Εμπειρία Vs Φαντασία

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Η ιδέα του ταξιδιού μου φέρνει ναυτία.
Έχω ήδη δει όλα όσα ποτέ μου δεν είχα δει.
Έχω ήδη δει όλα όσα δεν είδα ακόμα.

Η πλήξη του διαρκώς καινούργιου, η πλήξη του να ανακαλύπτεις κάτω από την επίπλαστη διαφορά των πραγμάτων και των ιδεών την αμετάβλητη ταυτότητα των πάντων, την απόλυτη ομοιότητα ανάμεσα στο τέμενος, τον αρχαίο ναό και την εκκλησία, την εξομοίωση της καλύβας με τον πύργο, το ίδιο σώμα ντυμένο βασιλιά ή γυμνό άγριο, την αιώνια συμφωνία της ζωής με τον εαυτό της, τη στασιμότητα όλων όσα ζω που αρκεί να κουνηθείς και περνάει.

Τα τοπία είναι επαναλήψεις. Σ'ένα απλό ταξίδι με το τρένο είμαι ανώφελα και αγωνιωδώς διαιρεμένος μεταξύ της αδιαφορίας για το τοπίο και της αδιαφορίας για το βιβλίο που θα μ'έκανε να περάσω την ώρα μου. (για αυτό αγόρασα mp3 κινητό :redface:)

Νιώθω για τη ζωή μια αόριστη ναυτία και η κίνηση μου την επιτείνει.
Η πλήξη δεν υπάρχει παρά μόνο στα τοπία που δεν υπάρχουν και στα βιβλία που δεν θα διαβάσω ποτέ. Η ζωή για μένα είναι μια υπνηλία που δεν φτάνει στον εγκέφαλο.
Αυτόν τον διαφυλάττω ελεύθερο για να μπορώ μέσα του να είμαι λυπημένος.

Α, ας ταξιδεύουν όσοι δεν υπάρχουν! Για όποιον δεν είναι τίποτα, όπως το ποτάμι, το τρέξιμο πρέπει να'ναι ζωή.
Αλλά για όσους σκέφτονται και αισθάνονται, για όσους είναι ξύπνιοι, η φριχτή υστερία των τρένων, των αυτοκινήτων και των πλοίων δεν τους αφηνει να κοιμηθούν ούτε και να ξυπνήσουν.

Από ένα ταξίδι, ακόμα και μικρό, επιστρέφω όπως από έναν ύπνο γεμάτο όνειρα -μια νάρκωση συγκεχυμένη, με τις αισθήσεις κολλημένε τη μια πάνω στην άλλη-, μεθυσμένος απ'όσα είδα.

Μπορώ να αναζητήσω πλούτη στην Ανατολή ή το Ντουμπάϊ αλλά όχι πλούτη της ψυχής, γιατί τα πλούτη της ψυχής μου είμαι εγώ, κι εγώ βρίσκομαι εκεί που βρίσκομαι, είτε με την Ανατολή είτε χωρίς αυτήν.

Αιώνιοι διαβάτες του εαυτού μας, δεν υπάρχουν τοπία πέρα από αυτό που είμαστε.
Δεν έχουμε στην κατοχή μας τίποτα, γιατί ούτε τους εαυτούς μας δεν κατέχουμε.
Δεν έχουμε τίποτα γιατί δεν είμαστε τίποτα.
Τι χέρια να απλώσω για ποιο σύμπαν;
Το σύμπαν δεν είναι δικό μου: είμαι εγώ. :redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top