Η Απώλεια

travel_lover · 04-06-07

έχασα την γιαγιά μου 7 μήνες πριν...
ναι, ήταν γιαγιά, μεγάλη γυναίκα...
αλλά δεν ήταν άρρωστη, δεν ήταν κατάκοιτη, δεν τα είχε χαμένα, ήταν ο πιο ζωντανός άνθρωπος της οικογένειας.
ακόμα, όταν πάω στο νεκροταφείο, δεν μπορώ να συνδέσω την φωτογραφία της με την κρύα ταφόπλακα...

tirogaridaki_23 · 04-06-07

Είναι δύσκολο ρε γμτ και πρέπει όλοι να το υποστούμε!Είναι μεσα στη ζωή. ΌΠως γεννιόμαστε έτσι πεθαίνουμε. Είναι μαζί αυτά.

Vicky · 04-06-07

Έχασα τη γιαγιά μου πριν από ένα χρόνο, ήταν πολύ μεγάλη και λόγω της ηλικίας όλα άρχισαν να υπολειτουργούν και το ένα έφερε το άλλο

. Το χειρότερο είναι ότι όσο ήταν στο νοσοκομείο οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και μας έλεγαν πως ήταν θέμα ωρών να φύγει. Η γιαγιά κράτησε γερά 2 βδομάδες, σε αυτό το διάστημα ήταν πολύ καλά, μιλούσαμε, γελούσαμε και μας ζητούσε να την πάμε στο σπίτι της. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένα πλάσμα τόσο ζωντανό μετρούσε ώρες. Στην αρχή βλέποντας την έτσι έλεγα πως μας κάνει πλάκα η γιαγιά και θα την σκαπουλάρει όπως και τις άλλες φορές. Ήταν οι χειρότερες μέρες της ζωής μου, ήμουν συνέχεια θυμωμένη και έκλαιγα συνέχεια. Παρόλαυτα στην κηδεία δεν αισθανόμουν τίποτα, ένα απόλυτο κένο... έβλεπα τους άλλους δίπλα μου να κλαίνε και τη γιαγιά ξαπλωμένη εκεί και τίποτα ούτε ένα δάκρυ.... :/:

Το τι έγινε το κατάλαβα μετά. Όταν περίμενα να ανοίξει η πόρτα και να μπεί και όμως η πόρτα δεν άνοιγε. Τώρα κάθε φορά που έχει όμορφο καιρό και κάθομαι στην βεράντα μας κοιτάζω δίπλα μου και νομίζω πως θα τη δω να κάθεται και εκείνη μαζί μου....

Youki · 04-06-07

Έχασα την καλύτερη μου φίλη πριν 9 χρόνια, στα 18 της. Και τη γιαγιά μου πριν 3. Και οι 2 ξαφνικά, όλα γίναν πολύ γρήγορα, δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω ότι ερχόταν το τέλος. Πονάνε και τα δυο ακόμα. Ακόμα βουρκώνω κάθε φορά που τις σκέφτομαι. Εχω ακόμα πολύ ζωντανή την εικόνα τους στο μυαλό μου, σαν να τις είδα χτες. Δεν ξέρω αν θα πάψει ποτέ να πονάει τελείως. Δεν ξέρω πως θα ήταν αν είχα στο μυαλό μου ότι θα γίνει αυτό, αν το περίμενα.
Είναι δύσκολο να χάνεις καποιον που αγαπάς και δεν έχει σημασία αν είναι φίλος, οικογένεια, ζώο. Όλα πονάνε πολύ...

viki_thess · 04-06-07

εγω εχασα τους παππουδες απ του μπαμπα μου τη μερια οταν ημουν 12-15 χρονων και αν σκεφτεις οτι μενανε στο χωριο και τους εβλεπα πιο αραια απ τους παππουδες απ της μαμας μου τη μερια που μενουν διπλα μας απο τοτε που γεννηθηκα δεν μπορω να πω οτι ενοιωσα τοτε την εννοια της λεξης "απωλεια".
τωρα αν χτυπα ξυλο παθει κατι ο παππους μου η η γιαγια μου που ζουνε ακομη ...δεν θελω ουτε να το σκεφτω :/:

αυτοι οι ανθρωποι ηταν διπλα μου ολα αυτα τα χρονια...δεν μπορω να διανοηθω οτι δεν θα τους ξαναδω...δυστυχως ομως ετσι ειναι ο ορισμος της ζωης..οτι γεννιεται πεθαινει :/:

suspiria · 12-06-07

Αρχική Δημοσίευση από Vicky:
Το χειρότερο είναι ότι όσο ήταν στο νοσοκομείο οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και μας έλεγαν πως ήταν θέμα ωρών να φύγει. Η γιαγιά κράτησε γερά 2 βδομάδες, σε αυτό το διάστημα ήταν πολύ καλά, μιλούσαμε, γελούσαμε και μας ζητούσε να την πάμε στο σπίτι της. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένα πλάσμα τόσο ζωντανό μετρούσε ώρες. Στην αρχή βλέποντας την έτσι έλεγα πως μας κάνει πλάκα η γιαγιά και θα την σκαπουλάρει όπως και τις άλλες φορές.

Κύκνειο άσμα

Η Απώλεια

travel_lover

Διάσημο μέλος

tirogaridaki_23

Εκκολαπτόμενο μέλος

Vicky

Νεοφερμένος

Youki

Πολύ δραστήριο μέλος

viki_thess

Διακεκριμένο μέλος

suspiria

Διάσημο μέλος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες