• Σας ενημερώνουμε ότι η κατηγορία δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την επίσκεψη σας σε επαγγελματία ιατρό.

    Το σύνολο του περιεχομένου της κατηγορίας αυτής, όπως κείμενα, γραφικά, εικόνες, πληροφορίες που λαμβάνονται από δικαιούχους διαφήμισης, είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν προορίζεται να είναι υποκατάστατο για την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Δεν αποτελεί υποκατάστατο ιατρικής εξέτασης, ούτε αντικαθιστά την ανάγκη για υπηρεσίες που παρέχονται από επαγγελματία ιατρό. Πάντοτε να ζητάτε τη συμβουλή του ιατρού σας πριν πάρετε οποιαδήποτε συνταγή ή φάρμακο. Μόνο ο ιατρός σας μπορεί να σας δώσει συμβουλές για το τι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό για σας.

H εγκυμοσύνη από λήπτριες καρδιακών μοσχευμάτων

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Τα ιατρικά κέντρα δεν ενθαρρύνουν γενικά ένα τέτοιο διάβημα, μια εγκυμοσύνη μετά την λήψη καρδιακού μοσχεύματος από γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, λόγω της χαρακτηριζόμενης ως «ελλιπούς» μελέτης επί του θέματος και γιατί οι υφιστάμενες μελέτες δεν έχουν καθησυχάσει με βεβαιότητα τις ανησυχίες ειδικώτερα αναφορικά με τον επηρεασμό του προσδόκιμου ζωής της υποψήφιας μεταμοσχευμένης μητέρας, των πιθανοτήτων απόρριψης του μοσχεύματος και της πιθανής βλάβης του εμβρύου ή του παιδιού από την λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων (ειδικώτερα την ενδεχόμενη αναγκαιότητα λήψης αυξημένων δόσεων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων κατά την εγκυμοσύνη). Συναντάται γενικά μια εγκράτεια. Οι περιπτώσεις όμως των μεταμοσχεύσεων έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, τα 2/3 περίπου των μεταμοσχευμένων ασθενών για τα επόμενα 10 χρόνια εξασφαλίζει μια καλή ποιότητα ζωής, είναι αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα απασχολήσει τις λήπτριες καρδιακών μοσχευμάτων εάν μπορούν να κυοφορήσουν, και η απαίτηση για μια σαφέστερη θέση δεν είναι εκτός τόπου και χρόνου.Υπάρχουν αρκετές θετικές αναφορές στις οποίες θα έπρεπε να ρίχνει φως κανείς, έστω για την απαραίτητη αισιοδοξία. Μερικές (τυχαία επιλεγμένες) από αυτές είναι και οι ακόλουθες.

Η πρώτη αναφορά περίπτωσης γυναίκας λήπτριας μεταμοσχευμένης καρδιάς που κατάφερε να κυοφορήσει και να φέρει στον κόσμο ένα υγιές παιδί έγινε ήδη από το 1988. Στο περιοδικό Am J Obstet Gynecol 1988 Mar;158(3 Pt 1):589-90 υπό τον τίτλο «Successful pregnancy and vaginal delivery after heart transplantation» από τους Lowenstein κ.α. «Successful pregnancy and delivery in women with serious cardiovascular diseases have been reported. We describe here a patient with a transplanted heart, treated with cyclosporine and prednisone, who underwent pregnancy and vaginal delivery with good outcomes for mother and infant».



Στο περιοδικό Obstet Gynecol. 1993 Sep;82(3):324-7. μια έρευνα υπό τον τίτλο «Pregnancy in heart transplant recipients: management and outcome» από τους Scott κ.α. κατέληξε στο ότι για τις λήπτριες καρδιακών μοσχευμάτων ισχύουν λίγο πολύ όσα και για τις λήπτριες οποιωνδήποτε άλλων μοσχευμάτων. Μια τέτοια εγκυμοσύνη θα ήταν υψηλού κινδύνου αλλά όχι ακατόρθωτη.

Στο περιοδικό J Heart Lung Transplant 1998 Jul;17(7):698-702 δημοσιεύθηκε μια έρευνα ακόμα υπό τον τίτλο «Risks of subsequent pregnancies on mother and newborn in female heart transplant recipients» από τους Branch, Wagoner κ.α., όπου συμπέρανε: «Post-heart transplantation pregnancies often have successful outcomes, but there is a high incidence of prematurity and low birth weight. Subsequent pregnancies do not seem to significantly increase the incidence of complications in either the newborn or mother or increase graft rejection or failure. Larger studies of post-transplantation pregnancies may provide more definitive information».



Στο περιοδικό The Journal of Heart and Lung Transplantation, Vol. 23, Issue 7, July 2004, Pages 898-901 υπό τον τίτλο «Pregnancy in heart transplant recipients», από τους Miniero κ.α. αφορά την Μεσογειακή Ιταλία και αναφέρεται περιληπτικά: «The aim of this report is to present data from Italian cardiac transplant centers assessing pregnancy after cardiac transplantation. Our retrospective survey included 10 pregnancies occurring in 7 patients during January 1991 to February 2002. Eight pregnancies were completed successfully and 2 abortions were reported (frequency rate 20%). No complications were observed during pregnancy or after delivery. Of 8 infants studied, 6 (75%) were born at term and 2 (25%) pre-term. One baby presented congenital talipes valgus. Pediatric development was uneventful. The data from the literature and our series show that a multidisciplinary approach is mandatory. The course of pregnancy is usually normal and the maternal and fetal outcomes are usually favorable. Although no fetal malformations have been reported, prolonged follow-up of these infants is required».



Στο περιοδικό Intern Med J 2004; 34: 206−209 η αναφορά υπό τον τίτλο «Planned pregnancy in a heart transplant recipient» από τους Wasywich κ.α. δεν προσθέτει κάτι καινούργιο, είναι όμως επίσης θετική ως προς την επαναφορά των φυσιολογικών ορμονικών επιπέδων και της γονιμότητας και στη δυνατότητα επιτυχούς αποτελέσματος.



Ένα τέτοιο θέμα θα έπρεπε να συζητείται περισσότερο όταν η λήπτρια του μοσχεύματος βρίσκεται στην αναπαραγωγική ηλικία και τρέφει σχετικές ανησυχίες. Μια πιο πρόσφατη αναφορά της American Society of Transplantation (Consensus Conference on Reproductive Issues and Transplantation), υπό την επίβλεψη των McKay, Josephson κ.α., η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Am J Transplant 2005 Jul;5(7):1592-9, συνοψίζει: « It has been almost 50 years since the first child was born to a female transplant recipient. Since that time pregnancy has become common after transplantation, but physicians have been left to rely on case reports, small series and data from voluntary registries to guide the care of their patients. Many uncertainties exist including the risks that pregnancy presents to the graft, the patient herself, and the long-term risks to the fetus. It is also unclear how to best modify immunosuppressive agents or treat rejection during pregnancy, especially in light of newer agents available where pregnancy safety has not been established. To begin to address uncertainties and define clinical practice guidelines for the transplant physician and obstetrical caregivers, a consensus conference was held in Bethesda, Md. The conferees summarized both what is known and important gaps in our knowledge. They also identified key areas of agreement, and posed a number of critical questions, the resolution of which is necessary in order to establish evidence-based guidelines. The manuscript summarizes the deliberations and conclusions of the conference as well as specific recommendations based on current knowledge in the field».




Σύμφωνα με τα Αμερικανικά δεδομένα, μεταξύ του 1991 και του 2005 σημειώθηκαν αριθμητικά οι ακόλουθες εγκυμοσύνες:



Από την ίδια βάση δεδομένων ΝΤPR (National Transplantation Pregnancy Registry ~ ιδρύθηκε το 1991 από το Thomas Jefferson University της Philadelphia με ακριβώς αυτό το σκοπό, μεταξύ άλλων, για να διερευνήσει τα αποτελέσματα της εγκυμοσύνης από λήπτριες μοσχευμάτων) αντλεί κανείς τα ακόλουθα στατιστικά: «Studies of pregnancy in recipients of heart transplants have reported that 69% of such pregnancies resulted in livebirths, although 32% of newborns were premature and had low birth weight. Nine percent of the pregnancies were terminated by therapeutic abortion; 17% were terminated by spontaneous abortion. The most common reported maternal complications were hypertension (occurring in 46% of women), acute allograft rejection (21%), infection (11%), preeclampsia (10%), and gestational diabetes (4%). Graft function was reported to be adequate in 72% of recipients. Newborn complications were observed in 22% of cases, with no neonatal deaths reported. Maintenance immunosuppression was achieved in most patients with a combination of cyclosporine, azathioprine, and prednisone, and, in a few patients, with tacrolimus alone.


Out of the 37 children born to recipients of heart transplants reported to the NTPR, 34 children are developing well and are healthy, and 3 children inherited heart problems transmitted via maternal mitochondrial DNA. Post–heart transplantation pregnancies may have successful outcomes, but they also have high rates of perinatal mortality, prematurity and low birth weight. For patients with heart transplantation secondary to inheritable disorders such as mitochondrial myopathy, preconception genetic counseling is mandatory, as such a condition may be transmitted to the fetus».


Μιλάμε για σημαντικά ποσοστά επιτυχίας με συνολική αναφορά στη μητέρα, στο παιδί και στο μόσχευμα, που σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις άλλων ασθενειών παρουσιάζονται πιο μειωμένα. Δεν αγνοούνται οι κίνδυνοι και τα αυξημένα ποσοστά πρόωρων τοκετών, υπέρτασης και προεκλάμψίας που έχουν παρουσιαστεί αλλά αυτά τα ποσοστά υπάρχουν και σε άλλες περιπτώσεις εγκυμοσύνης (π.χ. εγκυμοσύνη σε προχωρημένη αναπαραγωγική ηλικία). Η γονιμότητα μπορεί να επανέλθει στη μεταμοσχευμένη γυναίκα από τον 1ο έως τον 6ο μήνα μετά την μεταμόσχευση. Τουλάχιστον ο δικός μου κύκλος επανήλθε στα κανονικά του πλέον από τον 2ο μήνα. Οπότε η σύλληψη και η εγκυμοσύνη πρέπει να συζητιούνται εγκαίρως και να προγραμματίζονται στο σωστό χρόνο. Ποιός είναι αυτός ο σωστός χρόνος; Σύμφωνα με τις καθοδηγητικές γραμμές (guidelines) που καταγράφηκαν το 2003 στις ΗΠΑ με προοπτική την παγκόσμια χρήσης τους, εάν όλα βαίνουν καλώς και δεν υπάρχουν ενδείξεις απόρριψης, εάν το μόσχευμα λειτουργεί σταθερά και διατηρείται υπό σταθερές δόσεις ανοσοκατασταλτικών, από τα 2 χρόνια και μετά φαίνεται ότι είναι ένα ασφαλές στάδιο για να προσπαθήσει κανείς.


Έχει προλάβει φυσικά να αναπτυχθεί και η αντίστοιχη ηθικολογία, άτοπη κατά τη γνώμη μου. Στο N Engl J Med. 2006 Mar 23;354(12):1313-6 δημοσιεύθηκε πρόσφατα μια προσέγγιση του Ross «Ethical considerations related to pregnancy in transplant recipients». Θέτει ή μάλλον επαναλαμβάνει μεταξύ άλλων ζητήματα ηθικότητας της επαναμόσχευσης σε περίπτωση που η γυναίκα οικειοθελώς θέτει με μια τέτοια εγκυμοσύνη σε κίνδυνο απόρριψης του πρώτου μοσχεύματος. Ο Ross όπως και προηγούμενα οι Ubel κ.α. στο «Rationing failure: the ethical lessons of the retransplantation of scarce vital organs» που δημοσιεύθηκε στο JAMA 1993;270:2469-2474, υπενθυμίζει ότι περιμένουν στη λίστα άτομα που δεν έχουν λάβει ακόμα το πρώτο μόσχευμα. Κάποια στιγμή θα γράψω ειδικώτερα για το θέμα αυτό, όπως και γενικά για την ηθική των επαναμοσχεύσεων, στη βάση του ότι η αποστέρηση δικαιώματος λήψης θεραπείας με γνώμονα την ορθή ή λανθασμένη συμπεριφορά του ασθενούς προς το σώμα του είναι ενάντια στους σκοπούς ύπαρξης της ιατρικής επιστήμης ευρύτερα, και βέβαια ενάντια στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.



Με αυτά τα δεδομένα και με όσα θα ακολουθήσουν ας είμαστε αισιόδοξες ότι σύντομα θα μπορέσουμε να κρατήσουμε στα χέρια μας τα παιδιά μας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Τετάρτη, 20 Απριλίου 2011
Έγινε μητέρα μετά από μεταμόσχευση καρδιάς στην Ελλάδα



Έγινε μητέρα μετά από μεταμόσχευση καρδιά μία 38χρονη γυναίκα στην Ελλάδα. Μία από τις σπάνιες περιπτώσεις στα παγκόσμια ιατρικά χρονικά και σίγουρα η πρώτη φορά για την Ελλάδα είδε το φως της δημοσιότητας.



Η μητέρα με βαρείας καρδιακής ανεπάρκειας, είχε υποβληθεί σε επιτυχή μεταμόσχευση καρδιάς το 2004 στο «Ωνάσειο» από τον καρδιοχειρουργό καθηγητή Πέτρο Αλιβιζάτο.


Η μεταμόσχευση καρδιάς και η κύηση και ο τοκετός, έγινε στην Ελλάδα.


Την 38χρονη, παρακολούθησε σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και ξεγέννησε ο γυναικολόγος Ηλίας Γάτος.


Η 38χρονη γέννησε εχθές Μεγάλη Δευτέρα στις 8 το πρωί, στο Μαιευτήριο «ΡΕΑ», με καισαρική τομή, Το νεογνό έχει βάρος 2.800 γραμμάρια.

Πηγή

:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top