Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Chat
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
H-M
Δραστήριο μέλος
Ο H-M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μηχανικός και μας γράφει απο Ραφήνα (Αττική). Έχει γράψει 682 μηνύματα.
23-06-10
23:06
[FONT="]Ο δομικός πληθωρισμός στις ΗΠΑ (δηλαδή ο δείκτης τιμών καταναλωτή, εξαιρουμένων των ενεργειακών αγαθών και των τροφίμων) βούλιαξε στο χαμηλότερο επίπεδο από τα μέσα της δεκαετίας του ʽ60, με τη Societe Generale να υποστηρίζει πως η χώρα απέχει ένα χρηματιστηριακό ατύχημα ακόμη από το να μπει σε έναν επικίνδυνο αποπληθωριστικό κύκλο. Πολλά στοιχεία, ωστόσο, δείχνουν πως ο αντιπληθωρισμός ρίχνει τη σκιά του στις ΗΠΑ από την αρχή της προηγούμενης δεκαετίας και ταλαιπωρεί την Ευρώπη από το 2003 μέχρι σήμερα παρά το γεγονός πως οι περισσότεροι διεθνείς οικονομικοί αξιωματούχοι και οι Κεντρικοί Τραπεζίτες προειδοποιούν εδώ και 11 χρόνια, κυρίως, για τον κίνδυνο του πληθωρισμού
[/FONT] [FONT="]Στα τελευταία 12 χρόνια, [/FONT] η πραγματική οικονομία των αναπτυγμένων κρατών αποπληθωρίζεται έχοντας περάσει σε έναν κύκλο έλλειψης ανάπτυξης, ενώ γίνεται μία προσπάθεια τα συμπτώματα των αποπληθωριστικών πιέσεων να εξομαλυνθούν μέσω του πληθωρισμού της χρηματιστηριακής οικονομίας, ο οποίος συμπεριλαμβάνει αγορές όπως αυτήν του πετρελαίου .
. Στην ομιλία του στις 21/05/03, ο κύριος Γκρίσπαν είπε, πως οι αντιπληθωριστικές πιέσεις έκαναν την εμφάνισή τους στα μέσα της δεκαετίας του 1990.ʼ
Η πρώτη αναπτυγμένη οικονομία που μπήκε στην καταστρεπτική αποπληθωριστική σπείρα ήταν αυτή της Ιαπωνίας, καθώς μετά από πολλά χρόνια υπέρμετρης αύξησης της ρευστότητας στο οικονομικό της σύστημα, η οποία οδήγησε σε εκρηκτική χρηματιστηριακή ανάπτυξης και θεαματική άνοδο των τιμών στην αγορά κατοικίας και ακινήτων, βίωσε με το χειρότερο τρόπο την περίοδο της ʽαποσυμπίεσηςʼ κατά την οποία η στρόφιγγα της ρευστότητας κλείνει και οι φούσκες που έχουν δημιουργηθεί σπάζουν η μία μετά την άλλη, με αποτέλεσμα να εκλείψει η παράμετρος της δημιουργίας πληθωρισμού και ο αποπληθωρισμός να αναδειχθεί η νέα μεγάλη απειλή.
[FONT="]Στις 31 Μαρτίου 2009 σε άρθρο με τίτλο ʽΑποπληθωριζόμενος πλανήτης χρέουςʼ, είχε γραφτεί [/FONT] [FONT="]ʽ Αυτό που οι Κεντρικοί Τραπεζίτες δε μας είπαν και αυτό που οι πολιτικοί δε σκέφτηκαν ή δε θέλησαν να σκεφτούν, είναι ότι η δεκαετία του 2000 διαφέρει από αυτήν του 70', όταν το κύριο πρόβλημα ήταν ο στασιμοπληθωρισμός. Τότε, η απελευθέρωση των τιμών ενέργειας και η εκρηκτική τους άνοδος, έλαβαν χώρα σε ένα σημείο όπου ο πληθωρισμός βρισκόταν, ήδη, σε ανοδική τροχιά, με την πολιτική αυξημένων παροχών και μειωμένων εσόδων των ΗΠΑ να τις έχει οδηγήσει στο προθάλαμο του στασιμοπληθωρισμού, πριν ακόμη γίνει γεγονός το πετρελαϊκό εμπάργκο των χωρών του ΟΠΕΚ.[/FONT]
[FONT="]Αντίθετα, η δεκαετία του 2000 βρήκε την Ιαπωνία βαθιά στο αποπληθωριστικό τούνελ και τις ΗΠΑ και την Ευρώπη στην αρχή της εισόδου τους σε αυτό. Από τα τέλη του 90' ζούμε σε ένα αποπληθωριστικό περιβάλλον εξαιτίας της έλλειψης ουσιαστικής οικονομικής ανάπτυξης, τέτοιας που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των εισοδημάτων, μείωση της ανεργίας και τελικά, αύξηση της παραγωγής. Τα εισοδήματα συρρικνώνονται, η ανεργία αυξάνεται και το τελικό προϊόν της παραγωγής μένει στα αζήτητα. Την ίδια στιγμή ο κόσμος χρεώνεται στο έξυπνο χρήμα με το μεγαλύτερο ρυθμό στην ιστορία εν καιρώ ειρήνης[/FONT]
[FONT="]Σε ανάλυση άρθρου με τιτλο: ʽΔέστε τις ζώνες σας...αποσυμπιεζόμαστεʼ είχε αναφερθεί σχετικά με τη λειτουργία του μηχανισμού που δημιουργεί τους κύκλους αύξησης και μείωσης της ρευστότητας στο διεθνές οικονομικό σύστημα τα εξής: ʽ Το σύστημα αυτό για να επιβιώσει, χρειάζεται μεγάλες περιόδους αύξησης της ρευστότητας και δημιουργίας πλασματικού πλούτου με τη μορφή υπεραξιών και στη συνέχεια περιόδους αφαίρεσης της ρευστότητας και των υπεραξιών, ώστε να επέλθει μίας μορφής ισορροπία, υπό την έννοια της σύγκλισης της πλασματικής αξίας του κόσμου με αυτήν της πραγματικής αξίας του. Έτσι, μπορούμε να φανταστούμε το σύστημα σαν ένα μεγάλο μπαλόνι το οποίο περιλαμβάνει μικρότερα μπαλόνια. Όταν από το στόμιο του κεντρικού μπαλονιού μπαίνει αέρας τότε βρίσκει το δρόμο του προς τα στόμια των μικρότερων μπαλονιών και αρχίζει να τα φουσκώνει. Όσο αυτά φουσκώνουν τόσο αρχίζει να φουσκώνει και το μεγάλο μπαλόνι.
[/FONT][FONT="]Ένα από τα σημαντικότερα μπαλόνια μέσα στο κεντρικό, είναι αυτό της “αγοράς δανείων”. Το μπαλόνι αυτό συνδέεται με όλα τα υπόλοιπα και τα τροφοδοτεί με επιπλέον αέρα, φουσκώνοντας τα ακόμη πιο πολύ. Ένα άλλο μπαλόνι ονομάζεται “αγορά μόχλευσης”, το οποίο επιτρέπει να αγοράσει κανείς ένα προϊόν αξίας 10 μονάδων, πληρώνοντας μόνο 1 μονάδα. Και το μπαλόνι αυτό τροφοδοτεί με αέρα όλα τα υπόλοιπα[/FONT]
Αυτός ο τρόπος αποσυμπίεσης είναι, σχετικά, ήπιος. Σε ένα άλλο σενάριο, τα μπαλόνια αφήνονται να ξεπεράσουν τα όρια αντοχής τους και να σκάσουν. Τότε, η αποσυμπίεση γίνεται πάρα πολύ γρήγορα και επώδυνα και οι υπεραξίες εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. Όσα περισσότερα μπαλόνια ξεπεράσουν τα όρια της αντοχής τους, τόσο πιο μεγάλη και δριμεία θα είναι η αποσυμπίεση. Το εκπληκτικό είναι ότι κάθε επιμέρους μπαλόνι περιλαμβάνει άλλα, μικρότερα. Φανταστείτε μία παρόμοια κατάσταση σε όλα τα υπόλοιπα και θα πλησιάσετε την πραγματική εικόνα του τί συμβαίνει στην οικονομία κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης.ʼ
Σήμερα, είναι, πλέον, προφανές, πως ο αποπληθωρισμός των αναπτυγμένων οικονομιών συνεχίζεται ενώ η ελληνική κρίση άνοιξε το δρόμο για τη νέα φάση της ʽδημοσιονομικής αποσυμπίεσηςʼ (που βαπτίστηκε ως ʽεξυγίανσηʼ), η οποία αποτελεί μία ακόμη πράξη (ίσως την τελευταία ?) στο ίδιο έργο που ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια και συνεχίζεται με εντεινόμενους ρυθμούς.
Πηγή
[/FONT] [FONT="]Στα τελευταία 12 χρόνια, [/FONT] η πραγματική οικονομία των αναπτυγμένων κρατών αποπληθωρίζεται έχοντας περάσει σε έναν κύκλο έλλειψης ανάπτυξης, ενώ γίνεται μία προσπάθεια τα συμπτώματα των αποπληθωριστικών πιέσεων να εξομαλυνθούν μέσω του πληθωρισμού της χρηματιστηριακής οικονομίας, ο οποίος συμπεριλαμβάνει αγορές όπως αυτήν του πετρελαίου .
. Στην ομιλία του στις 21/05/03, ο κύριος Γκρίσπαν είπε, πως οι αντιπληθωριστικές πιέσεις έκαναν την εμφάνισή τους στα μέσα της δεκαετίας του 1990.ʼ
Η πρώτη αναπτυγμένη οικονομία που μπήκε στην καταστρεπτική αποπληθωριστική σπείρα ήταν αυτή της Ιαπωνίας, καθώς μετά από πολλά χρόνια υπέρμετρης αύξησης της ρευστότητας στο οικονομικό της σύστημα, η οποία οδήγησε σε εκρηκτική χρηματιστηριακή ανάπτυξης και θεαματική άνοδο των τιμών στην αγορά κατοικίας και ακινήτων, βίωσε με το χειρότερο τρόπο την περίοδο της ʽαποσυμπίεσηςʼ κατά την οποία η στρόφιγγα της ρευστότητας κλείνει και οι φούσκες που έχουν δημιουργηθεί σπάζουν η μία μετά την άλλη, με αποτέλεσμα να εκλείψει η παράμετρος της δημιουργίας πληθωρισμού και ο αποπληθωρισμός να αναδειχθεί η νέα μεγάλη απειλή.
[FONT="]Στις 31 Μαρτίου 2009 σε άρθρο με τίτλο ʽΑποπληθωριζόμενος πλανήτης χρέουςʼ, είχε γραφτεί [/FONT] [FONT="]ʽ Αυτό που οι Κεντρικοί Τραπεζίτες δε μας είπαν και αυτό που οι πολιτικοί δε σκέφτηκαν ή δε θέλησαν να σκεφτούν, είναι ότι η δεκαετία του 2000 διαφέρει από αυτήν του 70', όταν το κύριο πρόβλημα ήταν ο στασιμοπληθωρισμός. Τότε, η απελευθέρωση των τιμών ενέργειας και η εκρηκτική τους άνοδος, έλαβαν χώρα σε ένα σημείο όπου ο πληθωρισμός βρισκόταν, ήδη, σε ανοδική τροχιά, με την πολιτική αυξημένων παροχών και μειωμένων εσόδων των ΗΠΑ να τις έχει οδηγήσει στο προθάλαμο του στασιμοπληθωρισμού, πριν ακόμη γίνει γεγονός το πετρελαϊκό εμπάργκο των χωρών του ΟΠΕΚ.[/FONT]
[FONT="]Αντίθετα, η δεκαετία του 2000 βρήκε την Ιαπωνία βαθιά στο αποπληθωριστικό τούνελ και τις ΗΠΑ και την Ευρώπη στην αρχή της εισόδου τους σε αυτό. Από τα τέλη του 90' ζούμε σε ένα αποπληθωριστικό περιβάλλον εξαιτίας της έλλειψης ουσιαστικής οικονομικής ανάπτυξης, τέτοιας που μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των εισοδημάτων, μείωση της ανεργίας και τελικά, αύξηση της παραγωγής. Τα εισοδήματα συρρικνώνονται, η ανεργία αυξάνεται και το τελικό προϊόν της παραγωγής μένει στα αζήτητα. Την ίδια στιγμή ο κόσμος χρεώνεται στο έξυπνο χρήμα με το μεγαλύτερο ρυθμό στην ιστορία εν καιρώ ειρήνης[/FONT]
[FONT="]Σε ανάλυση άρθρου με τιτλο: ʽΔέστε τις ζώνες σας...αποσυμπιεζόμαστεʼ είχε αναφερθεί σχετικά με τη λειτουργία του μηχανισμού που δημιουργεί τους κύκλους αύξησης και μείωσης της ρευστότητας στο διεθνές οικονομικό σύστημα τα εξής: ʽ Το σύστημα αυτό για να επιβιώσει, χρειάζεται μεγάλες περιόδους αύξησης της ρευστότητας και δημιουργίας πλασματικού πλούτου με τη μορφή υπεραξιών και στη συνέχεια περιόδους αφαίρεσης της ρευστότητας και των υπεραξιών, ώστε να επέλθει μίας μορφής ισορροπία, υπό την έννοια της σύγκλισης της πλασματικής αξίας του κόσμου με αυτήν της πραγματικής αξίας του. Έτσι, μπορούμε να φανταστούμε το σύστημα σαν ένα μεγάλο μπαλόνι το οποίο περιλαμβάνει μικρότερα μπαλόνια. Όταν από το στόμιο του κεντρικού μπαλονιού μπαίνει αέρας τότε βρίσκει το δρόμο του προς τα στόμια των μικρότερων μπαλονιών και αρχίζει να τα φουσκώνει. Όσο αυτά φουσκώνουν τόσο αρχίζει να φουσκώνει και το μεγάλο μπαλόνι.
[/FONT][FONT="]Ένα από τα σημαντικότερα μπαλόνια μέσα στο κεντρικό, είναι αυτό της “αγοράς δανείων”. Το μπαλόνι αυτό συνδέεται με όλα τα υπόλοιπα και τα τροφοδοτεί με επιπλέον αέρα, φουσκώνοντας τα ακόμη πιο πολύ. Ένα άλλο μπαλόνι ονομάζεται “αγορά μόχλευσης”, το οποίο επιτρέπει να αγοράσει κανείς ένα προϊόν αξίας 10 μονάδων, πληρώνοντας μόνο 1 μονάδα. Και το μπαλόνι αυτό τροφοδοτεί με αέρα όλα τα υπόλοιπα[/FONT]
Αυτός ο τρόπος αποσυμπίεσης είναι, σχετικά, ήπιος. Σε ένα άλλο σενάριο, τα μπαλόνια αφήνονται να ξεπεράσουν τα όρια αντοχής τους και να σκάσουν. Τότε, η αποσυμπίεση γίνεται πάρα πολύ γρήγορα και επώδυνα και οι υπεραξίες εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. Όσα περισσότερα μπαλόνια ξεπεράσουν τα όρια της αντοχής τους, τόσο πιο μεγάλη και δριμεία θα είναι η αποσυμπίεση. Το εκπληκτικό είναι ότι κάθε επιμέρους μπαλόνι περιλαμβάνει άλλα, μικρότερα. Φανταστείτε μία παρόμοια κατάσταση σε όλα τα υπόλοιπα και θα πλησιάσετε την πραγματική εικόνα του τί συμβαίνει στην οικονομία κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης.ʼ
Σήμερα, είναι, πλέον, προφανές, πως ο αποπληθωρισμός των αναπτυγμένων οικονομιών συνεχίζεται ενώ η ελληνική κρίση άνοιξε το δρόμο για τη νέα φάση της ʽδημοσιονομικής αποσυμπίεσηςʼ (που βαπτίστηκε ως ʽεξυγίανσηʼ), η οποία αποτελεί μία ακόμη πράξη (ίσως την τελευταία ?) στο ίδιο έργο που ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια και συνεχίζεται με εντεινόμενους ρυθμούς.
Πηγή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
