Νίκος Δήμου - Δικτυακός Διάλογος

Διαβάζοντας το κείμενο του Αντώνη, προβληματίστηκα πολύ για το αν έπρεπε να απαντήσω ή όχι, γι' αυτό και άργησα τόσο πολύ. Τελικά αποφάσισα, ότι ο χρόνος που ξόδεψε ο Αντώνης για να το γράψει όπως κι αυτός που ανάλωσα εγώ για να το διαβάσω, με υποχρεώνουν να εκθέσω την άποψή μου, ακόμη και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ.

Καθώς διάβαζα λοιπόν το κείμενο αισθάνθηκα ως άλλος Οδυσσέας, που επλάγχθει στις σκοτεινές θάλασσες της αβεβαιότητας προκειμένου να καταλήξει στην Ιθάκη. Ένας ατέρμων κυκλοτερής χορός με κάθε δυνατή παραλλαγή του "ίσως", του "εάν", του "ναι μεν αλλά" και του "εφόσον" που σε κάθε πρόταση ρουφούσε σαν τη Χάρυβδη το όποιο νόημα πήγαινε δειλά να σχηματιστεί στην αμέσως προηγούμενη.

Με τα πολλά έφτασα στο τέλος όπου με περίμενε μεγάλη απογοήτευση αντικρίζοντας την Ιθάκη καταπλακωμένη από το τελικό συμπέρασμα κατά τον συγγραφέα του κειμένου:

Αρχική Δημοσίευση από Αντώνης:

τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν είσαι σίγουρος τότε είναι καλύτερα να μην απαντάς και να μην αγγίζεις τίποτα ιδιαίτερα όταν οι ζέστες έχουν σφίξει για τα καλά.

Click για ανάπτυξη...

Αφού λοιπόν σε όλο το προηγούμενο κείμενο, το οποίο θα μπορούσε θαυμάσια να αποτελεί ανάπτυγμα της "αρχής της απροσδιοριστίας" του Heisenberg, ο συγγραφέας αναλύει με κάθε τρόπο το ότι είναι αδύνατον να είναι κανείς βέβαιος για το οτιδήποτε, συμπεραίνει ότι "εάν δεν είσαι σίγουρος, είναι καλύτερα να μην απαντάς και να μην αγγίζεις τίποτα"
Συνεπώς, εάν αυτά ισχύουν τότε κανείς δε θα 'πρεπε να γράφει τίποτα, ούτε να αγγίζει καν το πληκτρολόγιο!!!

Είναι πραγματικά λυπηρό, ένα τόσο μεγάλο και πλούσιο λεκτικά κείμενο ενός αναμφισβήτητα ταλαντούχου συγγραφέα, να καταβροχθίζει νοηματικά τον εαυτό του ως ο ουροβόρος όφις και να καταλήγει τελικά σε ένα προφανώς άτοπο συμπέρασμα, αφήνοντας τους αναγνώστες του γυμνούς στην παγωμένη αγκαλιά του απόλυτου μηδενός.

Αγαπητέ Αντώνη, το ζητούμενο σε έναν διάλογο, είναι η ανταλλαγή απόψεων κι αν δεν μπορούμε να αγγίζουμε τίποτα και πρέπει να τα κρατάμε όλα για τον εαυτό μας, τότε δεν έχει κανείς από μας λόγο ύπαρξης σε ένα φόρουμ και κάθε συζήτηση θα πρέπει να πάψει.

Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, κατά την περιπλάνησή μου μέσα στο κείμενο, συνάντησα την παρακάτω άποψη να επιπλέει αδέσποτη σαν το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό:

Αρχική Δημοσίευση από Αντώνης:

Το πόσο ηθελημένο ή αθέλητο μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε υπονοούμενο –προσβλητικό ή μη - δεν είναι εμφανές πάντα. Εάν κάποιο άτομο παίζει παιχνίδια πάνω σʼ αυτή τη λογική θέλοντας ίσως να κάνει επίδειξη ευφυΐας και αρέσκεται συνεχώς σε διατυπώσεις με πολυεπίπεδες αναγνώσεις και ενίοτε με ύποπτα υπονοούμενα που άλλοτε είναι εμφανή, άλλοτε όχι ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, τότε δεν γίνεται να αθωώνεται συνεχώς λόγω ασάφειας και έλλειψης αποδείξεων. Μοιραία κάποτε θα συναντήσει την επιφυλακτική στάση των άλλων οι οποίοι δεν θα έχουν και άδικο.

Click για ανάπτυξη...

Αυτός λοιπόν του οποίου η γραφή, είναι πολυεπίπεδη, είναι εκ των προτέρων ύποπτος προσβλητικών ή μη υπονοούμενων ακόμα κι όταν αυτά δεν είναι εμφανή. Η πολυεπίπεδη γραφή ισοδυναμεί με επίδειξη ευφυΐας και δεν μπορεί συνεχώς να αθωώνεται. Όποιος λοιπόν δεν διαθέτει το θείο χάρισμα του επίπεδου μονότονου και μονοσήμαντου λόγου, θα πρέπει πάραυτα να καταδικάζεται και μάλιστα χωρίς αποδείξεις.

Το παραπάνω μου θυμίζει ένα κλασικό ανέκδοτο που κυκλοφόρησε κατά τη διακυβέρνηση του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση:

"-Γιατί οι Σοβιετικοί στρατιώτες πηγαίνουν πάντοτε ανά τρεις;
-Διότι ο ένας γνωρίζει τη γραφή, ο δεύτερος την ανάγνωση και ο τρίτος είναι βαλτός να παρακολουθεί αυτούς τους δύο ύποπτους και επικίνδυνους κουλτουριάρηδες".

Ελπίζω αγαπητέ, να συνειδητοποιείς τις πολιτικώς επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες σε οδηγεί η σκέψη σου.

Φίλε Αντώνη, σου ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη εάν σε στεναχώρησα ή σου έγινα δυσάρεστος. Η κριτική μου δεν είναι όχημα χλευασμού ή απαξίωσης. Αντίθετα αποτελεί ένδειξη ενδιαφέροντος, σεβασμού και εκτίμησης, προς έναν καθ' όλα αξιόλογο συνομιλητή. Ελπίζω αν και σκληρή, να αποβεί εποικοδομητική. Άλλωστε σκληρή κριτική κάνουμε μόνο σε αυτούς που θεωρούμε ότι το αξίζουν. Επειδή τέλος, δεν είναι αυτό το πρώτο σου κείμενο που διαβάζω, προσδοκώ ως αναγνώστης σου, στο μέλλον τα κείμενά σου να είναι πιο σαφή και κυρίως να προσεγγίζουν μια συγκεκριμένη άποψη. Γνωρίζω ότι το να είσαι σαφής και το να υποστηρίζεις συγκεκριμένη άποψη είναι ο δύσκολος δρόμος, όμως όπως είπε και ο Ιησούς: "Να εισέρχεστε από τη στενή πύλη επειδή πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που οδηγεί στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα σ' αυτή".

Με εκτίμηση,
Χάος

Υ.γ. Ειλικρινά στεναχωρήθηκα όταν είδα τον αγαπητό Buggs να τρέχει πρωινιάτικα να απολογηθεί για κάτι για το οποίο κανένας λούστης δε θα μπορούσε να τον κατηγορήσει. Αφού ρε Buggs το έγραφα ξεκάθαρα πως έκανα πλάκα! Τι άλλο θα πρέπει να κάνω για να καταλάβεις ότι αστειεύομαι;

Αγαπητέ Αντώνη,

σ' ευχαριστώ για την απάντησή σου, η οποία πραγματικά με τιμά. Θα ήθελα να πω, πως τελικώς ορθά έγραψα ότι προσδοκώ να διαβάσω κάτι σαφέστερο από σένα, αφού το επόμενο ποστ σου με δικαίωσε. Επειδή βλέπω όμως πως η συζήτηση συνεχίστηκε, θα απαντήσω συνολικά:

Ως προς το θέμα των λέξεων που έχει τεθεί, είναι βέβαιο ότι οι λέξεις χρησιμοποιούνται συχνά με πολυσήμαντο τρόπο. Πέρα από τους ορισμούς τους, για τον καθένα από μας επενδύονται με διαφορετική συναισθηματική φόρτιση. Μου έχει τύχει σε δια ζώσης διάλογο, να χρησιμοποιήσω μια έκφραση που ενώ για μένα ήταν ιδιαίτερα απαλή, αφού έτσι την είχα ακούσει να χρησιμοποιείται, κάποιος προσβλήθηκε τόσο πολύ, που δεν ήξερα πού να κρυφτώ και πώς να του ζητήσω συγγνώμη. Κάτι σαν τη Βαβυλωνία του Δ. Βυζάντιου και τα "κουράδια", του κρητικού.

Ακόμη και οι ίδιοι οι ορισμοί των λέξεων, πολύ συχνά αδυνατούν να συμπεριλάβουν όλο το φάσμα των εννοιών με τις λεπτές αποχρώσεις τους, που συνδέονται με τη συγκεκριμένη λέξη.
Θα χρησιμοποιήσω ως απλό παράδειγμα τις λέξεις "Θεός" και "Μαγεία" για να μην επεκταθώ περισσότερο.

Εδώ θα ήθελα να παραθέσω κάτι που διάβασα από ένα φίλο σε σχετική συζήτηση:
"Δεν υπάρχουν απόλυτοι ορισμοί. Όλα θα είναι πάντα λειψά έως αφηρημένα. Κάθε ορισμός είναι τόσο αυστηρά προσωπικός, αλλά και μικρός για να αποδώσει το περιεχόμενο του οριζόμενου, που μοιάζει με αστείο η κάθε απόπειρα".

Όπως μας διδάσκει και η κβαντική φυσική, σε κάθε σύστημα υπάρχει ένα ποσοστό αβεβαιότητας που μάλιστα κι αυτό είναι ακαθόριστο. Αυτό είναι γνωστό κι αποδεκτό, όμως δε μας αποτρέπει από το να συνεχίσουμε να περιγράφουμε τη φύση των φαινομένων.

Από άλλες έρευνες έχει αποδειχτεί ότι ο παράγοντας "λάθος" δεν μπορεί να απαλειφθεί εντελώς από κάθε σύστημα όσο αυστηρή διαχείριση κι αν του γίνει.

Η βιολογία πάλι μας διδάσκει, ότι το "λάθος" (ή αλλιώς "Μετάλλαξη") είναι παράγοντας γονιμότητας αφού αποτελεί τον αποφασιστικό μοχλό της εξέλιξης.

Με όλα τα παραπάνω να είναι δεδομένα, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρούνται αυτονόητα, εμείς παίρνουμε την ευθύνη να κάνουμε έναν διάλογο. Γιατί οι ιδέες είναι φτιαγμένες για να διαδίδονται. Πολύ σωστά λοιπόν παρατηρείς ότι ο ασφαλέστερος τρόπος για να σχηματίσει άποψη κανείς για τους χρήστες ενός φόρουμ, για το χαρακτήρα τους, για τις προθέσεις τους και για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο καθένας τις απόψεις του, είναι η μακροχρόνια παραμονή και τριβή μέσα σ' αυτό. Στην πραγματικότητα αυτό κάνουμε όλοι. Τα λάθη ποτέ δε λείπουν αλλά και τα περιθώρια ανοχής, είναι σημαντικά. Γι' αυτό και είμαστε όλοι ακόμα εδώ.

Το πρώτο ζητούμενο σε έναν διάλογο, είναι να γράψει κανείς τίμια, ευθαρσώς και με ευκρίνεια αυτό που πιστεύει και να αποδώσει με συνέπεια την οπτική του γωνία, χωρίς να προσπαθεί να είναι σε όλους αρεστός, γιατί τότε πίστεψέ με πως θα 'ρθει σύντομα η στιγμή που δεν θ' αρέσει ούτε καν στον εαυτό του. Άλλωστε όπως σοφά είπε ο Bill Cosby: "Δεν ξέρω τη συνταγή της επιτυχίας, το κλειδί της αποτυχίας πάντως είναι να προσπαθείς να τους ικανοποιήσεις όλους".

Αυτός που πραγματικά έχει καλές προθέσεις, δεν χρειάζεται να ανησυχεί πολύ για κάποιες αντιδράσεις που θα προκαλέσουν οι απόψεις του, γιατί μακροπρόθεσμα οι καλές προθέσεις δικαιώνονται.

Άλλωστε, θα έλεγα χαριτολογώντας, αν υπάρχουν και κάποιοι που αρέσκονται τόσο πολύ να προσβάλλονται ουδέν κακόν αφού τους φτιάχνεις και τη μέρα.

Θα ήθελα να σημειώσω, πέραν της θετικής μου ψήφου προς τον Buggs, ότι οι ανάλυση που έκανε στο τελευταίο του ποστ είναι πολύ καλή και κυρίως θαρραλέα, από ένα συνομιλητή στον οποίο δεν αρέσει γενικά να χαϊδεύει αυτιά. Θα ήθελα να παρατηρήσω μόνο, ότι έχω δει όλους τους χρήστες αλλά και τον εαυτό μου, ανάλογα με το θέμα που συζητιέται και τους συζητητές, να μετατοπίζονται από τη μια κατηγορία στην άλλη, αρκετά συχνά και με μεγάλη ευκολία. Συνεπώς, η όποια κατάταξη με τέτοια κριτήρια, δεν είναι ασφαλής τρόπος κρίσης των προθέσεων των συνομιλητών. Οι ανθρώπινες προσωπικότητες είναι πολύ περίπλοκες και η στατιστική είναι όπως λέγεται, ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέμματα.