Ιδιωτικό ή δημόσιο "συμφέρον"; Ένα θεμελιώδες ερώτημα της "Πολιτικής Επιστήμης"

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ιδιωτικό ή Δημόσιο «συμφέρον»;

Τι είναι «συμφέρον»; Οι αγγλόφωνοι, το αποκαλούν «interest»(που επίσης σημαίνει: συμφέρον, ενδιαφέρον, διαφέρον, τόκο κλπ). Γενικά σαν έννοια, έχει πυρήνα της μία «αξίωση», ένα «δικαίωμα», μαζί με μία «ωφέλεια». Στη λαϊκή γενικά αντίληψη, συμφέρον ενός ανθρώπου είναι οτιδήποτε του είναι επωφελές, οτιδήποτε τον βοηθάει να αποκτήσει ό,τι επιθυμεί ή ό,τι θα τον ικανοποιήσει. Με την έννοια αυτή, ένας άνθρωπος μπορεί να μη γνωρίζει το δικό του συμφέρον ή άλλα πρόσωπα μπορεί να γνωρίζουν καλύτερα από αυτόν το συμφέρον του. Προέκταση αυτού αποτελεί και η έννοια «κοινό συμφέρον»: ό,τι είναι επωφελές ( κατʼ επίγνωση) για περισσότερα του ενός πρόσωπα, είναι κοινό συμφέρον (common interest) για όσους αντλούν οφέλη. Μπορεί να είναι συμφέρον μας να μην αποκτήσουμε αυτό που επιθυμούμε, στην περίπτωση που η απόκτηση του επιθυμητού θα μας εμποδίσει να αποκτήσουμε άλλα πράγματα, που επιθυμούμε περισσότερο ή θα μας έκανε να επιθυμούμε κάτι που δεν είναι δυνατό να το αποκτήσουμε. Γιʼ αυτόν τον λόγο γίνεται διάκριση μεταξύ επιθυμιών και συμφερόντων, καθώς και η διαστολή μεταξύ άμεσων(direct) και μακροπρόθεσμων(long-term) συμφερόντων. Υπό την έννοια αυτή, τα συμφέροντα σχετίζονται πάντα με τις επιθυμίες: πραγματικές ή ενδεχόμενες.
Αν δώσουμε σʼ έναν άνθρωπο αυτό που θεωρούμε ότι είναι καλό για εκείνον, και ανεξάρτητα από αυτό που εκείνος επιθυμεί ή μπορεί ίσως να επιθυμήσει, δεν προωθούμε το συμφέρον του. Παρʼ όλο ότι συχνά το συμφέρον ενός ανθρώπου αποκαλείται καλό του(his good), η λέξη καλό (εδώ) έχει συνήθως την έννοια του «συνολικά πιο ικανοποιητικού».
Το να έχει κανείς συμφέρον, είναι να έχει μίαν αξίωση απέναντι άλλων προσώπων ως προς κάτι. Αυτή η αξίωση, ηθική ή νομική, δεν χρειάζεται να είναι ισχυρή, αλλά μπορεί, αφού διερευνηθεί, να αποδειχθεί ότι είναι αστήρικτη, αβάσιμη. Πρέπει όμως η αξίωση να είναι ευλογοφανής, να κρίνεται άξια να διερευνηθεί.
Συνεπώς, το να έχει κανείς συμφέρον ως προς κάτι, σημαίνει ότι έχει τουλάχιστον δικαίωμα να τον ακούσουν, εκείνοι που έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν. Στο σημείο αυτό συναντιούνται δύο δικαιώματα: αφενός το «ιδιωτικό» κι αφετέρου το «δημόσιο». Εσείς, πως το βλέπετε, το «ζήτημα»;

[Το θέμα μπαίνει για συζήτηση, από τον "Όμιλο Λόγου και Σκέψης"]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top