Τι "μανίες" έχουμε οι ίδιοι ή ποιες έχουμε συναντήσει στο περιβάλλον μας;

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Συννενοούμαστε ναι ή όχι;;;
Όχι. Διότι αν εγώ έχω πράγματι συμπτώματα κατάθλιψης και εσύ έχεις συνδέσει τη λέξη με το χωρισμό που σε ταλαιπώρησε κάνα δυο μήνες, δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε. Πόσο σοβαρά μπορεί να με πάρεις, όταν ξέρεις από την εμπειρία σου πως η κατάθλιψη περνάει με λίγη συμπαράσταση και υπομονή; :worry:

Ποιος είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε ιατρικούς όρους αντί για άλλες λέξεις στην καθημερινότητα;
Πόσο μπορεί να σκλαβωνόμαστε από αυτές τις λέξεις και το βάρος που φέρουν; Το έχετε σκεφτεί;

Θέλουμε να προσδώσουμε τραγικές διαστάσεις σε αυτό που μας συμβαίνει για να προκαλέσουμε τη συμπάθεια της φίλης ή του φίλου, και πολύ χειρότερα, τον οίκτο του ίδιου μας του εαυτού. "Έχω κατάθλιψη, ...πόσο με λυπάμαι".
Κοιτάξτε γύρω σας μέσα στο φόρουμ, πόσα παιδιά υποφέρουν από στεναχώριες που τραβήξαμε όλοι στις ηλικίες τους και τώρα γι' αυτά είναι ανυπέρβλητα προβλήματα που δυστυχώς οδηγούν συχνά σε σκέψεις γι' αυτοκτονία.
Σε άλλες περιπτώσεις, ρίχνουμε το βάρος της συνήθειάς μας εκεί, για να δικαιολογήσουμε την ανικανότητά μας ν' αλλάξουμε κάτι που μπορεί και να μας ταλαιπωρεί. "Έχω μια μανία, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς". "Δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω, είναι η εμμονή μου".
Μια φορά να κάνεις το αντίθετο από αυτό που προστάζει η εμμονή σου, νιώθεις τόσο όμορφα που μετά και να την ακολουθήσεις αυτή την εμμονή, τουλάχιστον το κάνεις συνειδητά. :D

Αν δεν μπορείς ν' απαλλαγείς, τότε μάλλον μπαίνουμε στα χωράφια των ψυχολόγων :hmm:

Μόλις πείσεις κάποιον (που δεν έχει κλινικά συμπτώματα) ότι αυτό που έχει δεν είναι κατάθλιψη, αλλά θλίψη ή στεναχώρια, το μισό πρόβλημα έχει κάνει φτερά ως δια μαγείας. Εξαιρετικό δεν είναι αυτό; :D Σκεφτείτε πόσο επηρεάζουν λοιπόν οι λέξεις τη ζωή μας, χωρίς καν να το παίρνουμε χαμπάρι...

Όχι και επιδειξιμανία πάντως το να θέλουμε να χρησιμοποιούνται σωστά οι λέξεις! Ε πάει πολύ! :mad:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kaleidoscope

Επιφανές μέλος

Η kaleidoscope αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 9,248 μηνύματα.
Οκ όρισε μας εσύ τι θεωρείς μανία...... και τι φοβία..... και τι ψυχαναγκαστικά προβλήματα.....

Τους ορισμούς δεν τους βγάζω εγώ αλλά η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

ΥΓ. Τελικά είναι Εταιρία ή Εταιρεία;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
να σε πληροφορήσω με τη σειρά μου ότι μεγάλη σχολή στη ψυχολογία ανηλίκων και ενηλίκων έχει παίξει η Ευρώπη και κυρίως η Γαλλία.....
από εκεί έχουν επηρεαστεί και οι προηγούμενοι.....που ανέφερες;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

IL PENSIERO

Δραστήριο μέλος

Η IL PENSIERO αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 512 μηνύματα.
Α ! venividivici κι εγώ σιχαίνομαι τα πιάτα και τα πηρούνια έξω. :P Τις περισσότερες φορές είναι άπλυτα και μυρίζουν. Δεν φταίω όμως εγώ αλλά ο ταβερνιάρης. Αυτός έχει μανία να μην χρησιμοποιεί απορρυπαντικό. :mad:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

marina289

Δραστήριο μέλος

Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.
....Whitedrum, εστιάζεις στην κορυφή του παγόβουνου των νευρώσεων, τουτέστιν στις πιο οξείες και σύνθετες, παραθέτεις την συμπτωματολογία των νευρώσεων αυτού του τύπου, και καταπιάνεσαι με τις πιο hardcore εκφάνσεις τους... (Δεκτό, υπάρχουν ΚΑΙ αυτές...Όχι όμως πλειοψηφικά, γ'αυτό και κάνω λόγο για κορυφή του παγόβουνου...) Η Lynda A.Heiden, o Μichael Hersen , ή οποιοδήποτε εγχειρίδιο ψυχιατρικής γνώσης, που παραθέτει εκτός των άλλων ΚΑΙ συμπτωματολογία , που με τη σειρά σου αναπαράγεις και παραθέτεις και εσύ,και εγώ, κοκ, λογικά και ορθότατα, οφείλουν να εστιάσουν στην πλέον ακραία συμπτωματολογία της οιαδήποτε ψυχικής πάθησης, αυτής δηλαδή που ξεφεύγει από τους πρότυπους, τυπικούς, πλειοψηφικούς βαθμούς, κοινώς τις νόρμες... Σαφώς ΚΑΙ στις νευρώσεις υπάρχουν τέτοια σημεία αναφοράς και ακραία συμπτωματολογία, μα παραμένει μέσα στο ευρύτερο σύνολό τους το δέντρο στο δάσος... Εδώ προσεγγίζουμε την απαρχή των νευρώσεων, νευρώσεις καθημερινού, ψυχαναγκαστικού τύπου, ασυμπτωματικές... Αυτές δηλαδή που αν ανατρέξεις γύρω σου 'η μέσα σου, θα δεις εν πλήρη αφθονία, ασυμπτωματικά και ανώδυνα... Οπότε μιλάμε από και για τους πρόποδες, όχι για την κορυφή... Για νευρώσεις που ούτε την σηκωμάρα του πουλιού σου και τη λίμπιντό σου επηρεάζουν , ούτε τον ύπνο και τις ονειρώξεις σου αγγίζουν...

Απ'τη στιγμή που ενίσταται κάποιος για την μη άρτια και έγκυρη χρήση ψυχιατρικώς όρων, αν μη τι άλλο οφείλει να μην πράττει ομοίως... Καλή και η πιο ακραία συμπτωματολογία ,σαφώς και καλό θα είναι να υπάρχει και αυτή η υποσημείωση, αλλά αν παραλείψουμε να σημειώσουμε ποια η ποσόστωσή της στο ευρύτερο πλάισιο και την απομονώσουμε απ'αυτό, κινδυνολογούμε και διαστρεβλώνουμε...

Αναφερόμενη, λοιπόν, στις πλειοψηφικά καθημερινά αφομοιωμένες νευρώσεις, έκανα χρήση του υποκοριστικού ¨νευρωσούλες¨, την στιγμή που η χρήση του έχει ακριβώς και αυτό το προνόμιο...την αποδυνάμωση της έντασης του όρου(που ούτως ή άλλως, επαναλαμβάνω δεν θεωρώ ότι η νεύρωση εμπεριέχει ένταση...) και την υπογράμμιση των πιο light που κυκλοφορούν , αλλά δεν οπλοφορούν, ευρέως... Και μου αντιπαραβάλλεις στο υποκοριστικό ¨νευρωσούλες¨, τον όρο ¨καρκινούλης¨...Μακάρι, μακάρι, και πάλι μακάρι... Αν ο καρκινούλης προσομοίαζε, αλληγορικά μιλώντας, με νευρωσούλες, μόνο αισιόδοξα και ευοίωνα θα μπορούσα να το δω ... Θα μιλούσαμε για κάτι τιθασσεύσιμο, ιάσιμο ακόμα και στην πιο επιθετική μορφή του, και κατά κανόνα ασυμπτωματικό... Αλλά για να υπάρξει μια σχετική ακρίβεια στις αναλογίες, το να αντιπαραβάλλουμε νευρώσεις δίπλα στον καρκίνο, είναι... θρασεία αλληγορία ... Βάλε μία σχιζοφρένεια μανιοκαταθλιπτικού τύπου, αν θέλεις να αυθαιρετήσεις λιγότερο...

Και επανέρχομαι στον συνειρμό-ευχή/αντευχή περί νευρώσεων ¨άντε να πάμε όλοι στα ψυχιατρεία¨... Αν όλοι εμείς που φέρουμε νευρώσεις οδηγούμασταν στα ψυχιατρεία, αυτό θα ήταν διπολικά αισιόδοξο-απαισιόδοξο συγχρόνως... Απαισιόδοξο γιατί κάθε τόσο θα παίρναμε τζούρα ψυχιατρείου.. Ιδιοτελώς αισιόδοξο για τους επαγγελματίες... Τί χαρά! Κάθε γειτονιά με το σουβλατζίδικό της, και με τον συμβουλευτικό της σταθμό, το Κέντρο Υγείας της, τη Θεραπευτική της κοινότητα, το Ιδιωτικό ή Δημόσιό της ψυχιατρείο....

Στο σύνολο των ψυχιατρικών περιστατικών που εισάγονται σε ψυχιατρικά πλαίσια, σταγόνα στον ωκεανό αποτελούν οι νευρώσεις, οι οποίες τί γίνεται.... εισβάλλουν οι κυρίες στο ψυχιατρείο, ακριβώς επειδή συνυπάρχουν και παντρεύονται και με άλλες ψυχιατρικές παθήσεις... Έτσι ναι... Αλλά όταν δεις το βιβλιάριο του ασθενούς,και το χαρτί ποy θα του ανοίξει διάπλατα την πύλη και θα του εξασφαλίσει τη διαμονή του, δεν θα δεις ¨νεύρωση¨ ξεροσφύρι-μην το περιμένεις, αυτούσιο είναι πολύ αναιμικό για να σου ανοίξει τις πύλες... Αυτό θα είναι το κερασάκι στην τούρτα...και ααααν αναφερθεί...Και ακόμα και αν παραλειπόταν να αναφερθεί, η εισαγωγή πάλι θα γινόταν γιατί υπάρχει καλό background...;)

Οπότε αν έχω καρκίνο και γρίπη συγχρόνως, η εισαγωγή δεν γίνεται λόγω γρίπης, αλλά μαζί με τον ¨βασιλικό¨ ποτίζεται και η γλάστρα...

Ιsi, όσον αφορά την ορολογία... Θα ¨κοσκινίσω¨ έναν όρο, και θα καταπιαστώ με τέτοιου είδους ¨ψιλάφισμα¨, όταν ψυχανεμιστώ σε επαγγελματικό χώρο, από επαγγελματία να καταφεύγει σε παρακινδυνευμένη διαστρέβλωση του όρου... Σαφώς εκεί και τότε, οι απαιτήσεις μου είναι συνάρτηση του χώρου και του ρόλου του προσώπου, και εκεί βάζω τον πήχη πιο ψηλά...
Στην καθομιλουμένη betadin στους όρους δεν θα βάλω, ούτε και θα τους μετρήσω με το σταγονόμετρο... Δεν έχω τέτοια απαίτηση , ούτε και θα κάνω προβολή της επαγγελματικής μου υπόστασης και κατάρτισης, εαν και εφόσον υπάρχει... Αναγνωρίζω ότι εδώ οι όροι χρησιμοποιούνται με τρόπο πιο flexible και έτσι τους δέχομαι και εγώ, έχοντας κατά νου τον όρο ¨ψυχολογιοποίηση¨ (Βλ. Παπαστάμου), που αναφέρεται στον ευρύ ερασιτεχνισμό και την προσέγγιση των εννοιών, στη δυνατότητα να αποδώσεις με προσωπικά κίνητρα και με όλη την ευχέρεια της υποκειμενικότητας όρους της κοινωνικής, της κλινικής κτλ ψυχολογίας... Οπότε είμαι δεκτική! Αν θα μου πει, λοιπόν ,κάποιος ¨έχω κατάθλιψη¨ δεν θα εστιάσω στο αν βαφτίζει ή όχι σωστά αυτό που του συμβάνει, αλλά σε αυτό που νιώθει... Θα εστιάσω σε αυτό που προσπαθεί να μου υπογραμμίσει, ακόμα και με λάθος περιτύλιγμα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Στην καθομιλουμένη betadin στους όρους δεν θα βάλω, ούτε και θα τους μετρήσω με το σταγονόμετρο... Δεν έχω τέτοια απαίτηση , ούτε και θα κάνω προβολή της επαγγελματικής μου υπόστασης και κατάρτισης, εαν και εφόσον υπάρχει... Αναγνωρίζω ότι εδώ οι όροι χρησιμοποιούνται με τρόπο πιο flexible και έτσι τους δέχομαι και εγώ, έχοντας κατά νου τον όρο ¨ψυχολογιοποίηση¨ (Βλ. Παπαστάμου), που αναφέρεται στον ευρύ ερασιτεχνισμό και την προσέγγιση των εννοιών, στη δυνατότητα να αποδώσεις με προσωπικά κίνητρα και με όλη την ευχέρεια της υποκειμενικότητας όρους της κοινωνικής, της κλινικής κτλ ψυχολογίας... Οπότε είμαι δεκτική! Αν θα μου πει, λοιπόν ,κάποιος ¨έχω κατάθλιψη¨ δεν θα εστιάσω στο αν βαφτίζει ή όχι σωστά αυτό που του συμβάνει, αλλά σε αυτό που νιώθει... Θα εστιάσω σε αυτό που προσπαθεί να μου υπογραμμίσει, ακόμα και με λάθος περιτύλιγμα...

Ποιος μίλησε γι' απαίτηση; Το πρόβλημά μου λες να είναι η ορθή χρήση της γλώσσας; :lol: Κάθε άλλο.
Βλέπω γύρω μου νέους ανθρώπους να παιδεύονται χωρίς λόγο επειδή έχουν στην ουσία εγκλωβιστεί μέσα σε βαρύγδουπες έννοιες που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που τους συμβαίνει.
Το πρόβλημα δεν είναι πώς θα εκλάβεις εσύ ή εγώ ή κάποιος τρίτος αυτό που λέγεται, αλλά πώς το καταλαβαίνει το ίδιο το άτομο που χρησιμοποιεί τη μια η την άλλη λέξη και σε πιο βαθμό επηρεάζεται απ' αυτό.

Θυμάμαι θέμα στα "Επι Προσωπικού" εδώ στο στέκι, έναν συμπαθέστατο κατά τα άλλα νέο, να προσπαθεί να μας εξηγήσει αυτό που του συμβαίνει. Ήταν τόσο προφανές ότι είχε διαβάσει στο διαδίκτυο τα συμπτώματα της κατάθλιψης και προσπαθούσε να τα ταυτίσει με αυτά που συνέβαιναν στον ίδιο που ακόμη και κάποιος μη ειδικός μπορούσε να το καταλάβει.
Ποιον έβλαπτε ο νεαρός; Εμένα; Μάλλον τον εαυτό του και μόνον...

Θες (ο κάθε εσύ) να μιλάς για εμμονές και νευρωσούλες; Θες να ισχυρίζεσαι ότι έχεις κατάθλιψη; Be my guest. Ούτε την αισθητική μου χαλάς, ούτε μου στερείς κανένα επίδομα. Τον εαυτό σου παιδεύεις.

...Αν και ξέχασα ότι υπάρχουν κι αυτοί που αρέσκονται να παιδεύονται, αφού έτσι γεμίζουν τη ζωή τους. :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

marina289

Δραστήριο μέλος

Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.
Οκ, ίσως τότε να έχουμε-νε ανάγκη να ¨βαφτίζουμε-νε¨ κάπως αυτό που βιώνουμε-νε... σωστά ή λανθασμένα, νομίζω πως όπως και να'χει πιο πολύ ¨εγκλωβίζει¨ η κατάσταση που βιώνει κανείς, παρά η ονομασία που προσεγγιστικά θα ψάξει να της αποδώσει... Δεν νομίζω ότι οι λέξεις ισχυροποιούνται κατ'ουδένα λόγο περισσότερο από τις καταστάσεις και τα συναισθήματα που προσπαθούν να περιγράψουν... Το να ονοματίζεις την θλίψη ¨κατάθλιψη¨, οκ, so what... Με αποχρώσες έννοιες παίζεις, δεν το θεωρώ τόσο καταστροφικό...
Αυτό πάντα αναφερόμενη εκτός επαγγελματικών πλαισίων...Εντός αυτών, συμφωνούμε ότι δεν ζητάμε προσεγγιστικές αναφορές, αλλά όσο το δυνατόν ακριβέστερες...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

self-instructive depressing

Περιβόητο μέλος

Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
Οκ, ίσως τότε να έχουμε-νε ανάγκη να ¨βαφτίζουμε-νε¨ κάπως αυτό που βιώνουμε-νε... σωστά ή λανθασμένα

:shifty:
επί του παρόντος είναι σκέτο λανθασμένα , όπως εξηγεί η φίλτατη γουάιντραμ
η πιο διαδεδομένη μανία που παρατηρώ
στους γύρω και σε μένα
είναι να πνιγόμαστε σε μια catαλιά νερό
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Danielhealthy

Νεοφερμένος

Ο Δανιήλ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 42 ετών και μας γράφει απο Βόλος (Μαγνησία). Έχει γράψει 57 μηνύματα.
Αυτή τη στιγμή δε μπορώ να σκεφτώ κάτι με το οποίο έχω μανία.Οι άλλοι μπορούν πιο εύκολα να δουν τις μανίες μας από τι εμείς οι ίδιοι.Παρατηρώ ότι η μάνα μου πχ,έχει μανία με οτιδήποτε είναι ανοικτό,μα φως,μα παράθυρο,μα πόρτα,σχεδόν οτιδήποτε,απλά θέλει αμέσως να το κλείνει.Επίσης έχει τη μανία να θέλει να τελειώνει όσο πιο γρήγορα γίνεται με κάθε τι,έστω και αν αυτό είναι το πιο ασήμαντο πράγμα στον κόσμο.Έχω δει πολύ κόσμο που έχει υπερβολική μανία με την καθαριότητα,ειδικά οι μεγάλες νοικοκυρές.Δε ξέρω που οφείλεται αυτό.Αρκετά ενδιαφέρον και πρωτότυπο το θέμα σου.Αν και γίνεται συχνά από πολύ κόσμο,πολύ σπάνια μας προβληματίζει,εως καθόλου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Οκ, ίσως τότε να έχουμε-νε ανάγκη να ¨βαφτίζουμε-νε¨ κάπως αυτό που βιώνουμε-νε... σωστά ή λανθασμένα, νομίζω πως όπως και να'χει πιο πολύ ¨εγκλωβίζει¨ η κατάσταση που βιώνει κανείς, παρά η ονομασία που προσεγγιστικά θα ψάξει να της αποδώσει... Δεν νομίζω ότι οι λέξεις ισχυροποιούνται κατ'ουδένα λόγο περισσότερο από τις καταστάσεις και τα συναισθήματα που προσπαθούν να περιγράψουν... Το να ονοματίζεις την θλίψη ¨κατάθλιψη¨, οκ, so what... Με αποχρώσες έννοιες παίζεις, δεν το θεωρώ τόσο καταστροφικό...
Αυτή είναι η επαγγελματική σου θέση; Διότι διακεκριμένοι ψυχοθεραπευτές όπως ο Γιοσαφάτ, λένε το αντίθετο.
Λένε πως έχει μεγάλη σημασία να ονομάζεις τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη διότι ο ψυχισμός σου επηρεάζεται απ' αυτό πολύ περισσότερο απ' όσο μπορεί να κατανοείς επιφανειακά.
Εάν οι λέξεις δεν μας επηρέαζαν, δεν θα υπήρχε λόγος να ονομάζουμε τη θλίψη κατάθλιψη. Θα τη λέγαμε θλίψη. Το κάνουμε όμως και εξήγησα παραπάνω γιατί θεωρώ πως το κάνουμε.
Όλα μέσα στο μυαλό μας είναι άλλωστε και είναι πολύ εύκολο αυτό να μας παίξει παιχνίδια...
Είναι το ίδιο να πεις "έχω τη συνήθεια να στρώνω το κρεββάτι" με το "έχω τη μανία να στρώνω το κρεββάτι"; Στη δεύτερη περίπτωση αποποιείσαι την ευθύνη της πράξης, την οποία φορτώνεις σε κάτι "ανώτερο" από σένα, κάτι ανυπέρβλητο: Τη μανία σου. :D

Τέλος πάντων, πολύ το κουράσαμε. Αξίζει να σημειώσω πως αν διαβάσει κανείς το θέμα από την αρχή, θα δει πως είχαν κι άλλοι αντιρρήσεις για τα παραδείγματα του φόκους που κι εγώ με τη σειρά μου τα θεωρώ ακραία και παραπλανητικά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Μα γιατι το κουραζετε τοσο πολυ.
Αλλο μανια, αλλο συνηθεια και αλλο κανω κατι για καποιο λογο.

Οταν πο πατερας μου τρεχει να σβησει φωτα και θερμοσιφωνο, δεν ειναι γιατι εχει μανια να κλεινει πραγματα, αλλα γιατι εχει βαρεθει να πληρωνει τσαμπα και βερεσε!

Οταν εγω συνηθιζω να αναβω τσιγαρο οταν μπαινω στο αυτοκινητο, ειναι γιατι προφανως λογω ετοιμασιας ειμαι αρκετη ωρα ακαπνη και με το που χαλαρωνω θελω να αναψω τσιγαρο.
Το οτι η αδερφη μου θελει να εχει τακτοποιημενες τις ντουλαπες τις, ειναι γιατι θελει να βρισκει ευκολα τα ρουχα και πραγματα της.
Δε θα παθουμε και τιποτα οικογενειακως, εαν δεν τα κανουμε ολα αυτα.
Εαν ομως ενας ανθρωπος δεν αφηνει να αγγιξουν την κουπα του και πολυ περισσοτερο δε να πιουν απ αυτη και αντιδρα βιαια και κανει σκεψεις πως ετσι θα τον βλαψουν οι αλλοι, τοτε μιλαμε για μανια. Για διαταραχη.

Kαι καλο θα ειναι να χρησιμοποιουμε τις λεξουλες και δη τους ιατρικους ορους ετσι οπως εχουν και οχι ετσι οπως νομιζουμε προς χαρην οποιασδηποτε ευκολιας.

Πφφφφ...με κουρασατε!
:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

marina289

Δραστήριο μέλος

Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.
Το εξηγώ και το τοποθετώ όσο πιο απλά μπορώ στα πλαίσια του θέματος...
Το ψείρισμα και το κοσκίνισμα των λέξεων το θεωρώ εξίσου...νευρωτικό και υποχονδριακό, όταν γίνεται εκτός επαγγελματικών χώρων και από μη εξειδικευμένα άτομα... Μπακαλισμός κοινώς, ή ψυχολογιοποίηση...
Σε επαγγελματικούς χώρους το θεωρώ, απλά, επιβεβλημένο!
Εκτός επαγγελματικών πλαισίων ας είναι οι έννοιες πιο flexible,και μαζί τους και εμείς,ή τέλοςπάντων όποιος θέλει, εντός επαγγελματικών χώρων θα ήθελα ακριβή και εξειδικευμένη χρήση τους.

Η ψυχιατρική των... σάϊτ, της παρεΪτσας, του ποδιού και του χαλασμένου τηλέφωνου δεν μου επιτρέπει να είμαι αυστηρή και σχολαστική με όρους που δεν χρησιμοποιούνται σωστά!
Με λίγα λόγια, αλλές αξιώσεις έχω από τον ψυχολόγο-κοινωνικό λειτουργό-ψυχίατρο,
και άλλες από τους υπολοίπους... Και πάντα σε συνάρτηση με τον χώρο που βρίσκομαι.

Δεν μπορούμε να σύρουμε τις επιστήμες και τους όρους τους παντού , σαν τη αλεπού στο παζάρι. Εκτός αν το έχουμε ανάγκη να σύρουμε παντού την ψυχιατρική μας υπόσταση και κατάρτιση...(Νευρωτικό επίσης το θεωρώ....) Ξέρω εκ των προτέρων ,όταν ανοίγω να διαβάσω το focus τί περιμένω να διαβάσω, και τί περιμένω να διαβάσω όταν διαβάζω Εdelstain, Drabman, Popper ή Ματθαίο Γιωσαφάτ.

Το φάουλ του focus και του κάθε focus θα μου φαινόταν αν προσπαθούσε να εμβαθύνει,αν μιλούσε μπακαλίστικα για διαταραχές μετατρεπτικού τύπου, για συνθετική ψυχοθεραπεία,για προσωποκεντρική θεωρία και φαινομενολογικά μοντέλα... Θεωρώ πως οριοθετείται μια χαρά , και θίγει το θέμα εύπεπτα και επιδερμικά όπως του αρμόζει. Εγώ πάντως δεν ενοχλήθηκα διαβάζοντάς το!:)
:yawn:
Αρκετά το αναλύσαμε, εμμονικά , ιδεοληπτικά και ... νευρωτικά, αν συνεχίσουμε θα μας χρεώσουν λιβιδινική καθήλωση στο πρωκτικό στάδιο.... ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

RunawayDreamer

Δραστήριο μέλος

Η Βίκυ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηγουμενίτσα (Θεσπρωτία). Έχει γράψει 511 μηνύματα.
Μήπως όλοι έχουμε μανίες; Μικρές ή μεγάλες;

Όποιος δεν έχει ούτε μία, να σηκώσει το χέρι
- Διασχίζουμε τις διαβάσεις πεζών προσπαθώντας να αποφύγουμε τις λευκές ρίγες ή, αντίθετα, τα κενά ανάμεσά τους.
- Γυρνάμε όλους τους διακόπτες φωτισμού στην ίδια θέση.
- Παίρνουμε το ασανσέρ μόνο στο ανέβασμα κι όχι στο κατέβασμα ή το αντίθετο.
- Τοποθετούμε τα μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι το ένα παράλληλα με το άλλο.
- Κάνουμε ζάπινγκ πατώντας τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ πάντα με μια συγκεκριμένη σειρά.
- Τοποθετούμε τα παπούτσια και τις παντόφλες έτσι ώστε να έχουν ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό.
- Χρησιμοποιούμε πάντα το ίδιο ποτήρι για να πίνουμε νερό.
- Δεν αντέχουμε την εικόνα ενός στραβού κάδρου.
- Ανεβαίνουμε ή κατεβαίνουμε τις σκάλες πάντα από την ίδια πλευρά.
- Γυρίζουμε τα κλειδιά στην κλειδαριά συγκεκριμένες φορές.
- Σηκώνουμε τα στόρια πάντα μέχρι το ίδιο ύψος.
- Δε βγαίνουμε από το αυτοκίνητο αν δεν έχουμε τραβήξει χειρόφρενο.
- Επαναλαμβάνουμε συχνά στο μυαλό μας την ίδια λέξη ή φράση.

- Ελέγχουμε διαρκώς αν το μολύβι μας είναι καλά ξυσμένο.

- Ανάβουμε και σβήνουμε το φως στην κρεβατοκάμαρα συγκεκριμένες φορές προτού αποκοιμηθούμε.

- Αφήνουμε την οδοντόβουρτσα σε μια συγκεκριμένη θέση.

- Μετράμε από μέσα μας τα σκαλοπάτια της σκάλας.

- Τοποθετούμε τα βιβλία πάντα με τον τίτλο στη ράχη από πάνω προς τα κάτω ή το αντίθετο.

- Καθόμαστε και ξανασηκωνόμαστε πάντα μία φορά από το τραπέζι προτού αρχίσουμε να τρώμε.

- Όταν περπατάμε σε πλακόστρωτα αποφεύγουμε να πατήσουμε στα σημεία ένωσης των πλακιδίων.

- Μασάμε την τσίχλα εναλλάξ από τη δεξιά και την αριστερή πλευρά του στόματος.

- Ακυρώνουμε το εισιτήριο του μετρό πάντα στο ίδιο μηχάνημα.

- Μπαίνουμε στην τουαλέτα πάντα με ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα ανά χείρας.

- Πλένουμε τα δόντια μας μετά από κάθε γλυκό.

- Ξεφυλλίζουμε τις εφημερίδες ή τα περιοδικά πάντα από το τέλος (το κάνει των 30% των αναγνωστών περιοδικού Τύπου).

- Μετράμε από μέσα μας πόσα γράμματα έχει μια λέξη.

Δεν ξέρω αν το ανέφερε κανείς, αλλά όλα τα παραπάνω μου κάνουν για OCD
και όχι δεν έχω τίποτα από τα παραπάνω που ανέφερες.
Μετράει ότι αποφεύγω ΠΑΝΤΑ να μπαίνω σε ασανσέρ και προτιμάω σε όποιον όροφο θέλω να πάω, να πάω με τις σκάλες; :/:
Εεε, σπάω και τα δάκτυλα μου, συνέχεια; :worry:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

marina289

Δραστήριο μέλος

Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.

Εαν ομως ενας ανθρωπος δεν αφηνει να αγγιξουν την κουπα του και πολυ περισσοτερο δε να πιουν απ αυτη και αντιδρα βιαια και κανει σκεψεις πως ετσι θα τον βλαψουν οι αλλοι, τοτε μιλαμε για μανια. Για διαταραχη.
Οκ, τότε σου εφιστώ την προσοχή... Ούτε αυτό είναι ¨μανία¨, αλλά για να ακριβολογούμε αφού το θέλετε, παρανοϊκός ιδεασμός... :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.


για να το διασκεδάσουμε λίγο


Ο εκκεντρικός, ψυχωτικός, νευρωτικός, νεοϋορκέζος συγγραφέας Melvin (Jack Nicholson)
βλέπει τις συνήθειες του και την πραγματικότητα του να αλλάζουν όταν αναλαμβάνει χρέη baby sitter
για το σκυλάκι του γείτονα του Simon, ένα ζωγράφο (Greg Kinnear).
Ο αγενέστατος Melvin αντιμετωπίζει τους πάντες με έντονο σαρκασμό,
μέχρι που στη ζωή του εμφανίζεται η Carol (Helen Hunt) μια σερβιτόρα που του κλέβει τη καρδιά.



οκ οκ είναι κινηματογραφικός χαρακτήρας..... με υπερβολές στο σενάριο!!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Για να την βρίσκουμε εύκολα ΠΡΟΦΑΝΩΣ!
Εννοει την ιδια τοποθετηση στο χωρο (πχ καθετα, οριζοντια, ορθια, ξαπλωτα κλπ), οχι το ιδιο μερος...duh! :P


Οσο και να κατανοω την αποψη οτι επειδη δεν ειμαστε σε αναμεσα σε ειδικους ή σε επαγγελματικο χωρο, καποια πραγματα λεγονται με ευρεια (ή και λαθος) εννοια, παραμενει οτι αυτο τελικα προκαλει συγχυση και παραλληλα μειωνει την ποιοτητα της σκεψης και λογου μας. Καλυτερα να τα λεμε οπως ειναι (το οτι ειναι επιστημονικά δεν ειναι κατι ειδικο...γνωση ειναι...απλα γνωση..).


Αρα και ο τιτλος του τοπικ πρεπει να αλλαχτει αφου κανενας δε μιλαει για μανίες. Κι αν θελετε να ειναι κατανοητος ο τιτλος στον οποιονδηποτε, τοτε η λεξη μανία, πρεπει τουλαχιστον να μπει σε εισαγωγικά.

Παντως για να ειμαι ειλικρινής, ειναι το 1ο αρθρο του Focus που βλεπω να εχει κανει τετοιο λαθος στην προσπαθεια να κανει πιο προσιτο το περιεχομενο.

Εχουμε μια μανια παντως να μην ψαχνουμε αν αυτα που λεμε και οι λεξεις που χρησημοποιουμε, ειναι σωστα :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

marina289

Δραστήριο μέλος

Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.
Αρα και ο τιτλος του τοπικ πρεπει να αλλαχτει αφου κανενας δε μιλαει για μανίες. Κι αν θελετε να ειναι κατανοητος ο τιτλος στον οποιονδηποτε, τοτε η λεξη μανία, πρεπει τουλαχιστον να μπει σε εισαγωγικά.

Εχουμε μια μανια παντως να μην ψαχνουμε αν αυτα που λεμε και οι λεξεις που χρησημοποιουμε, ειναι σωστα :P
Τότε θα σου πρότεινα να βάλεις και εσύ την λέξη μανία σε εισαγωγικά, ή απλά, να την αντικαταστήσεις με την λέξη εμμονή... :P

Αφού προβάλλει επιτακτικό αίτημα η ακριβής χρήση των όρων,και αφού θα πρέπει να λογοδοτούμε με ακρίβεια και σταγονόμετρο στον ρεαλιστή θεό της ψυχιατρικής, η ¨μανία¨ είναι άλλο φρούτο...;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Οκ, τότε σου εφιστώ την προσοχή... Ούτε αυτό είναι ¨μανία¨, αλλά για να ακριβολογούμε αφού το θέλετε, παρανοϊκός ιδεασμός... :P

Οταν πασχεις απο μανια, κανεις παρανοικες σκεψεις Μαρινα μου, οπως επισης γινεσαι επιθετικος, εχεις ψευδαισθησεις και ενα σωρο αλλα συμπτωματα...
Οπως καταλαβαινεις ο παρανοικος ιδεασμος ειναι συμπτωμα της μανιας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

marina289

Δραστήριο μέλος

Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.


Οταν πασχεις απο μανια, κανεις παρανοικες σκεψεις Μαρινα μου, οπως επισης γινεσαι επιθετικος, εχεις ψευδαισθησεις και ενα σωρο αλλα συμπτωματα...
Οπως καταλαβαινεις ο παρανοικος ιδεασμος ειναι συμπτωμα της μανιας.

Ομοίως, η συμπτωματολογία της μανιοκατάθλιψης εμπεριέχει μειωμένη ανάγκη ύπνου, της κατάθλιψης επίσης, της μανίας επίσης, της σχιζοφρένειας επίσης,των διπολικών διαταραχών επίσης, μπορούμε λοιπόν έχοντας ως κοινό κρατούμενο αυτό το πασπαρτού σύμπτωμα, να χρησιμοποιούμε αχταρμίστικα,εξομοιωτικά και βουλησιαρχικά όλες τις παραπάνω έννοιες, δια της εις άτοπον απαγωγής...

Οκ, είναι το τελευταίο ποστ που γράφω σε αυτό το θέμα γιατί αρχίζω και νιώθω συνένοχη βιασμού μιας επιστήμης ,που την έχω πληρώσει αδρά χρόνια τώρα και μου ανταποδίδει δίνοντάς μου ψωμάκι... -η αχαριστία είναι κακό πράγμα...- Εκτός αυτού η επανάληψη συνιστά νεύρωση, πάραυτα θέλω συσπείρωση ώστε να σκοράρω διψήφιο νούμερο αρνητικής ενέργειας...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Τότε θα σου πρότεινα να βάλεις και εσύ την λέξη μανία σε εισαγωγικά, ή απλά, να την αντικαταστήσεις με την λέξη εμμονή... :P
Προφανως, επιτηδες το εβαλα, γιατι η λεξη μανία πλεον εχει ξεφτυλιστει στο τοπικ. Δε με πιανεις, δε με πιανεις...

Αφού προβάλλει επιτακτικό αίτημα η ακριβής χρήση των όρων,και αφού θα πρέπει να λογοδοτούμε με ακρίβεια και σταγονόμετρο στον ρεαλιστή θεό της ψυχιατρικής, η ¨μανία¨ είναι άλλο φρούτο...;)
Μη γινεσαι ειρων. Δεν ειναι κακο που αν και του χωρου, χρησημοποιησες λανθασμενα ενα ορο. Λες οτι εκτος επαγγελματικου χωρου, ενας ορος δεν ειναι κακο να χρησημοποιειται λανθασμενα. Αλλοι διαφωνουμε. Μη μας βαράς. Εγω ψηφιζω οτι ουτε εσυ πιστευεις στη λαθος χρηση όρων, απλά το λες επειδη κατα λαθος το εκανες η ιδια. Sue me. :)

Οκ, είναι το τελευταίο ποστ που γράφω σε αυτό το θέμα γιατί αρχίζω και νιώθω συνένοχη βιασμού μιας επιστήμης ,που την έχω πληρώσει αδρά χρόνια τώρα και μου ανταποδίδει δίνοντάς μου ψωμάκι... -η αχαριστία είναι κακό πράγμα...- Εκτός αυτού η επανάληψη συνιστά νεύρωση, πάραυτα θέλω συσπείρωση ώστε να σκοράρω διψήφιο νούμερο αρνητικής ενέργειας...
Οι μονοι που "βιασαν" οπως το λες, την επιστημη, ειναι 1. οσοι αθελα τους απο αγνοια χρησημοποιουν ιατρικους ορους με λαθος τροπο (και, οχι, δεν υπαρχει "λαικος" τροπος, "ευρεια εννοια" κλπ, σε τετοιους ορους), 2. οσοι παρολο που το ξερουν, το χρησημοποιησαν λανθασμενα (απο βιασυνη ισως) και προσπαθουν να δικαιολογηθουν. Με ενα "σορυ παρασυρθηκα απο το αρχικο ποστ", θα ειχαν καθαρισει. ;)

Μπορει να μην ειναι ψυχιατρικο φορουμ, ηταν ομως τοπικ σχετικο με ψυχολογια/ψυχιατρικη. Οπως αν σε ενα τοπικ σχετικο με αυτοκινηση, αν αρχισει ο καθενας να λεει άλλα και να εννοεί άλλα, δε θα συννενοηθουμε. Πρακτικο το θεμα. Οχι επιδειξης γνωσεων ή να μειωσουμε κανεναν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top