Κρίσεις πανικού

Κομπογιαννίτες υπάρχουν σε όλες τις ειδικότητες της ιατρικής,ποτέ δεν ισχυρίστηκα το αντίθετο.Η επιστήμη μπορεί να είναι σωστή, κάποιοι άλλοι όμως που θεωρούν τους εαυτούς τους επιστήμονες δεν είναι σωστοί.Το self help δεν μπορεί να σε πάει μέχρι το τέλος το λανθασμένο φάρμακο όμως μπορεί να σε φτάσει στο άλλο τέλος (if you get my drift).

να ρωτήσω κάτι αλλο...με ενα καρδιογραφημα..υπερηχο doppler και test κοπωσεως ειμαι καλυμμενος??μου βγηκαν ολα πολυ καλα..αλλα δεν ξερω αυτος ο κομπος στο στηθοσ δεν εει να φυγει με τιποτα και να μην το σκεφτομαι καθολου..ειδικα οταν δεν κοιμαμαι και καλα ή όταν πινω και καμια μπυρα επιδεινωνεται..ειναι πολυ ενοχλητικος και ακομη δεν εχω βρει το κουμπι να το ξεπερναω αυτο το πραγμα..ξερει κανεις καμια λυση?

Οπτικοακουστικά μέσα με στοιχεία της φύσης και ειδικά: τσίτσιδες κορασίδες σε καταρράκτες, δραπέτες που τρέχουν κατά μήκος του ποταμού κλπ, πουλάκια με παρατεταμένο τσίου τσίου...

Κάνε σεξ μέχρι στεναγμού για υποβίβαση του κόμπου από το στήθος σε χαμηλότερα στρώματα.

Να κοιμάσαι καλά και προτίμησε Σαγκριά.

υγ. σοβαρά, πέρασες κάποια μεγάλη στεναχώρια όπως απώλεια στενού προσώπου;
Αν όχι, κόψε τα psychedelic. Έχεις υπερευαισθητοποιηθεί...

εχασα εναν φιλο μου τον μαρτιο απο ανακοπη ..αλλα οκ αυτος ειχε προβλημα...αλλα απο τοτε εχω παρατηρησει οτι με επιασ πρωτη φορα..εχω προπτωση μητροειδους..μονο αυτο μου βρηκαν..αμα σου πω οτι μου εχει τυχει να παρατησω γκομενα γι αυτο θα το πιστεψεις???

παιδια εβλεπα το ματς αρης παοκ και οταν ειπε ο δημοσιογραφος οτι ενασ οπαδος του αρη επαθε ανακοπη επαθα κριση πανικου,,30 χρονων ηταν ρε γαμωτο...τι προβλημα ειχε με την καρδια του????

djackoboy αυτος ο κυριος που επαθε ανακοπη(πολυ κριμα)ειχε προβλημα καρδιας..Και γενικοτερα οσοι παθαινουν ανακοπες εχουν προβλημα με τη καρδια τους το οποιο συμηθως δεν εχουν εχουν κοιταξει ισως και ποτε.Ομως οταν ενας ανθρωπος κανει τριπλεξ και υπερηχο μια φορα το χρονο(σαν ετησιο check up),τοτε οι πιθανοτητες να αποβιωσει απο κατι τετοιο ειναι μηδαμινες...Αυτο που εχεις εσυ μου φαινεται πως ειναι μια μικρο υστεριουλα(δεν ειμαι βεβαια και γιατρος),αλλα ειναι κατι παροδικο...απλα φοβηθηκες προφανως απο αυτο που συναιβει στο φιλο σου και το οικιοποιηθηκες.
Εγω απο την αλλη,τον τελευταιο χρονο παλευω με την κριση πανικου..Αρχικα δεν εδωσα σημασια μεχρι που με ξαναεπιασε μια ωραια ημερα και ενω βρισκομουν για καφε με τον φιλο μου και γυρισα σπιτι αρων αρων....Οταν ειπα λοιπον στην μανα μου τα συμπτωματα και πως ειχα τασεις λιποθυμιας και τετοια μου λεει αααα εχεις κρισεις πανικου.Απο εκει λοιπον αρχισε το μαρτυριο μου..Αρχισα να ψαχνω στο net και να αγχωνομαι.....Αυτα που σκεφτομουν συνεχεια ειναι...τι θα κανω,γιατι σε εμενα και τετοια...Απομακρυνθηκα απο τη σχολη μου,δεν πηγαινα για καφε με διαφορες προφασεις και γενικοτερα αρχισα να νοιωθω πως θα πιασω πατο.Για να καταλαβετε ουτε μεχρι το περιπτερο δεν ηθελα να πηγαινω..Απο την αλλη τον δυσμοιρο το φιλο μου τον ειχα τρελανει.Με επαιρνε και με εφερνε σπιτι με το αμαξι και μιλαμε για 2 τετραγωνα αποσταση...αυτο βεβεια στη δικη μου περιπτωση ξενικησε απο εντονη στεναχωρεια..Πεθανε ο πατερας του φιλου μου που τον ειχα σαν πατερα και κατερευσα..Ο θανατος ειναι κατι που ποτε δεν αντεχα.Μετα στο καπακι ηρθαν και κατι αποτελεσματα απο τη σχολη που ειχα κοπει σε πολλα μαθηματα και και καταλαβαινεται...Μια ημερα λοιπον ξυπνησα και ειπα ως εδω..Αρχικα ειπα να παω μια βολτα το τετραγωνο και περπατουσα και ελεγα απο μεσα μου.....Προχωρα γιατι δεν υστερεις εναντι τον αλλων,και ψιλοδυναμωνα.Πηγα και σε γιατρο και μου εκανε την διαγνωση..Ο γιατρος μου συνεστησε να πινω μισο seroxat την ημερα και δει το μεσημερι,στην αρχη τον πρωτο μηνα το επαιρνα,ενοιωθα ομως ταχυκαρδιες και γενικοτερα μια ενταση και το εκοψα...Εκ τοτε προσπαθω μονη μου....Και τα καταφερνω αρκετα καλα σιγα σιγα....Το παν παιδια ειναι να καταλαβεισ το εξης....Σας θετω το εξης ερωτημα.....Οσοι εχετε παθει κρισεις πανικου,εχετε λιποθυμησει ή κανει ποτε εμετο?Αυτα ειναι τα βασικοτερα αγχη που μας πιανουν...και αν λιποθυμησω τωρα τι θα κανω ή αν κανω εμετο θα γινω ρομπα...Πειτε μου ομως,σας εχει συμβει ποτε αυτο?Εμενα ΟΧΙ....ΠΟΤΕ...Αυτη ειναι η αρχη της λυσης του...δλδ γιατι να φοβαμαι κατι που στην ουσια ποτε δεν μου εχει συμβει?δεν ειναι λιγο χαζο?Επεισης πολυ σημαντικο ειναι η αναπνοη..Κατι που κανω οταν ειμαι εξω σε κοσμο ειναι να προσπαθω να χαλαρωσω..εκει δλδ που με πιανει αυτη η ενταση να παω ποιο γρηγορα ή πως αντε να παω σπιτι μην πεσω κατω,λεω στον εαυτο μου,χαλαρα μην βιαζεσαι.......Εγω παιδια προσφατα καταλαβα πως τελικα οντως ολα ειναι στο μυαλο μας...Εμεις κυριαρχουμε και ειμαστε κυριοι του εαυτου μας..Επεσης ο εγκεφαλος δεν λειτουργει αυτεξουσια,εχει αμυνες ο οργανισμος..Κατσε και λεγε απο μεσα σου θα πηδησω απο το μπαλκονι,θα πηδησω,θα πηδησω...Το κανεις?ΟΧΙ..γιατι?γιατι εχουμε αμυνες που ουτε εμεις οι ιδιοι δεν ξερουμε...Τελος θα ηθελα να πω το εξης.Εαν ειστε εξω και σας πιασει η κριση πανικου,μην παλεψετε να φυγετε...Καθηστε παιδια....Θα δειτε πως δεν θα συμβει τιποτα....Ειναι κατι που κραταει απο 5 εως 10 λεπτα και τελειωνει.......10 λεπτα ειναι κριμα να χαλανε ολη μας τη ζωη.....Η ζωη ειναι πολυ ομορφη φιλοι μου..και σας το λεει καποια που επιασε πατο και ξερει πως ειναι......

μα δεν ειναι μονο 10 λεπτα..ειναι σχεδον 4-6 ωρες τη μερα η δυσφορια αυτη..τεσπα..

και αν δεν εχω παει σε καρδιολογους...το τελευταιο 6μηνο σιγουρα σε 6-7 και δεν μου βρηκαν τπτ.μονο ενα φυσημα το οπιο δεν παιζει κανενα ρολο...το ξερω οτι δεν εχω τπτ..απλα οταν σε πιανει εκεινη την ωρα τα ανατρεπεις ο λ α!!!

Μια πολυ καλη τεχνικη ειναι η εξης: οταν σε πιανει αυτο το αγχος να προσπαθεις να συγκεντρωθεις ωστε να κανεις προσθεσεις και αφαιρεσεις υποθετικων αριθμων....Μπορει στις πρωτες τρεις να μην σε πιασει αλλα θα δεις μετα τη τριτη θα αρχισει να ξεπερνιεται αυτο.......Τελος να προσαθεις να κοιμασαι 8ωρο και οπως προειπαν να κανεις οσο ποιο πολυ sex μπορεις,,,,βοηθαει τον εγκεφαλο να ξεκολησει....ασε που δημιουργει και χαρα......Θα δεις καλε μου,ολα θα πανε καλα

Το έπαθα μια φορά..ήθελα σαν τρελή να φαω σοκολάτα κ επειδή δεν μπορούσα να πάρω,με έπιασε μια κρίση αλλά εντάξει μου πέρασε..Εσύ
haniel για πες μας τι κρίση έπαθες??

Παλιό θέμα , το επαναφέρω.

Έπαθα την πρώτη μου κρίση ύστερα από την πρώτη φορά που δοκίμασα χασίς. Τρομερό συναίσθημα, νόμιζα πως θα πεθάνω. Έφυγα απο το σπίτι και κοιμήθηκα στο σπίτι του κολλητού μου όπου ηρέμησα αυτόμάτως. Ξαναδοκιμάζω άλλη μία φόρα, μιας και ο φίλος μου είχε πάθει παρόμοιο περιστατικό, αλλά το ξεπέρασε, και όλα κανονικά. Ήμουν χαλαρός και πέρασα μια χαρά.

Ώσπου φτάνουμε στην τρίτη φορά. Μετά από 20 λεπτά είχα εντονότατες παραισθήσεις, φοβίες, πανικό. Όλα αυτά επειδή δεν ένιωθα άνετα με το περιβάλλον γύρω μου. Με τους φίλους μου - γιατί τους είχα απωθημένα. Πάω στο σπίτι, νομίζα ότι με παρακολουθούσε η αστυνομία και γενικότερα δεν ήξερα που παν τα τέσσερα. Νόμιζα ότι εκείνο το βράδυ απλά θα πεθάνω.

Την άλλη μέρα περίμενα να μου έχουν φύγει όλα - όμως όταν βρέθηκα πάλι με τα ίδια άτομα ένιωσα σκατά.
Τέλος πάντων από τότε έχω ηρεμήσει. Άφησα και την δουλειά στην οποία δούλευα μπουφετζής κάθε μέρα το κλασσικό 8ωρο χωρίς άδειες πλην της Κυριακής και τώρα κάνω κάποια πράγματα που με χαλαρώνουν.

Φίλοι που πέρασαν το ίδιο συνέστησαν Β12 βιταμίνη - λυκιθίνη και χάπια μαγιάς. Μπορώ να πω ότι ένιωσα καλύτερα με αυτά. Διάβασα επίσης ότι η κρίση πανικού μπορεί να οφείλεται και σε αποβιταμίνωση. Ποιος ξέρει; Είναι τελειώς ύπουλο πράγμα. Αυτό που μου προκαλεί εμένα - πιστεύω - τον πανικό, είναι μάλλον η μη αποδοχή του εαυτού μου και το γεγονός ότι κολλάω στο παρελθόν και σε καταστάσεις αρνητικές. Αρνητικές σκέψεις είχα πάντα αλλά τώρα τις βιώνω στο πετσί μου. Νομίζω ότι πάντα ζούσα έτσι - αλλά τώρα το κατάλαβα - και για αυτό τρομοκρατούμαι.

Πιστεύω πως τα πάω καλύτερα. Κρίση δεν ξαναέπαθα απλά φοβάμαι μην πάθω. Αλλά θα περάσει. Ήδη περνάει

Γεια σας και απο μενα.Εγω επαθα την πρωτη και μοναδικη κριση πανικου,περυσι την περιοδο απριλιου-μαιου.Ημουν σε μαθημα στο φροντιστηριο και με επιασε οταν χτυπησε το κουδουνι.Θεωρω πως αυτο το γεγονος ηταν που πυροδοτησε αυτη την αντιδραση.Ξαφνικα παγωσα,ενιωσα ενα σφιξιμο στο στηθος μου,δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα εκεινη τη στιγμη,ουτε και να κανω κατι.Τα ποδια μου αρχισαν να τρεμουν.Ευτυχως με πηρε χαμπαρι μια συμμαθητρια μου και ετσι το καταλαβε και ολοι η ταξη.Οταν με ρωτησε ο καθηγητης τι εχω,του απαντησα ασυναισθητα τιποτα.Μετα βγηκαμε μαζι εξω απο την ταξη και ξεσπασα σε λιγμους.Ο λογος που το επαθα ηταν σχετικος με τον ερωτικο τομεα,καθως ειχα προγραμματισει, μετα το μαθημα να μιλησω σε μια κοπελα,για το πως νιωθω για αυτη.Εμαθα πως ηταν κριση πανικου,μετα απο την συνομιλια με εναν φιλο μου ψυχιατρο.Μου τονισε την σπουδαιοτητα του να αντιμετωπισω αυτο το φοβο μου και μου ειπε πως ηταν ακρως αντιθετος στην ιδεα του να αποφυγω την αντιμετωπιση αυτης της κοπελας.Απο τοτε εχουν υπαρξει και αλλες στιγμες,οπου πηγε να με ξαναπιασει,αλλα πλεον μπορω και το ελεγχω.Και ο λογος ηταν παντα ο ιδιος,γυναικες...

εγω δεν ξερω αν αυτο που ειχα παθει ηταν κριση πανικου...περυσι που λετε κατι φιλες μου με αναγκασαν να ανεβω στη βαρκα(απ'αυτες που εχουν στα λουνα παρκ)ειπα κι εγω να το τολμησω παρ'ολο που εχω υψοφοβια...μολις η βαρκα αρχισε να κινειται ενιωσα εναν τεραστιο πονο στο κεφαλι(νομιζα πως θα παθαινα εγκεφαλικο) και η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη...οταν τελικα κατεβηκαμε ζαλιζομουν και τα ποδια μου ετρεχαν τοσο πολυ που επεσα κατω...ε, αυτα...και γενικα πολλες φορες επειδη εχω πολυ αγχος(τη τυχη μου μεσα...) παθαινω ταχυπαλμια και δεν μπορω να μιλησω...