Τραγούδια για την πατρίδα

Πατρεύς · 27-06-10

Αποφάσισα να ανοίξω ένα θέμα το οποίο θα αφορά σε τραγούδια των οποίων η θεματολογία περιστρέφεται κυρίως γύρω από την έννοια της πατρίδας. Τραγούδια γνωστά που τα ξέρουν όλοι αλλά και τραγούδια που μέσα στον χρόνο ξεχάστηκαν. Τραγούδια που τραγουδήσαμε σε κάποια σχολική εορτή ή σε κάποια άλλη επετειακή εκδήλωση ή που τα ακούμε και μας θυμίζουν τους αγώνες του έθνους μας. Τραγούδια παραδοσιακά αλλά και πιο σύγχρονα. Που εξυμνούν τα κατορθώματα του έθνους αλλά και τις μεγάλες καταστροφές. Τραγούδια γενικά για την πατρίδα αλλά και για κάποιο συγκεκριμένο τόπο είτε αυτός ανήκει στο Ελληνικό κράτος είτε στις «χαμένες πατρίδες».

Φυσικά, δεν θέτω περιορισμό στο να αφορούν αυτά τα τραγούδια μόνο την Ελλάδα. Όποιος θέλει, ας βάλει και τραγούδια που εξυμνούν και άλλων τις πατρίδες. Γιατί, για κάθε άνθρωπο που νιώθει τον εαυτό του μέρος ένος συνόλου που λέγεται έθνος, η πατρίδα του είναι ο τόπος στον οποίο αυτός μπορεί να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του τα ατομικά και τα συλλογικά.

Αρχίζω λοιπόν με δύο τραγούδια τα οποία όποτε τα ακούω με συγκινούν και διαπερνούν την ψυχή μου:

Το πρώτο είναι ένα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη για την μαρτυρική μεγαλόνησο, την Κύπρο με την φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση:

Χρυσοπράσινο φύλλο
Ποίηση: Λεωνίδα Μαλένη

Γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
των παλικαριών και της αγάπης

Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο

Γη του ξεραμένου λιβαδιού
γη της πικραμένης Παναγιάς
γη του λίβα, τ' άδικου χαμού
τ' άγριου καιρού, των ηφαιστείων

Γη των κοριτσιών που γελούν
γη των αγοριών που μεθούν
γη του μύρου, του χαιρετισμού
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου

Κι ένα αγαπημένο Ποντιακό τραγούδι για την Άλωση της Πόλης με χορωδία

Πάρθεν η Ρωμανία

Ν΄ αϊλί εμάς και βάι εμάς
οι Τούρκ΄ την Πόλ΄ επαίραν
επαίραν το βασιλοσκάμ΄
κι ελάεν η Αφεντία.

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς
κλαίγνε τα μοναστήρα
κι ο Αι-Γιάννες ο Χρυσόστομον
κλαίει και δερνοκοπάται

Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου
και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία ΄πέρασεν
η Ρωμανία ΄πάρθεν

Η Ρωμανία κι αν ΄πέρασεν
ανθεί και φέρει κι άλλο.

Σ.σ.: Αν κάποιος δεν συγκινείται με την θεματολογία των τραγουδιών, θα παρακαλούσα να μην χαλάσει το θέμα με διάφορα ειρωνικά σχόλια ή κοροιδευτικά τραγούδια. Υπάρχουν άλλα θέματα στα οποία έχουμε συζητήσει επισταμένως γι' αυτά τα ζητήματα και θα ήταν κρίμα κι αυτό το θέμα να γίνει άλλο ένα πεδίο αντιπαράθεσης...

love_angel · 27-06-10

Στέλιος Καζαντζίδης - Πατρίδα μ' αραεύω σε

Στην ποντιακή διάλεκτο: Πέντε οσπίτεα έχτισα, Κι ας ολεα ξεσπιτούμαι, Πρόσφυγας είμαι ασο κουνίμ, Θεέμ θα παλαλλούμε. Πατρίδα μ αραεύω σε, Άμον καταραμένος, Σα ξένα είμαι Έλληνας, Και σην Ελλάδαν ξένος. Οσπίτεα εφέκα ανάμεσα, Σ ορμήν και ποταμάκρή, Πεγάδεα μαρμαρόχτιστα, Νερόν άμον το δάκρυν. Κι ατώρα αδακές διψώ, Νερόν να πίνω κ έχω, Εντρέπουμαι να ψαλαφώ, Τα χειλόπαμ να βρέχω.

Απόδοση στα νέα ελληνικά: Πέντε σπίτια έχτισα, Και απ όλα ξεσπιτώνομαι, Πρόσφυγας είμαι από κούνια, Θεέ μου θα τρελαθώ. Πατρίδα μου σε ψάχνω, Σαν καταραμένος, Στα ξένα είμαι Έλληνας, Και στην Ελλάδα ξένος. Σπίτια άφησα ανάμεσα, Στα δάση και τις ποταμάκρες, Πηγάδια μαρμαρόχτιστα, Νερό σαν το δάκρυ. Και τώρα εγώ εδώ διψώ, Νερό να πιω δεν έχω, Ντρέπομαι να ζητήσω, Τα χείλια μου να βρέξω.

Στίχοι - Μουσική: Χρήστος Αντωνιάδης, Κώστας Σιώπης Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης Λύρα: Χρήστος Χρυσανθόπουλος

αφιερωμενο στη γιαγια και στον παππου μου. και ελπιζω καποια στιγμη να μαθω και να τα χορευω τα ποντιακα!

ωραιο θεμα πετρο!

moonlight · 27-06-10

George Dalaras - Karteroumen

https://www.youtube.com/watch?v=_0wgBHDv3UQ

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ Η ΠΑΤΡΙΔΑ- I DIKI MOU I PATRIDA -ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ

https://www.youtube.com/watch?v=xCx7KWQ6XBA&feature=related

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί - Νίκος Ξυλούρης

https://www.youtube.com/watch?v=cHPcu-VeQmQ&feature=related

Giorgos Dalaras_Paraponemena Logia

https://www.youtube.com/watch?v=3ch4Fxohaag&feature=related

αμετρητα τραγουδια που οταν τ'ακουω πραγματικα ανατριχιαζω.. ειναι τραγουδια που σε κανουν να νιωθεις περηφανος που εισαι ελληνας και που σου θυμιζουν την ιστορια και τα βασανα που απλοι ανθρωποι εχουν περασει για αυτον τον τοπο. γιατι οι απλοι ανθρωποι ξερουν τι θα πει ηρωισμος, πολεμος, πατριδα, ξεριζωμος, φτωχεια , πεινα, κακουχιες... και τελος που μπορουν να εκτιμησουν την Ελευθερια!!

Myrtle · 27 Ιουνίου 2010

Για την Κύπρο:

Λογαριάσατε λάθος

Άσε πλέον, φωνή μου τον ανέμελο στίχο
το μεθύσι σου δέσε και την φλόγα σου κράτα.
Σφίξε τώρα ζευγάρια την ηχώ με τον ήχο
στρώσε στέρεο το βήμα, στράταν ίσια περπάτα
Μεγαλόφωνος ύμνος στο φαρί του ας σε πάρει
που ζητά δεξιοσύνη και καλό χαλινάρι

Κι ας μην πουν πως τραγούδι σαν κι αυτό δεν ταιριάζει
τέτοια σκοτεινή ώρα που τα στήθια σου πνίγει
Λέω εκείνο που μένει και που μόνο θ' αλλάζει
στο καλύτερο πάντα σαν η αγκούσα θα φύγει
Γιατι αυτοί θε να φύγουν, πες πως κιόλας κινάνε
μα όλα τ' άλλα θα μείνουν και δικά μας θε να' ναι.

Όχι εσάς δεν σας θέλει, τούτ' η γη δεν σας ξέρει
όλα εδώ είναι δικά μας τι απ' το κάθε λιθάρι
απ' το χώμα, απ' το δέντρο, το νερό και τ' αγέρι
το κορμί μας μια στάλα για να γίνει έχει πάρει.
Η ψυχή μας επήρε μια πνοή απ' το καθένα
Όλα εδώ είναι δικά μας μας για σας όλα ξένα.

Λογαριάσατε λάθος, με το νου σας εμπόροι
δεν μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη
Κι αν μικρός είν' ο τόπος και το θέλει και μπόρει
τον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι.
Τούτ' η δίψα δεν σβήνει, τούτ' η μάχη δεν παύει
χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι...

Θα πάρω μιαν ανηφοριά

Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά.
Θ' αφήσω αδέλφια, συγγενείς, την μάνα, τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα και τις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για την λευτεριά, θα' χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα' ρθει το καλοκαίρι
τη λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ' ανεβώ, θα μπω σ' ένα παλάτι
το ξέρω θα' ναι απάτη, δεν θα' ναι αληθινό.

Μες στο παλάτι θα γυρνώ, ώσπου να βρω τον θρόνο
βασίλισσα μια μόνο θα κάθεται σ' αυτόν.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.

Γεια σας παλιοί συμμαθητές, τα τελευταία λόγια
τα γράφω σήμερα για εσάς κι όποιος θελήσει για να βρει
έναν χαμένον αδελφό, ένα παλιό του φίλο
ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά
με την ελευθεριά μαζί μπορεί να βρει κι εμένα
αν ζω θα με βρει εκεί...

(μελοποιημένο ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη)

Κι επειδή, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει και θα σε πλακώσει:

Η πατρίς μου είναι η Μάνη

Η πατρίς -Μάνη μου- η πατρίς μου είναι η Μάνη
η πατρίς μου είναι η Μάνη που κανόνι δεν την πιάνει.

Κι έχει πυ -αγάπα τα, τα όπλα τα μανιάτικα-
κι έχει πύργους υψηλούς και λεβέντες διαλεχτούς.

Και γυναί -Μάνη μου- και γυναίκες λεοντάρια
και γυναίκες λεοντάρια πολεμούν με τα δρεπάνια.

Κι έχει φω -αγάπα τα, τα όπλα τα μανιάτικα-
κι έχει φώτα ξακουστά, δοξασμένα κι ισχυρά.

Πρώτο ει -Μάνη μου- πρώτο είναι το Δηρό
πρώτο είναι το Δηρό, από κει που'μαι κι εγώ.

Δεύτερο -αγάπα τα, τα όπλα τα μανιάτικα-
δεύτερο είναι το Λιμένι που εχθρός εκεί δεν μπαίνει.

Τρίτο εί -Μάνη μου- τρίτο είναι τ' Αρμυρό
τρίτο είναι τ' Αρμυρό, ξακουστό κι ιστορικό.

Είναι και -αγάπα τα, τα όπλα τα μανιάτικα-
είναι και η Μέσα Μάνη που κανόνι δεν την πιάνει.

elena · 28-06-10

Για την Ελλάδα μας

https://www.youtube.com/watch?v=zfIIjZK47_4
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου

Αμπέλια και χρυσές ελιές
μοιάζεις Ελλάδα μου όπως θες
φωτιά κι αέρας, στο φως της μέρας.

Τη μια ευρωπαία στο κλαρί,
την άλλη αρχαία προτομή
Γιατί, γιατί;

Γύρνα και δείξε μου τον δρόμο σου ξανά
μάτια μου, κομμάτια μου
σαν γράμμα ατέλειωτο που έσβησε ο καιρός
μ' ονόματα και χρώματα.

Γυμνά τα δέντρα, τα κλαδιά
κι έχουν πετάξει μακριά
πουλιά κι αστέρια, σε ξένα χέρια.

Ετσι ήταν πάντα μου γελάς
παιδιά είμαστε της λησμονιάς
σ' ακούω χαμένος, σαν ζαλισμένος.

Στον ουρανό σου θέλω απόψε ν' ανεβώ
να σε βρω
αγκάλιασέ με στο σκοτάδι σου να μπω
μάγισσα, σ' αγάπησα.

ωραίο θέμα πέτροοο....!!!

Πατρεύς · 28-06-10

Γεια σου Χαρά σου Βενετία- Νίκος Ξυλούρης

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Γεια σου χαρά σου Βενετιά
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ' το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ.

Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά.

Γεια σου χαρά σου Βενετιά
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ' όλο τον κόσμο ν' ακουστεί.

Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
που έχω μανούλα κι αδελφή.

Ακούγοντας αυτό το υπέροχο τραγούδι με την μεγαλειώδη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, κάνω ένα γρήγορο ταξίδι στον χρόνο. Συγκεκριμένα στην περίοδο της σκλαβιάς στους Τούρκους και σε κάποιες περιοχές στους Ενετους κάπου στον 18ο αιώνα. Οι Έλληνες, αν και σκλαβωμένοι, πρωταγωνιστούν στο εμπόριο στην Ανατολική Μεσόγειο και γυρνάνε όλες τις μεγάλες πόλεις αλλά πάντοτε λαχταρούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους έστω κι αν αυτή υποφέρει από τον Τούρκικο ή τον Ενετικό ζυγό...

DrStrangelove · 28 Ιουνίου 2010

Ζήτω η Ελλάδα ! 'Οχι στην αλβανοποίηση της.

Της Δικαιοσύνης 'Ηλιε νοητέ

Το καφενείο η Ελλάς

Μάνα μου Ελλάς

Της αμύνης τα παιδιά

Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ

self-instructive depressing · 28-06-10

https://www.youtube.com/watch?v=Wiy_cqyEnAs

:redface:

Rempeskes · 30-06-10

Χμ, χμ, χμ...
Κατάρα στο φάιαρφοξ, και μακάρι οι μετοχές τους να πέσουν
πιο χαμηλά και από την πιστοληπτική ικανότητα της Πατρίδας. Πάμε όμως στο θέμα...

Δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω στην σύντομη ζωή μ πως,
οι άνθρωποι ως
πολιτικά όντα, τείνουμε να αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το ίδιο πράγμα,
κ ας παρουμε για παράδειγμα την έννοια Πατρίδα.
Η Πατρίδα είναι μια έννοια γενική μα και πολύ συγκεκριμένη, ανάλογα με το πόσες έχει ο καθένας

λολτρολ. Εννοώ, πως όλοι θα συμφωνήσουμε
πως εμείς ξέρουμε καλύτερα.

Ας το πάρω ως εξης. Για ένα ον πολιτικόν, όπως ο Πατρεύς,
η Πατρίδα είναι ένας πολύ συγκεκριμένος χωρικός και χρονικός προσδιορισμός.
Ενώ για ένα ον ιδιωτικόν (uomo idiota) όπως ο Δρ Στρ εννοώ, η Πατρίδα παύει να σημαίνει σύνορα πάνω στον χάρτη.
Η Πατρίδα
πλέον αποτελεί ταξινομική διαίρεση
και την επισκιάζει ο όρος Ρωμιοσύνη,
ήτοι το σύνολο των παθών μα και των ανδραγαθημάτων
που έχουν περάσει στην συλλογική μνήμη αυτού του λαού.
Γι' αυτό και, αν κοιτάξετε το θέμα εώς την παρέμβαση του Δρ,
θα νοιώσετε πως κοιτάζετε ένα μικρόφωνο σε ένα μπαλκόνι με τριγωνικά σημαιάκια,
και πως το μικρόφωνο λαμβάνουν εκ περιτροπής διάφορα παιδάκια με στολή,
τα οποία απαγγέλουν με στόμφο ένα ποιήμα που έχουν αποστηθίσει, Δημοτικό style.
Και την εορτή διακόπτει μια μουσική εκτός των μεγαφώνων, μια μελωδία που στοχεύει
στην υπερηφάνεια των συναισθημάτων και όχι στα συναισθήματα της υπερηφάνειας.

Βέβαια, γνωστά τρολλ της σελιδας

εσπευσαν να κάνουν ενα παρεμφερές σχόλιο,
ευτελίζοντας το θέμα

όπως έπρεπε να είχα κάνει κ εγώ, που σκόπευα να αναρτήσω
τον Τζίμμυ Πανούση να απαγγέλει την "Σουλιωτοπούλα", αποτυπώνοντας πιστά όλες τις ψυχικές μεταπτώσεις που
διέρχεται ένα δεκάχρονο όταν βγαίνει μπροστά σε πλήθος

Μα αυτό θα ήταν σαφώς τρολάρισμα,
και εγώ έχει αποδείκσει επανειλημμένως πως είμαι σοβαρό αντρωπο. Έπιασα λοιπόν να γράψω κάτι σοβαρό,
και όχι δεν είναι αυτό που διαβάζετε τώρα, ήταν τουλάχιστο τριπλάσιο σε έκταση και γεμάτο γιουτουμπισμούς.
Όμως ο φάιαρφοκς δεν το χώνεψε και ...κράσαρε

Καλα να πάθω,
troll pwned :crazy:

Για να κλείσω ον τοπικ, ας βάλω ένα τραγούδι που επεξηγεί καλύτερα τι θέλω να πω.
Ίσως έχετε ακούσει τον Νίκο Ξυλούρη
να τραγουδά "Μπήκαν στην Πόλη οι Οχτροι",
σε στίχους Γιάννη Σκούρτη.
Εδώ, η Άλωση δεν αφορά αυτή καθαυτή την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Η Άλωση είναι ένα όχημα για τον στιχογράφο,
ώστε αυτός να εγείρει το θυμικό μας
με την ανάμνηση της πληγής.
Επί αυτής της οδύνης
μεταφέρεται ο πόνος της νέας πληγής πάνω στο σώμα της ρωμιοσύνης, που βίωσε ο ίδιος:
Η επιβολή της Δικτατορίας.

Υγ. αισχος, παρασοβαρεψα
παω να γραψω στις "σχεσεις"
:confused:

DrStrangelove · 30-06-10

Αλκίνοος Ιωαννίδης : Πατρίδα

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες
να χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα στη Βουλή
Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ
Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν, τι ωραία που πέφτουν

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απτη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί
Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σάδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή
Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη
Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πόλη που απτην ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει
Ολυμπιάδες
κι η χώρα ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ
Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
κι απτην Ομόνοια να πετάν δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα
έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή

Δεν ψάχνω ο εαυτός μου να ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου
Με τρομάζεις εσύ
Με τρομάζεις ακόμα οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς το μέσα σου ξένο κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω

oasis · 30-06-10

Διονύσης Σαββόπουλος - Τσάμικο

Τόσος κόσμος πλάι του πέρασε και τον προσπέρασε
τι να ζητάει επαρχιώτης στην Ομόνοια μες το ψιλόβροχο αρχές του Μάη
Ψυχές πολύγωνες κι ούτε ένα πρόσωπο τι καρτεράει κλαρίνα παίζουν
κόσμος γλεντάει η ώρα πάει η ώρα πάει Ξένος ως και στη χαρά του μεσονύχτι του Σαββάτου
τραγουδάκια μου κατάμονα αν σας αντάμωνα θα 'πεφτα κάτου
στο ρυθμό σας ονειρεύομαι και ξενιτεύομαι στα βήματα του
κάπου εδώ έχω γνωστούς αλλά τέτοιαν ώρα μη βαρύνω τους
Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό
Ελασσώνα Λειβαδιά Μελβούρνη Μόναχο
Αλαμάνα και Γραβιά Αμέρικα
Βελεστίνο 'Aγιοι Σαράντα Εσκι Σεχήρ
Κώστας Κώστας Μανώλης Πέτρος Γιάννης Τάκης
Πλατεία Ναυαρίνου Διοικητηρίου κι Εξαρχείων
Αλέκος Βασίλης 'Aγγελος
Βυζαντίου κι Αναλήψεως Αγίας Τριάδος κι 25ης Μαρτίου
η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει
Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου
απ' αγάπη φεύγεις έρχεσαι πηγαινοέρχεσαι σαν την πνοή μου
κι απ' την έρημη την απόσταση παίρνει υπόσταση κάθε γιορτή μου
απ' τους δυο μας ποταμούς θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς

Άγγελος · 30-06-10

Αλεξιου Χαρουλα -Μαρμαρωμένος Βασιλιάς
Αποστολος Καλδαρας συνθεση,Πυθαγορας στιχοι..δισκος "Μικρα Ασια" .1972 .νομιζω..

Απλα συγκλονιστικο τραγουδι...ανατριχιαζω καθε φορα που το ακουω..
απο τις χρυσες εποχες της χαρουλας Αλεξιου..

συγκρινετε τετοια τραγουδια σε συναισθημα και βαθος με τα σημερινα..
καταθλιβομαι μονο με τη συγκριση.. :/:

Madrugada* · 05-07-10

Τώρα πια όταν ακούω τη λέξη << πατρίδα >> , δυστυχώς στο μυαλό μου έρχεται κάτι σχετικό με τα παρακάτω:

1. Ελύτης - Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος

λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση

κι όπου φωλιάσει και σταθεί
κανείς να μην του φτάνει εκεί

Μα 'ρθαν αλλιώς τα πράματα
τονε ξυπνάν χαράματα

τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος
του τρώνε και το λίγο βίος

κι από το στόμα την μπουκιά
πάνω στην ώρα τη γλυκιά

του τηνε παίρνουνε κι αυτή
Χαρά στους που 'ναι οι Δυνατοί!

2. Γκάτσος - Ο εφιάλτης της Περσεφόνης

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Άγγελος · 05-07-10

και το παραπανω τραγουδι της περσεφονης..

https://www.youtube.com/watch?v=lImBKj9KV0k

συγκλονιστικο οντως..επικο ..σαν να βλεπω παραμυθι ,ταινια φαντασιας μπροστα μου οταν το ακουω..

Πατρεύς · 05-07-10

Κι επειδή όπως είπα και στο αρχικό μου μήνυμα, δεν είναι μόνο οι Έλληνες που έχουν υμνήσει την πατρίδα τους, ένα τραγούδι από τον Κορσικανό Petru Guelfucci που υμνεί τις ομορφιές της πατρίδας του...

Corsica

Στίχοι (στα Κορσικανικά)

In un scornu di lu mondu,
Ci h un lucucciu tenerezza
Ind'u mio core, maestosu,
Imbalsama di purezza
Ghjuvellu di maraviglie,
n ne circate sumiglie,
n truverete la para ;
Ghj nica, sola cara.

Corsica.

Face sempre tant'inviglia
Ssu scogliu ciottu in mare,
Tesoru ch spampilla
Sacru cume un altare.
Calma, dolce cum'agnella,
Generosa accugliente,
Si rivolta si ribella
S'omu disprezza a so ghjente.

Corsica.

Μελιώ · 07-07-10

Γιατί απλά , κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν , δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ ...
...... "πατρίδα ".
Πατρίδα τους είναι τα όνειρά τους ._

Αρχική Δημοσίευση από Πατρεύς:
........ κάνω ένα γρήγορο ταξίδι στον χρόνο. Συγκεκριμένα στην περίοδο της σκλαβιάς στους Τούρκους και σε κάποιες περιοχές στους Ενετους κάπου στον 18ο αιώνα. Οι Έλληνες, αν και σκλαβωμένοι, πρωταγωνιστούν στο εμπόριο στην Ανατολική Μεσόγειο και γυρνάνε όλες τις μεγάλες πόλεις αλλά πάντοτε λαχταρούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους έστω κι αν αυτή υποφέρει από τον Τούρκικο ή τον Ενετικό ζυγό...

υγ : μπονους τρακ για τον Πέτρο που ακόμα νοσταλγεί ... χαμένες πατρίδες .

Πατρεύς · 10-07-10

Θεσσαλονίκη... Η πόλη η οποία έχει υμνηθεί όσο καμία μέσα από τα λαϊκά τραγούδια... Μια πόλη η οποία στην επαρχιώτικη Ελλάδα συντηρεί (έστω και θαμπά) την ανάμνηση περασμένων μεγαλείων. Φέρει μόνη στις πλάτες της το φορτίο του οικουμενικού Ελληνισμού που έχει απωλέσει προ καιρού η απρόσωπη Αθήνα. Αν και η μοίρα της επεφύλασσε να είναι πάντα δεύτερη είτε συμβασιλεύουσα μαζί με την Κωνσταντινούπολη είτε συμπρωτεύουσα (αλήθεια, δεν ακούγεται κάπως περίεργο το δεύτερο

με την Αθήνα. Οι λαϊκού καλλιτέχνες λοιπόν του χθες αλλά και του σήμερα δε διστάζουν να εκφράσουν την αγάπη τους και το θαυμασμό τους γι' αυτήν την πολή-καθρέφτη του παρελθόντος αλλά και οδόδεικτη (θά 'πρεπε) του μέλλοντος...

Ας ξεκινήσουμε με τραγούδια του μεγάλου λαϊκού συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη ο οποίος και έζησε κάποια χρόνια της ζωής του στη Θεσσαλονίκη η οποία και τον ενέπνευσε για πολλά τραγούδια...

Όμορφη Θεσσαλονίκη- Γλυκερία

Μουσική-Στίχοι: Βασίλη Τσιτσάνη

Ώ! όμορφη Θεσσαλονίκη
ώ! τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ

Είσαι το καμάρι της καρδιάς μου
Θεσσαλονίκη όμορφη γλυκειά
κι' αν ζω στην ξελογιάστρα την Αθήνα
για σένα τραγουδώ κάθε βραδιά

Μέσα στα στενά σου τα σοκάκια
έζησα τις πιο γλυκές στιγμές
καντάδες χίλιες νύχτες έχω κάνει
για όλες τις μποέμικες καρδιές

Πάντα με κρατάς στην αγκαλιά σου
πάντα σε θυμάμαι και πονώ
κι αν είμαι τώρα λίγο μακριά σου
με τον καιρό κοντά σου θα βρεθώ

Μπαξέ τσιφλίκι- Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Πάμε τσάρκα πέρα στο Μπαξέ-Τσιφλίκι
κούκλα μου γλυκιά απ' τη Θεσσαλονίκη
Στου Νικάκη τη βαρκούλα, γλυκιά μου Μαριγούλα
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά

Πάμε τσάρκα πέρα στο Καραμπουρνάκι
να τα πιούμε μια βραδιά στο Καλαμάκι
κι από 'κει στο Μπεχτσινάρι, σε φίνο ακρογιάλι
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά

Πάμε τσάρκα στην Ακρόπολη, στη Βάρνα
κι από 'κει στα κούτσουρα του Δαλαμάγκα
Μαριγώ θα σε τρελάνει, ν' ακούσεις τον Τσιτσάνη
να σου παίξει φίνο μπαγλαμά

Ο Μανώλης Χιώτης, έτερος μεγάλος του λαϊκού τραγουδιού, την αποκαλεί «Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα» και γράφει ένα υπέροχο τραγούδι το οποίο κάνει ακόμα πιο όμορφο η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη

Θεσσαλονίκη μου

Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά
Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
όπου κι αν πάω σ' έχω πάντα στην καρδιά

Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ' απαρνιέμαι
είσ' η πατρίδα μου, το λέω και καυχιέμαι

Θεσσαλονίκη με τα τόσα σου μεράκια
βγάζεις τα πιο όμορφα κορίτσια στον ντουνιά
βράδια μποέμικα τραγούδια στα σοκάκια
γλέντια ξενύχτια μες στην κάθε γειτονιά

Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ' απαρνιέμαι
είσ' η πατρίδα μου, το λέω και καυχιέμαι

Θεσσαλονίκη μου κι αν είμαι μακριά σου
πάντα θυμάμαι τ' όνομά σου το γλυκό
αχ πώς νοστάλγησα να ξαναρθώ κοντά σου
κι ας ξεψυχήσω μπρος τον πύργο το λευκό

Θεσσαλονίκη μου ποτέ δε σ' απαρνιέμαι
είσ' η πατρίδα μου, το λέω και καυχιέμαι

Και ο Πάνος Γαβαλάς γράφει τραγούδι για τη Θεσσαλονίκη η οποία γι' αυτόν είναι η «μάγισσα Θεσσαλονίκη» που «σκλάβος (έχει) απομείνει μές στα χέρια (της)». Το ακούμε με τη Μαριώ γιατί δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω την πρώτη εκτέλεση με τον Πάνο Γαβαλά

Μάγισσα Θεσσαλονίκη

Τι βοτάνι μου 'χεις δώσει
και σε πόνεσα
μάγισσα Θεσσαλονίκη
την καρδιά μου πως σου ανήκει
τώρα το 'νιωσα

Για σένα την αγάπη μου
την έκανα τραγούδι
νυφούλα του Θερμαϊκού
και του βορρά λουλούδι

Η πλανεύτρα ομορφιά σου
με ξελόγιασε
κι η δική σου η αγάπη
στη καρδιά μου σαν πουλάκι
μπήκε φώλιασε

Για σένα την αγάπη μου
την έκανα τραγούδι
νυφούλα του Θερμαϊκού
και του βορρά λουλούδι

Σκλάβος έχω απομείνει
μες τα χέρια σου
κι αν θα φύγω μακρυά σου
θα 'ναι οι σκέψεις μου κοντά σου
στα λημέρια σου

Και ο Γιώργος Ζαμπέτας μας χαρίζει ένα υπέροχο και διαχρονικό τραγούδι με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου

Θεσσαλονίκη
(στίχοι Ηλίας Ηλιόπουλος)

Θα πάρω το αμάξι μου
στην τσέπη χαρτζιλίκι
κι απόψε τα μεσάνυχτα
θα 'ρθω Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη είσαι μία
στον κόσμο δεν είν' άλλη
Θεσσαλονίκη μου γλυκιά
πού να 'χει τέτοια ομορφιά
και τα δικά σου κάλλη

Θεσσαλονίκη μάγισσα
τραβάς σαν το μαγνήτη
Θεσσαλονίκη μάνα μου
γλυκιά Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη είσαι μια
στον κόσμο δεν είν' άλλη
Θεσσαλονίκη μου γλυκιά
πού να 'χει τέτοια ομορφιά
και τα δικά σου κάλλη

Θεσσαλονίκη είσ' όμορφη
σ' όλες τις γειτονιές σου
με τα γλυκά κορίτσια σου
και τις παλιές γωνιές σου

Και τέλος ο μεγάλος τραγουδιστής τραγουδά με στεντόρεια φωνή και αρχέγονο παράπονο «Σ'αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα» σε ένα τραγούδι ενός Κύπριου, του αείμνηστου Μάριου Τόκα

Φυσικά αυτά είναι λίγα από τα τραγούδια τα οποία έχουν αφιερωθεί σε αυτήν την πόλη. Αλλά νομίζω δίνουν μια σαφή εικόνα για το πόσο έχει εμπνεύσει αυτή η πόλη το Ελληνικό τραγούδι...

love_angel · 13-07-10

πετρο, δε μαρεσει οπως υποτιμας την αθηνα. την πολη οπου γεννηθηκε η δημοκρατια και αναπτυχθηκαν ο πολιτισμος και τα γραμματα, την ιστορια της αρχαιας αθηνας. φιλολογος εισαι τα ξερεις καλυτερα απο μενα, αι γκες.

λοιπον... δευτερο τραγουδακι αφιερωμενο στη γιαγια και στον παππου μου:

Στίχοι: Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αχιλλέας Βασιλειάδης & Γιάννης Κουρτίδης ( Ντουέτο )

Την πατρίδαμ' έχασα

Την πατρίδαμ' έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι'αρόθυμο, όι-όι
ν' ανασπάλω κι' επορώ.

Ρεφραίν:
Μίαν κι' άλλο ΄σην ζωή μ'
σο πεγάδι μ' σην αυλή μ'.
Νέροπον ας έπινα, όι-όι
και τ' ομμάτα μ' έπλυνα.

Τά ταφία μ' έχασα
ντ' έθαψα κι' ενέσπαλα.
Τ' εμετέρτς αναστορώ, όι-όι
και ΄ς σο ψυόπο μ' κουβαλώ.

Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα.

Πατρεύς · 13-07-10

Βίκυ, μην ανησυχείς. Θα ετοιμάσω κι άλλο αφιέρωμα για την Αθήνα. Απλώς ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη η οποία, όπως και να το κάνουμε, έχει τραγουδηθεί περισσότερο από την Αθήνα, τουλάχιστον τα τελευταία 60 χρόνια.

Υ.Γ. Πολύ ωραίο το Ποντιακό τραγούδι που έβαλες.

D_G · 13-07-10

https://www.youtube.com/watch?v=cKd3sAYSfr0
Αθήνα είπατε ;

Τραγούδια για την πατρίδα

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος