Παραδικαστικό Β' :Όπου το πτώμα, εκεί και τα αρπακτικά (όρνεα);

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Η ιστορία πλέον είναι αμείλικτη με την πολύπαθη νεοελληνική πραγματικότητα. Αφού αυτή διένυσε λιγότερο από 1,50 αιώνες(1831-1945) κάτω από πολιτική φαυλότητα και αδυναμία σταθεροποίησης μίας κάποιας "εθνικής ταυτότητάς" της, κατέληξε σε έναν Εμφύλιο, με άγνωστες ακόμη(;!) συνέπειες για την μελλοντική της ύπαρξη. Μία χώρα όμως, κυριαρχούμενη από πολιτικό προσωπικό με πεντακάθαρα ξενοδουλικές προδιαγραφές και έναν λαό πάντα υπό χαρακτηριστική "καθυστέρηση"( παιδεία, πολιτική ωρίμανση, πολιτισμική εξάρτηση) να ταλανίζεται ανάμεσα σε δύο ιστορικές εξιδανικεύσεις(Ελληνισμός-Χριστιανισμός) για ταυτοποίησή του, φαίνεται σήμερα μοιραίο να καταλήγει σε ναυάγιο στον ωκεανό της Παγκοσμιοποίησης. Όχι βέβαια πως ήμαστε οι μοναδικοί. Πριν από εμάς έχασαν τον "εθνικό μπούσουλά " τους άλλοι λαοί: πχ Απάτσι, Σιου, Βούλγαροι, Αλβανοί, Ζουλού, Ιρακινοί, Παλαιστίνιοι κλπ. Αλλά η περίπτωση του Νεοελληνισμού φαίνεται να έχει ξεχωριστή σημασία, για ένα κάποιο "παγκόσμιο πείραμα"!
Η Μεταπολίτευση τελικά ήταν μία διαδικασία αποδόμησης. Στη πρώτη φάση της (καραμανλισμός) αποδομήθηκε ο βασικός παραγωγικός της ιστός: αγροτική και βιομηχανική οικονομία. Στη δεύτερη φάση της αποδομήθηκε το ηθικό της υπόστρωμα(παπανδρεϊσμός-μητσοτακισμός) και στη τρίτη, τα "εθνικά νομίσματά" της(σημιτικός εκσυγχρονισμός). Τελικά, ως Κοινωνία, υπήρξαμε τόσο φτωχή σε "πνεύμα" και επιλογές, που για την "επανίδρυση" βασιστήκαμε στους κληρονόμους της στημένης μας κακοδαιμονίας, σε "Κωστάκηδες" και "Γιωργάκηδες". Ε, αυτό ακριβώς, τα όρνεα που γεννάει η εποχή τους "Real Estaite" δεν γινόταν να μην το εκμεταλλευθούν. Γιατί, τελικά, σ' έναν κόσμο-αγορά, η Ελλάδα το μόνο που έχει για (ξε)πούλημα είναι τα "ακίνητά" της, όσο εμείς σαν λαός θα παραμένουμε "αμετακίνητοι" στην παραδοσιακή πολιτική αμηχανία μας.
Πάντως το εύρος της νέας αυτής συμμορίας, που από τα ΜΜΕ αποκαλείται "νέο παραδικαστικό", μου δίνει την αίσθηση ότι είναι μία έσχατη συμβολή των μεταθανάτιων σκουληκιών, για να το πάρουμε χαμπάρι: ή παραδινόμαστε οριστικά στην αποσύνθεση του θανάτου ή αναστηνόμαστε. Όχι σαν άτομα, αλλά σαν Κοινωνία. Όπως και να το κάνουμε όμως, η επιλογή είναι ατομική: άτομα ή Κοινωνία;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Μία χώρα όμως, κυριαρχούμενη από πολιτικό προσωπικό με πεντακάθαρα ξενοδουλικές προδιαγραφές και έναν λαό πάντα υπό χαρακτηριστική "καθυστέρηση"( παιδεία, πολιτική ωρίμανση, πολιτισμική εξάρτηση) να ταλανίζεται ανάμεσα σε δύο ιστορικές εξιδανικεύσεις(Ελληνισμός-Χριστιανισμός) για ταυτοποίησή του, φαίνεται σήμερα μοιραίο να καταλήγει σε ναυάγιο στον ωκεανό της Παγκοσμιοποίησης.
Θα ήθελα να σχολιάσω, ότι πράγματι έχω από χρόνια την αίσθηση, πως οι πολιτικοί μας μάς κυβερνούν όχι με τον τρόπο που το θα το έκανε ένας "ιδιοκτήτης" αλλά μ' εκείνον με τον οποίο θα το έκανε ένας υπάλληλος. Χωρίς ενδιαφέρον εάν η χώρα θα πάει μπροστά, να βάζουν χέρι στο ταμείο, όταν το αφεντικό κάνει πως δεν κοιτά.

Το δεύτερο που θα είχα να παρατηρήσω, είναι πως έχουμε συνηθίσει ως λαός, το γεγονός ότι η παιδεία μας, παρά τις όποιες "μεταρρυθμίσεις" προέκυψαν κατά καιρούς, πάει πάντα προς το χειρότερο, αφού τα παιδιά τρέχουν ολιμερίς κι ολονυκτίς στα φροντιστήρια, για να τους παράσχουν εκείνα που το σχολείο δεν παρέχει εδώ και πολύ καιρό. Η λατρεία της μετριότητας, καλλιεργείται με κάθε τρόπο εδώ και χρόνια. Είναι εντελώς προφανές λοιπόν κατά τη γνώμη μου, ότι αυτό ΔΕΝ μπορεί να οφείλεται σε κάποιο λάθος.

Ένα λάθος που επαναλαμβάνεται σταθερά και με συνέπεια επί σειρά δεκαετιών και σε πείσμα όλων των σχετικών επισημάνσεων απ' όλες τις κατευθύνσεις, αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται για λάθος, αλλά για συγκεκριμένη πολιτική στόχευση. Ο τελικός σκοπός τούτης της πολιτικής, ήταν ένα σχολείο που να καταστέλλει κάθε είδους δημιουργικότητα, αλλά να παράγει απ' την άλλη πολίτες πειθήνιους και αδρανείς, άρα εύχρηστους από κάθε μορφή σχεδιασμού...


Φοβάμαι ωστόσο ότι οι γενική ανάλυση, τόσο του φίλου Νωέως, όσο και η δική μου, επικαλύπτει το πολύ συγκεκριμένο θέμα, το οποίο αποτελεί το έναυσμα για άλλη μια έκφραση απόγνωσης κι απογοήτευσης από το πολιτικό σύστημα. Το νέο παραδικαστικό κύκλωμα, όπου υποτίθεται ότι το παλιό το είχαν δήθεν τιμωρήσει, πατάξει και καθαρίσει σχολαστικά δια του καυτηριασμού, έρχεται να επιβεβαιώσει την κοινή πλέον πεποίθηση ότι τα πάντα σ' αυτό το κράτος, κάθε μορφή και φορέας εξουσίας, είναι σάπια και σαθρά! Στη συνείδηση του Έλληνα δεν έχει απομείνει πια τίποτε όρθιο.

Το νέο παραδικαστικό κύκλωμα θα μας δώσει πολλές ειδήσεις ακόμη μέχρι την τελική του """"κάθαρση""""(βαριόμουν να βάλω περισσότερα εισαγωγικά:P). Μέσα σ' αυτό το θέμα θα μπορούμε να συζητήσουμε τα όσα συμβαίνουν.

Και για να ξεκινήσει η συζήτηση, ποιες είναι οι απόψεις και οι σκέψεις σας για το νέο παραδικαστικό κύκλωμα; Νιώθετε ότι δεν σας αφορά; Τι αισθήματα σας γεννά;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top