Διακονιά

Δεν δίνω, αν και στεναχοριέμαι πολύ όταν τους βλεπώ.....Όμως αγοράζω χαρτομάντιλα από έναν κύριο ο οποίος τα πουλάει στα φαναρια....του δίνεις όσα θέλεις και αυτος για αντάλλαγμα ένα πακετάκι χαρτομάντιλα.

Τα θέματα "Ζητιανιά" και "Διακονιά" συγχωνεύτηκαν....
Συννεχίστε τη συζήτηση εδώ....

Έχω αποφασίσει να μην τσατίζομαι πια με όλους αυτούς αν και κάποιες στιγμές γίνονται πολύ ενοχλητικοί. Στα παιδάκια στα φανάρια αποφάσισα να δίνω καραμέλες (όπως αρμόζει σε παιδιά άλλωστε) τις οποίες έχω πάντα στο αυτοκίνητο ειδικά γι’ αυτό το σκοπό.Πάντως το πρόβλημα δεν λύνεται έτσι. Σίγουρα το κράτος πρέπει να διαθέσει κάποια χρήματα γι΄αυτά τα παιδιά έτσι ώστε να έχουν ίσες ευκαιρίες με όλα τα άλλα. Όσο για τους μεγάλους που κάνουν αυτή τη δουλειά, όσες φορές μπορώ τους αγοράζω κάτι φαγώσιμο.

Δε δίνω σχεδόν ποτέ σε κανέναν χρήματα. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που το κάνω, αυτό αφορά άτομα πραγματικά αναξιοπαθούντα όπως άτομα χωρίς χέρια ή πόδια ή και τα δύο, που είναι ανίκανοι να δουλέψουν. Γενικά μιλάω για άτομα που δεν υπάρχει αμφιβολία για την ανικανότητά τους για εργασία λόγω αναπηρίας και όχι λόγω ναρκωτικών, κ.α. Με όλους τους υπολοίπους, είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός και ''σφιχτός'', καθώς τόσα και τόσα έχουν ακουστεί για ''επαγγελματίες ζητιάνους''. Ακόμα θυμάμαι εκείνη την εξωφρενική ιστορία με τη γιαγιά που είχε μαζέψει κοντά 1 εκατομ. δραχμές σε κέρματα. Το ποσό ανακαλύφθηκε μόλις πέθανε.

Δεν δίνω ποτέ λεφτά σε ζητιάνους. Πιστεύω ότι έτσι διαιωνίζονται παρόμοιες καταστάσεις...

Στα παιδιά που διακονεύουν δεν δίνω χρήματα γιατί πιστεύω οτι τα εκμεταλεύονται.Δίνω χρήματα σε ανάπηρους κυρίως κι σε παιδία που τα ζητούν για την δόση τους.Αν κι πάντα λένε καποια δικαιολογία.Ο λόγος που δίνω χρήματα σε τοξικομανείς είναι οτι προτιμώ να τα πάρουν με αυτό το τρόπο παρά να πέσουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλευσης για να πάρουν τη δόση τους.

Πόσες φορές στην ζωή σας δεν έτυχε κάποιος μεγάλος άνθρωπος , μιά γυναίκα με ένα μωράκι αγκαλιά ή ένα μικρό παιδάκι με λερωμένα ρούχα , ακόμη ένας φανερά ανάπηρος άνθρωπος ή διανοητικά καθυστερημένος , να σας κοιτάξει στα μάτια όπου και αν είσαστε ( καφετέρια - δρόμο -σπίτι σας) και να απλώσει το χέρι ζητώντας σας ελεημοσύνη.
Τι κάνατε στην περίπτωση αυτη ; Ανεξάρτητα με ότι κάνατε ποιά ήταν η σκέψη σας απομακρυνόμενος/η ;
Τελικά ποιά είναι η γνώμη σας στην αυθόρμητη πράξη βοήθειας πρός τον άλλο άνθρωπο με την αίτηση ελεημοσύνης εκ μέρους του ; Πρέπει να συνδράμουμε και με ποιά κριτήρια ; Έχετε βάλει κάποιους δικούς σας κανόνες πάνω στο θέμα ; Αποτελεί για σας εμπαιγμό προς το πρόσωπό σας ;
Θεωρείται τελικά την ελεημοσύνη ώς μια πραγματικότητα φιλανθρωπίας για σας ή ακούσια συμμετοχή σας σε ένα καλά στημένο παιχνίδι υποκρισίας εκ μέρους τρίτων ;

Σημείωση : δεν γνωρίζω αν έχει τεθεί παρόμοιο θέμα .

Με θλίβει πραγματικά αυτό το γεγονός, αλλά γνωρίζω και πολύ καλά πως το 99% έχει από πίσω ολόκληρο κύκλωμα και δώσω/δε δώσω λεφτά σε κάποιον επαίτη, δεν αλλάζει κάτι. Και συνήθως προτιμώ να μη δίνω. Αφού ο άλλος έρχεται και σου λέει ότι πεινάει και άμα του δώσεις μια τυρόπιτα ή ένα φρατζόλι ψωμί, θα σε βρίσει και από πάνω!!!