Bullying: Αίτια και τρόποι αντιμετώπισης

Έχετε πέσει ποτέ θύμα bullying;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 30)
  • Ναι, με λεκτική βία.

    Ψήφοι: 13 43.3%
  • Ναι, με σωματική βία.

    Ψήφοι: 3 10.0%
  • Ναι, και με λεκτική και με σωματική βία.

    Ψήφοι: 7 23.3%
  • Όχι.

    Ψήφοι: 7 23.3%

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Αντε πες οτι το παιδι ειναι πολυ ζωηρο και καθε φορα το δερνεις.
Καταφερνεις να το εκφοβισεις ετσι ωστε να συμμαζευτει,και αυτο οσο γινεται διοτι εαν ειναι τετοιος ο χαρακτηρας του δεν θα υπολογιζει ουτως η αλλως τιποτα.Ειναι δηλαδη σαν να προσπαθεις να πεις σε καποιον που εχει μια εμμονη να μην κανει κατι.Προφανως στην πλειοψηφια των περιπτωσεων θα το ρισκαρει γνωριζοντας τις πιθανες συνεπειες.Αυτο που θα καταφερεις στο τελος ειναι το παιδι να σε δει ως τυρρανο και εκεινο τον εαυτο του ως επαναστατη.Οχι μονο δεν περνας το σωστο μηνυμα,αλλα υπαρχει κιδνυνος να βρει τροπους να ξεφυγει απο τον ελεγχο σου εντελως και να κανει οτι θελει.Με αποτελεσμα να μπλεξει,με τον εναν η τον αλλο τροπο, και εσυ να μην το παρεις καν χαμπαρι, διοτι δεν θα υπαρχει καμια επικοινωνια.

Εκτος αυτου οι γονεις που χτυπανε τα παιδια τους,παντα μου φαινονται τραγελαφικοι. Το να φωναζεις και συγκεκριμενα να βαρας ενα 10χρονο παιδι επειδη δεν εχει την συμπεριφορα που θες εσυ,αυτη του ενηλικου δηλαδη,ειναι σαν να βαρας τον σκυλο σου επειδη δεν μπορει να κανει αριθμητικη. Δεν πρεπει να ζηταει κανεις τα αδυνατα,και συνηθως ουτε καν τα "χαλασμενα" πληντυρια φτιαχνουν εαν τα κοπανησεις απλα.Τα πραγματα ειναι λιγο πιο περιπλοκα στην πραξη οποτε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,973 μηνύματα.
Εγω την ειπα τη θέση μου :

- Στερηση εξοδων
- περικοπες σε δώρα
- ποινες γυμναστικής

μπορεις να δωσεις κινητρο σε ενα παιδάκι αν κάτσει φρονιμος οτι θα του πάρεις ενα δώρο που θέλει. Οποτε υπάρχει και αυτη η επιλογη στο τραπέζι. Επισης να του πεις πως αν ειναι φρονιμος και σωστος θα πάει στο πάρτι που θέλει ή την βολτα που θέλει για παιχνιδι. Υπάρχουν αρκετες επιλογές και το ξύλο ειναι η χειροτερη.


Πχ μια ποινη γυμναστικής μπορει να ειναι 10 χιλιομετρα τρέξιμο + 100 κάμψεις σε περιπτωση που έκανε κάτι σοβαρο. Που θα σπάσει σε 5 φορές επι 2 χιλιομετρα και 20 κάμψεις κάθε φορά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

SkyBlu

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η SkyBlu αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 243 μηνύματα.
Παιδάκι μιας φίλης μου λίγο μετά που ξεκίνησε το σχολείο, όταν η μητέρα του έκανε με όμορφο τρόπο παρατήρηση για κάτι σημαντικό, άρχισε και τις έδινε μπουνίτσες στα πόδια και τσίριζε/ έκλαιγε χωρίς να σταματάει παρά την κάθε ευγενική προσπάθεια των γονιών του να το συνετίσουν με τα λόγια. Και αυτό μπορούσε να διαρκέσει για ώρες.
Άσχετο με ό.τι συζητάτε (και λίγο σχετικό), νομίζω σε αυτή την ηλικία (από τα 3 και μετά), τα παιδάκια έχουν τέτοιες εκρήξεις θυμού που μπορεί να εκφράζονται είτε με αυτοτραυματισμό είτε με επίθεση σε τρίτους. Ο ρόλος του γονέα είναι να μάθει στο παιδί να αναγνωρίζει καταρχάς το λόγο που αισθάνεται έτσι, και έπειτα να διαχειρίζεται αυτά τα έντονα συναισθήματα (θυμός, λύπη, ανυπομονησία, αδικία κ.λπ.)*. Δυστυχώς, για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα περάσει το ξέσπασμα του παιδιού, και μετά να μιλήσουν ήρεμα. Απαιτεί τεράστια υπομονή και καταλαβαίνω ότι από τη θεωρία στην πράξη υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα.

*Στην περίπτωση της φίλη σου π.χ., μπορεί το γεγονός ότι μόλις ξεκίνησε το σχολείο να του προκάλεσε άγχος, οπότε δεν ξέρω αν πρέπει να το ρίχνουμε μόνο στη μίμηση κακών προτύπων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 874453

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Μου κανει ιδιαιτερη εντυπωση που εστιασατε το θεμα στο πως θα συνετισετε ενα παιδι που ασκει μπουλιγκ κ οχι στο πως πρεπει να γαλουχηθει ενα παιδι ωστε να μην εμφανιζει παραβατικες συμπεριφορες.:oops:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

konstantinantia

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η konstantinantia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 361 μηνύματα.
1.Αντε πες οτι το παιδι ειναι πολυ ζωηρο και καθε φορα το δερνεις.
Καταφερνεις να το εκφοβισεις ετσι ωστε να συμμαζευτει,και αυτο οσο γινεται διοτι εαν ειναι τετοιος ο χαρακτηρας του δεν θα υπολογιζει ουτως η αλλως τιποτα.Ειναι δηλαδη σαν να προσπαθεις να πεις σε καποιον που εχει μια εμμονη να μην κανει κατι.Προφανως στην πλειοψηφια των περιπτωσεων θα το ρισκαρει γνωριζοντας τις πιθανες συνεπειες.Αυτο που θα καταφερεις στο τελος ειναι το παιδι να σε δει ως τυρρανο και εκεινο τον εαυτο του ως επαναστατη.Οχι μονο δεν περνας το σωστο μηνυμα,αλλα υπαρχει κιδνυνος να βρει τροπους να ξεφυγει απο τον ελεγχο σου εντελως και να κανει οτι θελει.Με αποτελεσμα να μπλεξει,με τον εναν η τον αλλο τροπο, και εσυ να μην το παρεις καν χαμπαρι, διοτι δεν θα υπαρχει καμια επικοινωνια.

2.Εκτος αυτου οι γονεις που χτυπανε τα παιδια τους,παντα μου φαινονται τραγελαφικοι. Το να φωναζεις και συγκεκριμενα να βαρας ενα 10χρονο παιδι επειδη δεν εχει την συμπεριφορα που θες εσυ,αυτη του ενηλικου δηλαδη,ειναι σαν να βαρας τον σκυλο σου επειδη δεν μπορει να κανει αριθμητικη. Δεν πρεπει να ζηταει κανεις τα αδυνατα,και συνηθως ουτε καν τα "χαλασμενα" πληντυρια φτιαχνουν εαν τα κοπανησεις απλα.Τα πραγματα ειναι λιγο πιο περιπλοκα στην πραξη οποτε.


1.Ο χαρακτήρας πλάθεται και για αυτό θα πρέπει να το μάθεις από μικρό κάποια πράγματα. Αν περιμένεις στα 10-12-15 να αντιδράσεις έτσι είναι χαμένο το παιχνίδι. Και εννοείται ότι δεν περιμένεις συμπεριφορά ενηλίκου από ένα παιδί αυτών των ηλικιών, εδώ πλέον δεν την βρίσκεις στους ίδιους τους ενηλίκους. Και αναφερόμαστε πάντα σε έλλογους γονείς, όχι σε γονείς που απαιτούν παράλογα πράγματα.
Γιατί να έχει εμμονές, τί έχεις κάνει λάθος; Το παιδί σε βλέπει ως τύραννο, όταν δεν νιώθει την αγάπη σου και νομίζει ότι του φωνάζεις χάριν γούστου. Αν δεν μάθει να σέβεται τους γονείς του, δεν θα μάθει να σέβεται κανέναν αργότερα. Επίσης, είναι καλό να ξέρει τί αποδοκιμάζεται και τί όχι αλλά και το γιατί. Κανείς δεν είπε το αντίθετο.

Το ξύλο έχει να κάνει με παιδιά προνηπιακής, και νηπιακής και κάτι ηλικίας, μετά είναι άσκοπο και εφαρμόζονται άλλες μέθοδοι ανάλογα την περίπτωση. Και μιλάμε πάντα για σοβαρά παραπτώματα και όταν δεν <<παίρνει από λόγια>> ή όταν το <<άσ' το να πάθει για να μάθει>> θα του στερήσει περισσότερα από το σκληρό αλλά καλό μάθημα που θα πάρει, αν δεν σε υπακούσει. Αλλά νομίζω οι περισσότεροι εδώ μέσα μιλάμε για παραπτώματα με άσχημες συνέπειες.

Τα παιδιά είναι ζιζάνια και εξερευνούν στις μικρές ηλικίες τα πάντα και κάποιες φορές όση πρόληψη και να κάνεις, πάντα βρίσκουν κάτι που θα σου έχει ξεφύγει και που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για την υγεία του. Άλλο περιστατικό που άκουσα, μια γυναίκα μέχρι να βγει από την τουαλέττα, το παιδί της είχε ανέβει σε μια καρέκλα και είχε πιάσει κάτι απ'το φαρμακείο του σπιτιού και το άνοιγε. Κι αν το έτρωγε; Το λες με όμορφο τρόπο, επεξηγείς τί το κακό ελλόχευε η πράξη του αλλά αν επιμένει να στριγγλίζει και να απαιτεί, δεν το ρισκάρεις και πρέπει να του δώσεις να θυμάται τα αντίποινα σε περίπτωση που σκεφτεί να ξαναπλησιάσει εκεί. Εκτός κι αν προτιμάς να τρέχεις για πλύση στομάχου σε 2 χρονών παιδάκι.

Επίσης σε μεγαλύτερες ηλικίες, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να εκτονωθεί το παιδί και μάλιστα επιβάλλονται διότι είναι δημιουργικοί και του δίνουν χρήσιμα μαθήματα για την υπόλοιπη ζωή του. Κἀποια από αυτά είναι τα αθλήματα και γενικότερα η εκτόνωση της ενέργειας μέσω εκγύμνασης, κάποια άλλα μπορεί να απαιτούν και πνευματική κούραση. Αλλά ακόμα και σε αυτά πρέπει να προϋπάρχει πειθαρχία και σωστή προσέγγιση από παλαιότερα. Είναι δηλαδή πράγματα που προϋποθέτουν παράλληλη σωστή διαπαιδαγώγηση από μικρή ηλικία, ει δε μη ευκόλως καθίστανται ανώφελα και εν δυνάμει επικίνδυνα.

Η ποινή έχει να κάνει πάντοτε με την αντίληψη του παιδιού και την ηλικία. Όταν είναι μικρό και έχει ξεφύγει η κατάσταση, πονάει περισσότερο με ένα χαστουκάκι παρά με το να μην κάνει δραστηριότητες με τους <<φίλους>> του για ένα μήνα (ίσα-ίσα η στέρηση <<εξόδου>> το βλάπτει σε πολύ μικρές ηλικίες), ενώ όταν είναι μεγαλύτερο τον πονάει περισσότερο να μην βγει για ένα μήνα με τους φίλους του (εδώ που φτάσαμε), παρά να φάει ένα χαστούκι (ίσα-ίσα θα το περάσει στα ψιλά ή θα πάρει λανθασμένο μήνυμα). Και ξαναλέω όλα γίνονται για το καλό και μόνο του παιδιού, όχι γιατί θέλεις να περάσει το δικό σου ή γιατί σε ενοχλεί από τα ενδιαφέροντά σου.

Άσχετο με ό.τι συζητάτε (και λίγο σχετικό), νομίζω σε αυτή την ηλικία (από τα 3 και μετά), τα παιδάκια έχουν τέτοιες εκρήξεις θυμού που μπορεί να εκφράζονται είτε με αυτοτραυματισμό είτε με επίθεση σε τρίτους. Ο ρόλος του γονέα είναι να μάθει στο παιδί να αναγνωρίζει καταρχάς το λόγο που αισθάνεται έτσι, και έπειτα να διαχειρίζεται αυτά τα έντονα συναισθήματα (θυμός, λύπη, ανυπομονησία, αδικία κ.λπ.)*. Δυστυχώς, για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα περάσει το ξέσπασμα του παιδιού, και μετά να μιλήσουν ήρεμα. Απαιτεί τεράστια υπομονή και καταλαβαίνω ότι από τη θεωρία στην πράξη υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα.

*Στην περίπτωση της φίλη σου π.χ., μπορεί το γεγονός ότι μόλις ξεκίνησε το σχολείο να του προκάλεσε άγχος, οπότε δεν ξέρω αν πρέπει να το ρίχνουμε μόνο στη μίμηση κακών προτύπων.


Η γνώμη μου για το συγκεκριμένο, (επειδή ξέρω το έργο που έχουν επιτελέσει οι γονείς του, διαφορετικά δεν θα μιλούσα), ήταν η μίμηση των συμμαθητών του απ'τον παιδικό. Οι δασκάλες δεν λένε τίποτα, ούτε βάζουν χέρι αν δεν ξεφύγει το πράγμα κι αυτό γιατί είναι επί πληρωμής παιδικός σταθμός και πάει η Σάρα και η Μάρα και φωνασκούν που μαλώσανε τα παιδάκια τους ή που τα συμβουλέψανε για κάτι σωστό αλλά διαφορετικό από αυτό που οι ίδιες πιστεύουν. Συνάμα συνηθίζουν τα βλαστάρια τους να τους περνάει με ένα στρίγγλισμα κάθε τι που θα ζητήσουν και αναρωτιέται το παιδάκι της <<εμένα γιατί η μαμά μου δεν μου δίνει μπισκότα και κουλουράκια κάθε μέρα, όπως στα άλλα παιδάκια; Θα κανω φασαρία, θα ρίξω και κανα-δυο αν πάει να με συνετίσει και θα μου περάσει>>.
Αρχική δημοσίευση από: Incognito
Μου κανει ιδιαιτερη εντυπωση που εστιασατε το θεμα στο πως θα συνετισετε ενα παιδι που ασκει μπουλιγκ κ οχι στο πως πρεπει να γαλουχηθει ενα παιδι ωστε να μην εμφανιζει παραβατικες συμπεριφορες.:oops:

Αυτό είναι πάντα το ζητούμενο, απλά το πήγαμε ένα βήμα παρακάτω εμείς, στα ημίμετρα που λέω.
Εδώ έχουμε βγει εκτός θέματος σχεδόν, εσύ εκεί κόλλησες;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
1.Ο χαρακτήρας πλάθεται και για αυτό θα πρέπει να το μάθεις από μικρό κάποια πράγματα. Αν περιμένεις στα 10-12-15 να αντιδράσεις έτσι είναι χαμένο το παιχνίδι. Και εννοείται ότι δεν περιμένεις συμπεριφορά ενηλίκου από ένα παιδί αυτών των ηλικιών, εδώ πλέον δεν την βρίσκεις στους ίδιους τους ενηλίκους. Και αναφερόμαστε πάντα σε έλλογους γονείς, όχι σε γονείς που απαιτούν παράλογα πράγματα.
Γιατί να έχει εμμονές, τί έχεις κάνει λάθος; Το παιδί σε βλέπει ως τύραννο, όταν δεν νιώθει την αγάπη σου και νομίζει ότι του φωνάζεις χάριν γούστου. Αν δεν μάθει να σέβεται τους γονείς του, δεν θα μάθει να σέβεται κανέναν αργότερα. Επίσης, είναι καλό να ξέρει τί αποδοκιμάζεται και τί όχι αλλά και το γιατί. Κανείς δεν είπε το αντίθετο.

Το ξύλο έχει να κάνει με παιδιά προνηπιακής, και νηπιακής και κάτι ηλικίας, μετά είναι άσκοπο και εφαρμόζονται άλλες μέθοδοι ανάλογα την περίπτωση. Και μιλάμε πάντα για σοβαρά παραπτώματα και όταν δεν <<παίρνει από λόγια>> ή όταν το <<άσ' το να πάθει για να μάθει>> θα του στερήσει περισσότερα από το σκληρό αλλά καλό μάθημα που θα πάρει, αν δεν σε υπακούσει. Αλλά νομίζω οι περισσότεροι εδώ μέσα μιλάμε για παραπτώματα με άσχημες συνέπειες.

Τα παιδιά είναι ζιζάνια και εξερευνούν στις μικρές ηλικίες τα πάντα και κάποιες φορές όση πρόληψη και να κάνεις, πάντα βρίσκουν κάτι που θα σου έχει ξεφύγει και που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για την υγεία του. Άλλο περιστατικό που άκουσα, μια γυναίκα μέχρι να βγει από την τουαλέττα, το παιδί της είχε ανέβει σε μια καρέκλα και είχε πιάσει κάτι απ'το φαρμακείο του σπιτιού και το άνοιγε. Κι αν το έτρωγε; Το λες με όμορφο τρόπο, επεξηγείς τί το κακό ελλόχευε η πράξη του αλλά αν επιμένει να στριγγλίζει και να απαιτεί, δεν το ρισκάρεις και πρέπει να του δώσεις να θυμάται τα αντίποινα σε περίπτωση που σκεφτεί να ξαναπλησιάσει εκεί. Εκτός κι αν προτιμάς να τρέχεις για πλύση στομάχου σε 2 χρονών παιδάκι.

Επίσης σε μεγαλύτερες ηλικίες, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να εκτονωθεί το παιδί και μάλιστα επιβάλλονται διότι είναι δημιουργικοί και του δίνουν χρήσιμα μαθήματα για την υπόλοιπη ζωή του. Κἀποια από αυτά είναι τα αθλήματα και γενικότερα η εκτόνωση της ενέργειας μέσω εκγύμνασης, κάποια άλλα μπορεί να απαιτούν και πνευματική κούραση. Αλλά ακόμα και σε αυτά πρέπει να προϋπάρχει πειθαρχία και σωστή προσέγγιση από παλαιότερα. Είναι δηλαδή πράγματα που προϋποθέτουν παράλληλη σωστή διαπαιδαγώγηση από μικρή ηλικία, ει δε μη ευκόλως καθίστανται ανώφελα και εν δυνάμει επικίνδυνα.

Η ποινή έχει να κάνει πάντοτε με την αντίληψη του παιδιού και την ηλικία. Όταν είναι μικρό και έχει ξεφύγει η κατάσταση, πονάει περισσότερο με ένα χαστουκάκι παρά με το να μην κάνει δραστηριότητες με τους <<φίλους>> του για ένα μήνα (ίσα-ίσα η στέρηση <<εξόδου>> το βλάπτει σε πολύ μικρές ηλικίες), ενώ όταν είναι μεγαλύτερο τον πονάει περισσότερο να μην βγει για ένα μήνα με τους φίλους του, παρά να φάει ένα χαστούκι (ίσα-ίσα θα το περάσει στα ψιλά ή θα πάρει λανθασμένο μήνυμα). Και ξαναλέω όλα γίνονται για το καλό και μόνο του παιδιού, όχι γιατί θέλεις να περάσει το δικό σου ή γιατί σε ενοχλεί από τα ενδιαφέροντά σου.

Εχει να κανει με το πως αντιλαμβανεται κανεις τα πραγματα και πως εχει μεγαλωσει.
Εγω λογου χαρη και φυσικα ειχα φαει ξυλο μικρος,και δεχομουν προθυμα να φαω ακομα και για πραγματα που δεν ειχα κανει εγω αλλα ο αδελφος μου,επειδη τον καλυπτα.Μακροπροθεσμα αυτα που ειχα να κερδισω απο το να μου εξηγουν οι γονεις μου γιατι εκανα λαθος ηταν περισσοτερα απο τις φορες που επελεγαν να ριχνουν αντιθετα παντοφλα. Η τελευταια μεθοδος ηταν και εντελως χαζη οπως ειπα.Αυτο το καταλαβαν και εκεινοι μετα απο ενα σημειο και η παντοφλα ηταν εκτος προγραμματος.Εκτος αυτου ποτε μα ποτε δεν υπηρξε "τιμωρια" ουτε στερηση καποιας δραστηριοτητας.Παντα υπηρχαν επιλογες,συνοδευομενες μονο απο τους λογους που η "σωστη" ηταν ουσιαστικα η "σωστη" .Καποιος θα μπορουσε να πει οτι αυτο θα εκανε ενα παιδι κακομαθημενο,ομως τα φαινομενα απατουν,εγινα πολυ περισσοτερο πειθαρχημενος απο πολλους φιλους μου.Η ελευθερη βουληση και η αναπτυξη ενος νεαρου ανθρωπου μπορει να επιτευχθει μονο οταν του δωσεις την επιλογη να κανει λαθος.Ειδαλλως παρουσιαζεις ενα ψεμα,μια πλαστη δυνατοτητα επιλογης μεταξυ σωστου και λαθους,που παραμονευεις απο πισω να διορθωσεις ως γονιος οταν δεν ειναι αυτη που θα ηθελες.Χανεται το νοημα επομενως,και το παιδι θα το καταλαβει και αυτο δεν θα ειναι καλο...κανεις δεν μπορει να μαθει σε ενα τετοιο περιβαλλον που νιωθει οτι καταπιεζεται.

Στο παιδι πρεπει κανεις να μεταδιδει την λογικη,σιγα σιγα,οπως λεει και η incognito. Οχι να το εκφοβιζει για να κανει την δουλεια του εκεινη την στιγμη και να εχει το κεφαλι του ησυχο εχοντας αφησει ενα οδυνηρο ερεθισμα στην θεση ενος ερωτηματος: "γιατι εκανα λαθος;". Υπαρχουν δυο ειδη ανθρωπων,αυτοι που με τα λογια τους και τον τροπο τους σου μεταφερουν το μηνυμα τους και σε βαζουν στο μηκος κυματος τους,και αυτοι που αποτυγχανουν,αδυνατουν να καταλαβουν και επιδεινωνονται σε γρηγορες μα προχειρες & βαρβαρες λυσεις με παροδικα αποτελεσματατα που σε βαθος χρονου εξασθενουν.Διοτι μια κακη αναμνηση εαν δεν ειναι αρκετα οδυνηρη(που πλεον φτανει στο σημειο να εχει δημιουργησει ψυχολογικο τραυμα) δεν μπορει να λειτουργησει ως υποκαταστατο της εκμαθησης ενος τροπου ζωης με οτι αυτο συνεπαγεται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

konstantinantia

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η konstantinantia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 361 μηνύματα.
Εχει να κανει με το πως αντιλαμβανεται κανεις τα πραγματα και πως εχει μεγαλωσει.
Εγω λογου χαρη και φυσικα ειχα φαει ξυλο μικρος,και δεχομουν προθυμα να φαω ακομα και για πραγματα που δεν ειχα κανει εγω αλλα ο αδελφος μου,επειδη τον καλυπτα.Μακροπροθεσμα αυτα που ειχα να κερδισω απο το να μου εξηγουν οι γονεις μου γιατι εκανα λαθος ηταν περισσοτερα απο τις φορες που επελεγαν να ριχνουν αντιθετα παντοφλα. Η τελευταια μεθοδος ηταν και εντελως χαζη οπως ειπα.Αυτο το καταλαβαν και εκεινοι μετα απο ενα σημειο και η παντοφλα ηταν εκτος προγραμματος.Εκτος αυτου ποτε μα ποτε δεν υπηρξε "τιμωρια" ουτε στερηση καποιας δραστηριοτητας.Παντα υπηρχαν επιλογες,συνοδευομενες μονο απο τους λογους που η "σωστη" ηταν ουσιαστικα η "σωστη" .Καποιος θα μπορουσε να πει οτι αυτο θα εκανε ενα παιδι κακομαθημενο,ομως τα φαινομενα απατουν,εγινα πολυ περισσοτερο πειθαρχημενος απο πολλους φιλους μου.Η ελευθερη βουληση και η αναπτυξη ενος νεαρου ανθρωπου μπορει να επιτευχθει μονο οταν του δωσεις την επιλογη να κανει λαθος.Ειδαλλως παρουσιαζεις ενα ψεμα,μια πλαστη δυνατοτητα επιλογης μεταξυ σωστου και λαθους,που παραμονευεις απο πισω να διορθωσεις ως γονιος οταν δεν ειναι αυτη που θα ηθελες.Χανεται το νοημα επομενως,και το παιδι θα το καταλαβει και αυτο δεν θα ειναι καλο...κανεις δεν μπορει να μαθει σε ενα τετοιο περιβαλλον που νιωθει οτι καταπιεζεται.

Στο παιδι πρεπει κανεις να μεταδιδει την λογικη,σιγα σιγα,οπως λεει και η incognito. Οχι να το εκφοβιζει για να κανει την δουλεια του εκεινη την στιγμη και να εχει το κεφαλι του ησυχο εχοντας αφησει ενα οδυνηρο ερεθισμα στην θεση ενος ερωτηματος: "γιατι εκανα λαθος;". Υπαρχουν δυο ειδη ανθρωπων,αυτοι που με τα λογια τους και τον τροπο τους σου μεταφερουν το μηνυμα τους και σε βαζουν στο μηκος κυματος τους,και αυτοι που αποτυγχανουν,αδυνατουν να καταλαβουν και επιδεινωνονται σε γρηγορες μα προχειρες & βαρβαρες λυσεις με παροδικα αποτελεσματατα που σε βαθμος χρονου εξασθενουν.Διοτι μια κακη αναμνηση εαν δεν ειναι αρκετα οδυνηρη(που πλεον φτανει στο σημειο να εχει δημιουργησει ψυχολογικο τραυμα) δεν μπορει να λειτουργησει ως υποκαταστατο της εκμαθησης ενος τροπου ζωης με οτι αυτο συνεπαγεται.

Δεν είχε φτάσει στο απροχώρητο η κατάσταση σου. Εδώ μιλάμε για την έσχατη λύση, όταν δεν έχει πιάσει η πρόληψη και πρέπει να πας σε <<θεραπεία>>. Όταν δεν πιάσει και η παροχή επιλογών με τις όποιες επιπτώσεις και εύρεση από το ίδιο το παιδί της ιδανικής-ορθής, όπως έκαναν οι δικοί σου, περνάς στην ανάλογη ποινή.
Και ξαναλέω, ότι όλα πέραν του μέτρου είναι ημίμετρα. Το πραγματικό μέτρο είναι να μην φτάσεις τόσο μακριά. Τότε, εκτός της κατάλληλης ποινής για το παιδί πρέπει να αναλογιστείς κι εσύ τις ευθύνες σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Δεν είχε φτάσει στο απροχώρητο η κατάσταση σου. Εδώ μιλάμε για την έσχατη λύση, όταν δεν έχει πιάσει η πρόληψη και πρέπει να πας σε <<θεραπεία>>. Όταν δεν πιάσει και η παροχή επιλογών με τις όποιες επιπτώσεις και εύρεση από το ίδιο το παιδί της ιδανικής-ορθής, όπως έκαναν οι δικοί σου, περνάς στην ανάλογη ποινή.
Και ξαναλέω, ότι όλα πέραν του μέτρου είναι ημίμετρα. Το πραγματικό μέτρο είναι να μην φτάσεις τόσο μακριά. Τότε, εκτός της κατάλληλης ποινής για το παιδί πρέπει να αναλογιστείς κι εσύ τις ευθύνες σου.

Νομιζω οτι εαν η κατασταση ξεφυγει τοσο πολυ,ο γονιος θα πρεπει να ζητησει συμβουλη απο εναν ειδικο αντι να αρχισει το ξυλο :P . Δηλαδη απο οποια πλευρα και να το δει κανεις,τι θα πει ο γονιος στον ψυχολογο;"Εε να μωρε δεν πετυχε τιποτα οποτε ειπα να αρχισω τις μαπες μπας και παρει μπρος" ; Μαλλον ο ψυχολογος θα ξεκινησει με τον γονιο και μετα θα παει στο παιδι :hehe: .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

konstantinantia

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η konstantinantia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 361 μηνύματα.
Νομιζω οτι εαν η κατασταση ξεφυγει τοσο πολυ,ο γονιος θα πρεπει να ζητησει συμβουλη απο εναν ειδικο αντι να αρχισει το ξυλο :P . Δηλαδη απο οποια πλευρα και να το δει κανεις,τι θα πει ο γονιος στον ψυχολογο;"Εε να μωρε δεν πετυχε τιποτα οποτε ειπα να αρχισω τις μαπες μπας και παρει μπρος" ; Μαλλον ο ψυχολογος θα ξεκινησει με τον γονιο και μετα θα παει στο παιδι :hehe: .


Αυτά τα νεοεποχίτικα και η μαλθακοποίηση μας έφαγε. Κανένας δεν είναι καλύτερος ειδικός από τον εαυτό σου. Άντε να σου κάνει καμιά υπόδειξη προς τα που να στραφείς άμα έχεις αυτοπεριέλθει σε τέλμα, αλλά ως εκεί. Δεν μπορεί να σε κάνει να φιλοσοφήσεις κάποια πράγματα.
Άμα φτάσεις να πας σε ειδικό για να σου πει πώς πρέπει να αναθρέψεις το παιδί σου, πάει να πει πως δεν έκανες εξ αρχής για γονιός.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Indiana Jones

Δραστήριο μέλος

Ο Ιάκωβος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 456 μηνύματα.
1)Αυτά τα νεοεποχίτικα και η μαλθακοποίηση μας έφαγε. 2)Κανένας δεν είναι καλύτερος ειδικός από τον εαυτό σου. Άντε να σου κάνει καμιά υπόδειξη προς τα που να στραφείς άμα έχεις αυτοπεριέλθει σε τέλμα, αλλά ως εκεί. Δεν μπορεί να σε κάνει να φιλοσοφήσεις κάποια πράγματα.
3)Άμα φτάσεις να πας σε ειδικό για να σου πει πώς πρέπει να αναθρέψεις το παιδί σου, πάει να πει πως δεν έκανες εξ αρχής για γονιός.

1)Πως το εξηγείς αυτό;
2)Οχι,ο γονέας δεν είναι ειδικός. Ο ψυχολόγος έχει μελετήσει γνωστικές θεωρίες, τη νοητική ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων και συναναστρέφεται καθημερινά με τέτοιες καταστάσεις που ένας μέσος γονέας δεν κάνει. Γι'αυτό μπορεί να καθοδηγεί τους γονείς.
3)Συγγνώμη αλλά εάν δεν μπορείς να νουθετήσεις το παιδί με τα λόγια και επιβάλλεσαι με ξύλο,μάλλον εσύ έχεις αποτύχει ως γονιός.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,972 μηνύματα.
Το Σάββατο ειδα ότι οι κατηγορούμενοι για του Γιακουμάκη τους άφησαν ελεύθερους.Κριμα το παιδί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
Αυτά τα νεοεποχίτικα και η μαλθακοποίηση μας έφαγε. Κανένας δεν είναι καλύτερος ειδικός από τον εαυτό σου. Άντε να σου κάνει καμιά υπόδειξη προς τα που να στραφείς άμα έχεις αυτοπεριέλθει σε τέλμα, αλλά ως εκεί. Δεν μπορεί να σε κάνει να φιλοσοφήσεις κάποια πράγματα.
Άμα φτάσεις να πας σε ειδικό για να σου πει πώς πρέπει να αναθρέψεις το παιδί σου, πάει να πει πως δεν έκανες εξ αρχής για γονιός.

Νομιζω πως ο Ιακωβος με καλυψε.

Ισως να ειναι νεοεποχιτικο ισως και οχι,τι σημασια εχει; Ο κοσμος εξελισσεται συνεχως,καποια πραγματα δουλευουν και τα κραταμε και αλλα οχι και τα πεταμε,εχουμε υπογραψει πουθενα συμβολαιο σαν κοινωνια πως οτι ειναι παλιο ειναι και καλο και εαν αποκλεινουμε θα παμε κατα διαολου; Το ξυλο και ιδιαιτερα αυτο που επεφτε στο σχολειο λογου χαρη,ηταν ενα απο αυτα που επρεπε να φυγουν.Θα ηταν παραλογο να φυγει απο το σχολειο και να το κρατησουμε στο σπιτι.Επειδη δερνεις καποιον δεν σημαινει οτι θα αλλαξει ο τροπος που σκεφτεται,απλα θα κρυβει τα οσα σκεφτεται και εσυ θα εισαι στο σκοταδι για τις πραγματικες του προθεσεις.Το οποιο ειναι ιδιαιτερα κακο οταν μιλαμε για ενα παιδι...

Ωστοσο στο τελευταιο εχω να ρωτησω,γιατι δεν εκανες εξ'αρχης για γονιος εαν πρεπει να συμβουλευτεις εναν ειδικο;Δηλαδη θα ηταν προτιμοτερο καθε γονιος να πιστευει οτι ανατρεφει τελεια το παιδι του και δεν χρειαζεται την βοηθεια κανενος; Εμενα αυτο μου φαινεται συμπεριφορα γονεα ο οποιος ειναι εγωιστης,ο "τα ξερω ολα",ο οποιος δεν θα μου εκανε εκπληξη εαν ηταν και βιαιος.Οι γονεις που δεν καταλαβαινουν τις αναγκες των παιδιων τους,ασκουν οι ιδιοι μια μορφη bullying.Ουτε ντροπη ειναι ουτε τιποτα το να χρειαστει το παιδι σου εναν ψυχολογο,ή να πρεπει να παει σε ειδικο σχολειο ή δεν ξερω και εγω τι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

konstantinantia

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η konstantinantia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 361 μηνύματα.
1)Πως το εξηγείς αυτό;
2)Οχι,ο γονέας δεν είναι ειδικός. Ο ψυχολόγος έχει μελετήσει γνωστικές θεωρίες, τη νοητική ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων και συναναστρέφεται καθημερινά με τέτοιες καταστάσεις που ένας μέσος γονέας δεν κάνει. Γι'αυτό μπορεί να καθοδηγεί τους γονείς.
3)Συγγνώμη αλλά εάν δεν μπορείς να νουθετήσεις το παιδί με τα λόγια και επιβάλλεσαι με ξύλο,μάλλον εσύ έχεις αποτύχει ως γονιός.


1. Τί πώς το εξηγώ; Δεν βλέπεις σήμερα τί γίνεται ,που δεν φέρνουν αντίρρηση για να μην στεναχωρεθεί το βλαστάρι τους και του δημιουργήσουν ψυχολογικά;

2. Ναι χρειάζεσαι γνωστικές θεωρίες και κουραφέξαλα για να αφιερώσεις χρόνο στις ανάγκες του παιδιού σου και να του περάσεις την στοιχειώδη παιδεία. Τα παιδιά καταλήγουν σε ψυχολόγους γιατί οι γονείς δεν ασχολήθηκαν ποτέ ουσιαστικά μαζί τους.
Και οι γονείς καταλήγουν στην γνώμη του ειδικού γιατί δεν έχουν κάτσει μέρα στην ζωή τους να φιλοσοφήσουν 5 στοιχειώδη πράγματα όχι απλά πριν γίνουν γονείς αλλά και γενικότερα για την αυτοβελτίωσή τους. Αφήνουν το παιδί να μεγαλώνει από μόνο του ή με απόλυτη ελευθερία και απευθύνονται στον ειδικό κατόπιν εορτής, να τους πει τί έφταιξε και πώς να το αντιμετωπίσουν. Θέλει ειδική κατάρτιση για να καταλάβεις ότι το παιδί συμπεριφέρεται κατά κάποιο συγκεκριμένο τρόπο εξαιτίας υπερβολών ή ελλείψεων στην καθημερινότητά του; Δεν μιλάμε για παιδιά με κάποια διαταραχή φυσικά.

3. Δεν μίλησα για μεγάλες ηλικίες και δεν έδωσα ποτέ ως πρώτη λύση το ξύλο. Σε όλα μου τα μηνύματα το ανέφερα ως έσχατη λύση σε παιδάκια που δεν δύνανται να καταλάβουν με το καλό ή το πιο αυστηρό ύφος λόγω ηλικίας. Και δεν μίλησα ποτέ για άγριο ξύλο, είπα κανά-δυο στα οπίσθια σε περιπτώσεις που βλέπεις ότι πλέον αρχίζει και χάνεται η μπάλα. Όχι θα το αφήσω από μικρό να τσιρίζει και να κλαίει για να του περνάει ό,τι θέλει, να μάθει έτσι και θα περιμένω να φτάσει στην εφηβεία (που θα αγριέψει και λόγω ορμονών η κατάσταση) να το τρέχω στους ειδικούς και να ρωτάω τί ενδείκνυται. Γιατί αν δεν το μαζέψεις και δεν το μάθεις να σέβεται από μικρό, στην εφηβεία δεν θα καταλαβαίνει ούτε από λόγια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
Ωραία όλα αυτά όσο εσύ ως γονιός είσαι εκεί. Όταν το παιδί είναι με συγγενείς οι οποίοι το κακομαθαίνουν, τί γίνεται; Και όσα του έχεις μάθει εσύ, του τα ξεμαθαίνουν οι άλλοι; Γιατί το έχω δει αυτό και είναι σύνηθες με τον παππού και τη γιαγιά κυρίως. Το παιδάκι που σας λέω πριν κάποια χρόνια έδερνε τη γιαγιά του κι αυτή έλεγε "εντάξει δεν πειράζει, μην το μαλώνετε". Γι' αυτό λέω οτι όλοι θεωρητικά μιλάμε. Στην πράξη δεν μπορείς να ακολουθήσεις πάντα τους κανόνες που θες. Επίσης πάντα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο χαρακτήρας του κάθε παιδιού. Δεν μπορείς να φέρεσαι σε όλα τα παιδιά σου το ίδιο. Έχω δει γονιό που μεγάλωσε τα δύο του παιδιά με τον ίδιο τρόπο (τα παιδιά τον φοβούνταν) ενώ το ένα παιδί είναι ζαμανφού και το άλλο τα παίρνει προσωπικά και στεναχωριέται. Νομίζω οτι σαν γονιός αυτό είναι το πρωταρχικό που πρέπει να κάνεις: να ξεχωρίζεις ποια συμπεριφορά πρέπει να έχεις σε κάθε παιδί σου. Στην αδελφή μου όταν ήταν 2-3 της μίλησα λίγο απότομα μια μέρα και άρχισε να κλαίει με λυγμούς και μετά με φοβόταν. Από τότε προσέχω πώς της φέρομαι. Γι' αυτό τα ευαίσθητα παιδάκια υποφέρουν στο σχολείο. Γιατί οι δάσκαλοι δεν έχουν χρόνο να φέρονται στο καθένα ξεχωριστά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

konstantinantia

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η konstantinantia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 361 μηνύματα.
1.Ο κοσμος εξελισσεται συνεχως,καποια πραγματα δουλευουν και τα κραταμε και αλλα οχι και τα πεταμε,εχουμε υπογραψει πουθενα συμβολαιο σαν κοινωνια πως οτι ειναι παλιο ειναι και καλο και εαν αποκλεινουμε θα παμε κατα διαολου; Το ξυλο και ιδιαιτερα αυτο που επεφτε στο σχολειο λογου χαρη,ηταν ενα απο αυτα που επρεπε να φυγουν.Θα ηταν παραλογο να φυγει απο το σχολειο και να το κρατησουμε στο σπιτι.

2.Ωστοσο στο τελευταιο εχω να ρωτησω,γιατι δεν εκανες εξ'αρχης για γονιος εαν πρεπει να συμβουλευτεις εναν ειδικο;Δηλαδη θα ηταν προτιμοτερο καθε γονιος να πιστευει οτι ανατρεφει τελεια το παιδι του και δεν χρειαζεται την βοηθεια κανενος;

3.Ουτε ντροπη ειναι ουτε τιποτα το να χρειαστει το παιδι σου εναν ψυχολογο,ή να πρεπει να παει σε ειδικο σχολειο ή δεν ξερω και εγω τι.

1.Δηλαδή εσύ βλέπεις τα σημερινά παιδιά να είναι συμπεριφορικά καλύτερα απ'ότι παλαιότερα; Σέβονται περισσότερο, ξεφεύγουν λιγότερο κλπ κλπ ;Γιατί αν το βλέπεις, τότε ναι, οι παλιές τεχνικές ήταν χειρότερες και καλώς καταργήθηκαν.

Το ήπιο ξύλο που έπεφτε κάποτε στο σχολείο ως ποινή, όταν το παιδί δεν σεβόταν και δεν επικοινωνούσε με την λογική και τις παραινέσεις, βλέπω ότι λειτουργούσε καλύτερα και κανέναν δεν είδα να φέρει ψυχολογικά λόγω αυτού. Δεν αναφέρομαι εννοείται στον κάθε ψυχανώμαλο που χτυπάει για να ικανοποιηθεί, ούτε σ'αυτούς που χτυπάνε έλλογα, αλλά προκαλώντας σωματική βλάβη. Αυτά απαγορεύονται.

2.Συνήθως στους ειδικούς τρέχουν οι γονείς γιατί έχουν επιτρέψει να ξεφύγει η κατάσταση από χρόνια και δεδομένης της χρόνιας απουσίας τους, το παιδί πλέον χρειάζεται στήριξη από κάποια αυθεντία. Επί της ουσίας ο ειδικός δεν μπορεί να κάνει θαύματα, αν οι γονείς δεν μπορούν να συνεργαστούν και να κάνουν -με υποδείξεις- πράγματα που έπρεπε να είχαν σκεφτεί και να έπρατταν οι ίδιοι από καιρό. Άρα, πάλι έγκειται στην προσπάθεια των γονιών και συνήθως παρατηρούνται ελαφρές βελτιώσεις διότι απευθύνονται όταν η κατάσταση είναι <<δρομολογημένη>>. Ξαναείπα ότι μπορεί να σε συμβουλέψει αν έχεις επιτρέψει να περιέλθετε γονείς και παιδιά σε τέλμα ή προληπτικά, αλλά τίποτα παραπάνω!

3. Δεν μίλησε κανείς για ντροπή, απλά για ανεπάρκεια. Και δεν μιλάω για παιδάκια με διαταραχές, αλλά για φυσιολογικά παιδιά με ανύπαρκτους γονείς.

Και φυσικά για να ξέρεις τί χρειάζεται το παιδί σου και πως αντιμετωπίζεται κάθε κατάσταση ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του, πρέπει να είσαι δίπλα. Κανένας ψυχολόγος όσες γνωστικές και κλινικές ψυχολογίες κι αν έχει παρακολουθήσει δεν μπορεί να ξέρει καλύτερα αν δεν το ζήσει σε κάθε πτυχή του.


Αρχική δημοσίευση από: Himela
Ωραία όλα αυτά όσο εσύ ως γονιός είσαι εκεί. Όταν το παιδί είναι με συγγενείς οι οποίοι το κακομαθαίνουν, τί γίνεται; Και όσα του έχεις μάθει εσύ, του τα ξεμαθαίνουν οι άλλοι; Γιατί το έχω δει αυτό και είναι σύνηθες με τον παππού και τη γιαγιά κυρίως. Το παιδάκι που σας λέω πριν κάποια χρόνια έδερνε τη γιαγιά του κι αυτή έλεγε "εντάξει δεν πειράζει, μην το μαλώνετε".
Μέγα λάθος! Γι'αυτό πρέπει να υπάρχει κοινή γραμμή και <<μεγάλωμα>> αυστηρώς από τους γονείς. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι φυσιολογικό να κακομαθαίνουν και οφείλουν να έχουν επαφές με το παιδί, είναι μες τα πλαίσια μιας υγιούς οικογένειας, αλλά άλλο αυτό κι άλλο να υποκαθιστούν τους γονείς . Ποτέ και για κανένα λόγο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,973 μηνύματα.
Στην αδελφή μου όταν ήταν 2-3 της μίλησα λίγο απότομα μια μέρα και άρχισε να κλαίει με λυγμούς και μετά με φοβόταν. Από τότε προσέχω πώς της φέρομαι. Γι' αυτό τα ευαίσθητα παιδάκια υποφέρουν στο σχολείο. Γιατί οι δάσκαλοι δεν έχουν χρόνο να φέρονται στο καθένα ξεχωριστά.


εεεελα ρε βάρβαρη :D κριμα το παιδάκι. Της πηρες μια σοκολάτα ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
εεεελα ρε βάρβαρη :D κριμα το παιδάκι. Της πηρες μια σοκολάτα ;

Ειναι πολύ ευαίσθητο μωρέ. Νταξει το έχει ξεχάσει πια. Την άλλη φορά της έλεγα ότι η κόκα κόλα φτιάχνεται από μύγες που τις κάνουν χυμό γι' αυτό έχει τέτοιο χρώμα (για να μην πίνει κόκα κόλα). Πολύ γέλιο. :P
(θα καω στην κόλαση, το ξέρω :redface:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Ειναι πολύ ευαίσθητο μωρέ. Νταξει το έχει ξεχάσει πια. Την άλλη φορά της έλεγα ότι η κόκα κόλα φτιάχνεται από μύγες που τις κάνουν χυμό γι' αυτό έχει τέτοιο χρώμα (για να μην πίνει κόκα κόλα). Πολύ γέλιο. :P
(θα καω στην κόλαση, το ξέρω :redface:)


Αναγνωρίζουμε όμως ότι ήσουν εφευρετική :hehe:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

konstantinantia

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η konstantinantia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 361 μηνύματα.
Ειναι πολύ ευαίσθητο μωρέ. Νταξει το έχει ξεχάσει πια. Την άλλη φορά της έλεγα ότι η κόκα κόλα φτιάχνεται από μύγες που τις κάνουν χυμό γι' αυτό έχει τέτοιο χρώμα (για να μην πίνει κόκα κόλα). Πολύ γέλιο. :P
(θα καω στην κόλαση, το ξέρω :redface:)


Συγχαρητήρια, μην αισθάνεσαι καθόλου τύψεις. Αυτοί που φτιάχνουν αυτό το καθαριστικό και το πουλάνε για αναψυκτικό και οι γονείς που βάζουν στα ψυγεία τους αυτά τα κ@@οπράγματα πρέπει να ντρέπονται και να έχουν τύψεις. Ωραία δικαιολογία βρήκες, στο αναγνωρίζω!... και πολύ πιο υγιεινή από τα πραγματικά συστατικά της κόκα κόλα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,062 μηνύματα.
1.Δηλαδή εσύ βλέπεις τα σημερινά παιδιά να είναι συμπεριφορικά καλύτερα απ'ότι παλαιότερα; Σέβονται περισσότερο, ξεφεύγουν λιγότερο κλπ κλπ ;Γιατί αν το βλέπεις, τότε ναι, οι παλιές τεχνικές ήταν χειρότερες και καλώς καταργήθηκαν.

Το ήπιο ξύλο που έπεφτε κάποτε στο σχολείο ως ποινή, όταν το παιδί δεν σεβόταν και δεν επικοινωνούσε με την λογική και τις παραινέσεις, βλέπω ότι λειτουργούσε καλύτερα και κανέναν δεν είδα να φέρει ψυχολογικά λόγω αυτού. Δεν αναφέρομαι εννοείται στον κάθε ψυχανώμαλο που χτυπάει για να ικανοποιηθεί, ούτε σ'αυτούς που χτυπάνε έλλογα, αλλά προκαλώντας σωματική βλάβη. Αυτά απαγορεύονται.

2.Συνήθως στους ειδικούς τρέχουν οι γονείς γιατί έχουν επιτρέψει να ξεφύγει η κατάσταση από χρόνια και δεδομένης της χρόνιας απουσίας τους, το παιδί πλέον χρειάζεται στήριξη από κάποια αυθεντία. Επί της ουσίας ο ειδικός δεν μπορεί να κάνει θαύματα, αν οι γονείς δεν μπορούν να συνεργαστούν και να κάνουν -με υποδείξεις- πράγματα που έπρεπε να είχαν σκεφτεί και να έπρατταν οι ίδιοι από καιρό. Άρα, πάλι έγκειται στην προσπάθεια των γονιών και συνήθως παρατηρούνται ελαφρές βελτιώσεις διότι απευθύνονται όταν η κατάσταση είναι <<δρομολογημένη>>. Ξαναείπα ότι μπορεί να σε συμβουλέψει αν έχεις επιτρέψει να περιέλθετε γονείς και παιδιά σε τέλμα ή προληπτικά, αλλά τίποτα παραπάνω!

3. Δεν μίλησε κανείς για ντροπή, απλά για ανεπάρκεια. Και δεν μιλάω για παιδάκια με διαταραχές, αλλά για φυσιολογικά παιδιά με ανύπαρκτους γονείς.

Και φυσικά για να ξέρεις τί χρειάζεται το παιδί σου και πως αντιμετωπίζεται κάθε κατάσταση ανάλογα την ιδιοσυγκρασία του, πρέπει να είσαι δίπλα. Κανένας ψυχολόγος όσες γνωστικές και κλινικές ψυχολογίες κι αν έχει παρακολουθήσει δεν μπορεί να ξέρει καλύτερα αν δεν το ζήσει σε κάθε πτυχή του.

Δυο πραγματα εχω να πω...
Δεν νομιζω οτι ο κοσμος αλλαξε απο αυτο που ηταν επειδη καταργηθηκε το ξυλο στα σχολεια.Δεν ειχε κατι ουσιαστικο να προσφερει εαν δεν ειχε την μορφη που ειπα(ψυχολογικο τραυμα),οποτε και ορθως καταργηθηκε.Απο οσους φιλους εχω που τα προλαβαν αυτα,δεν υπαρχει ουτε ενας που να μην μου εχει πει οτι του προκαλεσε καποια σωματικη βλαβη ο καθηγητης/δασκαλος οταν κατεληξε σε τετοιες μεθοδους(ακομα και μονιμες).Σε καμια απολυτως περιπτωση δεν πρεπει ο καθηγητης να αγγιξει μαθητη με σκοπο να του επιφερει πονο οσος και εαν ειναι αυτος και για οποιον λογο θεωρει οτι πρεπει να το κανει.

Διαφορετικα ο καθηγητης πρεπει να απολυθει,να πληρωσει αποζημιωση και να μην του επιτραπει να διδαξει ποτε ξανα.Διοτι ισως να μην απεκτησε καποιος μονιμο ψυχολογικο προβλημα απο την οποια βια στα σχολεια,αλλα σιγουρα σε καθε περιπτωση ο μαθητης ανεπτυσσε μεγαλη αντιπαθεια στο μαθημα του εκαστοτε καθηγητη,οπως ειναι φυσικο.Εκτος αυτου εννοειται οτι ηταν μια μορφη "νομιμου" bullying απο την ιδια την διευθυνση του σχολειου που θα επρεπε να τα αποτρεπει αυτα.

Επισης ο ψυχολογος/ψυχιατρος συνηθως κανει την εξεταση του και μετα κανει την διαγνωση του.Δεν υπαρχει γιατρος που να μπορει να βγαζει πορισμα σε μια αγνωστη περιπτωση επειδη εχει διαβασει πολλα βιβλια,θα ηταν τρελο αυτο.Σαφως ο γονεας εχει μια παραπανω επαφη ,δεν το αμφισβητω αυτο.Οποτε θα πρεπει να ειναι σε θεση να προσαρμοσει τις συμβουλες του ειδικου για το παιδι του συγκεκριμενα.Το νοημα αυτων ομως των συμβουλων ειναι το ιδιο.Δεν ειναι ετσι επειδη απλα ο μεν ειναι ειδικος και ο γονεας οχι,ειναι πιο πολυ ετσι επειδη ο ενας στατιστικα εχει δει 1000 περιπτωσεις αποστασιοποιημενος αλλα και ερχομενος σε επαφη με την καθε περιπτωση,ενω ο γονεας οχι μονο εχει να κανει με μια περιπτωση,αλλα μια στην οποια ειναι βαθεια σχετικος.

Αλλα πραγματικα δεν ξερω γιατι μιλαμε πλεον.Παιδια μεγαλα λεμε οχι ξυλο δεν εχει πια νοημα.Παιδακια μικρα λεμε δεν καταλαβαινουν οποτε το ξυλο δεν μπορει να ειναι λυση περα απο ενα επιπονο και αχρειαστο ερεθισμα. Οποτε μιλαμε για παιδακια με ανυπαρκτους γονεις;Εδω προφανως η λυση δεν μπορει να ειναι το ξυλο duh,και επισης εδω ο ψυχολογος τι να κανει;Να πει στους γονεις οτι πρεπει να ειναι πιο κοντα στο παιδι;Εδω ναι πραγματι δεν χρειαζεται κανεις ψυχολογο για να το αντιληφθει αυτο.Ομως νομιζα οτι μιλουσαμε για περιπτωσεις παιδιων που εχουν φτασει,παρα την προσοχη των γονιων τους και μαλιστα με εναν σχετικα αποδεκτο τροπο διαπαιδαγωγησης,στο αμην.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top