Randy Pausch - Η τελευταία διάλεξη

Πραγματικά η διάλεξη αυτή με ..συγκλόνισε και για τα μηνύματα που ο Randy Pausch μας πέρασε αλλά και για την ψυχική δύναμη αυτού του ανθρώπου ο οποίος έκανε κάτι τέτοιο όχι γιά να νοιώσουμε λύπηση , όπως τονίζει ο ίδιος , αλλά για να μας δείξει πώς πρέπει να ζούμε αλλά και πως πρέπει να ..φεύγουμε από την εδώ ζωή .
Μόνο λύπηση δεν ένοιωσα , αντίθετα αισθάνθηκα μιά ζεστή αύρα ζωής την οποία εξέπεμπε αυτός ο τίμιος και καλός άνθρωπος .

Το άν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο φίλη μου ..θα απαντήσω θετικά μιάς και έχασα τον αγαπημένο μου πατέρα απο την νόσο αυτή

Γιά αρκετά χρόνια τον συντρόφευσα στο κρεβάτι του πόνου , προσπαθώντας να τον βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις ..και στο τέλος όταν πλέον η ασθένεια είχε κάνει μετάσταση ακόμη και στον λαιμό του ..επικοινωνούσαμε μόνο με τα μάτια και τις ψυχές μας .
Εκείνο που ένοιωθα πάντα ακόμη και αν εγώ ήμουνα ο δυνατός και όχι ο καθηλωμένος στο κρεβάτι ήταν μιά άπειρη δύναμη που μου περνούσε όταν μου έσφιγγε δυνατά το χέρι.
Δεν θα ξεχάσω τα τελευταία του λόγια όταν μπορούσε να μιλήσει ακόμη ..<<Δημήτρη ..ψηλά το κεφάλι..>> ..
Πρέπει όλοι να δούμε μέσα απο τα μάτια αυτών των ανθρώπων .. να περάσουμε νοερά στην άλλη πλευρά δίπλα τους , να αντιμετωπίσουμε κατάματα την ασθένεια αυτή και να καταλάβουμε τελικά το νόημα της ζωής ..

Συγκλονιστικό! Δεν ξέρω αν θα είχα τη δύναμη να μιλάω για έναν επικείμενο θάνατό σαν ένα απλό & άνευ σημασίας γεγονός! Θέλει δύναμη ψυχής και κουράγιο, πολύ κουράγιο! Ο θάνατος είναι πολύ μα πολύ άγριο "πράγμα"!! Λένε ότι όταν χάσεις κάποιον βρίσκεις τη δύναμη και το ξεπερνάς. Δεν το ξεπερνάς, πονάς το ίδιο όσος καιρός και να περάσει απλά μαθαίνεις να ζήσεις μ΄αυτό , με την απώλεια. Και πολλές φορές κάνεις σχέδια ότι θα δεις, θα συναντήσεις αυτούς που έχασες! Δεν είναι τρελό!!! Μπορεί να το καταλάβει μόνο όποιος έχει χάσει κάποιον που αγαπούσε (αγαπά) πολύ!!
Δεν νομίζω ότι μπορείς να συμβουλέψεις κάποιον για το πως θα αντιμετωπίσει το θάνατο, την απώλεια, τον πόνο! Θέλει δύναμη (που δεν είναι εύκολο το αντίθετο μάλιστα) να κάθεσαι δίπλα σ΄αυτόν που βιώνει την απώλεια και να μην μιλάς, να μην λες κούφια λόγια, να μην συμβουλεύεις. Να είσαι εκεί μέχρι να το συνειδητοποιήσει , μέχρι να γίνει μέρος της ύπαρξής του και να μπορεί να ζει μ΄αυτό!Είναι κάτι που το έχω ζήσει και αυτή είναι εμπειρία μου.