Αλήθειες λέει ο Παναγιώτης Τραϊανός;

Αληθεύουν τα του Τραγιανού?

Click για ανάπτυξη...

α, αυτός ο τραγιανός με τη τραγιάσκα από τη νεμπράσκα

ψάχνοντας στην αναμπουμπούλα του ιντερνετιού ()
βρήκα ότι ο τυπάκος έχει πει και για το μητσοτακέϊκο.
Κοινώς τα' βγαλε τα ..ασπρόρουχα όλων στη φόρα
αλλά οι αόριστες θεωρίες του θίγουν τα γεγονότα με τρόπο
που ενδιαφέρουν μόνο τον συλλέκτη των αξιοσημείωτων αμφιβολιών...

Κοινώς όποιος έχει να ταξιδέψει με ΚΤΕΛ αυτές τις ημέρες
για το χουργιό του, ε ας καβατζώσει και το μπουκλιτάρι με τις
θεωρίες του υδροχόου κάνοντας και την απαραίτητη συγκριτική
ελεονώρα μελέτη με το εν λόγω ζώδιο, για να δει,
τα ΛΕΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΤΡΑΓΙΑΝΟΣ ΚΑΤΑΚΟΥΖΗΝΟΣ ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ?

Παρακάτω παραθέτω διάφορες πόζες του τη σ τιγμή της σύλληψης
της ιδέας του ακουάριους:

Ωδή στον τράγο και σε έναν υδροχόο που τον λέγανε παναή:

στη φωτογραφία νο1 βλέπε τις επιπτώσεις από αδιάκοπη έξαρση
ιδεοληψίας:




Στη φωτό 2 βλέπετε περιχαρή τον τραιανό αφού έμαθε το χαρμόσυνο νέο
ότι μοσχοπούλησε το 3.271ο του βιβλίο:




στη φωτό 3 μας κοιτάζει με το λάγνο, καλά γνωστό βλέμμα
της μεταστροφής της συνομωσίας σε ανατομικό μαξιλάρι για
έναν χορταστικό ύπνο:




στη φωτό 4 το εκφυλιστικό ανάθεμα του σουρεαλισμού
κάνει θαύματα. Ο μπρετόν πρέπει να ναι αληθινά περήφανος με το σχόλιο
αυτής της λεζάντας: εδώ λοιπόν ο Παναής νίντζα.
Ευδιάκριτα τα τραγίσια κέρατα και η καρβουνίλα προδιαθέτει
τη θριαμβεύουσα κεντρική ιδέα που πορεύεται προς το χαμό της
χωρίς ΟΥΤΕ ΚΑΝ μια γενική συγκατάθεση προς τούτο (πλάκα, ε?)



ξέρω τι σκέφτεσαι, ή πρέπει να είμαι πληροφορημένος
ή επιτήδειος.

Ε λοιπόν όχι έχω κι άλλη φωτό:



ασχολίαστη

(ώστε να κυριαρχήσει και το ελεύθερο πεδίο
της φαντασίας και της πληθώρας των εκφράσεων
δίχως πλέγματα, το προνοητικό βλέμμα μιας λάμπας
που ίσως να φωτίζει μια γραβάτα από εμετούς, οπωσδήποτε
ενδεχομένως αποκλείεται )


Γιατί δε τον προσλαμβάνει αρθρογράφο του το στράνγκε, με τόσο
συνομωσιολογικό (ρεαλιστικά ουτοπικό) ταλεντάκι, σα να διαβάζω
τα απόκρυφα ευαγγέλια του Βατικανού να καυχηθεί όσο θέλει
τώρα που έφυγε κι ο φουράκης, να βρει έναν αντάξιο διάδοχο.


δεν άντεξα: και μια άσχετη (ή μπορεί και όχι ή μπορεί 70 και δε μπορεί 30):

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:

να κάνεις παρέα με τον Lautremont στο στέκι

Click για ανάπτυξη...

με ταύτισες με τον ποιητικό λόγο? Ω μα τι φαντασοφία,
τι ψυχοσεξουαλική έμπνευση.
Τι άνθρακας θαλασσινός (charbon de mer, 1949 κάτσε γιατί οι πηγειολόγοι
καραδοκούνενε).

Αλήθεια με το να κάνει παρέα μαζί μου επιτυγχάνει να κάνει διακοπούλες
από τους αριθμούς?
Πόσο δε με ξέρεις ή για να το πω πιο μεταφυσικά πόσο μυστικά δεν ξέρεις
ότι δε με ξέρεις, πίσω απο κιονοστιχίες κρύβεται ο ρόμπερτ πάουελ στο επεισόδιο
της μεγάλης πέμπτης και πάνω σε μια ατμομηχανή υπάρχει ένας γυμνός υπνοβάτης
που ονειρευόταν απλώς ένα τρένο και τον εαυτό του γυμνό μέσα σε τούνελ...

Ε τόσο καλά.

Αρχική Δημοσίευση από marina289:

Είμαι άνεργη εδώ και 1 1/2 χρόνο... με έχει ξεράσει ο καναπές... έχω βαρεθεί το παρακμιακό πήγαινέλα στον οαεδ...
Άνεργη από θέση που επέλεξα ΕΓΩ να παραιτηθώ...(οπότε δεν πήρα καν επίδομα...) (εγκεφαλικό η μαμά , ο μπαμπάς, ο σύζυγος
Θέση όχι των 7.000 ευρώ και άνω... Θέση, όμως, των διόλου ευκαταφρόνητων 930 ευρώ (κοινωνική λειτουργός) (δεν μου περισσεύουν, μου είναι απόλυτα αναγκαία)
Να σου πω και τον λόγο;;; Γιατί δεν ήθελα να νιώθω ότι εξαπατώ και παραμυθιάζω τον κόσμο, αφού σε ένα ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας, πολύ απλά δεν είχα εργαλεία να δουλέψω... Εγώ και η επαγγελματική μου υπόσταση δεν γούσταρα να γίνω το δικό τους άλλοθι , για να βαυκαλίζουν ότι υπάρχει κράτος Πρόνοιας... Ένιωσα ότι δεν ήμουν κοιν.λειτουργός, απλά την ¨υποδυόμουν¨...
Το τίμημα λοιπόν το πληρώνω -αυτό που με πονάει είναι ότι το πληρώνουν μαζί μου και οι δικοί μου άνθρωποι...και παρασιτοζωώ στις πλάτες τους... αλλά τουλάχιστον νιώθω οκ με την συνείδησή μου, έστω και αν νιώθω και μαλάκας, δεν πειράζει, και αυτό στα πλαίσια του τιμήματος είναι...
Δε γαμ@@ται;; Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, (αλλά δυστυχώς δεν με λένε Ελπίδα... )

Click για ανάπτυξη...

ένα πράσινο φως (δεν είναι ακρίδα ούτε κάποια προχωρημένη μούχλα)
διακρίνω και μια ιστορία που ο καθένας μας μπορεί να τη βρει
στα λόγια σου.
Ακόμα κι από άνθρωπο δηλητηριασμένο από τη συνήθεια μιας σκατένιας
εργασίας.

κάνω τζοιν το οδυνηρό ρίγος της απομονωμένης ύπαρξης σε ένα σαλόνι
με γάτες και δουλειές του σπιτιού, ρε κούκλα..

...και σου τραγουδώ κάτι σε δικούς μου στίχους:
ένα ασυνείδητο πνεύμα σαν εσένα ζωογονεί τον κόσμο.
Το άνεργο, το φερμένο από μια άλογη θέληση που
χλιμιντράει και το ακούνε μόνο οι κόμποι της κουρτίνας.
Α, και κάτι τριχόμπαλα γατιά που...ζούνε στον παράδεισο
όσο εσύ πιάνεις το (θερμοκρασιακό) 100 της κοκακόλασης,
ίσως και το 110, δε θα τα χαλάσουμε με +-10.

Μια μπαλλάντα για την αρμονία της ανεργίας μαζί με μια
ανάσταση που έχει ξεχασθεί σαν κόνσεπτ
(το ότι την αναβιώνουμε είναι καθαρά μηχανιστική συνθήκη)
επειδή το σεντόνι που μας σκεπάζει είναι η αυριανή σερβιέτα
εκείνων που μας έκλεισαν τη τάφρο.

Αρχική Δημοσίευση από marina289:

Παιδιά έχω πεθάνει στα γέλια με κάτι βιντεάκια που βλέπω......
Προτείνω να γνωρίσουμε τον αδέκαστο Στέφανο Χίο με τον Παναγιώτη Τραϊανό!!!!
Αφιερωμένο σε όλους μας-σας, have fun!
https://www.youtube.com/watch?v=h0rNdIxkT8s
https://www.youtube.com/watch?v=8xXhh4HNYjA&feature=related

Click για ανάπτυξη...

τσίμπα κι άλλα δύο να κάνουμε φουλ του χίου:
τα υπερμεγέθη πέη (τίποτα, ΤΙΠΟΤΑ)

Χίος ο (Ερμής) ο 3μέγιστος (κλείστονεεε )

χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα!!!

Νωευς, ψυχοθεραπευτούλη μου, δεν είναι ότι εγώ γελάω εύκολα,
είναι ότι ο τύπος, ο Lautremontούλης μας είναι κλινική περίπτωση.....
Ωστόσο το θέμα ¨υπερμεγέθη πέη¨ ποιητή μου το άφησες αδιευκρίνιστο, λόγω έκτασης;; δεν ξέρω...
και συγχωρέστε με για το off topic,
αλλά να το πιάσουμε από την ρίζα το... θέμα... για να ξέρουνε και τί λέμε...
μην κατακρίνετε εμένα ή ΤΟΝ ΧΙΟ!!
...Ο Κολοκοτρώνης τα είπε...
υγ. Ψυχοθεραπευτούλη μου
Με απόλυτο σεβασμό στο θέμα που έθεσες,και στο πρόσωπό σου (το ξέρεις)... άάάντε και στου Τραϊανού (Δέλλα)
Δεν θα βγω άλλο off topic.

Αρχική Δημοσίευση από marina289:

Νικολάκη θα το αποθέωνε νομίζω το κείμενο του Παναγιώτη Τραϊανού ένα speakeage Στέφανου Χίου!



Αχ με αυτά τα ακραία παραδείγματα...Μου αντιπαραβάλεις τώρα ¨τον δεν βλέπω πέρα από τη μύτη μου του Δημοτικού¨,( ωστόσο την πέρα απ'τη μύτη του πόρτα του βουλευτικού γραφείου την βρήκε ) με τον πανεπιστήμονα, μεταπτυχιακό βουλευτή κτλ...(ούτως ή άλλως όμως, έχω ενστάσεις ως προς αυτό,ξέρω πολλούς του Δημοτικού που πεταλώνουν ψύλλο και έχουν απίστευτη οξυδέρκεια )
Το θέμα του 42% , και του 100%... οκ, και εγώ Νιτσεϊκή δηλώνω ως προς αυτό και αμφισβητώ την ορθότητα της πλειοψηφίας , όμως δεν βλέπω και κανέναν πιο δίκαιο τρόπο να αντιπροτείνω ως επιλογή...Τί να κάνουμε; Το 100% είναι ουτοπικό...
Θα ήθελες να ψηφίζαμε βάσει χαρτιών και iq (μιας και είσαι τελείως επιεικής και απενοχοποιείς και απαλλάσσεις τον του Δημοτικού...άθελά σου τον υποτιμάς κιόλας....) Ρατσιστή θα σε έλεγαν....
Οκ, απλά θα σου πω, ότι πολλές θέσεις στο δημόσιο έχουν κατηληφθεί εδώ και χρόνια από απολυτήρια δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, σαν αυτά που επιεικώς θωπεύεις,
και οι τύποι που περιγράφεις με την συλλογή χαρτιών , λίγο πριν τα φάνε ή τα βάλουν στον κ@@@ τους, μεταναστεύουν...
Ο ένας έχει να παλέψει με την επαγγελματική του αποκατάσταση στα 35 του, και ο άλλος διαμαρτύρεται για τα δώρα που του κόβουν, και ενώ μέχρι τα 35 έχει πάρει, επί σειρά ετών, άπειρα απ'αυτά... (δεν τον ψέγω γ'αυτό, σύγκριση κάνω...)

Τες παν, ας εστιάσουμε σ αυτά που θα συμφωνήσουμε φαντάζομαι...
Το υπερτροφικό , πελατειακό κράτος Δημοσίου , οι άρρωστες ΔΕΚΟ και οι άχρηστοι οργανισμοί,
έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την παρούσα κρίση...
Εδώ νομίζω συμφωνούμε...
Διαφωνούμε ως προς την λογική καταμερισμού ευθυνών... Οκ, δεν πειράζει, ας μην συμφωνούμε και σε όλα, βαρετό θα ήταν!


Το προσπαθώ ψυχοθεραπευτούλη μου!
Είναι ψυχοθεραπευτικό! u know!

Click για ανάπτυξη...

το δημοτικού αφορούσε τους ψηφοφόρους και οι πτυχιούχοι τον ακατονόμαστο και όλο αυτό το συνάφι.
Όταν το παίδι σου θα σου ζητήσει αύριο όλο το τζάμπο, θα του το αγοράσεις; κάπως έτσι θεωρώ και τους ηγέτες τις σωστές αποφάσεις στους σωστούς χρόνους, αλλιώς..αυτό που ζούμε σήμερα..

Αρχική Δημοσίευση από Lautreamont:

με ταύτισες με τον ποιητικό λόγο? Ω μα τι φαντασοφία,
τι ψυχοσεξουαλική έμπνευση.
Τι άνθρακας θαλασσινός (charbon de mer, 1949 κάτσε γιατί οι πηγειολόγοι
καραδοκούνενε).

Αλήθεια με το να κάνει παρέα μαζί μου επιτυγχάνει να κάνει διακοπούλες
από τους αριθμούς?
Πόσο δε με ξέρεις ή για να το πω πιο μεταφυσικά πόσο μυστικά δεν ξέρεις
ότι δε με ξέρεις, πίσω απο κιονοστιχίες κρύβεται ο ρόμπερτ πάουελ στο επεισόδιο
της μεγάλης πέμπτης και πάνω σε μια ατμομηχανή υπάρχει ένας γυμνός υπνοβάτης
που ονειρευόταν απλώς ένα τρένο και τον εαυτό του γυμνό μέσα σε τούνελ...

Ε τόσο καλά.

Click για ανάπτυξη...

To 'charbon de mer' το 1935 δεν γράφτηκε;

Αυτό που αναγνωρίζω στους "ποιητές" είναι η ενισχυμένη τους οξυδέρκεια στην αφομοίωση των ιδεών - γλωσσικών νοημάτων ή συμβολισμών. Είναι κάτι που απαιτεί εξοικείωση, μελέτη, μύηση και φυσικά ταλέντο. Λες π.χ. για την "αδιάκοπη έξαρση ιδεοληψίας" του κ. Τραϊανού κάτι που είναι ακριβώς έτσι όπως το λες.

Από κει και πέρα οι ποιητές δημιουργούν το δικό τους κόσμο (ή "τούνελ" αν θες το πεις έτσι) και φυσικά από dark σκοπιά καταστρέφουν τον ήδη υπάρχοντα. Λένε για παράδειγμα οι "Ώρα Μηδέν" σε ένα στιχάκι τους:

Θάνατος στου ποιητές
Θάνατος σ' αυτούς
που τα σκατά
τα κάνουν Ήλιο και Θάλασσα!

Αυτό το αναρχοπάνκ στιχάκι είναι έχει την οξυδέρκεια ενός Ελύτη, τα παιδιά είναι κι αυτοί "ποιητές" κι ας μην το ξέρουν.

Αρχική Δημοσίευση από marina289:

ο Lautremontούλης μας είναι κλινική περίπτωση

Click για ανάπτυξη...

μπα...
σαρκοβόρος άνεμος,
καρναβάλι δίχως μάσκα,
καλλιέργεια μαύρων μαργαριταριών (με αυτόμαστο σύστημα ποτίσματος)
διαχυτικό ψοφοσύνεργο που αν ήταν χτένα θα ήταν τα κενά που αφήνει,
καταγέλαστο αθόρυβο πυροτέχνημα,
παιδιάστικο κάμωμα όπως χειροκρότημα σε μια αιωρούμενη πατούσα
...
κι άλλα τέτοια πολλά είμαι είσαι είναι.

Αυτά δεν είναι κλινικά εκτός και μιλάμε για τις αυριανές πιθανότητες.

Αρχική Δημοσίευση από marina289:

Ωστόσο το θέμα ¨υπερμεγέθη πέη¨ ποιητή μου το άφησες αδιευκρίνιστο

Click για ανάπτυξη...

ναι γιατί τότε θα ασχολιόμασταν με το αν λέει αναλήθειες ο Εστεφαν Χιουι,
και ο νωέας θα με κυνηγούσε με το μαγκούρι ακούραστα κι αδιάκοπα
προς όλες τις πλευρές, το φως του παρόντος θέματος θα λιγόστευε
(όχι πως πριν ήταν και λάμπα φθορισμού ή ότι αχρήστευε τον φανοστάτη )
κι εμένα θα με συντηρούσαν οι ελπίδες της αδύνατης θέλησης να κάτσω
να τις φάω για να δω αν οι καλές απόψεις συνάδουν με το καλό χαρακτήρα,
ανάκατα με τα εύθραυστα κρύσταλλα των αμφιβολιών που αιωνίως θα πάλλονται
μέσα μας σαν μια ριζική ιδέα αδυναμίας να διακρίνεις από μακρυά το βάθος
του γκρεμού που είναι η γραφικότητα των στεφανοπαναγιώτηδων.
Αλλά και τι να πεις για τις εικαζόμενες πελώριες τερατόπουτσες?

Τι περίμενες, να έδινα την συγκατάθεσή μου να πηδήξει τη μουστάκα
ο κολοκοτρώνης ή να κάνει ο καραϊσκάκης γουτσουλίνια στη σαρδέλα?

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:

To 'charbon de mer' το 1935 δεν γράφτηκε;

Click για ανάπτυξη...

the sourceman yes the sourceman

Βγάλε το πέπλο το περιθρύλητο,
διασκεδάζω στη σκέψη ότι δε μπορεί κανείς να βγει
από το αίσθημα του γενικού ακατέργαστου
..χωρίς να πέσει πάνω σε ένα ψαχτηράκι που επιχειρεί
να χαράξει ανώδυνα ένα δρόμο σαν βροχοποιός
που αγαπάει να βρει τη μήτρα της διαφωνίας...

και το πείραμα είναι απλό:

ρίχνεις ένα χρονικά μετατοπισμένο σφάλμα στο κουρμπέτι,
κι αυτό τσιμπά μόνο του, σα μελανούρι που η ουρά του χτυπιέται
επίμονα λες και θέλει να ζήσει κι ας είναι και σε κουβά.

ναι ναι he wrote the novel in 1935, λυρική κι ανυπόφορη δεν είναι
αυτή η αποπνιχτική οσμή του ψαρόνερου εις τον κουβά της "τρατός"?
(σαν παρθένα περγαμηνή, ένα πολύ καθαρό χαρτί που δε χρησίμευσε
ποτέ για κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δέντρου που κόπηκε
για να παραχθεί )

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:

Από κει και πέρα οι ποιητές δημιουργούν το δικό τους κόσμο (ή "τούνελ" αν θες το πεις έτσι) και φυσικά από dark σκοπιά καταστρέφουν τον ήδη υπάρχοντα.

Click για ανάπτυξη...

αγάπη-τρέλα, όχι αγάπη-μίσος.
Σαν τους αιώνιους κατα φαντασίαν ερωτευμένους,
όχι αυτούς που πιάνουν στα πράσα τη καλή τους καβάλα
στον ...αλογατάρη και τους καίνε ζωντανούς και τους δυο.
Δεν είναι θέμα του ποιητή να αποδομήσει
(αυτό το κάνει αυτεπαγγέλτως ο ανοικοδόμος
αλλά ούτε και να εξαγνίσει τον κόσμο
(αυτή είναι η αυταπάτη του ρασοφόρου)
(ή να εξαγνιστεί, τότε θα μπέρδευε το λιβάνι με το λιμάνι).

Περιμένεις να σου πω ποιο είναι το θέμα του ποιητή?
Ρώτα έναν και μη τον πιστέψεις αμα σου πει.
Εγώ δε το ξέρω, ποιητής δεν είμαι, δόξα στην υστερία είπαμε
ο Aragon κι εγώ.

Εδώ γλυστράω στη γη που τη πατώ, στον ουρανό θα ήμουν
ένα ταραχώδες ζουζούνι πυ θα γαργάλαγε τα σύννεφα
να βρέχει αλλά όχι νερό, όοοοοχι, ΓΑΛΑ.

Καλό σαν διαφημιστική καμπάνια (ο ποιητής τάδε)
-και μη ξεχνάμε τους φανφάρες, ωωωωωω (και πέταμα φυλλαριστής
χαίτης εκ δεξιών, απότομα )
αλλά μια πόα προικισμένη με λιγοστή ευφυϊα που θα μπορούσε
να διαταράξει τη ζωή του, είμαι προσωπικά κι αυτό δεν είναι ούτε καν
ποιητική διαφθορά ή κάποιο ιδεολογικό πρόσχημα αποφυγής τιτλοποίησης.

Απλώς μακρυά από μένα οι αφοσιώσεις στην αναγνώριση χρήσης
ποιητικών σχηματοποιήσεων γιατί με οδηγεί στην απώλεια πνεύματος.
Χίλιες φορές η διάλυση της απόλυτης δεκτικότητας παρά η υπέρτατη θεμελίωση ενός ψέμματος
σαν ποστερ σε μια στοά για να τη καλύπτει.

Είμαστε σπεσιαλίστες να αποδίδουμε προθέσεις στους ποιητές
(φτιάχνουν κόσμους, αναπλάθουν το χαρακτήρα των πεταλούδων,
των νυχτερίδων και των φιδιών ή μαζεύουν δέρματα αλεπούδων και τσιντσιλά)
αλλά αυτό δεν είναι ίδιον των ποιητών
αλλά ίδιον της φαντασίας μας (για εκείνους κι όχι μόνο).

Απλώς οι ποιητές είναι αναφανδόν ρεμάλια που κρύβουν την ύπαρξή τους
πίσω από ενεργήματα λέξεις (κομπάζοντας συχνά πίσω από ερώτων λέξεις)
κι αστειεύονται στην ουσία με το χρόνο, με την ιδέα της ζωής.

Αν καταστρέφουν ή αν μετασχηματίζουν αυτό απαιτεί μια τρομερή πορεία
ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ κι όχι με φυλλομέτρηση σελίδων, απαρίθμηση έργων
ή καταμέτρηση καλαίσθητων εκφράσεων.

Ας μην ευνοούμε τον εγκλεισμό στο μυθικό χαρακτηριστικό του ποιηταρά,
καταστροφολόγος ή μέγας Παν Δημιουργός. (σε νταρκ ή λαϊτ αποχρώσεις)
Να είχε προέλευση την Ελευσίνα, κάτι γινόταν.

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:

Θάνατος στου ποιητές
Θάνατος σ' αυτούς
που τα σκατά
τα κάνουν Ήλιο και Θάλασσα!

Click για ανάπτυξη...

δες τη ζωή.

Υπάρχει πάντοτε μια σύγχυση.
Η ωραιοποίηση με την έμπνευση.
Μέστα σκατά μπορεί μια σκέψη να μας φέρνει οσμή νυχτολούλουδου, ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.
Δε ταυτίζεις το κουράδι που κολυμπάει δίπλα σου με πλεούμενη ταξιανθία
ούτε καν συμφιλιώνεσαι με τις οσμές και το ρυπαρό,
αλλά δέχεσαι (απρόθυμα) ότι ζεις σε βόθρο
και από τον ανοιχτό υπόνομο κάποιος πετάει τσαλακωμένα ροδοπέταλα
και αμολάς ένα χαμόγελο για την ειρωνεία του συμβάντος.

Αυτό κάνει ΓΙΑ ΜΕΝΑ ο ποιητής. ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ απαλά.

(Χωρίς να σημαίνει ότι μπορεί να ανυψωθεί
για να βγει από τον υπόνομο και δε βγαίνει...
..φωνάζει, σκούζει κι αν χρειαστεί τρώει και τα πέταλα
για να γλυκάνει το στόμα του)


Στο τέλος φοβάμαι πεθαίνει απο τη δυσωδία.
Όχι λόγω ιδιότητας αλλά γιατί έρχεται η στιγμή
που οι οσμές κατακλύζουν τη φαντασία
και το νυχτολούλουδο δεν απομένει ούτε καν σαν
φανταστικός διακόπτης αναθυμιάσεων.

καλό πασόβερ να έχεις Νίκο κι όλοι.

Αρχική Δημοσίευση από Lautreamont:

...
....

Είμαστε σπεσιαλίστες να αποδίδουμε προθέσεις στους ποιητές
....
Απλώς οι ποιητές είναι αναφανδόν ρεμάλια που κρύβουν την ύπαρξή τους
....
κι αστειεύονται στην ουσία με το χρόνο, με την ιδέα της ζωής.

....

δες τη ζωή.
Υπάρχει πάντοτε μια σύγχυση.

Αυτό κάνει ΓΙΑ ΜΕΝΑ ο ποιητής. ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ απαλά.



....
Στο τέλος φοβάμαι πεθαίνει απο τη δυσωδία.

Click για ανάπτυξη...

Φίλε μου Laut., είναι ένα από τα καλύτερα Ποιήματα, που μου 'λαχαν ποτέ, για την τραγωδιάρικη πορεία της ζωής, μέσα στο ρέοντα θανατικό υπόμονο του "αστικού κόσμου". Το εκλαμβάνω ως "πασχάλιο δώρο" και σ' ευχαριστώ!

Αρχική Δημοσίευση από Lautreamont:

καλό πασόβερ να έχεις Νίκο κι όλοι.

Click για ανάπτυξη...

καλό ΠαΣχουΚού.