Υποκριτές, Μυθομανείς και Ψεύτες

δυό δεκάρες η αλήθεια και τέσσερις τα παραμύθια . . .

Πριν 2-3 χρόνια είχα στην ομάδα των κατασκηνωτών μου μια κοπέλα 6 χρονών η οποία είχε σοβαρό πρόβλημα. Μας έλεγε ότι μπορείτε να φανταστείτε και τα υποστήριζε μέχρι τελικής πτώσεως. Οι γονείς της σε πλήρη άρνηση φυσικά μιας και ήταν το πρώτο και μέχρι στιγμής το μοναδικό παιδί της οικογένειας.

Έτσι, ένα σαββατοκύριακο που την είχαν πάρει οι γονείς της και θα την έφερναν δευτέρα επιστρέφει και βάζει τα κλάματα με αναφυλιτά (νομίζω σκότωσα την λέξη :/) για κανένα δίωρο και ξεκινάει μια τρομερή ιστορία για την κηδεία του παππού της και το πως τον βρήκαν νεκρό όταν έφυγαν από την κατασκήνωση που και εγώ και η άλλη κοπέλα το πιστέψαμε 100%....και φυσικά στο επόμενο επισκεπτήριο σπέυσαμε να συλλυπηθούμε τους γονείς.

Τίποτα, ο άνθρωπος ( ο παππούς) είχε έρθει και στο επισκεπτήριο... Φανταστείτε λοιπόν να έχεις 13 παιδάκια με τις ιδιαιτερότητές του το καθένα και ένα που δεν ξεχωρίζεις το ψέμα από το αληθινό και όλα αυτά για 22 μέρες...