Ισότητα, πλάνη ή πραγματικότητα;

akatanomastos

Νεοφερμένος

Ο akatanomastos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Ισότητα πλάνη ή πραγματικότητα; Αν είναι πραγματικότητα μπορείτε να εξηγήσετε γιατί σε ένα διαζύγιο πρέπει να παίρνει την επιμέλεια των παιδιών η γυναίκα; Και γιατί οι νόμοι προτιμούν να δώσουν την επιμέλεια σε μια οικτρή μάνα και όχι σε ένα λαμπρό πατέρα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

MonaXoS

Διάσημο μέλος

Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
Δεν της τη δίνει πάντα. Αυτό γίνεται γενικά γιατί είναι αλήθεια ότι τα παιδιά (τα μικρά παιδιά εννοώ) φαίνεται πως εκ φύσεως παρουσιάζουν προσκόλληση στην μητέρα. Αλλά δεν είναι θέμα ισότητας αυτό νομίζω. Είναι θέμα κοινωνικού ρόλου της γυναίκας. Είναι γεγονός ότι η ταυτότητα "μητέρα" είναι πολύ πιο δυνατή από την ταυτότητα "πατέρας". Κάτι που εξηγείται και φυλογενετικά. Ο άνδρας μπορεί να κάνει άπειρα παιδιά, ενώ η γυναίκα μετρημένα. Είναι φυσικό το φίλτρο της να είναι πιο ισχυρό.

Αλλά όταν η μητέρα είναι πράγματι οικτρή, όπως λες δεν της δίνουν την επιμέλεια. Προτιμούν αυτόν που θα δώσει περισσότερη κάλυψη στα παιδιά. Όταν και οι δύο είναι το ίδιο καλοί, τυπικά και μόνο η επιμέλεια πάει στην γυναίκα. Και αν πράγματι είναι το καλοί και οι δύο τότε ουσιαστικά έχουν από κοινού την επιμέλεια...

Δεν βλέπω ζήτημα ανισότητας στο συγκεκριμένο θέμα... :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

The Djinn

Τιμώμενο Μέλος

Ο Mario αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 4,513 μηνύματα.
akatanomastos μια παρακληση:
Mην γραφεις με κεφαλαια γιατι ειναι κουραστικα στην αναγνωση και γιατι στα fora ειναι σαν να φωναζεις.:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Palladin

Διάσημο μέλος

Η Palladin αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,415 μηνύματα.
Άλλωστε (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το ποια είναι η μητέρα, αλλά όχι και για το ποιος είναι ο πατέρας;)

Και τι εννοείς οικτρή μητέρα? Προφανώς αν κακοποιεί τα παιδιά της ή αν είναι ναρκομανής δεν της δίνουν την επιμέλεια. Έχεις κάποια συγκεκριμένη περίπτωση υπ'όψιν σου?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Γιατί το ποιά είναι η οικτρή μάνα και ποιός ο λαμπρός πατέρας είναι μάλλον υποκειμενικό στα μάτια του κάθε γονιού και όχι αντικειμενικό.Αν υπάρχουν στοιχεία - αποδείξεις που να στηρίζουν την αντικειμενικότητα των λεγόμενων σου, τότε το δικαστήριο δεν δίνει την επιμέλεια στην μάνα αλλά στον πατέρα.Ξεκινάμε πάντα πάντως ως δεδομένο ότι είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί ότι κάποια είναι ΤΟΣΟ κακή μάνα ώστε να μην μπορεί να πάρει τα παιδιά της υπό την κηδεμονία της (ναρκομανής κλπ)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,315 μηνύματα.
εστω μια γυναικα οτι ειναι εγγυος.

αν αυτη θελει το παιδι, το παιδι θα γενηθει και ο νομος θα υποχρεωσει το μπαμπα να βοηθησει (Εστω και απλως οικονομικα) στην ανατροφη του

αν αυτη δεν θελει το παιδι το παιδι δεν θα γενηθει ποτε. Ανεξαρτητα απο το αν ο πατερας το θελει και μπορει να το μεγαλωσει.

λεγαμε κατι για ισοτητα?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

akatanomastos

Νεοφερμένος

Ο akatanomastos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Αρχικα ηθελα να ζητησω συγνωμη για τα λαθη που κανω η θα κανω στο μελλον,ειμαι καινουριοσ στο ιντερνετ.Η κακοποιηση των παιδιων δεν ειναι μονο σωματικη ειναι και ψυχολογικη.Οταν ενα παιδι μεγαλωνει με την γιαγια του η οποια δεν ειναι κ οτι καλυτερο ,οταν δεν περναει σχεδον καθολου ωρεσ με την μανα του και οταν ζει σε ενα περιβαλον με συνεχεισ καβγαδεσ(οι γονεισ χωρισαν για να μην ζει σε τετοιο περιβαλον)και αλλα πολλα που δεν νομιζω οτι ειναι απαραιτητο να πουμε ,αν δεν ειναι οικτρη ειναι τουλαχιστον ανωριμη.Νομιζω οτι καταλαβαινεισ τι γινεται οταν ενασ ανωριμοσ ανθρωποσ μεγαλωνει ενα παιδι που ειναι εξ ορισμου ανωριμο
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kleftra

Διάσημο μέλος

Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από akatanomastos:
Αρχικα ηθελα να ζητησω συγνωμη για τα λαθη που κανω η θα κανω στο μελλον,ειμαι καινουριοσ στο ιντερνετ.Η κακοποιηση των παιδιων δεν ειναι μονο σωματικη ειναι και ψυχολογικη.Οταν ενα παιδι μεγαλωνει με την γιαγια του η οποια δεν ειναι κ οτι καλυτερο ,οταν δεν περναει σχεδον καθολου ωρεσ με την μανα του και οταν ζει σε ενα περιβαλον με συνεχεισ καβγαδεσ(οι γονεισ χωρισαν για να μην ζει σε τετοιο περιβαλον)και αλλα πολλα που δεν νομιζω οτι ειναι απαραιτητο να πουμε ,αν δεν ειναι οικτρη ειναι τουλαχιστον ανωριμη.Νομιζω οτι καταλαβαινεισ τι γινεται οταν ενασ ανωριμοσ ανθρωποσ μεγαλωνει ενα παιδι που ειναι εξ ορισμου ανωριμο

Mισό λεπτάκι.Η "ισότητα" ως νομική έννοια δεν έχει καμμία σχεση με την ισότητα που εννοούμε στην καθομιλουμένη.Ίσοι απέναντι στον νόμο είμαστε όλοι αλλά αλλιώς αντιμετωπίζεται ο καθένας ανάλογα με τον νομικό του ρολό.
Δλδ στο οικογενειακό δίκαιο άλλη βαρύτητα έχει η μάνα και άλλη ο πατέρας ενός παιδιού ως προς την κηδεμονία.Εκεί τον αρχικό ρόλο έχει η μητερα(μιλάμε πάντα για ανήλικους στους ενήλικους κηδεμονίες κλπ δεν υφίστανται) αν εκείνη κριθεί ανίκανη να το μεγαλώσει η κηδεμονία πηγαίνει στον πατέρα,αν κι εκείνος κριθεί ανίκανος πηγαίνει στους παππούδες και παει λέγοντας.
Η συνήθης περιπτώσης είναι της κοινής κηδεμονίας στην οποία την επιμέλεια έχει η μάνα(δλδ το παιδί ζει μαζί της αλλά ο πατερας έχει τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις στην ανατροφή του).Αν η μητέρα αποδειχθεί ανίκανη τότε την επιμελεια παίρνει ο πατέρας(παλι με κοινή κηδεμονία).Περιπτώσεις που παίρνει μόνο ο ένας την κηδεμονία κι ο άλλος ασφαλιστικά μέτρα για να μην βλεπει το παιδί είναι πιο βαριές.
Εσύ προφανώς ρωτας για το πως κρίνεται μια μητέρα ανίκανη:
Πρέπει να αποδειχθεί στο δικαστήριο ότι κακοποιεί, παραμελεί(δεν προσφέρει τροφή,στέγη και μόρφωση στο παιδί) ή είναι ναρκομανής ή υπόδικη ή αλκοολική ή διαγει ανέντιμο βίο.Επίσης κι όταν της γίνει έξωση και μείνει προσωρινά άστεγη.
Περιπτώσεις όπου το παιδί μεγαλώνει με την γιαγιά του ή το περιβάλλον δεν βοηθά την πνευματική του ανάπτυξη χρειάζονται παρέμβαση κοινωνικού λειτουργού για να αποφανθεί αν μπορεί να ασκηθεί δίωξη.
Πάντως αν η παραπάνω κατάσταση είναι όπως την παρουσιάζεις τότε αν ο πατέρας πραγματικά κινείται για το συμφέρον του παιδιού κι όχι για λόγους εκδίκησης της συζύγου(γιατι αρκετοί αυτό θέλουν) μπορεί να διεκδικήσει επιμέλεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Andrew19

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Andrew19 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αυστραλία. Έχει γράψει 164 μηνύματα.
Μερικά πράγματα είναι τυχαία.
Οι δικαστές προτιμούν την μητέρα γιατί εκεί δείχνουν προσκόλληση τα παιδιά. Ειδικά στα κορίτσια. Εμένα πάντως όταν χώρισαν οι δικοί μου με πήρε ο πατέρας μου.

Ισότητα δεν υπάρχει σε πολλά άλλα πράγματα πάντως.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MonaXoS

Διάσημο μέλος

Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από epote:
εστω μια γυναικα οτι ειναι εγγυος.

αν αυτη θελει το παιδι, το παιδι θα γενηθει και ο νομος θα υποχρεωσει το μπαμπα να βοηθησει (Εστω και απλως οικονομικα) στην ανατροφη του

αν αυτη δεν θελει το παιδι το παιδι δεν θα γενηθει ποτε. Ανεξαρτητα απο το αν ο πατερας το θελει και μπορει να το μεγαλωσει.

λεγαμε κατι για ισοτητα?

Υπό αυτή την έννοια όχι, δεν υπάρχει ισότητα. Αλλά μάλλον προς την νομική ισότητα που αναφέρεται πιο πάνω μιλάμε.

Τώρα, το παράδειγμα που φέρνεις είναι λίγο ακραίο γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα έτσι και αλλιώς γιατί εκ φύσεως οι γυναίκες κυοφορούν. Είναι σαν να μου λες ότι ένας άνδρας μπορεί να παίξει με το .... του, ενώ η γυναίκα όχι! Μιλάμε για ισότητα; ;)

Οι διαφορές που οφείλονται στη φύση (φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού) δεν νομίζω καν ότι δίνουν περιθώρια διεκδίκησης ισότητας :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

dooo

Διακεκριμένο μέλος

Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από MonaXoS:
Είναι σαν να μου λες ότι ένας άνδρας μπορεί να παίξει με το .... του, ενώ η γυναίκα όχι! Μιλάμε για ισότητα; ;)

μπορεί καλέ :bleh:

η κυοφορία είναι καλό παράδειγμα, leave it there:D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,315 μηνύματα.
Οι διαφορές που οφείλονται στη φύση (φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού) δεν νομίζω καν ότι δίνουν περιθώρια διεκδίκησης ισότητας

και επειδη κυοφορει? Να κρατησει το παιδι, να το γεννησει και να το δωσει στον μπαμπα. Οχι να το ριξει
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kleftra

Διάσημο μέλος

Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από epote:
και επειδη κυοφορει? Να κρατησει το παιδι, να το γεννησει και να το δωσει στον μπαμπα. Οχι να το ριξει

Δεν μπορει κάποιος να υποχρεώσει μια γυναίκα να συνεχίσει μια εγκυμοσύνη.Αντιθέτως αν γεννηθεί το παιδί υπάρχουν τρόποι να υποχρεωθεί ο πατέρας να το αναγνωρίσει.Αυτά όλα καθορίζονται απο νομικό πλαίσιο.
Αν η πρώτη περίπτωση τεκμηριώνεται νομικά δεν το γνωρίζω.Πιστεύω όμως πως αν ένας άντρας διεκδικήσει νομικά την γέννηση του παιδιού του απο την μητέρα που δεν το θέλει, αν το πετύχει θα διμιουργήσει δεδικασμένο έτσι ώστε να δικαιώνονται όλες οι παρόμοιες υποθέσεις.Αυτό που δεν ξέρω είναι κατά πόσο ο νόμος αναγνωρίζει ως "πρόσωπο"(δλδ να έχει νομικά δικαιώματα) ένα έμβρυο.Αν του αναγνωρίζει νομικά δικαιώματα τότε ναι ένας πατέρας θα μπορεί να κανει το παραπάνω.
Εξάλλου κι η αναγνωριση της πατρότητας άρχισε να υφίσταται απο την στιγμή που η πρώτη γυναίκα την διεκδίκησε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

dooo

Διακεκριμένο μέλος

Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από kleftra:
Πιστεύω όμως πως αν ένας άντρας διεκδικήσει νομικά την γέννηση του παιδιού του απο την μητέρα που δεν το θέλει, αν το πετύχει θα διμιουργήσει δεδικασμένο έτσι ώστε να δικαιώνονται όλες οι παρόμοιες υποθέσεις.

μέχρι να γίνει η δίκη, να βγει η απόφαση, να γραφτεί στα πρακτικά, η άλλη το'χει ρίξει και έχει αναρρώσει ψυχολογικά:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,315 μηνύματα.
Δεν μπορει κάποιος να υποχρεώσει μια γυναίκα να συνεχίσει μια εγκυμοσύνη.Αντιθέτως αν γεννηθεί το παιδί υπάρχουν τρόποι να υποχρεωθεί ο πατέρας να το αναγνωρίσει.

ναι, αρα που ειναι η ισοτητα? εκτος αν ο ορισμος της ισοτητας ειναι "με ****σες εσυ 1000 χρονια θα σου τη κατσω εγω για τα επομενα χιλια"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Leviathan

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Leviathan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 130 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από kleftra:
Δεν μπορει κάποιος να υποχρεώσει μια γυναίκα να συνεχίσει μια εγκυμοσύνη.Αντιθέτως αν γεννηθεί το παιδί υπάρχουν τρόποι να υποχρεωθεί ο πατέρας να το αναγνωρίσει.Αυτά όλα καθορίζονται απο νομικό πλαίσιο.
Αν η πρώτη περίπτωση τεκμηριώνεται νομικά δεν το γνωρίζω.Πιστεύω όμως πως αν ένας άντρας διεκδικήσει νομικά την γέννηση του παιδιού του απο την μητέρα που δεν το θέλει, αν το πετύχει θα διμιουργήσει δεδικασμένο έτσι ώστε να δικαιώνονται όλες οι παρόμοιες υποθέσεις.Αυτό που δεν ξέρω είναι κατά πόσο ο νόμος αναγνωρίζει ως "πρόσωπο"(δλδ να έχει νομικά δικαιώματα) ένα έμβρυο.Αν του αναγνωρίζει νομικά δικαιώματα τότε ναι ένας πατέρας θα μπορεί να κανει το παραπάνω.
Εξάλλου κι η αναγνωριση της πατρότητας άρχισε να υφίσταται απο την στιγμή που η πρώτη γυναίκα την διεκδίκησε.

'διεκδικησει νομικα την γεννηση του παιδιου', εννοεις καταλαβαινω να την αναγκασει να το κρατησει ? (να το κυοφορησει δηλ)?
Ουτε εγω το γνωριζω, αλλα νομιζω πως οχι (ΔΕΝ θα το πετυχει). Και υπο αυτην την εννοια δεν θα υπαρξει ποτε τετοιο δεδικασμενο, αφου κανενα δικστηριο/δικαστης δεν θα παρει τετοια αποφαση. Αναφερομαι στις αναπτυγμενες δυτικες χωρες, οπου επιτρεπεται η αμβλωση. Γιατι αυτο ειναι στην ουσια το θεμα. Σε χωρες που νομικα (για θρησκευτικους λογους συνηθως) απαγορευονται οι αμβλωσεις, φυσικα εννοειται οτι οι γυναικες αναγκαζονται απο το νομο να κυοφορησουν το παιδι και ας μην θελουν (και αν ειναι, το ριχνουν παρανομως...). Επισης σε χωρες που επιτρεπονται οι αμβλωσεις μονο για ιατρικους λογους (το παιδι θα πασχει απο σοβαρη ασθενεια ή κινδυνευει η ζωη της μητερας κατα την εγκυμοσυνη), παλι οι γυναικες αναγκαζονται να κυοφορησουν το παιδι και ας μην το θελουν. (το εμβρυο δηλ εχει νομικα δικαιωματα εκει). Στις περιπτωσεις των δυτικων κοινωνιων ομως, δεν ισχυει αυτο, και οι αμβλωσεις επιτρεπονται γενικα (μονο χρονικο περιθωριο τιθεται). Αρα, κανονικα και με το νομο, η γυναικα οτι θελει κανει. (Και ορθως!) (Ο νομος περι αμβλωσεων δηλ, εχει ηδη λυσει το ερωτημα του τι δικαιωματα εχει το εμβρυο και ο πατερας. Δεν εχουν. Αρα δεν μπορει ενα δικαστηριο να αποφασισει κοντρα στην υφισταμενη νομοθεσια. Τα δεδικασμενα, αφορουν υποθεσεις που ο νομος δεν ειναι απολυτως ξεκαθαρος και αφηνει περιθωρια ερμηνειων ή υπαρχει νομικο κενο, και ο δικαστης αποφασιζει για 1η φορα να το ερμηνευσει 'ετσι', η να 'καλυψει' το νομικο κενο, απαντωντας ενα ερωτημα το οποιο δεν ειχε ξανατεθει, γιατι δεν το ειχε 'σκεφτει' ο νομοθετης). Ο Π.Κ. (αρθρο 304) ειναι σαφης (σαφεστατος). Στην περιπτωση μας (δεν το θελει η μητερα το παιδι) χρειαζεται:

- η συναινεση της εγκυου (την εχουμε, αφου δεν θελει να το κρατησει το παιδι)
- να γινει η τεχνητη διακοπη της εκγυμοσυνης από γιατρό μαιευτήρα - γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα.
- Να μην έχουν συμπληρωθεί 12 εβδομάδες εγκυμοσύνης

Η γνωμη/ αποψη του 'πατερα' δεν ζητειται πουθενα...

Βασικα δηλ στις αναπτυγμενες δυτικες κοινωνιες ο νομος αναγνωριζει εμεσως πλην σαφως οτι το δικαιωμα του 'οριζω το σωμα μου, εγω αποφασιζω για το σωμα μου' (απο τα πλεον βασικα ανθρωπινα δικαιωματα!), υπερτερει του δικαιωματος στη ζωη του εμβρυου, και φυσικα υπερτερει του 'θελω/δεν θελω να γινω
πατερας', το οποιο αφορα το τι θα γινει με το σωμα καπου αλλου - της μητερας. Αρα υπο το πρισμα αυτης της λογικης κανενα δικαστηριο ποτε δεν θα υποχρεωσει μια γυναικα να κυοφορησει παρα την θεληση της, ή να κανει αμβλωση παρα την θεληση της. (Συνηθως,υπαρχει απλως απο το νομο ενα χρονικο περιθωριο για την αμβλωση) .

Η μονη εξαιρεση, δηλ δικαστικως να αποφασιστει αν θα κυοφορηθει το παιδι ή οχι, κοντρα στις επιθυμιες της μητερας, ειναι οταν το ατομο αυτο (η μητερα) ειναι 'ανικανο να αποφασισει' (πχ πασχει απο βαριας μορφης νοητικη υστερηση) ΚΑΙ συντρεχουν ιατρικοι λογοι (κινδυνευει η ζωη της απο την εγκυμοσυνη). (και αυτο δεν ξερω αν εχει συμβει στην Ελλαδα, και ουτε αν προβλεπεται σαφως, αρα μπορει να αποτελεσει δεδικασμενο). Και αρα αφου η ιδια δεν 'καταλαβαινει' τον κινδυνο, αποφασιζει το δικαστηριο για αυτην (την υποχρεωνει να κανει αμβλωση, για να μην κινδυνεψει η ζωη της). Το αναποδο ομως οχι. Και να ειναι κατα τα αλλα ανικανη να αποφασισει, η επιθυμια της να κανει αμβλωση θα γινει σεβαστη. (Η προσωπικη της επιθυμια (να κρατησει το παιδι) δεν θα γινει σεβαστη, μονο αν η ζωη της κινδυενευει και η ιδια δεν κρινεται ικανη (mentally) να συνειδητοποιησει το κινδυνο). Το δικαιωμα 'εγω αποφασιζω για το σωμα μου' ειναι πανω απο ολα, (υπερτερει δηλ ολων των αλλων). Για ολους, αντρες και γυναικες. Αλλα μιας και η εγκυμοσυνη αφορα το σωμα της γυναικας, φυσικο επακολουθο ειναι οτι στο συγκεκριμενο θεμα, η γυναικα αποφασιζει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

xristinaki

Δραστήριο μέλος

Η xristinaki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών και επαγγέλεται Παιδαγωγός. Έχει γράψει 709 μηνύματα.
[(εστω μια γυναικα οτι ειναι εγγυος.
αν αυτη θελει το παιδι, το παιδι θα γεννηθει και ο νομος θα υποχρεωσει το μπαμπα να βοηθησει (Εστω και απλως οικονομικα) στην ανατροφη του)] .....δυστυχως αυτο που λες δε ισχυει παντα. Εχω πολλες περιπτωσεις φιλων κι γνωστων οικογενειων που ο πατερας δε καταβαλει τη διατροφη κραταει τα χρηματα μονο για τη νεα του οικογενεια .

[αν αυτη δεν θελει το παιδι το παιδι δεν θα γεννηθει ποτε. Ανεξαρτητα απο το αν ο πατερας το θελει και μπορει να το μεγαλωσει.
λεγαμε κατι για ισοτητα]................. οσο για το θεμα αυτο το παιδι βρισκεται στο σωμα της γυναικας οχι του αντρα αν η γυναικα δε θελει να προχωρησει στη γεννα κανεις δε μπορει να της πει πως να χειριστει το σωμα της.Ακουγεται λιγο αδικο γιατι κι οι δυο γονεις αγαπουν εξισου το παιδι κι πρεπει λογικα να αποφασιζουν μαζι αλλα απο την αλλη ειναι λογικο να αποφασιζει η γυναικα για το τι θα γινει με τη υγεια της κι την εγγυμοσυνη της.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Giovanna

Επιφανές μέλος

Η Giovanna αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 8,086 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από epote:
εστω μια γυναικα οτι ειναι εγγυος.

αν αυτη θελει το παιδι, το παιδι θα γενηθει και ο νομος θα υποχρεωσει το μπαμπα να βοηθησει (Εστω και απλως οικονομικα) στην ανατροφη του

αν αυτη δεν θελει το παιδι το παιδι δεν θα γενηθει ποτε. Ανεξαρτητα απο το αν ο πατερας το θελει και μπορει να το μεγαλωσει.

λεγαμε κατι για ισοτητα?


Ειναι καταγεγραμμένες απειρες περιπτωσεις που γυναικες ξυλοκοπηθηκαν, εκβιαστηκαν, απολυθηκαν και ενα σωρο αλλα για να μη γεννησουν το παιδι τους! :mad17:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kleftra

Διάσημο μέλος

Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Leviathan:
'διεκδικησει νομικα την γεννηση του παιδιου', εννοεις καταλαβαινω να την αναγκασει να το κρατησει ? (να το κυοφορησει δηλ)?
Ουτε εγω το γνωριζω, αλλα νομιζω πως οχι (ΔΕΝ θα το πετυχει). Και υπο αυτην την εννοια δεν θα υπαρξει ποτε τετοιο δεδικασμενο, αφου κανενα δικστηριο/δικαστης δεν θα παρει τετοια αποφαση. Αναφερομαι στις αναπτυγμενες δυτικες χωρες, οπου επιτρεπεται η αμβλωση. Γιατι αυτο ειναι στην ουσια το θεμα. Σε χωρες που νομικα (για θρησκευτικους λογους συνηθως) απαγορευονται οι αμβλωσεις, φυσικα εννοειται οτι οι γυναικες αναγκαζονται απο το νομο να κυοφορησουν το παιδι και ας μην θελουν (και αν ειναι, το ριχνουν παρανομως...). Επισης σε χωρες που επιτρεπονται οι αμβλωσεις μονο για ιατρικους λογους (το παιδι θα πασχει απο σοβαρη ασθενεια ή κινδυνευει η ζωη της μητερας κατα την εγκυμοσυνη), παλι οι γυναικες αναγκαζονται να κυοφορησουν το παιδι και ας μην το θελουν. (το εμβρυο δηλ εχει νομικα δικαιωματα εκει). Στις περιπτωσεις των δυτικων κοινωνιων ομως, δεν ισχυει αυτο, και οι αμβλωσεις επιτρεπονται γενικα (μονο χρονικο περιθωριο τιθεται). Αρα, κανονικα και με το νομο, η γυναικα οτι θελει κανει. (Και ορθως!) (Ο νομος περι αμβλωσεων δηλ, εχει ηδη λυσει το ερωτημα του τι δικαιωματα εχει το εμβρυο και ο πατερας. Δεν εχουν. Αρα δεν μπορει ενα δικαστηριο να αποφασισει κοντρα στην υφισταμενη νομοθεσια. Τα δεδικασμενα, αφορουν υποθεσεις που ο νομος δεν ειναι απολυτως ξεκαθαρος και αφηνει περιθωρια ερμηνειων ή υπαρχει νομικο κενο, και ο δικαστης αποφασιζει για 1η φορα να το ερμηνευσει 'ετσι', η να 'καλυψει' το νομικο κενο, απαντωντας ενα ερωτημα το οποιο δεν ειχε ξανατεθει, γιατι δεν το ειχε 'σκεφτει' ο νομοθετης). Ο Π.Κ. (αρθρο 304) ειναι σαφης (σαφεστατος). Στην περιπτωση μας (δεν το θελει η μητερα το παιδι) χρειαζεται:

- η συναινεση της εγκυου (την εχουμε, αφου δεν θελει να το κρατησει το παιδι)
- να γινει η τεχνητη διακοπη της εκγυμοσυνης από γιατρό μαιευτήρα - γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα.
- Να μην έχουν συμπληρωθεί 12 εβδομάδες εγκυμοσύνης

Η γνωμη/ αποψη του 'πατερα' δεν ζητειται πουθενα...

Βασικα δηλ στις αναπτυγμενες δυτικες κοινωνιες ο νομος αναγνωριζει εμεσως πλην σαφως οτι το δικαιωμα του 'οριζω το σωμα μου, εγω αποφασιζω για το σωμα μου' (απο τα πλεον βασικα ανθρωπινα δικαιωματα!), υπερτερει του δικαιωματος στη ζωη του εμβρυου, και φυσικα υπερτερει του 'θελω/δεν θελω να γινω
πατερας', το οποιο αφορα το τι θα γινει με το σωμα καπου αλλου - της μητερας. Αρα υπο το πρισμα αυτης της λογικης κανενα δικαστηριο ποτε δεν θα υποχρεωσει μια γυναικα να κυοφορησει παρα την θεληση της, ή να κανει αμβλωση παρα την θεληση της. (Συνηθως,υπαρχει απλως απο το νομο ενα χρονικο περιθωριο για την αμβλωση) .

Η μονη εξαιρεση, δηλ δικαστικως να αποφασιστει αν θα κυοφορηθει το παιδι ή οχι, κοντρα στις επιθυμιες της μητερας, ειναι οταν το ατομο αυτο (η μητερα) ειναι 'ανικανο να αποφασισει' (πχ πασχει απο βαριας μορφης νοητικη υστερηση) ΚΑΙ συντρεχουν ιατρικοι λογοι (κινδυνευει η ζωη της απο την εγκυμοσυνη). (και αυτο δεν ξερω αν εχει συμβει στην Ελλαδα, και ουτε αν προβλεπεται σαφως, αρα μπορει να αποτελεσει δεδικασμενο). Και αρα αφου η ιδια δεν 'καταλαβαινει' τον κινδυνο, αποφασιζει το δικαστηριο για αυτην (την υποχρεωνει να κανει αμβλωση, για να μην κινδυνεψει η ζωη της). Το αναποδο ομως οχι. Και να ειναι κατα τα αλλα ανικανη να αποφασισει, η επιθυμια της να κανει αμβλωση θα γινει σεβαστη. (Η προσωπικη της επιθυμια (να κρατησει το παιδι) δεν θα γινει σεβαστη, μονο αν η ζωη της κινδυενευει και η ιδια δεν κρινεται ικανη (mentally) να συνειδητοποιησει το κινδυνο). Το δικαιωμα 'εγω αποφασιζω για το σωμα μου' ειναι πανω απο ολα, (υπερτερει δηλ ολων των αλλων). Για ολους, αντρες και γυναικες. Αλλα μιας και η εγκυμοσυνη αφορα το σωμα της γυναικας, φυσικο επακολουθο ειναι οτι στο συγκεκριμενο θεμα, η γυναικα αποφασιζει...

Ακριβώς αυτό εννοούσα πως δεν ξέρω αν αναγνωρίζονται νομικά δικαιώματα στον έμβρυο.Εφόσον όμως στο δυτικό κόσμο που μας αφορά αυτό συμβαίνει τότε δεν υπάρχει νομική διαδικασία να κινήσει.
Αυτό όμως δεν αποκλείει πως και στο μέλλον(στο αρκετά μακρινό) δεν υπάρχει περίπτωση τα πράγματα να αλλάξουν.Εξάλλου οι νόμοι διαμορφώνονται ανάλογα με τις εποχές και τις ανάγκες.Και οι νόμοι περί αμβλώσεων ή περί αναγνώρισης της πατρότητας πριν την εφαρμογή τους ουτοπικοί φαίνονταν.;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,315 μηνύματα.
Ειναι καταγεγραμμένες απειρες περιπτωσεις που γυναικες ξυλοκοπηθηκαν, εκβιαστηκαν, απολυθηκαν και ενα σωρο αλλα για να μη γεννησουν το παιδι τους!
αυτο ειναι ασχετο ομως με αυτο που λεω εγω. Τραγικο, ηλιθιο, ανεγγεφαλο, ανισο κτλ κτλ αλλα ασχετο.

btw ισοι μισθοι αντρες και γυναικες?

τι λες σοβαρα? απο που και ως που?Let me elaborate.

δεδομενων ισων κοινονικων/λοιπων εξοδων (τηλεφωνα, τσιγαρα, εξοδοι κτλ) ο αντρας κοστιζει ΠΟΛΥ περισοτερο απο μια γυναικα.

Γιατι? φαγητο. Εγω προσωπικα ειμαι 1.80, 90 κιλα. Για να διατηρω το βαρος μου χρειαζομαι περι τις 3.500 θερμιδες την ημερα. Αυτο μεταφραζεται σε κοστος της ταξης των 100 ευρω την εβδομαδα μονο για φαγητο.

η κοπελια μου που επισις αθληται και εχει αναλογικα παρομοιο σωματοτυπο (1.63, 65 κιλα) χρειαζεται περι τις 2000 θερμιδες την ημερα για να συντηρει το βαρος της, ητοι περιπου 60 ευρω τη βδομαδα σε φαγητο.

αυτο ειναι ενα ελειμα της ταξης των 160 ευρω το μηνα, συνεπως ΓΙΑΤΙ εγω να παιρνω τον ιδιο μισθο με τη κοπελια μου οταν το να ΕΠΙΒΙΩΝΩ μου κοστιζει περισοτερο?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 5 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top