Προσεχώς, η μητέρα όλων των κρίσεων

Αρχική Δημοσίευση από Last Stand:

...Και το χειρότερο είναι ότι η ανοησία και η ανικανότητα των Ελλήνων ψηφοφόρων φρόντισε να είμαστε οι πρώτοι που θα πέσουμε στον γκρεμό.

Click για ανάπτυξη...

: Βρε παιδιά, μήπως δεν είμαστε μόνον ανόητοι, ανόητα αδιάφοροι, αλλά και ανίκανοι, επειδή μας ραντίζουν με κάτι, έχοντας ως πρόσχημα τις μύγες και τα αφρικανικά κουνούπια;

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

: Βρε παιδιά, μήπως δεν είμαστε μόνον ανόητοι, ανόητα αδιάφοροι, αλλά και ανίκανοι, επειδή μας ραντίζουν με κάτι, έχοντας ως πρόσχημα τις μύγες και τα αφρικανικά κουνούπια;

Click για ανάπτυξη...

Είμαστε πολύ πιο συνειδητοποιημένοι ως πολίτες σε σχέση με τους ξένους. Δεν αγαπήσαμε ποτέ το κράτος του κοτσαμπάση, αυτό είναι όλο, και προσπαθούμε να επωφεληθούμε. Ο καθένας για πάρτυ του και το κράτος χεσμένο, μέχρι που η κεφαλή σάπισε, το ψάρι βρώμισε κι η μπόχα μας ζώνει όλους.

Αν το δεις φιλοσοφικά, άλλο ευτυχία, άλλο ευδαιμονία. Οι περισσότεροι θέλουν να ευτυχίσουν, ο Έλληνας έχει την τάση να ευ-δαιμονίσει. Γι' αυτό μας κάνουν πλάκα τα διαόλια.

Το ότι πλέουμε σε μια παγκόσμια, υπερτεράστια χρηματοοικονομική φούσκα είναι λίγο πολύ γνωστό. Είναι το αποτέλεσμα ενός καπιταλισμού - καζίνου όπου άπαντες παίζουν για να κερδίσουν με τα λεγόμενα 'παράγωγα' (derivatives). Τζογάρουν με άλλα λόγια 'δανεικά', εικονικά λεφτά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αλλά έχουν 'παραχθεί' από αλλεπάλληλες τιτλοποιήσεις άλλων προϊόντων (δανείων) σε ένα βάθος που μπορεί να μην έχει τέλος.

Πως όμως καταφέρνουν οι τραπεζίτες και πείθουν τον κόσμο να παίζει τα λεφτά του αδιακρίτως;

Στηρίζονται στο φαινόμενο 'too big too fail' (πολύ μεγάλη για να αποτύχει). Τράπεζες κολοσσοί αυγατίζουν εκατομμύρια δημιουργώντας ένα εικονικό 'trust' (εμπιστοσύνη) λόγω του μεγέθους τους πουλώντας έτσι προϊόντα υψηλού ρίσκου. Ο κόσμος νομίζει ότι αν κερδίσει θα πληρωθεί. Αυτό ισχύει στο βαθμό όπου: α) οι τράπεζες δεν τζογάρουν οι ίδιες τα λεφτά σε 'κακά στοιχήματα', β) η μηχανή του εικονικού χρέους - δανείων συνεχίζει να λαδώνεται, μεγαλώνοντας τη φούσκα χωρίς τέλος. Υπολογίζεται κατά προσέγγιση ότι τα συνολικά παγκόσμια παράγωγα κυμαίνονται μεταξύ των 600 τρις δολαρίων και του 1,5 τετράκις! Ενδεικτικά σε μερικές απ' τις "μεγάλες" τράπεζες:

JPMorgan Chase – $70.1 Trillion
Citibank – $52.1 Trillion
Bank of America – $50.1 Trillion
Goldman Sachs – $44.2 Trillion

Πως τώρα θα μπορούσε να σκάσει η φούσκα; Κάποιοι να κερδίσουν πολλά γιατί κάποιοι άλλοι παίξανε άσχημα και να πρέπει να πληρωθούν, όμως λεφτά να μην υπάρχουν. Θα ξεκινούσε με ένα ποσό ας πούμε 2δις. Αυτό είναι ικανό να πυροδοτήσει μια αλυσίδα παραγώγων που θα πρέπει να ρευστοποιηθούν. Αν για παράδειγμα μία τράπεζα έχει πουλήσει τα γνωστά CDS, ένα άλλο hedge fund τα έχει φουσκώσει και τα έχει διασπείρει σε 10 άλλα σημεία, τότε η βόμβα θα κάνει ένα γερό θόρυβο. Αυτή εν συνεχεία θα πυροδοτήσει άλλες βόμβες και ο κοπανιστός αέρας θα κοπανίσει κάθε χρηματιστήριο του πλανήτη.

Κι αυτό όμως θεωρητικά ελέγχεται. Κόβεις χρήμα, εκτινάζεις το δημόσιο χρέος, ξαναζεσταίνεις τη μηχανή και πάλι απ' την αρχή. Είναι όμως πάντα έτσι;

Η περίπτωση της Leyman Brothers με τη φούσκα ακινήτων είναι ένα τίποτα μπροστά στη φούσκα παραγώγων, μιας και η πολυπλοκότητα των δεύτερων έρχεται να επισκιάσει οποιαδήποτε προσπάθεια ελέγχου. Θα μπορούσαν πολλά παράγωγα να σκάσουν μαζί; Η απάντηση είναι ΝΑΙ.

Πηγή: https://www.infowars.com/jp-morgans-2-billion-loss-just-a-preview-of-coming-derivatives-collapse/