αιτιολογήθηκε ο χημικός πόλεμος κατά του εγκεφάλου, και κατ επέκταση, οι τόνοι νευροτροπικών χημικών ενώσεων που εξαπολύθηκαν κατά των ψυχικά ασθενών ή των δυσλειτουργικών. Ή και κατά των περίεργων- ή των λυπημένων- ή τον αδικαιολόγητα υπερενεργητικών- ή των άγρυπνων- ή των απογοητευμένων- ή των οκνηρών- ή των οργισμένων- ή των ακατάλληλων. Από τη στιγμή που υπήρχε το επιστημονικό επιχείρημα για να στηρίξει την λογική και την αναγκαιότητα της χρήσης των ψυχοφαρμάκων, το ζήτημα του ποιος θα ιδρυματοποιηθεί, ή ποιος θα κακοποιηθεί, ρυθμιστεί και ελεγχθεί χημικά βρισκόταν πλέον στην διακριτική ευχέρεια των ειδικών. Το αν θα είσαι τρελός δεν είχε να κάνει πλέον με την πραγματικότητα αλλά με τον ορισμό τους από τους ειδικούς.

Οι παραπάνω είναι κάποιες ενδεικτικές αναρτήσεις που (άλλες πιο πετυχημένα, άλλες λιγότερο) υποστήριξαν ότι η ψυχολογία και η ψυχιατρική δεν πρέπει να θεωρούνται επιστήμες, αλλά αντίθετα με αρκετή επινοητικότητα, χαρακτηρίστηκαν "ψευδοεπιστήμες". Τους λόγους για αυτή την κατηγοριοποίηση δεν θα τους εκθέσουμε ξανά, αλλά απλά, θα απαντήσουμε.

Αναφέρθηκαν διεξοδικά τα σαθρά θεμέλια των δύο πεδίων,αναφερόμενοι σε Freud, Skinner et cetera, ένω έχει ήδη ειπωθεί ότι αυτές οι θεωρίες αποτέλεσαν το έναυσμα και έδωσαν έναν αρχικό τρόπο προσέγγισης των πεδίων. Θεωρούμε ωστόσο, ανορθόδοξο και εσφαλμένο να κρίνεται μία επιστήμη βάσει μίας αναχρονιστικής λογικής και αστοχιών του παρελθόντος. Πόσο μάλλον όταν και η ίδια έχει αναθεωρήσει και εξελιχθεί. Άλλωστε, δεν είναι το μόνο παράδειγμα επιστήμης που "υπέπεσε" σε αυτή τη ... μοίρα - για την ακρίβεια δεν υπάρχει επιστήμη που να μην το έκανε. Στη Φυσική για παράδειγμα, μία γνωστή αστοχία που αποτελεί και βάση για πολλούς κλάδους είναι τα αρχικά μοντέλα της δομής του ατόμου. Πλέον, γνωρίζουμε ότι δεν είναι όπως εν αρχή παρουσιάστηκαν. Κανένας, ωστόσο, δεν έχει στηριχθεί σε αυτά τα θεμέλια για να αποδείξει ότι η Φυσική δεν είναι επιστήμη. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες επιστήμες.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Δεν υπάρχει άμεση φυσιολογική συσχέτιση των περισσότερων από αυτές τις καινοφανείς διαταραχές με οποιαδήποτε βιοχημική ή γενετική διαταραχή, ούτε και κάποια αντικειμενική εξέταση, κάποιος βιοχημικός ή ορμονικός δείχτης που να ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ την πάθηση. Έτσι, όταν το πρόβλημα είναι προφανές, όπως πχ αυτών που περιγράφεις, έχει καλώς. Η αδυναμία πάντως της επιστήμης να τους θεραπεύσει, ειδικά με τα χημικά που τους παρέχει, υπογραμμίζει την έλλειψη στοιχείων για την πραγματική βιοχημική βάση ακόμη και τέτοιων προφανών διαταραχών.
Είμαστε όλοι ψυχασθενείς, είναι ο Δυτικός πολιτισμός νοσηρός, ή μήπως κάποιοι βρήκαν έναν πανέξυπνο τρόπο ανοίγματος νέων αγορών κι ελέγχου των πληθυσμών, με τη δημιουργία καινοφανών ψυχικών "διαταραχών";

Click για ανάπτυξη...

Το ότι δεν αποκαλυφθεί με σαφήνεια το πεδίο γύρω από τη συσχέτιση ψυχικών διαταραχών με "φυσιολογικά" δεδομένα δεν σημαίνει:
α) ότι αυτή δεν υπάρχει και
β) ότι η ψυχιατρική δεν είναι επιστήμη.
Όσο για την αναφορά πάνω στη νοσηρότητα του Δυτικού Κόσμου, αν το δούμε εξελικτικά, τότε καταλαβαίνουμε ότι σαφώς το κοινωνικό περιβάλλον έχει μεταβληθεί σημαντικά και είναι λογικό κάποιοι από τα μέλη να δυσκολεύονται να ακολουθήσουν αυτό το ρυθμό. Η καταιγιστική παραπληφόρηση, το άγχος μέσα στην καθημερινότητα - που δεν ήταν έτσι παλαιότερα είναι μόνο κάποια παραδείγματα. Οι άνθρωποι πλέον, πιέζονται περισσότερο...
Δεν είναι φυσιολογικό η αλλαγή ρυθμού ζωής του δυτικού πολιτισμού να αλλάζει και την θεωρούμενη φυσιολογική συμπεριφορά του ανθρώπου?
Εν τέλει - για να πάμε και παρακάτω, ένα πεδίο που έχει ως κέντρο του τον Άνθρωπο και μελετά τις συμπεριφορές και κάθε πτυχή της προσωπικότητάς του, οφείλει να εξελίσσεται διαρκώς (όπως και κάνει), να είναι μία επιστήμη δυναμική.
Όσοι αντιτίθενται στην ψυχιατρική, ψυχολογία ως επιστήμες αλλά και την πρακτική αυτών - ας δούνε τον αντίποδα. Αυτός είναι, μία κοινότητα όπου θα ήμασταν απαλλαγμένοι από τους "φερόμενους κοινωνούς της ψευδοεπιστήμης" και τις διαγνώσεις και θεραπείες τους. Όλες οι συμπεριφορές θα κρίνονταν ως φυσιολογικές και θα βλέπαμε φαινόμενα όπως αυτοτραυματισμοί, παραισθήσεις και άλλες σοβαρές διαταραχές να προβληματίζουν κάποιους ανθρώπους και να έχουν ως αποτέλεσμα - αφού δεν νοείται ύπαρξη θεραπείας - τόσο τον αυτοτραυματισμό τους αλλά και ενδεχόμενο κίνδυνο για τους υπόλοιπους. Σίγουρα, δεν θέλουμε αυτό!

Ακόμη, υπάρχουν κάποιες απορίες (λογικό μετά από τόσες δημοσιεύσεις!

).

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Έχουν χτίσει τουβλάκι-τουβλάκι, διαταραχή τη διαταραχή το καλούπι που ορίζει ποιο είναι το φυσιολογικό και ό,τι περισσεύει και διαφέρει, κόψιμο.

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Προσπαθούμε να θίξουμε την κακή πλευρά της ιστορίας, γιατί στην τελική αυτή χρειάζεται εξυγίανση κι εσύ νομίζεις πως καταδικάζουμε όλη την ψυχολογία/ψυχιατρική συλλήβδην.

Εδώ κάπου στραβώνει το πράγμα.

Δηλαδή, από τη μία είναι μία ψευδοεπιστήμη που βλάπτει τον κόσμο αφού έχει χτίσει τις διαταραχές προς ίδιον όφελος, αλλά από την άλλη δεν γίνεται αφορισμός ως προς την επιστήμη!

Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τις δημοσιεύσεις του κύριου Αργυρίου, που ενώ αποκαλεί τα δυο πεδία "ψευδοεπιστήμες" στη συνέχεια τις καλεί να απλώσουν μία χείρα βοηθείας στον κοινωνικό περίγυρο. Είτε καλείτε μία ψευδοεπιστήμη να βοηθήσει - κάτι που είναι αδύνατο, είτε υπάρχει κάποιο λογικό σφάλμα.

Β. Ως προς την αναθεώρηση του DSM.

Ειδικοί δεν είμαστε, απλά και εμείς όπως και άλλοι, διαβάσαμε και βγάλαμε με την ταπεινή λογική μας κάποια συμπεράσματα.

Αρχική Δημοσίευση από DreamStealer:
λοιπον αν και δεν ηθελα να γραψω κατι, οριστε η επιστημονικη μου αποψη επι του θεματος....

Καταρχην να ξεκαθαρισουμε οτι αυτο που ονομαζουμε επιστημονικη κοινοτητα ασχολουμενων επι του DSM οριστηκαν ετσι,επειδη το συμφωνησαν αυτοι και τα συμφεροντα τους αλλα μεχρι εκει.
Η προσωπικη μου εκτιμηση ειναι οτι προκειται για ενα ματσο κομπογιανιτες με επιστημονικη προβια, αλλα και πακτωλο κεφαλαιων που περνανε μπροστα τους.
Ελαχιστη σημασια πρεπει να τους δινει κανεις, ποσο δε για να τους δωσει επιστημονικο κυρος η ακομα χειροτερα να τους εμπιστευτει την ψυχικη υγεια.
Αλλα ας μπουμε στο ψητο μιας και το θεμα αφορα φρεσκα κουλουρια, περι του revision 5.....

Από πού ακριβώς προκύπτουν όλα τα παραπάνω? Ακυρώνοντας τους επιστήμονες, ακυρώνεις την επιστήμη και κάποιες παθήσεις που οι άνθρωποι αποδεδειγμένα έχουν (οι αναφορές του epote ήταν υπεραρκετές). Όταν έχεις ένα τόσο καταδεικτικό ύφος χρειάζεται να έχεις και ακράδαντας στοιχεία που να στηρίζουν τη θέση σου. Αν θες, μοιράσου τα μαζί μας, γιατί κάτι με τέτοια ισχύ δεν έχει παρουσιαστεί!

Fact no 1
========
Η APA θεωρει οτι στο rev 5 πρεπει να ενταχθει η θλιψη σαν ψυχικη νοσος.

Fact no 2
========
Στο DSM-3 η διάρκεια πενθους αγαπημενου προσωπου ηταν ενα ετος, στο 4 μειωθηκε στους 2 μηνες, ενω στο 5
σχεδιαζεται να παει στις 2 εβδομαδες. Αυτοπ σημαινει οτι μετα τις εβδομαδες αν συνεχιζεις να πενθεις σου χορηγουντια αντικαταθλιπτικα.

Υπάρχουν κάποιες μικρές υπερβολές. Πρώτον, αυτό με τις δύο εβδομάδες δεν έχει αποφασιστεί ήδη επίσημα καθώς το DSM V δεν έχει οριστικοποιηθεί. Μάλιστα, είναι μία από τις διατάξεις οι οποίες δέχονται αυστηρή κριτική από την υπόλοιπη κοινότητα. Η προσωπική μας γνώμη, είναι ότι το διάστημα των δυο μηνών είναι ένα ικανός χρόνος ώστε κάποιος να αρχίσει να συνειδητοποιεί και να εξοικειώνεται σε καθημερινό επίπεδο με την απώλεια του αγαπημένου προσώπου και να μην εμφανίζει πλέον τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν την θλίψη και το πένθος --> Emotional Response paragraph.
Όσο για την χρήση φαρμάκων, κανείς δεν είπε ότι αυτά είναι η πρώτη επιλογή - αλλά ακόμη και αν χορηγηθούν σε κάποιες καταστάσεις, δεν σημαίνει ότι αυτή η χορήγηση γίνεται επ' άπειρον! :confused:

Δηλαδή, και εμείς διαφωνούμε με την περίοδο των δυο εβδομάδων - αλλά τουλάχιστον δεν είμαστε τόσο υπερβολικοί!

Fact no 3
========
5 διαταραχες προσωπικότητας πιθανολογειται οτι θα αφαιρεθουν.
Αυτο σημαινει οτι ασθενεις που ειχαν μεχρι σημερα ταξινομηθει και επαιρναν φαρμακα, ξαφνικα θα γινουν καλα.... ολε!

Αυτό είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σημείο. Αρχικά, πάλι τίποτα δεν έχει οριστικοποιηθεί.
Ωστόσο, σε αυτό σημείο θα ήταν ενδιαφέρον να οριστεί ποια ακριβώς θα ήταν η κατάσταση για αυτούς που έχουν αυτή τη διάγνωση τώρα (αν τελικά αφαιρεθεί). Θα υπάρξει μία μεταβατική περίοδος συνεδριών, ανάλογα με την κρίση του κάθε ψυχίατρου? Αν χορηγούνταν κάποια φάρμακα θα πάψουν ή όχι? Εδώ όντως χρειάζονται διευκρινήσεις.

Fact no 6
========
Εισαγονται νεοι ορισμοι διαγνωσης οπως "εθισμος στο διαδικτυο", κραιπαλη φαγητου (κομμενα τα πασχαλινα κοκορετσια...)

Μα όσο παρουσιάζονται καινούριες πτυχές στην καθημερινότητά μας, όπως είναι φυσιολογικό θα υπάρχουν και τέτοιες νέες διαταραχές. Εκτός, αν θεωρείς ότι ο εθισμός δεν είναι μία πραγματικότητα. Υπάρχει και σχετικό θέμα στο στέκι, επ' αυτού!

How academic comes out all this? hopefully fair enough.....

Όλοι ό,τι μπορούμε κάνουμε!

Αρχική Δημοσίευση από Πέτρος Αργυρίου:
Το DSM δεν έχει να κάνει σε τίποτα με επιστήμη. Η ψυχική ασθένεια αποφασίζεται με μπεχεϋβιοριστικά κριτήρια αλλά και με βάση υπάρχουσες κοινωνικές προκαταλήψεις: Δεν μπορείτε να βρείτε καμία ¨ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή τηλεθέασης¨ παρότι η ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων περιορίζεται από εκτεταμένη, παθητική τηλεθέαση, δε θα βρείτε ¨διαταραχή ποδοσφαιρικού φανατισμού¨ παρότι εκατοντάδες ζωές χάνονται από αυτή, δεν θα βρείτε τον όρο της ¨επιτυχιομανίας¨ ή της ¨διαταραχής του υπερκομφορμισμού¨ ή της ¨ιδεοψυχαναγκαστικής θρησκοληψίας¨. Όλες αυτές οι συμπεριφορές που περιγράφω βρίσκουν τις σύγχρονες κοινωνίες σύμφωνες και πολλές φορές προωθούνται ή επιβάλλονται από αυτές. Όσο περισσότερο μια συμπεριφορά είναι αποδεκτή ή καλά ανεκτή από μια κοινωνία, τόσο λιγότερο ενδέχεται να είναι ταξινομημένοι ως διαταραχή. Το DSM λοιπόν δεν έχει σε τίποτα να κάνει με επιστήμη ή ιατρική μέριμνα. Έχει να κάνει με τους κανόνες του κοινωνικού παιχνιδιού, τις κοινωνικές νόρμες και προκαταλήψεις και για αυτό στοχοποιεί κατ εξοχήν τους κοινωνικά απροσάρμοστους και ανυπόφορους. To DSM είναι ένα προϊόν κοινωνικής και επιστημονικής συναίνεσης.

Σε αυτές τις συμπεριφορές που παρουσιάζετε δεν βρίσκονται - ακόμη - ως διαταραχές διότι εώς ένα σημείο θεωρούνται κοινωνικά αποδεκτές. Πάλι, όμως η ψυχολογία έχει την ικανότητα να δώσει κάποιες εξηγήσεις και να εντοπίσει κάποια κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των ανθρώπων που υπερβάλλουν.
Άλλωστε ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό ον, επηρεάζεται από και επηρεάζει τον κοινωνικό του περίγυρο σε πολλούς τομείς. Ειδικότερα, η ψυχική υγεία του κρίνεται και ανάλογα με την αλληλεπίδρασή του στην κοινωνία, και αν αυτή θεωρείται ή όχι προβληματική.

Αρχική Δημοσίευση από Πέτρος Αργυρίου:
Μεταξύ σοβαρού και αστείου: Τι από τα δύο άραγε; DSM και "Διαταραχή πολιτικής απάθειας"
Το DSM (το εγχειρίδιο ψυχικών διαταραχών) ήταν αρχικά 130 σελίδες καταχώρισης 106 ψυχικών διαταραχών. Σταδιακά επεκτάθηκε. Τα συνεχώς διογκούμενο DSM στην τρέχουσα έκδοσή του έχει καταχωρημένες 297 διαταραχές σε 886 σελίδες. Έχουν οι άνθρωποι γίνει πιο ποικιλόμορφα τρελοί με την πάροδο του χρόνου; Ίσως. Έχει γίνει η ψυχιατρική ψευδοεπιστήμη πιο ακριβής και σοφή; Θα μπορούσε να είναι έτσι. Ή μήπως υπάρχει μια επεκτατική πολιτική, ένας ψυχιατρικός ιμπεριαλισμός που προσπαθεί να αποικίσει και να ελέγξει υγιείς πληθυσμούς; Σίγουρα ναι. Οι ψυχιατρικοί ορισμοί αδηφάγα επεκτείνονται και αν η τάση αυτή αφεθεί ανεξέλεγκτη μπορεί να καταπιεί ένα μεγάλο κομμάτι των κοινωνιών μας.

Ας σκεφτούμε απλά, ότι η πρώτη έκδοση του DSM έγινε το 1952. Είναι απόλυτα φυσιολογικό μέσα στα 60 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει - ήδη έχουμε αναφέρει την μεγάλη αλλαγή του ρυθμού ζωής που σαν αποτέλεσμα έχει να εξελιχθεί και το κοινωνικό περιβάλλον, από το οποίο όπως γνωρίζουμε ο άνθρωπος επηρεάζεται τόσο θετικά όσο και αρνητικά.
Από τη στιγμή που αυτή η επιστήμη βρισκόταν σε εμβρυικό στάδιο ήταν και είναι φυσιολογικό να έχει επίσης, μία τεράστια επέκταση. Βέβαια, αναγνωρίζουμε σε αυτό το σημείο ότι εννοείται πως κάποιες "ασθένειες" θα έπρεπε να έχουν πιθανώς εξαιρεθεί από την στιγμή που δεν έχουν αντίκρυσμα στην σημερινή κοινωνία. Ωστόσο, κατανοούμε ότι ενδεχομένως εξακολουθούν να καταγράφονται για ιστορικούς λόγους.

Αφού το DSM είναι κατά βάση ένα πολιτικό μανιφέστο, γιατί να μην στραφεί στην ίδια την πολιτική για να επεκτείνει την επιρροή και την πελατεία του. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα συζητείται να ενταχθεί στο επερχόμενο DSM, το DSMV ένα καταγέλαστο νέο εφεύρημα, η Διαταραχή της Πολιτικής Απάθειας που στα διαγνωστικά της κριτήρια περιλαμβάνει την αγορά προϊόντων από τη Nike, τα Starbucks και τη Phillip Morris. Ναι δεν υπάρχουν και πολλές αμφιβολίες πλέον: το DSM είναι μια τεράστια φάρσα.
Αυτή η φάρσα έγινε τελικά αντιληπτή από τους γκέι ακτιβιστές που κατάφεραν να απελευθερώσουν την ομοφυλοφιλική προτίμηση από τα κανονιστικά νύχια του DSM. Το DSM, υπό την κοινωνική εξελικτική πίεση έπρεπε και το ίδιο να εξελιχθεί. Αλλά προς ποια κατεύθυνση; Όπως σημειώνει η Louise Armstrong ¨Το να διαβάζετε για την εξέλιξη του DSM είναι το να μαθαίνετε το εξής: Είναι ένα εντελώς πολιτικό έγγραφο. Το τι περιλαμβάνει, το τι δεν περιλαμβάνει, είναι αποτέλεσμα εντατικής εκστρατείας, μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων, φαγωμάρας, και παιχνιδιών δύναμης¨

Περί ζητήματος καυτού και τεραστίου - κατά τον κο Καρζή - πραγματεία μεταξύ σοβαρού και αστείου. Σε αυτό το ύφος, να προσθέσουμε ότι μία τέτοια συμπεριφορά θα ήταν δόκιμο να χαρακτηριστεί ως διαταραχή, αν αναλογιστούμε τις καταστροφικές συνέπειες που έφερε η πολιτική απάθεια μεγάλων ομάδων στη χώρα μας την τελευταία τριακονταετία!

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
Δεν θελω να φανω ασεβης,απλως θελω να τα διαβασω με την ησυχια μου οταν εχω τον απαραιτητο χρονο.

Πίστεψέ μας, χρειάζεται πολύυυ χρόνο!

Στο θεμα τωρα. Μου φαινεται πως πισω απο ολη αυτη την ιστορια κρυβονται οι φαρμακευτικες που θελουν να βγαλουν μερικα γρηγορα και σιγουρα φραγκα.
Και προσπαθουν να εμφανισουν ψυχικα ασθενεις του διαφορετικους και τους λιγακι περιεργους(Για να παραφρασω τον Mittenwald,ειναι για το τρελοκομειο,παρακαλω κλειστε με).
Ολα αυτα που περιγραφουν συνηθως ειναι αποτελεσμα της ανατροφης των παιδιων απο τους γονεις και δεν θα λυθει με μερικα χαπακια.Συνεδριες με ειδικο ΝΑΙ.Χαπακια ΟΧΙ. Φανταστειτε ποσα ταλεντα θα χαθουν εαν ξαφνικα αρχισουμε τα παιδια μας σε φαρμακευτικες αγωγες για ασθενειες που "δηθεν" πασχουν

Γενικά, δεν είναι λίγα τα φαινόμενα υπερσυνταγογράφησης - ωστόσο αυτά, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι αποτελούν τον κανόνα, υπάρχει δηλαδή και εδώ κάποια παραφιλολογία. Δηλαδή, όπως ήδη έχει ειπωθεί και από άλλα μέλη, η χορήγηση από το γιατρό δεν είναι πρώτο μέλημα αν μπορεί να εξασφαλισθεί θεραπεία με άλλο τρόπο. Εξαιρώντας τις περιπτώσεις ατόμων με μηδενική λειτουργικότητα, άνθρωποι που αδυνατούν ιατρικά να αποφασίσουν, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ο ειδικός έχει συμβουλευτικό ρόλο και επαφίεται στην βούληση του ατόμου να ακολουθήσει τις συμβουλές, δεν είναι δεσμευτικό.

Θα συμφωνησω με τον Εποτε εκει που λεει πως οντως υπαρχουν σοβαρες ψυχικες ασθενειες που χριζουν περιθαλψης και φροντιδας.ΟΧΙ ιδρυματοποιησης γιατι ολοι ξερουμε τι γινεται εκει περα.Σιγουρα υπαρχουν οι σχιζοφρενεις,αυτοι που πασχουν απο διπολικη διαταραχη,και αλλοι χιλιοι δυο που οντως εχουν λασκαρισμενη καποια βιδα.Αλλα οχι και να τους κλεισουμε μεσα.

Το οικογενειακό όμως περιβάλλον δεν έχει στην πλεινότητα των περιπτώσεων την γνώση για το πώς να φροντίσει αυτούς τους ασθενείς - και δεν νομίζω ότι θεωρείς πως όλες οι οικογένειες έχουν την ευχέρεια να προσλάβουν αποκλειστικές! :/:

Αρχική Δημοσίευση από Panos__:
Ουσιαστικά αφορά τη λειτουργικότητα που έχουν τα άτομα που εμφανίζουν κλινικά κριτήρια Ναρκισσισμού.Δηλαδή πχ μέχρι σήμερα η έλλειψη ενσυναίσθησης (empathy) θεωρήται κλινικά αξιολογήσιμη αν και μπορούμε να έχουμε νασκισσιστές με εξαιρετικά χαμηλό empathy αλλά με υψήλη λειτουργικότητα.Η σκέψη στην αναθεώρηση είναι να φύγει η συγκεκριμένη διαταραχή και απλά να αξιολογούνται μεμονομένα τα κριτήρια βάση του πόσο λειτουργικός είναι κάποιος χώρις να έχει τη συγκεκριμένη διάγνωση.Αν και από ότι έβλεπα τις προάλες μάλλον ο A.P.A δε ψήνεται τόσο εύκολα να αφαιρέσει τη συγκεκριμένη διαταραχή.

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε μία μικρή επεξήγηση ή απλή παράθεση κάποιων βασικών μεθοδολογικών εργαλείων της επιστήμης αυτής, για να κατανοήσουμε και τον τρόπο σκέψης και λήψης δεδομένων (psychology for dummies, if you want

). Γιατί γενικά αναφέρθηκαν στην συζήτηση...

Από όσα έχουμε εμείς διαβάσει, υπάρχει ακόμη το ερώτημα για το κατά πόσο είναι έτοιμη η κοινότητα για μία τέτοια αναθεώρηση του DSM, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα εδώ.
Δεν είναι μόνο ζήτημα ένταξης κάποιων κοινωνικών συμπεριφορών σε "βαθμίδα" διαταραχής, αλλά και η έλλειψη δεδομένων, που κάποιοι επιστήμονες επισημαίνουν ότι υπάρχει!

Οι εξαιρετικά κουρασμένοι συντάκες (Eileen & tsarachaf) εύχονται στον Panos__ χρόνια πολλά και να έχει ό,τι επιθυμεί!

νυχτολούλουδο · 28-02-12

φυσικα μπορουμε και να μην χτυπησουμε την πορτα ενος ψυχιατρου ο οποιος θα μας θεωρησει "πελατακια" :hmm:

.....και θα μας χαπακωνει στο ονομα ενος εγχειριδιου...

μου κανει εντυπωση παντως οτι η ψυχιατρικη,χαντακωνει την ψυχιατρικη :confused:

epote · 28 Φεβρουαρίου 2012

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
Στο θεμα τωρα. Μου φαινεται πως πισω απο ολη αυτη την ιστορια κρυβονται οι φαρμακευτικες που θελουν να βγαλουν μερικα γρηγορα και σιγουρα φραγκα.
Και προσπαθουν να εμφανισουν ψυχικα ασθενεις του διαφορετικους και τους λιγακι περιεργους(Για να παραφρασω τον Mittenwald,ειναι για το τρελοκομειο,παρακαλω κλειστε με).
Ολα αυτα που περιγραφουν συνηθως ειναι αποτελεσμα της ανατροφης των παιδιων απο τους γονεις και δεν θα λυθει με μερικα χαπακια.Συνεδριες με ειδικο ΝΑΙ.Χαπακια ΟΧΙ. Φανταστειτε ποσα ταλεντα θα χαθουν εαν ξαφνικα αρχισουμε τα παιδια μας σε φαρμακευτικες αγωγες για ασθενειες που "δηθεν" πασχουν

Απανταω σε εσενα φυσιολογικα γιατι θεωρω οτι δεν εισαι τελειως καθυστερημενος και ενδεχομενος να μπορεις να ακουσεις (και να δεχθεις η αποριψεις βαση ΛΟΓΙΚΩΝ διεργασιων) αυτα που θα πω:

1) Οι φαρμακευτικες εταιριες δεν ειναι υπαρκτα προσωπα με επιθυμιες και συμπεριφορες. Ειναι μια αθροιση ατομων με πολλες και διαφορετικες προσωπικοτητες. Καποιοι απο αυτους βαζουν το κερδος πανω απο οτιδηποτε αλλο καποιοι αλλοι οχι. Επειδη ομως ειναι ευκολο να ανθρωπομορφιζουμε προσδιδουμε στην "φαρμακευτικη εταιρια" βουληση και επιθυμια. Οι μανατζερ των φαρμακευτικων εταιριων λειτουργουν ως εξις κατα βαση: Μεγιστοποιουν τα κερδη και την υγεια της επιχειρησης τους προσπαθοντας ταυτοχρωνα να προσφερουν κατι στο κοινωνικο συνολο. Πολλες φορες τυγχανει και το κερδος διαστρεβλωνει την αληθεια (και αλλες φορες την καταπατει τελειως) αλλα αυτο δεν ειναι συνολικος κανονας για ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ:
α) το μεγαλυτερο μερος της ερευνας στα φαρμακα γινεται απο (η και απο) ανεξαρτητους φορεις (πανεπιστημια, νοσοκομεια κτλ) και ΟΧΙ τις φαρμακευτικες.
β) τα φαρμακα τελικα θα δοκιμαστουν στον κοσμο, αν κανουν κακο η εταιρια που τα εβγαλε θα παθει σοβαρη ζημια πραγμα το οποιο οι μανατζερ θελουν να αποφυγουν. Θα σου φερω παραδειγμα την Merk με το φαρμακο Vioxx το οποιο αυξανε κατα 1% την πιθανοτητα εμφραγματος ανα 100 ανθρωποχρονια) (απο 1% πηγαινε στο 2% που ειναι φυσικα διπλασιασμος). Οταν η μερκ απο μονη της απεσυρε το φαρμακο η μετοχη της πηγε στα ταρταρα και εκ τοτε δεν εχει ανακαμψει, τοτε η μερκ ηταν η μεγαλυτερη φαρμακευτικη στο κοσμο, τωρα ειναι 9η.

Αυτο που θελω να πω ειναι οτι υπαρχουν ασφαλιστικες δικλιδες πισω απο τις πραξεις των φαρμακευτικων και αν μη τι αλλο ο τελικος αγοραστης εχει και την ευθυνη για το τι θα παρει. Δεν στο βαζουν στο στομα.

2) Οι ψυχιατροι και οι ψυχολογοι οσο περιεργο και να σου φαινεται εχουν καλες προθεσεις. Απο το DSM III και επειτα ενα ΒΑΣΙΚΟ ΚΡΗΤΗΡΙΟ μιας οποιασδηποτε παθησης ειναι η υποκειμενικη η αντικειμενικη εκπτωση της ποιοτητας ζωης του ασθενη. Αυτο σημαινει οτι αν εσυ την βρισκεις να κρεμιεσαι με αγκυστρια απο τα βλεφαρα σε μπαλκονια και αυτο δεν θεωρεις οτι σου κανει κακο (και δεν κανει κακο σε αλλους) τοτε ΚΑΝΕΝΑΣ ψυχιατρος δεν θα θεωρησει οτι εχεις προβλημα. Μην ξεχνας οτι στον γιατρο (και στον ψυχιατρο) καποιος πηγαινει οταν ο ιδιος θεωρει οτι χρειαζεται βοηθεια. Οι αποψεις που εχουμε στην ελλαδα για τους ψυχιατρους ειναι βλακωδεις και προερχονται απο ταινιες του στυλ "η φωλια του κουκου". ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Αν μη τι αλλο το DSM και η ιδια η ψυχιατρικη και η ψυχολογια οσο περναει ο καιρος γινεται πιο ΕΛΑΣΤΙΚΗ στο τι συνηστα παθολογια. Αυτος ειναι ο λογος για τον οποιο οι ψυχιατροι οριζουν ΦΑΣΜΑΤΑ συμπεριφορων και μαλιστα πολιτισμικα κανονικοποιημενα ενας ψυχιατρος στην ιαπωνια δεν θα θεωρησει σημαδι κοινωνικου αγχους το να κοιτας στο πατωμα οταν εισαι σε δημοσιο χωρο γιατι στη ιαπωνια αυτο ειναι φυσιολογικο. Το DSM τα ενσωματωνει αυτα τα πραγματα.

3) Ολα αυτα που περιγραφουν δεν εχουν ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΙΤΙΑ. Κατι το οποιο ειναι γενικα γνωστο και αποδεκτο στην ψυχιατρικη. Για παραδειγμα η σχιζοφρενεια ειναι καλα καταγεγραμενο οτι ειναι μια συνδρομη παθηση με βιολογικες βασεις η οποια εκφραζεται μετα απο ψυχοδυναμικα στρεσογονες καταστασεις. Both nature AND nurture. Δεν ειναι μονο ΕΝΑ πραγμα. Δεν ειναι ΜΟΝΟ η ανατροφη δεν ειναι ΜΟΝΟ τα γονιδια, ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Ενας ανθρωπος με καταθλιψη μπορει να την επαθε επειδη η μαμα του τον απεριπτε και ειχε την γονιδιακη προδιαθεση οποτε οταν τον χωρησε η γκομενα του δεν περασε την φυσιολογικη θληψη αλλα επαθε καταθλιψη ενας αλλος γεννηθικε ετσι και ενας τριτο το επαθε γιατι μετα απο 3-4-5-6 εξαιρετικα στρεσογονα συμβαντα η κορτιζονη που εκρινεται λογο του αγχους ξεσκιζει τον ιποκαμπο. Συνεπως ειναι εξαιρετικα ανοητο να λες "ειναι η ανατροφη" γιατι δεν ειναι ΜΟΝΟ αυτο. Ειναι ΚΑΙ αυτο. Επισις οι περισοτεροι ψυχιατροι που ξερω (κατι που μπροει και ο πανος να επιβεβαιωσει μιας και ασχολητε με το χωρο περισοτερο απο οτι εγω) ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ τα φαρμακα και αν τα δωσουν τα δινουν για μικρο χρονικο διαστημα (οσο χρειαζεται ωστε να ανοιξει ενα θεραπευτικο παραθυρο ψυχοθεραπειας).

4) Τα περισοτερο συνταγωγραφιμενα φαρμακα (SSRI και βενζοδιαζεπινες) ΔΕΝ ΑΛΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ και ΔΕΝ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΝΤΕ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ. Το ξανατονιζω αυτο, τα SSRI δεν τα γραφουν σε παιδια. Το γραφει επανω ακομα και το εσωκλειστο χαρτακι. Εσυ εχεις στο μυαλο σου τα φαρμακα για το ADHD και το ritalin τα οποια υπερσυνταγογραφιθικαν μια περιοδο στην αμερικη (ευτυχως τους περασε αυτη η παρμουρα) οχι γιατι το ηθελαν οι γιατροι αλλα γιατι το ηθελαν ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. Πρεπει να το καταλαβεις αυτο, πηγαινε ο γονιος και ΕΠΡΙΖΕ το γιατρο να γραψει ritalin για να διαβαζει καλυτερα το παιδι.

Τα φαρμακα που οντως αλαζουν την ψυχοσυνθεση ειναι τα αντιψυχωτικα τα οποια τα γραφουν ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ γιατι εχουν βαριες παρενεργειες.

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
Σιγουρα υπαρχουν οι σχιζοφρενεις,αυτοι που πασχουν απο διπολικη διαταραχη,και αλλοι χιλιοι δυο που οντως εχουν λασκαρισμενη καποια βιδα.Αλλα οχι και να τους κλεισουμε μεσα.

Πρωτα απο ολα μην λες "λασκαρισμενη βιδα" κατα βαση γιατι δειχνει αγνοια και προκαταληψη. Δεν θα ελεγες καποιον με καποια παραιση η αναπηρια "σακατη" η "κουτσαβλο" γιαυτο μην λες "τρελλο" καποιον με ψυχικη παθηση. Δευτερων μετα την εισαγωγη των αντιψυχωσικων (με πρωτο τη θοραζινη) στην ψυχιατρικη οι ψυχιατρικες κλινικες αδειασαν.

Αλλα να σου ξεκαθαρισω κατι για την πραγματικοτητα στα ψυχιατρικα νοσοκομεια: στις περισοτερες περιπτωσεις ειναι ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕΡΗ στα οποια οι τροφιμοι ειναι ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ εκει. Για να σε "κλεισουν μεσα" οπως λες πρεπει καποιος εισαγγελεας να κρινει οτι εισαι κινδυνος για τους αλλους η για τον εαυτο σου και ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΩΝ. Ητοι αν ενας ανθρωπος κανει αποπειρα αυτοκτονιας ο ψυχιατρος στο νοσοκομειο (ναι ακομα και στην ελλαδα) θα μιλησει στον ιδιο ΚΑΙ την οικογενεια του και αν δει οτι μπορει να εχει ενα ασφαλες υποστηρικτικο περιβαλον ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ.

Και τελος τα ηλεκτροσοκ εχουν σωσει παρα πολυ κοσμο. Σου μιλαω για ανθρωπους με τοσο εντονη καταθλιψη που αν τους αφηνες 10 λεπτα απο τα ματια σου προσπαθουσαν με τα δοντια τους να κοψουν τις φλεβες τους. Τα ηλεκτροσοκ εχουν ελαχιστες εως καθολου παρενεργειες (απολειες μνημης κατα βαση) και εχουν βοηθησει κοσμο που κανονικα επρεπε να ειναι δεμενοι ολη μερα για να μην πηδηξουν απο κανα μπαλκονι.

Αρχική Δημοσίευση από νυχτολούλουδο:
θα μας χαπακωνει στο ονομα ενος εγχειριδιου...

ο ψυχιατρος κανει τη διαγνωση του βαση γνωσεων που εχει συσορευσει σε 6 χρονια σπουδων γενικης ιατρικης και φυσιολογιας και αλλα 5 χρονια σπουδων ψυχιατρικης και νευρολογιας. Το DSM και το ICD κτλ ειναι απλα εργαλεια στα χερια τους. Αν ηταν οπως το λες οποιοσδηποτε διαβαζε το DSM θα γινοταν ψυχιατρος. Και η ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΗ λειτουργικη αξια τους (οπως οποιοσδηποτε ψυχιατρος μπορει να σου πει) ειναι η επικοινωνια (περισοτερο με τις ασφαλιστικες παρα οτιδηποτε αλλο...) και οχι η διαγνωση καθεαυτη.

Ciela · 28-02-12

ακομα ομως κ αν ο ασθενης πηγαινει στον ψυχιατρο με τη θεληση του, δεν ειναι πιθανο, με αυτη την καταγραφή, να δημιουργηθουν στρεβλωσεις στην κονωνια; με την εννοια οτι, για να υπαρχουν σε ενα "εγχειριδιο", παει να πει οτι ειναι κ εν δυναμει "παθησεις";

επισης σιγουρα και εσυ κ εγω θα μπορουσαμε να αναγνωρισουμε τον εαυτο μας σε κατηγοριες του dsm. τι παει να πει αυτο αληθεια;
παει να πει κατι; αν εγω παω στον ψυχιατρο επειδη ειμαι πολύ αιθεροβαμων ξερω γω, αλλα εσυ δεν πας, παει να πει οτι εγω ειμαι ψυχικα αρρωστη κ οχι εσυ; :Ο
δηλαδη ειμαστε αρρωστοι μονο οταν το αποφασισουμε οτι ειμαστε; :Ο
που βρισκεται εδω η "επιστημη";

περα από τις βαριες περιπτωσεις που χρηζουν ισως αμεση κ δραστικη αντιμετωπιση, ποτε καποιος πρεπει να απευθυνθει σε ψυχολογο;
μπορουν να μας ενημερωσουν επ αυτού οι ψυχολογοι;
διότι, ωντας αυτη η κατηγοριοποίηση ανοιχτή στην κοινωνία, νομίζω πρεπει να γίνουν σαφή αυτά τα πράγματα.

Mercury · 28-02-12

Αρχική Δημοσίευση από ciela:
περα από τις βαριες περιπτωσεις που χρηζουν ισως αμεση κ δραστικη αντιμετωπιση, ποτε καποιος πρεπει να απευθυνθει σε ψυχολογο;
μπορουν να μας ενημερωσουν επ αυτού οι ψυχολογοι;
διότι, ωντας αυτη η κατηγοριοποίηση ανοιχτή στην κοινωνία, νομίζω πρεπει να γίνουν σαφή αυτά τα πράγματα.

Να σου μιλησω απο προσωπικη εμπειρια.Πας σε ψυχολογο οταν πιστευεις/νομιζεις οτι εχεις καποιο προβλημα το οποιο δεν μπορεις να το λυσεις μονος σου και χριζει αποψης απο καποιον ειδικο και ουδετερο παρατηρητη.
Γιατι συνηθως οι φιλοι/συγγενεις ειναι biased και δεν μπορουν να εκφερουν μια αντικειμενικη γνωμη πανω στο θεμα.
Και δεν θεωρω οτι ειναι ντροπη να πει καποιος "ναι παω σε ψυχολογο και κανω ψυχοθεραπεια".Καλυτερα να παραδεχτεις το προβλημα μου(οποιο και αν ειναι αυτο) παρα να το αφησεις να διογκωθει και στο τελος να μην αντεξεις(με τα γνωστα αποτελεσματα που ολοι γνωριζουμε)

Ciela · 28-02-12

αμα θελω αποψη καποιου ουδετερου μπορω να ρωτησω εναν αγνωστο.
το μονο παραπανω του ψυχολογου σ αυτη την οπτικη ειναι το απορρητο.

ομως η ουσια του ποστ μου δεν ηταν αυτη μερκιουρι, ετσι κ αλλιως.

η ουσία ειναι πότε παύουμε να βλέπουμε τις ιδιαιτεροτητες του χαρακτηρα μας ως υπερ και ξεκιναμε να τις βλεπουμε ως κατα.

η κατηγοριοποιηση αυτή, ωντας τωρα πιο ανοιχτη στο κοινό μπορεί να δημιουργήσει στρεβλωσεις.
μια μανα ας πουμε που θα ψησει τον ιατρο να δωσει φαρμακα στο παιδι της οπως ειπε ο εποτε.

DreamStealer · 28-02-12

Αρχική Δημοσίευση από epote:
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι υπαρχουν ασφαλιστικες δικλιδες πισω απο τις πραξεις των φαρμακευτικων και αν μη τι αλλο ο τελικος αγοραστης εχει και την ευθυνη για το τι θα παρει. Δεν στο βαζουν στο στομα.

4) Τα περισοτερο συνταγωγραφιμενα φαρμακα (SSRI και βενζοδιαζεπινες) ΔΕΝ ΑΛΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ και ΔΕΝ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΝΤΕ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ. Το ξανατονιζω αυτο, τα SSRI δεν τα γραφουν σε παιδια. Το γραφει επανω ακομα και το εσωκλειστο χαρτακι. Εσυ εχεις στο μυαλο σου τα φαρμακα για το ADHD και το ritalin τα οποια υπερσυνταγογραφιθικαν μια περιοδο στην αμερικη (ευτυχως τους περασε αυτη η παρμουρα) οχι γιατι το ηθελαν οι γιατροι αλλα γιατι το ηθελαν ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. Πρεπει να το καταλαβεις αυτο, πηγαινε ο γονιος και ΕΠΡΙΖΕ το γιατρο να γραψει ritalin για να διαβαζει καλυτερα το παιδι.

Για το πρωτο, σαν αποψη πρακτικα δεν ισχυει,
ο ασθενης οταν παει στο ψυχιατρο και λεει το θεμα του, στο τελος του γραφει συνταγη.
Το φαρμακο που βλεπει συνηθως του ειναι αγνωστο, εκτος αν ψαξει στο ιντερνετ και διαβασει πιο αναλυτικα τις παρενεργειες του. Και παλι ομως αυτο δεν λυνει το προβλημα του. Και αυτο γιατι ο ασθενης πηγε στο ψυχιατρο για να λυσει το θεμα του, οχι για να συζητησουμε για το σκευασμα που του προτεινει.
Στο βαζουν 101% στο στομα, γιατι οι επιλογες του (ιδιως αν δεν θελει να ψαχτει παραπανω) ειναι να εκτιμησει οτι η διαγνωση του ψυχιατρου ειναι αγνωστη και να παραμεινει με το προβλημα.
Ετσι πρακτικα αυτο που γινεται, ειναι να παιρνει τα φαρμακα, και μετα να αρχιζουν οι παρενεργειες.

Η συνεχεια ειναι ακομα πιο ασχημη, γιατι οταν αρχιζεις και παιρνεις ψυχοφαρμακα, ο οργανισμος σου αλλαζει.
Αναλογα το σκευασμα μπορει να ειναι πολυ επικίνδυνο να τροποποιησεις μονος σου την συνταγη η να την διακοψεις.
Ετσι ζεις με τις παρενεργειες ειτε σου αρεσει ειτε οχι.

Ευτυχως τα τελευταια χρονια, εχει αναπτυχθει σε ολη την ευρωπη ενα κινημα αμφισβητησης ολης αυτης της διαδικασιας και υπαρχει εντονη κριτικη στο πως συνταγογραφουν οι ψυχιατροι και ετσι το πραγμα εχει ισορροπισει σε σχεση με παλαιοτερα. Η φωλια του κουκου εχει κλεισει μερικως.....

Αν εσυ γνωριζεις οτι ολο αυτο το θεμα το ξεκινησαν γονεις,
εγω εχω διαβασει αλλη αποψη, γονεις να καταγγελουν σωρηδον ψυχιατρους για ασκοπη συνταγογραφηση Ritalin (4.8 δις δολαρια πωλησεις μονο το 2008 ).
Οποτε εχει σημασια τι θες να διαβασεις και απο που..... :whistle:

Psychologist · 28 Φεβρουαρίου 2012

Αρχική Δημοσίευση από Eileen:
Οι εξαιρετικά κουρασμένοι συντάκες (Eileen & tsarachaf) εύχονται στον Panos__ χρόνια πολλά και να έχει ό,τι επιθυμεί!

Σας ευχαριστώ και τους δυο για τις ευχές.Ένα μπράβο δημόσια για το χρόνο και την ενέργεια που σπαταλήσατε για μια ανάρτηση εξαιρετικά προσεγμένη,δουλεμένη και με αρκετά στοιχεία προσωπικής σας έρευνας.

Να πω ότι παρατηρώ πως αυτή τη στιγμή το θέμα πλέον κινήται σε πολύ καλή τροχιά.Οι πιο μετριοπαθείς και διαβασμένοι χρήστες έχουμε καταφέρει να περιορίσουμε σημαντικά τη λογική της συνομωσιολογίας και να δώσουμε νέα ώθηση ώστε να κινηθεί το θέμα σε σωστές βάσεις.Αυτό έχει αναβαθμίσει και ποιοτικά πλέον αρκετά το νήμα μου.Ελπίζω η συμβολή του στο γενικό κοινό να είναι καθοριστική.

Σε ότι αφορά την τεχνική γλώσσα μου και Αγγλική ορολογία μου κάποιες φορές απλά να πω ότι δε γίνεται επί τούτου.Αφενός έτσι έχω εκπαιδευτεί να εκφράζομαι σε ότι αφορά τη Ψυχολογία και αφετέρου υπάρχει και ο περιορισμός ότι τα Ελληνικά μου δε είναι καλά.Ζω και εργάζομαι εδώ στη Βρετανία από τα 18 μου οπότε υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί,εκεί ζητώ την καταννόηση σας.

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη δουλειά και όπως καταλαβαίνετε σήμερα είναι τα 31α γενεθλιά μου οπότε δε θα μπορέσω σήμερα να απαντήσω με τη προσοχή που θέλω στα διάφορα σημεία που η καλή έρευνα των μετριοπαθών χρηστών με κινητοποιεί να τοποθετηθώ.

venividivici · 29 Φεβρουαρίου 2012

Τι χαρά, τι χαρά
σκίζει η βάρκα τα νερά

κι απαλή κι απαλή
τρέχει σαν πουλί.

Το τραγούδι μας παιδιά
π' αντηχεί στη σιγαλιά
χαρωπό - χαρωπό
ζωηρό, τρελλό.

Στα κουπιά, στα κουπιά
λάμνετε άκοπα παιδιά
να εκεί, να εκεί
τ' όμορφο νησί

Στ' ακρογιάλι καρτερούν
οι δικοί μας να μας δουν
στα κουπιά, στα κουπιά
λάμνετε γερά.

Ας λάμνουμε λοιπόν γιατί τι άλλο μας έχει μείνει να κάνουμε...

Διαβάζοντας το τίτλο του θέματος εμένα το μυαλό μου πήγε στις υπέροχες κλωστές D.M.C. αναγνωρισμένες διεθνώς για την ποιότητα και την ποικιλία τους και κυρίως για τα χρώματα τους.....

Έτσι κι αυτό το DSM... αποτελεί τη σύγχρονη κλωστή γύρω από την οποία ή θα πνιγούμε ή θα πιαστούμε ή απλά θα την κόψουμε.....

Κι όλοι μαζί μουσικοκινητικά θα χτυπάμε χαρωπά τα χεράκια μας....

Το λαμνοκόπι της αντίθετης πλευράς που δεν υποστηρίζει ψυχιατρικές μεθόδους γίνεται σκληρό και βαρύ.... και αντί να χτυπάμε απευθείας πάνω στα κρανία ως παλαιοί σύγχρονοι κανίβαλοι τον αντίπαλο χτυπάμε απλώς χαρωπά το ξυλίκι λαμνοκοπίζοντας τα νερά....

Τι είναι πιο τραγικό το βότσαλο στη λίμνη που προκάλεσε στιγμιαία αναταραχή ή η ίδια η λίμνη που βαλτοποιήθηκε....

Όταν δεν έχεις να φας και να φροντίσεις αξιοπρεπώς τα παιδιά σου....το ένστικτο σε οδηγεί στην σκληρή πλευρά της επιβίωσης....απλά κάνεις τα πάντα.... για να ζήσεις..οπότε δεν νομίζω να προλαβαίνεις να πάθεις κατάθλιψη.... Ο στόχος είναι η ζωή και η επιβίωση....Το τι θα κάνεις για να μπορέσει να μείνει ζωντανός ο άνθρωπος σου....ο μόχθος σου....

Από την άλλη πλευρά τα DSM και ICD είναι διαγνωστικά εγχειρίδια που χρησιμοποιούνται από τούς επιστήμονες για την ταξινόμηση των ψυχιατρικών διαταραχών.....

Για μένα πάνω από όλα αυτοί οι επιστήμονες πρέπει να είναι άνθρωποι..... με την βαθιά και ουσιαστική έννοια του όρου ..πράγμα δύσκολο στη σημερινή κοινωνία....που περισσότερο από ποτέ είναι του φαίνεσθαι και όχι του είναι...

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και οι αντίθετοι απέναντι σε όλη αυτή την ιστορία.... της κωδικοποίησης του ανθρώπου.... όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι....διαφορετικοί αλλά ίσοι ...

Ίσοι και ίδιοι απέναντι στην ψυχοθεραπεία και στα κλινικά συμπτώματα;;;;

Οπότε πάλι καταλήγουμε στις κλωστές DMC σε συνέχεια του συνειρμού του DSM αφού σαν μαριονέτες θα μας κατατάσσουν αναλόγως το πως θα μιλάμε, θα βήχουμε, θα κάνουμε έρωτα ή θα φτερνιζόμαστε....οπότε μπορούν να μας παρέχουν το κατάλληλο χάπι κόκκινο κίτρινο πράσινο για το πότε θα χαμογελάμε ή για το πότε θα κλαίμε.....

Θα πρότεινα και τρία υπέροχα αλλά πολύ διαφορετικά βιβλία που θα σας βρουν σύμφωνους ή ασύμφωνους....

Μάρτεν Παζ - Πως έγινα Βλάκας

"...πνευματική αναζήτηση της χαμένης βλακείας....

....Ο Αντουάν είχε ζήσει για είκοσι πέντε χρόνια ένα βροχερό φθινόπωρο.......από δω και μ[προς ....για την αντίληψη του δεν θα υπήρχε παρά μονάχα η απόλυτη κυριαρχία του καλοκαιριού...."

WilliamStyron - Θέα στο σκοτάδι Χρονικό μιας τρέλας

.... η κατάθλιψη δεν συνεπάγεται την εκμηδένιση της ψυχής....όποιος έχει ανακτήσει την υγεία του....
το δικαίωμα στη γαλήνη και τη χαρά......

Κείθε προλάβαμε να ξαναδούμε τα άστρα......

Christakis & Fowler - Συνδεδεμένοι

....εικονικός κόσμος, πραγματικές συμπεριφορές...

Η λύση σε όλα είναι η αγάπη και η βαθιά γνώση του εαυτού σου

(παρένθεση....στο σημερινό κόσμο βλέπουμε πολύ εύκολα τα στραβά των άλλων και όχι της καμπούρας μας.....ίσως γιατί κάποιοι θέλουν να μας μάθουν να μην αγαπάμε τον εαυτό μας και να μην είμαστε αυτόφωτοι.....)

και φυσικά η παγκόσμια ειρήνη

worldpeace

Ciela · 28-02-12

Αρχική Δημοσίευση από venividivici:
οπότε μπορούν να μας παρέχουν το κατάλληλο χάπι κόκκινο κίτρινο πράσινο για το πότε θα χαμογελάμε ή για το πότε θα κλαίμε....

αυτη η φραση μου θυμισε την εκθεση του damien hirst που ειχε πριν λιγο καιρο στο μπενακη...
οποιος πηγε να τη δει θα καταλαβει τι λεω

MonaXoS · 28-02-12

Καλησπέρα σε όλους τους παλιούς καλούς φίλους του e-steki

Προσπάθησα να διαβάσω ολα τα posts του πολύ ενδιαφέροντος θέματος, αλλά ομολογώ ότι κάποια -κυρίως λόγω μεγέθους- τα διάβασα κάνοντας απλά scanning, οπότε εάν επαναλάβω κάτι που έχει ειπωθεί ζητώ προκαταβολικά συγνώμη.

Οι αναθεωρήσεις του DSM ανέκαθεν ήταν "κοσμοϊστορικό" γεγονός για την ψυχιατρική και ψυχολογική κοινότητα (ιδιαίτερα στις ΗΠΑ). Ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι πολύ απλά γιατί οι ΗΠΑ κατάφεραν να γίνουν η "Μέκκα" στις επιστήμες αυτές, καθώς από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα είχαν μπει τα θεμέλια για την ανάπτυξη του ιατρικού ψυχιατρικού μοντέλου το οποίο αντικατοπτρίζεται στο DSM. Το DSM έχει ιδιαίτερη σημασία στις ΗΠΑ, καθώς εκεί το σύστημα υγείας είναι άμεσα συνδεδεμένο με το εν λόγω εγχειρίδιο. Για τις ΗΠΑ είναι μεγάλο θέμα το εάν θα αλλάξουν τα διαγνωστικά κριτήρια για κάποιες διαταραχές, καθώς αυτό -όπως ειπώθηκε και προηγουμένως από κάποιους συνομιλητές- σημαίνει ότι θα αυξομειωθεί και ο αριθμός των ατόμων που υπάγονται σε κάποια κατηγορία και δικαιούνται φαρμακευτική αγωγή ή κάποιου είδους ψυχοθεραπεία.

Οι όποιες αλλαγές στο DSM δεν έχουν άμεσο αντίκτυπο στην χώρα μας, παρόλο που το εγχειρίδιο χρησιμοποιείται από αρκετούς λειτουργούς ψυχικής υγείας στην ιδιωτική πρακτική τους. Το ελληνικό Κράτος αντί του DSM χρησιμοποιεί την κατηγοριοποίηση του ICD, του εγχειριδίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, όπως άλλωστε νομίζω πως κάνουν και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ.

Το μεγάλο ερωτηματικό δεν είναι τόσο οι όποιες αλλαγές θα γίνουν στην κατηγοριοποίηση των διαταραχών, αλλά γενικότερα εάν η ψυχιατρική μπορεί να λειτουργεί βάσει ιατρικών μοντέλων κατηγοριοποίησης. Η "διαταραχοποίηση" της συμπεριφοράς είναι σοβαρό θέμα και έχει απασχολήσει και στο παρελθόν την παγκόσμια ψυχολογική κοινότητα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η ομοφυλοφιλία η οποία ήταν καταγεγραμμένη ως ψυχολογική διαταραχή έως και πριν από 3 δεκαετίες.

Άποψή μου είναι πως τα εγχειρίδια είναι εξαιρετικά χρήσιμα εργαλεία για την επιστημονική κοινότητα, καθώς επιτρέπουν την χρήση κάποιας αντικειμενικής ορολογίας και διευκολύνουν την επικοινωνία μεταξύ ειδικών, την στοχευμένη έρευνα κτλ. Η κατάχρηση τους όμως μπορεί να δημιουργήσει αρκετά προβλήματα, όπως αυτά που έρχονται στην επιφάνεια όταν η κατηγοριοποίηση δεσμεύει την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας (όπως στην περίπτωση των ΗΠΑ).

Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη απάντηση τύπου "ναι" ή "όχι", στο ερώτημα εάν το DSM είναι καλό ή κακό. Δεν είναι ούτε Ευαγγέλιο, αλλά ούτε και κουρελόχαρτο. Η χρήση του πρέπει να γίνεται υπεύθυνα από εκπαιδευμένα άτομα με ικανότητα κριτικής σκέψης. Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι τόσο περίπλοκη που δύσκολα μπαίνει σε καλούπια. Θυμάμαι πως αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά μηνύματα που φρόντισαν να μας περάσουν στο πανεπιστήμιο, ήδη από τον πρώτο χρόνο μας ως φοιτητές ψυχολογίας.

Isiliel · 29 Φεβρουαρίου 2012

Αρχική Δημοσίευση από Eleinee+tsaratsaf:
Εδώ κάπου στραβώνει το πράγμα. Δηλαδή, από τη μία είναι μία ψευδοεπιστήμη που βλάπτει τον κόσμο αφού έχει χτίσει τις διαταραχές προς ίδιον όφελος, αλλά από την άλλη δεν γίνεται αφορισμός ως προς την επιστήμη!

Αφήστε τα πολλά γέλια αγαπητοί μου και διαβάστε καλύτερα:

Αρχική Δημοσίευση από isiliel:
Έχουν χτίσει τουβλάκι-τουβλάκι, διαταραχή τη διαταραχή το καλούπι που ορίζει ποιο είναι το φυσιολογικό και ό,τι περισσεύει και διαφέρει, κόψιμο.

Μιλάω πουθενά για όφελος; Μιλάω πουθενά για βλάβη; Μιλάω πουθενά για ψευδοεπιστήμη; Είναι η πρώτη φορά που αναφέρω τη λέξη. (Αντίθετα με εσάς, εγώ και ο σύντροφός μας, προτιμάμε να μοιραζόμαστε τη ζωή μας, όχι τις δημοσιεύσεις μας).

Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω, όπως και η ciela, με ποιο επιστημονικό τρόπο η Ψυχιατρική ορίζει το 'κατόφλι' όπου μια 'συνήθεια' ή ενέργεια παύει να είναι φυσιολογική και γίνεται προβληματική. Στις προφανείς περιπτώσεις δεν υπάρχει φυσικά αμφιβολία. Για τις αμφιλεγόμενες περιπτώσεις όμως το περιθώριο λάθους σε μια επιστήμη που δεν έχει συγκεκριμένες εξετάσεις για τα πορίσματά της, αλλά επαφίεται στις εκτιμήσεις των γιατρών, είναι τραγικό, εφόσον μάλιστα συνοδεύεται και από τη χορήγηση επικίνδυνων φαρμάκων.

Για παράδειγμα, η διαταραχή στην οποία οδηγήθηκα μετά την ψευτοδιάγνωση του epote (παρεμπιπτόντως, όταν ένας άσχετος κάνει μια διάγνωση μέσω διαδικτύου παρουσία κάποιου που δηλώνει ψυχολόγος, ποια είναι η θέση του δεύτερου; :hmm:

Ποια είναι η θέση του όταν το άτομο αυτό απειλεί να σπάσει τα δόντια των συνομιλητών του; :hmm:

) ανέφερε χαρακτηριστικά πως τα άτομα που πάσχουν από τη διαταραχή αυτή, ντύνονται απρεπώς. Αν μαζευτούμε 10 άτομα και αξιολογήσουμε 10 διαφορετικές ενδυματολογικές προτιμήσεις, πιστεύετε θα καταφέρουμε να συμφωνήσουμε για το 'κατόφλι' της απρεπούς ένδυσης; :hmm:

Θέλετε να μου πείτε πως ένας ψυχολόγος μπορεί; :hmm:

Αναφέρθηκαν κι άλλα τέτοια παραδείγματα στο θέμα, γι' αυτό δεν θα σας κουράσω άλλο, απάντηση πάντως επιστημονική δεν δόθηκε. Αν κάνω λάθος, παρακαλώ όπως μου παραθέσετε το χωρίο.

Ψάχνουμε τα όρια του φυσιολογικού έτσι όπως ορίζονται 'επιστημονικά' από την επιστήμη της Ψυχιατρικής και Ψυχολογίας. Έναν ορισμό θα μας δώσετε;
Απ' όσο ξέρω, προβληματική θεωρείται η συμπεριφορά εκείνη που καθιστά αδύνατη τη φυσιολογική διαβίωση του ασθενούς. Να μην μπορεί δηλαδή να εργαστεί και ν' αλληλεπιδράσει με τους γύρω του επί ορισμένο χρονικό διάστημα.
Όπως είδαμε στη δημοσίευση του DreamStealer παραπάνω, ακόμη και η περίοδος πένθους ορίζεται αυστηρά από το BDSM.!! ερμ...συγγνώμη μου ξεφεύγει ένα B. (Είδες venividivici μου, πόσο αγνός άνθρωπος είσαι εσύ που σκέφτηκες τις κλωστούλες και πόσο διεφθαρμένη και ανώμαλη είμαι εγώ;

) Άνω του ενδεδειγμένου...ΜΠΙΙΙΠ: Διαταραχή!

Υπάρχει φυσικά και η 'αντίστροφη χρήση' του DSM αυτή που δειλά αναφέρει η ciela:

Αρχική Δημοσίευση από ciela:
[...]δεν ειναι πιθανο, με αυτη την καταγραφή, να δημιουργηθουν στρεβλωσεις στην κονωνια; με την εννοια οτι, για να υπαρχουν σε ενα "εγχειριδιο", παει να πει οτι ειναι κ εν δυναμει "παθησεις";
επισης σιγουρα και εσυ κ εγω θα μπορουσαμε να αναγνωρισουμε τον εαυτο μας σε κατηγοριες του dsm.
[...]
δηλαδη ειμαστε αρρωστοι μονο οταν το αποφασισουμε οτι ειμαστε; :Ο
[...]
περα από τις βαριες περιπτωσεις που χρηζουν ισως αμεση κ δραστικη αντιμετωπιση, ποτε καποιος πρεπει να απευθυνθει σε ψυχολογο;[...]
διότι, ωντας αυτη η κατηγοριοποίηση ανοιχτή στην κοινωνία, νομίζω πρεπει να γίνουν σαφή αυτά τα πράγματα.

Το λέει το DSM, μοιάζει με αυτό που νιώθω, άρα είμαι άρρωστος! Ή, Το λέει το DSM, μοιάζει με τη συμπεριφορά του παιδιού μου, γρήγορα στον ψυχίατρο! Ή, η θλίψη μου κράτησε πάνω από το όριο του DSM, βρε λες να μην είμαι καλά;

Μόνο ψυχίατρος μπορεί να είναι κάποιος που δεν βλέπει την παγίδα πίσω από αυτές τις σκέψεις! Αν μάλιστα το άτομο πειστεί πως κάτι έχει, θα γυρίσει όλους τους γιατρούς μέχρι να βρει αυτόν που θα το επιβεβαιώσει... :/:

...και θα δώσει και το καλό το φαρμακάκι.

Αρχική Δημοσίευση από νυχτολούλουδο:
φυσικα μπορουμε και να μην χτυπησουμε την πορτα ενος ψυχιατρου ο οποιος θα μας θεωρησει "πελατακια".....και θα μας χαπακωνει στο ονομα ενος εγχειριδιου...

Ξέρεις εκ των προτέρων τι θα σου βγει ο γιατρός; Πώς το κάνεις αυτό; Ρωτώ ειλικρινά, διότι πολύ θα ήθελα να έχω αυτή την υπερφυσική ικανότητα. Λες μια σύσταση από γνωστό ή φίλο να είναι αρκετή; :hmm:

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια τάξη. Λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη:
επιστήμη(η) ουσ. πλήρης και ακριβής γνώση ορισμένων πραγμάτων | σύνολο συστηματικών γνώσεων που αναφέρονται σε ορισμένο κύκλο φαινομένων
ψευδοεπιστήμη σύνολο απόψεων για έναν τομέα που εσφαλμένα θεωρείται ότι στηρίζονται σε επιστημονικές μεθόδους ή εκφράζουν επιστημονικές αλήθειες

Η συγκεκριμένη επιστήμη, βρίσκεται μακριά από τον ισχυρισμό πως είναι πλήρης και ακριβής γνώση ορισμένων πραγμάτων. Αυτό όσο κι αν σας κάνει εντύπωση, δεν είναι μεμπτό. Κάθε άλλο. Υπάρχει εύφορο πεδίο έρευνας πειραματισμού και εξέλιξης κι αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να μην καταδικάσουμε την Ψυχολογία/Ψυχιατρική συλλήβδην. Ποιος θα κάνει τις έρευνες με ποιο τρόπο και με ποιους σκοπούς όμως, είναι μια πτυχή, που ΑΝ σας ενδιαφέρει πραγματικά η επιστήμη, και δεν την αγαπάτε με θρησκευτική προσήλωση, θα πρέπει να είναι ένα σοβαρό μέλημά σας.
Ένας συνάδερφός μου, έλεγε «Ό,τι λειτουργεί, δεν το πειράζουμε». Ό,τι όμως δεν λειτουργεί τέλεια και ειδικά όταν αφορά ανθρώπους, οφείλουμε να το ωθήσουμε να βελτιωθεί με κάθε τρόπο, ακόμη και με την κριτική μας κι ας μην αρέσει σε μερικούς. Μην αυταπατάστε ότι αγαπάτε την επιστήμη περισσότερο από κάποιους άλλους επειδή απλά την υποστηρίζετε άκριτα.

Ανοίξτε τα μάτια σας! Η επιστήμη δεν είναι αθώα. Μάλλον καλύτερα να το θέσω αλλιώς: Η επιστήμη είναι ό,τι την κάνουν όσοι την αντιπροσωπεύουν. Κι αν η επιστήμη είναι αθώα, κι αν είναι ένα υψηλό ιδανικό, η ιστορία τούτου του κόσμου έχει δείξει πολλάκις, πως δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο και για τους επιστήμονες.
Το να πιστεύεις πως επιχειρήσεις σαν τις φαρμακοβιομηχανίες, βάζουν πάνω απ' όλα τον άνθρωπο, εν μέσω μάλιστα παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, είναι ...αστείο; Ανόητο; Κουτό; :hmm:

Ω ναι, ο κόσμος είναι αγαθός :inlove:

και η Μέρκελ προσπαθεί να μας βοηθήσει. :cry_x:

Πόσα πια πρέπει να γράψουμε γι' αυτό το θέμα, μέχρι ν' αρχίσετε, όχι να πιστεύετε εμάς, όχι ν' αμφισβητείτε την επιστήμη, αλλά να αφήνετε μια αμφιβολία στο βάθος του μυαλού σας για τις καλές προθέσεις όλων όσων απασχολούνται μ' αυτόν τον χώρο και τρώνε απ' αυτόν.

Μια που το DSM από μόνο του δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία, εύλογα ασχολούμαστε στο θέμα με τον ευρύτερο χώρο της Ψυχολογίας/Ψυχιατρικής όπου περιλαμβάνονται και τα φάρμακα.

Μπορώ να βρω κάμποσες μελέτες, ειδήσεις, ντοκιμαντέρ, ομιλίες, που αποκαλύπτουν σκοτεινές πτυχές της Ιατρικής, των φαρμακοβιομηχανιών, ειδικά από το χώρο της ψυχικής υγείας. Πρώτη φορά από μένα το ακούτε; :confused:

Ψαχτείτε people, ή έστω δώστε μου μια καλή δικαιολογία, γιατί να μην το κάνετε.

Μερικά (λίγα) παραδείγματα, μέσα από το φόρουμ:

Το 2004 ο γενικός εισαγγελέας της Νέας Υόρκης Ελιοτ Σπίτζερ κατέθεσε μήνυση κατά της παρασκευάστριας εταιρείας του φαρμάκου, στην οποία αναφερόταν ότι είχε εσκεμμένα αποκρύψει αρνητικά αποτελέσματα σχετικά με τη δράση του. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα η εταιρεία είχε διεξαγάγει πέντε μελέτες για το σκεύασμα αλλά δημοσίευσε μόλις μία εξ αυτών - την πιο θετική -, αφήνοντας στην αφάνεια τις υπόλοιπες που μαρτυρούσαν αύξηση του κινδύνου αυτοκτονιών από τη χρήση του. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας, αν και αρνήθηκαν τις κατηγορίες, συμφώνησαν τελικώς να δημοσιοποιήσουν τα στοιχεία σχετικά με το Paxil αλλά και σχετικά με άλλα σκευάσματά τους. (Από εδώ)

Υπάρχει ένα φάρμακο, η ρεμποξετίνη, που έχω γράψει κι εγώ σε ασθενείς και είμαι και ψαγμένος γιατρός. Προσπαθώ να διαβάζω όλη τη βιβλιογραφία. Διάβασα τις μελέτες για τη ρεμποξετίνη. Ήταν όλες θετικές και καλά εκτελεσμένες. Δε βρήκα λάθος. Δυστυχώς, αποδείχθηκε πως πολλές από τις δοκιμές είχαν αποσιωπηθεί. Το 76% όλων των ερευνών που έγιναν ποτέ γι' αυτό το φάρμακο, δε γνωστοποιήθηκαν σε γιατρούς και ασθενείς. Αν το καλοσκεφτείτε, εάν έριχνα ένα κέρμα εκατό φορές και μου επιτρεπόταν να σας αποκρύψω μισές από τις απαντήσεις θα μπορούσα να σας πείσω πως το κέρμα μου έχει δύο κορώνες. Αν αφαιρέσουμε τα μισά δεδομένα δε μπορούμε με τίποτα να ξέρουμε την πραγματική δραστικότητα αυτών των φαρμάκων.

Αυτό δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Περίπου μισά από όλα τα ευρήματα ερευνών για αντικαταθλιπτικά έχουν αποκρυφτεί [...](Από εδώ)

Πάνω από 100 εκατομμύρια συνταγές αντικαταθλιπτικών γράφονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Και τα φάρμακα αυτά γενικεύονται. Επεκτείνονται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν έχω τίποτε ενάντια σ' αυτούς που τα παίρνουν για κάποιο διάστημα, όταν περνούν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να σκοτώσουν κάποιον. Θα τα συνιστούσα. Αλλά όλο και περισσότεροι στις ΗΠΑ τα παίρνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και μάλιστα, αυτό που κάνουν αυτά τα φάρμακα είναι να ανεβάζουν τα επίπεδα της σεροτονίνης. Και ανεβάζοντας τα επίπεδα της σεροτονίνης, καταστέλλουμε το κύκλωμα της ντοπαμίνης. Όλοι το ξέρουν αυτό. Η ντοπαμίνη σχετίζεται με την ρομαντική αγάπη. Όχι μόνο καταστέλλουν το κύκλωμα της ντοπαμίνης αλλά σκοτώνουν τη διάθεση για σεξ. Και όταν σκοτώνουμε τη διάθεση για σεξ, σκοτώνουμε τον οργασμό. Και όταν σκοτώνουμε τον οργασμό, σκοτώνουμε τη χημεία που σχετίζεται και την προσκόλληση. Τα πράγματα είναι συνδεδεμένα στον εγκέφαλο. Και όταν παρεμβαίνουμε σε ένα εγκεφαλικό σύστημα παρεμβαίνουμε και σε ένα άλλο. Απλά λέω ότι ένας κόσμος χωρίς αγάπη είναι ένα ολέθριο μέρος. (Από εδώ)

Αντικαταθλιπτικά: θεραπεία για λίγους, μύθος για πολλούς

ΛΟΝΔΙΝΟ 2008

Εξίσου αποτελεσματικά με εικονικά φάρμακα (πλασέμπο) είναι τα αντικαταθλιπτικά νέας γενιάς για τους περισσότερους ασθενείς, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Χαλ. Η επιστημονική ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένου του Πρόζακ, βοηθούν ουσιαστικά μόνο κάποιους από τους ασθενείς που πάσχουν από βαριάς μορφής κατάθλιψη. Για τους υπόλοιπους τα όποια οφέλη οφείλονται στο «φαινόμενο πλασέμπο», δηλαδή στο γεγονός ότι απλώς πιστεύουν ότι παίρνουν αγωγή που τους βοηθά.

Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Χαλ, που δημοσίευσε τα ευρήματά της στην ιατρική επιθεώρηση Public Library of Science Medicine, χρησιμοποίησε τα ευρήματα 47 κλινικών μελετών. Κάποιες από αυτές δεν είχαν δημοσιοποιηθεί από τις φαρμακευτικές εταιρείες και η ομάδα απέκτησε πρόσβαση κάνοντας χρήση της βρετανικής νομοθεσίας για την ελευθερία της πληροφόρησης. Η μελέτη οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων μπορεί να είχε υπερεκτιμηθεί, καθώς οι φαρμακευτικές επέλεξαν να δημοσιοποιήσουν τα στοιχεία που τους συνέφεραν.

«Δεδομένων των αποτελεσμάτων, φαίνεται ότι δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να συνταγογραφούνται αντικαταθλιπτικά, παρά μόνο στους ασθενείς με βαριά κατάθλιψη, εκτός εάν οι εναλλακτικές θεραπείες έχουν αποτύχει. Η έρευνα φέρνει επίσης στην επιφάνεια σοβαρά θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν αναφορικά με τις άδειες κυκλοφορίας των φαρμάκων και τον τρόπο που δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματα μελετών», όπως είπε ο καθηγητής Κιρς, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας.

Αδημοσίευτα στοιχεία

Τα αδημοσίευτα στοιχεία που χρησιμοποίησε η ομάδα του ήταν στη διάθεση των αρχών που αποφάσισαν για την κυκλοφορία των φαρμάκων στην αγορά, αλλά όχι στην αρχή που αποφάσισε για το αν θα είναι διαθέσιμα μέσω του Βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Η φαρμακευτική εταιρεία GlaxoSmithKline που παράγει το Σεροξάτ, ένα από τα πιο γνωστά αντικαταθλιπτικά, δήλωσε ότι «οι συντάκτες της μελέτης δεν αναγνώρισαν τα πολύ θετικά αποτελέσματα που έχουν αυτές οι θεραπείες σε πάσχοντες από κατάθλιψη». Εκπρόσωπος της εταιρείας Eli Lilly, που παράγει το Πρόζακ, δήλωσε: «Εκτενής επιστημονική εμπειρία έχει δείξει ότι το ενεργό συστατικό του Πρόζακ είναι αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό».

Την ίδια ώρα, έρευνα της βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης «Κοινωνία των Παιδιών» καταδεικνύει ότι οι πιέσεις του καταναλωτισμού επιδεινώνουν την ψυχική υγεία των παιδιών, ιδιαίτερα εάν προέρχονται από λιγότερο εύπορες οικογένειες, καθώς τους προκαλεί άγχος το αν θα μπορέσουν να αποκτήσουν τα αντικείμενα (ρούχα, τεχνολογία, μουσική) που είναι «της μόδας».

ΑΛΙΝΑ ΣΑΡΑΝΤΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/02/2008

Σκεφτείτε, αναζητήστε, ερευνήστε, αμφισβητείστε, ...ειδικά όσους εμπιστεύεστε. Τι άλλο νομίζετε πως είναι η επιστήμη; Μην παίρνετε τίποτα ως δεδομένο, ούτε αυτά που γράφω εγώ. Κάντε την έρευνά σας. Ζητείστε από τον epote να υποστηρίξει με αποδείξεις όσα λέει. Πολλά από αυτά που διαβάζω είναι εξωφρενικές ανακρίβειες σύμφωνα με πολλούς ερευνητές. Πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του Βαξεβάνη.

Ζητείστε από τον γιατρό που ξεκίνησε το θέμα και θέλει να αξιολογήσει την εκτίμησή σας για το DSM να σας αποδείξει ποιος είναι κι από πού κρατάει η σκούφια του. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται κάποιος στο στέκι και το παίζει γιατρός χωρίς να είναι. Σε αυτό το θέμα δεν μοιραζόμαστε συνταγές για κολοκυθάκια...όποιος δηλώνει γιατρός, πρέπει να μπορεί και να το υποστηρίξει επώνυμα. Όπως προσέξατε ο συγκεκριμένος το αποφεύγει επιμελώς. Μεγάλα παιδιά είστε, βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

DrStrangelove · 28-02-12

Γενικά πως βλέπετε την προσπάθεια συστηματοποίησης και ταξινόμησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς με όρους ''φυσιολογικότητας'' ;

Μη φυσιολογική.

H μάχη της αναθεώρησης του DSM-5

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος