Η σημασία των βαθμών

giorgis_h · 16-02-09

Να ρωτήσω με την σειρά μου κάτι αφελές;

Γιατί έχει τόση πια σημασία η μέσος όρος βαθμολογίας; Γιατί δηλαδή να εργάζομαι για να υπηρετώ ένα νούμερο, κι όχι για να χτίσω τον ΔΙΚΟ μου κόσμο των γνώσεων; Δηλαδή, αν συνυπολογίζονταν η Πληροφορική στον Μέσο όρο, (κάτι που ως καθηγητής επιθυμώ διακαώς, αλλά για άλλους, πρακτικούς, λόγους) θα είχα σοβαρότερους λόγους για να την επιλέξω;

Με συγχωρείτε, αλλά δεν βλέπω σοβαρότερο λόγο για να επιλέξω ένα το μάθημα από την ευκαιρία που μου δίνεται για την ενασχόλησή μου με τις νέες τεχνολογίες, και την συναρπαστική εμπειρία που αυτό συνεπάγεται.

Τα περί βαθμολογίας κλπ με τον τρόπο που τα προσεγγίζουμε απλά μας κάνουν να χάνουμε την φρεσκάδα την νιότης.

johngreek_mad · 16-02-09

Στον κοσμο των μαθητων ο ανταγνωνισμος παιζει κι αυτος τον δικο του ρολο

giorgis_h · 16-02-09

Ενδιαφέρον.
Μπορείς να το αναλύσεις περισσότερο;

Rania. · 16-02-09

Εννοει μαλλον οτι ειναι λογικο οι μαθητες, (αν οχι ολοι ενα μεγαλο ποσοστο), να κυνηγανε τους βαθμους που θα τους ανεβασουν τον ΜΟ.

giorgis_h · 17-02-09

Ναι, αλλά γιατί ο ΜΟ να είναι τόσο σημαντικός, ώστε να επισκιάζει άλλες, σοβαρότερες πλευρές της μαθησιακής διαδικασίας;
Γιατί να έχει τόσο πολύ αυτονομηθεί ως αξία;

Rania. · 17-02-09

Γιατι? Οι λογοι μπορουν να ειναι πολλοι:
1)Πιεση γονεων και ενιοτε η θεληση να αποδωσουν τα λεφτα που δινουν στα φροντιστηρια για να μην ακουσουν το ''τοσα λεφτα δινουμε σε μαθηματα κι εσυ σκατα μας φερνεις!''
2)Χλευασμος των υπολοιπων.
-ποσο πηρες?
-17.
-Εγω 17,2 αρπα τη.
-ΜΕ ΑΔΙΚΗΣΑΝΕ!
3)Πολλοι νομιζουν οτι οι βαθμοι της δευτερας ειναι μια προωρη(λανθασμενη κατ'εμε) απεικονιση των βαθμων που εχουν να παρουν του χρονου..

Για μενα ειναι απλα ενα χαρτι οπου ο καθε καθηγητης βγαζει τις κα*βλες του και τιποτα παραπανω. Ολα στις πανελληνιες θα φανουν.

johngreek_mad · 17-02-09

Ακριβως

giorgis_h · 19-02-09

Αρχική Δημοσίευση από Ράνια.:
Γιατι? Οι λογοι μπορουν να ειναι πολλοι:
1)Πιεση γονεων και ενιοτε η θεληση να αποδωσουν τα λεφτα που δινουν στα φροντιστηρια για να μην ακουσουν το ''τοσα λεφτα δινουμε σε μαθηματα κι εσυ σκατα μας φερνεις!''
2)Χλευασμος των υπολοιπων.
-ποσο πηρες?
-17.
-Εγω 17,2 αρπα τη.
-ΜΕ ΑΔΙΚΗΣΑΝΕ!
3)Πολλοι νομιζουν οτι οι βαθμοι της δευτερας ειναι μια προωρη(λανθασμενη κατ'εμε) απεικονιση των βαθμων που εχουν να παρουν του χρονου..

Για μενα ειναι απλα ενα χαρτι οπου ο καθε καθηγητης βγαζει τις κα*βλες του και τιποτα παραπανω. Ολα στις πανελληνιες θα φανουν.

Ράνια,
Τα γνωρίζω πολύ καλά όλα αυτά που μου λες, αλλά δεν θα συμφωνήσω με την λογική τους, και να με συγχωρείς. Το κάνω από σεβασμό και μόνο, αν θέλεις και από αγάπη. Φαντάζομαι πως κατά βάθος ούτε εσύ δεν συμφωνείς με αυτές τις λογικές.

Πάντα πίστευα πως υπεύθυνη στάση απέναντι στην ζωή, πρωτίστως στην δική μας, σημαίνει να μην επιδιώκουμε το "φαίνεσθαι", την επιφάνεια δηλαδή, αλλά να δίνουμε σημασία στο "είναι", στην ουσία.

Εννοώ ότι οι συμμαθητές, οι γονείς, οι ΑΛΛΟΙ γενικά έχουν ο καθένας τους κάποιον λόγο (από αγάπη κι στενόμυαλο καμιά φορά ενδιαφέρον οι γονείς, από ζήλεια οι συμμαθητές) να ορίζουν τί "βαθμό" πρέπει να πάρεις. Εσύ όμως ζεις την δική σου μοναδική και ανεπανάληπτη ζωή σε αυτόν τον κόσμο, και θα πρέπει να φροντίσεις για την δική σου μόρφωση και προκοπή, κι όχι για να την χαραμίζεις, αποσπώντας την ρηχή αποδοχή των άλλων.

Μετά από χρόνια, όταν τόσο οι γονείς σου, όσο και οι τωρινοί συμμαθητές σου θα έχουν εκλείψει από την ζωή σου, αυτό που θα σου μείνει είναι όχι οι βαθμοί, αλλά ό,τι ουσιαστικά έμαθες στο σχολείο, και ο τρόπος που διαμορφώθηκες κατακτώντας την γνώση και την μόρφωση.

Λοιπόν, προτείνω να μην στερήσεις από τον εαυτό σου για χάρη κανενός την ουσιαστική προκοπή. Αγνόησε ξένες σκοπιμότητες και κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου και μόνο. Το αστείο είναι ότι και οι καλοί βαθμοί θα ακολουθήσουν αβίαστα, και θα εκπλαγείς.

Αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος που τα εφάρμοσε μια ζωή, και δεν το μετάνοιωσε.

johngreek_mad · 19-02-09

δεν χρειαζεται να μιλας σαν να εχεις βρει το νοημα της ζωης, για να μας πεις απλα οτι στην ουσια μετραει το τι τελικα εχει μαθει ο καθενας μας και το πως το αξιοποιει, απο τον βαθμο!

giorgis_h · 19-02-09

σε τι ακριβώς είναι άστοχη η απάντησή μου;

johngreek_mad · 19-02-09

στο οτι το θετεις τοσο φιλοσοφικα ενω θα μπορουσες να το πεις με 2 λογια... μεταδοτικοτητα, you know what i mean?

Rania. · 19-02-09

Αρχική Δημοσίευση από giorgis_h:
Ράνια,
Τα γνωρίζω πολύ καλά όλα αυτά που μου λες, αλλά δεν θα συμφωνήσω με την λογική τους, και να με συγχωρείς. Το κάνω από σεβασμό και μόνο, αν θέλεις και από αγάπη. Φαντάζομαι πως κατά βάθος ούτε εσύ δεν συμφωνείς με αυτές τις λογικές.

Πάντα πίστευα πως υπεύθυνη στάση απέναντι στην ζωή, πρωτίστως στην δική μας, σημαίνει να μην επιδιώκουμε το "φαίνεσθαι", την επιφάνεια δηλαδή, αλλά να δίνουμε σημασία στο "είναι", στην ουσία.

Εννοώ ότι οι συμμαθητές, οι γονείς, οι ΑΛΛΟΙ γενικά έχουν ο καθένας τους κάποιον λόγο (από αγάπη κι στενόμυαλο καμιά φορά ενδιαφέρον οι γονείς, από ζήλεια οι συμμαθητές) να ορίζουν τί "βαθμό" πρέπει να πάρεις. Εσύ όμως ζεις την δική σου μοναδική και ανεπανάληπτη ζωή σε αυτόν τον κόσμο, και θα πρέπει να φροντίσεις για την δική σου μόρφωση και προκοπή, κι όχι για να την χαραμίζεις, αποσπώντας την ρηχή αποδοχή των άλλων.

Μετά από χρόνια, όταν τόσο οι γονείς σου, όσο και οι τωρινοί συμμαθητές σου θα έχουν εκλείψει από την ζωή σου, αυτό που θα σου μείνει είναι όχι οι βαθμοί, αλλά ό,τι ουσιαστικά έμαθες στο σχολείο, και ο τρόπος που διαμορφώθηκες κατακτώντας την γνώση και την μόρφωση.

Λοιπόν, προτείνω να μην στερήσεις από τον εαυτό σου για χάρη κανενός την ουσιαστική προκοπή. Αγνόησε ξένες σκοπιμότητες και κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου και μόνο. Το αστείο είναι ότι και οι καλοί βαθμοί θα ακολουθήσουν αβίαστα, και θα εκπλαγείς.

Αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος που τα εφάρμοσε μια ζωή, και δεν το μετάνοιωσε.

Συμφωνω σε ο,τι ειπες, δεν εδωσα πουθενα αναφορα οτι συμφωνω με τις περιπτωσεις που εγραψα εξ'αλλου.

Ειλικρινα δεν με νοιαζει ενας βαθμος και δεν τον κυνηγαω, ποτε δεν τον κυνηγουσα. Τι αξιζω για αυτα που δινω το ξερω μονο εγω, κανενας καθηγητης/φροντιστης/γουατεβερ δεν μπορει να κανει την αριστη αξιολογηση.

Δεν σκοτωθηκα ποτε στο διαβασμα, παντα ειχα τις βολτες και τα ξενυχτια μου, παντα ειχα χρονο να διαβασω ενα λογοτεχνικο βιβλιο, να δω μια ταινια, να να να. Δεν πιεστηκα ποτε επειδη ποτε δεν θεωρησα οτι η αποκλειστικη δουλεια μου οσο διανυω την εφηβεια ειναι το ΔΙΑΒΑΣΜΑ.

Εδωσα βαση στα αγγλικα, πηρα τα πτυχια. Εδωσα βαση στη μουσικη, περασα τις ταξεις για την κιθαρα, περασα τη θεωρια, εκανα ερανα.

Κερδιζω οσα αξιζει να κερδιζω, αγνοω οσα πρεπει να αγνοω. Προσπαθω να βαζω φιλτρα.

Αυτα.

giorgis_h · 20-02-09

Καλή τοποθέτηση, Ράνια.

Έτσι ή αλλιώς νομίζω ότι "αποκλειστική δουλειά" δεν υπάρχει σε καμιά ηλικία. Υπάρχει η βασική μας ενασχόληση, που πρέπει να την κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται, χωρίς εκπτώσεις. Και κρινόμαστε από αυτό.

Όμως πάντα νομίζω οι ενέργειές μας πρέπει να μην περιορίζονται σε αυτήν, αλλά να αποσκοπούν στην γενικότερη καλλιέργεια και βελτίωσή μας, ώστε καθημερινά να μεγαλώνει ο κόσμος μας, να ξεβολευόμαστε (πονάει), και να προσεγγίζουμε αλήθειες. Άρα πιστεύω ότι μάλλον συγγενεύουν οι τοποθετήσεις μας.

Luis · 20-02-09

Δεν είναι θέμα ανταγωνισμού. Οι μαθητές (οι γονείς περισσότερο) νομίζουν ότι έχουν αξία οι βαθμοί...

miv · 20-02-09

Γιατί στις αιτήσεις που κάνουν σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού έχουν βάση συγκεκριμένους βαθμούς όπως αυτοί φαίνονται στο Απολυτήριο. Στη Γ' Λυκείου έχουν μεγάλη πρακτική αξία, ούτως ή άλλως. Δεν είναι το ίδιο να έχεις χαμηλό και υψηλό Απολυτήριο. Στις άλλες τάξεις δεν ικανοποιούν τίποτα περισσότερο απ'το προσωπικό ψώνιο του καθενός που θα πει ψέματα κανείς αν πει ότι δεν διαθέτει τέτοιο ψώνιο, εκτός κι αν είναι καμμένος, ΓΤΠ ή πάρα πολύ ψαγμένος και ώριμος, με το πρώτο να χαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία.

chris_90 · 20-02-09

Εγω παντως ειχα φοβερο ψωνιο να κυνηγαω τον βαθμο ως τη Β' Λυκειου. Ντρεπομαι που το λεω αλλα δεν ειχα σκοπο να μαθω, αλλα να παπαγαλισω προκειμενου να γραψω το 19-20. Ακομα και τα Μαθηματικα τα παπαγαλιζα χωρις να τα καταλαβαινω και στην πορεια φανηκαν τα κενα... Απο ενα σημειο και μετα με κουρασε ολο αυτο, να καθομαι να παπαγαλιζω ατελειωτες ωρες και μετα το διαγωνισμα να μη μου μενει τιποτα. Ενιωσα οτι δεν μου προσφερει κατι ολο αυτο. Τα τελευταια 2-3 χρονια διαβαζω πολυ λιγοτερο απο παλιοτερα, αλλα ξερω οτι αυτα που διαβαζω τα καταλαβαινω (η τουλαχιστον προσπαθω). Πριν ουτε καν προσπαθουσα να καταλαβω τι διαβαζω. Ημουν απλα ενας παπαγαλος.

Και το περιεργο ειναι οτι δεν ειχα πιεση απο τους γονεις για αριστους βαθμους. Εγω ο ιδιος ηθελα να επιβεβαιωνομαι μεσα απ' τους καλους βαθμους, να νιωσω οτι μπορω κι εγω να καταφερω κατι...

fuela · 20-02-09

Αρχική Δημοσίευση από chris_90:
Εγω παντως ειχα φοβερο ψωνιο να κυνηγαω τον βαθμο ως τη Β' Λυκειου. Ντρεπομαι που το λεω αλλα δεν ειχα σκοπο να μαθω, αλλα να παπαγαλισω προκειμενου να γραψω το 19-20. Ακομα και τα Μαθηματικα τα παπαγαλιζα χωρις να τα καταλαβαινω και στην πορεια φανηκαν τα κενα... Απο ενα σημειο και μετα με κουρασε ολο αυτο, να καθομαι να παπαγαλιζω ατελειωτες ωρες και μετα το διαγωνισμα να μη μου μενει τιποτα. Ενιωσα οτι δεν μου προσφερει κατι ολο αυτο. Τα τελευταια 2-3 χρονια διαβαζω πολυ λιγοτερο απο παλιοτερα, αλλα ξερω οτι αυτα που διαβαζω τα καταλαβαινω (η τουλαχιστον προσπαθω). Πριν ουτε καν προσπαθουσα να καταλαβω τι διαβαζω. Ημουν απλα ενας παπαγαλος.

Και το περιεργο ειναι οτι δεν ειχα πιεση απο τους γονεις για αριστους βαθμους. Εγω ο ιδιος ηθελα να επιβεβαιωνομαι μεσα απ' τους καλους βαθμους, να νιωσω οτι μπορω κι εγω να καταφερω κατι...

Σε μένα το ίδιο συνέβαινε ως τη β' γυμνασίου...όταν έπαιρνα κακό βαθμό φαρμακονόμουν...τώρα κοιτάω να κάνω αυτό που κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα χωρίς να ξεσκίζομαι κιόλας...ασχολούμαι εκτός από το σχολείο και με άλλα πράγματα και προσπαθώ να τα συνδυάζω όλα...φυσικά και τη διασκέδαση...
Όλη η ζωή μου δεν κρίνεται από ένα βαθμό αλλά από αυτά που θα μάθω και θα συγκρατήσω στο τέλος..
Εξάλλου δεν σκοπεύω να χαραμίσω όλη την εφηβική μου ζωή στο διάβασμα..Όλα με μέτρο..

anastasis · 20-02-09

συμφωνώ και γώ με τους προαναφερθέντες.

αφήνουμε τους βαθμούς να μας επηρεάζουν αρνητικά τις περισσότερες φορές.

νιώθουμε ντροπή για τους βάθμους μας ( όσοι ενδιαφέρονται τουλάχιστον)
και αντιμετωπίζουμε και κάποιες φορές τον χλευασμό από τους φίλους μας και τις φώνες από τους γονείς μας.

και να θήξω και ένα άλλο θέμα τώρα.

όπως όλοι ξέρεται έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα υπάρχει πάντα ένας ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών. Γι'αυτό και αρχίζουν από όλο και μικρότερες ηλικίες να πηγαίνουν στα φροντιστήρια προκειμένου να έχουν "μιά" παραπάνω γνώση από τους άλλους.

και από πού ξεκίνησε όλο αυτό θα μου πείτε?

μας είχε πει μια φιλόλογος μια φορά ότι πριν από μερικά χρόνια επι προεδρίας "κάποιου" αποφάσισαν ότι όσοι βγαίνουν από τα λύκεια και τα πανεπιστήμια οι μισοί από αυτούς θα επιαναν δουλειά και οι υπόλοιποι θα έμεναν άνεργοι.

έτσι π.χ την μια χρονία έβγαιναν 400 απόφοιτοι και οι 200 επιαναν δουλεια και οι αλλοι έμεναν ανεργοι

τον επόμενο χρονο αλλοι 400 εβγαιναν οι μισοι επιαναν δουλεια.

αυτο είχε ως αποτέλεσμα την σημερινή κατάσταση.

γι'αυτό υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός μεταξυ των μαθητων.

οποιος "ξέρει" κάτι παραπανω εχει περισσοτερες πιθανοτητες να πετύχει καπου απο καποιον αλλον.

miv · 20-02-09

Δεν ισχύει αυτό. Απλά μέχρι το 1980 που μπορούσαν να σπουδάσουν μόνο αυτοί που δεν είχαν ανάγκη για άμεση αποκατάσταση, οι πτυχιούχοι ήταν λίγοι και ικανοί να καλύπτουν όλες τις θέσεις. Όταν η τριτοβάθμια εκπαίδευση έγινε τόσο προσιτή στους πάντες και χάρη σε κοινωνικούς λόγους, το πτυχίο έγινε must με αποτέλεσμα να υπάρχουν τόσοι πολλοί πτυχιούχοι με απαίτηση να δουλέψουν στο αντικείμενο που σπούδασαν, ώστε πλέον να μην τους χρειάζονται ολους οι επιχειρήσεις. Είναι συνδυαστικό πρόβλημα, από τη μία ευθύνονται οι πολίτες που θεώρησαν πως όλοι μπορούν να σπουδάζουν και να κάνουν καριέρα στο αντικείμενό τους (αυτό είναι αδύνατο σε οποιαδήποτε χώρα), από την άλλη το κράτος που δεν δημιούργησε συνθήκες ανάπτυξης θέσεων εργασίας (προσέλκυση επιχειρήσεων απο το εξωτερικό και κίνητρα επιχειρηματικότητας στο εσωτερικό) και σαφώς από την τρίτη πλευρά, οι συνδικαλιστές που ανέκαθεν τακτική τους είναι η διατήρηση των συντεχνιακών τους συμφερόντων και όχι η οικονομική ανάπτυξη με κάθε μέσο.

Miss K · 21-02-09

Οι βαθμοι ειναι ενα κινητρο για να διαβασεις. Εχεις καλους βαθμους συνεχιζεις ετσι, εχεις κακους βαθμους τα ακους απο τους γονεις σου(τρως και κανα δυο

)
και αμα θες μην διαβαζεις ξανα. Αυτο ειναι το συστημα. Ασχετα αμα εχει αποτελεσμα στην πραγματικοτητα. Αλλα πεστε μου ποιοι απο μας θα διαβαζαν το ιδιο αν δεν υπηρχαν οι βαθμοι???ΛΙΓΟΙ..Και αυτοι θα ηταν μονο οσοι ειχαν συνειδητοποιησει οτι ο πραγματικος στοχος του σχολειου ειναι να σε κανει να μαθεις ετσι ωστε να γινεις ανταγωνιστικος και να μπορεις να επιβιωσεις στην σημερινη ελληνικη κοινωνια.

Η σημασία των βαθμών

Νεοφερμένος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Νεοφερμένος

Νεοφερμένος

Επιφανές μέλος

Νεοφερμένος