mania
Επιφανές μέλος
Η καρδιά μας και η ζωή μας μας ανικουν το θέμα είναι εμείς τι είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε, απλά συμβιωνουμε για να έχουμε μια σιγουριά για μας και τα παιδιά μας; ή παντρευόμαστε και κουραζόμαστε και παλέυουμε αλλα είμαστε ευτυχισμένοι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ποτέ δεν τυχαινει κάποιος και λές τον παντρέυομαι...
Πάντα έτσι γίνεται
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Πάντα έτσι γίνεται
Δηλαδή μου λές πώς απλά βλέπω κάποιον στον δρόμο και επειδή έτυχε να είναι καλός τον παντρέυομαι; τόσοι γάμοι απο αγάπη, ετυχε να γίνουν; δεν έτυχε τίποτα, είναι επιλογή μας, είναι σαν να λές ότι αφού έτυχε να είναι μπεκρής να με απατάει αλλα είναι καλός πατέρας τον πέρνω οχι καρδιά μου, αν πείς έτυχε να είναι αυτός τότε κάτι δεν θα πάει καλά στην συνέχεια... Γνωμη μου ου ίσως να μετράει λίγο γιατί είμαι απο αυτούς που δεν έτυχε αλλα πέτυχε, με κόπο και ταλαιπωρεία όχι γιατί έτυχε να είναι αυτός που πέρασε απο μπροστά μου ή που έκρινα καλό για τα παιδιά μου αλλα γιατί ήταν μέσα στην καρδιά μου και με έκανε να είμαι ευτυχισμένη, αλλωστε αυτός είναι ο σκοπός του γάμου η ευτυχία, όχι η συμβίωση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δηλαδή μου λές πώς απλά βλέπω κάποιον στον δρόμο και επειδή έτυχε να είναι καλός τον παντρέυομαι;
Επειδή έτυχε να είναι καλός για σένα
Νομίζω οτι δεν υπάρχει άνθρωπός που να πάντρεύεται με τη θέλησή του/της και να μήν θεωρεί τον/την σύντρφο που βρήκε καλή του τύχη
Το τί γινεται στη συνέχεια είναι μια άλλη υπόθεση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
ΏΠΑ ΡΕ ΜΗΤΣΟ! Ιερό Εκκλησίας ήταν για μένα εκεί.... ΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙΣ;
ΥΓ: Και όπως είπα, όποιος μου αγγίξει την πρώην (όχι την πρόσφατη, την αμέσως προηγούμενη, που κι αυτή πρόσφατη είναι αλλά τέσπα) θα φάει μολότωφ στο πισινάκι!
Αν και συζητήθηκε το θέμα: Μου βγάζει μια αίσθηση ιδιοκτησίας αυτό, ή μου φαίνεται; Κανείς δεν ανήκει σε κανένα. Αυτή είναι η άποψή μου επ' αυτού του θέματος. Αν χωρίσω, ας κάνει ό,τι θέλει. Με αφορά μόνο ό,τι έκανε κατά τη διάρκεια της σχέσης μας.
Δεν ξέρω που τις έχεις δει αυτές τις γυναίκες αλλά επειδή χρησιμοποίησες το δικό μου ποστ για να τα πεις αυτά, οφείλω να με υπερασπιστώ λέγοντας ότι ουδέποτε κοίταξα σαν ξελιγωμένη τα ερωτευμένα ζευγάρια, ακόμα κι όταν δεν ήμουν ερωτευμένη.
Δεν ξέρω πως μπορείς και ξέρεις από τι είδους σχέση προέρχονται αυτές οι γυναίκες κι αυτοί οι άντρες, ότι δλδ έτσι ξελιγωμένα κοιτάζουν κατ αποκλειστικότητα αυτοί που πρώτα αγάπησαν και μετά ερωτεύτηκαν αλλά για να το λες σίγουρα έχεις τις πηγές σου.
Απλά δεν με αφορά εμένα αυτό σαν κατάσταση
Είμαι σίγουρος πως δεν σε αφορά καλή μου Κουέ. Απλά βρήκα την ενδιαφέρουσα άποψή σου, ως πάτημα για να σχολιάσω κάποια πράγματα που έχω δει στον ευρύτερο περίγυρό μου. Εδώ λοιπόν τίθεται ο διαχωρισμός. Αν έχεις κάνει την επιλογή σου με το οποιοδήποτε κριτήριο και νιώθεις όμορφα με αυτήν, όπως πιστεύω πως συμβαίνει στη δική σου περίπτωση, όταν δεν σου δημιουργεί συναισθήματα μειονεξίας και ανικανοποίητου, όπως οι περιπτώσεις που ανέφερα εγώ, τότε φυσικά δεν αποτελεί συμβιβασμό, αλλά ώριμη επιλογή. Για όσους ανθρώπους όμως ισχύει αυτό που έγραψα και είναι πολλοί, απ' όσο έχω τη δυνατότητα να διαπιστώσω, τότε πράγματι πρόκειται για τον ορισμό του συμβιβασμού.
Το ότι εκφράζεις μια συγκροτημένη άποψη, στην οποία αξίζει κάποιος ν' αντιπαρατεθεί, δεν σημαίνει πως οι αντιρρήσεις στρέφονται εναντίον σου, παρακαλώ να μη σου περνά καθόλου απ' το μυαλό...
Ε, καλά το έπιασα, απλά ήταν λίγο θολό και χρειαζόταν διευκρίνηση. Με βάση αυτό που λες έδωσα τη δική μου απάντηση, ότι δηλαδή κάνουμε πως δεν βλέπουμε πως η σχέση μας έχει πάρει την άγουσα προς τ' αποδυτήρια και παντρευόμαστε ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε να χωρίσουμε. Ξέρω κι εγώ τι σημαίνει συμβιβασμός αυτού του είδους και σίγουρα είμαι ο τελευταίος που θα ρίξει το λίθο του αναθέματος, δυστυχώς για μένα. Πολλοί το έχουν κάνει αυτό και η δική μου, όπως και η δική σου περίπτωση, μιλώντας για τον πρώτο γάμο, το επιβεβαιώνουν.όντως δεν κατάλαβες κι ευτυχώς δλδ γιατί είναι σχεδόν προσβλητικό το να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί κάποιος να ήξερε απ το πρώτο 6μηνο της σχέσης ότι δεν πρόκειται να τσουλήσει και παρόλα αυτά να έκατσε 7 χρόνια σε σχέση κι άλλα 3 σε γάμο...
αλλά επειδή δεν με ξέρεις ως άνθρωπο δε θα προσβληθώ και θα σου πω μόνο ότι, ΦΥΣΙΚΑ και δεν το ήξερα απ το πρώτο 6μηνο της σχέσης αλλά το ανακάλυψα απ το πρώτο 6μηνο του γάμου
Πράγματι, σε σχέση με κάτι που αναφέρεις παραπάνω ("πως μπορείς και ξέρεις από τι είδους σχέση προέρχονται αυτές οι γυναίκες κι αυτοί οι άντρες, ότι δλδ έτσι ξελιγωμένα κοιτάζουν κατ αποκλειστικότητα αυτοί που πρώτα αγάπησαν και μετά ερωτεύτηκαν"), συνειδητοποιώ κάτι τώρα. Στην πραγματικότητα, αυτό που βγαίνει από τη συζήτηση, όχι μόνο μεταξύ μας, είναι το γεγονός πως τελικά, με όποιο τρόπο κι αν ξεκίνησε ο γάμος, από έρωτα ή από "συνοικέσιο" κάθε είδους, πάντα καταλήγει σε αυτήν τη φρικτή απογοήτευση. Πέρασαν 10 χρόνια σχέσης από έρωτα, η οποία ναυάγησε, παντρεύτηκε η πρώην κάποιον μετά από σύντομη γνωριμία, άρα μάλλον συμβιβασμό, σε κακό θα της βγει και πάλι, που λέει κι ο Valder. Μου θυμίζει αυτό που συζητούσαμε στο θέμα περί της αέναης τιμωρίας του Σίσυφου και του Τάνταλου. Και πάλι ο καθένας υπερασπίστηκε τις επιλογές του, άσχετα αν η αιώνια επανάληψη έχει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτό που δεν κατάλαβα, από αυτά που συζητούμε, είναι γιατί επιμένουμε να παντρευόμαστε, αφού είμαστε τόσο σίγουροι πως κάποτε θα μας χαλάσει...Αυτά δε που πρεσβεύω περί έρωτα, αγάπη και γάμο, αφορούν και ταιριάζουν μόνο στη δική μου ιδιοσυγκρασία κι εφόσον πρώτα έχω ζήσει όσα έχω ζήσει.
Ρε σεις, λέτε τελικά ο Πειρατής να έχει δίκιο και άδικα να τρώει τόσες αρνητικές ψήφους ο άνθρωπος;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Αν και συζητήθηκε το θέμα: Μου βγάζει μια αίσθηση ιδιοκτησίας αυτό, ή μου φαίνεται; Κανείς δεν ανήκει σε κανένα. Αυτή είναι η άποψή μου επ' αυτού του θέματος. Αν χωρίσω, ας κάνει ό,τι θέλει. Με αφορά μόνο ό,τι έκανε κατά τη διάρκεια της σχέσης μας.
Δεν με ενδιαφέρει τι βγάζει στον καθένα που το διαβάζει αγαπητέ μου Χάος. Μπορεί να φαίνεται και έτσι όπως το λες αλλά δε με ενδιαφέρει γιατί δεν το παίρνω έτσι. Εγώ απλά αυτό νιώθω και δε μου αρέσει να μου κάνουν κριτική στο τι νιώθω (δεν αναφέρομαι σε σένα προφανώς). Ουδέποτε υποχρέωσα καμία να γεροντοκορέψει μετά από μένα. Ας κάνει ότι θέλει. Απλά εμένα δε θα μ' αρέσει να τη χαμουρεύει άλλος γιατί προφανώς αγαπάω... Κατάλαβες; Κι αν αγαπάς, απλά δεν επιτρέπεις σε κάτι τέτοιο να συμβεί εξαρχής. Το να συμβεί και να πας να το διακόψεις χωρίς να θέλει η άλλη, είναι εγωιστικό και ιδιοκτησιακό. Το να νιώθεις όμως αυτή την καούρα μέσα σου ακόμα επειδή αγαπάς, δε νομίζω να ναι καθόλου ιδιοκτησιακό ή εγωιστικό!
Ποιός έχει τα κότσια να πεί ότι είναι αγάπη αυτό κι όχι εγωισμός; Κανείς! Γιατί τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσετε την ενοχή για όσους τυχόν αγαπημένους που αφήσατε πίσω αλλά δεν ξαναγγίξατε για να μη χαλάσει η δική σας ζωή. Αυτό πείτε μου μόνο κι αφήστε τις θεωρίες και τις βαθμολογίες και τα μα μου! Είστε τόσο ανώτεροι μερικοί ή τόσο συνειδητοποιημένοι που δέχεστε στο μυαλό σας κάποιο άτομο να αγγίζει τον/την αγαπημένο/η σας και δεν σας καίει καθόλου, απλά και μόνο γιατί μάθατε να προστατεύετε τον εαυτό σας ξαφνικά και γιατί "είναι δικαίωμά του";
Η γιατί φοβηθήκατε να πάτε και να του/της πείτε ότι τον/την αγαπάτε, μήπως πληγωθεί ο εγωισμός σας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δανάη
Πολύ δραστήριο μέλος
Απλά πιστεύω ότι στα 20 πχ που έκαναν σχέση κανείς από τους 2 δε σκεφτόταν τον γάμο ήθελαν να περνάνε καλά και τέλος! Μετά από 10 χρόνια μπορεί να βαρέθηκαν, να κουράστηκαν, να μην ήθελαν τέλοσπάντων να ζήσουν για "πάντα" με τον άλλον αλλά να ζήσουν άλλα πράγματα! Δε καταλαβαίνω γιατί αυτό ειναι κακό! Χειρότερο θα ήταν να μείνουν σε μια σχέση που δεν τους ικανοποιεί...
Τώρα αν έτυχε (γιατί είναι κ θέμα τύχης) η κοπέλα να γνωρίσει κάποιον ο οποίος την ικανοποιεί καλύτερα και αυτή τη σχέση τους της προσφέρει πράγματα που η προηγούμενη δε μπορούσε γιατί να μην παντρευτούν? δεν το βρίσκω κακό...αν αυτοί οι δυο το νιώθουν σωστό τότε δε πέφτει λόγος σε κανένας! Το αν έκαναν καλά ή όχι θα φανεί στο μέλλον...!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kalypso
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Εμενα μου φαινεται πολυ απλο...
Καταρχην επηλθε χωρισμος, οχι λογω ασυμφωνιας χαρακτηρων, αλλα διοτι η σχεση βαλτωσε, ακριβως επειδη δεν τη φροντιζαν και δεν υπηρχε εξελιξη, λογω σπουδων και ολων αυτων των υποχρεωσεων που εχει ενας νεος πριν αποκατασταθει επαγγελματικα..
Εν συνεχεια, ειναι για μενα πολυ σαφες, οτι ερχομενος καποιος απο μια μακροχρονια σχεση σε μια ηλικια 27,28 30+, ξερει καλυτερα τι θελει, πως το θελει και πως να το αποκτησει...
Και απο τη στιγμη που οι υποχρεωσεις που τον εμποδιζαν να πραγματοποιησει ενα γαμο, μια οικογενεια στα 20+, δεν υφιστανται, προχωραει σε αυτον "αμεσα"...
Εχω ακουσει παμπολες φορες το "εαν τον/την ειχα γνωρισει τωρα (στα 30 μου πχ), θα τον ειχα παντρευτει αμεσως", αναφερομενοι στον/στην πρωην(μακροχρονια σχεση)....
Καλως ή κακως(οι λογοι πολλοι), η σκεψη για οικογενεια οριμαζει πλεον μετα τα 27, 28...
Και οπως ελεγε και λεει η μαμα μου...ο γαμος ειναι "λαχειο"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Εμένα φίλε Valder δεν με πειράζει ιδιαίτερα να την αγγίξει άλλος την πρώην. Όταν τελειώνει μια σχέση, έχει μάλλον τους λόγους της. Αγάπη σημαίνει να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου, δεν είναι;
Αυτο, στα ατομα που ειναι ιδιαιτερως κτητικα και εγωκεντρικα, δεν παιζει...λυπαμαι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
FaniFox
Εκκολαπτόμενο μέλος
Τώρα, έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε. Και άτομα με αυξημένο εγωισμό υπάρχουν, και εκδικητικοί-ες που ναι, το θεωρούν κατόρθωμα να μπουν στο μάτι του-ης πρώην γιατί ξέρουν ότι και αυτός-η τρέφει ακόμα αισθήματα. Σωστά, το ζητούμενο είναι να ξεπερνάς τον-ην πρώην, το κάνεις όμως; Τόσο εύκολα όταν ακόμη δεν έχεις κόψει τον ομφάλιο λώρο;
ΥΓ. Otto, τα αισθήματα δεν έχουν λογική, ούτε μπορείς να βγάλεις ένα μαχαίρι και να κόψεις την αγάπη που νιώθεις για τον άλλον ή που νιώθει ο άλλος για σένα. Μπορεί κάποιο καλό παλικάρι ή κάποια καλή κοπέλα να βρεθεί στο δρόμο σου ενώ εσύ είσαι δωσμένος ακόμα αλλού. Αν αποφασίσεις ότι πρέπει πρώτα να ξεπεράσεις τον-ην πρώην πριν δωθείς σε μια νέα σχέση (η συνειδητοποίηση που έλεγα πριν) τότε είναι αναπόφευκτο ο νέος ή η νέα να ταλαιπωρηθεί στην αναμονή. Η εναλλακτική είναι να τον-ην κοροιδεύεις ενώ σκέφτεσαι ακόμα τον-ην πρώην.
Αυτό έπρεπε να κάνω λοιπόν; Αυτό θα μου πρότεινες;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.