Πολιτικά γαβγίσματα

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Ήταν ένας σκύλος, ένας μεγάλος επαναστάτης, θα μπορούσε κανείς να πει, που πάντα δίδασκε τους άλλους σκύλους ότι: «Μόνο και μόνο εξαιτίας του ανόητου αυτού γαβγίσματός σας δεν εξελισσόμαστε. Χαραμίζετε την ενέργειά σας άνευ λόγου.» Ένας ταχυδρόμος περνάει και ξαφνικά οι σκύλοι γαβγίζουν. Σε έναν αστυνομικό ή οποιοδήποτε περαστικό το ίδιο. Όλοι οι σκύλοι γαβγίζουν και γαβγίζουν μέρα-νύχτα. Ο αρχηγός πάντα τους έλεγε: «Σταματήστε το αυτό! Μην σπαταλάτε ενέργεια, επειδή αυτή η ενέργεια μπορεί να αφιερωθεί σε κάτι χρήσιμο, σε κάτι το δημιουργικό! Μπορούμε να κυριαρχήσουμε σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά εσείς χαραμίζεται την ενέργειά σας τελείως άσκοπα. Αυτή η συνήθεια πρέπει να σταματήσει. Αυτή είναι το πρώτο αμάρτημα, το προπατορικό μας αμάρτημα.»

Οι σκύλοι διαισθάνονταν ότι μπορεί και να είχε δίκαιο· μοιάζει λογικό: «Γιατί να γαβγίζει κανείς διαρκώς; Και πολύ ενέργεια πάει στράφι και νιώθει κάνεις πολύ κουρασμένος μετά. Πάλι το επόμενο πρωί αρχίζουμε να γαβγίζουμε και μέχρι την νύχτα είμαστε πολύ κουρασμένοι. Ποιο το νόημα όλων αυτών;». Το ιδανικό ήταν πολύ σπουδαίο και ο αρχηγός τους ήταν πραγματικά ένας σπουδαίο παράδειγμα –επειδή όσα διακήρυττε, τα έκανε! Ποτέ δεν γάβγιζε. Μπορούσες να δεις τον χαρακτήρα του, ήταν τέτοιος που όσα κήρυττε τα έκανε πράξη!

Στα γενέθλια του αρχηγού αποφάσισαν σαν δώρο και τουλάχιστον για εκείνη την νύχτα να σταματήσουν γαβγίζουν. Τουλάχιστον για μια νύχτα θα σέβονταν το αρχηγό τους και θα του έκαναν αυτό μεγάλο το δώρο. Σκεφτήκαν ότι δεν θα μπορούσε να ήταν πιο ευτυχισμένος ο αρχηγός τους, αν το κατάφερναν αυτό. Ο ίδιος συνεχώς τους μίλαγε για αυτό. Και όμως τα καταφέρανε, παρόλο που πάντα γαβγίζανε και γαβγίζανε πολύ. Και δεν ήταν τίποτα σπουδαίοι άγιοι, ήταν απλά συνηθισμένοι σκύλοι, αλλά προσπάθησαν σκληρά. Ήταν πολύ επίπονο. Μερικοί σκύλοι κρυβόντουσαν, άλλοι είχαν ερμητικά κλειστά τα μάτια τους να μην βλέπουν περαστικούς, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να έχουν συνεχώς σφραγισμένα τα δόντια τους. Μια μεγάλη προσπάθεια πειθαρχίας λάμβανε χώρα!

Ο αρχηγός περπατούσε μέσα στην πόλη και ήταν ιδιαίτερα προβληματισμένος: Σε ποιόν να κάνει κήρυγμα τώρα; Τι είχε συμβεί; Επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Όταν πέρασαν και τα μεσάνυχτα άρχισε να ενοχλείται, να ανησυχεί και να ιδρώνει …επειδή δεν είχε ποτέ πραγματικά σκεφτεί το ενδεχόμενο οι άλλοι σκύλοι θα τον άκουγαν. Δεν περίμενε οι άλλοι σκύλοι να τον άκουγαν, η απαίτηση του ήταν ουτοπική, ιδανική και πιθανολογικά αδύνατη. Ποιος θα στοιχημάτιζε υπερ, στο ότι όλοι οι σκύλοι μιας πόλης θα σταματήσουν να γαβγίζουν για τόσες ώρες και μέρες; Η απαίτηση του ήταν φαινομενικά αδύνατη και όμως όλοι σκύλοι είχαν σταματήσει να γαβγίζουν.

Ο επαναστάτης σκύλος άρχισε να φοβάται, φοβόνταν όταν ότι η αρχηγεία του καταρρέει. Τι θα έκανε από αύριο; Οι άλλοι σκύλοι τον ακολουθούσαν για αυτές του τις διδασκαλίες. Ήταν όμορφες και στόχευαν στην εξέλιξη όλων των σκύλων. Ολόκληρο το λειτούργημα του και ολόκληρη η αποστολή του βρίσκονταν σε πραγματικό κίνδυνο. Άρχισαν να του μπαίνουν σκέψεις ότι επειδή είχε αφοσιωθεί τόσο φανατικά στην διδασκαλία, για αυτό δεν γάβγισε ο ίδιος. Η ενέργεια του επικεντρώνονταν τόσο πολύ στο κήρυγμα του και αυτό ήταν το δικό του είδος γαβγίσματος.

Εκείνη την νύχτα, κανένας δεν υπήρχε πουθενά για κριθεί ένοχος. Ο μεγάλος επαναστάτης σκύλος όμως άρχισε να νιώθει μια ακατανίκητη παρόρμηση να γαβγίσει. Ένας σκύλος ήταν στο κάτω στο κάτω. Τελικά μπήκε σε ένα μεγάλο σοκάκι κι άρχισε να γαβγίζει...

Ας θυμόμαστε καλά, ότι όταν ένας υπερασπιστής της κοινωνίας, ή ένας επαναστάτης, ζητά το αδύνατον, το απροσδόκητο και το ουτοπικό, το κάνει για τον κρατά απασχολημένο από τα δικά του προβλήματα. Οφείλουμε να απαιτούμε από τους (πολιτικούς) ηγέτες μας να τακτοποιούν πρώτα τα δικά τους προβλήματα, γιατί αυτή είναι η πρώτη τους βασική ευθύνη.

---
Η παραπάνω ιστοριούλα, με τον επαναστάτη σκύλο, είναι μια ελεύθερη μεταφορά της όμοιας ιστορίας του Κahlil Gibran. Ο Κahlil Gibran γεννήθηκε το 1883 στο Μπεχάρι του Λίβανου. Από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη επίδοση στην ζωγραφική και το γράψιμο, ενώ σπούδασε στο Παρίσι στην σχολή καλών τεχνών. Κάποια έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες και υπολογίζεται ότι τα αγγλικά αντίτυπα έχουν ξεπεράσει τα δυο εκατομμύρια. Μετά τις σπουδές τους εγκαταστάθηκε στην New York, αφού ήδη είχε εξοριστεί από την χώρα του.

Y.γ.: Το παραπάνω κείμενο το πρωτοδημοσίευσα στο προσωπικό μου blog
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

GiorgosAsi

Δραστήριο μέλος

Ο GiorgosAsi αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 781 μηνύματα.
Αυτο ταιριαζει στο ΚΚΕ ε?
Να κανει κομμουνιστικα ολα τα οργανα του και να δινει μισθους 2000

Γιατι οι αλλοι αυτα που λενε αυτα κανουν.Θα φατε το αγγουρι λενε και μας το δινουν ολοκληρο
Καλη ιστορια..ουτοπικη μεν και σουρεαλ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top