

Γιατί συγκρίνουμε δύο φύσει διαφορετικά επαγγέλαματα; Ο ψυχίατρος ασκεί κατά κύριο λόγο την ιατρική, ο ψυχολόγος όχι. Αυτό το μόνο που λέει είναι πως ασχολούνται με διαφορετικό αντικείμενο, όχι ότι υπάρχει κάποιας μορφής "ιεραρχία".
Κατά συνέπεια, οι δύο επαγγελματίες αναλαμβάνουν και διαφορετικές περιπτώσεις. Σαφώς πολλές φορές απαιτείται και ενθαρρύνεται η συνεργασία τους, αλλά εν γένει υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να αναλάβει αποκλειστικά ο ψυχίατρος (συνήθως απαιτείται φαρμακευτική αγωγή) και άλλες που αναλογούν στον ψυχολόγο. Κατά τ'άλλα, άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε.
Ευελπιστώντας ότι αναφέρθηκες στους παπάδες χάριν αστεϊσμού, να ξεκαθαρίσουμε ότι ο μέσος άνθρωπος (και όχι Έλληνας, στο συγκεκριμένο κομμάτι η πλειονότητα των λαών είναι πολύ πίσω) έχει στο μυαλό του το ίδιο πάνω κάτω όταν ακούει για επισκέψεις σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Όπου κι αν πας, το στίγμα θα είναι το ίδιο.
Αυτό που λες είναι απλά λάθος. Έχουν ένα κοινό πεδίο, αλλά καμία δεν επικαλύπτει εξ ολοκλήρου την άλλη.
Σχετικό είναι αυτό. Στην αντιμετώπιση των ΔΠΤ απασχολούνται και ψυχίατροι και ψυχολόγοι, και τους ανατίθονται περιστατικά ανάλογα με το είδος τους. Πήγαινε σε μία μονάδα θεραπείας και τσέκαρε. Και οι οικογενειακές συνεδρίες συνήθως από ψυχολόγους γίνονται, ή σε συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό. Γενικά, εξαρτάται από την εκάστοτε περίπτωση.
Το ότι συγκρίνεις ψυχολόγο και "καλό φίλο" είναι απλά γελοίο.
Μα η νευρογενής ανορεξία ΕΙΝΑΙ ψυχοσωματική διαταραχή και μάλιστα πολύ σοβαρή καθώς σε μεγάλο ποσοστό είναι έως και θανατηφόρα. Γενικά, υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση γύρω από το θέμα: ένας πάσχοντας δεν έχει απαραίτητα χαμηλή αυτοπεποίθηση και το θέμα του δεν είναι τόσο η εξωτερική του εμφάνιση αλλά ο έλεγχος. Τέλος πάντων, μεγάλη συζήτηση και όχι της παρούσης.
Πάντως όσον αφορά στο απόρρητο, εννοείται ότι ισχύει και στα πλαίσια των οικογενειακών συνεδριών. Ακόμη και για τα ανήλικα μέλη, το απόρρητο μπορεί να αρθεί μόνο σε περίπτωση που το άτομο κριθεί επικίνδυνο για τον εαυτό του ή τους γύρω του. Κατά τ'άλλα, στις συνεδρίες αυτές μπορεί να μην συζητιέται και καθόλου η ίδια η διατροφική διαταραχή, μιας και συνήθως αποτελεί σύμπτωμα άλλων προβλημάτων που συντρέχουν.
Κατά συνέπεια, οι δύο επαγγελματίες αναλαμβάνουν και διαφορετικές περιπτώσεις. Σαφώς πολλές φορές απαιτείται και ενθαρρύνεται η συνεργασία τους, αλλά εν γένει υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να αναλάβει αποκλειστικά ο ψυχίατρος (συνήθως απαιτείται φαρμακευτική αγωγή) και άλλες που αναλογούν στον ψυχολόγο. Κατά τ'άλλα, άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε.
Αρχική Δημοσίευση από D3admus
Ο ψυχολόγος είναι αυτός που πας για να μην πας στο ψυχίατρο και σε πουν τρελό(στην Ελλάδα φυσικά).Κατά τη γνώμη μου καλύτερα τράβα σε κάνα παπά για εξομολόγηση-που είναι και τσάμπα- παρά σε ψυχολόγο.
Αρχική Δημοσίευση από D3admus
Παρ'όλα αυτά, δεν είπα ποτέ ότι η ψυχολογία είναι κατώτερη της ψυχιατρικής κάτι που θα ήταν και άτοπο αφού η πρώτη είναι μέρος της δεύτερης.
Αρχική Δημοσίευση από Unseen skygge
Πάντως σε άτομο που γνωρίζω που πάσχει από νευρική ανορεξία και στην αρχή είχε πάει σε ψυχολόγο το παρέπεμψε κατευθείαν σε ψυχίατρο. Ακόμα και οι οικογενειακές συνεδρίες γινόταν με τον ψυχίατρο. [...]
Αυτό που κάνει είναι κάτι παρόμοιο με αυτο που θα μπορούσε να κάνει ένα ψύχραιμος καλός φίλος όμως επειδή δεν έχουν όλοι έναν τετοιο ο ρόλος των ψυχολόγων είναι εξίσου σημαντικός
Το ότι συγκρίνεις ψυχολόγο και "καλό φίλο" είναι απλά γελοίο.
Αρχική Δημοσίευση από sophie_96
Είχα την εντύπωση ότι επειδή η νευρική ανορεξία είναι διατροφική διαταραχή και συνήθως οφείλεται στον τρόπο που βλέπει το άτομο τον εαυτό του λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης πχ και δεν είναι κάποια ψυχοσωματική ή ψυχική διαταραχή ή ψυχοπάθεια μπορούσαν εύκολα οι ψυχολόγοι να την αντιμετωπίσουν, σε συνεργασία με διατροφολόγο.. Χρειάστηκε για την περίπτωση της κοπέλας οικογενειακές συνεδρίες (btw δεν ήξερα ότι γινόνταν αυτό και μάλιστα ομαδικές, διότι νόμιζα ότι πχ εάν ένα μέλος μιας οικογένειας έχει κάποιο θέμα ισχύει το απόρρητο προς τα άλλα, και για αυτό δεν καταλαβαίνω τι συζητείται σε μία οικογενειακή συνεδρία και πως αυτή γίνεται) . Η κοπέλα τώρα είναι καλύτερα , πώς πάει; Γενικά συμφωνώ σε αυτά που λες, αλλά να προσθέσω ότι ο ψυχολόγος επειδή ακριβώς το έχει σπουδάσει για αυτό διακρίνεται από έναν καλό φίλο.
![]()

Πάντως όσον αφορά στο απόρρητο, εννοείται ότι ισχύει και στα πλαίσια των οικογενειακών συνεδριών. Ακόμη και για τα ανήλικα μέλη, το απόρρητο μπορεί να αρθεί μόνο σε περίπτωση που το άτομο κριθεί επικίνδυνο για τον εαυτό του ή τους γύρω του. Κατά τ'άλλα, στις συνεδρίες αυτές μπορεί να μην συζητιέται και καθόλου η ίδια η διατροφική διαταραχή, μιας και συνήθως αποτελεί σύμπτωμα άλλων προβλημάτων που συντρέχουν.
