Ελληνική Μυθολογία

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
Από τον τίτλο και μόνο κρίνοντας, θα ήθελα να σας ζητήσω να αναπτύξετε το θέμα...:)


Ο Περσέας μόλις είχε κλείσει τα 15 κι όμως έδειχνε άντρας σωστός! Στην αρχή όλοι γνωστικά μιλούσαν.Μα όσο η ώρα περνούσε και τα κύπελλα αδειάζανε, άρχισαν μερικοί να ξεπέφτουν σε άπρεπα πειράγματα και σε ανόητα αστεία! - "Κι αυτός ο μικρός, πώς σας φαίνεται; πέταξε το λόγο του κάποιος,δείχνοντας τον Περσέα. Άκουσα να τον λένε θεών παιδί.Σκέψου!!! "
Κι ένας άλλος αντιμίλησε: - " Ούτε καν άνθρωπος! Αν δεν κάνω λάθος,ήρθε στο παλάτι μ' άδεια χέρια,να φάει και να πιει."
Τότε ο Περσέας,σηκωθηκε επάνω και τα μάτια του άστραφταν!
" Άν ήταν άδεια τα χέρια μου, είπε,η καρδιά μου ήταν γεμάτη σέβας και τιμή για το σπίτι που με δέχτηκε. Μα εσείς είσαστε κόλακες ταπεινοί και σας το λέω. Καυχιέμαι, ωστόσο,πως είμαι άξιος να φέρω στο βασιλιά μου ένα δώρο πολύ πιο μεγάλο απ' τα δικά σας! "
Έκανε να γελάσει ο Πολυδέκτης , μα μια σκέψη σκοτεινή διαβάστηκε απ' το νου του. "Ευκαιρία να ξεφορτωθώ το παιδί σκέφτηκε."
Ελπίζω κι εγώ,είπε,πως αν θελήσει ο Περσέας να ταξιδέψει στις μακρινές χώρες,θα μπορούσε να φέρει στον βασιλιά του ένα δώρο αληθινά μεγάλο! Σαν τι όμως; - " Το κεφάλι της Μέδουσας,πέταξε κάποιος απ' την πλατιά αίθουσα". - " Ναι,κι αυτό ακόμα,είπε ο Περσέας. Θα το φέρω,να με θυμάσαι." Κι έφυγε μαζί με την Δανάη....

Οι Νύμφες

Στις Νύμφες απέδιδαν και ικανότητες προφητικές, με την ιδιότητα πως ερμήνευαν τη θέληση κάποιας ανώτερης θεότητας.
Η Νύμφη Ερατώ ερμήνευε τους χρησμούς του θεού Πάνα και η Δάφνη της Γαίας, στους Δελφούς. Στο σπήλαιο Σφραγίδιο του Κιθαιρώνα, οι νύμφες είχαν μαντείο και πολλοί κάτοικοι της περιοχής είχαν λάβει από τις ίδιες το χάρισμα να προλέγουν το μέλλον.

Έλεγαν πως ο Ηρόφυτος είχε μητέρα την Νύμφη Σίβυλλα και ο Τειρεσίας τη Νύμφη Χαρικλώ.

Οι νύμφες δεν είχαν ναούς. Τους πρόσφεραν θυσίες κοντά σε πηγές, μέσα σε σπηλιές και τους αφιέρωναν βωμούς μέσα σε ιερά άλλων θεών.

Σε αρκετές περιπτ'ωσεις οι νύμφες είχαν επωφεληθεί για να φέρουν σύγχυση στο νου των θυμάτων τους και να τους μεταδώσουν αθεράπευτη τρέλα.
Διηγόνταν, πως όποιος είχε την ατυχία να δει μια Νύμφη μέσα σε μια Πηγή, έχανε αμέσως τα λογικά του.

Οι Νυμφες

Ήταν αθάνατες ή θνητές θεές. Οι πιο πολλες παραδόσεις αναφέρουν πως ήταν θυγατέρες του Ωκεανού, ενώ άλλες του Δία, Ήταν πολύ όμορφες,αγέραστες κόρες που κατοικούσαν στα θεϊκά άλση. Τρέφονταν με αβροσία, θήλαζαν τους Θεούς και συντρόφευαν τους αθάνατους του Ολύμπου στις περιηγήσεις τους. Τους άρεσε ο χορός κι η μουσική γι αυτό τον περισσότερο καιρό ζούσαν με τον Θεό Πάνα.

Ετυμηγορία: Νύμφη ( παρθένα-γυναίκα σε ώρα γάμου, να νυμφευθεί) , ( Ιλιάς Ι. 560 και Ησιόδου θεογ.298 )

Χωρίζονταν σε 4 μεγάλες ενότητες: Ουράνιες , Εναέριες , Επίγειες και Υδάτινες. * Οι Υδάτινες που προστάτευαν τις πηγές , οι Ναϊάδες ή Ναϊδες , ζούσαν όσο κι οι πηγές. * Οι Νύμφες των δένδρων , Δρυάδες ή Αμαδρυάδες, πέθαιναν επίσης όταν πέθαιναν τα δέντρα που προστάτευαν. * Οι Νύμφες των θαλασσών , Νηρηίδες , δεν πέθαιναν ποτέ, επειδή η θάλασσα υπάρχει αιώνια. * Οι Ωκεανίδες , οι θυγατέρες του Ωκεανού ήταν 3.000. ( Στα ορφικά οι Νύμφες προσομοιάζονται με το νερό).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

kynofilos

Δραστήριο μέλος

Ο kynofilos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 448 μηνύματα.
Πασιφάη

Ανάμεσα στα θύματα της Αφροδίτης είναι η Μήδεια, η Πασιφάη και η Φαίδρα

Είναι τραγική η μοίρα που έλαχε στη γυναίκα και τις κόρες του Μίνωα, κι αυτές θύματα του έρωτα που άναψε στην καρδιά τους η Αφροδίτη.
Πρώτα λύσσαξε να καταστρέψει την Πασιφάη, Κόρη του Ήλιου και σύζυγο του Μίνωα.

Ο Ήλιος ήταν που ειδοποίησε τον Ήφαιστο για τις σχέσεις του Άρη και της Αφροδίτης και ο Ήφαιστος γελοιοποίησε τους δύο εραστές με τον γνωστό τρόπο μπροστά σε όλους τους Θεούς του Ολύμπου...

Μη μπορώντας να εκδικηθεί τον ίδιο τον Ήλιο, η Αφροδίτη στράφηκε πρώτα κατά της κόρης του. Της εμπνέει ένα τερατώδει έρωτα για ένα ταύρο.

Σα θάρθει ο Θησέας ν' αγωνιστή με τον Μινώταυρο, θα βγει νικητής μόνο χάρις στη κόρη της Πασιφάης, την Αριάδνη, που η Αφροδίτη στάλαξε στη καρδιά της σφοδρό έρωτα για τον ωραίο Ξένο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
@roumana Δεν σε ξέχασα...θα σου γράψω λοιπόν την ιστορία που έψαχνες....

Στην Φρυγία , οι άνθρωποι δεν ήταν καλοί. Τους έλειπε η συμπόνια. Όσοι είχαν πλούτη, δεν νοιάζονταν για τους αναγκεμένους. Εκεί , ο ταξιδιώτης δεν έβρισκε ποτέ μια γωνιά ν' απογείρει ή ένα ζεστό πιάτο φαί . Οι πόρτες ήταν κλειστές και οι καρδιές έρημες, αφού δεν τις κατοικούσε η αγάπη !!!
Έτσι λοιπόν αποφάσισε να πάει ο Δίας μεταμφιεσμένος μαζί με τον Ερμή.
Έφτασαν λοιπόν στην Φρυγία. Χτυπήσανε τη χάλκινη πόρτα ενός αρχοντόσπιτου , όπου από μέσα ακούγονταν γέλια και τραγούδια...Βγήκε ένας δούλος.
- Πες στον αφέντη σου , είπε ο Ερμής, πως είμαστε ξένοι κι από τόπο μακρινό ερχόμαστε. Περπατήσαμε πολύ κι ο γέρο-πατέρας μου είναι άρρωστος. Μήπως υπάρχει μια γωνιά να ξεκουραστούμε ;
-Να πάτε αλλού , αποκρίθηκε ο δούλος. Ο αφέντης δε δέχεται ξένους στο σπίτι του. Ώρες καλές !!!
Και τους έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα...
Σκεπάστηκε ο ουρανός με μαύρα σύννεφα. Θέλημα Θεϊκό. Μια αστραπή χαράκωσε τα σκοτεινιασμένα πλάτη. Ύστερα, άρχισε το μανιασμένο της τραγούδι η βροχή.
Ζυγώσανε σ' ένα φτωχόσπιτο. Ένα αχαμνό σκυλί τους γάβγισε. Άνοιξε ο νοικοκύρης το παράθυρο. Μίλησε πάλι ο Ερμής:
-Στ' όνομα του Δία, είπε, που προστατεύει τους ξένους , σε παρακαλώ , καλέ μου άνθρωπε , να μείνουμε λίγη ώρα στο σπίτι σου, ώσπου να περάσει η μπόρα;
-Το σπίτι μου είναι μικρό και δε χωρά ! αντιμίλησε ο νοικοκύρης . Τραβάτε παρακάτω και χαιρετάτε μου τον Δία, αν τον ανταμώσετε, είπε κι έκλεισε το παράθυρο.
- " Όμορφος που είναι ο κόσμος σου, Κύριε" , είπε ο Δίας πικρά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
Ανεξάρτητα με το αν πιστεύουμε ή όχι, σήμερα στην Αστρολογία..., όλοι γνωρίζουμε,
ότι από τους αρχαίους Έλληνες θεωρείτο, μια από τις κορυφαίες επιστήμες.

Η σχέση της Αστρολογίας με την Ελληνική μυθολογία, είναι βέβαια, προφανής...
Θα ήθελα όμως, την δική σας άποψη, γύρω από το θέμα αυτό, καθώς επίσης
και οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά, που πιθανόν αναφέρετε, από άλλες πηγές...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γιώργος

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
Πολύ ωραίο θεματάκι, lilith!!!! :thumbup:


Να ξεκινήσω εγώ παραθέτωντας την πολύ μεγάλη σημασία που έδιναν στην έκλειψη ηλίου/σελήνης (φαινόμενο που υπάγεται στην αστρονομία, αλλά όταν δίνονται φιλοσοφικές διαστάσεις σ' αυτό κλίνει περισσότερο στην αστρολογία).

Τα σημάδια των άστρων (και κυρίως οι εκλείψεις) θεωρούνταν οιωνός από τους θεούς, συνήθως κακός.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μία έκλειψη σελήνης που συνέβη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου στην Ανατολή. Θεώρησαν ότι κάποιο μεγάλο κακό θα βρει είτε αυτούς, είτε τους Πέρσες.
Και τελικά το μεγάλο κι αχανές βασίλειο των Περσών κατέρρευσε.


Βρήκα επίσης ένα ενδιαφέρον άρθρο:
Ηρόδοτος έγραψε ότι ο Θαλής ο Μιλήσιος προέβλεψε μία έκλειψη ηλίου που συνέβη κατά τη διάρκεια ενός πόλεμου μεταξύ των Μήδων και των Λυδίων. Οι στρατιώτες και των δύο πλευρών άφησαν κάτω τα όπλα τους και ανακύρυξαν ειρήνη σαν αποτέλεσμα της έκλειψης."
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
@roumana Δεν σε ξέχασα...θα σου γράψω λοιπόν την ιστορία που έψαχνες....

Στην Φρυγία , οι άνθρωποι δεν ήταν καλοί. Τους έλειπε η συμπόνια. Όσοι είχαν πλούτη, δεν νοιάζονταν για τους αναγκεμένους. Εκεί , ο ταξιδιώτης δεν έβρισκε ποτέ μια γωνιά ν' απογείρει ή ένα ζεστό πιάτο φαί . Οι πόρτες ήταν κλειστές και οι καρδιές έρημες, αφού δεν τις κατοικούσε η αγάπη !!!
Έτσι λοιπόν αποφάσισε να πάει ο Δίας μεταμφιεσμένος μαζί με τον Ερμή.
Έφτασαν λοιπόν στην Φρυγία. Χτυπήσανε τη χάλκινη πόρτα ενός αρχοντόσπιτου , όπου από μέσα ακούγονταν γέλια και τραγούδια...Βγήκε ένας δούλος.
- Πες στον αφέντη σου , είπε ο Ερμής, πως είμαστε ξένοι κι από τόπο μακρινό ερχόμαστε. Περπατήσαμε πολύ κι ο γέρο-πατέρας μου είναι άρρωστος. Μήπως υπάρχει μια γωνιά να ξεκουραστούμε ;
-Να πάτε αλλού , αποκρίθηκε ο δούλος. Ο αφέντης δε δέχεται ξένους στο σπίτι του. Ώρες καλές !!!
Και τους έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα...
Σκεπάστηκε ο ουρανός με μαύρα σύννεφα. Θέλημα Θεϊκό. Μια αστραπή χαράκωσε τα σκοτεινιασμένα πλάτη. Ύστερα, άρχισε το μανιασμένο της τραγούδι η βροχή.
Ζυγώσανε σ' ένα φτωχόσπιτο. Ένα αχαμνό σκυλί τους γάβγισε. Άνοιξε ο νοικοκύρης το παράθυρο. Μίλησε πάλι ο Ερμής:
-Στ' όνομα του Δία, είπε, που προστατεύει τους ξένους , σε παρακαλώ , καλέ μου άνθρωπε , να μείνουμε λίγη ώρα στο σπίτι σου, ώσπου να περάσει η μπόρα;
-Το σπίτι μου είναι μικρό και δε χωρά ! αντιμίλησε ο νοικοκύρης . Τραβάτε παρακάτω και χαιρετάτε μου τον Δία, αν τον ανταμώσετε, είπε κι έκλεισε το παράθυρο.
- " Όμορφος που είναι ο κόσμος σου, Κύριε" , είπε ο Δίας πικρά.


( Συνέχεια...:redface: )

Σ' ένα μικρό λόφο αντικρίσανε μια καλύβα καλαμοσκέπαστη και πρίν ακόμα ζυγώσουν, ένας γέροντας πρόβαλε στην πόρτα. Άνοιξε τα χέρια του και τους καλωσόρισε!
-Κοπιάστε στο φτωχικό μου, καλοί μου άνθρωποι. Φαίνεστε κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι απ' την βροχή.
Κοίταξε τον ζοφερό ουρανό.
-Ο Δίας είναι θυμωμένος, είπε. Δύσκολοι καιροί. Περάστε μέσα να στεγνώσετε, ώσπου να βγεί η χρυσόφτερη Ίριδα, σημάδι ειρήνης !!!
Για να διαβούνε τη χαμηλή πόρτα, σκύψανε το κεφάλι οι θεοί. Όταν μπήκανε, τους καλωσόρισε μια γερασμένη γυναίκα.
Η βροχή είχε σταματήσει. Ο γέροντας είπε:
-Τ' όνομά μου είναι Φιλήμων. Τη γυναίκα μου τη λένε Βαυκίδα. Ζήσαμε μαζί πολλά, δεν θυμάμαι πόσα, χρόνια.Εμείς οι άντρες όταν γερνάμε, εύκολα ξεχνούμε. Μα οι γυναίκες είναι αλλιώς. Η Βαυκίδα κρατάει σωστό λογαριασμό!!!
Η γυναίκα ετοίμαζε το δείπνο και χαμογελούσε. Μια γλυκιά ειρήνη απλωνόταν στη μικρή κάμαρα. Τα ξύλα στο τζάκι, παίζανε κόκκινες φλόγες και γαλανές.
Η Βαυκίδα έφερε χόρτα, ένα πιάτο ελιές, λίγα αυγά, έκοψε το ψωμί αλλά κοιτώντας το τραπέζι της, ντράπηκε. " Να σφάξουμε την όρνιθα, παρακάλεσε τον άντρα της. Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι κι έχουν ανάγκη από καλό φαί."
- Έχεις δίκιο, αποκρίθηκε ο Φιλήμων. Βγήκε λοιπόν στην αυλή και βάλθηκε να κυνηγά την μοναδική όρνιθα που είχε. Εκείνη έτρεχε, έτρεχε κι ο γέροντας, ξυπόλητος μες τα νερά και λαχάνιαζε. Βγήκε κι η Βαυκίδα να τον βοηθήσει. Τους είδε ο Δίας και τους φώναξε: -" Είναι πλούσιο το δείπνο σας κι η καρδιά σας πιο πλούσια. Δε χρειαζόμαστε τίποτ' άλλο, ελάτε μέσα." Όταν καθίσανε στο τραπέζι, ο γέροντας σήκωσε το χωμάτινο κύπελλο κι ήπιε στην υγειά των ξένων.
-Το κρασί μας είναι λιγοστό , μα η χαρά μας μεγάλη. Καλώς ήρθατε! Έπειτα ρώτησε την Βαυκίδα πόσα χρόνια;....κι εκείνη άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι με τις αναμνήσεις...Ξαφνικά έβγαλε μια τρομαγμένη φωνή!!!
-Τόση ώρα πίνουμε και τα κύπελλα είναι γεμάτα!
-Κύριε των ουρανών! φώναξε ο γέροντας κι έτρεμε.

Ο Δίας σηκώθηκε επάνω. Λάμψη θαμπωτική πλημμύρισε το καλύβι. Οι αγαθοί άνθρωποι γονάτισαν, κλαίγοντας από χαρά.
-Βαυκίδα, ήρθαν θεοί στο φτωχικό μας!
-Οι θεοί είναι πάντα κοντά σας, είπε ο Δίας. Μα ο τόπος εδώ είναι κακός. Ακολουθήστε με!
Μπροστά ο κυρίαρχος των ουρανών κι ύστερα αυτοί. Όταν έφθασαν στην κορυφή του λόφου....είδαν πώς όλη η χώρα, είχε γίνει μια απέραντη λίμνη!!!
-Μέσα σ' αυτή τη λίμνη, μέσα σ' αυτά τα νερά καταποντίστηκαν όσοι δεν είχαν ούτε καρδιά, ούτε στόχαση , είπε ο θεός.
Τα γεροντάκια σκύψανε το κεφάλι.
-Μη λυπάστε καλοί μου άνθρωποι. Οι θεοί τιμωρούνε κι ανταμείβουν. Κοιτάξτε τώρα εκεί, εκεί...!!! Στη μέση της λίμνης, ξεπρόβαλε μια μικρή χαρούμενη γη. Καταπράσινοι κήποι περιτριγύριζαν ένα χαριτωμένο σπιτάκι, με κολόνες από μάρμαρο.
-Αυτή θα είναι η κατοικία σας, είπε ο Δίας. Και σε κείνον τον βωμό θα θυσιάζετε. Θα ζήσετε ευτυχισμένοι πολλά-πολλά χρόνια. Και πες μου τώρα Φιλήμων, ποιά είναι η μεγαλύτερη επιθυμία σου; Ό,τι μου ζητήσεις, θα γίνει!!!

-Έζησα πολλά χρόνια με την Βαυκίδα, αποκρίθηκε ο γέροντας ταπεινά, κι η Βαυκίδα έζησε μαζί μου. Θέλω, όταν η Βαυκίδα πεθάνει, να πεθάνω κι εγώ.
-Κι εσύ, τι θέλεις Βαυκίδα;
-Όταν ο Φιλήμων πεθάνει,να πεθάνω κι εγώ.
-Θα γίνει το θέλημά σας, είπε ο Δίας
-Κι εμείς ,ας γίνουμε αέρας, είπε ο Ερμής.

Πολλά-πολλά χρόνια, έζησαν μαζί.
Κι όταν πεθάνανε, ο Δίας τους μεταμόρφωσε σε δύο δέντρα, που ανασαίνουν και φυλλοβολούν πλάι-πλάι, σ' ένα περιβόλι γεμάτο φώτα και κελαηδίσματα κι οι κορμοί τους είναι "αγκαλιασμένοι", όπως αγκαλιασμένοι έζησαν, ολόκληρη τη ζωή τους.....!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
Εδώ η μυθολογία μας, μεταξύ των άλλων..., εξυμνεί και την αγάπη.
Την αληθινή αγάπη, την αγάπη αυτή, που καμμιά δύναμη στον κόσμο, δεν μπορεί να μεταλλάξει...
Την αγάπη αυτή, που κατναφέρνει να στέκει πάνω από οτιδήποτε..., την αγάπη αυτή, που και ο χρόνος δεν μπορεί παρά να σεβαστεί, αφού την ευλόγησαν οι ίδιοι οι Θεοί...

Κάποτε λοιπόν, μου μίλησε και εμένα κάποιος..., για αυτήν την αγάπη...
Λάμπανε τα μάτια του... τότε και ο ίδιος, χαρακτήριζε τον εαυτό του "ευλογημένο...", επειδή αξιόθηκε..., όπως έλεγε, να την ζήσει...
Μεγάλα λόγια..., που εγώ η ευκολόπιστη..., τα πίστεψα !!!!
Τα πίστεψα..., όπως πίστεψα και αυτόν... [σαν Θεό...] και για πρώτη φορά, άφησα τον εαυτό μου να κάνει όνειρα...
Όπως όμως, όλα τα όνειρα, έτσι και αυτό..., διαλύθηκε με το πρώτο φως της αυγής..., αφήνοντας πίσω του, μόνο την πικρή γεύση της προδωσίας... και απέραντη απογοήτευση...

Τώρα, ίσως..., τα ίδια μεγάλα λόγια..., να τα λέει σε κάποια άλλη..., κοροϊδεύοντας πρώτα τον ευατό του... και μετά εκείνη, που πήρε τη θέση μου...
Ας είναι καλά... και δεν πειράζει.

Όμως..., όταν ακούω, ή διαβάζω παρόμοιες ιστορίες και θυμάμαι..., αναρρωτιέμαι, ποιός από τους δυο μας, είναι αλήθεια ο χαμένος...???
Εγώ που για χάρη της αγάπης αυτής, έδωσα τα πάντα..., ή εκείνος που θα καταδιώκεται πάντα, από το θεριό της σύγκρισης...???


Ζητώ συγνώμη, φίλοι μου, που βγήκα εκτός θέματος..., αλλά φορτίστηκα από τον υπέροχο αυτό μύθο... :/:
Ελπίζω, αλλά και παρακαλώ πολύ, να συνεχίσετε κανονικά, χωρίς να λάβετε ιδιαιτέρως υπόψη σας, την δική μου παρένθεση..., που άλλωστε δεν είναι και άξια ιδιαίτερης σημασίας... :redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
  • Μία παράδοση αναφέρει για τη ζωή των Νυμφών:
  • Εννιά φορές πιο πολύ απ' τον άνθρωπο ζει η καρακάξα.
  • Τέσσερις φορές περισσότερο απ' την καρακάξα ζει το ελάφι.
  • Τρείς φορές πιο πολύ απ' το ελάφι ζει το κοράκι ( το πουλί ).
  • Εννιά φορές περισσότερο απ' το κοράκι ζει ο φοίνικας (το μυθικό πουλί).
  • Δέκα φορές πιο πολύ από τον φοίνικα ζουν οι Νύμφες.
Συνολικά οι Νύμφες ζούσαν : ο άνθρωπος = 96 χ 9 = 864 χ 4 = 3.456 χ 3 = 10.368 χ 9 = 93.312 χ 10 = 933.120 χρόνια.

Ο Πλούταρχος με διαφορετικό υπολογισμό, αναφέρει πως ζούσαν 9.520 χρόνια !!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

roumana

Διάσημο μέλος

Η Εμμα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών, επαγγέλεται Γονιός/Οικοκυρικά και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,923 μηνύματα.
( Συνέχεια... )
PYLH... ευχαριστω. πρωτη φορα το διαβαζω στα ελληνηκα. και ειναι πανεμορφο...:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
PYLH... ευχαριστω. πρωτη φορα το διαβαζω στα ελληνηκα. και ειναι πανεμορφο...:)
Χαίρομαι ειλικρινά που σου άρεσε .:)
Συγγνώμη που " σ' έκανα να περιμένεις ", αλλά .............:/: :/: !!!
Καλή σου μέρα! :)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

@lillith: Καλή σου μέρα! :) Αν και γνωρίζω ό,τι είμαστε εκτός θέματος ,( ό,τι κι αν σημαίνει αυτό...) , θα ήθελα να σου πω : "Μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους, γιατί είσαι μια μοναδική δημιουργία. Η ζωή δεν έρχεται όπως την περιμένουμε.Έρχεται όπως είναι!!! Ο τρόπος που την αντιμετωπίζουμε είναι αυτό που κάνει την διαφορά ".
Είναι δύσκολο, το φαντάζομαι! Μήπως όμως τελικά, αξίζεις κάτι καλύτερο....??? :hmm: Το 'χεις σκεφτεί αυτό.....????:)
Μην ανησυχείς...κι εγώ που στα λέω αυτά...ξέρω πώς ο "πόνος" δεν αντέχεται πολλές φορές, αλλά είναι αναπόφευκτος...!!!

ΥΓ.Εαν θέλεις , στείλε μου μήνυμα . Δεν ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω , μπορώ όμως να " σ'ακούσω"......:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
Συμφωνώ απόλυτα "PYLH" ότι ο καθένας μας, είναι μια μοναδική δημιουργία, παρ΄ όλο που, αν και είναι εξαιρετικά σπάνιο, καμμιά φορά συμβαίνει, να σκεπτόμασθε με κάποιον ακριβώς με τον ίδιο τρόπο...

Εν τοιαύτη όμως περιπτώση, αν και δεν γνωρίζω βέβαια, αν αξίζω κάτι καλύτερο..., γνωρίζω όμως πλέον καλά, ότι οι συγκυρίες, ή συμπτώσεις [όπως θες πέστο...] είναι δυνατόν να συνεννέσουν έτσι..., ώστε να μας οδηγήσουν να υπερτιμήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις..., που ο χρόνος αργότερα, ευτυχώς, μας αποδεικνύει περίτρανα, ότι αντικειμενικά, άξιζαν πολύ λιγότερο...

Όπως και να έχει όμως, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, για την φιλική σου διάθεση απέναντί μου και να σε διαβεβαιώσω, ότι όσο κι΄ αν φαίνεται περίεργο..., ήδη η συμμετοχή σου εδώ..., έγινε αιτία, να δω την ιστορία αυτή, όπως δεν είχα την ευκαιρία..., να τη δω μέχρι τώρα.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Επειδή χωρίς να το θέλω, διέκοψα την εξέληξη της συζήτησης του θέματος, το οποίο μάλιστα, θεωρώ και εξαιρετικά ενδιαφέρον, αισθάνομαι την υποχρέωση, να προσπαθήσω... τουλάχιστον, να το συνεχίσω...

----------------------------------------------------------------------

ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΣ

Από την συνεύρεση του Ουρανού και της Γαιας, γεννήθηκαν πολλά παιδιά,
μεταξύ των οποίων και ο Κρόνος.
Όμως ο Ουρανός από την αρχή μισούσε τα παιδιά του και για να μην βγουν στο φως της ημέρας, τα έκρυψε μέσα στο κενό της Γης.

Η Γη στέναζε από το βάρος και την αγανάκτηση, εναντίον της σκληρότητας που αντιμετώπιζαν τα παιδιά της από τον πατέρας τους και σκέφθηκε να τον εκδικηθεί.
Κατασκεύασε λοιπόν, ένα σιδερένιο δρεπάνι και κάλεσε τα παιδιά της για
να πάρουν εκδίκηση.
Την πρωτοβουλία αυτή, ανέλαβε να εκτελέσει ο Κρόνος, επειδή στην ιδέα αυτή τα άλλα παιδιά κατατρόμαξαν.

Η Γη έκρυψε τον Κρόνο οπλισμένο με το δρεπάνι, αφού πρώτα τον μύεισαι στις λεπτομέρειες του σχεδίου της.

Όταν ήρθε η νύχτα και ο Ουρανός ξάπλωσε, τότε ο Κρόνος βρήκε την ευκαιρία, πετάχθηκε έξω, τον άρπαξε και με το δρεπάνι του απέκοψε τα γεννητικά όργανα και τα έρριξε στην θάλασσα.

Από τον αφρό τον οποίο δημιούργησαν τριγύρω, τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, πέφτοντας στη θάλασσα, γεννήθηκε η Αφροδίτη.

Η Γαία συνέλεξε τις σταγόνες του αίματος από τον ακροτηριασμό του Ουρανού και από αυτές γεννήθηκαν οι Ερινύες, οι Γίγαντες και οι Μελίες Νύμφες.

-------------------------------------------------------------------



Θέλω να επισημάνω εδώ, ότι σ΄ αυτό το σημείο της μυθολογίας μας, μπαίνει για πρώτη φορά η έννοια της ηθικής...
Την έννοια αυτή, ενσαρκώνει ο Κρόνος, ο οποίος είναι ο τιμωρός, αλλά και αυτός ο οποίος αποδίδει δικαιοσύνη...
Κατ΄ επέκταση..., μπορεί να είναι ο νόμος..., ο δάσκαλος..., το κράτος..., ή το κατεστημένο κλπ.

Όπως γνωρίζετε δε και όσοι έχετε κάποια σχέση με την Αστρολογία, ο Κρόνος δεν είναι τυχαία, ο πλανήτης ο οποίος συμβολίζει και εκεί, αυτές ακριβώς τις έννοιες...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
Συμφωνώ απόλυτα "PYLH" ότι ο καθένας μας, είναι μια μοναδική δημιουργία, παρ΄ όλο που, αν και είναι εξαιρετικά σπάνιο, καμμιά φορά συμβαίνει, να σκεπτόμασθε με κάποιον ακριβώς με τον ίδιο τρόπο...

Εν τοιαύτη όμως περιπτώση, αν και δεν γνωρίζω βέβαια, αν αξίζω κάτι καλύτερο..., γνωρίζω όμως πλέον καλά, ότι οι συγκυρίες, ή συμπτώσεις [όπως θες πέστο...] είναι δυνατόν να συνεννέσουν έτσι..., ώστε να μας οδηγήσουν να υπερτιμήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις..., που ο χρόνος αργότερα, ευτυχώς, μας αποδεικνύει περίτρανα, ότι αντικειμενικά, άξιζαν πολύ λιγότερο...

Όπως και να έχει όμως, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, για την φιλική σου διάθεση απέναντί μου και να σε διαβεβαιώσω, ότι όσο κι΄ αν φαίνεται περίεργο..., ήδη η συμμετοχή σου εδώ..., έγινε αιτία, να δω την ιστορία αυτή, όπως δεν είχα την ευκαιρία..., να τη δω μέχρι τώρα.

@lilith : :) Ειλικρινά χαίρομαι που :redface: "σε βοήθησα", όπως λες , να δεις τα πράγματα κάπως αλλιώς !!!

Όντως μου φαίνεται περίεργο :hmm: , αλλά σημασία έχει το αποτέλεσμα! :)
Και δεν έγινες η "αφορμή για τίποτα...!!! " .:mad: ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
@lilith : :) Ειλικρινά χαίρομαι που :redface: "σε βοήθησα", όπως λες , να δεις τα πράγματα κάπως αλλιώς !!!

Όντως μου φαίνεται περίεργο :hmm: , αλλά σημασία έχει το αποτέλεσμα! :)
Και δεν έγινες η "αφορμή για τίποτα...!!! " .:mad: ;)



Για να το λες, μπορεί να ξέρεις κάτι παραπάνω... !!! :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kynofilos

Δραστήριο μέλος

Ο kynofilos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 448 μηνύματα.
Ανομία και Αφροδίτη

Το ένα κεφάλι του Κέρβερου, η Ανομία (κατά της οποίας 'εχουμε τη σύνεση=χρήση του νου στη λήψη αποφάσεων), φαίνεται να συνδέεται, κάπως, με την επίδραση της Αφροδίτης στην Πασιφάη... Αυτό που κάνει η Πασιφάη με την τρέλα της Αφροδίτης είναι ακριβώς μια Ανομία και οδηγεί στον Άδη.

Χρειάζεται η επέμβαση του Θησέα για να έρθει η Λύτρωση, η οποία για την Πασιφάη δεν γνωρίζουμε αν λυτρώθηκε ποτέ...

ΜΗΔΕΝ-ΑΓΑΝ έγραφε το Μαντείο των Δελφών σαν ρήση του Απόλλωνα.

Η Αφροδίτη είναι δημιούργημα (ουσίας) του Θεού πάνω στον αφρό της θάλασσας... κράτα το Σταθερό!!! Ζωγράφισέ το.... Κάντο Συγκεκριμένο!!!!!! Αδύνατον..... Αυτ'ος/ή που βλέπουν την Αφροδίτη βλέπουν ένα δικό τους όραμα...
Ή όπως λέει μια παροιμία 'όποιος σε νύχτα περπατεί, (ξέρετε τι) παττεί'

Παιδί της ανομίας της Αφροδίτης (η οποία θεωρείται γυναίκα του κουτσού και πιό άσχημου θεού Ήφαιστου, (κάτι που θεωρώ φυσικό εφόσον η Αφρο αντιπροσωπεύει τη φαντασίωση) με τον Άρη, ο Έρως φτερωτός άγγελος.... Γιατί να έχει φτερά; Για σκεφτείτε... για να κάθεται πάντα στο ίδιο μέρος; Και πληγώνει, το δημιούργημά του, αλλοίμονο πονάει και μιά και η μάθηση είναι μόνο μέσω πόνου, Τι λέτε να προσπαθεί να μας πει;;;
Και εκτός από τον έρωτα, γελοιοποίηση του Άρη ενώπιον όλων των θεών, όταν η ανομία απεκαλύφθη... με το αναπόφευκτο ξημέρωμα του Ήλιου.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από την συζήτηση για τα Ταρω:

What, then, will happen in the new Aquarian Age? Will the two fish forever trying the impossible fade away? ... The author of this work is happy to state that in spite of the recurring outbursts of collective insanity in the backyards of the global village this, in fact, is how it looks today.

Που νομίζω ότι σημαίνει επανένωση σε μία θεότητα της Αθηνάς με την Αφροδίτη... και οι δύο έχουν σχέση με τον Ήφαιστο και οι δύο έχουν παράξενο τρόπο που γεννήθηκαν... σχετίζονται με θεότητες εκτός και προγονικές του Δωδεκάθεου του Ολύμπου... ίσως και οι δύο είναι το ίδιο 'άπιαστες' και τις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος σαν οράματα...

Το πρωΐ το όραμα της Αθηνάς το βράδυ το όραμα της Αφροδίτης


Επίαης από την δεύτερη παραπομπή αυτά εδώ:

Venus (and the heart chakra), when mature and clear, expresses love in art and beauty, with a wonderful capacity for unconditional acceptance of all conditions--true, non-judgmental love. The unconditionally open heart receives and expresses love that is harmoniously balanced. Mature Venus is open to new experience, is courageous, optimistic, and aware of soul intent and purpose--as the unconditionally open heart is where soul fully radiates. Mature Venus also is sociable, fashionable, artistic, good willed, benevolent, diplomatic, and magnetically sensuous.

Afflicted Venus expresses as all fears and phobias, breathing allergies, and catarrhal problems. The poisoned heart is bitter and vengeful--closed to life in a way that manifests as an inability to integrate and accept experience; with an inability to receive, or to give love. Afflicted Venus negates in jealousy the beauty, abundance, luxury and luck of others--projecting disdain and negativity instead. The poisoned heart is hesitant and insecure, has little self-confidence, and lacks the ability to trust in self or to trust others. Fear to open our hearts leaves us stuck in the head, unwilling to feel, touch, or breath in life--hiding in fear and expressing mentalized judgments with an incessant need to control our reality. The loss of our intuitive ability leads us to blindly follow dogmas and gurus in submission to propaganda and systems of belief, whether our own or those of others.

Περιγράφουν καταστάσεις που νιώθουμε σαν άνθρωποι συνεχώς και προσπαθούμε να τις χειριζόμαστε με μέτρο και κριτήριο την λογική.


Σημείωση: Αφροδίτη ήταν η μόνη θηλυκή θεότητα που είχε δωθεί το όνομά της σε Πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος μέχρι που προσετέθει η Έρις (πρόσφατα στην θέση του Πλούτωνα) υπάρχει και σχετική συζήτηση με τίτλο Έρις και Δυσνομία
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
Με αφορμή μια συζήτηση η οποία ξεκίνησε σε ένα άλλο topic, θα ήθελα να αναφερθώ, στην μυθική "lilith"

Αν και το θέμα μας αναφέρεται κατά κανόνα, στην σχέση της Ελληνικής Μυθολογίας με την Αστρολογία και όχι τόσο στην Μυθολογία γενικώτερα, νομίζω ότι αξίζει να γίνει μια εξαίρεση και να ξεκινήσω από την "Σκοτεινή Θεά Lilith", μιας και το "lilth" με αντιπροσωπεύει εδώ... και όχι μόνο...



H ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΘΕΑ LILITH

H μυθική βιογραφία της Lilith θέτει την αρχική της καταγωγή στην αρχαία
Σουμέρια, ως την ανήπαντρη κοπέλα - βοηθό της μεγάλης θεάς Innana.
H Lilith έφερνε τους ανθρώπους από τα χωράφια στον ιερό ναό της Innana στο Erech για τις ιερές τελετές. Συμβόλιζε μια πλευρά της θηλυκής σεξουαλικότητας, που είναι ελεύθερη, αδεύσμευτη, ενστηκτώδης, ζωηρή, θεραπευτική και ιερή. Ο Βαβυλώνιος ηλιακός ήρωας Gilgamesh[Γκιλγκαμές], με σκοπό να απαγορεύσει τη λατρεία της θεάς, της οποίας οι σεξουαλικές τελετές ήταν το κέντρο των μυστηρίων της, κατέστρεψε το σπίτι της Lilith και την πέταξε έξω στην ερημιά.

Στην Εβραϊκή μυθολογία, η Lilith είναι πιο γνωστή, σαν την πρώτη σύντροφο του Αδάμ, η οποία τον εγκατέλειψε, διαλέγοντας την εξορία και την μοναξιά, από την κυριαρχία και την σεξουαλική καθυπόταξη σ΄ αυτόν.
Μετέπειτα διαστρευλώθηκε σε θηλυκό δαίμονα από τις νομαδικές πατριαρχικές φυλές, λόγω της ενστικτώδους σεξουαλικότητάς της και της αψήφησης της αντρικής εξουσίας.
Φτερωτή και αναμαλλιασμένη, λεγόταν πως πετούσε τη νύχτα αποπλανώντας άντρες και σκοτώνοντας μωρά.

Όμως μέχρι τον 15ο αιώνα, η Καββαλιστική Lilith είχε ανυψωθεί για να γίνει η σύντροφος του ίδιου του Θεού.

Για τους Ρομαντικούς ποιητές του 19ου αιώνα, η Lilith ενσάρκωνε την εικόνα μιας μοιραίας γυναίκας σαγηνευτικής, ακαταμάχητης, αλλά και αδυσώπητης.
Τώρα στο τέλος του 20ου αιώνα, η Lilith ξαναεπιβάλλεται ως η απελευθερωμένη θηλυκή, εξυψωμένη εκστατική σεξουαλικότητα, κρατώντας την ακεραιότητά της και αρνούμενη την υποταγή.

Η Lilith στο μητριαρχικό κόσμο, ήταν κάποτε η εικόνα για ό,τι καλύτερο υπήρχε στην σεξουαλική φύση της γυναίκας, ιδιαίτερα στη φλογερή σκοτεινή πλευρά της, όπου κρατούσε τα μυστήρια για το πως η σεξουαλικότητα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πνευματική φώτιση, μαγεία, θεραπεία και αναγέννηση.

Αφ' ότου όμως, η πατριαρχία καταπίεσε την γυναικεία σεξουαλικότητα και η θρησκεία της παλαιάς θεάς εξαφανίστηκε, η Lilith έγινε η αναπαράσταση του αντρικού φόβου για το γυναικείο πάθος, των ψυχικών δυνάμεων και της ανεξαρτησίας, ως κάτι σκοτεινό και κακό. Έτσι καταγγέλθηκε, διασύρθηκε και διώχθηκε, ενσαρκώνοντας πολλές πλευρές της γυναικείας σκιάς...

Στη μυθική φαντασία της πατριαρχίας, η Lilith γινόταν αντιληπτή, ως μια δαιμονική ύπαρξη, μια προσωποποίηση της αρχαίας Σκοτεινής Θεάς. Τότε την φοβόντουσαν, την μισούσαν και την διέσυραν, αντί να την τιμούν για την δύναμη της θεραπείας και της ανανέωσης μέσω της ιερής σεξουαλικότητας.

Είναι αυτή η αρνητική εικόνα της Lilith, που έχει κυριαρχήσει σε πολλές από τις μοντέρνες αστρολογικές ερμηνείες, αλλά είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, ότι δεν είναι κακή εσωτερικά. Έχει γίνει έτσι, μέσω της άρνησής μας και της καταπίεσης της ιερής πλευράς της θηλυκής σεξουαλικότητας.
Η ιστορία της είναι μια ιστορία καταπίεσης, μίσους, εκρηκτικής οργής, απόρριψης, εξορίας, πόνου, αποξένωσης, εκδίκησης, λύτρωσης και ανανέωσης.


Η αστρολογική της σημασία θα ακολουθήσει...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Συνέχεια...

Στην αστρολογία υπάρχουν τρία ξεχωριστά αστρονομικά σώματα, όλα ονομαζόμενα Lilith"

1. Ο αστεροειδής Lilith m #1181 τροχές γύρω από τον Ήλιο μαζί με πολλά άλλα αστεροειδή στη ζώνη μεταξύ Άρη και Δία.

2. Η Σκοτεινή Σελήνη Lilith, είναι ένας πιθανός 2ος δορυφόρος της Γης σε τροχιά τρεις φορές πιο μακριά από την δική μας Σελήνη, του οποίου η παρουσία έχει δημιουργήσει τετρακόσια χρόνια διαμάχης.

3. Η Μαύρη Σελήνη Lilith, είναι ο στρόβιλος ενέργειας του άδειου εστιακού σημείου στην τροχιά της Σελήνης γύρω από τη Γη και έχει χρησιμοποιηθεί εκτεταμένα από Γάλλους αστρολόγους για κοντά 100 χρόνια. Αυτό το σημείο ήταν σχετικά άγνωστο στους Αμερικανούς αστρολόγους μέχρι πρόσφατα.

Κάθε μια από τις τρεις Lilith περιέχει ολόκληρη την συμβολική σημασία του αρχέτυπου.
Οι τρεις αστρονομικές Lilith αντιστοιχούν στη νέα σελήνη [Λευκή Παρθένο], την πανσέληνο [Κόκκινη Μητέρα] και τη σκοτεινή σελήνη [Μαύρο Κρόνο], φάσεις της Θεάς Τριπλής Σελήνης.

Ο κύκλος των εμπειριών της δικής μας Lilith, αρχίζει από το αστεροειδές Lilith, εξελίσσεται με την Σκοτεινή Σελήνη Lilith και συμπληρώνεται με την Μαύρη Σελήνη Lilith.

.
συνεχίζεται...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

kynofilos

Δραστήριο μέλος

Ο kynofilos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 448 μηνύματα.
Οδυσσέας

Η τύχη των συντρόφων του Οδυσσέα

Ο Οδυσσέας δεν ζήτησε τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων για το δρόμο που διάλεξε, δόθηκε την ευκαιρία να διαλέξει μεταξύ “όλοι ή κανένας” περνώντας από τις Συμπληγάδες πέτρες, ή τη θυσία τουλάχιστον 6 συντρόφων με πιθανότητα να ζήσουν οι υπόλοιποι, περνώντας από Σκύλλα και Χάρυβδη.
Διάλεξε το δεύτερο κρύβοντας την επιλογή από τους άλλους.
Η ανταρσία έγινε εν πλω και αμέσως. (Πού μας πάει αυτός εδώ;)
Μετά το νησί του Ήλιου, ο Οδυσσέας περνά πάλι, αυτή τη φορά μόνος του, από Χάρυβδη και Σκύλλα (η οποία σχετίζεται με την Ασιατική Εκάτη, η οποία σχετίζεται με την Λήληθ).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
Η Θεά Εκάτη

Η Θεά Εκάτη ανήκει στις θρησκείες των φυλών του Βορρά. Οι θρησκείες αυτές, είναι θρησκείες θλιβερές, σκυθρωπού μυστισμού και φανατικού ενθουσιασμού.

Οι μετανάστες του Βορρά, έφεραν την λατρεία στην Βοιωτία και από εκεί διαδώθηκε και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Η Εκάτη ελατρεύετο από τους Θράκες στα βάθη των σπυλαίων και θεωρείτο θεά πένθιμη. Υπήρχε όμως προς τιμήν της Ιερό και στον Πειραιά, όπου ελατρεύετο από τους εκεί εγκατεστημένους Θράκες.

Ο ύμνος εις την Εκάτη, περιλαμβάνεται στον έργο του Ησίοδου και αναφέρεται ότι υιοθετήθηκε από τους Ορφικούς, θεωρείται δε μεγάλη θεότητα του Ορφισμού.

Κατά την Θεογονία, γεννήθηκε από την ένωση της Αστερίας [κατά πάσα πιθανότητα της νύχτας με άστρα] και του Περσέως, θεού του φωτός και θεωρείται το μοναδικό παιδί των δύο δυνάμεων του σκότους και του φωτός.

Το όνομά της το πήρε, από το αρχαίο επίθετο του Απόλλωνα που λεγόταν Έκατος.
Εκάτη είναι η λάμπουσα από μακριά στα βάθη του ουρανού, ή αυτή που ρίχνει μακριά το φως της.

Ήταν θεότητα σεληνιακή και λατρευόταν την τελευταία ημέρα κάθε μήνα, την στιγμή που τελειώνει η παλαιά σελήνη και αρχίζει η νέα.
Την ημέρα αυτή, οι πιστοί άφηναν στους βωμούς της, κάτω από τα αγάλματά της , διάφορα φαγώσιμα, που προορίζονταν για τη θεά.

Τα κατ΄εξοχήν αγαπημένα ζώα της θεάς Εκάτης, είναι τα σκυλιά, τα σκυλιά που κατά την πανσέληνο φωνάζουν την νύχτα...

Απεικονίζεται σαν τρίμορφη, τρικέφαλη προτομή, συμβολίζοντας τις διάφορες αλλεπάλληλες όψεις της σελήνης, και η κάθε μια από αυτές παριστά την κάθε μια από τις τρεις φάσεις της.

Η Εκάτη αν και ξεκίνησε σαν άστρο λαμπρό..., που φώτιζε τους αιθέρες τις νύχτες με την λαμπρότητά του, στην πορεία φαίνεται, ότι εξέγειρε άλλες εντυπώσεις... Μάλλον καλυμμένη από τους ατμούς της σελήνης και έχοντας ωχρό φως, πέφθοντας στους τάφους, έδινε φανταστικά σχήματα σε όλα τα αντικείμενα με αποτέλεσμα να πιστεύψουν, ότι άκουγαν ήχους πνευμάτων τα οποία περιφέροντο και έτσι απέδωσαν τα φαντάσματα της ζοφερής αυτής φαντασίωσης στη θεά.

Εξ΄ αιτίας αυτών των εντυπώσεων, η Εκάτη κατέστη η θεά των φαντασμάτων και των καταχθονίων επικλήσεων. Ακόμα την συνέδεαν με την Περσεφόνη, αλλά και με τελετές μαγικές, που απευθύνοντο στις ψυχές των νεκρών.

.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

suspiria

Διάσημο μέλος

Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΚΡΟΝΟΣ

Είναι ο πιο άσχημος μύθος που έχω διαβάσει ποτέ :( :(
Εννοώ (για να μην παρεξηγούμε) οτι δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα οτι ο ουρανός βγάζει "κακία" και οτι στο τέλος τιμωρείται
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
Κατά την μυθολογία, όπως και στη ζωή μας άλλωστε, τα λάθη πληρώνονται...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kynofilos

Δραστήριο μέλος

Ο kynofilos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 448 μηνύματα.
Εκάτη
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Εκάτη, θεά της μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο, ήταν το μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερίας. Από τους γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στην γη, τη θάλασσα και τον ουρανό. Βοήθησε τη θεά Δήμητρα στην αναζήτηση της Περσεφόνης και μετά την επανένωσή τους έγινε συνοδός της Περσεφόνης και σύντροφος του Άδη. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνεια μυστήρια.

Η Εκάτη συνήθως απεικονιζόταν σε σχέδια πάνω σε αγγεία κρατώντας 2 πυρσούς. Σε αγάλματα μερικές φορές απεικονιζόταν σε τριπλή μορφή. Άλλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστή είναι Περσηίς.

Η Εκάτη είναι αρχαία ελληνική θεότητα. Από γλωσσολογικής άποψης το όνομά της φαίνεται ότι είναι ελληνικό και σχετίζεται πιθανώς με το επίθετο εκατηβόλος που αποδιδόταν στον Απόλλωνα. Υπάρχουν τίτλοι της όπως το άγγελος και το φωσφόρος. Με τον δεύτερο τίτλο πολλές φορές ονομάζεται «φορέας του φωτός» (βλ. Ευριπίδου Ελένη).

Ο ποιητής της Θεογονίας Ησίοδος αναγνωρίζει στο πρόσωπό της την πανίσχυρη Κυρία των τριων βασιλείων: γης, ουρανού και θάλασσας. Λέει, ακόμη, πως η θεά ασκούσε την κυριαρχία της από την εποχή των Τιτάνων πριν πάρει την εξουσία ο Ζευς και η τάξη του. Ο νέος κυβερνήτης του κόσμου την τίμησε, αφήνοντάς την στο αρχικό μεγαλείο της.

Η Εκάτη βοηθά τους πολεμιστές στον πόλεμο και τους βασιλείς στην απονομή της δικαιοσύνης. Φέρνει τιμές στους αθλητικούς αγώνες, παραστέκει τους κυνηγούς και τους ψαράδες και μαζί με τον Ερμή, προστατεύει τα κοπάδια. Τέλος, αποκαλείται κουροτρόφος.

Σημαντική είναι η παρουσία της στον περίφημο μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης». Όπως και η Δήμητρα, ακούει τη φωνή του απαχθείσας κόρης. Τη συναντά κρατώντας φως στο χέρι της και ρωτάει τον απαγωγέα με λόγια που ανήκουν στη Δήμητρα, σύμφωνα με μια ορφική απόδοση ομηρικού ύμνου. Ο ποιητής μας λέει πως και οι δύο πηγαίνουν να βρουν τον Ήλιο, τον αυτόπτη μάρτυρα. Υφίστανται δύο αποδόσεις του μυθολογήματος. Στη μία πρωταγωνιστεί η Δήμητρα και στην άλλη η Εκάτη, που πηγαίνει μάλιστα και στον Κάτω Κόσμο για να αναζητήσει την Περσεφόνη. Αφού συναντηθούν η μητέρα με την κόρη, η Εκάτη εμφανίζεται για άλλη μια φορά στον ύμνο, για να παραλάβει την Κόρη και να μείνει για πάντα μαζί της. Η Εκάτη και η Περσεφόνη είναι το ίδιο αδιαχώριστες, όπως η Περσεφόνη και η Δήμητρα. Σύμφωνα με τον ύμνο, η Γαία, η Μητέρα Γη, δεν έχει καμία σχέση με τη Δήμητρα, καθώς θεωρείται συνένοχη του απαγωγέα.

Ο Αισχύλος τη συνδέει με τη Σελήνη και την παρουσιάζει ως Άρτεμι-Εκάτη, ενώ ο Ευριπίδης τη θεωρεί κόρη της Λητούς, και πρώτος στη Μήδεια την παρουσιάζει ως θεά προστάτιδα των μαγισσών. Η Εκάτη λοιπόν συνδέεται και συνταυτίζεται με τη Δήμητρα, την Περσεφόνη, τον Ερμή και τον Κάτω Κόσμο, τη Γη, τον Πάνα, την Κυβέλη και τους Κορύβαντες, τις Χάριτες στη μορφή που έχει ως προστάτις των καλλιεργειών και της γης. Ως Άρτεμις Ευπλοία αποκτά θαλάσσιο χαρακτήρα και συνδέεται με το ναυτικό επάγγελμα.

Η σχέση της Εκάτης με την Άρτεμι γίνεται φανερή από ένα μύθο του Εφέσου. Επειδή η γυναίκα του Εφέσου υποδέχθηκε άσχημα τη θεά και της αρνήθηκε τη φιλοξενία, η Άρτεμις τη μεταμόρφωσε για λίγο σε σκύλο. Όταν όμως πήρε πάλι την ανθρώπινη μορφή της, η γυναίκα του Εφέσου ένιωθε τόσο ντροπιασμένη, ώστε κρεμάστηκε. Η θεά την επανέφερε στη ζωή και εκείνη πήρε το όνομα της Εκάτης. Άγαλμα της Εκάτης είχε στηθεί κοντά στο ναό της Εφεσίας Αρτέμιδος.

Στους ύστερους χρόνους δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη χθόνια υπόστασή της και στις μαγικές της ιδιότητες. Τότε εμφανίστηκε με τρομακτική μορφή όπως η Μέδουσα και οι Ερινύες. Με την εκδοχή αυτή συνδέονται οι οικιακοί καθαρμοί, τα οξυθύμια, με τα οποία διώχνονταν από το σπίτι τα κακά πνεύματα. Αφιερωμένος στην Εκάτη ήταν ο χώρος που βρισκόταν μπροστά από την πύλη του ναού, της πόλης ή του οίκου. Λατρευόταν για τις μαγικές της κυρίως ιδιότητες, για τη δύναμη που είχε να κρατάει μακριά από την καθημερινή ζωή το κακό.

Στον ελληνικό κόσμο η κλασική μορφή της Εκάτης στέκει αυστηρή και παράξενη, ανάγλυφη πάνω σε ένα τρίγωνο, με τα πρόσωπά της στραμμένα σε τρεις κατευθύνσεις. Οι Έλλνες προσπάθησαν να απαλλαγούν από την αυστηρότητα αυτών των αγαλμάτων διασπώντας την τρισυπόσταση θεότητα σε τρεις παρθένες χορεύτριες. Στις μεταγενέστερες εποχές, επέμειναν εντονότερα στην τρισυπόστατη όψη της θεότητας από ό,τι στην κλασική εποχή του Ησίοδου. Το γεγονός πως τα Εκάτεια τελούνταν σε τρίστρατα και πως αυτοί οι τόποι ήταν ειδικά αφιερωμένοι στην Εκάτη δεν αντιστρατεύεται στην ησιοδική ή κοσμική σύλληψη του αριθμού τρία. Όλα τα τρίστρατα προβάλλουν ξεκάθαρα τη δυνατότητα διαίρεσης του κόσμου σε τρία μέρη. Ταυτόχρονα η Εκάτη, ως κυρία των πνευμάτων, προειδοποίησε τους Έλληνες πως μια τριπλή διαίρεση θα δημιουργούσε αναγκαστικά δίπλα στον οργανωμένο κόσμο του Δία μια χαοτική περιοχή, στην οποία θα συνέχιζε να υπάρχει το αμορφοποίητο μέρος του αρχέγονου κόσμου ως Κάτω Κόσμος. Οι Έλληνες θεώρησαν πως η τριπλότητα της Εκάτης ήταν κάτι υποχθόνιο.

Σε προγενέστερες περιόδους, πριν ακόμη απολιθωθούν τα τρία πρόσωπα της Εκάτης στα γνωστά Εκάτεια, αυτές οι τρεις όψεις φαίνεται πως αποτελούσαν πολλές μορφές ή βασίλεια του κόσμου, πολλές δυνατές εξελίξεις της μιας και ίδιας συμπαγούς ιδέας. Έτσι, στη μορφή αυτής που προφανώς είναι η μικρότερη των θεαινών, η κατώτερη από τις τρεις, διακρίνεται μια εσωτερική σχέση ανάμεσα στη Δήμητρα, την Κόρη και την Εκάτη. Από εδώ πηγάζει και η προφανής ιδέα του μυθολογήματος, όπως ξεδιπλώνεται στον ύμνο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B7

Είναι ο πιο άσχημος μύθος που έχω διαβάσει ποτέ :( :(
Εννοώ (για να μην παρεξηγούμε) οτι δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα οτι ο ουρανός βγάζει "κακία" και οτι στο τέλος τιμωρείται

Ο Ουρανός θέλησε να σταματήσει την Δημιουργία της Γαίας, όπως και ο Κρόνος μετά απ' αυτόν.

Φαίνεται ότι είναι κανόνας η εξέλιξη και όποια δύναμη γίνεται τροχοπέδη, παραμερίζεται.

Είναι φυσικό για την ανθρώπινη αντίληψη να αντιλαμβάνεται την δημιουργική δύναμη σαν ξεχωριστές καταστάσεις δημιουργίας, με κατάργηση της προηγούμενης και έναρξη της επόμενης.

Πιστεύω ότι στην πραγματικότητα η δημιουργική δύναμη είναι μόνο δημιουργική, αναγνωρίζοντας την ανθρώπινη αδυναμία μου να κατανοήσω την καταστροφή σαν δημιουργία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top