Δαμάζοντας το συναίσθημα

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
αναρωτιέμαι πόσες, πόσες φορές αλλάζει
η ψυχολογία μου, τα συναισθήματα μεταφράζει
αναρωτιέμαι πόσες, μόνο σε μία μέρα
σκέφτομαι είναι αρκετές, σκόρπιες στον αιθέρα...
Απόσπασμα από το ποίημα που ο Apro δημοσίευσε εδώ

Το θέμα το εμπνεύστηκε ο Apro και προσπάθησα να το πλαισιώσω κάπως ούτως ώστε να γίνει συζητήσιμο:

Έχετε λοιπόν σταθεί ποτέ να παρατηρήσετε την ακατάπαυστη ροή του συναισθηματικής εμπειρίας; Αμέτρητες μικρές συναισθηματικές εναλλαγές μέσα στην ημέρα που ενίοτε ίσως θυμίζουν μίνι διπολική διαταραχή!

Υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα εναλλαγής της συναισθηματικής σας κατάστασης μέσα στην ημέρα; Πώς καταφέρνετε να διατηρήσετε μία ισορροπία; Έχετε αναπτύξει τεχνικές για την πρόληψη και αντιμετώπιση καταθλιπτικών εισβολών (σκέψεις ματαιότητας, γεγονότα που σας προκαλούν δυσφορία, μελαγχολία κτλ) που ενδεχομένως να απειλήσουν σοβαρά τη διάθεσή σας;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Apro

Διάσημο μέλος

Ο Apro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών, επαγγέλεται Tatoo artist και μας γράφει απο Άγιος Ιωάννης Ρέντης (Αττική). Έχει γράψει 2,031 μηνύματα.
μία πραγματικότητα βασισμένη σε μία λίμνη συναισθημάτων.... σε ένα ατελείωτο παιχνίδι, που δεν τελειώνει ποτέ.... μπορούμε να καταλάβουμε άραγε το ρόλο μας, σε αυτό το παιχνίδι...; μπορούμε να αλλάξουμε τους κανόνες του...; ωστέ να γίνει πιο ευχάριστο...; πιο ενδιαφέρον...; πιο αληθινό...;
ίσως ναι, ίσως όχι.... εσύ τί λες...;
για να απαντήσουμε στο θέμα, ίσως πρέπει να δούμε αρχικά, τί είναι το συναίσθημα.... να προσπαθήσουμε να του δώσουμε ένα σχήμα, ωστέ να το μεταμορφώσουμε σε μια ''εικόνα'' στο μυαλό μας.... (ίσως έτσι να καταλάβουμε το ρόλο των συναισθημάτων στην καθημερινότητά μας....)
τί είναι συναίσθημα...; ποια είναι η πηγή ενέργειάς του...; υπάρχει στον άνθρωπο ακατάπαυστα ή εμφανίζεται κατά διαστήματα...; είναι συνδεδεμένο με άλλους προσωπικούς παράγοντες(και εξαρτάται από αυτούς) ή είναι κάτι ξεχωριστό...; είναι κάτι που πρέπει κάποια στιγμή να δώσουμε βάση, ή δε χρειάζεται καν να το σκεφτόμαστε...;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Όσο δεν αφήνω τις σκέψεις μου να με κυριεύουν, δεν έχω συναισθηματικές μεταπτώσεις.
Παρατηρώ τις σκέψεις να περνούν και να προσπερνούν απ' το κεφάλι μου χωρίς να τις φορτίζω κι αυτό έχει αποδειχθεί ότι με βοηθά να διατηρώ μια καλή ισορροπία.

Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα. Ακόμη και μια καλοκαιρινή βροχούλα (καλή ώρα όπως σήμερα) μπορεί να επηρεάσει τη διάθεσή μου χωρίς προφανή λόγο.

Όταν η απάντηση στο "μα τι έχω;" είναι "δεν ξέρω", τότε γίνομαι εύκολα έρμαιο συναισθηματικών εναλλαγών και μου φταίνε όλοι και όλα.

Τι κάνω τότε; Sit back and enjoy. :P

Σκέψη είναι, θα περάσει.
Επ' ουδενί δεν είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε.
Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω αλλά όταν μπορείς να διαχωρίσεις το "είμαι" από τις σκέψεις σου, απελευθερώνεσαι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Apro

Διάσημο μέλος

Ο Apro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών, επαγγέλεται Tatoo artist και μας γράφει απο Άγιος Ιωάννης Ρέντης (Αττική). Έχει γράψει 2,031 μηνύματα.
το συναίσθημα είναι σαν ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, που άλλοτε είναι χαμηλό και άλλοτε υψηλό.... λογικά υπάρχει πάντα μέσα μας, αλλά όταν βρίσκεται σε ''σταθερά'' επίπεδα, δε μπορούμε να το νιώσουμε(να το προσδιορίσουμε).... όταν μπαίνουμε σε μια καινούρια κατάσταση, αυτό αυξάνει την ένταση του και μας οδηγεί σε λύπη, σε χαρά, σε μίσος κ.λ....(άρα μπορώ να σκεφτώ οτί η χαρά, το μίσος κ.λ. είναι παράγωγα του συναισθήματος και όχι διαφορετικά συναισθήματα, αλλά διαφορετικά μεγέθη του προαναφερθέντος και ίσως ο άνθρωπος, τους έδωσε ονομασίες, για να δηλώσει τον πολυσύνθετο μηχανισμό, του συναισθήματος) είναι λογικό και φυσιολογικό να μεταβάλλεται συνεχώς, όπως μεταβάλλεται και ο ανθρώπινος οργανισμός.... (π.χ. όταν αρχίσουμε να τρέχουμε, αναγκάζουμε τον οργανισμό να δεχτεί μία σειρά από μεταβολές..., όταν σταματήσουμε, αρχίζει σιγά σιγά και επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα.... προσπαθώ να καταλάβω, πως θα μπορούσαμε να ελέγξουμε, αν όχι την έντασή τους, κατά κάποιον τρόπο την ποιότητά τους(την χροιά τους).... και νομίζω οτί μπορεί και να υπάρχει κάποιος τρόπος, που μπορεί να έχεις αναπτύξει ήδη και να μην σου έχει περάσει ούτε στιγμή από το μυαλό.... ίσως να έχω αρχίσει να το επεξεργάζομαι και εγώ και να μην το έχω συνηδειτοποιήσει ακόμα.... αυτή είναι μία προσωπική μου γνώμη, σχετικά με το συναίσθημα και την δημιούργησα αρχίζοντας με τον χαρακτηρισμό του συναισθήματος σαν ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.... σκοπός βέβαια του θέματος είναι να μην δημιουργούμε καινούριες θεωρίες γύρω από το συναίσθημα, αλλά να μπορούμε να εκφέρουμε ελεύθερα τη γνώμη μας για το συναίσθημα.... ελπίζω να μην κατηγορηθούμε γι΄αυτό, εφόσον δε νομίζω να υποβιβάζουμε κάτι περισσότερο, από την άποψή μας....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
https://www.youtube.com/watch?v=hRMj1ymg1Jw&feature=related

αυτο μου θυμισε το θεμα σου...


Να και κάτι που δεν εχω γνωστοποιησει ακομα εδω...
Απο τη πρωτη στιγμη που αρχισα να θυμαμαι και να αισθανομαι, να σκεφτομαι εχω εντονες εναλλαγες καθημερινα στη διαθεση μου.
Πολλες φορες νομιζω να κουραζομαι απο την σκεψη, να βουλιαζω.Το μετα ομως ειναι λυτρωτικο, εξαγνιστικο θα ελεγα. Αυτο θα το καταλαβει οποιος εχει νιωσει την απολυτη ευτυχια και την απολυτη δυστυχια.
Λιγοι που τοχουν νιωσει μπορουν να το εκφρασουν με εικονες οπως εγω.
Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι γεννημενοι εντονοι, δραστηριοι στη σκεψη και στα συναισθηματα.
Γεννηθηκα με εντονο το ενστικτο, τη διαισθηση.
Πολλες φορες που ξυπναω ξερω αν η μερα μου θα ειναι καλη η κατι θα συμβει και θα μου τη χαλασει.
Εχω σκεφτει μηπως ειναι απλα στο μυαλο η ετσι θελω να ειναι.
Κι ομως αν αισθανθω πως κατι δε θα παει καλα, ισως να χτυπησει το τηλεφωνο και να εχει συμβει κατι ασχημο, ειτε ναχει στεναχωρηθει μια φιλη η να μαλωσω η οτιδηποτε που θα μου χαλασει τη διαθεση.

Θυμαμαι πως απο μωρο ειμαι ετσι και κανεις δε μου φταιξε αν ειμαι και σημερα το ιδιο κυκλοθυμικη κι απροβλεπτη, εντονη και παρορμητικη, ενθουσιωδης και μυστηρια.(μακρια απο μενα δηλαδη!!! χεχχ)
Αυτο ομως ειναι ωραιο. Ναι ειναι. Κι οσοι το χουν νιωσει ειναι ευτυχεις. Ισως να το θεωρω εγω ευτυχια επειδη μου δινει ΤΗΝ ευτυχια.

Οσες φορες νιωθω ετσι οπως περιγραφεις, δεν κανω τιποτα για να το διωξω. Δε θελω να το διωξω, ειναι το συναισθημα μου και το αγαπαω κι αυτο, το θελω στη ζωη μου, ακομα κι αν ειναι αρνητικο και που μπουχτιζει και που πνιγει. ΟΧΙ δεν κανω κατι για να ξεχαστω η να νιωσω καλυτερα...
απλως το απολαμβανω ξεροντας εξ αρχης πως θα περασει...

Ισορροπω οταν, οπως ειπε καποιος παραπανω ξερω πως ειναι απλως σκεψεις που θα περασουν και οταν ξερω πως αυτο που σκεφτομαι για μενα, αυτο δεν ειμαι. Δεν ειμαι προσωπικα ουτε της λογικης ουτε του συναισθηματος, αλλα λειτουργω μεσα απο ενστικτο στις σκεψεις μου κι αυτο ειναι που με ισορροπει.

(μηπως για ολαυτα φταινει οι 5 πλανητες μου στον σκορπιο??) :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως είμαι μάλλον απαισιόδοξο άτομο. Οι σκέψεις μου με κυριαρχούν σε μεγάλο βαθμό, παρόλο που προσπαθώ απελπισμένα να τις χαλιναγωγήσω ή τουλάχιστον να κάνω αυτό που λέει η Ισι, δηλαδή να τις παρατηρώ απλά ως θεατής.
Το να απασχολήσω το σώμα μου με κάτι άλλο, να πάρω τηλέφωνο μια φίλη ή να δω μια σειρά (ειδικά το τελευταίο) έχω παρατηρήσει πως βοηθά. Όπως και η δουλειά - και να θες δεν προλαβαίνεις να αναλύσεις και πολλά πολλά.
Βέβαια νομίζω πως ισχύει και αυτό που λέει η mindcircus. Έχω υπάρξει αρκετά θλιμμένη, αλλά έχω υπάρξει και ευτυχισμένη με έναν τρόπο που δεν έχω δει άλλους να βιώνουν. Κι όταν είμαι σε τέτοια φάση δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που θα μπορούσε να μειώσει αυτή την ευτυχία, είναι απίστευτο συναίσθημα!
Και η αλήθεια είναι πως μια φλατ συναισθηματική ζωή δεν θα την ήθελα. Αλλά θα ήταν λυτρωτικό να μπορούσα να μετριάσω κάπως τα αρνητικά συναισθήματα που μου προκαλούν κάποιες αναμνήσεις ή το ότι κάποια άτομα που εγώ θεωρώ σημαντικά δεν αντιδρούν όπως θα ήθελα (ειδικά το δεύτερο, ψάχνω απεγνωσμένα τρόπο να το ξεφορτωθώ και να γίνω "παρτάκιας", όπως οι άλλοι).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Όσο δεν αφήνω τις σκέψεις μου να με κυριεύουν, δεν έχω συναισθηματικές μεταπτώσεις.
Παρατηρώ τις σκέψεις να περνούν και να προσπερνούν απ' το κεφάλι μου χωρίς να τις φορτίζω κι αυτό έχει αποδειχθεί ότι με βοηθά να διατηρώ μια καλή ισορροπία.

Κι εγώ προσπαθώ να το κάνω αυτό τον τελευταίο καιρό, ομολογώ ότι είναι η μοναδική τεχνική που πιάνει λιγάκι τις στιγμές της Κρίσης. Απλώς παρατηρώ αυτό που αισθάνομαι και αυτό που σκέφτομαι και μην μπορώντας να είμαι και ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο ταυτόχρονα ξαφνικά σταματάει να με πνίγει η δυσφορία. Το ίδιο προσπαθώ να δοκιμάζω και σε άκυρες στιγμές μέσα στην ημέρα. Το μεταγιγνώσκειν είναι αυτορυθμιστικός παράγων! :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,868 μηνύματα.
Επειδή έχω ζήσει στη ζωή μου στιγμές απόλυτης ευτυχίας και στιγμές απόλυτης δυστυχίας (ναι είμαι των άκρων) απλά αφήνω τα πράγματα όπως έχουν. Όταν πάω να μελαγχολήσω το διώχνω από το κεφάλι μου και σκέφτομαι ένα φίλο μου που με κάνει να γελάω. Γενικά είμαι άτομο που πιστεύει στις συγκοιρίες και στη μοίρα, οπότε προτιμώ να αφήνω κάποια πράγματα στην τύχη παρά να τρελαίνομαι γιατί δεν έρχονται (ποιο ήταν το θέμα μας; το έχασα...).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Madrugada*

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
Αγαπητοί συμφορουμίστες μου, είπα να μην ανοίξω νέο θέμα κι έψαξα λιγάκι κάποιο που να ταιριάζει κάπως με το ερώτημα που έχω για'σας!
Εάν κάποιος θέλει να το απομονώσει και να του βάλει τίτλο ας το κάνει...

Γνωρίζω ένα άτομο τελείως διαφορετικό σε σχέση με εμένα και μου έχει προξενήσει εντύπωση.

Είναι ένα άτομο
-καλόψυχο,
-εξυπηρετικό σε γενικές γραμμές,
-αρκετά έξυπνο
-λακωνικό (εφαρμόζει καθημερινά τη γνωστή ρήση "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια")
αλλά πολύ δύσκολα προσεγγίσιμο και γενικώς μοιάζει αναίσθητο.

Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που νιώθεις ότι έχουν ένα τείχος γύρω τους, τα κάνει όλα με μέτρο, έχει ένα πρόγραμμα και δεν ξεφεύγει από αυτό για κανένα λόγο. Δε σε αφήνει να μπεις στον κόσμο του. Έχω γνωρίσει φυσικά κι άλλα πολλά κλειστά άτομα, αλλά σε κάποιο χρονικό διάστημα "μαλάκωσαν", ανοίχτηκαν, αφέθηκαν, ακόμη κι έκλαψαν μπροστά μου. Πού και πού λένε κι έναν καλό λόγο, σου κάνουν μια αγκαλιά, σου ζητούν συμβουλές και ακούνε και τα προβλήματά σου. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μοιάζει να μην τον ενδιαφέρει κανείς άλλος εκτός από τον εαυτό του.

Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν τέτοια άτομα είναι πιθανό να αλλάξουν εάν βρεθεί απέναντί τους κάποιος που να τους ενδιαφέρει πολύ. Εάν η συμπεριφορά τους θεωρείται φυσιολογική ή όχι. Εάν δεν ρωτούν ποτέ τι έχεις όταν φαίνεσαι χάλια, από διακριτικότητα ή επειδή δε νοιάζονται/βαριούνται να ακούνε. Εάν θεωρούνται καλοί φίλοι κι αν τελικά ζουν... Πώς γίνεται να ζεις χωρίς πάθος, ενθουσιασμό, ούτε καν να πανικοβάλλεσαι ή να αγχώνεσαι για τίποτε; Πώς προσεγγίζονται άραγε τέτοια άτομα;

υ.γ. δεν έχει παρέλθει καμία περίεργη ή δύσκολη κατάσταση, ήταν ανέκαθεν έτσι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Απ' όσον έχω δει, αυτοί οι χαρακτήρες δύσκολα αλλάζουν, για να μην πω "με τίποτε" και φανώ ακραίος. Έχουν περιχαρακώσει τον εαυτό τους, βασιζόμενοι σε μια τεράστια ανασφάλεια. Έχουν μάθει από μικροί ότι οποιαδήποτε έκφραση του συναισθήματός μας, οποιοδήποτε άνοιγμα προς τους άλλους, μας βάζει σε θέση ευάλωτη και μας προξενεί τρομερούς κινδύνους, οι οποίοι μέσα στο κεφάλι τους παίρνουν τραγικά κολοσσιαίες διαστάσεις. Για περισσότερα επί του θέματος, παραπέμπω σε μια ταινία μικρού μήκους, η οποία αναρτήθηκε πρόσφατα στο αντίστοιχο θέμα του e-steki και παρουσιάζει αυτόν το φόβο και την επακόλουθη περιχαράκωση με αλληγορικά ποιητικό τρόπο: The story of bubble boy.

Τουλάχιστον η ταινία έχει ένα αισιόδοξο τέλος...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Απ' όσον έχω δει, αυτοί οι χαρακτήρες δύσκολα αλλάζουν, για να μην πω "με τίποτε" και φανώ ακραίος. Έχουν περιχαρακώσει τον εαυτό τους, βασιζόμενοι σε μια τεράστια ανασφάλεια. Έχουν μάθει από μικροί ότι οποιαδήποτε έκφραση του συναισθήματός μας, οποιοδήποτε άνοιγμα προς τους άλλους, μας βάζει σε θέση ευάλωτη και μας προξενεί τρομερούς κινδύνους, οι οποίοι μέσα στο κεφάλι τους παίρνουν τραγικά κολοσσιαίες διαστάσεις. Για περισσότερα επί του θέματος, παραπέμπω σε μια ταινία μικρού μήκους, η οποία αναρτήθηκε πρόσφατα στο αντίστοιχο θέμα του e-steki και παρουσιάζει αυτόν το φόβο και την επακόλουθη περιχαράκωση με αλληγορικά ποιητικό τρόπο: The story of bubble boy.

Τουλάχιστον η ταινία έχει ένα αισιόδοξο τέλος...

Eίστε σίγουροι ότι η ταινία έχει κάποια σχέση με το θέμα μας που είναι αμέτρητες συναισθηματικές εναλλαγές μέσα στη μέρα που θυμίζουν μίνι μανιοκατάθλιψη ; Το video αν κατάλαβα καλά, περιγράφει ένα φοβισμένο άνθρωπο που θέλει να ζει σε ένα "αποστειρωμένο περιβάλλον". 'Εχω γνωρίσει ένα τέτοιο άτομο...δεν ήθελε να απολαμβάνει τη ζωή και μου προξενούσε κατάθλιψη γιατί φοβόταν τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος άμα μας δει, τι καταστροφή θα πάθουμε άμα δεν περάσουμε τα αρχεία στο στικάκι, ποιά δευτέρα παρουσία και συντέλεια του κόσμου θα συμβεί αν το βάζο είναι 5 εκατοστά μακρυά απ΄την θέση που θεωρείται ασφαλές, τι δεινά με περιμένουν αν δίνω στην ψύχρα το σταθερό μου τηλέφωνο σε όλους τους αγνώστους κλπ κλπ. 'Εχω γνωρίσει όμως και μανιοκαταθλίπτικό που καμμία σχέση δεν έχει με το video. Η εμπειρία μου με μια διήμερη συναναστροφή με έναν μανιοκαταθλιπτικό ήταν μια εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Αυτά τα άτομα είναι εξαιρετικά άφοβα και παράτολμα όταν βρίσκονται σε φάση μανίας, καμμιά σχέση με τον άνθρωπο του σελοφάν. Δεν υπολογίζουν καθόλου τον περιγυρο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Madrugada*

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
'Εχω γνωρίσει ένα τέτοιο άτομο...δεν ήθελε να απολαμβάνει τη ζωή και μου προξενούσε κατάθλιψη γιατί φοβόταν τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος άμα μας δει, τι καταστροφή θα πάθουμε άμα δεν περάσουμε τα αρχεία στο στικάκι, ποιά δευτέρα παρουσία και συντέλεια του κόσμου θα συμβεί αν το βάζο είναι 5 εκατοστά μακρυά απ΄την θέση που θεωρείται ασφαλές, τι δεινά με περιμένουν αν δίνω στην ψύχρα το σταθερό μου τηλέφωνο σε όλους τους αγνώστους κλπ κλπ

Κι εγώ γνωρίζω τέτοιο άτομο σαν αυτό που αναφέρεις και μάλιστα κοντινό πρόσωπο, αλλά ο άνθρωπος που περιέγραψα παραπάνω δεν έχει να κάνει με αυτό που περιγράφεις εδώ με αφορμή την ταινία, ούτε μου έχει δώσει την εντύπωση μανιακού-μανιοκαταθλιπτικού. Βγαίνει, γελάει, έχει παρέες, στέκια, δε θα τον έλεγες κοινωνικό αλλά έχει συναναστροφές και χόμπυ. Απλώς δε σε αφήνει να τον πλησιάσεις παραπάνω από αυτό που θέλει, σπάνια μιλάει, σπάνια θα σου πει ότι το τάδε του αρέσει ή δεν του αρέσει, μοιάζει να μην αγχώνεται ποτέ, βαριέται να παίρνει πρωτοβουλίες, και φυσικά δεν εκφράζεται ποτέ! :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Κι εγώ γνωρίζω τέτοιο άτομο σαν αυτό που αναφέρεις και μάλιστα κοντινό πρόσωπο, αλλά ο άνθρωπος που περιέγραψα παραπάνω δεν έχει να κάνει με αυτό που περιγράφεις εδώ με αφορμή την ταινία, ούτε μου έχει δώσει την εντύπωση μανιακού-μανιοκαταθλιπτικού. Βγαίνει, γελάει, έχει παρέες, στέκια, δε θα τον έλεγες κοινωνικό αλλά έχει συναναστροφές και χόμπυ. Απλώς δε σε αφήνει να τον πλησιάσεις παραπάνω από αυτό που θέλει, σπάνια μιλάει, σπάνια θα σου πει ότι το τάδε του αρέσει ή δεν του αρέσει, μοιάζει να μην αγχώνεται ποτέ, βαριέται να παίρνει πρωτοβουλίες, και φυσικά δεν εκφράζεται ποτέ! :/:

Αυτό εμένα μου θυμίζει αλεξυθυμία. Κλαίει σπάνια ; Είναι άκαμπτος ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Madrugada*

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
Δεν ξέρω αν κλαίει ποτέ, πάντως δεν το έχει κάνει μπροστά σε άλλους. Είναι ήρεμος, φιλήσυχος, σχεδόν αναίσθητος..
Για να πω την αλήθεια δε γνώριζα τη λέξη :redface: κι έτσι έψαξα να βρω τι σημαίνει. Από τα παρακάτω που βρήκα περί αλεξιθυμίας, έχει μόνο τα bold

Πώς μπορεί κάποιος να είναι αλεξιθυμικός

Εάν έχει κάποιος ανικανότητα στην συναισθηματική κατανόηση, υπάρχουν πολλά στοιχεία στην καθημερινή ζωή που μπορούν να το επιβεβαιώσουν όπως:

  • Βρίσκει δυσκολία στο να μιλήσει για τα δικά του συναισθήματα
  • Τον θεωρούν οι άλλοι σαν υπερβολικά λογικό η αναίσθητο χωρίς όμως να τον θεωρούν μη φιλικό
  • Μπερδευεται από τις συναισθηματικές αντιδράσεις των άλλων
  • Δίνει σχολαστικές και αναλυτικές απαντήσεις σε απλές ερωτήσεις
  • Σπάνια ονειρεύεται, οραματίζεται τους προσωπικούς στόχους και προσδοκίες του απο το μέλλον
  • Έχει μειωμένη αντίδραση και ενδιαφέρον για την τέχνη, τη λογοτεχνία ή τη μουσική
  • Παίρνει προσωπικές αποφάσεις σύμφωνα με τις αρχές παρα με τα συναισθήματα
  • Υποφέρει απο περιστασιακές ακαθόριστες σωματικές διαταραχές όπως στομαχόπονους, υπέρταση κλπ
Τα υπόλοιπα δεν ισχύουν. Δεν ξέρω αν βοηθάω με τις πληροφορίες ή αν εκφράζω σωστά την περιγραφή του, αλλά εδώ και χρόνια μου κάνει εντύπωση και συνάμα με γοητεύει όλο αυτό. Ίσως είναι προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου το ότι θέλω να έρθω πιο κοντά αλλά δε με αφήνει, ίσως αυτό το πέπλο μυστηρίου... δεν ξέρω. Θα ήθελα πολύ να μάθω αν έχετε κι εσείς συναναστραφεί με τέτοια άτομα και τις εμπειρίες σας..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Δεν ξέρω αν κλαίει ποτέ, πάντως δεν το έχει κάνει μπροστά σε άλλους. Είναι ήρεμος, φιλήσυχος, σχεδόν αναίσθητος..
Για να πω την αλήθεια δε γνώριζα τη λέξη :redface: κι έτσι έψαξα να βρω τι σημαίνει. Από τα παρακάτω που βρήκα περί αλεξιθυμίας, έχει μόνο τα bold

Πώς μπορεί κάποιος να είναι αλεξιθυμικός

Εάν έχει κάποιος ανικανότητα στην συναισθηματική κατανόηση, υπάρχουν πολλά στοιχεία στην καθημερινή ζωή που μπορούν να το επιβεβαιώσουν όπως:

  • Βρίσκει δυσκολία στο να μιλήσει για τα δικά του συναισθήματα
  • Τον θεωρούν οι άλλοι σαν υπερβολικά λογικό η αναίσθητο χωρίς όμως να τον θεωρούν μη φιλικό
  • Μπερδευεται από τις συναισθηματικές αντιδράσεις των άλλων
  • Δίνει σχολαστικές και αναλυτικές απαντήσεις σε απλές ερωτήσεις
  • Σπάνια ονειρεύεται, οραματίζεται τους προσωπικούς στόχους και προσδοκίες του απο το μέλλον
  • Έχει μειωμένη αντίδραση και ενδιαφέρον για την τέχνη, τη λογοτεχνία ή τη μουσική
  • Παίρνει προσωπικές αποφάσεις σύμφωνα με τις αρχές παρα με τα συναισθήματα
  • Υποφέρει απο περιστασιακές ακαθόριστες σωματικές διαταραχές όπως στομαχόπονους, υπέρταση κλπ
Τα υπόλοιπα δεν ισχύουν. Δεν ξέρω αν βοηθάω με τις πληροφορίες ή αν εκφράζω σωστά την περιγραφή του, αλλά εδώ και χρόνια μου κάνει εντύπωση και συνάμα με γοητεύει όλο αυτό. Ίσως είναι προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου το ότι θέλω να έρθω πιο κοντά αλλά δε με αφήνει, ίσως αυτό το πέπλο μυστηρίου... δεν ξέρω. Θα ήθελα πολύ να μάθω αν έχετε κι εσείς συναναστραφεί με τέτοια άτομα και τις εμπειρίες σας..

Με αλεξυθιμικό ναι. Πλήρης απουσία φαντασιώσεων, σχεδόν καθόλου όνειρα, άκαμπτη, ναρκισιστική προσωπικότητα, εξαρτημένη, φτωχές σχέσεις ή αρκετές αλλά στις οποίες ποτέ δεν εκφράζει θυμό, λύπη ή πόνο, σπάνιο κλάμα, αίσθημα κενού, καμμία επιθυμία να έρθει σε επαφή με το πολιτιστικό και μορφωτικό υπόβαθρο, άκαμπτη στάση σώματος. Το άτομο το είδα να δακρύζει μόνο μια φορά μέσα σε 1 χρόνο, ένα δάκρυ τόσο μικρό που ήταν σαν να βούρκωσε απλά, δεν άκουσα ποτέ να μου φωνάζει ή να μου αγριεύει ή να εκρύγνειται, ένα τέρας ψυχραιμίας. Γράφεις πχ ένα ποίημα και το μόνο που σε ρωτάει είναι αν το έχεις αντιγράψει. Παθαίνει αυτοκινητιστικό και κατεβαίνει και δεν λέει τίποτα, ζητάει απλά τα στοιχεία του άλλου και μέχρι εκεί. Μοιάζουν με αναίσθητοι. 'Αμα έχεις την υπομονή να ξεκλειδώσεις τέτοιο άνθρωπο καλά κουράγια. Εγώ προσπαθούσα και περίμενα μήνες και δεν έκανα τίποτα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Μηπως ειναι και διδυμος?:redface:

Μακαρι να μπορουσα να εξηγησω κι εγω αυτους τους ανθρωπους. Εχω γνωρισει κι εγω και δυσκολα τους ψυχολογω παρολο που υποτιθεται εχω δυνατο ενστικτο. Μου φαινονται τοσο δυσκολοι λοιπον γιατι δε μου μοιαζουν.
Μντρου εγω αυτους τους τυπους τους φοβαμαι. κι οταν φοβαμαι επειδη δε μαρεσει να φοβαμαι πεφτω πανω σε αυτο που φοβαμαι να το νικησω! Οχι ομως φοβο ετσι οπως νοειται γενικα. αντιθετα, με προκαλουν. τι θελω να πω?δε σημαινει πως τους αποφευγω, αντιθετα τους στηνω στον τοιχο μεχρι να βρω κατι. συνειδητο στησιμο. Κατι που θα μου δειξει τι ειναι και τι λεει ο αλλος. Τι εχει μεσα σε αυτο το κεφαλι.
Καποιους τους θεωρω επικινδυνους. Επικινδυνους να με αιχμαλωτισουν σε μια κατασταση που δε μου αρεσει η μαλλον ειναι διαφορετικη απομενα. Το διαφορετικο ταραζει και τρομαζει και ενω το ζω, μετα απο λιγο το απωθω απο τη ζωη μου γιατι μου ταραζει τα νερα. και το κυριοτερο? δεν με εξελλισει, αισθανομαι. Κι ανθρωπος που μου δημιουργει ερωτηματικα κι αποριες μου ειναι απεχθης. Και η ζωη αν στο 90% ειναι ταραγμενη ειναι κολαση.
Εγω ομως ειμαι εγω. Και μου αρεσει η ησυχια κατα βαθος.

Ανθρωπους που δεν εκφραζονται εντονα, μην τους εμπιστευεσαι, ετσιμου χε πει καποτε ενας ανθρωπος.. ναναι καλα εκει που βρισκεται γιατι ειχε δικιο. Δε σου κρυβω βεβαια πως δεν τολμω να λεω οχι σε γνωριμιες με ανθρωπους εντελως διαφορετικους αλλα συντομα κουραζομαι. Και φτανω στο σημειο να λεω- ετερωνυμα απωθουνται ενω τα ομωνυμα ελκονται και με αυτα νιωθω ασφαλης, εστω ουτοπικα.

Την συμπεριφορα του 100% δεν μπορω να την εξηγησω αλλα οσο με τραβα αυτος που περιγραφεις, τοσο με απωθει.
Επισης εξαρταται τι μερος του λογου ειναι στη ζωη σου. Αν ειναι φιλος, θεωρω ειναι πιο ευκολο να τον κανεις νανοιξει μια χαραμαδα, αν ειναι ερωτευσιμος ομως εκει δυσκολευει το πραμα εκτος αν εχεις τα κοτσια να τον προσεγγισεις με το φοβο του να χασεις. (και αν.... χανεις τελικα, παιζοντας με τη φωτια εαν εισαι ''νερακι'' Εχει κι αυτο το γουστο του..)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Madrugada*

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
Μπα δε θα έλεγα ότι έχω την υπομονή να το κάνω... ειδικά εγώ που δεν του μοιάζω στο ελάχιστο στη συμπεριφορά και το χαρακτήρα, οπότε αδυνατώ να κατανοήσω την ιδιοσυγκρασία του.

Εσύ από τη συγκεκριμένη κατάλαβες ότι είναι αναίσθητη, ατομίστρια και τα σχετικά ή απλώς ότι έκρυβε εσκεμμένα τα όποια συναισθήματά της?

edit: Όχι mindcircus δεν είναι δίδυμος! Εμένα μου αρέσει να έχω επαφές και να κάνω παρέα και με άτομα διαφορετικά από'μένα στο χαρακτήρα, άτομα με διαφορετικές απόψεις, το θεωρώ ενδιαφέρον να έχω και τέτοιους φίλους, αλλά όχι μόνο τέτοιους. Είναι γνωστός, φίλος φίλης που γνωριζόμαστε λίγα χρόνια αλλά πάντα είχα την επιθυμία να έρθουμε πιο κοντά.. Με γοητεύει ο τρόπος σκέψης του, που είναι απλός και δε θέλει πολλές κουβέντες, το μυαλό του, πολλά. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ρισκάρω ούτως ή άλλως, είμαι άτολμη σε τέτοια ζητήματα δυστυχώς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Achilles

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο King of Myrmidons αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,699 μηνύματα.
Υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα εναλλαγής της συναισθηματικής σας κατάστασης μέσα στην ημέρα;



Όχι, η συναισθηματική μέρα κυλάει
ήρεμα χωρίς σκαμπανεβάσματα.

Βέβαια αυτό συμβαίνει κατά το μέτρο
το δυνατό, αλλά σε γενικές γραμμές
μπορώ να πω πως υπάρχει μια ισορροπία
ανάμεσα στην δυναμική της ημέρας και στην
δυναμική των συναισθημάτων μου.


Πώς καταφέρνετε να διατηρήσετε μία ισορροπία;


Έχοντας την ζωή μου σε μια ισορροπία.

Έχω προσπαθήσει και κατά ένα μεγάλο ποσοστό
έχω πετύχει,
ότι με περιτρυγιρίζει να ανήκει και αυτό
στην σφαίρα της ιδιοσυγκρασίας μου.

Παρέες, δουλειά, οικογένεια.


Έχετε αναπτύξει τεχνικές για την πρόληψη και αντιμετώπιση καταθλιπτικών εισβολών (σκέψεις ματαιότητας, γεγονότα που σας προκαλούν δυσφορία, μελαγχολία κτλ) που ενδεχομένως να απειλήσουν σοβαρά τη διάθεσή σας;

Ψυχραιμία και προγραμματισμός.

Ψυχραιμία για όλους και για όλα.


Αυτό που θέλω είναι να περνάω την
κάθε μέρα όπως της αρμόζει,
να μην της δίνω τίποτα παραπάνω
και τίποτα παρακάτω.



[/quote]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.


Εσύ από τη συγκεκριμένη κατάλαβες ότι είναι αναίσθητη, ατομίστρια και τα σχετικά ή απλώς ότι έκρυβε εσκεμμένα τα όποια συναισθήματά της?

Ειλικρινά δεν ξέρω πια αν είχε ποτέ συναισθήματα. 'Οταν την δυσαρεστούσα ή έδινα απάντηση που δεν θεωρούσε ευχάριστη ή πρέπουσα, ειδικά για σχέδια μακράς πνοής, ούτε θύμωνε, ούτε έκλαιγε, ούτε νευρίαζε, ούτε γκρίνιαζε, ούτε έλεγε τίποτα. Πάγωνε το βλέμα της ξαφνικά και έμενε σιωπηλή ώρα κι αυτό εμένα μου προκαλούσε φόβο, και ένοιωθα σαν να με καταπίνει η γη, λέω τώρα τι σκέφτεται αυτή και ήπιε το αμίλητο νερό ; Αυτό το βλέμα της "τιμωρίας" μου δεν περιγράφεται, ένα μείγμα από μελαγχολία, κενό και ανέκφραστο θυμό, όχι καταπιεσμένο θυμό, αλλά ανέκφραστη δυσαρέσκεια. Σαν το βλέμα της μέδουσας. 'Οπως πετρώνει ένα πρόσωπο ξαφνικά και κοιτάει στο κενό και κάνει την καρδιά σου να ραγίζει από θλίψη και φόβο μαζί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Μπα δε θα έλεγα ότι έχω την υπομονή να το κάνω... ειδικά εγώ που δεν του μοιάζω στο ελάχιστο στη συμπεριφορά και το χαρακτήρα, οπότε αδυνατώ να κατανοήσω την ιδιοσυγκρασία του.

Εσύ από τη συγκεκριμένη κατάλαβες ότι είναι αναίσθητη, ατομίστρια και τα σχετικά ή απλώς ότι έκρυβε εσκεμμένα τα όποια συναισθήματά της?

edit: Όχι mindcircus δεν είναι δίδυμος! Εμένα μου αρέσει να έχω επαφές και να κάνω παρέα και με άτομα διαφορετικά από'μένα στο χαρακτήρα, άτομα με διαφορετικές απόψεις, το θεωρώ ενδιαφέρον να έχω και τέτοιους φίλους, αλλά όχι μόνο τέτοιους. Είναι γνωστός, φίλος φίλης που γνωριζόμαστε λίγα χρόνια αλλά πάντα είχα την επιθυμία να έρθουμε πιο κοντά.. Με γοητεύει ο τρόπος σκέψης του, που είναι απλός και δε θέλει πολλές κουβέντες, το μυαλό του, πολλά. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ρισκάρω ούτως ή άλλως, είμαι άτολμη σε τέτοια ζητήματα δυστυχώς.

ειναι γοητευσιμοι αλλα μεχρις εκει και θα συμφωνησω μαζι σουως προς τη μεγαλη σημασια του να συναναστρεφεσαι με διαφορετικους τυπους ανθρωπων( αν κι εδω που λεμε κανεις δεν ειναι ομοιος με κανενα) αλλα, εισαι σιγουρη πως εισαι ατολμη ή μηπως συνειδητοποιημενη στις επιλογες σου?
Για μενα ατολμος ειναι αυτος που ενω θελει κατι πραγματικα, δεν το δηλωνει, δεν το διεκδικει και δεν το εκφραζει, κατι που κανει ο φιλος μας ισως. Μεταφραζοντας λοιπον τα γαλλικοισπανικα του ετσι οπως τα περιγραφεις κι ετσι οπως περιραφεις τον εαυτο σου, θαλεγα πως αυτος ειναι ατολμος κι ανεκφραστος, κι οχι εσυ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top