Φέρνω την καταστροφή

Λοιπόν, τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει κάτι σχετικά με το χαρακτήρα μου, που μάλλον δεν είναι και τόσο συνηθισμένο. Σίγουρα έχετε ακούσει τη φράση "φέρνεις την καταστροφή", την οποία λέμε σε κάποιον ο οποίος από ένα τόσο δα λαθάκι σημιουργεί ολόκληρη καταστροφή χωρίς αυτή να υπάρχει. Ε, εγώ μάλλον αυτό το κάνω πολύ συχνά. Και για να γίνω πιο σαφής θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα: Είμαι στο σπίτι και οι γονείς μου έχουν βγει το βράδυ για φαγητό με φίλους τους. Η ώρα έχει πάει μια το βράδυ και δεν έχουν επιστρέψει ακόμα, κάτι αναμενόμενο βέβαια γιατί έχουν πάει και μακριά και εντάξει για βράδυ έχουν βγει. Ε, εγώ αντι να σκεφτώ οτι οκ, θα έρθουν ή είναι στο δρόμο και έρχονται, αρχίζω και φτιάχνω "καταστροφικά σενάρια" στο μυαλό μου. Οτι είναι κάπου και χτυπάνε με το αμάξι και είναι χτυπημένοι, μετά πάει εκεί η τροχαία, τους βρίσκει, πάνε στο νοσοκομείο και μετά υποκύπτουν στα τραύματά τους. Όλα αυτά περνούν από το μυαλό μου σε κλάσματα του δευτερολέπτου βέβαια σαν ένα πιθανό ενδεχόμενο κι όχι σαν κάτι το οποίο έχει γίνει σίγουρα. Αλλά το θέμα είναι οτι μετά αρχίζω να σκέφτομαι τι θα έκανα αν συνέβαιναν όλα αυτά και πώς θα προχωρούσα στη ζωή μου κλπ κλπ. Με άλλα λόγια, η φαντασία μου πραγματικά οργιάζει. Δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτό το πράγμα. Μου συμβαίνει γενικά όχι μόνο με τους γονείς μου, αλλά και με φίλους, γνωστούς γενικά τελος πάντων.


.... Θα ζήσω γιατρέ μου?

Που να δείτε εγώ πόσο συχνά το κανω αυτό που περιγράφει το adespoto..Και αφορμές μπορεί να ειναι ό,τι πιο ασήμαντο και ανούσιο υπάρχει..Και μιλάμε για τρελά σεναρια επιστημονικής φαντασίας και όλα εκτυλίσονται τόσα μα τόσο γρήγορα..Για γονείς,φίλους,γνωστούς ακόμα και για τον ίδιο μου τον εαυτό.Και μετά που επανέρχεσαι σκεφτεσαι μα καλά είμαι φρικιό αραγε?? Δεν μπορώ να σχολιασω την περιπτωσή μας αλλά δε μου φαίνεται και πολύ νορμάλ αυτό που μας συμβαινει...Λες να κανουμε ομαδικό group therapy??
ή μήπως διαγωνισμό ποια θα δημιουργησει το καταστροφικότερο σεναριο??

Αρχική Δημοσίευση από smart:

Και εγώ όλο κάτι τέτοια σκέφτομαι...
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τέτοια αλλά δεν μπορω και δεν μου είναι ευκολο.
Ξεχνιέμαι λιγακι μόνο όταν ασχολούμαι με κάτι άλλο π.χ διαβαζω ένα βιβλίο αλλά μετά παλι αρχίζω να σκέφτομαι τέτοια...

Click για ανάπτυξη...

Hello!

Δεν νομίζω οτι αυτά που περιγράφετε πιο πάνω αγγίζουν τα όρια της παθολογίας, ώστε να αρχίσετε να ανησυχείτε σοβαρά...Οπότε απλά θα κάνουμε φιλολογική συζήτηση

Τέτοια "σενάρια" όλοι κατά καιρούς φτιάχνουμε. Πηγάζουν από τους ενδότερους φόβους μας (Κατά την ψυχιατρική φοβίες), οι οποίες αποτελούν νευρώσεις -ελλάσονες ψυχικές διαταραχές- που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Ανεξαιρέτως όλοι! Οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Επίσης υπάγονται κατά έναν πολύ μεγάλο βαθμό στην ψυχολογία του εφήβου, δηλαδή συνηθίζονται και εμφανίζονται κυρίως σε έφηβους, και μεταέφηβους.

Αιτιοπαθογένεια:

Που οφείλονται; Οφείλονται στην ψυχοσύνθεση / ψυχολογία / εμπειρίες του καθενός, και κατά έναν πολύ μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό περιβάλλον. Δηλαδή, αν εγώ είμαι φοιτητής Ιατρικής, και όλη μέρα βλέπω καρκίνους και σκληρύνσεις κατά πλάκας, πολύ λογικό μου φαίνεται να κάθομαι να σκέφτομαι όλη την ώρα μήπως έχω καρκίνο / μήπως μουδιάζει το χέρι μου, μήπως πονάει το κεφάλι μου κλπ. (Αποτελεί μια πολύ συνιθισμένη περίπτωση σε φοιτητές ιατρικής - και όχι μόνο). Επίσης, αν είμαι φοιτητής κοινωνικής εργασίας, ψυχολογίας, κλπ, και είμαι όλη μέρα με ψυχικά διαταραγμένους, προφανώς θα αρχίσω να ανησυχώ αν πάσχω από κάποια ψυχική διαταραχή. Ακόμα, με τόσα που βλέπουμε στις ειδήσεις, για τα τροχαία ατυχήματα, για τις καινούργιες ασθένεις, κλπ, από αυτόν τον βομβαρδισμό και μόνο πολύ λογικό να μας αναπτύσσονται φοβίες.

Όλοι τα έχουμε περάσει, και θα τα περνάμε. Θα παρατηρήσετε οτι απλά πρόκειται για φάσεις. Συνάδελφε adespoto, αν εκείνη την ώρα δεν ήσουν μόνη σου σπίτι, αλλά ήσουν με το αγόρι σου, και κάνατε ότι κάνατε θα σκεφτόσουν τίποτα από όλα αυτά; Στοίχημα πως όχι. Δοκίμασέ το την επόμενη φορά. Ο τρόπος/ ώρα εμφάνισης των συμπτωμάτων, είναι πολύ ενδεικτικός για το αν είναι όντως σοβαρό σύμπτωμα ή απλά παιχνίδισμα του μυαλού.

Ελπίζω να βοήθησα

αν παρολα αυτα οδηγει σε προβληματικες συμπεριφορες (κρισεις αγχους/πανικου κτλ) καλο ειναι να το κοιταξεις

εγω παλι ειμαι εντελως αναισθητη.ποτε δεν σκεφτομαι το κακο ο,τι κι αν γινει.το κακο το αντιμετωπιζω οταν μου ερθει.πριν το δω απο κοντα μονο θετικες σκεψεις κανω.

Αρχική Δημοσίευση από dimitral:

εγω παλι ειμαι εντελως αναισθητη.ποτε δεν σκεφτομαι το κακο ο,τι κι αν γινει.το κακο το αντιμετωπιζω οταν μου ερθει.πριν το δω απο κοντα μονο θετικες σκεψεις κανω.

Click για ανάπτυξη...

Και αυτό δεν είναι καλό γιατί δεν σε βοηθάει να προετοιμάζεσαι για κάποιες καταστάσεις...

ναι αλλα η αγνοια ειναι ευτυχια

Αρχική Δημοσίευση από M.Scofield:

Και αυτό δεν είναι καλό γιατί δεν σε βοηθάει να προετοιμάζεσαι για κάποιες καταστάσεις...

Click για ανάπτυξη...

εχεις δικιο δεν προετοιμαζομαι.αλλα για να σου εξηγησω πως σκεφτομαι , αν παρουμε για παραδειγμα οτι μπορει οι γονεις μου να παθουν κατι δεν βρισκω τον λογο να αρχισω να αγχωνομαι , να στενοχωριεμαι και να σχεδιαζω πως θα το αντιμετωπισω πριν συμβει κατι.ασε που το θεωρω και "γρουσουζια".στην πραγματικοτητα αυτοπροστατευομαι διωχνοντας καθε αρνητικη σκεψη απο το κεφαλι μου.