Είναι ο θεός ανθρώπινη επινόηση;

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

Αναζητείται Θεός προς πάσα εξήγηση...

υγ. show must go on and will..
καλύτερα να μην υπάρχει...

Καλύτερα...
Μόνοι μας.. αρκετό σαδισμό βιώνουμε μόνοι μας.
Δεν πιστεύω σε κάποιον εξισορροπιστή του σαδισμού των άλλων.
Περισσότερο ακόμη σε κάποιον που μένει αμέτοχος κι απαθής στη μαστούρα της μοναξιάς του, διασκεδαστής με τον πόνο των παιδιών του (αχ πατέρα), εύθυμος θεατής ενός γκλόμπαλ ριάλιτι με πρωταγωνιστές τα βραδυφλεγή ραδιούργηματά του.
Εξισορροπώ μόνος μου όσο αντέχω...
Όταν δεν αντέχω, ξαπλώνω για να ξαποστάσω λιγάκι...

Click για ανάπτυξη...

Εάν εμείς δημιουργούμε το Θεό – τον οποιονδήποτε Θεό- κατʼ εικόνα και ομοίωσή μας, τότε φταίνε κι οι άνθρωποι που ο Θεός είναι αυτός που είναι, αφού κι οι ίδιοι είναι τέτοιοι που είναι...

Ο Θεός για μένα είναι μια "εφεύρεση" του ανθρώπου για να ελπίζει σε κάτι. Η πεποίθηση οτι υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτόν του δίνει μια εσωτερική δύναμη, αλλά πολλές φορές τον κάνει και να "φοβάται" ώστε να μην κάνει κακά πράγματα (το κακά πράγματα επίτηδες λέγεται πολύ γενικά, γιατί αν και κάποια είναι αντικειμενικά, κάποια είναι και υποκειμενικά και δε θέλω να μπω στη διαδικασία να τα διαχωρίσω). Πιο συγκεκριμένα ο Χριστός για μένα ήταν ένας άνθρωπος που έκανε και δίδασκε καλά πράγματα και γι' αυτό τον θαυμάζω και προσπαθώ να κάνω αυτά που δίδασκε, όχι για να είμαι εντός των πλαισίων της θρησκείας, αλλά γιατί τα πιστεύω κι εγώ. Αλλά μέχρι εκεί. Όλα τα περαιτέρω (Εκκλησία, νηστείες, αγιασμός, μυστήρια κλπ κλπ) για μένα είναι εφευρέσεις κάποιων έξυπνων ανθρώπων για να κρατούν το λαό κοιμισμένο από τα πραγματικά του προβλήματα. Επίσης θεωρώ υποκριτικό να λένε κάποιοι οτι πιστεύουν στο Χριστιανισμό, αλλά να επιλέγουν ποιους κανόνες του θα ακολουθήσουν. Η θρησκεία δεν είναι κάτι που προσαρμόζεις με το τι σε βολεύει, ή πιστεύεις 100% ή όχι. Το κλασσικό παράδειγμα που νηστεύουν, πάνε στην Εκκλησία, αλλά κάνουν σεξ πριν το γάμο (κάτι που απαγορεύεται από τη θρησκεία μας). Τέλος πάντων η πίστη είναι κάτι πολύ προσωπικό. Συμφωνώ με το Μαρξ "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" και με το Βολταίρο "Αν δεν υπήρχε Θεός θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν".

Συμφωνώ με το Μαρξ "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού"

Click για ανάπτυξη...

Ελαχιστοι αντιλαμβανονται το πραγματικο βαθος αυτης της φρασης. Πολυ δε περισοτερο οταν ξεχνουν οτι ο μαρξ ηταν οικονομολογος...

Αρχική Δημοσίευση από epote:

Ελαχιστοι αντιλαμβανονται το πραγματικο βαθος αυτης της φρασης. Πολυ δε περισοτερο οταν ξεχνουν οτι ο μαρξ ηταν οικονομολογος...

Click για ανάπτυξη...

Οι πάντες καταλαβαίνουν τη συγκεκριμένη φράση. Δεν έχει κανένα βάθος. Ένα τσιτάτο είναι

Αρχική Δημοσίευση από Himela:

Ο Θεός για μένα είναι μια "εφεύρεση" του ανθρώπου για να ελπίζει σε κάτι. Η πεποίθηση οτι υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτόν του δίνει μια εσωτερική δύναμη, αλλά πολλές φορές τον κάνει και να "φοβάται" ώστε να μην κάνει κακά πράγματα (το κακά πράγματα επίτηδες λέγεται πολύ γενικά, γιατί αν και κάποια είναι αντικειμενικά, κάποια είναι και υποκειμενικά και δε θέλω να μπω στη διαδικασία να τα διαχωρίσω). Πιο συγκεκριμένα ο Χριστός για μένα ήταν ένας άνθρωπος που έκανε και δίδασκε καλά πράγματα και γι' αυτό τον θαυμάζω και προσπαθώ να κάνω αυτά που δίδασκε, όχι για να είμαι εντός των πλαισίων της θρησκείας, αλλά γιατί τα πιστεύω κι εγώ. Αλλά μέχρι εκεί. Όλα τα περαιτέρω (Εκκλησία, νηστείες, αγιασμός, μυστήρια κλπ κλπ) για μένα είναι εφευρέσεις κάποιων έξυπνων ανθρώπων για να κρατούν το λαό κοιμισμένο από τα πραγματικά του προβλήματα. Επίσης θεωρώ υποκριτικό να λένε κάποιοι οτι πιστεύουν στο Χριστιανισμό, αλλά να επιλέγουν ποιους κανόνες του θα ακολουθήσουν. Η θρησκεία δεν είναι κάτι που προσαρμόζεις με το τι σε βολεύει, ή πιστεύεις 100% ή όχι. Το κλασσικό παράδειγμα που νηστεύουν, πάνε στην Εκκλησία, αλλά κάνουν σεξ πριν το γάμο (κάτι που απαγορεύεται από τη θρησκεία μας). Τέλος πάντων η πίστη είναι κάτι πολύ προσωπικό. Συμφωνώ με το Μαρξ "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" και με το Βολταίρο "Αν δεν υπήρχε Θεός θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν".

Click για ανάπτυξη...

Θεός είσαι εσύ, εγώ και όλα τα ζωντανά πλάσματα.Δεν είναι ο μπαμπούλας με το μαγικό ραβδί που περιμένει να αμαρτήσουμε για να μας τιμωρήσει.Όταν διαπράττουμε αδικίες εμείς οι ίδιοι τιμωρούμε τον εαυτό μας επειδή υποσυνείδητα δεν τον αντέχουμε.
Μια ιδιότητα της ύλης είναι η αδιαιρετότητα της την οποία είναι αρκετά δύσκολο να αντιληφθούμε αλλα και να παραδεχτούμε.Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι στο ''εγώ'' μας. Κατηγορώντας τον Θεό για όλες τις αδικίες, κατηγορούμε μόνο τον εαυτό μας.
Για αυτό ας μην ψάχνουμε μεσα στα σύννεφα ενα γηραιό κύριο με γενειάδα διότι αυτός απλά δεν υπάρχει τουλάχιστόν με την έννοια αυτή.Ο Θεός βρίσκεται μέσα μας και γύρω μας.

είναι ο μπαμπούλας με το μαγικό ραβδί που περιμένει να αμαρτήσουμε για να μας τιμωρήσει

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ.

Όταν διαπράττουμε αδικίες εμείς οι ίδιοι τιμωρούμε τον εαυτό μας επειδή υποσυνείδητα δεν τον αντέχουμε.

Click για ανάπτυξη...

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι δυστυχώς τόσο φιλοτιμημένοι ώστε όταν κάνουν μια αδικία (πολύ γενικός κι υποκειμενικός όρος btw) να το συνειδητοποιούν και να αυτοτιμωρούνται. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι που κάνουν κακό αλλά είτε είναι τόσο αναίσθητοι που δεν τους νοιάζει είτε τα κίνητρά τους είναι πιο ισχυρά από την αυτογνωσία (πχ. χρήματα, δόξα κλπ).

συμφωνα με την ορθοδοξια αυτη ειναι και η ορθη αποψη ,οτι δηλαδη ο θεος μας δημιουργησε μας εδειξε το καλο και το κακο και μας αφησε να κανουμε τις επιλογες μας.
νομιζω ομως οτι οταν καποιος λεει πως ψαχνει τον θεο μεσα του ,πιστευει σε μια ανωτερη δυναμη ,ισως υπερφυσικη,που πηγαζει απο μεσα του,αρα πιστευει στην δικη του δυναμη την ανθρωπινη,στην λογικη και στο πνευμα το ανθρωπινο,δινοντας υπερφθσικη εξηγηση σε ο,τιδηποτε δεν χωραει στο μυαλο του.απλως καμια φορα κολαμε στις λεξεις,ειτε επειδη φοβομαστε να δεχτουμε ποσο τελικα ορθολογιστες ειμαστε στην πραγματικοτητα ειτε γιατι μας ξενιζει η εννοια του υπερφυσικου.

τελικα ομως γιατι ειναι τοσο σημαντικο να δωσουμε συγκεκριμενη ονομασια σε αυτο που αποτελει κινητηρια δυναμη στην ζωη μας;
αρκει να χρησιμοποιουμε το μυαλο μας και να γινομαστε καθε μερα και καλυτεροι.κι ας το πουμε θεο,ας το πουμε υπερφυσικη ανωτερη δυναμη που αδυνατουμε να ερμηνευσουμε,ας το πουμε ερωτα,αγαπη ,μισος ,λογικη,τι σημασια εχει;
αρκει να μην πιανομαστε κοροιδα απο τους εκπροσωπους και τους κατασκευαστες των θρησκειων.

Καλα τα λέει η αποπάνω με τη διαφορά πως εγώ βρίσκω παράλογο να αποκαλείς Θεο οτιδήποτε σου είναι άγνωστο.

Αρχική Δημοσίευση από necropethamenos:

Καλα τα λέει η αποπάνω με τη διαφορά πως εγώ βρίσκω παράλογο να αποκαλείς Θεο οτιδήποτε σου είναι άγνωστο.

Click για ανάπτυξη...

"αποπανω" να πεις τα μουτρα σου

οντως ειναι παραλογο ,οπως παραλογο ειναι να σου προκαλει φοβο ο,τιδηποτε σου ειναι αγνωστο,οπως παρολογο ειναι και το να προσπαθεις τους φοβους σου να τους κανεις "πιστευω" και τελικα να δημιουργεις αλλο ενα συστημα , που θα σου πουλαει ελπιδα για την ζωη και για τον θανατο σου ,και παραλογο ειναι τελικα να εγκλωβιζεσαι σε αυτο το συστημα που στηριχτηκες στους φοβους σου για να το φτιαξεις και μετα να αναρωτιεσαι αν θα πρεπει να πιστευεις σε αυτο ή οχι κι αν τελικα υπαρχει αυτο που εσυ εφτιαξες ετσι οπως σε βολευε.


αλλα ολα αυτα τα παραλογα ειναι στην φυση του ανθρωπου απο τα πρωτα χρονια της ζωης του που ειμαστε σε θεση να γνωριζουμε.

Αρχική Δημοσίευση από D_G:

...
Όμως ας σκεφθεί ο κάθε ένας ένα πράγμα:

..Η ύλη είναι φθαρτή, το πνεύμα όμως όχι. Αν λοιπόν είναι αλήθεια, και κάποτε βρεθεί ο καθένας στην αιωνιότητα, τότε τι γίνεται, που θα πάει, αν έστω μία πιθανότητα υπάρχει να είναι αλήθεια όσα ακούγονται για αιώνια ζωή;

Εμένα προσωπικά αυτό με απασχολεί πάρα πολύ, και μιλάμε για αιωνιότητα.

Click για ανάπτυξη...

Αγαπητέ D-G, κάποιες ερωτήσεις:

- Πως εννοείς τη φθορά της ύλης και λες "η ύλη είναι φθαρτή" ;
- Τι είναι το πνεύμα και γιατί δεν είναι φθαρτό;
- Η αιωνιότητα μπορεί να είναι μία πιθανότητα; (Αν είναι πάντως, τότε μπορεί να είναι και μία στιγμή. Όπερ άτοπο, σαν έννοια!).
- Γιατί "αυτό" μπορεί να απασχολεί κάποιον "πάρά πολύ"; Επειδή "μιλάμε για αιωνιότητα";

To θρησκευτικό αίσθημα είναι κοινό σε όλους και είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι κάποιον άνθρωπο δεν τον απασχολούν τα θεμελιώδη για την ζωή αυτά ερωτήματα. Το θρησκευτικό αυτό αίσθημα λοιπόν είναι μια κατευθυντήρια γράμμη αναζήτησης του θείου,ταυτόχρονα όμως αποτελεί και μια ένδειξη του θείου στοιχείου ή ανώτατης ύπαρξης που κυβερνάει το σύμπαν. Με αυτές τις βάσεις ο άνθρωπος έχει επινοήσει θρησκευτικές θεωρίες, πανθειστικά μοντέλα κατανόησης του κόσμου, μυθολογίες και δυαρχικές αντιλήψεις περί του θείου. Αυτό που είναι ανεπαρκές και εσφαλμένο σε αυτήν την οδό γνώσεως είναι η λογική προσέγγιση και ερμηνεία αυτού του φαινομένου με τις πάσχουσες ανθρώπινες δυνάμεις, κάτι το οποίο μας καθιστά ανήμπορους στην ανίχνευση της θείας φύσεως απο την δική μας φύση,την ανθρώπινη. Έτσι λοιπόν αυτό που ήταν ανάγκη να γίνει ήταν μια αποκάλυψη απο μέρους του Θεού. Η αποκάλυψη έγινε στον κόσμο και μάλιστα έλαβε και την ανθρώπινη φύση μέσω της εναθρωπήσεως του Λόγου του Θεού. Δεν μιλάμε πλέον για κάτι αφηρημένο, απροσπέλαστο και υποθετικό αλλα για έναν Θεό που είναι πρόσωπο όπως όλοι μας και έχουμε την δυνατότητα να ρθούμε σε κοινωνία μαζί του μέσω της πορείας που χάραξε ο Ίδιος και του πιο ελεύθερου τρόπου πλησιασματός του, την πίστη στην αλήθεια των λόγων Του, της ζωής Του, της Θεοτητάς Του, της ανθρώπινης φύσης που έλαβε για να την σώσει και να την θεώσει με το Σταυρό και την Αναστασή Του. Αυτό δεν είναι ούτε ανθρώπινη επινόηση, ούτε ένα απλό θρησκευτικό αίσθημα αλλά μια αποκεκαλυμμένη αλήθεια που επαληθεύεται στις καρδιές μας μόνο με την αληθινή βιωσή του πέρα απο μαθηματικούς υπολογισμούς και πολύπλοκες συλλογιστικές. Είναι κάτι το οποίο βιώνεται με τις νοητικές, συναισθηματικές και βουλητικές ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου.

Η προσέγγιση που γίνεται παραπάνω μπορεί να σταθεί ως ψυχολογική ερμηνεία στην έμφυτη ιδιότητα του ανθρώπου να αναγάγει το ανεξήγητο στο μεταφυσικό και να το ελέγξει μέσω της θρησκευτικής πίστεως. Οι ψυχολογικές έρευνες και οι φιλοσοφικοί στοχασμοί κλείνουν το φαινόμενο στα στενά όρια της λογικής με εγκεφαλικό τρόπο παραμελώντας βασικές συνιστώσες της ανθρώπινης ύπαρξης που είναι το συναισθηματικό και βουλητικό μέρος της ψυχής στερώντας τους το αληθινό νόημα που προέρχεται απο το αληθινό βίωμα του όλου ανθρωπου. Είναι γνωστό πως ο χριστιανισμός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θρησκεία αλλά αποκεκαλυμμένη αλήθεια που προυποθέτει πίστη και έργα για να βιώθει μέσα απο την μελέτη της αγίας Γραφής, τα αγιοπνευματικά εργα των αγίων Πατέρων, το ορθόδοξο δόγμα, την ορθόδοξη πνευματικότητα και άσκηση κατα της αμαρτίας και την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Όλες οι άλλες προσεγγίσεις μπορεί να είναι συμπληρωματικές και βοηθητικές αλλά και τόσο ατελής ή καταστροφικές εφόσον κινούνται σε τελείως διαφορετικό πνεύμα
με κοσμικό φρόνημα και οπτική.

Όσον αφορά την προσέγγιση του κ.Γιανναρά νομίζω οτι η άμετρα εξεζητημένη έκφρασή του, οι ακατάλληλες λογοτεχνικές του επιλογές, οι απατηλά βαθυστόχαστες περιγραφές του και η κριτική αμφισβήτηση των παραδεδομένων μας κάνει να πιστεύουμε πως αν ήταν στο χέρι του δεν θα έμενε τίποτα όρθιο παρά μόνο ένα κριτήριο, οι καρποί της ''υψηλής'' του διανοίας και οι άκρατες νεωτερικές, ορθολογιστικές και λογικοκρατούμενες αντιλήψεις του έξω απο το ορθόδοξο πατερικό φρόνημα,όπως τόνισα και στο προηγούμενο κείμενο.

Αρχική Δημοσίευση από alis:

Πιστευω οτι ο θεος ειναι ανθρωπινη επινοηση και επισης πιστευω οτι σε αρχικο τουλαχιστον σταδιο,εγινε επειδη ο ανθρωπος δεν μπορουσε να εξηγησει διαφορα φυσικα φαινομενα,ακομα και την υπαρξη του..Ακομα,οι ανθρωποι εχουν την αναγκη να νιωσουν οτι ειναι μερος ενος μεγαλυτερου σχεδιου και οτι δεν ειναι μονοι τους σε δυσκολες στιγμες..Οτι μπορουν να προσευχηθουν καπου και ισως να λυθει το προβλημα τους...Προσωπικα,πιστευω οτι η εκκλησια εκμεταλλευτηκε ολη αυτη την ταση προς οφελος της ...Και,ναι,συμφωνω οτι ο θεος εχει σαφως να κανει με το νου μας και πραγματι εαν το αντιληφθουν ολοι αυτο η καλοπεραση πολλων θα κλονιστει...

Click για ανάπτυξη...

Ο άνθρωπος προκειμένου να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα επινόησε την φυσική επιστήμη. Τις επιστήμες,γενικά. Μια τέτοια αιτιολόγηση της γέννησης των θρησκειών παραπέμπει σε βιβλίο μυθολογίας της τρίτης δημοτικού. Ο Δίας ίσως να ελεγχει τα φυσικά φαινόμενα. Ο Θεός όμως όχι, σε πρώτη φάση.

Και επιστρέφουμε στο αρχικό ερώτημα., Είναι ο Θεός επινόηση του ανθρώπου; Έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα; Ο άνθρωπος επινόησε το Θεό, ή ο Θεός επινόησε την νόηση του ανθρώπου μεταξύ των ζώων;

Εγώ αναγκάζομαι να πιστεύω ώς άνθρωπος, πως όσο και να εξελιχθεί η επιστήμη, όσα βήματα μπροστά κι αν κάνει η ανθρώπινη σκέψη, θα ήταν αδύνατο να εξισωθούμε με δυνάμεις ανώτερες από εμάς -φυσικές έστω- και το γεγονός οτι είμαστε φθαρτοί σωματικά υπάρχει για να μας υπενθυμίζει οτι έχουμε όρια. Όσα και αν κατακτήσουμε, θα είμαστε πάντα θνητοί. Οτιδήποτε λοιπόν δεν είναι θνητό, ας μη το πούμε Θεό αν αυτό μας προκαλεί αισθήματα κατωτερότητας, ας το αγνοήσουμε..