Η γνώμη σας για την αυτοκτονία

Ερινύς · 13-09-18

Αρχική Δημοσίευση από Darknight19:
Περί αυτοκτονίας, πρέπει πάνω από όλα να κατανοήσουμε πως το να φτάσει κάποιος να σκέφτεται την αυτοκτονία έχει στάδια. Πολλά γεγονότα και πολλοί παράγοντες δημιουργούν σε ένα άτομο την αίσθηση ότι είναι αδύναμος. Αυτές οι σκέψεις του δημιουργούν άγχος στεναχώρια αλλά και του αποσπούν την προσοχή του. Εξ' ού και η κατάθλιψη. Κάπως έτσι ξεκινάει. Τώρα η κατάθλιψη έχει χρονικά όρια τα οποία από άτομο σε άτομο και από κατάσταση σε κατάσταση, διαφέρουν. Όλοι ξέρουμε την κατάθλιψη και τα συμπτώματά της όμως όλα συνοψίζονται στην φράση ''βαριέμαι την ζωή μου - μισώ την ζωή μου''. Ας το παραδεχτούμε όλοι μας λίγο πολύ κυρίως μετά την παιδική ηλικία, και μέσα στα έντονα χρόνια της εφηβείας έχουμε αισθανθεί αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα. Είναι αθώο τουλάχιστον στην αρχή, όμως αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και ο καιρός περνάει το άτομο αισθάνεται περισσότερο αδύναμο, χάνει κουράγιο και ελπίδα και σιγά σιγά έρχονται οι σκέψεις περί αυτοκτονίας.

Βέβαια παίρνει καιρό αλλά και πάλι είναι το έσχατο στάδιο πριν την καταστροφή. Χρειάζονται άμεσα και δραστικά μέτρα. Η παρακολούθηση από έναν ειδικό ψυχολόγο είναι η καλύτερη λύση για αρχή, όμως πρέπει να ετοιμαστεί το έδαφος γιατί το άτομο αρνήται το πρόβλημά του στην αρχή. Αφού το αποδεχτεί είναι ο καιρός να πάρουμε τα ανάλογα μέτρα.

Ακριβής λύση δεν υπάρχει, απλά πρέπει να νιώσει ο άνθρωπος αυτός, πως η ζωή έχει νόημα. Εμπειρίες, ταξίδια αλλά και πολλές άλλες δραστηριότητες που θα τον κάνουν να ξεχαστεί, είναι πολύ σημαντικές και μπορούν να ελαττώσουν αν όχι και να νικήσουν την κατάθλιψη.

Τέλος, γενικά αυτό που είπα και παραπάνω, το να κάνεις ευχάριστα πράγματα και να γεμίζεις τον εαυτό σου με ευχάριστες εμπειρίες και ευχάριστα διαλείματα είναι το καλύτερο φάρμακο αλλά και η καλύτερη πρόληψη για την κατάθλιψη, που είναι η αρχή της αυτοκτονίας.

Εξαιρετικά αφελές ποστ.
Δεν μιλάμε μόνο για την "κατάθλιψη" επειδή μας παράτησε η γκόμενα (που είναι άδικο να χρησιμοποιείται αυτή η λέξη, μάλλον στεναχώρια ή πίκρα είναι), ούτε για την εποχιακή κατάθλιψη επειδή είναι χειμώνας και νυχτώνει από τις 4μμ, ούτε για την κατάθλιψη λόγω πένθους επειδή πέθανε κάποιος αγαπημένος μας. Ναι σ αυτούς θα πεις "βγες έξω να ξεχαστείς και να δεις ότι η ζωή έχει νόημα". Ναι, αν τους αφήσεις μπορεί να περάσουν από το στάδιο που τα βλέπουν όλα γκρι στο στάδιο που τα βλέπουν όλα μαύρα, αλλά όχι ο ορισμός της κατάθλιψης δεν είναι το βαριέμαι/μισώ την ζωή μου.

Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν με την κατάθλιψη επί χρόνια ή δεκατίες στα πλαίσια κάποιας ψυχιατρικής διαταραχής (όπως η διπολική διαταραχή), γυναίκες που μετά τον τοκετό και το ορμονικό κοκτέιλ μέσα στον οργανισμό τους παλεύουν με την επιλόχειο κατάθλιψη, άτομα κακοποιημένα που το μόνιμο status τους είναι οι αρνητικές σκέψεις, άτομα που βιώνουν ένα συγκινησιακό γεγονός πολύ έντονα (π.χ. πένθος) οπότε αυτή η πτώση διάθεσής τους από παροδική γίνεται μόνιμη. Κι αυτοί οι άνθρωποι θέλουν έγκαιρη παραπομπή σε ψυχίατρο (ούτε καν ψυχολόγο), για φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία. Το καλύτερο φάρμακο γι αυτούς δεν είναι να βγουν έξω ούτε να έρθουν προ των ευθυνών τους. Και για να φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι να βγουν έξω για καφέ ή να πάνε ένα ταξίδι και να περάσουν καλά, θα περάσει πολύς, πολύς καιρός.

Samael · 13 Σεπτεμβρίου 2018

Αρχική Δημοσίευση από Darknight19:
Περί αυτοκτονίας, πρέπει πάνω από όλα να κατανοήσουμε πως το να φτάσει κάποιος να σκέφτεται την αυτοκτονία έχει στάδια. Πολλά γεγονότα και πολλοί παράγοντες δημιουργούν σε ένα άτομο την αίσθηση ότι είναι αδύναμος. Αυτές οι σκέψεις του δημιουργούν άγχος στεναχώρια αλλά και του αποσπούν την προσοχή του. Εξ' ού και η κατάθλιψη. Κάπως έτσι ξεκινάει. Τώρα η κατάθλιψη έχει χρονικά όρια τα οποία από άτομο σε άτομο και από κατάσταση σε κατάσταση, διαφέρουν. Όλοι ξέρουμε την κατάθλιψη και τα συμπτώματά της όμως όλα συνοψίζονται στην φράση ''βαριέμαι την ζωή μου - μισώ την ζωή μου''. Ας το παραδεχτούμε όλοι μας λίγο πολύ κυρίως μετά την παιδική ηλικία, και μέσα στα έντονα χρόνια της εφηβείας έχουμε αισθανθεί αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα. Είναι αθώο τουλάχιστον στην αρχή, όμως αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και ο καιρός περνάει το άτομο αισθάνεται περισσότερο αδύναμο, χάνει κουράγιο και ελπίδα και σιγά σιγά έρχονται οι σκέψεις περί αυτοκτονίας.

Βέβαια παίρνει καιρό αλλά και πάλι είναι το έσχατο στάδιο πριν την καταστροφή. Χρειάζονται άμεσα και δραστικά μέτρα. Η παρακολούθηση από έναν ειδικό ψυχολόγο είναι η καλύτερη λύση για αρχή, όμως πρέπει να ετοιμαστεί το έδαφος γιατί το άτομο αρνήται το πρόβλημά του στην αρχή. Αφού το αποδεχτεί είναι ο καιρός να πάρουμε τα ανάλογα μέτρα.

Ακριβής λύση δεν υπάρχει, απλά πρέπει να νιώσει ο άνθρωπος αυτός, πως η ζωή έχει νόημα. Εμπειρίες, ταξίδια αλλά και πολλές άλλες δραστηριότητες που θα τον κάνουν να ξεχαστεί, είναι πολύ σημαντικές και μπορούν να ελαττώσουν αν όχι και να νικήσουν την κατάθλιψη.

Τέλος, γενικά αυτό που είπα και παραπάνω, το να κάνεις ευχάριστα πράγματα και να γεμίζεις τον εαυτό σου με ευχάριστες εμπειρίες και ευχάριστα διαλείματα είναι το καλύτερο φάρμακο αλλά και η καλύτερη πρόληψη για την κατάθλιψη, που είναι η αρχή της αυτοκτονίας.

Θα συμφωνησω μεν με τα περισσοτερα απο αυτα που λες αλλα θα διαφωνησω στο οτι η εκφραση "βαριεμαι την ζωη μου" ειναι αναγκαια και ικανη συνθηκη ωστε καποιος να φτασει στο σημειο να αυτοκτονησει.Πολλοι ανθρωποι βαριουνται η μισουν την ζωη τους .Αυτο απο μονο του δεν λεει κατι ομως,οπως ειπες και εσυ ειναι θεμα να δεχτει καποιος πολλα χτυπηματα το ενα μετα το αλλο ωστε να "αποδυναμωθει" ψυχολογικα. Αυτο που διαφοροποιει τον φυσιολογικο ανθρωπο απο αυτον με τις αυτοκτονικες τασεις ειναι οτι ο πρωτος μπορει ναι μεν να ζει χαλια αλλα εχει ελπιδα και γνωση οτι μια καλυτερη ζωη ειναι εφικτη εν καιρω ή εαν προσπαθησει να πραξει τα αναλογα για να το καταφερει.Ο πιθανος αυτοχειρας αντιθετα εχει χασει επαφη με τον κοσμο και τον εχει καταβροχθισει η "μαυριλα" & η απαισιοδοξια,δηλαδη εχει χασει την πιστη του.Δεν λειτουργει ουτε συντονιζεται με τους ρυθμους του κοσμου,εχει μεινει εστιασμενος στο προβλημα του,σαν να εχει "παγωσει" σε μια στιγμη στο χρονο οπου καταλαβε οτι δεν αντεχει.Αυτη ειναι πολυ σημαντικη διαφορα,αλλο το να εισαι απογοητευμενος απλα με το πως εχουν τα πραγματα και αλλο το να εχεις χασει πληρως την ορεξη και την πιστη σου στην ζωη.Δυστυχως ολα ειναι σχετικα και ο καθε ανθρωπος δεν "σπαει" με τον ιδιο τροπο,αλλοι ειναι πολυ πιο επιρρεπεις.Τα ερεθισματα μενουν ιδια για ολους(στην πλειοψηφια των καταστασεων),η διαφορα ειναι πως τα μετραει ο καθε ανθρωπος και γιατι τα μετραει ετσι καθως φυσικα και πως τα αντιμετωπιζει.

Agaphbou · 02-09-20

Είναι εντελώς διαφορετικό να σκέφτεσαι την αυτοκτονία υπό το πρίσμα ενός υγιούς ψυχικά ανθρώπου και εντελώς διαφορετικό όταν υποφέρεις. Σ' έναν ψυχικά υγιή, η αυτοκτονία φαντάζει ως κάτι τραγικό, ένδειξη δειλίας αλλά και εγωισμού αφού ο άνθρωπος "δε σκέφτεται τι θλίψη προκαλεί στους γύρω του". Ένας καταθλιπτικός, ένας άνθρωπος που μισεί τον εαυτό του και τον θεωρεί βάρος για τους άλλους προφανώς σκέφτεται διαφορετικά. Γι' αυτό και δε νομίζω ότι μπορώ να έχω την πολυτέλεια της άποψης γι' αυτό το θέμα. Εύχομαι όσοι άνθρωποι κατέφυγαν εκεί να είχαν βρει μια αχτίδα φωτός που θα τους κρατούσε εν ζωή νωρίτερα, αλλά από την άλλη σέβομαι την απόφασή τους. Για εμένα θέλει γερά κότσια να εγκαταλείψεις κάτι, όσο τοξικό κι αν είναι.

Μάρκος Βασίλης · 10-09-20

Σήμερα, 10 Σεπτεμβρίου, είναι η παγκόσμια ημέρα για την πρόληψη της αυτοκτονίας. Στο πλαίσιο αυτής της μέρας, η ΜΚΟ «Κλίμακα» ζητά την υποστήριξή μας για την Εθνική Στρατηγική για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας. Για περισσότερα: εδώ.

Aura · 12-09-20

Λέει ο Έσσε ότι κάποιοι έχουν στο μυαλό τους αυτή τη ''λύση'' για να παίρνουν δύναμη για να αντέξουν τη ζωή . Φανταστείτε να μην είχαμε αυτή την επιλογή σαν δυνατότητα διαφυγής , ακούγεται λίγο τρομακτικό .

butter_fly · 26-12-20

Πόση δύναμη θέλει για να μην φτάσεις σε αυτό το σημείο, και πόση ακόμη όταν το αποφασίσεις, να το πραξεις κιόλας... Ποτέ κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά κουβαλάει ο άλλος άνθρωπος μέσα του, και πόσο ο φόβος και η κατάθλιψη τον στοιχειώνουν και τον πνίγουν, οδηγώντας τον σε αυτό το σκοτεινό, αλλά λαμπερό μέσα στο μυαλό του, μονοπάτι...

Η γνώμη σας για την αυτοκτονία

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Agaphbou

Περιβόητο μέλος

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Aura

Διάσημο μέλος

butter_fly

Εκκολαπτόμενο μέλος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες