Παιδί ή σκυλί; Το ίδιο συναίσθημα;

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,979 μηνύματα.
Στη ζωή μου είχα αρκετές γάτες ως παιδί και τώρα έχω το τρίτο μου σκυλί, την Εβίτα.

Την αγαπώ πολύ και θα κλάψω όταν τη χάσω. Ωστόσο θεωρώ ότι η απώλεια ανθρώπου, εξίσου κοντινού θα με πονέσει περισσότερο από το να χάσω το σκυλάκι μου. Το λέω και εξ εμπειρίας από το γεγονός ότι έχω χάσει τα δύο μου σκυλάκια. Το κενό που αφήνει ένας άνθρωπος πίσω δεν αναπληρώνεται εύκολα.
Αν χάσεις το κατοικίδιό σου, γάτα ή σκύλο, μπορεί να μαλακώσει τον πόνο το να υιοθετήσεις άλλο ζωάκι. :)


Έχεις καμια φωτο της εβιτας να ανεβάσεις;
 

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,692 μηνύματα.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,326 μηνύματα.
Ο σκύλος είναι παιδί! Φυσικά και είναι το ίδιο. Όσοι δεν έχουν σκύλο, δεν μπορούν να καταλάβουν το συναίσθημα!


εξου και οταν παιθανει το παιδι σου τρεις βδομαδες μετα πας στο πετι σιτι και αγοραζεις ενα αλλο.

ωπ σορρυ, οχι στο πετ σιτι, παπι μιλς κιετσι. Βρισκεις ενα αδεσποτο.

οτι νανε. 1.000.000 χρονια εξελιξης για να καταληξουμε οτι το συναισθηματικο δεσιμο με ενα παιδι ειναι ιδιο με ενα σκυλι.



Με τη μεση της ειναι οκ? Τι ηλικια εχει?
 

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,692 μηνύματα.

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,976 μηνύματα.

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
(το παραπανω ποστ ειναι προιον του απαισιου χιουμορ μου δεν εννοω τιποτα απο τα παραπανω- σε πολυ μεγαλο βαθμο- και δεν τρεφω κανενος ειδους μισος για τα μυξιαρικα του ειδους μας
ευχαριστω )

Πάλι καλά έβαλες αυτή την παρένθεση ρε συ σινεφιλ γτ αλλιώς δε θα καταλαβαίναμε ότι κάνεις πλάκα...
 

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,326 μηνύματα.
Είναι σχεδόν 4,5 χρονών!

Τι να έχει η μέση της; :hmm:


A ειναι μικρουλα, να σου ζησει. Αυτα τα λουκανικοειδη σκυλακια εχουν μια ταση να παθαινουν δισκοκοιλες οταν μεγαλωνουν και να πονανε οι μεσες τους. Συνηθως δεν ειναι ιδιαιτερα σοβαρο, απλα πρεπει να αποφευγουν ορισμενα πραγματα.
 

Arianara S3

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Arianara S3 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 383 μηνύματα.
εξου και οταν παιθανει το παιδι σου τρεις βδομαδες μετα πας στο πετι σιτι και αγοραζεις ενα αλλο.

ωπ σορρυ, οχι στο πετ σιτι, παπι μιλς κιετσι. Βρισκεις ενα αδεσποτο.

οτι νανε. 1.000.000 χρονια εξελιξης για να καταληξουμε οτι το συναισθηματικο δεσιμο με ενα παιδι ειναι ιδιο με ενα σκυλι.




Με τη μεση της ειναι οκ? Τι ηλικια εχει?
@epote εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να πάρω άλλο σκύλο αν χάσω αυτόν που έχω τώρα. Επίσης, αν χάσεις το παιδί σου, μπορεί να κάνεις άλλο μετά χωρίς να σημαίνει φυσικά ότι θα αντικαταστήσει αυτό που πέθανε. Το ίδιο ισχύει και για τον σκύλο.
 

CiNeFiL

Διακεκριμένο μέλος

Η CiNeFiL αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 7,229 μηνύματα.
Πάλι καλά έβαλες αυτή την παρένθεση ρε συ σινεφιλ γτ αλλιώς δε θα καταλαβαίναμε ότι κάνεις πλάκα...

δεν το ρισκαρω

Διαβαζα μια αποψη του Ροναλντ Ρηγκαν τις προαλλες και σας θυμηθηκα.

"Η έκτρωση γινεται δεκτή απο ανθρώπους που ηδη έχουν γεννηθει."

ναι μαλακια ειπα την στειρωση εννουσα γραψε λαθος
 
Τελευταία επεξεργασία:

Guest 675594

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εμένα μου αρέσουν πολύ τα golden retriever
 

Guest 963543

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ενταξει τωρα! Τι να λεμε;;;Αξιολατρευτα ειναι τα ζωα,και υποχρεωση μας ειναι να τα φροντιζουμε,αλλα ως εκει...Το συναιθημα που βιωνουμε για το παιδι μας,ειναι τοσο μεγαλο,που δεν υπαρχουν λεξεις να το περιγραψεις,να το εξηγησεις..
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,976 μηνύματα.
Τα σκυλιά είναι πραγματικά ένα από τα πιο αθώα πλάσματα πάνω στην γη, πλάσματα που θα σε συντροφεύουν μέχρι το τέλος της ζωής τους και δεν πρόκειται να σε προδώσουν ποτέ. Με την πρώτη ευκαιρία και όταν μείνω μόνος μου θα υιοθετήσω ένα σκυλάκι (Labrador) ώστε να έχω μια συντροφιά και παράλληλα θα έχω προσφέρει σπίτι σε ένα σκυλάκι που θα έχει ανάγκη.

Όμως θα είμαι ειλικρινής παρόλο που δεν θα αρέσει η τοποθέτηση μου σε αρκετούς. Δεν τα βάζω στην ίδια μοίρα με τους ανθρώπους, η πιο σωστά στην ίδια μοίρα με τους δικούς μου ανθρώπους. Θέλω να πω ότι θα στεναχωρηθώ πολύ με την απώλεια του σκύλου μου όμως δεν συγκρίνεται με την απώλεια του παιδιού σου ή του φίλου σου καθώς είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Άρα για εμένα όχι δεν αντικαθιστά ένα σκυλάκι την απόκτηση ενός παιδιού ούτε την ύπαρξη φίλων όσο και αν μερικοί πιστεύουν το αντίθετο.
 

Luke87

Δραστήριο μέλος

Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 732 μηνύματα.
Τα σκυλιά είναι πραγματικά ένα από τα πιο αθώα πλάσματα πάνω στην γη, πλάσματα που θα σε συντροφεύουν μέχρι το τέλος της ζωής τους και δεν πρόκειται να σε προδώσουν ποτέ. Με την πρώτη ευκαιρία και όταν μείνω μόνος μου θα υιοθετήσω ένα σκυλάκι (Labrador) ώστε να έχω μια συντροφιά και παράλληλα θα έχω προσφέρει σπίτι σε ένα σκυλάκι που θα έχει ανάγκη.

Όμως θα είμαι ειλικρινής παρόλο που δεν θα αρέσει η τοποθέτηση μου σε αρκετούς. Δεν τα βάζω στην ίδια μοίρα με τους ανθρώπους, η πιο σωστά στην ίδια μοίρα με τους δικούς μου ανθρώπους. Θέλω να πω ότι θα στεναχωρηθώ πολύ με την απώλεια του σκύλου μου όμως δεν συγκρίνεται με την απώλεια του παιδιού σου ή του φίλου σου καθώς είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Άρα για εμένα όχι δεν αντικαθιστά ένα σκυλάκι την απόκτηση ενός παιδιού ούτε την ύπαρξη φίλων όσο και αν μερικοί πιστεύουν το αντίθετο.

Στο μόνο πράγμα που μπορείς πραγματικά να βασιστείς είναι η οικογένεια σου. Και στον θεό αν υπηρετείς το θέλημα του.
 

Joji

Περιβόητο μέλος

Η Τζότζι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 20 ετών και επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 6,441 μηνύματα.
Θέλω να πω ότι θα στεναχωρηθώ πολύ με την απώλεια του σκύλου μου όμως δεν συγκρίνεται με την απώλεια του παιδιού σου ή του φίλου σου καθώς είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Είχες ποτέ σκύλο για μεγάλο χρονικό διάστημα; Δεν ειρωνεύομαι, σε ρωτάω σοβαρά.
 

yorkie

Πολύ δραστήριο μέλος

Η yorkie αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,468 μηνύματα.
Γλυκές καλημέρες
( και τόσο πρωινές καλημερίτσες, γιατί πριν ξεκινήσουν οι υποχρεώσεις μου, τα αγαπημένα μου τετράποδα θέλουν βόλτα και παιχνίδι).
Η πιο ταιριαστή στιγμή :prettyplz:

Θεωρώ ότι το παρόν θέμα βασίζεται σε ένα στημένο δίπολο και καλά επιλογής.
Προφανέστατα είναι έτσι κι αλλιώς εντελώς ανούσιο και αναίσθητο το να "συγκρίνει" κάποιος μεγέθη πόνου, ειδικά εφόσον μιλάμε για απώλεια ψυχών-των όποιων ψυχών.

Ωστόσο, μιας που δεν θέλω να πετάξω μονάχα κριτική και "κερκίδα" στο κακοστημένο -ομολογουμένως- thread, ας πω ότι αφού κάποιος πρέπει με το μαχαίρι στο λαιμό να πει...
Εεεε προφανέστατα θα πονέσει λιγότερο η απώλεια με όποιο ον έχεις πιο χαλαρή σχέση, λιγότερες κοινές εμπειρίες, άρα και συναίσθημα και δέσιμο.

Δεν έχω παιδί, οπότε δεν δύναμαι να απαντήσω ρεαλιστικά.
Όμως, αν πέθαινε ένας όποιος άνθρωπος που δεν έχει κάποια σπουδαία θέση στην ζωή μου, ασυζητητί δεν θα τίθενταν καν προϊόν σκέψης το ότι τα σκυλιά μου είναι πιο αγαπητά.
Δεν καταλογίζω, δηλαδή, φύσει μεγαλύτερη προτεραιότητα στον άνθρωπο πάνω στο δικαίωμα της ζωής.

Κατά τ' άλλα, αν μιλάγαμε για ένα πάρα πολύ σημαντικό άτομο στην ζωή μου, όπως την μητέρα μου (δεν είναι για όλους τους ανθρώπους οι γονείς - θέλω να πω δεν την επιλέγω λόγω της βιολογικής σύνδεσης), τότε σαφώς θα άλλαζε η απόφαση. Η επικοινωνία και το δέσιμο με έναν άνθρωπο έχει κάποια πλεονεκτήματα (εφόσον καλλιεργηθούν και "δέσει το γλυκό") που καθιστούν την σύγκριση άνιση ως προς τα συναισθήματα που αναπτύσσονται. Ένα από αυτά φυσικά και είναι το ότι είμαστε έλλογα όντα και αναπτύσσουμε πιο πολύπλοκη και σε βάθος επικοινωνία. Βέβαια, το δέσιμο και χρονικά είναι μη συγκρίσιμο. Υιοθετώντας ένα σκυλάκι, όσο και να το υπεραγαπάς, γνωρίζεις -παρόλο που το φοβάσαι και το απεύχεσαι- ότι το χρονικό διάστημα της συνύπαρξης σας είναι μικρό και σχεδόν κατά ακρίβεια - πλην εξαιρέσεων και απροόπτων- προκαθορισμένο. Αυτό σου δημιουργεί ασυνείδητα και μία μεγαλύτερη προδιάθεση διαχείρισης και ανοχής της απώλειας, αν και το λυπηρό γεγονός πάντα θα το βιώνουμε ως τέτοιο.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Μαυρίκιος

Διάσημο μέλος

Ο Μαυρίκιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,634 μηνύματα.
Πολλοί που είναι δυσαρεστημένοι από τα παιδιά τους λένε αγαπώ περισσότερο από αυτά το σκυλί μου, στα λόγια βέβαια στον κίνδυνο ισχύουν άλλα.
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,976 μηνύματα.
Είχες ποτέ σκύλο για μεγάλο χρονικό διάστημα; Δεν ειρωνεύομαι, σε ρωτάω σοβαρά.
Πριν μερικά χρόνια είχαμε προσπαθήσει να υιοθετήσουμε ένα σκυλάκι όμως δεν προχώρησε καθώς οι γονείς μου εργάζονται και εγώ τότε άρχισα το πανεπιστήμιο με αποτέλεσμα να μην έχουμε χρόνο να περνάμε μαζί του.

Αυτό όμως δεν έχει να κάνει τόσο με το θέμα και είναι ανάλογα με τι συγκρίνουμε όπως λέει και η @yorkie . Αν συγκρίνεις το σκύλο σου με άτομα που είναι απλά γνωστοί σου ή μακρινοί συγγενείς σου τότε προφανώς η απώλεια του σκύλου σου είναι πολύ σημαντικότερη για εσένα καθώς είναι μέλος της οικογένειας σου. Αν όμως μιλάμε για τους γονείς, τα παιδιά ή τον καλύτερο φίλο/ φίλη σου τότε η απώλεια τους θα πονέσει περισσότερο από την απώλεια του σκυλιού σου καθώς η επικοινωνία που έχεις με τους ανθρώπους δυστυχώς δεν μπορεί να υπάρξει με τα σκυλάκια. Αν υπήρχε ένα δίλλημα και έπρεπε να επιλέξεις μεταξύ του σκύλου σου και των γονιών/ παιδιών ή αδελφικών φίλων σου τότε αναγκάστηκα θα έσωνες τα άτομα αυτά έναντι του σκυλιού, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα πονούσε η απώλεια του τετράποδου φίλου σου.

Δεν είναι κακό να λέμε ότι η απώλεια ενός κοντινού μας προσώπου αναγκαστικά θα πονέσει περισσότερο από την απώλεια ενός σκύλου καθώς με τους κοντινούς μας ανθρώπους υπάρχει επικοινωνία που δεν μπορεί να υπάρξει με έναν σκύλο, υπάρχει στήριξη όταν το έχεις ανάγκη κτλ. Προφανώς δεν είναι το ίδιο το να γίνεις γονιός με το να πάρεις ένα σκυλάκι, το λέω καθώς υπάρχει μια τάση να λένε ότι δεν έχουμε ανάγκη να κάνουμε παιδιά καθώς πήραμε σκύλο. Όχι αυτό δεν είναι υγείες και ούτε ένα σκυλάκι αντικαθιστά την ευτυχία που σου δίνει η πατρότητα/ μητρότητα. Είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα με διαφορετικές εμπειριες και πλεονεκτήματα.

Είναι δυο διαφορετικά πράγματα που δύσκολα συγκρίνονται και σίγουρα το ένα δεν αντικαθιστά το άλλο.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Arianara S3

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Arianara S3 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 383 μηνύματα.
Πριν μερικά χρόνια είχαμε προσπαθήσει να υιοθετήσουμε ένα σκυλάκι όμως δεν προχώρησε καθώς οι γονείς μου εργάζονται και εγώ τότε άρχισα το πανεπιστήμιο με αποτέλεσμα να μην έχουμε χρόνο να περνάμε μαζί του.

Αυτό όμως δεν έχει να κάνει τόσο με το θέμα και είναι ανάλογα με τι συγκρίνουμε όπως λέει και η @yorkie . Αν συγκρίνεις το σκύλο σου με άτομα που είναι απλά γνωστοί σου ή μακρινοί συγγενείς σου τότε προφανώς η απώλεια του σκύλου σου είναι πολύ σημαντικότερη για εσένα καθώς είναι μέλος της οικογένειας σου. Αν όμως μιλάμε για τους γονείς, τα παιδιά ή τον καλύτερο φίλο/ φίλη σου τότε η απώλεια τους θα πονέσει περισσότερο από την απώλεια του σκυλιού σου καθώς η επικοινωνία που έχεις με τους ανθρώπους δυστυχώς δεν μπορεί να υπάρξει με τα σκυλάκια. Αν υπήρχε ένα δίλλημα και έπρεπε να επιλέξεις μεταξύ του σκύλου σου και των γονιών/ παιδιών ή αδελφικών φίλων σου τότε αναγκάστηκα θα έσωνες τα άτομα αυτά έναντι του σκυλιού, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα πονούσε η απώλεια του τετράποδου φίλου σου.

Δεν είναι κακό να λέμε ότι η απώλεια ενός κοντινού μας προσώπου αναγκαστικά θα πονέσει περισσότερο από την απώλεια ενός σκύλου καθώς με τους κοντινούς μας ανθρώπους υπάρχει επικοινωνία που δεν μπορεί να υπάρξει με έναν σκύλο, υπάρχει στήριξη όταν το έχεις ανάγκη κτλ. Προφανώς δεν είναι το ίδιο το να γίνεις γονιός με το να πάρεις ένα σκυλάκι, το λέω καθώς υπάρχει μια τάση να λένε ότι δεν έχουμε ανάγκη να κάνουμε παιδιά καθώς πήραμε σκύλο. Όχι αυτό δεν είναι υγείες και ούτε ένα σκυλάκι αντικαθιστά την ευτυχία που σου δίνει η πατρότητα/ μητρότητα. Είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα με διαφορετικές εμπειριες και πλεονεκτήματα.

Είναι δυο διαφορετικά πράγματα που δύσκολα συγκρίνονται και σίγουρα το ένα δεν αντικαθιστά το άλλο.
Φαινεται οτι δεν ειχες ποτέ σκυλο. Τι ανοητο επιχειρημα ειναι αυτο το "αν κινδυνευαν και οι δυο ποιον θα εσωζες"; Δηλαδη ενα πλασμα που ζειτε μαζι 15 χρονια ολοκληρα, το βλεπεις να μεγαλωνει πλαι σου και απο κουταβακι να γινεται γερακος, που δεν το εχεις αφησει μονο, που βγαινετε βολτα, που παιζετε, που τρεχεις να του παρεις φαγητο, που κοιμαστε μαζι, που πατε μαζι διακοπες, που ξαγρυπνας οταν ειναι αρρωστο, που το τρεχεις σε γιατρους οταν χρειααζεται, που σου γ@μιεται η ψυχολογια οταν ειναι εστω λιγο πιο υποτονικο απο ο,τι συνηθως, δεν το θεωρεις παιδι σου; Κανεις τα ιδια ακριβως που κανει ενας γονιος για το παιδι του. Και μονο που γυρνας στο σπιτι μετα απο 10 λεπτα απουσιας και εκεινο παει να ριξει το σπιτι απο τη χαρα του και ειναι σαν να του εχεις χαρισει τον κοσμο ολο, μπορεις να μην το βαλεις τοσο ψηλα οσο τους αλλους; Εδω ξεφυσας προβληματισμενος και αυτα τα πλασματα ερχονται και καθονται διπλα σου και αυτοματως πεφτει η διαθεση τους ή προσπαθουν να κανουν κατι για να χαμογελασεις. Βλεπεις στα ματια του ποσο σημαντικος εισαι για εκεινον χωρις να πει κουβεντα. Για αυτο ειπα προ 4 ετων και το ξαναλεω, αν δεν εχει καποιος σκυλο δεν καταλαβαινει οσα κι αν του πουν οι αλλοι. Ή μπορει να ειναι τιποτα 50ρηδες που να λενε "εεε θα βαλω το σκυλι ισα με το παιδι;" που αυτοι τα ειχαν τα σκυλια κατα πασα πιθανοτητα μονο για να φυλανε τα προβατα απο τους λυκους σε κανα χωριο τερμα Θεου.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Joji

Περιβόητο μέλος

Η Τζότζι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 20 ετών και επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 6,441 μηνύματα.
Αν όμως μιλάμε για τους γονείς, τα παιδιά ή τον καλύτερο φίλο/ φίλη σου τότε η απώλεια τους θα πονέσει περισσότερο από την απώλεια του σκυλιού σου
Γιατί; Γιατί ντε και καλά να πονέσει περισσότερο η απώλεια του ανθρώπου; Και δεν εννοώ να γίνει το αντίστροφο. Γνωρίζω ότι υπάρχουν σημαντικές διάφορες ανάμεσα στον σκύλο και στον άνθρωπο. Ωστόσο κανείς δεν σου εγγυάται ότι δεν θα πονέσει το ίδιο. Και όχι, δεν «προσβάλεις» κανέναν κοντινό άνθρωπο με αυτή την δήλωση. Δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς λίγο, αλλά ότι αγαπάς τον σκύλο πολύ.

Ξέρω ένα ζευγάρι που δεν είχαν παιδιά. Είχαν όμως σκύλο. Τον σκότωσε αμάξι. Ακόμα τρέχουν στα δικαστήρια για να πληρώσει ο υπαίτιος και να επέλθει δικαιοσύνη «για την απώλεια του παιδιού τους». Πάρε και κατάλαβε.
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,976 μηνύματα.
Φαινεται οτι δεν ειχες ποτέ σκυλο. Τι ανοητο επιχειρημα ειναι αυτο το "αν κινδυνευαν και οι δυο ποιον θα εσωζες"; Δηλαδη ενα πλασμα που ζειτε μαζι 15 χρονια ολοκληρα, το βλεπεις να μεγαλωνει πλαι σου και απο κουταβακι να γινεται γερακος, που δεν το εχεις αφησει μονο, που βγαινετε βολτα, που παιζετε, που τρεχεις να του παρεις φαγητο, που κοιμαστε μαζι, που πατε μαζι διακοπες, που ξαγρυπνας οταν ειναι αρρωστο, που το τρεχεις σε γιατρους οταν χρειααζεται, που σου γ@μιεται η ψυχολογια οταν ειναι εστω λιγο πιο υποτονικο απο ο,τι συνηθως, δεν το θεωρεις παιδι σου; Κανεις τα ιδια ακριβως που κανει ενας γονιος για το παιδι του. Και μονο που γυρνας στο σπιτι μετα απο 10 λεπτα απουσιας και εκεινο παει να ριξει το σπιτι απο τη χαρα του και ειναι σαν να του εχεις χαρισει τον κοσμο ολο, μπορεις να μην το βαλεις τοσο ψηλα οσο τους αλλους; Εδω ξεφυσας προβληματισμενος και αυτα τα πλασματα ερχονται και καθονται διπλα σου και αυτοματως πεφτει η διαθεση του ή προσπαθουν να κανουν κατι για να χαμογελασεις. Βλεπεις στα ματια του ποσο σημαντικος εισαι για εκεινον χωρις να πει κουβεντα. Για αυτο ειπα προ 4 ετων και το ξαναλεω, αν δεν εχει καποιος σκυλο δεν καταλαβαινει οσα κι αν του πουν οι αλλοι. Ή μπορει να ειναι τιποτα 50ρηδες που να λενε "εεε θα βαλω το σκυλι ισα με το παιδι;" που αυτοι τα ειχαν τα σκυλια κατα πασα πιθανοτητα μονο για να φυλανε τα προβατα απο τους λυκους σε κανα χωριο τερμα Θεου.

Αρχικά δεν καταλαβαίνω τον λόγο της επίθεσης ενώ έγραψα καθαρά την άποψη μου. Το thread κάνει ένα υποθετικό ερώτημα και απάντησα πάνω σε αυτό, δηλαδή σε περίπτωση που κινδύνευαν οι γονείς μου ή τα παιδιά μου και ταυτόχρονα κινδύνευε ο σκύλος μου και έπρεπε να σώσω μόνο έναν τότε αναγκάστηκα θα έσωσα την οικογένεια/παιδί. Τώρα εσύ αν έσωσες το σκυλάκι και όχι το ίδιο σου το παιδί μπράβο σου καθώς είναι δικαίωμα σου, όχι όμως ότι είναι και σωστή άποψη. Επειδή όμως τέτοια δίλληματα δεν υπάρχουν στη ζωή μπορούμε να αγαπάμε και του δυο το ίδιο.

Τώρα όσο αφορά αν το σκυλί αντικαθιστά ένα παιδί εδώ η απάντηση είναι προφανής και είναι όχι. Μπορεί να σε στεναχωρώ όμως τα σκυλί είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από ενα παιδί και το ενα δεν αντικαθιστά το άλλο. Όταν κάνεις δικό σου παιδί αυτό σημαίνει ότι είναι η συνέχεια σου, θα το μεγαλώσεις και θα έχεις ένα άτομο με το οποίο θα συζητάς και θα τον μαθαίνεις πράγματα όπως και εσυ θα μαθαίνεις από αυτό κτλ. Μου φαίνεται γελοίο τα να εξηγούμε τα αυτονόητα, δηλαδή οτι ένας σκύλος δεν αντικαθιστά ενα παιδί καθώς είναι κοινή λογική.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Γιατί; Γιατί ντε και καλά να πονέσει περισσότερο η απώλεια του ανθρώπου; Και δεν εννοώ να γίνει το αντίστροφο. Γνωρίζω ότι υπάρχουν σημαντικές διάφορες ανάμεσα στον σκύλο και στον άνθρωπο. Ωστόσο κανείς δεν σου εγγυάται ότι δεν θα πονέσει το ίδιο. Και όχι, δεν «προσβάλεις» κανέναν κοντινό άνθρωπο με αυτή την δήλωση. Δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς λίγο, αλλά ότι αγαπάς τον σκύλο πολύ.

Ξέρω ένα ζευγάρι που δεν είχαν παιδιά. Είχαν όμως σκύλο. Τον σκότωσε αμάξι. Ακόμα τρέχουν στα δικαστήρια για να πληρώσει ο υπαίτιος και να επέλθει δικαιοσύνη «για την απώλεια του παιδιού τους». Πάρε και κατάλαβε.

Φίλη μου δεν σου είπα ότι δεν θα πονέσεις αν χαθεί το σκυλάκι σου, είπα όμως ότι δεν είναι το ίδιο με ένα παιδί. Η βασικότερη διαφορά είναι ότι αν έχεις σκυλάκι και πεθάνει τότε θα πάρεις ένα άλλο ώστε να καλύψεις την στεναχώρια σου. Αν όμως χάσεις το παιδί σου δεν θα πεις θα κάνω άλλο παιδί ώστε να καλύψει την απώλεια του.

Εγώ απάντησα σε ένα υποθετικό ερώτημα, δηλαδή αν κινδύνευαν οι γονείς μου/τα παιδιά μου και ο σκύλος μου και έπρεπε να σώσω αναγκαστικά έναν τότε προφανώς και θα έσωσα τους ανθρώπους. Όμως τέτοιο δίλλημα δεν υπάρχει στην ζωή άρα δεν χρειάζεται να το σκεφτόμαστε.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top