Υπόθεση Αλεξανδρόπουλου

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
H δίκη για την «υπόθεση Στέλιου Αλεξανδρόπουλου»


Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/02/2013
της Μαρινας Δημητριαδου
Πώς μπορεί μια υπόθεση του πανεπιστημίου να μη φτάνει στα ποινικά δικαστήρια; Και τι μπορεί να περιμένει η ακαδημαϊκή κοινότητα από μια δίκη με κατηγορητήριο που δεν μπαίνει στην ουσία της υπόθεσης; Ποιες είναι οι δικλείδες αντιμετώπισης φαινομένων διαφθοράς και υπέρβασης καθήκοντος εντός του πανεπιστημίου; Μέχρι πόσο και προς τα πού μπορεί να ανοίξει ένα ζήτημα του πανεπιστημίου όταν το ίδιο το πανεπιστήμιο έχει αντιμετωπίσει ως «ζήτημα ρουτίνας» θέματα εργασιακής αξιοπρέπειας (για διδάσκοντες) και αδικίας (για φοιτητές); Ποιοι είναι οι τρόποι υπεράσπισης αυτής καθαυτής της αξιοπρέπειας χωρίς τον κίνδυνο πειθαρχικής δίωξης, σε ένα τοπίο ποινικοποίησης κάθε διεκδίκησης; Και τελικά εμείς τι πανεπιστήμιο θέλουμε να υπερασπιστούμε που θα υπηρετεί τι είδους κοινωνία;
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που έχουν απασχολήσει όσους παρακολουθούμε τη δίκη της υπόθεσης Αλεξανδρόπουλου που άρχισε τον Οκτώβρη 2012 στο τριμελές πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου. Κατηγορούμενοι για παράβαση καθήκοντος οι διδάσκοντες στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2005-2006 Κώστας Λάβδας (τότε αντιπρύτανης και νυν πρόεδρος του τμήματος), Δημήτρης Κοτρόγιαννος (τότε πρόεδρος τμήματος), Μαρία Μενδρινού (τότε διευθύντρια του μεταπτυχιακού προγράμματος), καθώς και ο τότε πρύτανης Γιάννης Παλλήκαρης. Ας θυμηθούμε λίγο την υπόθεση, που τότε είχε γίνει γνωστή ως «η υπόθεση των στημένων μεταπτυχιακών».
Το 2005 διενεργούνται για δεύτερη χρονιά εισαγωγικές εξετάσεις στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Πολιτικής Επιστήμης, σε δύο φάσεις: στην πρώτη, οι υποψήφιοι καταθέτουν τους φακέλους τους, όπου μετά από ένα σύνθετο σύστημα μοριοδότησης (με ποσοστά από το πτυχίο, τη συνάφεια σπουδών, την επαγγελματική εμπειρία, τη συνάφεια επαγγελματικής εμπειρίας κλπ), κάποιοι περνούν στη φάση της συνέντευξης. Ένας εκ των υποψηφίων, απόφοιτος του τμήματος με βαθμό 8,14, θεωρεί ότι θα έπρεπε να είχε περάσει τουλάχιστον στην προεπιλογή. Στέλνει επιστολή διαμαρτυρίας προς όλους τους διδάσκοντες του τμήματος, και ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος ανταποκρίνεται. Παρά τα επίμονα αιτήματα του Αλεξανδρόπουλου, δεν του δίνεται η αναλυτική μοριοδότηση. Στο μεταξύ, σε συνεργασία με φοιτητές τους Tμήματος, ανακαλύπτει ότι κάποιοι από όσους πέρασαν στην προεπιλογή ήταν υψηλόβαθμα στελέχη της ΠΑΣΠ, η οποία υποστήριζε τους νυν κατηγορουμένους και τότε μέλη της τριμελούς εξεταστικής επιτροπής.
Στο δικαστήριο ακούσαμε για απειλές προς τους φοιτητές («νύχτα θα φύγεις απ’ την Κρήτη», «δεν πρόκειται ποτέ να δουλέψεις στο αντικείμενό σου»), για τηλεφωνήματα από τα γραφεία των Κεφαλογιάννηδων, «πατέρα και κόρης», που πίεζαν μέλη της ΔΑΠ να υποστηρίξουν το Λάβδα, με τον οποίο είχαν «πολιτικές σχέσεις», για πλαστογράφηση εγγράφων, για εκκαθάριση της ΠΑΣΠ από διαφωνούντες που ανέλαβε ο ίδιος ο Κοτρόγιαννος, για πρόταση του ιδίου προς τη ΔΑΠ για ισοκατανομή των θέσεων του μεταπτυχιακού μεταξύ ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, κι όλα αυτά μέσα στο εμφυλιακό κλίμα που δημιουργεί ο –εκ των συνηγόρων υπεράσπισης– Σταύρος Γεωργίου με συνεχή σχόλια προς τη βουλευτική ιδιότητα, και όχι μόνο, της Ζωής Κωνσταντοπούλου (συνήγορο πολιτικής αγωγής – ο έτερος είναι ο Θοδωρής Τσούλας).
Το ζήτημα έφτασε στη Bουλή (τι στόφας άνθρωπος πρέπει να είναι κάποιος που να συνεχίζει να μιλάει, χωρίς προσωπικό όφελος, όταν όλοι του λεν να σωπάσει; ). Το υπουργείο Παιδείας ζητά διερεύνηση, που γίνεται από τον Ιωάννη Πυργιωτάκη με πλημμελή τρόπο, όπως φάνηκε στο δικαστήριο, στην έκθεση του οποίου βασίστηκε η πειθαρχική δίωξη που επιδόθηκε στον Αλεξανδρόπουλο τη Μεγάλη Τετάρτη του 2006. Στην πρώτη συνέλευση του τμήματος μετά το Πάσχα, όπου Αλεξανδρόπουλος επιθυμεί να ενημερώσει τους συναδέλφους του, ο Κοτρόγιαννος δεν του δίνει το λόγο προφασιζόμενος έλλειψη απαρτίας. Ο Αλεξανδρόπουλος γυρίζει στο γραφείο του πιεσμένος, όπου πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς.
Ο Γιάννης Παλλήκαρης κατά την απολογία του προφασίστηκε ότι δεν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της υπόθεσης (παρότι υπέγραψε την πειθαρχική δίωξη), και υπονόησε ότι ένας επιστήμονας του κύρους του δεν μπορεί να απειλείται με καταδικαστική απόφαση. Την ίδια υπερασπιστική γραμμή ακολούθησε και ο Κώστας Λάβδας, θεωρώντας άψογη τη βαθμολόγησή του, παραβίαση της ακαδημαϊκής του ελευθερίας το ότι κρίνεται και δείγμα έλλειψης της εμπιστοσύνης που οφείλεται σε μια επιτροπή αξιολόγησης,1 και ότι πλήττεται το κύρος του ως επιστήμονα συρόμενος στα δικαστήρια για «ζητήματα ρουτίνας».
Τότε, στις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006, ο Αλεξανδρόπουλος είχε γίνει για το Πανεπιστήμιο Κρήτης σύμβολο αγώνα επαγγελματικής αξιοπρέπειας και κατά της διαφθοράς. Εφτά χρόνια μετά, η Πρωτοβουλία Ενημέρωσης και Δράσης για την υπόθεση αγωνίζεται ενάντια στη λήθη και ελπίζει στην καταδίκη των κατηγορουμένων και έπειτα στην παραπομπή τους σε πειθαρχικό συμβούλιο για «απάδουσα προς πανεπιστημιακούς δασκάλους συμπεριφορά». Για το λόγο, δηλαδή, που άδικα είχε παραπεμφθεί ο Αλεξανδρόπουλος για άσκηση δημόσιας κριτικής που δήθεν δυσφήμιζε το πανεπιστήμιο. Η δίκη συνεχίζεται…


Η Μαρίνα Δημητριάδου είναι ιστορικός, μέλος της Πρωτοβουλίας Ενημέρωσης και Δράσης για την υπόθεση Στ. Αλεξανδρόπουλου. Το κείμενο συνδιαμορφώθηκε με την Πρωτοβουλία.



1 Αυτό έρχεται σε κατάφωρη αντίφαση με την αγωγή που έχει καταθέσει, από κοινού με τους Κοτρόγιαννο και Μενδρινού, με την οποία ζητούν 600.000 ευρώ από τη Σουζάνα Παπαδοπούλου για το πόρισμά της ως μέλους της τριμελούς επιτροπής, στην οποία η σύγκλητος ανέθεσε διερεύνηση της υπόθεσης μετά το θάνατο του Αλεξανδρόπουλου.

πηγή

Πρωτοβουλία Ενημέρωσης και Δράσης για την υπόθεση Στ.Αλεξανδρόπουλου
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Ρόζα Νέρα Flamingo

Δραστήριο μέλος

Η Ρόζα Νέρα Flamingo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ανταρτικό (Φλώρινα). Έχει γράψει 780 μηνύματα.
Ο Σ. Αλεξανδροπουλος αγωνιστηκε εναντια στη διαφθορα , υπερασπιζομενος την αληθεια και τη δικαιοσυνη.
Συγκρουστηκε με τις πρυτανικες αρχες ,
αντιμετωπισε απειλες , ψυχολογικη πιεση λογω των καταγγελιων του για αναξιοκρατικες διαδικασιες στο Προγραμμα Μεταπτυχιακων στο πανεπιστημιο κρητης.
Τοτε μαθαινει οτι τον παραπεμπουν σε πειθαρχικο .
Εδω αξιζει να τονισουμε οτι σε πειθαρχικη διωξη πολυ δυσκολα παραπεμπεται καθηγητης και αυτο για ασυνεπεια στις ακαδημαικες του υποχρεωσεις (π.χ δεν πηγαινει στα μαθηματα)
και οχι γιατι αναζηταει την αληθεια και βγαζει απλητα στη φορα.
Ο Σ. Αλεξανδροπουλος διωχθηκε ουσιαστικα για την αγωνιστικη του δραση .
Η υποθεση μπορει να βρισκεται στα δικαστηρια
αλλα η δικαιοσυνη θα ερθει απο την μαχη εναντια στη ληθη.
Ο Αλεξανδροπουλος αποτελει προτυπο καθηγητη και ανθρωπου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
Ας παμε ομως και ενα βημα περα απο τον Αλεξανδροπουλο, οχι στο ποσα εκανε και επαθε ο ιδιος, αλλα στο γιατι εγιναν αυτα... Στο τι λαμογιες υπαρχουν απο πισω, που μερικοι μαλλον χρησιμοποιουν ακομα και τον θανατο ενος ανθρωπου για να τις καληψουν...
Η υποθεση βεβαια βρωμαει, αλλα μερικοι εχουν ζησει μεσα σε τοση βρωμα που αυτην ουτε καν την προσεχουν....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Ρόζα Νέρα Flamingo

Δραστήριο μέλος

Η Ρόζα Νέρα Flamingo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ανταρτικό (Φλώρινα). Έχει γράψει 780 μηνύματα.
Ας παμε ομως και ενα βημα περα απο τον Αλεξανδροπουλο, οχι στο ποσα εκανε και επαθε ο ιδιος, αλλα στο γιατι εγιναν αυτα... Στο τι λαμογιες υπαρχουν απο πισω, που μερικοι μαλλον χρησιμοποιουν ακομα και τον θανατο ενος ανθρωπου για να τις καληψουν...
Η υποθεση βεβαια βρωμαει, αλλα μερικοι εχουν ζησει μεσα σε τοση βρωμα που αυτην ουτε καν την προσεχουν....
ναι , ισχυουν ολα αυτα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
Τελιωσε η δικαστικη διαδικασια και βγηκε η ετυμηγορια.


Στις 18:00 ολοκληρώθηκαν οι αγορεύσεις και βγήκαμε από την αίθουσα του δικαστηρίου περιμένοντας την ετυμηγορία. «Μία ώρα τουλάχιστον», μας είπαν οι δικαστές. Δεν θα χρειαζόταν περισσότερο, γιατί, όπως είπαν, ήδη γίνει μια προεργασία και ήταν λίγα τα σημεία στα οποία δεν είχαν καταλήξει. Στο διάστημα μέχρι την ανακοίνωση της ετυμηγορίας, ήρθαν επιπλέον αστυνομικές δυνάμεις (Γιατί ήρθαν; Ποιους φοβούνταν; ). Στο μεταξύ άρχισε να καταφθάνει κι άλλος αλληλέγγυος κόσμος, καθηγητές από το πανεπιστήμιο, φοιτητές και κάτοικοι του Ρεθύμνου που παρακολουθούν την υπόθεση.

Γύρω στις 19:30 αρχίσαμε να μπαίνουμε στην αίθουσα. Σε αντίθεση με ό,τι γινόταν στις τελευταίες συνεδριάσεις του δικαστηρίου, τη Δευτέρα υποβαλλόμασταν σε σωματικούς ελέγχους, που είχε ως αποτέλεσμα το συνωστισμό στην είσοδο. Δεν προλάβαμε να μπούμε όλοι μέσα. Η χαμηλόφωνη φωνή της δικαστή, έδωσε την ετυμηγορία: «Αθώοι. Η αιτιολόγηση να δοθεί στη συνέχεια. Λύεται η συνεδρίαση». Ακόμη κι όσοι ήμασταν μέσα, σχεδόν δεν ακούσαμε την ετυμηγορία.

Η αντίπαλη πλευρά, αυτό το συνονθύλευμα οπαδών του ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής (το στηρίζουμε από συγκεκριμένα πράγματα που ακούστηκαν στη διάρκεια και στο περιθώριο της δίκης), αγκαλιάζονταν και φιλιούνταν. Όσοι από μας δεν είχαν προλάβει να μπουν, ρωτούσε ο ένας τον άλλο τι είχε ειπωθεί; Δόθηκε αιτιολόγηση; Όχι, δεν δόθηκε.

Στον προθάλαμο ανοίξαμε ένα πανό: «Κάποιοι δεν θα γίνουν δάσκαλοι ποτέ».

«Την ήπιατε», «σιγά μη σας φοβηθούμε», μας είπαν οι φίλοι τους. Δεν απαντήσαμε στις προκλήσεις. Φαίνεται όμως ότι μας φοβόντουσαν. Οι κατηγορούμενοι δεν βγήκαν παρά τελευταίοι, τρέχοντας και με υψηλή αστυνομική συνοδεία. Με αυτόν τον τρόπο περιφρουρήθηκε η «δικαιοσύνη»

Οι αγορεύσεις της πολιτικής αγωγής και της υπεράσπισης

Οι δύο συνήγοροι πολιτικής αγωγής (Ζωή Κωνσταντοπούλου και Θοδωρής Τσούλας) θεωρούμε ότι διατήρησαν τον πολιτικό πολιτισμό που άρμοζε στην υπόθεση και μπήκαν στην ουσία της, υπερβαίνοντας το ελλιπές κατηγορητήριο. Αντίθετα η υπεράσπιση προσπαθούσε με κάθε τρόπο να γελοιοποιήσει την υπόθεση και τη διαδικασία, να δείξει ότι εξαρχής δεν έπρεπε να λάβει χώρα και να καταρρίψει κάθε πτυχή της πρότασης της εισαγγελέως.

Η πολιτική αγωγή

Η πολιτική αγωγή επικεντρώθηκε στις διαδικασίες συγκάλυψης, απόκρυψης, παραποίησης δημόσιων εγγράφων, εν κρυπτώ κινήσεων, αποκαλύπτοντας το εξοντωτικό κλίμα που είχαν δημιουργήσει οι κατηγορούμενοι, στο οποίο προσπαθούσε ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος να πράξει τα αυτονόητα: να ελέγξει μια απλή διαδικασία εισόδου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματός του. Ανέδειξαν στοιχεία της προσωπικότητάς του, την ακεραιότητα και την πίστη στις αξίες -ισότητα, ισονομία και διαφάνεια- τις οποίες υπηρετούσε εις βάρος του προσωπικού τους συμφέροντος.

Με ανάγνωση μιας σειράς επιστολών μεταξύ του Αλεξανδρόπουλου και των κατηγορουμένων, φάνηκε η εναγώνια προσπάθειά του να ζητήσει μια απλή λίστα αναλυτικής μοριοδότησης των εισαγωγικών εξετάσεων στο μεταπτυχιακό του τμήματος, στην οποία δεν απέκτησε πρόσβαση μέχρι το θάνατό του, και για την οποία εκφράστηκε η πεποίθηση ότι καταρτίστηκε εκ των υστέρων.

Μόνος, με την ένοχη σιωπή ή αδιαφορία των υπολοίπων μελών του τμήματος, αγωνίστηκε με όλα τα θεσμικά μέσα, μέχρι την επίδοση της πειθαρχικής δίωξης, υπογεγραμμένη από τον τότε πρύτανη "για απάδουσα σε πανεπιστημιακό δάσκαλο συμπεριφορά", τη Μεγάλη Τετάρτη του 2006. Είχε ενοχληθεί, έγραφε σε προγενέστερη επιστολή του τότε πρύτανης Ιωάννης Παλλήκαρης, για τη δημόσια και αβάσιμη κριτική που ασκούσε ο Αλεξανδρόπουλος και ζητούσε από τον αντιπρύτανή του, Κώστα Λάβδα, να πράξει τα δέοντα για να αποκαταστήσει την τάξη. Στην τελευταία και μοιραία συνέλευση, όπου ο Αλεξανδρόπουλος προσπάθησε να εξηγήσει στους συναδέλφους του τι είχε συμβεί, η Μαρία Μενδρινού και ο Δημήτρης Κοτρόγιαννος του στέρησαν το λόγο. Τους εκδικήθηκε με το θάνατό του, υποστήριξε η πολιτική αγωγή, καθώς η υπόθεση αυτή δεν θα είχε δημοσιοποιηθεί ποτέ αν ο Αλεξανδρόπουλος δεν είχε βρει τραγικό θάνατο στο γραφείο του μετά τη συνέλευση. «Η μνήμη βοηθάει πάντα την κριτική στάση», έγραψε στις τελευταίες του σημειώσεις που διαβάστηκαν στο δικαστήριο, παρακαταθήκη για όλους εμάς που ποτέ δεν τον γνωρίσαμε.

Η υπεράσπιση

Με στίχους του Ρουβά, ατάκες από διαφημιστικά σποτ, ζώδια, οικογενειακές ιστορίες τους που εκτέθηκαν με χυδαίο τρόπο, θεατρινισμούς, δασκαλίστικο ύφος στο κοινό, απόπειρα δημιουργίας συγκρουσιακού κλίματος μεταξύ της αντίπαλής τους αριστεράς και αυτού που εκείνοι εκπροσωπούσαν [τι είναι αυτό άραγε;], ψεύδη, αισχρή επίθεση στα αντίπαλα πρόσωπα της δίκης, και ερωτήματα για το πώς μπορεί η ανθρωπιστική αριστερά να διώκει, οι τρεις συνήγοροι υπεράσπισης προσπαθούσαν να αποπροσανατολίσουν τη διαδικασία, να τη γελοιοποιήσουν («είμαστε για το Λαζόπουλο») και να ροκανίσουν το χρόνο ώστε να κουράσουν το πολυπληθές ακροατήριο και το «επαρχιακό» δικαστήριο, καθώς, όπως είπαν, αλλού θα είχε τελειώσει προ πολλού η διαδικασία.

Γίναμε μάρτυρες ανήκουστων θέσεων: Η πολιτική επιστήμη δεν έχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο αξιολόγησης: «είναι σαν να αξιολογείς τη σεξουαλική εμπειρία». Αν η υπόθεση είχε λάβει χώρα σε ένα άλλο τμήμα, στο χημικό για παράδειγμα, δεν θα υπήρχε καθόλου υπόθεση, καθώς εκεί τα κριτήρια είναι αντικειμενικά. Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος προσπαθούσε να δημιουργήσει προσωπική δικτύωση στο τμήμα, με πολιτικό χαρακτήρα. Οι υποστηρικτές του [εμείς δηλαδή] είναι καταληψίες και κουκουλοφόροι [σε άλλη φάση, ήμασταν «βόδια του Σύριζα»]. Τα χρήματα από τις δύο αγωγές για συκοφαντική δυσφήμηση που έχουν κάνει οι κατηγορούμενοι (900.000 ευρώ στον Ντίνο Ρητινιώτη, έναν από τους αποκλεισμένους από το μεταπτυχιακό, και 600.000 στη Σουζάνα Παπαδοπουλου, μία από τους τρεις που συνέταξαν πορίσματα διερεύνησης το 2007 με ανάθεση της συγκλήτου) θα πάνε στο Χαμόγελο του Παιδιού. Και φυσικά, υποστήριξαν ότι ο Αλεξανδρόπουλος είχε πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία και τους φακέλους των υποψηφίων στο μεταπτυχιακό, ενώ η πειθαρχική δίωξη δεν συνιστούσε απόπειρα φίμωσης, καθώς είχε απευθυνθεί όπου θα μπορούσε να πάει.

Η θέση τους ήταν απαξιωτική προς οποιονδήποτε εκτός από τους πελάτες τους, προς την εισαγγελέα, το δικαστήριο, τον «επαρχιώτη συνάδελφο» της πολιτικής αγωγής, και φυσικά το ακροατήριο των αλληλέγγυων.

Είχαμε προσδοκία ότι το δικαστήριο δεν θα επιβράβευε τη διαπλοκή, τη συγκάλυψη, την εργασιακή τρομοκρατία, τη χυδαιότητα και τον κυνισμό, αλλά δυστυχώς διαψευσθήκαμε.

Εκκρεμεί η αιτιολόγηση της απόφασης, την οποία αναμένουμε με απορία και ιδιαίτερο ενδιαφέρον.



ΠΗΓΗ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top