Η Παγκόσμια Πολιτεία κι ο θείος Ναθαναήλ

Ο θείος Ναθαναήλ


Τα «μνημόνια» εμπεριέχουν μνήμη και οι μνήμες του θείου Ναθαναήλ ταξιδεύουν πάντα πολύ μακριά: σε τόπους και σε χρόνους!
Ο θείος Ναθαναήλ έχει δύο κοσμικά ονόματα, «επώνυμα». Το ένα, που σχεδόν ποτέ πια δεν το θυμάται, είναι γερμανικό: «Μπάουερ». Που σημαίνει, μεταξύ άλλων, και «πιόνι». (Αλλά ό ίδιος θεωρεί, ότι «με Π κεφαλαίο»! Αυτή η γραφική εμμονή του θείου Ναθαναήλ είναι οικογενειακό του κληροδότημα «από αρχαίους καιρούς»! ).
Το άλλο, και πιο γνωστό του δημόσια, είναι το «Ρόστιλδ». Ό,τι κι αν σημαίνει στην Αγγλική (γλώσσα), μ’ αυτό το όνομα βοήθησε την Αγγλία όλη του η οικογένεια, να απλώνει τη γλώσσα της(διπλωματικά και με οικονομικές γαλιφιές) σ’ ολόκληρη την οικουμένη. Με «σάλιο», πάντα απ’ αυτούς κυρίως. Ειδικά σε πολέμους και «επαναστάσεις»!
Αυτό το χαρακτηριστικό της οικογένειας του θείου Ναθαναήλ, να έχει περίσσιο σάλιο τόσο, που να προμηθεύει πάντα άνετα και σ’ άλλους, λέγεται, ότι εμπεριέχεται στο οικογενειακό τους ντι εν έι. Αλλά αυτά είναι… παραμύθια της Χαλεμάς. Μάλλον έχει δίκιο ο θείος Ναθαναήλ, που το αποδίδει στις «Γραφές». Επειδή κι ο ίδιος είναι «ολίγον τι αποκρυφιστής», ξεκινάει τη γενεαλογία του, από την ημέρα «που λύσσαξε σαν σκυλί ο Κορρέ και επαναστάτησε» (κατά «Μωυσή και Ιεχωβά» ) και φθάνει «μέχρι αύριο»(τελειώνει κάθε σχετική κουβέντα του, ο θείος Ναθαναήλ). Από εκεί και μετά, το «αύριο» όλης της οικογένειας, θα είναι «να πάψει να είναι Πιόνι», επειδή «κατά τας γραφάς», θα πάψει να υπάρχει σκακιέρα! Θα υπάρχει «ο κόσμος του θείου Κορρέ και των απογόνων του». Φυσικά οι παίκτες και στο επόμενο παιχνίδι( με τις «γραφές» και την «πραγματική ζωή», όπως συνηθίζει να λέει πολλές φορές κι ο θείος Ναθαναήλ το περιεχόμενο του Ταλμούδ! ), θα είναι «κατά τη τάξει Ααρών», καθώς αυτή ξέμεινε από ιερατικά καθήκοντα, μετά το λιώσιμο του… Χρυσού Μόσχου και έχει την άνεση χρόνου να παίζει!


ΥΓ: Προτείνω και εισηγούμαι το παρόν θέμα, με στόχο να προκαλέσω έναν διάλογο, γύρω από το την αντίφαση/αντινομία, που υπάρχει στον σύγχρονο πολιτισμό μας ανάμεσα στο "ιδιωτικό" και το "δημόσιο αγαθό", τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις της και τις "πνευματικές συνέπεις" στο κοινωνείν των ανθρώπων! Ίσως βέβαια να ξαφνιάσει μερικούς φίλους, ο τρόπος με τον οποίο εισηγούμαι εδώ, αλλά είναι μία προσωπική μου απόπειρα "εμβάθυνσης επί του πραγματικού/καθημερινού της πολιτικής μας ζωής", ολίγον τι "λογοτεχνική"!