Αν αυτά τα έγραφε κάποιος παππούς 80 ετών, θα τον δικαιολογούσα, όμως είσαι συνομήλικός μου, έχουμε τελειώσει το σχολείο πριν λίγα χρόνια, οπότε μου φαίνεται τουλάχιστον παράξενο το ότι έχεις ξεχάσει την πραγματικότητα και το ότι ο μαθητικός μικρόκοσμος έχει τους δικούς του νόμους. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε από τους μαθητές να συμπεριφερθούν σαν μεγάλοι.
Πρώτα - πρώτα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, όλα τα παιδιά θεωρούν το σχολείο καταναγκασμό, οπότε κάθε ευκαιρία για να χαθεί το μάθημα είναι ευπρόσδεκτη. Ακόμα και τα λεγόμενα "φυτά" το δέχονται αυτό σιωπηρά καθώς μπορεί να τους αρέσει η σχολική τάξη, αλλά και αυτά παιδιά είναι και σε μια ανάπαυλα δεν αντιδρούν. Δεύτερον, οι "αξίες" στη μαθητική κοινότητα είναι πολύ διαφορετικές από αυτές της "έξω" κοινωνίας. Ο μαθητής για να καταξιωθεί στα μάτια των συμμαθητών του πρέπει να είναι "μάγκας". Επίσης, είναι πολύ ισχυρή η λεγόμενη "αλληλεγγύη" μεταξύ των μαθητών. Ότι και να κάνει ο συμμαθητής αισθάνονται την υποχρέωση να τον καλύψουν, είτε κρύβοντας απουσίες του είτε μη προδίδοντας μια πράξη του, ακόμα και αν πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό (π.χ. η κλοπή του κινητού ενός άλλου συμμαθητή). Διαφορετικά, θεωρούνται "καρφιά" και "εξορίζονται" από το σύνολο. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει και ο μαθητικός εκφοβισμός (bullying) ο οποίος μπορεί να είναι λεκτικός, με σωματική βία ή απλά απομόνωση.
Με βάση τους παραπάνω "νόμους" του σχολικού μικρόκοσμου εξηγείται πολύ εύκολα η διαδικασία έναρξης μιας κατάληψης ή αποχής. Την ξεκινάνε οι λίγοι και "γνωστοί" και ακολουθούν οι άλλοι που θέλουν να ανέβουν οι μετοχές τους στη σχολική κοινότητα. Οι υπόλοιποι δεν αντιδρούν καθώς (σαν παιδιά και αυτοί) βολεύονται με το να χάσουν μάθημα ή και φοβούνται να πουν "όχι". Το παίζουν "σιωπηρή πλειοψηφία" που αδιαφορεί και δεν συμμετέχει στις αποφάσεις, οπότε έχουν τη δικαιολογία απέναντι σε γονείς, καθηγητές και τον ίδιο τον εαυτό τους, ότι "όχι εμείς, οι άλλοι". Όλοι ξέρουν ότι οι καθηγητές ακόμα και αν τους απειλούν, δεν πρόκειται να τους το "κρατήσουν", οπότε και βαθμούς δεν θα τους κατεβάσουν και στις εκδρομές θα τους συνοδεύσουν. Έτσι "ψηφίζεται" και "αποφασίζεται" η κατάληψη.
Σε ότι αφορά τα αιτήματα και τα "αιτήματα" των καταλήψεων, δε νομίζω ούτε ότι οι καταλήψεις γίνονται για αυτά, ούτε ότι οι μαθητές αν ρωτηθούν ξέρουν να τα στηρίξουν. Ναι, θέλουν χαρτί υγείας στις τουαλέτες, όμως δε λένε ότι όσες φορές αυτό τοποθετήθηκε, μέσα σε μια ώρα ξετυλίχτηκε και γέμισε όλο το χώρο. Θέλουν πόμολα στις πόρτες, όμως δε λένε ποιοι συμμαθητές τους τα καταστρέφουν καθημερινά. Ζητάνε κατάργηση του Χ νόμου, αλλά δεν έχουν ιδέα τι λέει ο νόμος αυτός. Κάνουν αποχή για το Γρηγορόπουλο χωρίς οι περισσότεροι να ξέρουν κάτι περισσότερο από το ότι "τον σκότωσαν οι μπάτσοι". Δεν τους κατηγορώ, παιδιά είναι, λογικό να συμπεριφέρονται έτσι, αλλά θεωρώ (τουλάχιστον) αστείο κάποιος να περιμένει από τους σημερινούς μαθητές συνειδητοποίηση και συμπεριφορά ενήλικου πολίτη.
Οι καταλήψεις και γενικά οι αναταραχές συμφέρουν και στα εκάστοτε κόμματα της αντιπολίτευσης για ευνόητους λόγους. Από τα σχολεία που πέρασα όμως, διαπίστωσα ότι η επιρροή των κομμάτων στους μαθητές ήταν πολύ μικρή. (Ίσως να συνέβαινε αυτό στο δικό μου μικρό στατιστικό δείγμα και αλλού να ήταν μεγαλύτερη). Ίσως τα κόμματα να μην έχουν ανάγκη να διοργανώνουν αυτά καταλήψεις, καθώς πάντα υπάρχουν άτομα πρόθυμα να το κάνουν, οπότε αυτά απλά καρπώνονται τα αντιπολιτευτικά οφέλη. Έχω συναντήσει λίγους μαθητές οργανωμένους σε κομματικές νεολαίες και αυτούς οφείλω να πω ότι τους σέβομαι, καθώς ότι έκαναν το έκαναν ακολουθώντας την ιδεολογία τους (άσχετα αν συμφωνώ ή όχι με αυτήν) και όχι με σκοπό τη λούφα και την ανακήρυξή τους σε ήρωες. Αυτά αφορούν τη μέση εκπαίδευση. Στα πανεπιστήμια όπου η επιρροή ως παρέμβαση των κομμάτων (και πέρα από αυτά) είναι πολύ ισχυρές, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και η ανάλυσή τους θα ξέφευγε από το θέμα.
Από όσο έχω διαβάσει έμαθα ότι μετά την πτώση της χούντας κάποιοι υπουργοί παιδείας προσπάθησαν να φτιάξουν ένα δημοκρατικό σχολείο αντιμετωπίζοντας τους μαθητές σαν συνειδητούς πολίτες. Έτσι θεσπίστηκαν μαθητικές κοινότητες, συμβούλια και συνελεύσεις. Ήθελαν τους μαθητές να κρίνουν και να διεκδικούν τα (καλώς εννοούμενα) δικαιώματά τους. Δυστυχώς απέτυχαν.
Ναι το σχολείο αυτή τη στιγμή είναι όπως είναι. Δεν αρνήθηκα κάτι από αυτά που λες. Έχω πει και σε άλλο θέμα πως συμφωνώ πως οι σχολικές καταλήψεις γίνονται κατά κόρον για να χαθεί μάθημα. Δε το καταλαβαίνω όμως τι θα πει αυτό ακριβώς; Ότι πρέπει να νιώθω ευγνώμων; Να κάνω σαν να μην ισχύουν; Να προσποιούμαι ότι όλα είναι όπως θα πρεπε; Δηλαδή για να καταλάβω αν λες πως υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα που μαστίζουν το σχολείο είσαι 80χρονος που έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα ενώ αν σηκώνεις τα χέρια ψηλά και κάνεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα είσαι συνειδητοποιημένος νέος; Σοβαρά τώρα; τι είδους τετράγωνη λογική είναι αυτή;
Δε λέω να βγούμε όλοι στο δρόμο για επανάσταση ( αν και καλό θα ταν )) ) ούτε εγώ το κάνω αυτό. Αλλά ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους δεν είναι κακό.
Και με συγχωρείτε αλλά δε νομίζω πως το σχολείο είναι σε κάθε χώρα του κόσμου καταναγκαστικό για τους νέους. Από ποια ταινία το βγάλατε αυτό το συμπέρασμα. Πολλά πράγματα αλλάζουν από χώρα σε χώρα. Σε κάποιες χώρες το κράτος ενδιαφέρεται περισσότερο για την παιδεία, τη χρηματοδοτεί, και μεριμνεί για αυτήν, και σε άλλες είναι κλασμένη εντελώς.
Ο άνθρωπος δε γεννιέται με κόμπλεξ, στερεότυπα, ή πρότυπα. Καλλιεργούνται. Αντί λοιπόν να τα ρίχνουμε στο σχολείο για προβλήματα που έχει κληρονομήσει αλλού μήπως, λέω μήπως να δούμε και πίσω από τη κουρτίνα;
Μα δεν είπα να μην αγωνιστείς, εγώ θέλω να καταλάβω πώς αποτυγχάνει η λύση που πρότεινα, όσοι έχουν δεύτερες σκέψεις και αμφιβολίες τότε μάλλον ο αγώνας δεν είναι για αυτούς. Άλλωστε, οι συναγωνιστές πρέπει να είναι άνθρωποι που μοιράζονται τα ίδια πιστεύω με εσένα και γενικότερα ταυτίζονται σε ένα μεγάλο βαθμό, αυτό δεν γίνεται όταν θες όλο το σχολείο να λάβει μέρος διότι υπάρχουν και τα "κακομαθημένα" (κατά την κρίση σου) που το χαλάνε και γενικώς δεν θέλουν όλοι να κάτσουν να ασχοληθούν, λέω κάτι παράλογο;.
ΛΟΛ ελιτισμός φτγ
Οι ιδέες και οι νοοτροπίες καλλιεργούνται, δεν είναι ποδοσφαιρική ομάδα να στο φυτεύουν στα 7 και να μην αλλάζει ποτέ. Όσο το βλέπουμε αυτό ίσως να πάμε ένα βήμα παραπέρα σαν κοινωνία.
Όχι, μπορείς να συμπεράνεις και για άλλους τα ίδια όταν απλά τους βλέπεις να ζητάνε κατάληψη, να την διεκδικούν, να φεύγουν οι περισσότεροι σπίτια και να αφήνουν μια χούφτα ατόμων στο σχολείο για συμβολικούς λόγους (πράγμα που είδα και σε Γυμνάσιο και σε Λύκειο, το οποίο Λύκειο ήταν άσχετο με το Γυμνάσιο). Το αντιμετωπίζουν ως άλλη μια "28η Οκτωβρίου", δηλαδή μέρα που δεν έχουν μάθημα. Αυτό λοιπόν δεν το λες αδιαφορία; Εσύ δεν τα παρατήρησες αυτά τα φαινόμενα (έστω και σε μετριασμένο βαθμό);
Για μένα μπορεί να είναι αδιαφορία, για τον άλλον όχι. Αν για κάποιον οι συλλογικές διαδικασίες δεν έχουν νόημα δε θα ασχοληθεί, εγώ θα το πω ηλιθιότητα, για κάποιον άλλον μπορεί να είναι κερδισμένος χρόνος ή οτιδήποτε. Το πρόβλημα που βρίσκω εδώ είναι πως από τη μία αυτοί που έχουν την όρεξη και τα μέσα να ασχοληθούν δεν φροντίζουν να εμπλακούν και οι υπόλοιποι, και από την άλλη πως ενώ η ίδια η νοοτροπία είναι που θα σου γυρίζει μπούμερανγκ στο τέλος ( γιατί προφανώς α) άλλοι αποφασίζουν για σένα, β) έχεις προβλήματα και δε τα λύνεις ), τις όποιες συνέπειες δεν τις κοιτάμε κατάματα αλλά τις θεωρούμε αποτελέσματα από κάτι πλύ γενικότερο το οποίο θα δεχτούμε όπως είναι ( πολύ βολική τακτική πχ για όλα φταίει η νοοτροπία του Έλληνα, εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι για αυτό άρα το τομάρι μου ). Και αυτό δυστυχώς δεν ισχύει μόνο στο σχολείο.
@aergos
Τέτοιες δράσεις δε γίνονται μόνο για το κράτος, το κράτος είναι αυτό που είναι, μπορεί να επηρεαστεί μπορεί και όχι, και το σε τι βαθμό, ποτέ δε θα το μάθουμε. Γίνοται όμως και για να αφυπνιστεί και ο κόσμος στο βαθμό που είναι δυνατό. Κι όσο γίνεται δηλαδή. Αλλά σε αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να ακούμε για κόμματα και να βγάζουμε καρκίνο.