Οι ανθρώπινες σχέσεις στην κοινωνία μας

Θετεις πολλά δύσκολα ερωτήματα σε ένα μόνο θέμα.
Ανθρώπινες σχέσεις υπάρχουν διαφόρων μορφών και δεν μπορούμε να καθορίσουμε ένα γενικό κανόνα που θα της διέπει όλες.

Είναι όμως γεγονός πως όλες βασίζονται σε ένα αλισβερίσι(υλικό,συναισθηματικο δεν έχει σημασία) αυτό ακριβώς τις ορίζει ως "σχέση" αλλιώς θα ήταν μια μονόπλευρη κατάσταση όπου ο ένας μόνο δίνει χωρίς να παίρνει ή παίρνει χωρίς να δίνει.
Όταν φτανουμε σε μονοπλευρη κατάσταση η σχέση αυτοαναιρείται.
Βέβαια μπορεί να υπάρξει διαφορα στην χρονική στιγμή που η σχέση θα αυτοαναιρεθεί, με την στιγμή που θα το συνηδειτοποίησουμε και θα την λήξουμε επίσημα(το διαστημα αυτό είναι η περίοδος με τα γνωστά παράπονα,δεν μου δίνεις σημασία κλπ και η προσπάθεια να επαναφέρουμε την σχέση).
Αυτό δεν σημαινει πως επειδή δεν υπαρχει "ανιδιοτέλεια" οι σχέσεις δεν έχουν βάθος, το αντίθετο μάλιστα.

Για το παράδειγμα που λες αν πχ μάθω πως μια πρώην φίλη, με την οποία η σχέση μας διακόπηκε γιατί εκείνη σταμάτησε να "δίνει", έχει την ανάγκη κι εγώ δεν τρέξω.Αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι η σχέση μας δεν υφίσταται πια αλλά με δικά μου καθαρά συναισθήματα όπως πιθανό θυμό,απογοήτευση.Συναισθήματα που μου είχε διμιουργήσει η διακοπή του αλισβερισιού(δλδ της σχέσης μας) και τα οποία δεν έχω ξεπεράσει ακόμη.
Το πότε και πως τα ξεπερνάει κανείς είναι θέμα ψυχοσύνθεσης.


Τέλος γραφεις πως πολλές φορές δεν βρίσκουμε το 100% αυτού που θέλουμε.
Αυτό είναι αλήθεια.Πολλές φορές δεν φταίει μόνο ο άλλος που δεν μας το προσφέρει αλλά και εμείς οι ίδιοι που δεν ξέρουμε τι ακριβώς ζητάμε.
Γιατί ναι βέβαια όλοι ψάχνουμε ένα καλο παιδί/κοπέλα (απο ότι καταλαβαίνω ο φίλος σου μιλάω κυρίως για ερωτική σχέση για αυτό και το παράδειγμα) κυρίως, όμως στην πραγματικότητα αυτό δεν μας αρκεί θέλουμε να συνοδεύεται και απο ένα σωρό χαρακτηριστικά που πολλές φορές είναι αντιφατικά μεταξύ τους.
Νομίζω πως στις ερωτικές μας σχέσεις υπάρχουν δυο κατηγορίες αναζήτησης:
Κάποιοι ψάχνουμε κάποιον/α να μας μοιάζει και άλλοι κάποιον/α να είναι διαφορετικος και να μας συμπληρώνει.
Το σιγουρο είναι πως ουτε εμείς ξέρουμε 100% τι θέλουμε οπότε πως να το διεκδικήσουμε;
Ευτυχώς που η φύση έχει προνοήσει με τον έρωτα για να κανει τον άλλον ιδανικό στα μάτια μας και εμάς να ξεχνάμε τα "κριτήρια μας"(βέβαια όταν ο ερωτας στερέψει υπάρχει ο κίνδυνος να αντιληφθούμε πως τελικά ο άλλος δεν ήταν και τόσο ιδανικος).

Βγαίνουν κι άλλα ερωτήματα απο το ποστ σου αλλά θέλουν πολύυυυυυυυυ κουβέντα και μάλλον θα σας κουράσω αν γράψω κι άλλο

Δυστιχώς είναι δίνω και πέρνω για όλους αλλα έτσι όπως έγιναν οι άνθρωποι αυτό ισχίει και στις σχέσεις, όταν δίνεις μονο εσύ σε εκμεταλέυοντε όταν πάψεις.

Για μένα πρέπει στην αρχή να πέρνεις και να δίνεις και απο κεί και πέρα άν κρίνεις ότι ο άλλος απλά δεν μπορει να δώσει συνεχίζεις να δίνεις εσύ, την έχω πατήσει τόσες φορές δυστηχως σε φιλίες που φοβάμε πιά να δίνω μόνο εγώ, φοβάμε μήπως δεν ξεχωρήσω πότε ο άλλος δεν μπορεί να δώσει και πότε εκμεταλέυετε.

Δεν θέλω να μου δίνουν (προσωπικά) θέλω να δίνω αλλα δεν θέλω να με εκμεταλέυοντε, οπότε άν δεν γνωρήζω κάποιον καλά περιμένω ανταπόδοση άν όχι ο επομενος.

Δεν ξέρω άν το είπα σωστά, ελπίζω να με καταλαβενετε

Αρχική Δημοσίευση από deadhead_pirate:

Για τις ερωτικές σχέσεις δεν μπορώ να μιλήσω και δεν με αφορά (βαριέμαι άλλωστε)
Για τις φιλικές σχέεις όμως έχω να πω οτι σίγουρα υπάρχουν και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ βαθιές και αυθεντικές. Δεν έχουν καμία σχέση με το πάρε-δώσε, εκτός πια κι αν εννοούμε οτι μέσα σε αυτό το πάρε - δώσε συμπεριλαμβάνονται και οι υπέροχες στιγμές που παίρνουμε και δίνουμε μεταξύ μας.
Εχω φιλίες που κρατούν πάνω από 20 χρόνια και ουδέποτε τις αντιμετώπισα σαν εμπορική συναλλαγή. Το ίδιο προφανώς και εκείνοι.

Click για ανάπτυξη...

πειράτη το πάρε και το δώσε προσωπικά το βλέπω και το καταλαβένω ότι π.χ. πέρνεις κάθε μέρα τηλέφωνο και ο άλλος σε γράφει, πάς κάπου λές φίλε πάμε για καφέ; και σου λέει όχι έχω κανονίσει παρέα και γίνετε συνέχεια αυτό, για αυτό δεν λέμε; όχι σε στίλ οικονομικά ή με έχετε ανάγκη προσκηνήστε με