Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Προσωπικά .. θεωρώ ... Αυτή η έλλειψη "χρηστοήθιας" και ηθικολογίας (ίδιον του Γιαχβέ και των δούλων του) είναι κατά τη γνώμη μου και μία από τις δεικλίδες ασφαλείας για να προστατεύεται κανείς από την άνευ νοήματος θυσία, την τρέλλα και τον θάνατο. ... Ο μόνος τρόπος είναι να ζεις το τώρα, να εργάζεσαι με τον εαυτό σου, να προσφέρεις και να δίνεσαι στο Κόκκινο, στη ζωή δηλαδή.
Ενώ καταλήγεις, σε τόσο αξιοθαύμαστη κατάφαση προς την αλήθεια (παρόν και ζωή), κάνεις προηγούμενα θεωρήσεις γα χρηστοήθια και ηθικολογία, εντελώς αφοριστικά και μάλλον ολίγον τι " ανήθικα". Με "ανηθικολογίες" όμως ακριβώς, η χρηστοήθεια προδίδεται και σταυρώνεται διαρκώς, σε κάθε παρόν που μέλλει να γίνει παρελθόν, και γι' αυτό σχεδόν ενστικτωδώς πια θεωρείται, θεμελειώδη αρετή των κοινωνούντων ανθρώπων. Σχεδόν είναι αρετή, για την οποία εν πολλοίς απαιτείται και μία κάποια ...μύηση:redface:!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Σειρά μου τώρα να σε αμφισβητήσω. Στο ίδιο άρθρο της wiki από το οποίο δανείστηκες κι εσύ την πολύ ωραία ανάλυση περί των νευρωνικών δικτύων, αναφέρει:

"Το μοντέλο είναι εμπνευσμένο απο τα βιοηλεκτρικά δίκτυα που δημιουργούνται στον εγκέφαλο ανάμεσα στους νευρώνες (νευρικά κύτταρα) και στις συνάψεις (σημεία επαφής των νευρικών απολήξεων".

Όλα αυτά προέρχονται από την επιστήμη της Τεχνητής Νοημοσύνης και θεωρώ ότι η φυσική Νόηση είναι πολύ παλαιότερη και πιο εκλεπτυσμένη από τούτα τα πολύ βοηθητικά κατά τ' άλλα μαθηματικά μοντέλα...

Μα ναι καλέ μου άνθρωπε, η φυσική Νόηση, τα ιδιοδιανύσματα και οι δυναμοσειρές Laplace, το μαθηματικό υλικό δηλαδή ενός νευρωνικού δικτύου είναι κατά πολύ παλαιότερα από την ανακάλυψη των νευρώνων του εγκεφάλου!

Φυσική Νόηση δεν είναι και το ανθρώπινο πνεύμα; Δεν είναι πιο μπροστά από την ανθρώπινη φύση; Εν Αρχήν δεν είναι ο Λόγος; Τα αρχέτυπα δεν προυπάρχουν της φύσης; :hmm:

Η νευροφυσιολογία και η μελέτη της δεν θα είχε την ανάπτυξη που έχει χωρίς δυνατά μαθηματικά. Αυτό εννούσα, ότι ενώ η πρακτική εφαρμογή των νευρωνικών δικτύων είναι ίσως "εμπνευσμένη" από τη λειτουργία του εγκεφάλου (για να το λέει το wiki), η μελέτη του εγκεφάλου είναι "εμπνευσμένη" από την θεωρητική βάση των μαθηματικών.

Thanks για τις υπόλοιπες απαντήσεις σου, με βοήθησες να μπω λίγο περισσότερο στο πνεύμα της κουβέντας. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Ενώ καταλήγεις, σε τόσο αξιοθαύμαστη κατάφαση προς την αλήθεια (παρόν και ζωή), κάνεις προηγούμενα θεωρήσεις γα χρηστοήθια και ηθικολογία, εντελώς αφοριστικά και μάλλον ολίγον τι " ανήθικα". Με "ανηθικολογίες" όμως ακριβώς, η χρηστοήθεια προδίδεται και σταυρώνεται διαρκώς, σε κάθε παρόν που μέλλει να γίνει παρελθόν, και γι' αυτό σχεδόν ενστικτωδώς πια θεωρείται, θεμελειώδη αρετή των κοινωνούντων ανθρώπων. Σχεδόν είναι αρετή, για την οποία εν πολλοίς απαιτείται και μία κάποια ...μύηση:redface:!

Ποτέ μα ποτέ δεν αναγνώρισα καλοσύνη, τίμιες προθέσεις, αυθεντικότητα, ειλικρίνεια, αυθορμητισμό, χαρά για τη ζωή, στοργή και αληθινή αγάπη σε ανθρώπους που θεωρούν την ηθική ύψιστη αρετή. Από τη στιγμή που βάζει κάποιος κάτι στο επίκεντρο της κοσμοθεωρίας του, και το επαναλαμβάνει συνέχεια, έχει θέμα μ'αυτό. Αντίθετα, μόνο σκληρότητα, κακία, υποκρισία, φαρισαισμό, δόλο και άκρατο συντηρητισμό πήρα από ηθικολόγους και "σοβαρούς". [Παρένθεση : 'Ο,τι κινείται άψυχα, νευρωτικά, τακτοποιημέα, παγωμένα και με στεγανά δεν έχει προοππτικές επιβίωσης (σχέσεις, ομάδες, οτιδήποτε). Νομίζω ότι η Babalon ζητάει ένα είδος ζωντανής και υγιούς κυκλοφορίας του αίματος περισσότερο, παρά θυσίας του αίματος - τουλάχιστον όπως αντιλαμβάνομαι εγώ την Babalon, με αυτή την έννοια το αρχέτυπο το θεωρώ υγιές, πανίσχυρο και αξιολάτρευτο. Αν ερμηνευθεί χριστιανικά, τείνει αμέσως στον βαμπιρισμό]. Από την άλλη αναγνώρισα ύψιστη ηθική, αρετές, καλοσύνη, ειλικρίνεια, στοργή, φιλανθρωπία, αγάπη για μένα και για τη ζωή γενικότερα, σε ανθρώπους που η "καλή κοινωνία" θεωρεί σκοτεινούς, βρώμικους, αδίστακτους και γω δεν ξέρω τι άλλο, που όμως μέρα με τη μέρα αποδεικνύονται φιλάνθρωποι, διαμάντια, χρυσές καρδιές, φίλοι, 'Ανθρωποι. Δεν είδα ποτέ να κυλάει ένα δάκρυ από τα μάτια των ηθικών, δεν άκουσα μια συγνώμη, ούτε ένα ευχαριστώ, δεν είδα καμμία συμπόνοια. Τα είδα και τα άκουσα όλα όμως από λιθοβολημένους και "αμαρτωλούς", ένα μεγαλείο ψυχής. Είδα το δάκρυ τους, ένοιωσα την αγκαλιά τους, άκουσα το τρανταχτό γέλιο τους, εισέπραξα την οργή τους αλλά και το χάδι τους. Τι ακριβώς προσέφεραν οι ηθικολόγοι πέραν από κατεβατά θεωριών που στην πράξη δεν εφάρμοσαν ποτέ επάνω μου και από μονολόγους εκ του ασφαλούς ; Τώρα γιατί σε μένα οι "σκοτεινοί" φέρονται σαν 'Αγιοι, και οι "ηθικολόγοι" σαν δολοφόνοι και λαμόγια, αυτό το μυστήριο δεν θα το λύσω ποτέ φαίνεται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
«Εμείς οι γυναίκες, όταν ψάχνουμε για ένα νόημα στη ζωή μας ή για το μονοπάτι της γνώσης, πάντα το ταυτίζουμε με ένα από τα τέσσερα κλασικά αρχέτυπα.

"Η Παρθένα (και δεν μιλάω εδώ για σεξουαλική παρθενία) είναι εκείνη που η αναζήτησή της, πηγάζει από την πλήρη ανεξαρτησία της, και ό, τι μαθαίνει είναι καρπός της ικανότητάς της να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις μόνη της.

"Η Μάρτυρας, βρίσκει το δρόμο της προς την αυτογνωσία μέσω του πόνου, της ταλαιπωρίας, και της παράδοσης.

«Η Αγία, βρίσκει την αληθινή αιτία της ζωής στην ανιδιοτελή αγάπη και στην ικανότητά της να δίνει, χωρίς να ζητά τίποτα γιʼ αντάλλαγμα.

"Τέλος, η Μάγισσα δικαιολογεί την ύπαρξή της μέσω της αναζήτησης της πλήρους και απεριόριστης απόλαυσης και ευχαρίστησης."
~Πάολο Κοέλο, Μπρίντα (η μετάφραση δική μου, από το μπλογκ του συγγραφέα).



Νομίζω είναι προφανές, πως θα μπορούσαμε να ταυτίσουμε τη Μάγισσα του με τη δική μας Λαγνεία.

Τις υπόλοιπες με ποιες κάρτες θα τις ταυτίζατε, μια που μιλάμε για αρχέτυπα; (Ιέρεια, Αυτοκράτειρα, Προσαρμογή, Τέχνη, Σελήνη)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
[συνέχεια από το ποστ #48]

Η Ιερά Πόρνη


Τούτος ο τίτλος αποδίδεται στην Μπάμπαλον, επειδή αυτή δέχεται τους πάντες, χωρίς νʼ αρνείται κανέναν, όμως ταυτόχρονα δεν ανήκει σε κανέναν. Αντίθετα, απαιτεί για τούτο της το δόσιμο, ένα πολύ υψηλό τίμημα, το ίδιο το Αίμα του Μύστη και μαζί του τον προσδιορισμό του Εγώ του, ως επίγειο πρόσωπο. Το ίδιο θέμα περιγράφεται και στον 12ο Αιθέρα του Το Όραμα και η Φωνή:

«Αυτό είναι το Μυστήριο της Βαβυλώνας, της Μητέρας των Βδελυγμάτων, και αυτό είναι το Μυστήριο της μοιχείας της, επειδή ενέδωσε σε καθετί ζωντανό κι έγινε συμμέτοχος στο Μυστήριό του. Επειδή υπηρέτησε τους πάντες, έγινε η κυρά των πάντων. Δεν μπορείς όμως ακόμη νʼ αντιληφθείς τη δόξα της».

Το Αρχέτυπο της Ιεράς Πόρνης, αποτελεί μια από τις τρεις ομοούσιες κι αδιαίρετες πλευρές του Θηλυκού, εκείνη της Μητέρας/Πόρνης. Τούτος ο συμβολισμός είχε γίνει αντιληπτός νωρίς κατά την εποχή της λατρείας της Μεγάλης Μητέρας - η λεγόμενη Μητριαρχική Εποχή ή Αιώνας της Ίσιδας- και είχε ενταχθεί στα θρησκευτικά δρώμενα και την καθημερινή εμπειρία. Φαίνεται πως στις αρχαίες κοινωνίες που περιγράφουν διάφοροι συγγραφείς, η γυναικεία σεξουαλικότητα χρησιμοποιείτο για θρησκευτικούς σκοπούς, θεωρείτο μάλιστα ως στοιχείο κοινωνικής προσαρμογής, όπως αναφέρεται στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο της ελληνικής Wiki , από το οποίο θα δανειστώ κάποια αποσπάσματα:

«Το σεξ ήταν συνήθης ιεροπραξία στις πρωτόγονες κοινωνίες και έδενε τους ανθρώπους με τα ιερά δεσμά συνύπαρξης. Το γεγονός όχι μόνο διασφάλιζε τη συνέχεια της κοινότητας, αλλά εξασφάλιζε σε ένα βαθμό την τήρηση των εξωγαμικών εθιμικών κανόνων. Στις σύγχρονες κοινωνίες η ίδια πράξη εκλαμβάνεται ως ιερή κοινωνία και περιβάλλεται τον μανδύα της θρησκευτικότητας. Κοινότητες στην Γερμανία, το Θιβέτ, την Πολυνησία και τη Νότια Αμερική αλλάζουν τους κανόνες της πρόσβασης στον ερωτικό τομέα, έτσι ώστε να περιλαμβάνονται όλα τα ώριμα μέλη της κοινότητας σε μια ποικιλία ιεροπραξιών. Στο Μάντρι Γκρας, ένας συνδυασμός ψυχογενών ουσιών χρησιμοποιείτο για τη δημιουργία της ιερής ατμόσφαιρας. Σεξουαλική ελευθερία, οινοπνευματώδη, χορός και μουσική συντίθονταν για να δημιουργήσουν μια αίσθηση συντροφικότητας σε μια ιεροπραξία».

Νομίζω πως το παραπάνω απόσπασμα δίνει μια πολύ καλή και συνοπτική εικόνα της ατμόσφαιρας μέθης κι έκστασης η οποία περιρρέει την κάρτα της Λαγνείας. Το σεξ μέσα στα πλαίσια της κοινότητας θεωρείτο για κάποιο λόγο αναγκαία και θεμελιώδης συνθήκη κοινωνικής συνύπαρξης. Πιθανόν η ευρύτερη διασπορά των γονιδίων, μέσα στη Γονιδιακή Δεξαμενή του πληθυσμού, να εξυπηρετούσε την μεγαλύτερη γενετική ποικιλομορφία και κατά συνέπεια την ευρωστία και βιωσιμότητά του. Κάτι τέτοιο, ειδικά μέσα σε μικρούς πληθυσμούς, με περιορισμένες δυνατότητες μετακινήσεων κι επομένως διασταυρώσεων με άλλους πληθυσμούς, θα μπορούσε να είναι κρίσιμης σημασίας για την επιβίωση. Έτσι, οι Μητριαρχικές κοινωνίες το ενσωμάτωσαν ως δρώμενο της θρησκευτικής τελετουργίας εξαγνίζοντας κι απενοχοποιώντας το, ενώ οι Πατριαρχικές το καταράστηκαν ως βδέλυγμα και το πολέμησαν με κάθε μέσον.

«Ένα απίθανο ποσοστό του πληθυσμού από τη Μεσοποταμία και τη Συρία-Καναάν πρέπει να ήταν είτε κοσμικές είτε θρησκευτικές πόρνες κάποιου είδους», έγραψε η Beatrice Brooks το 1941. Συνήγαγε τα συμπεράσματα της από τα κείμενα των αρσενικών κυρίως μελετητών της εποχής, που δέχτηκαν ασυζητητί την έννοια «ιερές πόρνες ή πόρνες των ναών». Ιέρειες των ναών, συγκέντρωναν τα αναγκαία για τη συντήρηση του ναού, συμμετέχοντας τακτικά σε σεξουαλικές επαφές με αντάλλαγμα κάποιου είδους πληρωμή στους ναούς τους. Οι γυναίκες ακόλουθοι της Ινάννα-Ιστάρ της μεσοποτάμιας θεάς της σεξουαλικότητας και της αγάπης, ήταν οι κυρίως ύποπτοι τέτοιας συμπεριφοράς. Μέχρι πρόσφατα οι περισσότεροι μελετητές τη θεωρούσαν –ορισμένοι τη θεωρούν ακόμα- δεδομένη. Η υπόθεση ότι η «ιερή πορνεία» όχι μόνο είχε εμφανιστεί, αλλά συνέβαινε στα πλαίσια των λατρειών γονιμότητας, προέκυψε από τη σκόπιμη διασύνδεση στην εβραϊκή βίβλο της κεντεσά (qedeshah), «ιερή ή καθαγιασμένη γυναίκα», με την ζονά (zonah), την «πόρνη». Προφανώς, οι περισσότεροι μελετητές δεν διέκριναν μεταξύ του τελετουργικού έρωτα και του επ' αμοιβή έρωτα. Όμως, ο τελετουργικός έρωτας δεν θα καθιερωνόταν ως πορνεία, ακόμα κι αν η πράξη παρήγαγε προσφορές για έναν ναό, αλλά μάλλον θα θεωρείτο πράξη λατρείας

Ο θεσμός της Ιεράς Πορνείας στην αρχαιότητα

Είναι πολλοί οι μύθοι που αναφέρονται στην ιερή πορνεία κατά την αρχαιότητα και κάποιοι από αυτούς στηρίζουν την υπόθεση της κοινωνικοποίησης μέσω του μύθου της γονιμότητας.
Σύμφωνα με τον ασσυροβαβυλωνιακό μύθο, ο άγριος άνθρωπος Ενκίντου ζούσε στη στέππα, έξω από την πόλη Ουρούκ του Γκιλγκαμές. Εκεί ζούσε αρμονικά με τα ζώα και κατέστρεφε τις παγίδες των κυνηγών. Οι εξαγριωμένοι κυνηγοί συγκεντρώθηκαν ενώπιον του Γκιλγκαμές, για να σχεδιάσουν την αιχμαλωσία του Ενκίντου. Αντί άλλων ο Γκιλγκαμές τους υπέδειξε να στείλουν μια κασιντού ή χαριμτού, ιερή πόρνη δηλαδή, να τον σαγηνεύσει. Μία ιερή πόρνη συμφωνεί να το πράξει και όταν εμφανίζεται ο Ενκίντου, εκείνη ξαπλώνει αποκαλύπτοντας το γυμνό κορμί της. Ο Ενκίντου κάνει έρωτα μαζί της για τις επόμενες έξι ημέρες και επτά νύκτες. Μετά από αυτή την εμπειρία ανακαλύπτει ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει πλέον με τα άγρια ζώα, που φεύγουν μακριά του, αλλά έχει κερδίσει σε σοφία και κατανόηση. Βρίσκει την χαριμτού και ζητά συμβουλή για τι πρέπει να κάνει. Εκείνη τον συμβουλεύει να πάει στην πόλη, προκειμένου να τον συστήσει στον Γκιλγκαμές. Όμως, πρέπει πρώτα να μάθει να συμπεριφέρεται στην αυλή του βασιλιά κι εκείνη προσφέρεται να τον διδάξει τους τρόπους με τους οποίους είναι δυνατόν να ενταχθεί και να λειτουργήσει σε έναν διαφορετικό, αστικό τρόπο ζωής.

Με τη σειρά του ο Ηρόδοτος επιβεβαιώνοντας με τον δικό του αρνητικό τρόπο τούτη την πρακτική, αναφέρει : "[…]ήταν οι Αιγύπτιοι εκείνοι που θεώρησαν προσβολή ενάντια στην ευσέβεια τη σεξουαλική επαφή με τις γυναίκες στους ναούς, ή την είσοδο στον ναό μετά από σεξουαλική επαφή, χωρίς τον αναγκαίο καθαρμό. Δύσκολα σε οποιοδήποτε έθνος, εκτός από τους Αιγύπτιους και Έλληνες μπορεί να συναντήσει κανείς τέτοιον ενδοιασμό, καθώς όλοι σχεδόν θεωρούν από αυτή την άποψη ότι οι ανδρες και οι γυναίκες δεν είναι διαφορετικοί από τα ζώα, τα οποία είτε κτήνη είναι είτε πτηνά, διαρκώς ζευγαρώνουν στους ναούς και τους ιερούς τόπους[…]» .

Όσον αφορά στους Βαβυλώνιους, ο Ηρόδοτος αναφέρει ένα «εντελώς επαίσχυντο» έθιμο σύμφωνα με το οποίο κάθε γυναίκα «μιά φορά στη ζωή της» είχε επαφή κοντά στο ναό της Αφροδίτης (Ιστάρ) με τον πρώτο ξένο που έριχνε «ασημένιο νόμισμα» στο περίζωμά της . Ομοίως, ο Λουκιανός περιέγραψε την τιμωρία των γυναικών που αρνούνταν να ξυρίσουν τα κεφάλια τους εις ένδειξη πένθους για τον Άδωνι: «έστω και για μία ημέρα αυτές [έπρεπε] να πουλήσουν την ομορφιά τους … [σε μια] αγορά … ανοικτή για τους ξένους μόνο και η πληρωμή [ γινόταν ] προσφορά στην Αφροδίτη [ Αστάρτη ]». Οι χριστιανοί συγγραφείς επίσης κατηγορούσαν τους εθνικούς ότι επέτρεπαν τα όργια προν τιμήν της Αφροδίτης, τον τελετουργικό προγαμιαίο έρωτα, και την λατρευτική πορνεία.

Η ιερή πορνεία ασκείτο ευρέως στην αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα στους ναούς της Αφροδίτης, στην Κύπρο, τον τόπο που γεννήθηκε και την Κόρινθο. Στην Κόρινθο μάλιστα ήταν γνωστή ως «Αφροδίτη η εταίρα». Ο Στράβων τον 1ο Π.Κ.Ε. αιώνα αναφέρει ότι χίλιες ιερές πόρνες εργάζονταν στον ναό της εκεί, ενώ τον ίδιο αριθμό αναφέρει και για το όρος Έρυξ στη Σικελία. Αλλά στις ύστερες περιόδους του ελληνικού κόσμου οι υπερήφανες ιέρειες της αγάπης φαίνεται ότι αντικαθιστούνταν στις περισσότερες περιπτώσεις από σκλάβες. Στην Κύπρο οι φιλολογικές μαρτυρίες υποδεικνύουν ότι πριν από το γάμο όλες οι γυναίκες υποχρεώνονταν στο παρελθόν από το έθιμο να εκδίδονται σε ξένους στο άδυτο της θεάς. Παρόμοια έθιμα επικρατούσαν σε πολλά μέρη της δυτικής Ασίας. Όποιο και αν ήταν το κίνητρο, η πρακτική δεν θεωρείτο σαφώς οργιαστική εκδήλωση της σφοδρής επιθυμίας, αλλά σοβαρό θρησκευτικό καθήκον που εκτελείτο στην υπηρεσία εκείνης της μεγάλης θεάς της δυτικής Ασίας της οποίας όνομα το ποίκιλε, ενώ ο τύπος της παρέμεινε σταθερός, από τόπο σε τόπο. Στην Πάφο σύμφωνα με τον μύθο η συνήθεια της θρησκευτικής πορνείας λέγεται πως καθιερώθηκε από το βασιλιά Κινύρα, και ότι την άσκησαν οι κόρες του, οι αδελφές του Άδωνι, οι οποίες, έχοντας υποστεί την οργή της Αφροδίτης, ζευγάρωσαν με ξένους στον ναό της και τελείωσαν τις μέρες τους στην Αίγυπτο.

Στη Ρώμη, μια ορισμένη κατηγορία γυναικών, οι lupae ή λύκαινες, προσήλκυαν τους πελάτες τους πελάτες με κραυγές λύκαινας, του κατ' εξοχήν συμβόλου της Ρώμης. Υπογραμμίζοντας τη σύνδεση μεταξύ της σεξουαλικής έκστασης και του θανάτου, μια άλλη κατηγορία γυναικών, οι busturariae, λειτουργούσαν στα νεκροταφεία, παρέχοντας έρωτα στις ταφικές πλάκες ή θρήνο (μοιρολόι) στις νεκρώσιμες ακολουθίες.

Σε μια επιγραφή από την Ανατολία από το 200 Κ.Ε. μια γυναίκα ονόματι Αυρηλία αναγγέλει υπερήφανα ότι είχε υπηρετήσει στο ναό συμμετέχοντας στο σεξουαλικό έθιμο, όπως και η μητέρα της και όλες οι θηλυκές της πρόγονοι. Είναι αλήθεια ότι ένα μεγάλο τμήμα της τελετουργικής δραστηριότητας στην αρχαία ανατολική Μεσόγειο εστιαζόταν στην προώθηση της γονιμότητας του εδάφους.

Στην πρώιμη Μεσοποταμία ο «ιερός γάμος», με την εστίασή του στη γονιμότητα, θα μπορούσε ενδεχομένως να περιελάμβανε την έννοια «ιερή πόρνη». Σύμφωνα με έναν μελετητή, «η λατρευτική πορνεία» είναι μια πρακτική που περιλαμβάνει θηλυκούς και κατά περιόδους αρσενικούς ακόλουθους των θεοτήτων γονιμότητας, οι οποίοι αφιέρωναν πιθανώς τις αποδοχές τους στη θεότητά τους». Η ιεροτελεστία του «ιερού γάμου» ήταν ένα από «τα κίνητρα της πρακτικής, ιδιαίτερα στη Μεσοποταμία», όπου ο βασιλιάς είχε σεξουαλική επαφή με «μια πόρνη του ναού» . Στην αρχαία Σουμερία και τη Βαβυλώνα, οι ιερόδουλες της Θεάς υποδέχονταν τον «Θεοφόρο Ξένο». Η σεξουαλική τους ένωση αποτελούσε, για αμφότερους τους συμμετέχοντες, κοινωνία με το Θείον. Σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς χάριν της γονιμότητας αλλά και προκειμένου ο Βασιλιάς να νομιμοποιήσει τη δικαιοδοσία του στα μάτια του λαού του, έπρεπε να συμμετάσχει στον εορτασμό του Μυστηρίου του Ιερού Γάμου, με κάποια ιέρεια, η οποία εκπροσωπούσε τη Θεά. Στη Σουμερία το πλήθος έψελνε εκστατικούς ερωτικούς ύμνους για να ενθαρρύνουν και να γιορτάσουν το γάμο του «Βασιλιά-Ποιμένα» Ντουμούζι με τη Θεά Ινάννα. Ένα απόσπασμα από το Τελετουργικό του Ιερού Γάμου, από τους Κυλίνδρους της Gudea, που γράφηκαν στη Σουμερία γύρω στο 3.000 π.Χ., σε αγγλική μετάφραση του Samuel Kramer:

«Ο Βασιλιάς πηγαίνει με όρθιο το κεφάλι προς την ιερή αγκαλιά
Πηγαίνει με όρθιο το κεφάλι στην ιερή αγκαλιά της Ινάννα,
Ο Βασιλιάς έρχεται με όρθιο κεφάλι,
Έρχεται στη Βασίλισσά μου με όρθιο κεφάλι
Αγκαλιάζει την Ιερόδουλο
»

Ο τίτλος «Ιερόδουλος», σημαίνει υπηρέτης των ιερών και αναφέρεται ειδικά στην ιέρεια στης οποίας τα καθήκοντα συμπεριλαμβανόταν και σεξουαλικά τελετουργικά. Καθώς οι κοινωνίες έγιναν πιο στρατικοποιημένες και πολεμοχαρείς, οι συμβολισμοί αυτοί άρχισαν να ευτελίζονται, μέχρι την πλήρη επικράτηση της Πατριαρχίας. Πλέον ήταν η στρατιωτική ισχύς που νομιμοποιούσε το Βασιλιά κι όχι το μυστήριο της ένωσής του με τη Θεά. Ο Βασιλιάς θεοποίησε κατʼ ουσίαν τον εαυτό του, τοποθετώντας έναν «Θεό-Βασιλιά-Ποιμένα» στην κορυφή των ουρανών.

[συνεχίζεται...]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.

Oize

Νεοφερμένος

Ο Oize αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 87 μηνύματα.
Ως ιντερλούδιο στη συζήτησή σας, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι τα μητριαρχικά ήθη ανέρχονται και πάλι στο προσκήνιο μετά το εφιαλτικό οδοιπορικό στα καρβουνιασμένα κράσπεδα της πατριαρχικής Ιστορίας. Είναι εμφανές ότι ο φαλ-λογοκεντρικός πολιτισμός έχει πάψει να υποστηρίζεται από τα παλιά γνώριμα θεμέλιά του. Τελούμε τα μνημόσυνα στον ορθολογισμό με τη νέα ανάγνωση της πραγματικότητας που μας ενέμπνευσε η σύγχρονη επιστημολογία. Η λογοκρατία έχει καταδυθεί από το παρασάλεμα μιας αισθητικής θαλασσοταραχής: ο υπερθεματισμός ρητορικών απόψεων επί κάθε ενός ζητήματος στο διακειμενικό πλέγμα έχει αφοπλίσει την κάθε μια δογματική, "αδιαφιλονίκητη" άποψη και έχει ρευστοποιήσει το τοπίο των πραγματολογικών θεάσεων. Ξαφνικά, όλα ισχύουν και δεν ισχύουν ταυτόχρονα ενώ η αλήθεια διηνεκώς επανερμηνεύεται επί το ορθότερον, καθιστώντας αινιγματική τη δήθεν απόλυτη, αντικειμενική ουσία της στην οποία είναι εθισμένος εις μάτην ο αρσενικός λόγιος. Τα πλέγματα καταστολής στην ανάδυση της νέας τεχνολογίας και των μέσων ενημέρωσης εκτίθενται από τη ρίζα τους, τιθέμενα έτσι απέναντι σε φυσικές δυνάμεις ριζοσπαστικής δημοκρατικοποίησης. Ο θεσμός της οικογένειας είναι σε πρωτόφαντη ύφεση, ο ρόλος του πατέρα σε μεγάλη κρίση. Η σωτηριολογία ακούγεται πλέον σα μια κάποια μωρολογία και εξ ου το εσχατολογικό γίγνεσθαι αποπέμπεται ακόμη κι από υπόρρητη αρχή της νεωτερικής πραγματικότητας. Ταυτοχρόνως, η αισθητικοποίηση των πραγμάτων και η εξυψωση της γυναίκας σε ελιτιστικό αντικείμενο του πόθου (όσο αντι-φεμινιστικό κι αν ακούγεται εν πρώτοις) βάλλουν τον αρσενικό υποκινητή της Ιστορίας καθώς, ξεκάθαρα, ο Πατρικός Νόμος υπονομεύεται από τη Θηλυκή Αίσθηση, την ανεπαίσθητη δολοπλοκία που χαρακτηρίζει το συνωμοτικό πνεύμα των γυναικών. Οι αντιφυλικές ταυτίσεις των ανδρών (δίχως να σημαίνει κάτι για τη σεξουαλική τους ταυτότητα) με τη σαγηνευτική ανάδυση της γυναίκας-πρότυπο υπονομεύει εκ των έσω την αξεδίψαστη άρεια φύση τους. Επιπλέον, η φροϋδική ανακάλυψη του ασυνειδήτου έχει θέσει τον πατριαρχικό λόγιο και τις θεωρίες του στα πλαίσια μιας γενικότερης αντινομίας που αναιρεί τις σοβαροφανείς δηλώσεις του από ειρωνικές ή αυτοσαρκαστικές υποδηλώσεις που "γαργαλούν" απο το ασυνείδητο εκθέτοντας κίνητρα υπονομευτικά για την κάθε λογοκεντρική απόπειρα απόδοσης νοήματος.
Εν συνόλω, είναι εναργές ότι ο Πατρικός Νόμος σαν Πύργος κατεδαφίζεται από την αναπόδραστη ανάκυψη παραγόντων που ευνοούν μια αλληγορική εγγραφή που παραπέμπει την επιστροφή σε ένα μητριαρχικό γίγνεσθαι. Η Αυτοκράτειρα σε όλη την αίγλη μαζί με τα στοιχειά του Χάους, τον ανορθολογισμό, την καλλιτεχνική ενόρμηση για αφομοίωση με το Είναι, την αισθησιακή λαχτάρα για πανσεξουαλική όσμωση με το αντικείμενο του πόθου, τον τοκετό, τον επωασμό, τον κλιμακωτό πολλαπλό οργασμό, όλα όσα κατακλύζουν και πεπαλαιώνουν τη χαρακτηριστική εκείνη μαζική ψύχωση (με την οποία εξισώνεται η Ιστορία) που οφείλεται στην υποχονδριακή αποποίηση του θηλυκού αρχέτυπου έσωθεν κι έξωθεν του αρσενικού οικοδόμου του πολιτισμού μας.
(παρακαλώ επικροτήστε με με πολλά +)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Η Μarjorie Cameron, σύντροφος του Jack Parsons, και σύμφωνα με αυτόν η δική του Babalon, Κόκκινη Γυναίκα ή Scarlet Woman.
Πρώην ηθοποιός.



Η κυρία που λέει "Σύντομα θα ξαναβρεθείς με τους δικούς σου αγάπη μου".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Συνημμένα

  • Marjorie Cameron.jpg
    Marjorie Cameron.jpg
    42.7 KB · Εμφανίσεις: 1,270
  • jackandMarjorie.jpg
    jackandMarjorie.jpg
    15.2 KB · Εμφανίσεις: 845

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
[συνέχεια από το ποστ #65]

Η Παρθένος Πόρνη

Η Θεά Ίσιδα, ξεκίνησε την μακρά πορεία της ως μέλος του αιγυπτιακού πανθέου γύρω στα 2.500 π.Χ., η λατρεία της όμως επεκτάθηκε σε όλον τον Μεσογειακό κόσμο κι ακόμη παραπέρα, αφού έχει βρεθεί ιερό της Ίσιδας ακόμη και στον ποταμό Τάμεση της Αγγλίας. Συνδέεται άμεσα με την κάρτα της Αρχιέρειας, για την Ατραπό Γκίμελ της οποίας μιλήσαμε παραπάνω. Όπως ο Ιησούς, ήταν κι εκείνη ένας παγκόσμιος και ελεήμων σωτήρας, που δεν υπολόγιζε την καταγωγή ή την κοινωνική τάξη. Όπως η Παναγία, ήταν κι εκείνη Παρθένος, πλην θεϊκή και στοργική Μητέρα. Λατρευόταν όμως κι από τις πόρνες. Σύμφωνα με τους μύθους που περιβάλλουν την μακρά αναζήτησή της για το σώμα του εραστή/αδελφού της Όσιρι, ήταν πόρνη στην Τύρο για δέκα χρόνια, πιθανώς Ιερόδουλη. Τελικά βρήκε το φέρετρο του Όσιρι μέσα σ’ έναν πυλώνα του ναού της Αστάρτης στην Βύβλο. Έτσι, κατά παράδοση τα ιερά της Ίσιδος βρίσκονταν συχνά κοντά σε οίκους ανοχής, ενώ συχνά είχαν τη φήμη σημείου συνάντησης των πορνών. Η Ίσιδα, όπως και η Ινάννα και η Ιστάρ, περιείχαν όλες τις πλευρές του Θηλυκού, Παρθένος, Σύζυγος, Μητέρα/Πόρνη.

Ο όρος Παρθένος, είναι εκείνος που φαίνεται σήμερα, μετά από χιλιετίες γαλούχησης στα Πατριαρχικά-Φαλλοκρατικά πρότυπα, να αντιφάσκει περισσότερο απ’ όλους, με τον όρο Πόρνη, έστω κι Ιερή. Όπως είπαμε, το Πατριαρχικό ιερατείο φρόντισε να συκοφαντήσει, ν’ απαξιώσει και να ενοχοποιήσει, όλους τους βασικούς συμβολισμούς της θρησκείας της Μεγάλης Μητέρας, πολύ περισσότερο όσους είχαν να κάνουν με τη σεξουαλικότητα, την οποία παραδοσιακά απεχθάνεται και προσπαθεί να ενοχοποιήσει με κάθε μέσον και σε κάθε ευκαιρία. Ο όρος «Παρθένος» στην πραγματικότητα σηματοδοτεί γυναίκες αυτοδιατιθέμενες, οι οποίες δεν εξαρτώντο από κανέναν άντρα. Έτσι, η Ίσιδα, η Ιστάρ και η Ινάννα δεν ήταν προστάτιδες μόνο των πορνών, αλλά και κάθε αυτοσυντηρούμενης γυναίκας. Περισσότερα όμως για την πνευματική-μυστική έννοια της Παρθενίας θα δούμε στα παρακάτω, μέσω της ροδοσταυρικής ανάλυσης του γνωστικού συμβολισμού της Παρθένου Σοφίας (Virgin Sophia).

[συνεχίζεται...]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Κατά Ιωάννην, Κεφάλαιο Η', 1-11.

Κατά Λουκάν, Κεφάλαιο Ζ', 36-50

Αποκάλυψη Ιωάννου, Κεφάλαιο ΙΖ', 1-18

Τροφή για σκέψεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Σε σχέση με το ρόλο της Παρθένου - Πόρνης στο Χριστιανισμό, αξίζει να θυμήσουμε την πραγμάτεια του Φρίντριχ Ένγκελς για την "Αποκάλυψη" και ποιο συγκεκριμένα το σημείο που αναφέρει:

Ας δούμε σαν σε καθρέφτη του τι ήταν ο Χριστιανισμός το έτος 68.

Πρώτα απ΄ όλα, αιρέσεις πάνω στην αίρεση. Στα μηνύματα στις εφτά Εκκλησίες της Ασίας μνημονεύονται, το λιγότερο, τρεις αιρέσεις, που γι΄ αυτές, εξάλλου, δεν ξέρουμε απόλυτα τίποτε: των Νικολαϊτών, των Βαλααμιτών και οπαδών μιας γυναίκας, που συμβολίζεται με το όνομα Ιεζάβελ. Και για τις τρεις λέγεται ότι επιτρέπανε στους οπαδούς τους να τρώνε πράγματα που θυσιάζονται στα είδωλα, κι ότι επιδίδονταν στην πορνεία. Είναι παράξενο το γεγονός, ότι σε κάθε μεγάλο επαναστατικό κίνημα το ζήτημα του "ελεύθερου έρωτα" βγαίνει στο προσκήνιο. Για μια μερίδα ανθρώπων σαν επαναστατική πρόοδος, σαν μια αποτίναξη παλιών παραδοσιακών δεσμών, που δεν είναι πια αναγκαίοι, γι΄ άλλους σαν μια καλόδεχτη διδασκαλία, που καλύπτει βολικά κάθε είδους ελεύθερες και εύκολες πράξεις ανάμεσα σ΄ άνδρα και γυναίκα. Η τελευταία, το φιλισταϊκό είδος, φαίνεται πως επεκράτησε εδώ, γιατί η "πορνεία" συσχετίζεται πάντα με το φάγωμα "ειδωλόθυτων", που απαγορευόταν αυστηρά να το κάνουν οι Ιουδαίοι και Χριστιανοί, αλλά, που συχνά, μπορεί να ήταν επικίνδυνο ή το λιγότερο, δυσάρεστο να το αρνούνται. Αυτό δείχνει ολοφάνερα ότι οι ελεύθεροι εραστές που αναφέρονται εδώ είχαν γενικά την κλίση να είναι φίλοι με τον καθένα, και δεν ήταν καθόλου από το υλικό για μάρτυρες.


Στη Ιουδαιοχριστιανική παράδοση η Ιεζάβελ είναι μια κακιά, πονηρή βασίλισσα που την σκότωσε κατ' ευλογία του Γιεχβά, ο Ιηού (την πέταξε απ' το παράθυρο!). Παραθέτω μια πηγή που βρήκα στο net και εξηγεί λίγο-πολύ αυτά που έγραψε και ο Χάος πριν:

Ο Εθ-βάαλ ήταν ιερέας της θεάς Αστάρτης, η οποία ήταν θεότητα γένους θηλυκού και την αποκαλούσαν βασίλισσα του ουρανού. Η Ιεζάβελ ήταν αρχιιέρεια και μάντισσα αυτών των θεοτήτων, οι οποίες αντιπροσώπευαν τη γονιμότητα, τη θηλυκή αρχή, εκείνη από την οποία ξεκινάει η ζωή. Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε β':20 - "Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι αφήνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν, να διδάσκη και να πλανά τους δούλους μου εις το να πορνεύωσι και να τρώγωσιν ειδωλόθυτα." : Η Θυάτειρα την ανεχόταν και την άφηνε να κάνει εκείνο που ήθελε. "Ιεζάβελ" σημαίνει "χωρίς σύζυγο, χωρίς συγκάτοικο".

Η ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζει τη Μαριάμ, Βασίλισσα των ουρανών. Όταν ο Κωνσταντίνος πίεσε τους ειδωλολάτρες να γίνουν χριστιανοί, ανάμειξαν την ειδωλολατρεία με το χριστιανισμό. Πήραν χριστιανικά ονόματα και τα τοποθέτησαν στους θεούς τους, αντικαθιστώντας τα αρχαία τους ονόματα. Π.χ. Άγιος Νικόλαος - Ποσειδώνας. Η θεά Αστάρτη επίσης αντιπροσωπεύει την Αφροδίτη των Ελλήνων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Φίλε Νίκο, με προλαβαίνεις ελαφρώς. Για την περίπτωση της Ιεζάβελ θα μιλήσουμε εκτενέστερα σε μία από τις ερχόμενες δημοσιεύσεις. Υπομονή...;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

D_G

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
Κατά Ιωάννην, Κεφάλαιο Η', 1-11.

Κατά Λουκάν, Κεφάλαιο Ζ', 36-50

Αποκάλυψη Ιωάννου, Κεφάλαιο ΙΖ', 1-18

Τροφή για σκέψεις...
Προσπαθώ να σε καταλάβω τι εννοείς.
Στο κατά Ιωάννην μιλά για την επ' αυτοφόρω μοιχευομένη, που την συγχώρεσε ο Ιησούς.
Στον Λουκά μιλάει για κάποιον δούλο του εκατόνταρχου που θεράπευσε ο Ιησούς.
Στην Αποκάλυψη μιλά για την πόρνη Βαβυλώνα που μεθούσε από το αίμα των μαρτύρων του Ιησού.
Δεν καταλαβαίνω ......
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Προσπαθώ να σε καταλάβω τι εννοείς.
Στο κατά Ιωάννην μιλά για την επ' αυτοφόρω μοιχευομένη, που την συγχώρεσε ο Ιησούς.
Στον Λουκά μιλάει για κάποιον δούλο του εκατόνταρχου που θεράπευσε ο Ιησούς.
Στην Αποκάλυψη μιλά για την πόρνη Βαβυλώνα που μεθούσε από το αίμα των μαρτύρων του Ιησού.
Δεν καταλαβαίνω ......

Δεν λέει για τον εκατόνταρχο το σημείο που παρέθεσα του Λουκά, αλλά για την πόρνη, εκτός αν έχουμε άλλου παπά ευαγγέλια. Τέλος πάντων, με αρκετά που γράφτηκαν διαφωνώ αλλά περιμένω να ολοκληρώσετε τη συζήτηση και να ξεκαθαρίσω και μια σύγχιση με μερικά κείμενα και επανέρχομαι, δεν βιαζόμαστε, σε λίγους μήνες, καθώς είναι σε εξέλιξη και βιωματικό σεμινάριο σχετικά με το θέμα lol
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
[συνέχεια από το ποστ #69]


Η Γυναίκα στο Παράθυρο

Η όμορφη κι αινιγματική «Γυναίκα στο Παράθυρο», που απεικονίζεται σε πολλά ελεφάντινα γλυπτά, τα οποία έχουν βρεθεί στην Πρόσω Ανατολή και χρονολογούνται γύρω στο 1.000 π.Χ., θεωρείται απεικόνιση, άλλοτε πόρνης και άλλοτε θεάς, το πιθανότερο όμως είναι πως ισχύουν και τα δύο. Οι λόγιοι σχολιαστές των τελευταίων αιώνων ήταν ξεκάθαροι επ’ αυτού: ήταν απλά μια πόρνη που επιδείκνυε τα κάλλη της σε κάποιο πανδοχείο. Περαιτέρω όμως , την έχουν συχνά ταυτίσει με την Θεά Ινάννα, την οποία ωστόσο αντιμετώπιζαν, βάσει των Πατριαρχικών τους προτύπων, ως προστάτιδα θεά των πορνών και την ίδια ως πόρνη.

Η «Γυναίκα στο Παράθυρο» σίγουρα ήταν μια πτυχή της Ινάννα/Ιστάρ, αν μη τι άλλο. Ονομαζόταν Κιλίλι και ήταν μια κατώτερη βαβυλωνιακή θεότητα. Το όνομά της σημαίνει «Η Στεφανωμένη». Οι Σουμέριοι την αποκαλούσαν Aba-shushu, «Εκείνη που γέρνει στο Παράθυρο». Ένα ακόμη όνομά της ήταν Abta-gigi, το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως «Εκείνη που απαντά στα προστάγματά μας απ’ το Παράθυρο».


Η Κιλίλι θεωρείτο σοφή, με την έννοια της επιδεξιότητας ή της γνώσης: «Είσαι η Κιλίλι, η σοφότερη των σοφών, που ασχολείται με τις ανθρώπινες υποθέσεις». Ομοιάζει με την Ιστάρ, τόσο ως προς τη σοφία της, όσο και σε σχέση με τη στάση της πάνω στο παράθυρο: «…σ’ ένα παράθυρο του σπιτιού, στέκεται η σοφή Ιστάρ». Συχνά η Κιλίλι αναφερόταν σε ψαλμούς και σε λιτανείες, όπου αποκαλείτο, για παράδειγμα, «Κιλίλι, η βασίλισσα των παράθυρων, Εκείνη που σκύβει απ’ το παράθυρο». Εικονίζεται σε πολλά πανέμορφα ελεφάντινα γλυπτά, το γνωστότερο εκ των οποίων ονομάστηκε «Η Μόνα Λίζα του Νιμρούντ». Τα περισσότερα από τούτα τα γλυπτά κατασκευάστηκαν στην Φοινίκη και μάλλον ήταν διακοσμητικά επίπλων, κυρίως κρεβατιών.

Η Κιλίλι, μέσα στον ναό, πιθανότατα ενσαρκωνόταν από κάποια ιέρεια, η οποία επεδείκνυε με τελετουργικό τρόπο τον εαυτό της στους πιστούς, με πλήρη λατρευτικά διάσημα, από κάποιο «Παράθυρο Εμφάνισης», το οποίο βρισκόταν σ’ έναν τοίχο του κτηρίου. Τα μαλλιά της ήταν συνήθως διακοσμημένα με βαρείς, περίτεχνους δακτυλίους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φορούσε και περιδέραιο. Τα προεξέχοντα μάτια της κοίταζαν απευθείας τον παρατηρητή. Τα μάτια των θεών ήταν επίτηδες μεγάλα, ώστε να δείχνουν ότι εκείνοι βλέπουν τα πάντα, επίσης τα μεγάλα τους αυτιά άκουγαν το παραμικρό. Ωστόσο, σ’ ένα τουλάχιστον από τα γλυπτά αυτά, κάποια θεά, πιθανόν η Κιλίλι, εικονίζεται σε προφίλ. Βρίσκεται καθήμενη σ’ ένα θρόνο, περιτριγυρισμένη από κρίνα, αντικρίζοντας έναν θεό ενθρονισμένο απέναντι ακριβώς. Η περιγραφή αυτή μας θυμίζει βέβαια έντονα την κάρτα της Αυτοκράτειρας, η οποία όπως είχαμε γράψει, κοιτάζει προς τον Αυτοκράτορα, αλλά κι εκείνος προς αυτήν.

[συνεχίζεται...]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
[συνέχεια από το ποστ #75]

Το τέλος του Αιώνα της Ίσιδας - Ιεζάβελ, η Πόρνη στο Παράθυρο

Kαι στον άγγελο της εκκλησίας στα Θυάτειρα γράψε: Nα τι λέει ο Γιος του Θεού, που τα μάτια του είναι σαν της φωτιάς τη φλόγα και τα πόδια του όμοια με χαλκό που αστράφτει: Ξέρω τα έργα σου, όπως και την αγάπη και την πίστη και την υπηρεσία και την υπομονή σου, και πως τα τωρινά σου έργα είναι περισσότερα από τα πρώτα. Έχω, όμως, να σου καταμαρτυρήσω λίγα πράγματα, ότι δηλαδή αφήνεις αυτή τη γυναίκα, την Iεζάβελ, που αυτοαποκαλείται προφήτισσα, να διδάσκει και να πλανά τους δούλους μου και να τους κάνει να πορνεύουν και να τρώνε κρέας ζώων που έχουν θυσιαστεί στα είδωλα. Kαι παρόλο που της έδωσα ένα χρονικό περιθώριο να μετανοήσει, αυτή δε μετανόησε και συνεχίζει την πορνεία της. Δείτε, λοιπόν τώρα, που τη ρίχνω άρρωστη στο κρεβάτι, κι εκείνους που μοιχεύουν μαζί της - αν δε μετανοήσουν - τους βάζω σε θλίψη μεγάλη! Kαι τα παιδιά της θα τα εξολοθρεύσω με θανατικό και θα μάθουν όλες οι εκκλησίες ότι εγώ είμαι εκείνος που εξετάζει τους λογισμούς και τις καρδιές των ανθρώπων και θα ανταποδώσω στον καθένα σας ανάλογα με τα έργα σας (Αποκάλυψη, κεφ. 2, στ. 18-23).


Τρία γλυπτά της Γυναίκας στο Παράθυρο έχουν βρεθεί στην περιοχή της Μεσοποταμίας, αλλά ακόμη και Σαμάρεια του Ισραήλ. Κατά τον ένατο π.Χ. αιώνα η Σαμάρεια ήταν η πρωτεύουσα του Βορείου Βασιλείου της διαιρεμένης Ισραηλινής μοναρχίας. Ο πλέον περιβόητος ή διαβόητος βασιλιάς του ήταν ο Άχαμπ, σύζυγος της Χανανίτισσας πριγκίπισσας Ιεζάβελ (Βασιλειών Α 16:31), του μεγαλύτερου βδελύγματος και της πλέον κακόφημης πόρνης, κατά την Παλαιά Διαθήκη. Το γλυπτό που βρέθηκε στη Σαμάρεια, πιθανώς ήταν διακοσμητικό του βασιλικού κρεβατιού του Άχαμπ και της Ιεζάβελ.

Στην εβραϊκή Βίβλο, η λέξη που μεταφράζεται ως «ιερή ή λατρευτική πόρνη» είναι η qedeshah/qedeshot (θηλυκό ενικός/πληθυντικός) και qadesh/qedeshim (αρσενικό ενικός /πληθυντικός). Αυτοί οι τέσσερις τίτλοι δεν εμφανίζονται πολύ συχνά στην εβραϊκή Βίβλο, καθώς τα παραδείγματα είναι λιγοστά. Η ρίζα qdsh σημαίνει «διαχωρίζω», «καθαγιάζω» . Ως επί το πλείστον, οι όροι εμφανίζονται στο Δευτερονόμιο και στο Βασιλειών Β, βιβλίο ιδιαίτερα εθνικιστικό, πολεμικό και επικριτικό της Καναανιτικής θρησκείας. Η υπόθεση ότι η "ιερή πορνεία" όχι μόνο είχε εμφανιστεί, αλλά είχε συμβεί στα πλαίσια των λατρειών γονιμότητας, προέκυψε από την εσκεμμένη διασύνδεση της έννοιας της «qedeshah», της «ιερής/καθαγιασμένης» γυναίκας με την zonah, την «πόρνη» .

Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι υπήρχε μια σημαντική κατηγορία θρησκευτικών λειτουργών που αποκαλείτο qedeshah στην Καναάν. Διαφορετικά δεν υπήρχε λόγος να απαξιώνει η Βίβλος στα συγκεκριμένα βιβλία της τέτοιες γυναίκες. Η λειτουργία τους στη Καναανιτική θρησκεία δεν είναι γνωστή, αλλά ήταν «γυναίκες», πιθανώς ιέρειες. Όταν άρχισαν να ερμηνεύονται τα αρχεία της Ουγκαρίτ της Συρίας, γρήγορα έγινε εμφανές ότι η Ουγκαριτική θρησκεία ήταν παρόμοια με την Καναανιτική θρησκεία που δυσφημίστηκε στην εβραϊκή Βίβλο.

Η ιστορία της Ιεζάβελ, είναι πολύ ενδεικτική της σύγκρουσης μεταξύ των Μητριαρχικών και των Πατριαρχικών ιερατείων, του κλίματος εκείνης της μεταβατικής εποχής αλλά και των πολιτικών/στρατιωτικών μεθόδων οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σ’ εκείνη την αλλαγή Αιώνα· επίσης εξηγεί θαυμάσια τους λόγους για τους οποίους τα σύμβολα της Μητριαρχικής θρησκείας εξευτελίστηκαν και δαιμονοποιήθηκαν.

Η Ιεζάβελ καταγόταν από φημισμένο βασιλικό οίκο, αφού ήταν κόρη του Εθ-Βαάλ, βασιλιά της Σιδώνας, ενώ μικρανεψιά της ήταν η Ελίζα, η μυθική θεμελιώτρια της Καρχηδόνας. Από την Παλαιά Διαθήκη μαθαίνουμε ότι ήταν πιστή των Καανιτικών θεοτήτων, ειδικά της Θεάς Ασερά, της κύριας θηλυκής θεότητας της Φοινικικής πατρίδας της. Όπως τα περισσότερα μέλη της βασιλικής οικογένειας, είχε ταυτόχρονα και υψηλή θρησκευτική θέση, στη θρησκεία της Σιδώνας, ιδιαίτερα της Ασερά. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, η Ιεζάβελ μετά το γάμο της, επηρέασε τον Αχάμπ ώστε αυτός να γίνει ακόλουθος του Βαάλ (Βασιλειών Α 17:32). Ως βασίλισσα του βόρειου τμήματος του Ισραήλ, υποστήριζε τη λατρεία της Καανιτικής πολυθεϊστικής θρησκείας και έτρεφε 400 προφήτες στο τραπέζι της, όπως και μεγάλο αριθμό ιερέων, προφήτες του Βαάλ (Βασιλειών Α 18:19). Η Βίβλος επίσης αναφέρει ότι άσκησε διώξεις στους προφήτες του Θεού του Ισραήλ (Βασιλειών Α 18:4).

Στην αντίσταση στην Καανιτική θρησκεία και την Ιεζάβελ, πρωτοστάτησε ο Προφήτης Ηλίας (Βασιλειών Α 18:17). Επάνω στο όρος Κάρμελ, ο Ηλίας νίκησε τους προφήτες του Βαάλ, σε διαγωνισμό μεταξύ των θεών τους, πράγμα το οποίο σήμερα θ’ αποτελούσε απλώς ένα “Illusionist’s Festival”, όπου όμως όλοι οι προφήτες του Βαάλ φονεύθηκαν (Βασιλειών Α 18:20-40). Η Ιεζάβελ τότε απείλησε με θάνατο τον Ηλία ο οποίος έπρεπε να διαφύγει (Βασιλειών Α 19:1-2). Τελικά ο Αχάμπ σκοτώνεται σε μάχη (Βασιλειών Α 22:35) και ο γιος και διάδοχός του Ιοράμ, σκοτώνεται προδοτικά, από τον φιλόδοξο στρατηγό του Ιεχού (Βασιλειών Β 9:22-24). Έτσι, η Ιεζάβελ έμεινε μόνη και απροστάτευτη στην Σαμάρεια, στο έλεος του Ιεχού , νέου βασιλιά του Ισραήλ (Βασιλειών Β 9:1-14). Εκείνος την κατηγόρησε για «αμέτρητες πορνείες και βασκανίες» καθώς και για όλα τα προβλήματα της χώρας (Βασιλειών Β 9:22).

Όταν ο Ιεχού έφτασε στην πόλη, η Ιεζάβελ μάλλον κατάλαβε ότι ήταν κοντά στο θάνατο. Έτσι η Φοινικική βασίλισσα έβαψε τα μάτια της, στόλισε τα μαλλιά της κι έκατσε σ’ ένα παράθυρο του παλατιού. Άραγε οι συγγραφείς του μύθου επικαλέστηκαν εσκεμμένα το γνωστό από το παρελθόν μοτίβο της Γυναίκας στο Παράθυρο, προκειμένου να το αμαυρώσουν; Ίσως πράγματι η Ιεζάβελ να χαιρετούσε άφοβα το θάνατό της, καθισμένη περήφανα στο παράθυρο, όχι μόνο ως βασίλισσα, αλλά και ως ιέρεια της Θεάς της. Έτσι, η Βιβλική εικόνα της Ιεζάβελ ν’ αντιμετωπίζει τον εχθρό της περήφανα και γενναία, από το παράθυρο πιθανώς με το χρόνο συνέβαλε αθροιστικά στις αρνητικές ερμηνείες της «Γυναίκας στο Παράθυρο» και αντιστρόφως. Καθώς το όνομα της Ιεζάβελ έφτασε αργότερα να σηματοδοτεί το χείριστο είδος της γυναικείας εξαχρείωσης, έτσι και η θεά Κιλίλι ν’ αναδείχτηκε σε πόρνη, που προσφέρει τον εαυτό της από το παράθυρο. Εάν λάβουμε υπόψιν ότι η παραπάνω ιστορία αφηγείται πολιτικά παιχνίδια εξουσίας και ουδεμία σχέση έχει με οιαδήποτε πνευματική διδασκαλία, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε με ποιον τρόπο έγινε η μετάβαση από τη Μητριαρχία προς την Πατριαρχία.

Η συσχέτιση της Γυναίκας στο Παράθυρο με τη λατρεία της Θεάς, μας εξηγεί μεταξύ άλλων, τους λόγους για τους οποίους ο Κρόουλυ, απέδωσε την Ατραπό του Χε (Παράθυρο) στην κάρτα του Άστρου, αντί εκείνης του Αυτοκράτορα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
H ομορφιά και η λαμπρότητα προσωποποιημένη είναι στην κάρτα "Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΣΚΗΠΤΡΩΝ". Κοιτάζοντάς την μου θυμίζει αρκετά τη Λαγνεία. Την έχεις δει υποθέτω. Το θηρίο που ζωγράφισε για την Λαγνεία η Frieda Harris, το θηρίο που το έχει καβαλήσει η Βαβυλωνία δηλαδή, παρουσιάζεται και στην Βασίλισσα των σκήπτρων ως μια λεοπάρδαλη που την χαιδεύει και στην κάρτα Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΩΝ ΣΚΗΠΤΡΩΝ παρουσιάζεται ξανά ως ένα θηρίο που σέρνει το άρμα που κουβαλάει τον Πρίγκηπα, αλλά και στην κάρτα Η ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ ΤΩΝ ΣΚΗΠΤΡΩΝ που παρουσιάζεται ως μια τίγρη που την κρατάει από την ουρά μια γυναίκα. Τί θεική έμπνευση πρέπει να είχε η Frieda Harris που εμπνεύστηκε και σχεδίασε τέτοια αριστουργήματα. Ειδικά την Βασίλισσα των Σκήπτρων θα ήθελα να την έχω σε ζωγραφικό πίνακα. Δεν έχω ξαναδεί τόσο όμορφη, εντυπωσιακή και εκτυφλωτικά επιβλητική κάρτα. Αν μπορείτε να τις ανεβάσετε κάποια στιγμή αυτές τις 3 κάρτες.

Στην Βασίλισσα των Σκήπτρων, ο Α.C αποδίδει ιδιότητες που μου θυμίζουν αρκετά αυτές της Λαγνείας. Λέει ότι δεν είναι πραγματική υπερηφάνεια αλλά υπεροψία. Λέει ότι μπορεί να εκδικείται χωρίς προφανή αιτία και να προσβάλλεται, καθώς και να είναι τυραννική. Διαθέτει ενέργεια και ήρεμη δύναμη στην καλή της εκδοχή όμως και τότε είναι ευγενική και γενναιόδωρη. Είναι όμως και ανυπόμονη, αλλά πάντα παίρνει πρωτοβουλίες. Μοιάζει πάρα πολύ με την Λαγνεία, όχι μόνο απεικονιστικά αλλά και ερμηνευτικά.

77ο δημοσίευμα :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Οι κάρτες που ζήτησες:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Συνημμένα

  • Princess-Wands.jpg
    Princess-Wands.jpg
    536.7 KB · Εμφανίσεις: 263
  • Prince-Wands.jpg
    Prince-Wands.jpg
    1,001.7 KB · Εμφανίσεις: 349
  • Queen-Wands.jpg
    Queen-Wands.jpg
    214.6 KB · Εμφανίσεις: 255

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Στο βιβλίο του Θωθ, οι περιγραφές της Βασίλισσας των Σκήπτρων, του Πρίγκηπα και της Πριγκηπέσσας είναι πολύ διαφωτιστικές για την Λαγνεία. Εκεί περιγράφονται χαρακτήρες και αυτοί οι χαρακτήρες που περιγράφει κατά την προσωπική μου άποψη εναρκώνουν το αρχέτυπο της Λαγνείας, είναι δηλαδή αληθινά πρόσωπα που μπορείς να γνωρίσεις στην πραγματική ζωή...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
είναι δηλαδή αληθινά πρόσωπα που μπορείς να γνωρίσεις στην πραγματική ζωή...
Ναι, το ίδιο ισχύει για όλες τις Αυλικές κάρτες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 4 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top