Τι θα θέλατε από την νέα κυβέρνηση;

Να κρατικοποιήσει τουλάχιστον τις ελληνικές τράπεζες, που υπήρχαν και λειτουργούσαν στην Επικράτεια, αξιοποιώντας τις διατάξεις του Νόμου 1083/80 και Απόφασης της Νομισματικής Επιτροπής 289/80, από το 1981 και μέχρι την ημέρα που άρχισε να ισχύει ο Νόμος 2601/98!
-Με τον πρώτο νόμο, ο «Δικομματισμός», καθʼ υπέρβαση μάλλον της σχετικής συνταγματικής νομιμότητας και με αγαστή την «χάρη» του Αρείου Πάγου, ενεφύσησε προς τις ελληνικές τράπεζες, το «δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν», αρκεί «να υπάρχει χρήμα, στην ελληνική αγορά». Και να παρανομήσουν ακόμη, δηλαδή. Αυτό μπορούσε να γίνει, κατʼ εφαρμογή της ΑΝΕ 289/80: «Μπορείτε να ανατοκίζετε- κοινώς , «γλύφετε» -τα δάνειά σας, απεριόριστα και για απεριόριστο χρόνο». Ήταν τα «Πανωτόκια», από την αγαστή συνεργασία «Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα», που εκτός απʼ την καταστροφή της Δραχμής και του παραδοσιακού ιστού της εθνικής οικονομίας, έγινε και το άλλοθι, να ανθίσουν στη κοινωνία μας, αφενός το «τοκογλυφικό πνεύμα» κι αφετέρου η «παραοικονομία». Χαρακτηριστικά συμπτώματα έκπτωσης (και κατάπτωσης), ηθικού, πολιτικού και κοινωνικού επιπέδου, η ιστορία θα εντοπίζει τουλάχιστον: «Υπόθεση Κοσκωτά», «Υπόθεση Σοφοκλέους», «Υπόθεση Πόρτο Καράς», «Υπόθεση Κουμπάρων»(όχι μόνο στα «ελληνοτουρκικά, αλλά, και στα «γάλατα»!), «Υπόθεση Ομολόγων», «Υπόθεση Ζήμενς» κ.π. Αντισώματα; «Λαϊκά», φυσικά, οι «ακάλυπτες», η «λαμογιά» και …ο «καρατζαφερισμός», φευ!
-Με τον δεύτερο νόμο, στο άρθρο 12, ουσιαστικά αναγνωρίζεται η σχεδόν εικοσαετής και κατʼ εξακολούθηση παρανομία (έστω με την έννοια της «αστικής νομιμότητας» !), Δημοσίου- Τραπεζών εις βάρος, όχι μόνον της Εθνικής Οικονομίας(Δραχμής) αλλά και χιλιάδων ελληνικών οικογενειών, πλην όμως τα όποια εγκλήματα παραγράφονται με μία απλή «κατάργηση» της «παραγράφου 6. του άρθρου 8 του ν. 1083/1980»!
Εάν λοιπόν σήμερα, οι «διεθνείς» μας εν γένει «περιστάσεις», όσο και οι «εν οίκω» μας καταστάσεις, επιτρέπουν στη λαϊκή πολιτική και ηθική κρίση αυτού του τόπου, να απαιτήσει την «αναψηλάφηση» της «Υπόθεσης Τραπεζών»- από το 1981 και μέχρι το 1999!- τα ηθικά, πολιτικά και οικονομικά τεκμήρια, δικαιώνουν, το αρχικό «αίτημα». Που ίσως όμως να είναι και απαίτηση του …(εθνικού)μέλλοντός μας!

ΥΓ: Γι' αυτό και με την ευκαιρία, μπαίνει σε δημοψήφισμα η "πρότασή" μου:
Να κρατικοποιηθούν Ελληνικές Τράπεζες;
- Ναι
- Όχι

Να κάνει αυτά τα οποία υπόσχεται...

Ακούω εδώ και χρόνια το αυτονόητο "επιτέλους, οι εξαγγελίες να λάβουν σάρκα και οστά"..

..παρόλο ότι για να γίνει αυτό κάποιος πρέπει να πεθάνει (όχι με τραγικό τρόπο, ωστόσο) για να πάρουν το δέρμα και τα κόκκαλά του διότι αυτοί είναι άσαρκοι κι η βλακεία τους σπάει κόκκαλα..

Το ότι τα πράγματα είναι προβληματικά φαίνεται από το γεγονός πως γίνεται μάχη για τα αυτονόητα. Το “πραγματικό” πάντα θα υπερβαίνει τους λόγους που επιχειρούν να το εκφράσουν.


Δεν θα διαφωνήσω ότι ο πολιτικός θέλει ρομαντική προδιάθεση, οξυμένη και από την αδιαφορία της κοινωνίας για το ρόλο του.

Λαϊκιστί; Σαν ο κώλος σου καίγεται χεστήκαμαν με τι ποσοστό βγήκε κυβέρνηση το πα-σοκ ή ποιος είναι υπουργός μ@λακίας και απασφαλίσεως (χειροβομβίδων).

Να απαντήσω;

Θα εύρισκα ευφυές το γεγονός μετά τις εκλογές αντί να μας σφραγίζουν τα βιβλιάρια να μας κόλλαγαν κηδειόσημο με την έννοια ότι περισώζει ένα κώμα () ή μια ιδεοληψία χωρίς να διασφαλίζει τίποτα για τα όνειρα και τις ελπίδες του ψηφίζοντος.

Είναι το κηδειόσημο όσων θέλουν να αποδείξουν δια ψήφου την βλακωμάρα τους...

Όλη αυτή η εκλογολογία, ο πολύς ντόρος για τη ντόρα και τον τζουτζούκο και τον παπαντρίκο και τους λοιπούς μου φέρνει στο μυαλό ένα μπόμπιρα καθισμένο στις χεσμένες πάνες του, να βαράει κατσαρόλια, κουτάλια, ροκάνες, παίζοντας με τον έλεγχο των σφιγκτήρων του, προφέροντας λεξούλες για τις γενετήσιες πράξεις, με τη λαχτάρα να (ξανα)μπει στο χαμένο παράδεισο ψηφίζοντας...

Θεέ, τι τζαζ έχει καταντήσει η νεολέρα

Δεν περιμένω θαύματα. Ούτε καν τα ελάχιστα ασχέτως αν φειδωλά προσφέρονται υποσχετικές προ χριστού...

Αλλά μπόμπιρας έπαψα προ πολλού να είμαι πια...

Στα συν το απλό, καθημερινό λεξιλόγιο, που δεν ανέχεται κοσμιότητες και σεμνοτυφίες (ψηφίζω γιατί είναι δικαίωμα, so it is enough to remember/support our rights) . Οπότε ας ψηφίσουμε σαν απόδειξη διαγωγής κοσμιοτάτης κι εμμέσου ηθικής (ακούστηκε και το περι ανίερης αποχής!!!!!). NTIN NTAN NTON

Palamakia

Αν βασιστούμε στο τι θέλουμε από μία κυβέρνηση για να ψοφήσουμε, σόρυ αλλά αλυσοδένομαι σε μια γωνιά και ψοφάω μόνος μου χωρίς να ασκώ δικαιώματα επί των αχρείων...


Θα κατεβάσω τον πήχυ λέγοντας ότι μεγάλο μέρος εκείνων που ψηφίζουν δεν μοιάζουν με τίποτα περισσότερο με γραφικούς τύπους μετά από τα χαστούκια του κόσμου.


Είναι σπάνιο στις μέρες μας κάποιος να σβήνεται για να φανεί ένας άλλος. Ακόμη κι όταν αυτό συμβαίνει (το Μπονατσικό "φύγε συ έλα συ") συνήθως οι πιο πολλοί ψηφίζουν για να αποκλείσουν κοινοποιώντας...

Από καθαρό επαρχιωτισμό…(χρειάζεται να πας να ρίξεις ψήφο για αυτό? Το κάνεις άνετα κι από το σπίτι σου, τρώγοντας μια σοκολατίνα π.χ. με αδιάφορο και επιδεικτικά χυδαίο μασούλημα!)


Δεν πάω επειδή με καλούν. Πάω επειδή θέλω (και καμιά φορά ακάλεστος...)

Και δε θέλω τίποτε.

Ψέμματα ψέμματα...

Θέλω να ανακηρυχθεί διατηρητέο το παγκάκι στο Πεδίον Άρεως όπου ο ξάδερφος του ξαδέρφου της δεύτερης γυναίκας του θείου της Μαρίας Πολυδούρη είχε την πρώτη του υπαίθρια εκσπερμάτωση...

Τα μπούτια σου Μαρία, σκοπιά καψιμί αγγαρεία.

Μπορείτε ;



υγ. [...Τόσο πολύ μιλώντας για την πείνα
ξεχάσαμε να προστατέψουμε το ψωμί.
Τώρα στο ερμάρι τα ποντίκια
χαίρονται τρομακτικές ελευθερίες]
Τ. Σινόπουλος

και σε αυτό φέρουμε ευθύνη απαξάπαντενες....πολιτών ινκλούντιντ.
Η λήθη κάνει υπερωρίες στις μέρες μας.

Δε θέλω τίποτα γιατί οι προθέσεις εκλίπουν. Θα πάει στράφι ένα θέλω μου. So simple, γουλίτσα από 5 ετών dimple.