Έκτρωση μετά από βιασμό

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Whatever, εγώ είπα τι πιστεύω. Τι στιγμή που πρόκειται ουσιαστικά για φόνο, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος παράγοντας που να τον δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό ηθικά. Αν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο το θεωρώ καταδικαστέο. Και σχετικά με τα περί αγάπης που λέει η Καλυψώ, το παιδί δεν παύει να είναι και της κοπέλας, οφείλει να το αγαπήσει. Δεν έχει σημασία αν το επέλεξε ή όχι, πρόκειται για μια νέα ζωή την οποία δεν μπορούμε να τερματίσουμε απλά και μόνο επειδή οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι σάπιες.

Ναι βρε καρδιά μου, αλλά αν δεν μπορέσει να το αγαπήσει, ποιος θα μπορέσει να την κατηγορήσει; :/:

Και στην τελική, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Tetragrammaton

Διάσημο μέλος

Ο Site Bot αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Συνταξιούχος και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,671 μηνύματα.
Ναι βρε καρδιά μου, αλλά αν δεν μπορέσει να το αγαπήσει, ποιος θα μπορέσει να την κατηγορήσει; :/:

Και στην τελική, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω...
Α, για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό μην παρεξηγούμαι. Δεν είπα ότι θα κατηγορήσω κάποια κοπέλα που θα το κάνει. Εξάλλου θα βρίσκεται σε τέτοιο σοκ που ότι αποφάσεις και να πάρει είναι δικαιολογημένες. Απλώς λέω ότι αν ερωτηθώ σε αντίστοιχη κατάσταση για τη γνώμη μου, θα είμαι ενάντια σε αυτό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Σύμφωνοι, αλλά από που κι ως που το γεγονός ότι θα προκύπτουν άβολες καταστάσεις καθιστά ηθικό το να αφαιρέσεις τη ζωή του παιδιού;

Ποιανού παιδιού ακριβώς φίλε Tetragrammaton? (Για να μην τρελαθούμε και τελείως δηλαδη.)

Συγνώμη που τα παίρνω κι άσχημα μάλιστα (ελπίζω να μην παραβιάζω κανόνες του forum), αλλά εν καιρώ ειρήνης ο βιασμός, η παιδεραστία και το εμπόριο ναρκωτικών πιστεύω ότι θα έπρεπε να τιμωρούνται όπως και η προδοσία εν καιρώ πολέμου, ίδια διαδικασία, ίδια ποινή.

Παιδί είναι αυτό που γεννιέται, μετά τη γέννηση του, και το οποίο έχει συλληφθεί έστω και κατά λάθος αλλά οπωσδήποτε μετά από συναινετική "διαδικασία".

Αν το να ξαναζεί μια κοπέλα το βιασμό της κάθε στιγμή στα μάτια ενός παιδιού φαντάζει "άβολο" τότε μήπως και στο λιμάνι της Σμύρνης το '22 είχαμε τελικά "συνωστισμό"? που έλεγε και ένα γνωστό μου σχολικό εγχειρίδιο?

Μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα βιασμού έχει κάθε δικαίωμα και θα πρέπει να έχει όλες τις δυνατότητες να εξαλείψει κάθε ανάμνηση του, κάθε ίχνος του, κάθε "προϊόν εγκλήματος". Γιατί μόνο έτσι έχει μια κάποια πιθανότητα να προχωρήσει και αν είναι πάρα πολύ δυνατή να συγχωρήσει. Και σαφώς το κοινωνικό σύνολο έχει κάθε υποχρέωση να τη διευκολύνει προς αυτή την κατεύθυνση ούτως ώστε να έχει την ευκαιρία να αποκτήσει παιδί όταν, όποτε και με όποιον θέλει.

Αλήθεια, να θυμίσω ότι οι ομαδικοί βιασμοί αποτελούν μέσο εθνοκάθαρσης σε διακοινοτικές συγκρούσεις σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά ακόμα και δίπλα στην πόρτα μας? Αρκεί να θυμηθούμε τις συγκρούσεις σε Σερβία-Κροατία-Βοσνία-Ερζεγοβίνη μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στη δεκαετία του '90 και τους βιασμούς που χρησιμοποιήθηκαν συστηματικά ως μέσο εθνοκάθαρσης μεταξύ των αντιπάλων.
Το να έχει μια γυναίκα το παιδί του εχθρού αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα ψυχολογικού πολέμου ενάντια στον αντίπαλο. Για κάθε γυναίκα που έχει πέσει θύμα βιασμού, ο δράστης τί άλλο μπορεί να είναι από "εχθρός"?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Α, για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό μην παρεξηγούμαι. Δεν είπα ότι θα κατηγορήσω κάποια κοπέλα που θα το κάνει. Εξάλλου θα βρίσκεται σε τέτοιο σοκ που ότι αποφάσεις και να πάρει είναι δικαιολογημένες. Απλώς λέω ότι αν ερωτηθώ σε αντίστοιχη κατάσταση για τη γνώμη μου, θα είμαι ενάντια σε αυτό.

Ωχ, ρε συ σορρυ δεν μίλησα για σένα συγκεκριμένα... :redface:
Το σχόλιό μου πήγαινε σε όσους βρεθούν να κατηγορήσουν την κοπέλα για την όποια επιλογή της- είναι εύκολο να κρίνουμε όταν βρισκόμαστε απ' έξω από τον χορό
:(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Τι στιγμή που πρόκειται ουσιαστικά για φόνο, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος παράγοντας που να τον δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό ηθικά. Αν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο το θεωρώ καταδικαστέο.

Κρίνεις κάτι ηθικά και το καταδικάζεις μόνο και μόνο για αυτό.
Ο Αριστοτέλης έχει αναλύσει άψογα την αρετή της ηθικής και περιγράφει πως ουσιαστικά την ενσαρκώνει αυτός που έχει αναπτύξει την απαραίτητη διανοητική αρετή της φρόνησης.
Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως εγωιστικά όντα, πράγμα το οποίο τους κάνει να μην μπορούν να φερθούν απόλυτα ηθικά σωστά.
Ποιος είναι πραγματικά ελεύθερος και κατά συνέπεια ηθικά υπεύθυνος για τις αποφάσεις και τις πράξεις του;
Καλός ο αλτρουισμός, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δυσεύρετος.

Και τα λέει αυτά ένα άτομο που σε ό,τι κι αν κάνει οδηγείται από το συναίσθημα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fielda

Πολύ δραστήριο μέλος

Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
Πραγματικά μου φαίνεται απίστευτα δύσκολο να μπορέσει μία γυναίκα να σταθεί στα πόδια της μετά από μία τέτοια εμπειρία τόσο σύντομα κιόλας (9 μήνες που διαρκεί η εγκυμοσύνη είναι μικρό χρονικό διάστημα κατά τη γνώμη μου για να ξεπεράσεις ένα τόσο τραγικό συμβάν). Πώς θα είναι σε θέση να μεγαλώσει και να φροντίσει παιδί κιόλας; Ειδικά αν το παιδί έγινε με αυτό τον τρόπο.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την ψυχολογία μιας γυναίκας που έχει βιαστεί. Δεν είναι μόνο οι σωματικές αλλά κυρίως οι ψυχικές πληγές που δεν μπορούν να επουλωθούν καθόλου εύκολα. Θα μου φαινόταν απολύτως λογικό να μη θέλει μία γυναίκα να κρατήσει ένα παιδί το οποίο είναι προϊόν βιασμού. Οι λόγοι αυτοί που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ναι, θα είναι και κομμάτι της γυναίκας αλλά δεν παύει να είναι και κομμάτι του βιαστή, πώς μπορείς να το αγνοήσεις;

Μακάρι καμία γυναίκα να μη βρεθεί σε αυτή τη θέση ποτέ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kleftra

Διάσημο μέλος

Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
To πρώτο που γίνεται στα νοσοκομεία στα θύματα βιασμού που το καταγγέλουν και καταφεύγουν εκεί για τις πρώτες βοήθειες είναι εξετάσεις για aids και το χάπι της επομένης προληπτικά ώστε να σταματήσουν την οποιαδήποτε εγκυμοσύνη.

Οι περιπτώσεις που κάποια κυοφορεί το παιδί του βιαστή της είναι συνήθως αυτές που δεν καταγγέλονται και στατιστικά βιασμοί χρόνιοι και κατά συρροή που το ίδιο θύμα έχει αποκτήσει ενοχικό ρόλο απέναντι στο περιβάλλον, το σώμα του και την πιθανή εγκυμοσύνη.Οπότε όχι μόνο δεν κάνει έκτρωση αλλά καταλήγει να αποκρύπτει το γεγονός μέχρι να μαθευτεί τυχαία όταν είναι πολύ αργά ή μέχρι να γεννήσει πάντα κρυφά και να παρατήσει κάπου το νεογέννητο.Βέβαια αυτές οι περιπτώσεις των χρόνιων βιασμών και της σύνδεσης της ψυχολογίας του θύματος με το θύτη θα μπορούσε να τις αναλύσει καλύτερα ένας ψυχολόγος(μοναχέ είσαι εδώ?)

Ας παρουμε όμως την περίπτωση που δεν ανήκει στο συνήθως και στο στατιστικά.Κάποιας που βιάζεται μια φορά,δεν το καταγγέλει και κυοφορεί.
Είδα κάποιους να υπερασπίζονται το δικαίωμα του αγέννητου στη ζωή και να προτρέπουν σε υιοθεσία.
Το θεωρείται εφικτό σε όλες τις περιπτώσεις?
Αν το θύμα είναι μια 13χρονη ανήλικη θα πρέπει να υποβάλλει το σώμα και το μυαλό της στην διαδικασία της γέννας και της μητρότητας?
Αν είναι μια 19χρονη φοιτήτρια?
Αν είναι η οποιαδήποτε γυναίκα ανεξαρτήτου ηλικίας που ΔΕΝ επέλεξε να έχει παιδί?
Το δικό της δικαίωμα στην ζωή που είναι?
Κάποιος αποφάσισε με το έτσι θέλω να μπει στο σώμα της και ο ίδιος κάποιος θα αποφασίσει για την μετέπειτα ζωή της?

Όλα αυτά τα βιντεάκια που κυκλοφορούν με τα έμβρυα να προσπαθούν να αντισταθούν κατά την άμβλωση είναι πράγματι σπαραξικάρδια.
Θα είναι όμως σίγουρα πολύ πιο συγκλονιστικά αλλά απαγορεύεται να κυκλοφορήσουν βιντεο μιας γυναίκας να προσπαθεί να αντισταθεί στον/στους βιαστή/ές της.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Ισχύουν τα ίδια δηλαδή σε κάθε περίπτωση ανεπιθύμητης - ατυχηματικής εγκυμοσύνης (π.χ. μια 14 χρονη που μαθαίνει τι είναι συνουσία ή μία 30χρονη που δεν σκοπεύει να γίνει μάνα γιατί έχει καριέρα την οποία θα πρέπει να παρατήσει κλπ κλπ κλπ) ή τότε αλλάζουν οι απόψεις; Ισχύουν τα ίδια σε κάθε περίπτωση που η "μητέρα" θα κοιτάζει το παιδί και θα σκέφτεται την κόλαση με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο είτε επειδή υπέστηκε βιασμό είτε γιατί υπέστηκε επιλόχεια κατάθλιψη είτε για άλλο λόγο;

Αυτό που δηλαδή κάνει τις απόψεις να διαφέρουν σε περίπτωση βιασμού είναι η βία με την οποία έγινε η ερωτική πράξη ώστε να αφαιρείται κάθε δυνατότητα επιλογής της μητέρας-θύματος αν θα προσέξει ή όχι να μη μείνει έγκυος; Η βία δηλαδή είναι ο καθοριστικός παράγοντας; Αν η ερωτική πράξη ήταν συναινετική και ο σύζυγος ασκεί βία με άλλους τρόπους στη γυναίκα και κατά 90% θα ασκεί βία και στο παιδί που θα γεννηθεί αλλάζουν οι απόψεις;

Το παιδί - προϊόν βιασμού θα προέρχεται από τους γαμέτες ενός βιαστή, θα κουβαλά το γενετικό του υλικό. Αυτό είναι; Αν ο πατέρας του μικρού Κωστάκη (παράδειγμα) που γεννήθηκε και ήταν προϊόν έρωτα μετά τη γέννηση του μικρού Κωστάκη αρχίζει να βιάζει τη γυναίκα του με τον πιο αισχρό τρόπο ο μικρός Κωστάκης θα πρέπει να θανατωθεί επειδή θα θυμίζει στη μητέρα του το πρόσωπο του βιαστή της;

Αν η βάση στην οποία μπορεί να στηριχθεί κανείς για να αποφασίσει είναι η ψυχολογία της γυναίκας και αν πιστεύει κανείς ότι το να εξαναγκάζεται να κρατήσει ένα παιδί που δεν θέλει είναι βασανιστήριο είναι και ένα άλλο ερώτημα. Επιτρέπεται/ δικαιολογείται στην ίδια βάση η αυτοκτονία μετά από βιασμό; Μπορεί κάποιος να εξαναγκάσει την Χ να ζήσει αν μετά από βιασμό δεν μπορεί να ανεχτεί το σώμα της, της προκαλεί αηδία, και δεν μπορεί ψυχολογικά να ξεπεράσει ό,τι της συνέβη;

(Ρωτώ για τους δικούς μου χαζούς λόγους: πήγα σε ένα interview για διορισμό σε μια θέση που έβαλα στο μάτι στο δημόσιο, με ρώτησαν σχετικά, απάντησα ό,τι κι εδώ - πάνω στο άγχος βασικά εκείνο μου'ρθε...και τους εκνεύρισα. Εκτός από το ότι μάλλον δεν πρέπει να περιμένω τα αποτελέσματα ψάχνω μήπως υπάρχει τρόπος να εξιλεωθώ πνευματικά :P )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BeyondTheInvisible

Νεοφερμένος

Η fuku αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 95 μηνύματα.
Είμαι κατά της άμβλωσης παρόλαυτα δεν θα μπορούσα να κατακρίνω κάποια κοπέλα που θα το έκανε αφού είχε υποστεί έναν βιασμό.... είναι όπως είπε και κάποιος παραπάνω έξω από τον χορό πολλά μπορούμε να πούμε... ουτε υποθετικά μπορώ να κάνω στον εαυτό μου αυτήν την ερώτηση γιατί είναι κάτι που αν δεν τον βιώσεις δεν μπορείς να δώσεις και μια απάντηση...

Πιστεύω (χωρίς βέβαια και αυτό να ειναι απόλυτο) πως είναι πολλοί οι παράγοντες για να κρατήσεις ένα παιδί που έρχεται στον κόσμο απρόοπτα... πολλοί είναι οι γονείς που δεν είναι ετοιμοι από πολλές απόψεις για την άφιξη ενός παιδιού στην ζωή τους... πόσο μάλλον όταν είναι προιόν ενός βιασμού... ένα παιδί πρέπει να είναι αποτέλεσμα ώριμης απόφασης και επιλογής και όχι τυχαίο γεγονός.

Το ερώτημα είναι αν η μητέρα το θέλει? η μήπως και αν είναι σε θέση να το μεγαλώσει?

Εμένα η εκδοχή της υιοθεσίας δεν είναι κάτι που με βρίσκει κατά...
Πολλά ζευγάρια θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί γιατί δεν μπορούν να κάνουν... όπως και πολλοί είναι οι γονείς ποθ κάνουν παιδιά απερίσκεπτα χωρίς να μπορουν όχι απλα να τα συντηρήσουν αλλά ακομα και να τα μεγαλώσουν σωστά.

Έχω ένα γνωστό ζευγάρι που πρόσφατα υιοθέτησε ενα μικρό κοριτσάκι μηνών... το οποίο οι γονείς όχι απλά δεν ήθελαν αλλά το κακομεταχειρίζονταν... έβλεπες στο κορμάκι του σημάδια από σβησμένα τσιγάρα... και όταν το μωρό άλλαξε χέρια από την μάνα στην κοπελιά που το υιοθέτησε έστρεψε το βλέμμα του από κείνην και αγκάλιασε την κοπελιά... και είναι μόλις μηνών. Και όμως έχει το ένστικτο να καταλάβει που είναι ασφαλές...

Είναι καλύτερα ένα παιδί να μεγαλώσει εκεί που θα το αγαπήσουν και άν του δοθεί η σωστή παιδεία μεγαλωνοντας θα καταλάβει πως αυτό ήταν το καλύτερο για κείνο. Μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί όχι αυτή που το φέρνει στο κόσμο. Και αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές εμπρακτα γύρω μας.


Στην περιπτωση δε αυτή αν η μητέρα δεν θέλει να κάνει άμβλωση αλλά ουτε και να το δώσει για υιοθεσία ίσως ένας ψυχολόγος να βοηθούσε την μητέρα να συνειδητοποιήσει πως μπορεί ο τρόπος που αυτο το παιδί δημιούργηθηκε είναι ο χειρότερος αλλά δεν πάυει να είναι ένα κομμάτι απο κείνην... μια ψυχή...

Και αναρωτιέμαι... μήπως δεν θα πρέπε να σκεφτούμε μόνο την μάνα αλλά και το ίδιο το παιδι? όταν αυριο μεθαύριο θα ρθει στον κόσμο... δεν θα μάθει ποτέ από που προήλθε? Πρέπει να το μάθει? Και αν ναι πως θα το αντιμετωπίσει στην πορεία και το ίδιο???

Αχ είναι τοσο δύσκολη η οποιαδήποτε απόφαση και εχει χιλιάδες παραμέτρους που κανείς μας δεν μπορεί να τους σκεφτεί όλους...
Εύχομαι να μην τύχει ποτέ σε κανέναν μας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Κατ'αρχήν να πω ότι δεν έχω απάντηση. Και σε αυτήν την περίπτωση όπως και στις άλλες θεωρώ ότι η γυναίκα είναι αυτή που αποφασίζει τι θα κάνει.
το παιδί δεν παύει να είναι και της κοπέλας, οφείλει να το αγαπήσει.
Κανείς δεν αγαπά επειδή οφείλει γιατί η αγάπη δεν έχει πρέπει. Υπάρχουν μανάδες που δεν αγάπησαν τα παιδιά τους ακόμα και κάτω από κανονικές συνθήκες. Το να το συνειδητοποιείς και να μην το φέρνεις στον κόσμο εμπεριέχει στοιχεία ευθύνης.
Εμένα η εκδοχή της υιοθεσίας δεν είναι κάτι που με βρίσκει κατά...
Πολλά ζευγάρια θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί γιατί δεν μπορούν να κάνουν... όπως και πολλοί είναι οι γονείς ποθ κάνουν παιδιά απερίσκεπτα χωρίς να μπορουν όχι απλα να τα συντηρήσουν αλλά ακομα και να τα μεγαλώσουν σωστά.

Έχω ένα γνωστό ζευγάρι που πρόσφατα υιοθέτησε ενα μικρό κοριτσάκι μηνών... το οποίο οι γονείς όχι απλά δεν ήθελαν αλλά το κακομεταχειρίζονταν... έβλεπες στο κορμάκι του σημάδια από σβησμένα τσιγάρα... και όταν το μωρό άλλαξε χέρια από την μάνα στην κοπελιά που το υιοθέτησε έστρεψε το βλέμμα του από κείνην και αγκάλιασε την κοπελιά... και είναι μόλις μηνών. Και όμως έχει το ένστικτο να καταλάβει που είναι ασφαλές...

Είναι καλύτερα ένα παιδί να μεγαλώσει εκεί που θα το αγαπήσουν και άν του δοθεί η σωστή παιδεία μεγαλωνοντας θα καταλάβει πως αυτό ήταν το καλύτερο για κείνο. Μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί όχι αυτή που το φέρνει στο κόσμο. Και αυτό έχει αποδειχτεί πολλές φορές εμπρακτα γύρω μας.
Ενώ συμφωνώ θεωρώ ότι όλα αυτά είναι τύχη. Θα μπορούσε επίσης να υιοθετηθεί ένα παιδί από ένα δυσλειτουργικό ζευγάρι που θα τσακίσει την ζωή του παιδιού.

Αν πιστέψει επίσης κανείς ότι το παιδί στην κοιλιά νοιώθει όλα τα συναισθήματα της μάνας και τους πόνους, πόση πρέπει να είναι η δύναμη αυτής της γυναίκας και η αγάπη που θα βρει μέσα της για να αντιστρέψει ότι υστερία/ φόβο/ πόνο/ απελπισία έχει βιώσει το παιδί όταν μεγάλωνε στην κοιλιά της?

Και να πω κάτι γενικότερο για την έκτρωση. Αν το δούμε ηθικά ούτε το μογγολάκι πρέπει να κάνεις έκτρωση γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποια είναι η θέση του στο κόσμο και ποιά θα ήταν τα πράγματα που θα έκανε αν ζούσε. Όχι ίσως επιστημονικά αλλά συναισθηματικά ή πρακτικά...
Είναι εύκολο να βαφτίζουμε ηθικό ότι θεωρούμε προσωπικά σωστό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BeyondTheInvisible

Νεοφερμένος

Η fuku αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 95 μηνύματα.
Γι αυτό lugar μου είπα πως θα μεγαλώσει καλύτερα εκεί που θα το αγαπήσουν... και όχι απλα θα το υιοθετήσουν.

Εκτός αυτού ποιο θεωρείται δυσλειτουργικό ζευγάρι... μήπως όλοι μας μεγαλώσαμε σωστά??? και ποιος κρίνει το σωστό και το λάθος... μήπως οι δικοί μας γονείς δεν έκαναν λάθη??? μήπως εμείς αύριο μεθαύριο δεν θα κάνουμε λάθη στα δικά μας παιδιά???

Είναι εύκολο να βαφτίζουμε ηθικό ότι θεωρούμε προσωπικά σωστό.

εκεί ακριβώς βρισκεται η απάντηση σε όλους... το ηθικά σωστό είναι καθαρά υποκειμενικό για τον καθένα...

Γιαυτό και στο τέλος πρόσθεσα πως είναι χιλιάδες οι παραμετροι για μια τετοια απόφαση
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Δεν ήταν πάντως απάντηση σε σένα, και γι αυτό είπα και ότι συμφωνώ με το post σου.
'Ηταν σχόλιο για την ευκολία που όλοι λένε "δώσε το για υιοθεσία" σαν να είναι πανάκεια, όχι δεν είναι. Ως μάνα πάλι μέσα σου "εγκαταλείπεις" ένα παιδί στην μοίρα του- για το αν είναι καλή ή κακή μοίρα δεν μπορείς να ξέρεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Οταν ο ερχομος ενος παιδιου ειναι ανεπιθυμητος για τον οποιονδηποτε λογο και δη και αυτον του βιασμου, ποιος ειναι αυτος που θα το κρινει ηθικο ή ανηθικο..?! Ο "απεναντι"?!
Σε καμμια περιπτωση δε θα εξισωνα την εκτρωση με φονο....
Αυτο που εχει σημασια στη συγκεκριμενη περιπτωση που συζηταμε, αυτη της εκτρωσης, ειναι η ψυχολογια της οποιας κοπελας...
Το να συνεχιστει μια κυηση για λαθος λογους και κυριως ηθικοπλαστικους, ειναι ο,τι χειροτερο για την ψυχικη της υγεια και το μελλον του παιδιου...
Προσωπικα, θα στηριζα και θα σεβομουν την οποια αποφαση επαιρνε καποιο δικο μου προσωπο, που θα βρισκοταν σε μια τετοια θεση..
Δεν ξερω πως θα αντιδρουσα, εαν εγω βρισκομουν σε μια τετοια κατασταση...Οι παραγοντες που θα επηρεαζαν την αποφαση μου ειναι πολλοι...Οπως..σε ποια φαση ζωης και ηλικια βρισκομουν, και πανω απο ολα πως θα αισθανομουν εγω και μονο περι του ερχομου αυτου του παιδιου κατω απο αυτες τις πολυ ιδιομορφες συνθηκες....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Palladin

Διάσημο μέλος

Η Palladin αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,415 μηνύματα.

Δεν ξερω πως θα αντιδρουσα, εαν εγω βρισκομουν σε μια τετοια κατασταση...
εγώ πάντως είμαι σίγουρη, ότι θα έκανα άμβλωση:/:
βασικά δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
εγώ πάντως είμαι σίγουρη, ότι θα έκανα άμβλωση:/:
βασικά δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι

Αυτη τη στιγμη, εαν με ρωτουσε καποιος και καθαρα σε θεωρητικο επιπεδο, ακριβως το ιδιο θα απαντουσα...
Αλλα επειδη ακριβως ο εαυτος μας δεν παυει να μας εκπλησσει ποτε..αφηνω μια πιθανοτητα στο να επαιρνα την αποφαση να το κρατησω...Μπορει να ειναι μικρη, αλλα νοιωθω πως υπαρχει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vendetta

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Thor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών, επαγγέλεται Ξεναγός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,275 μηνύματα.
Η λογικη κραταω το παιδι με σκοπο να το δωσω για υοθεσια που διαβασα, μου ακουγετε εντελος λαθος. Με πιο δικαιωμα καταδικαζω ενα παιδι να ερθει στον κοσμο για να το απαρνιθω, να το δωσω σε καπιο ορφανοτροφειο και να μεινει εκει μεχρι και εαν βρεθουν καπιοι να το υοθετισουν, και ακομα και αν βρεθουν, αν πληρουνται ολες οι προηποθεσεις οστε αυτο το παιδι να μην πει καπια στιγμη, η ακομα χοιροτερα να χει με την σκεψη "καπιοι με απαρνηθικαν, αυτοι οι ανθρωποι που τοσο με αγαπανε με αγαπησαν επειδη καπιοι με πεταξαν" και οτι αλλο μπορει να σκευτετε ενα παιδι απο υοθεσια.

Νταρκ δε συμφωνώ σε αυτό το σημείο...Το υπόλοιπο ποστ σου είναι μία χαρά...
Η υιοθεσία είναι μία πραξή - διαδικασία με την οποία συμφωνώ απόλυτα...Είναι μία λύση σε περιπτώσεις ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης...Σκέψου ότι υπάρχουν κοπέλες οι οποίες μικρές σε ηλικία μένουν έγκυες...Ωστόσο δεν μπορούν σε τόσο μικρή ηλικία να μεγαλώσουν μία ζωή...Υπάρχουν γυναίκες που μένουν έγκυες και ζουν σε άθλιες συνθήκες και σκέφτονται ότι δεν μπορούν να προσφέρουν στο παιδί τους τη ζωή που θα θέλανε...Υπάρχουν γυναίκες οι οποίες αντιμετωπίζουν μία κατάσταση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης επειδή βιάστηκαν όπως λέει και το θέμα μας και αρνούνται λόγω ηθικών και θρησκευτικών λόγων να κάνουν έκτρωση...
Οι εννέα μήνες βέβαια μπορούν να αλλάξουν ολοκληρωτικά την απόφαση όλων των παραπάνω, γιατί χρειάζονται αρκετή υπομονή, όπως χρειάζεται και μεγάλη δύναμη να αποφασίσεις να δώσεις το παιδί σου και μάλιστα χωρίς καν να το γνωρίσεις (...τύψεις, περιέργεια στη συνέχεια...)...Ωστόσο το παιδί αυτό θα μεγαλώσει μέσα σε ένα πιο υγιές οικογενειακό περιβάλλον...

Whatever, εγώ είπα τι πιστεύω. Τι στιγμή που πρόκειται ουσιαστικά για φόνο, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος παράγοντας που να τον δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό ηθικά. Αν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο το θεωρώ καταδικαστέο. Και σχετικά με τα περί αγάπης που λέει η Καλυψώ, το παιδί δεν παύει να είναι και της κοπέλας, οφείλει να το αγαπήσει. Δεν έχει σημασία αν το επέλεξε ή όχι, πρόκειται για μια νέα ζωή την οποία δεν μπορούμε να τερματίσουμε απλά και μόνο επειδή οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι σάπιες.

Οι λέξεις "οφείλω" και "αγάπη" δε συμβαδίζουνε...Τι σημαίνει οφείλει να το αγαπήσει...Εάν δεν της έρχεται αυθόρμητα ένα τέτοιο συναίσθημα από την αρχή πιθανόν να μην αναπτυχθεί ποτέ στη συνέχεια και οι συνέπειες να είναι πολύ άσχημες...

Αν το να ξαναζεί μια κοπέλα το βιασμό της κάθε στιγμή στα μάτια ενός παιδιού φαντάζει "άβολο" τότε μήπως και στο λιμάνι της Σμύρνης το '22 είχαμε τελικά "συνωστισμό"? που έλεγε και ένα γνωστό μου σχολικό εγχειρίδιο?
Το να έχει μια γυναίκα το παιδί του εχθρού αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα ψυχολογικού πολέμου ενάντια στον αντίπαλο. Για κάθε γυναίκα που έχει πέσει θύμα βιασμού, ο δράστης τί άλλο μπορεί να είναι από "εχθρός"?

Το παραπάνω είναι νομίζω και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο μία γυναίκα μπορεί να αποφασίσει να μη γεννήσει αυτό το παιδί...Και μόνο στην ιδέα το παιδί αυτό να έχει χαρακτηριστικά του βιαστή - πατέρα του ή ακόμα και όταν το κοιτάζει η μητέρα τρομοκρατείται και το απομακρύνει από κοντά της...Σκέφτεται το βιαστή της και η ψυχολογία της καταρρακώνεται...Οπότε πως να δώσει στο παιδί αυτό τη στοργή που χρειάζεται;;;


Σε τέτοιες περιπτώσεις συμφωνώ και εγώ με τη λύση της έκτρωσης...Ζητήματα θρησκείας και ηθικής έρχονται κατά τα γνώμη μου σε δεύτερη μοίρα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
Νταρκ δε συμφωνώ σε αυτό το σημείο...Το υπόλοιπο ποστ σου είναι μία χαρά...
Η υιοθεσία είναι μία πραξή - διαδικασία με την οποία συμφωνώ απόλυτα...Είναι μία λύση σε περιπτώσεις ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης...Σκέψου ότι υπάρχουν κοπέλες οι οποίες μικρές σε ηλικία μένουν έγκυες...Ωστόσο δεν μπορούν σε τόσο μικρή ηλικία να μεγαλώσουν μία ζωή...Υπάρχουν γυναίκες που μένουν έγκυες και ζουν σε άθλιες συνθήκες και σκέφτονται ότι δεν μπορούν να προσφέρουν στο παιδί τους τη ζωή που θα θέλανε...Υπάρχουν γυναίκες οι οποίες αντιμετωπίζουν μία κατάσταση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης επειδή βιάστηκαν όπως λέει και το θέμα μας και αρνούνται λόγω ηθικών και θρησκευτικών λόγων να κάνουν έκτρωση...
Οι εννέα μήνες βέβαια μπορούν να αλλάξουν ολοκληρωτικά την απόφαση όλων των παραπάνω, γιατί χρειάζονται αρκετή υπομονή, όπως χρειάζεται και μεγάλη δύναμη να αποφασίσεις να δώσεις το παιδί σου και μάλιστα χωρίς καν να το γνωρίσεις (...τύψεις, περιέργεια στη συνέχεια...)...Ωστόσο το παιδί αυτό θα μεγαλώσει μέσα σε ένα πιο υγιές οικογενειακό περιβάλλον...

Κοιτα, δεν εχω τιποτα εναντιων της υιοθεσιας, και πολλες φορες πραγματικα "σωζει" παιδια, οπως πχ αν παθουν κατι οι φυσικοι γονεις. Αλλα η λυση ανεπιθιμιτης εγκυμωσηνςη για εμενα ειναι σε πρωτο σταδιο το χαπι της επομενης μερας, και αν δεν το προλαβουμε (ποτε δεν ξερεις πως μπορει να σου ξεφυγει...) η εκτρωση. Η οπια δεν εχω καταλαβει γιατι συνδεετε με φονο απο πολους, και γιατι ειναι εγκλημα, και γιατι δεν ειναι εγκλημα το να φερνω ενα παιδι στην ζωη, χωρις να το θελω. Δεν ειναι ολα ροδινα σε αυτην την ζωη... Πως θα ειναι για αυτο το παιδι αν ξερει οτι ειναι υιοθετιμενο; Πως θα ειναι αν δεν το ξερει και το μαθει καπια στιγμη; Πως θα ειναι για τους γονεις να ξερουν οτι φερανε στην ζωη εναν ανθρωπο που δεν μπορουσαν/ηθελαν να φροντισουν και τον εδωσαν για υιοθεσια;
Πρωσοπικα ξερω ενα κοριτσακι που ειναι υιοθετιμενο. Το εμαθε στα 14 του, αλλα ειχε ηδη φαει πολυ κοροΐδεμα απο νωριτερα, ειχε και ενα τικ, και σημερα αυτο το κοριτσακι ειναι τερμα κομπλεξικο και ακουσα οτι επισκεπτετε και ψυχιατρο, δεν ξερω βεβαια αν ισχιει αυτο, αλλα δεν μου ακουγετε καθολου απιθανο. Και ετυχε να την εχει απο λιγων μηνων μια οικογενια πολυ καλη, απο αυτες που ζηλευουν πολυ... Κιομως...
Και τυχενει να ξερω και μερικα παιδια που μεγαλωσαν σε οργανοτροφειο... δεν θελω καν να μπω στην διαδικασια για το πως και τι ειναι σημερα αυτα τα παιδια...
Αυτα τα στατιστικα εχω... Ειναι λιγα μεν, δεν λεω, και μακαρι αυτα μονο να ειναι η εξερεση στον κανονα, αλλα εχω την εντυπωση οτι ειναι το αντιθετο...
Και για σκεψου και το ακομα πιο ωραιο... 20 χρονια μετα, η μητερα εχει ξεπερασει καπως αυτην την κατασταση και αποφασιζει οτι θελει να γνωρισει το παιδι της... κανει οτι ειναι δυνατων, τυχενει να ειναι και απο πλουσια οικογενια, οποτε κερναει και λιγο λαδι καλαματας τα απαρετιτα ατομα, και παει και βρησκει το παιδι της, οταν αυτο πλεων ειναι στα 20 του... Ειτε ξερει ειτε οχι οτι ειναι υιοθετιμενο, για φαντασου να αντικριζει μπροστα του μια γυναικα που του ανακοινωνει οτι ειναι η μητερα του, και οταν ρωτισει γιατι τον/την εδωσαν για υιοθεσια να μαθει οτι ο βιολογικος του πατερας βιασε την βιολογικη του μητερα...
Προσπαθισε να μπεις σε αυτην την θεση...

Και για ανεπιθυμιτες εγκυμωσηνες ειναι λιγοτερο σαπια η κατασταση μεν, αλλα δεν νομιζω οτι ειναι καλητερη λυση η υιοθεσια απο την εκτρωση...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Αυτό που λες για τον σωματικό πόνο δεν ισχύει. Το έμβρυο κατα την άμβλωση δεν έχει αποδειχθεί 100% οτι δεν αισθάνεται τα πάντα. Και οι διαδικασίες με τις οποίες γίνεται η έκτρωση είναι ιδιαίτερα βασανιστικές για το μωρο (μια εκδοχή είναι ότι εισέρχεται στη μήτρα ένα όργανο σαν ηλεκτρική σκούπα και ρουφάει το έμβρυο κατακρεουργώντας το).
Αν προκειται για βιασμο (που ειναι το θεμα μας) δε χρειαζεται να αφεθει να προχωρησει τοσο η εγκυμοσυνη και να σχηματιστει εμβρυο.

Κοίτα όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέει, αλλά ταπεινή μου γνώμη είναι ότι καλύτερα να αφήσεις ένα παιδί να ζήσει έστω και μια ζωή που δεν θα είναι αυτό που ονειρεύεσαι για το παιδί σου παρά να το εξοντώσεις πριν καν υπάρξει
Δεν ειναι απλα "ζωη που δεν ονειρευεσαι". Θα ειναι πιθανοτατα αρκετα χειροτερη. Και μαζι και η δικη σου.

Ειμαι υπερ της δυνατοτητας επιλογης απο τη γυναικα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
νομίζω ότι για μένα το θέμα τίθεται σε διαφορετική βάση
για μένα πάντα - το τονίζω αυτό - ή θεωρείς ότι η έκτρωση είναι φόνος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ή δέχεσαι ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα της μητέρας και τελειώνει το θέμα εκεί.

Αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία, το θεωρώ υποκριτικό να λες ότι η έκτρωση είναι φόνος αλλά σε αυτή την περίπτωση ας κάνουμε ένα σκόντο.
Δηλαδή τι θα είναι τότε? Θα είναι κάθαρση? θα είναι αυτοδικία?
shit happens θα έλεγε ένας κυνικός τύπος, Live with it!
Βρες τρόπους και ξεπέρασε το, το πως δε με αφορά... η έκτρωση κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη είναι φόνος.
Άδικο γιατί δεν υπάρχει αίσθημα? Άδικο γιατί είσαι μόλις 14?
Μα η ζωή είναι άδικη .... σάμπως τα παιδάκια που πεθαίνουν από πείνα ή δίψα.. δεν είναι άδικο?

Αυτή θεωρώ θα έπρεπε να είναι η άποψη ενός ξεκάθαρου ανθρώπου ενάντια στην έκτρωση γενικώς.


Εγώ πάλι είμαι στη δεύτερη κατηγορία ανθρώπου
Αυτούς που θεωρούν ότι η έκτρωση είναι αναφαίρετο δικαίωμα της γυναίκας.
Αυτό όμως δεν είναι το θέμα προς συζήτηση εδώ.
Ομως για μένα, αν η εγκυμοσύνη είναι ή δεν είναι προϊόν βιασμού, το ίδιο και το αυτό μου κάνει όταν για κάποια είναι ανεπιθύμητη.
Θα ήθελα ρομαντικά να ελπίζω ότι όλες οι εγκυμοσύνες είναι επιθυμητές
Απ τη στιγμή που δεν είναι όμως, στηρίζω την απόφαση της κάθε γυναίκας να κάνει ό,τι καταλαβαίνει αυτή καλύτερα και σωστότερα για τον εαυτό της και κατ επέκταση και για το πλάσμα που θα έρθει
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fantasmenos

Τιμώμενο Μέλος

Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Θεολόγος και μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
Δεν ειναι απλα "ζωη που δεν ονειρευεσαι". Θα ειναι πιθανοτατα αρκετα χειροτερη. Και μαζι και η δικη σου.

Μα αν δεν είναι η "ζωή που ονειρεύεσαι" τότε είναι εξ' ορισμού χειρότερη από αυτή που ονειρεύεσαι. Και μαζί και η δική σου... :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top