Περί ιδιοτέλειας

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Χτες είχα μια ενδιαφέρουσα "διαμάχη" με ένα φίλο, με δύο κύριους άξονες:

  • Εγώ υποστήριζα ότι σε κάθε ανθρώπινη πράξη (ακόμη και στις πλέον αλτρουστικές φαινομενικά), υπάρχει τουλάχιστον ένα καθαρά ιδιοτελές κίνητρο, εκείνος ότι τα κίνητρα μπορεί να είναι αμιγώς συλλογικά και αλτρουιστικά.
  • Εγώ υποστήριζα ότι δεν είναι αρνητικό το ότι πάντα υπάρχουν και ιδιοτελή κίνητρα, διότι η βελτίωση του συνόλου περνά από την βελτίωση του Εγώ (εκτός από περιπτώσεις αδικίας κλπ, έστω ότι αναφερόμαστε σε fair play), εκείνος ότι σε μια ιδανική κοινωνία, δεν θα υπήρχαν ιδιοτελή κίνητρα.
  • Επιπλέον, πιστεύω ότι είναι αρνητικό να αποδοκιμάζουμε τα ιδιοτελή κίνητρα και να εξυψώνουμε τα συλλογικά ως τα μονα αποδεκτά, διότι κάνουμε τους ανθρώπους να νιώθουν ενοχές και τύψεις για κάτι που όχι μονο είναι αναπόφευκτο, αλλά ανέκαθεν οδηγούσε την ανθρωπότητα σε πρόοδο (τυχαία σκέψη: η αποδοκιμασία μιας αναπόφευκτης ανθρώπινης τάσης τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει... :whistle: :P)
Ποιά είναι η άποψη σας για τα παραπάνω θέματα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επιμηθέας

Δραστήριο μέλος

Ο Επιμηθέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 553 μηνύματα.
Χτες είχα μια ενδιαφέρουσα "διαμάχη" με ένα φίλο, με δύο κύριους άξονες:
[*]Εγώ υποστήριζα ότι σε κάθε ανθρώπινη πράξη (ακόμη και στις πλέον αλτρουστικές φαινομενικά), υπάρχει τουλάχιστον ένα καθαρά ιδιοτελές κίνητρο, εκείνος ότι τα κίνητρα μπορεί να είναι αμιγώς συλλογικά και αλτρουιστικά.
Αν θεωρείς το λάδωμα της συνείδησης μας ιδιοτελή πράξη τότε συμφωνούμε.:P
πχ:Βοηθάς κάποιον άγνωστο που δεν πρόκειτε να ξαναδείς.
[*] η βελτίωση του συνόλου περνά από την βελτίωση του Εγώ
Η σχέση είναι αμφίδρομη.Και η βελτίωση του Εγώ περνά μέσα απ'τη βελτίωση του συνόλου.
[*]Επιπλέον, πιστεύω ότι είναι αρνητικό να αποδοκιμάζουμε τα ιδιοτελή κίνητρα και να εξυψώνουμε τα συλλογικά ως τα μονα αποδεκτά,
Φυσικά.Γιατί τότε θά έπρεπε να τους καταδικάσουμε όλους (και τον εαυτό μας βέβαια)
αλλά εδώ μάλλον πρέπει να εξετέσουμε την ποιότητα των κινήτρων.
διότι κάνουμε τους ανθρώπους να νιώθουν ενοχές και τύψεις για κάτι που όχι μονο είναι αναπόφευκτο, αλλά ανέκαθεν οδηγούσε την ανθρωπότητα σε πρόοδο.)
Και καλά κάνουν οι άνθρωποι που έχουν ενοχές.Αυτό τους έλειπε να μην είχαν.
Ωστόσο είμαι κάθετος εναντίον της κατευθυνόμενης και κατασκευασμένης ενοχής και τη θεωρώ σαν τη μεγαλύτερη πληγή στην ιστορία της ανθρωπότητας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Αν θεωρείς το λάδωμα της συνείδησης μας ιδιοτελή πράξη τότε συμφωνούμε.:P
πχ:Βοηθάς κάποιον άγνωστο που δεν πρόκειτε να ξαναδείς.
Φυσικά και αυτό που αποκαλείς "λάδωμα της συνείδησης μας" είναι ιδιοτελής πράξη!
Νιώθουμε ανώτεροι, καλοι άνθρωποι, θαυμάζουμε τον εαυτό μας όταν βοηθάμε κάποιον, σε σημείο που πιστεύω ότι αυτό αποτελεί ένα ισχυρότατο κίνητρο για να βοηθήσουμε.
Η σχέση είναι αμφίδρομη.Και η βελτίωση του Εγώ περνά μέσα απ'τη βελτίωση του συνόλου.
Για να βελτιωθεί όμως το σύνολο, κάποιοι έπρεπε να βελτιώσουν τον εαυτό τους...
Και καλά κάνουν οι άνθρωποι που έχουν ενοχές.Αυτό τους έλειπε να μην είχαν.
Ναι, μόνο που δεν αναφέρομαι στις ενοχές γενικότερα.
(παρεμπιπτόντως, η μόνη ενοχή που δικαιολογώ είναι η ενοχή που προκύπτει από πράξη που βλάπτει άμεσα κάποιον -- με οποιονδήποτε τρόπο)

(σε όσα δεν σχολίασα συμφωνώ)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επιμηθέας

Δραστήριο μέλος

Ο Επιμηθέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 553 μηνύματα.
Φυσικά και αυτό που αποκαλείς "λάδωμα της συνείδησης μας" είναι ιδιοτελής πράξη!
Νιώθουμε ανώτεροι, καλοι άνθρωποι, θαυμάζουμε τον εαυτό μας όταν βοηθάμε κάποιον, σε σημείο που πιστεύω ότι αυτό αποτελεί ένα ισχυρότατο κίνητρο για να βοηθήσουμε.
Άρα εδώ συμφωνούμε.:P
Εκτός και αν είναι ανταπόδοση σε καλή πράξη κάποιου υπέρ μας οπότε απλά ξεχρεώνουμε.
Για να βελτιωθεί όμως το σύνολο, κάποιοι έπρεπε να βελτιώσουν τον εαυτό τους...
Νόμιζα ότι η λέξη <<αμφίδρομη>> το κάλυπτε και αυτό.:confused:
Ναι, μόνο που δεν αναφέρομαι στις ενοχές γενικότερα.
(παρεμπιπτόντως, η μόνη ενοχή που δικαιολογώ είναι η ενοχή που προκύπτει από πράξη που βλάπτει άμεσα κάποιον -- με οποιονδήποτε τρόπο)
Δείξε μου έναν άνθρωπο που ηθελημένα η άθελα(λέμε τώρα:P) του δεν έβλαψε κάποιον.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Boom

Επιφανές μέλος

Ο Boom αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 12,249 μηνύματα.
Δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα απ' όσα λέτε. :redface:

Πιστεύω πως οι πράξεις μας είναι κατά μία έννοια ιδιοτελείς. Ακόμα και να κάνουμε κάτι είτε από την καλή μας την καρδιά είτε επειδή θέλουμε να βοηθήσουμε κάποιον, περιμένουμε μια κίνηση για να μας δείξει ότι το εκτίμησε. Νευριάζω όταν κάνω χάρες και μετά με γράφουν. :|

Πφφ τα είπα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Δε νομιζω οτι ειναι κατι που η επιστημη εχει ξεκαθαρισει. Ειναι και φιλοσοφικο, έχει και ανθρωπολογικες και βιολογικες πτυχες. Στις βιολογικες, θυμαμαι 2 μελέτες. Η μια εδειξε οτι κατα την ακσηση μιας ιδιοτελους πραξης, ενα συγκεκριμενο τμημα του εγκεφαλου λειτουργούσε, που δεν ανηκε στον ανωτερο εγκεφαλο αλλά σε ομαδα που περιλαμβανε τα τμηματα που ηταν υπευθυνα για την ικανοποιηση. Σε μια αλλη ερευνα, βρεθηκε άλλο σημειο του εγκεφαλου να ενεργοποιειται, που συνδεθηκε με επιλογη του ατομου αναλογα με το πως βλεπει τον κοσμο,τις αξιες του κλπ. 2 διαφορετικα αποτελεσματα δλδ, αν και το 2ο εμοιαζε πιο ολοκληρωμενο, ενω η αληθεια μπορει να ειναι καπου στη μεση.

Παιζει ρολο και πως οριζουμε τις εννοιες. αν πχ ως ιδιοτελεια η αλτρουισμο, οριζουμε κατι που προκυπτει απο συνειδητη επιλογη μας, τοτε φυσικα και μερικες ιδιοτελεις πραξεις ειναι κατακριτεες και καμια ανιδιοτελης δεν ειναι. Αν συμπεριλαβουμε στον ορισμο, και την ικανοποιηση που θα προκυψει απο την ανιδιοτελη πραξη, τοτε ειναι λιγοτερο ξεκαθαρα τα πραγματα. Παντως και απο την ιδιοτελη πραξη θα προκυψει ικανοποιηση (της επιτυχιας, της βελτιωσης της αυτοεικονας κλπ).Αρα δεν ξερω αν ειναι τοσο ενοχη η ικανοποιηση μιας ανιδιοτελους πραξης.

Αν το παρουμε και λιγο μακροσκοπικά, στο συνολο των κοινωνιων, εχουμε παντως μεγαλυτερη αναγκη των ανιδιοτελων (κι ας ειναι ψευδο-ανιδιοτελεις επειδη θα νιωσει καλα που προσφερει καποιος), παρα των ιδιοτελων-εγωιστικων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Δεν ταυτίζω την συλλογικότητα με τον αλτρουισμό και δεν κατανοώ την κατηγοριοποίηση που κάνεις "ιδιοτελή vs συλλογικά/ανιδιοτελή". Αντίθετα, πιστεύω ότι τον αλτρουισμό τον συναντάς πιο συχνά σε ανθρώπινες μονάδες.
Ανεξάρτητα από αυτό βέβαια, πιστεύω ότι ανιδιοτέλεια είναι μια σπανιότατη συνθήκη, που την συναντούμε περισσότερο στη λογοτεχνία παρά στην πραγματικότητα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top