Αμαρτία: Πώς πιστεύετε ότι κρίνει ο θεός;

[Aura]

Ευχαριστώ για το link.
Χωρίς να αναφερθώ συγκεκριμένα στην ομοφυλοφιλία, θέλω να διευκρινήσω ότι η αμαρτία δεν επιβάλλεται από τον Θεό ή την εκκλησία. Η αμαρτία, μιλώντας γενικά, υπάρχει είτε ο άνθρωπος γνωρίζει για τον Θεό είτε όχι. Η ενοχή εμφανίζεται όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι αμαρτάνει. Για την ενοχή, λοιπόν, δεν νομίζω πως μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Χριστιανισμό.
Ας δώσω ένα απλό παράδειγμα που νομίζω είναι πιο αντικειμενικό. Το κάπνισμα, λοιπόν, καταστρέφει τον ανθρώπινο οργανισμό, αυξάνει την πιθανότητα νόσου και μειώνει την ποιότητα της ζωής. Εάν ζούσαμε το 1930, δεν θα υπήρχε καμία ενοχή για το κάπνισμα στους δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους. Θα ζούσαμε μια ζωή δίχως ενοχές, θα καπνίζαμε όσο θέλαμε. Αυτό το γεγονός, όμως, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα κατά της ενημέρωσης του κοινού για την επικινδυνότητα του καπνίσματος. Η αγνόηση των επιπτώσεων του καπνίσματος δεν μετατρέπει το κάπνισμα σε άκακη πράξη, απλώς μαλακώνει την συνείδηση. Οι γιατροί που προειδοποιούν για τις συνέπειες του καπνίσματος δεν προσφέρουν "ενοχή", αλλά αντιθέτως προσφέρουν την ευκαιρία λύτρωσης.
Αντιστοίχως, η αγνόηση της αμαρτίας δεν γλιτώνει τον άνθρωπο από τις συνέπειες. Ο Χριστιανισμός δεν προσφέρει ενοχή, αλλά αντιθέτως προσφέρει λύτρωση. Προφανώς μπορείς να απαντήσεις λέγοντας ότι το κάπνισμα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αμαρτία, το οποίο θα ήταν μια καλή παρατήρηση. Εν τέλει, όμως, η αμαρτία δρα με διαφορετικό τρόπο στον άνθρωπο και την κοινωνία νομίζω, ωστόσο εξίσου καταστροφικό. Επίσης πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι όλες οι αμαρτίες το ίδιο, ούτε οδηγούν όλες στο θάνατο.

Η ενοχή είναι ο φόβος ότι θα τιμωρηθείς στην προκειμένη με καρκίνο. Το θέμα είναι όταν δεν υπάρχουν επιπτώσεις από μια πράξη . Για παράδειγμα βρίσκεις με κάποιον άγνωστο 50 ευρώ και αποφασίζετε να τα μοιραστείτε, γιατί ενώ μπορείς δεν θα του πεις ότι είναι δικά σου για να τα πάρεις όλα. Ο λόγος που δεν θα το κάνεις είναι πιθανόν γιατί θα έχεις ενοχές ότι θα πάθεις το ίδιο , ότι το άδικο γυρίζει πίσω ή κάτι τέτοιο . Η ηθική θα μπορούσαμε να πούμε ότι σου δημιούργησε τις συνέπειες τις πράξης και όχι ότι υπήρχαν από πριν .

 

[Guest 209912]

Η ενοχή είναι ο φόβος ότι θα τιμωρηθείς στην προκειμένη με καρκίνο. Το θέμα είναι όταν δεν υπάρχουν επιπτώσεις από μια πράξη . Για παράδειγμα βρίσκεις με κάποιον άγνωστο 50 ευρώ και αποφασίζετε να τα μοιραστείτε, γιατί ενώ μπορείς δεν θα του πεις ότι είναι δικά σου για να τα πάρεις όλα. Ο λόγος που δεν θα το κάνεις είναι πιθανόν γιατί θα έχεις ενοχές ότι θα πάθεις το ίδιο , ότι το άδικο γυρίζει πίσω ή κάτι τέτοιο . Η ηθική θα μπορούσαμε να πούμε ότι σου δημιούργησε τις συνέπειες τις πράξης και όχι ότι υπήρχαν από πριν .

Η ενοχή Αυρα είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν αρνείσαι να αποπληρώσεις ένα χρέος σου, για παράδειγμα όταν κάνεις κάτι κακό σε κάποιον που σου έχει συμπεριφερθει πολύ καλά στον οποίο "χρωστάς" να είσαι καλός απέναντι του. Είναι πολύ αρχέγονο συναίσθημα.

Αυτό είναι διαφορετικό από τον φόβο της τιμωρίας σε μια μεταθανάτια ή σε αυτή τη ζωή. Πολλές αμαρτίες δεν δημιουργούν το συναίσθημα της ενοχής αλλά του φόβου.

 

[Aura]

Η ενοχή Αυρα είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν αρνείσαι να αποπληρώσεις ένα χρέος σου, για παράδειγμα όταν κάνεις κάτι κακό σε κάποιον που σου έχει συμπεριφερθει πολύ καλά στον οποίο "χρωστάς" να είσαι καλός απέναντι του. Είναι πολύ αρχέγονο συναίσθημα.

Αυτό είναι διαφορετικό από τον φόβο της τιμωρίας σε μια μεταθανάτια ή σε αυτή τη ζωή. Πολλές αμαρτίες δεν δημιουργούν το συναίσθημα της ενοχής αλλά του φόβου.

Είναι πολλές λέξεις, ντροπή , τύψεις , ενοχές... Εγώ πιστεύω ότι όλα είναι φόβος γενικότερα. Φόβος ότι θα με τιμωρήσει η ζωή ή ο Θεός ή το κάπνισμα που έχει σίγουρες συνέπειες ή και άμα δεν θες μόνο τιμωρία , φόβος ότι δεν έλεγξα τα πάθη μου , ότι πρόδωσα τα πιστεύω μου, ότι είμαι κακός άνθρωπος , αλλά και αυτό πάλι με φόβο μοιάζει ότι κάτι θα πάθω .

 

[Agaphbou]

Είναι πολλές λέξεις, ντροπή , τύψεις , ενοχές... Εγώ πιστεύω ότι όλα είναι φόβος γενικότερα. Φόβος ότι θα με τιμωρήσει η ζωή ή ο Θεός ή το κάπνισμα που έχει σίγουρες συνέπειες ή και άμα δεν θες μόνο τιμωρία , φόβος ότι δεν έλεγξα τα πάθη μου , ότι πρόδωσα τα πιστεύω μου, ότι είμαι κακός άνθρωπος , αλλά και αυτό πάλι με φόβο μοιάζει ότι κάτι θα πάθω .

Η ενοχή δε θα έλεγα ότι προέρχεται από φόβο απαραίτητα. Δημιουργείται συνήθως όταν με τη συμπεριφορά μας αποτυγχάνουμε να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών μας, οπότε μπορεί απλώς να είναι ένας μηχανισμός για να μας βοηθήσει να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αυτοί που θέλουμε. Υπάρχουν κι άλλα συναισθήματα πέρα απ' τον φόβο, όπως η υπερηφάνεια για παράδειγμα.

 

[Aura]

Η ενοχή δε θα έλεγα ότι προέρχεται από φόβο απαραίτητα. Δημιουργείται συνήθως όταν με τη συμπεριφορά μας αποτυγχάνουμε να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών μας, οπότε μπορεί απλώς να είναι ένας μηχανισμός για να μας βοηθήσει να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αυτοί που θέλουμε. Υπάρχουν κι άλλα συναισθήματα πέρα απ' τον φόβο, όπως η υπερηφάνεια για παράδειγμα.

Ίσως σας ενοχλεί η λέξη φόβος σαν λέξη . Φοβάμαι ότι θα πάθω καρκίνο κόβω το τσιγάρο , σε ποιον σύμπαν θα έλεγαν ότι είμαι δειλή που το κόβω ; Σε κανένα...

Η ενοχή μπορούμε να πούμε ότι είναι φόβος και η ζήλια θυμός .. Ο φόβος είναι σίγουρα πιο κύριο συναίσθημα που νιώθει και ένας σκαντζόχοιρος ας πούμε σε σχέση με την ενοχή που είναι πιο πολύπλοκο και μπορεί να πεις ότι η ενοχή είναι το παρακλάδι του φόβου. Αλλά ίσως δεν έχει και καμία σημασία και παίζουμε με τις λέξεις

Το θέμα είναι ποιος υφίσταται τη ζημία, αν υπάρχει ζημία, γιατί έχεις ενοχές ...

 

[Guest 209912]

Ίσως σας ενοχλεί η λέξη φόβος σαν λέξη . Φοβάμαι ότι θα πάθω καρκίνο κόβω το τσιγάρο , σε ποιον σύμπαν θα έλεγαν ότι είμαι δειλή που το κόβω ; Σε κανένα...

Η ενοχή μπορούμε να πούμε ότι είναι φόβος και η ζήλια θυμός .. Ο φόβος είναι σίγουρα πιο κύριο συναίσθημα που νιώθει και ένας σκαντζόχοιρος ας πούμε σε σχέση με την ενοχή που είναι πιο πολύπλοκο και μπορεί να πεις ότι η ενοχή είναι το παρακλάδι του φόβου. Αλλά ίσως δεν έχει και καμία σημασία και παίζουμε με τις λέξεις

Το θέμα είναι ποιος υφίσταται τη ζημία, αν υπάρχει ζημία, γιατί έχεις ενοχές ...

Το θεμα είναι αν ποτε θα κόψεις το τσιγάρο Αυρα.

 

[Agaphbou]

Ίσως σας ενοχλεί η λέξη φόβος σαν λέξη . Φοβάμαι ότι θα πάθω καρκίνο κόβω το τσιγάρο , σε ποιον σύμπαν θα έλεγαν ότι είμαι δειλή που το κόβω ; Σε κανένα...

Η ενοχή μπορούμε να πούμε ότι είναι φόβος και η ζήλια θυμός .. Ο φόβος είναι σίγουρα πιο κύριο συναίσθημα που νιώθει και ένας σκαντζόχοιρος ας πούμε σε σχέση με την ενοχή που είναι πιο πολύπλοκο και μπορεί να πεις ότι η ενοχή είναι το παρακλάδι του φόβου. Αλλά ίσως δεν έχει και καμία σημασία και παίζουμε με τις λέξεις

Το θέμα είναι ποιος υφίσταται τη ζημία, αν υπάρχει ζημία, γιατί έχεις ενοχές ...

Είναι αστείο γιατί τώρα κάνω αυτό που λες ότι κάνεις εσύ συνήθως κι εσύ μου απαντάς όπως σου απαντάνε. Δε διαφωνώ ότι μπορεί να οφείλεται και σε αυτό που λες, εξάλλου είπα "όχι απαραίτητα", δε σε αναίρεσα, απλώς αναζητώ μήπως υπάρχει και άλλη λογική εξήγηση. Απλώς πράγματι η ενοχή με παραπέμπει σε μια αίσθηση ανισορροπίας, ότι η "κακή" σου πράξη σε υποτιμά σαν άνθρωπο και γι' αυτό οι ενοχές είναι ένας μηχανισμός, ένα επιτηδευμένο self hate ας πούμε για να ισορροπήσει η ζυγαριά. Τώρα οι λόγοι για τους οποίους ο καθένας θέλει να διαμορφώσει τον εαυτό του μ έναν συγκεκριμένο τρόπο πράγματι διαφέρουν, πχ υπάρχουν όντως πολλοί που φοβούνται ότι οι κακές τους πράξεις θα τους επιστραφούν είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον και γι αυτό προσπαθούν να είναι εντάξει με τους άλλους. Υπάρχουν κι εκείνοι που απλώς θέλουν να έχουν τη συνείδησή τους καθαρή για να μπορούν να σεβαστούν τον εαυτό τους (μιλάω από πρώτο χέρι εδώ), ειδάλλως στρέφονται σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Δεν είναι φόβος, δεν είναι προσδοκία για κάτι, είναι απλώς ένα σύστημα αξιών και αρχών καλά ριζωμένο μέσα τους το οποίο θα τους οδηγήσει μια μέρα στο πρότυπο ανθρώπου που θέλουν να γίνουν.

 

[Aura]

Είναι αστείο γιατί τώρα κάνω αυτό που λες ότι κάνεις εσύ συνήθως κι εσύ μου απαντάς όπως σου απαντάνε. Δε διαφωνώ ότι μπορεί να οφείλεται και σε αυτό που λες, εξάλλου είπα "όχι απαραίτητα", δε σε αναίρεσα, απλώς αναζητώ μήπως υπάρχει και άλλη λογική εξήγηση. Απλώς πράγματι η ενοχή με παραπέμπει σε μια αίσθηση ανισορροπίας, ότι η "κακή" σου πράξη σε υποτιμά σαν άνθρωπο και γι' αυτό οι ενοχές είναι ένας μηχανισμός, ένα επιτηδευμένο self hate ας πούμε για να ισορροπήσει η ζυγαριά. Τώρα οι λόγοι για τους οποίους ο καθένας θέλει να διαμορφώσει τον εαυτό του μ έναν συγκεκριμένο τρόπο πράγματι διαφέρουν, πχ υπάρχουν όντως πολλοί που φοβούνται ότι οι κακές τους πράξεις θα τους επιστραφούν είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον και γι αυτό προσπαθούν να είναι εντάξει με τους άλλους. Υπάρχουν κι εκείνοι που απλώς θέλουν να έχουν τη συνείδησή τους καθαρή για να μπορούν να σεβαστούν τον εαυτό τους (μιλάω από πρώτο χέρι εδώ), ειδάλλως στρέφονται σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Δεν είναι φόβος, δεν είναι προσδοκία για κάτι, είναι απλώς ένα σύστημα αξιών και αρχών καλά ριζωμένο μέσα τους το οποίο θα τους οδηγήσει μια μέρα στο πρότυπο ανθρώπου που θέλουν να γίνουν.

Εξακολουθώ να το βλέπω ως φόβο

Τι σημαίνει δεν είμαι το πρότυπο που θέλω και καταλήγω σε αυτοκαταστρφοικές συμπεριφορές ;

Ότι δεν κάνω κάτι γιατί φοβάμαι ότι θα καταλήξω σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ότι θέλω να είμαι το χ πρότυπο γιατί φοβάμαι ότι αν δεν είμαι δεν θα καταφέρω τους στόχους μου . Έτσι δουλεύει και η πειθαρχία και η βελτίωση είτε με επιβράβευση είτε με τιμωρία . Δεν είμαστε πρότυπα για την ψυχή της μάνας μας , είμαστε για να κερδίσουμε κάτι ή για να μη χάσουμε κάτι ( παράδεισος/ αυτοεκτίμηση/ αγάπη κτλ) και όταν δεν είμαστε φοβόμαστε τις απώλειες.

 

[Guest 209912]

Δεν είμαστε πρότυπα για την ψυχή της μάνας μας , είμαστε για να κερδίσουμε κάτι ή για να μη χάσουμε κάτι ( παράδεισος/ αυτοεκτίμηση/ αγάπη κτλ) και όταν δεν είμαστε φοβόμαστε τις απώλειες.

Όχι. Δεν κάνουμε τα πάντα για να κερδίσουμε κάτι. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάποιες αρχές και προσπαθούν να διαμορφώσουν έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα γιατί αυτό είναι στη φύση τους και νιώθουν μια εσωτερική ανάγκη να το κάνουν. Πολλές φορές μάλιστα για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να αποκόψεις άτομα από την ζωή σου που δεν θέλεις να αποκόψεις ή θα πρέπει να ρισκάρεις την απόρριψη σου από τον κοινωνικο σου κύκλο.

 

[Aura]

Νταξει εγώ είμαι πιο κυνική τότε και την εσωτερική ανάγκη που λες την βάζω στο κέρδος αυτοεκτίμηση.

 

[Agaphbou]

Εξακολουθώ να το βλέπω ως φόβο

Τι σημαίνει δεν είμαι το πρότυπο που θέλω και καταλήγω σε αυτοκαταστρφοικές συμπεριφορές ;

Ότι δεν κάνω κάτι γιατί φοβάμαι ότι θα καταλήξω σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, ότι θέλω να είμαι το χ πρότυπο γιατί φοβάμαι ότι αν δεν είμαι δεν θα καταφέρω τους στόχους μου. Έτσι δουλεύει και η πειθαρχία και η βελτίωση είτε με επιβράβευση είτε με τιμωρία . Δεν είμαστε πρότυπα για την ψυχή της μάνας μας , είμαστε για να κερδίσουμε κάτι ή για να μη χάσουμε κάτι ( παράδεισος/ αυτοεκτίμηση/ αγάπη κτλ) και όταν δεν είμαστε φοβόμαστε τις απώλειες.

(Τα μηνύματα αυτά ίσως πρέπει να μετακινηθούν στο θρεντ των φιλοσοφικών συζητήσεων btw).

Αν θες να τα αναγάγεις όλα στον φόβο, μπορείς. Όλα όσα γράφεις μπορούν να αποδείξουν τον ενδεχόμενο, κρυμμένο φόβο πίσω απ' τις πράξεις μας. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Δεν κάνω κάτι γιατί φοβάμαι ότι θα καταλήξω σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, κάνω κάτι γιατί επιθυμώ να υιοθετήσω ορισμένες αρχές και όταν αποτυγχάνω σε αυτό, η αυτοκαταστροφή είναι μία πιθανή τακτική για να ξεσπάσω τα νεύρα μου που έχω με τον εαυτό μου, πάνω μου (άρα το αρχέγονο συναίσθημα εδώ είναι ο θυμός και όχι ο φόβος). Δε θέλω να είμαι το Χ πρότυπο γιατί φοβάμαι ότι αν δεν είμαι δε θα καταφέρω τους στόχους μου, θέλω να είμαι το Χ πρότυπο γιατί το είδα ή διάβασα γι' αυτό κι ένιωσα θαυμασμό, δέος. Ελπίζω να γίνω κι εγώ μια μέρα έτσι, ελπίζω κι εγώ να εκπληρώσω τα όνειρά μου. Ελπίδα.

Food for thought:
"Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος"
"May your choices reflect your hopes and not your fears"
https://dimitrisflamouris.com/2017/03/17/ti-ine-enoches/


Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν παραπάνω από μία αιτίες που κρύβονται πίσω απ' τις ενοχές, δεν είναι άσπρο - μαύρο το ζήτημα.

 

[Himela]

Όχι. Δεν κάνουμε τα πάντα για να κερδίσουμε κάτι. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάποιες αρχές και προσπαθούν να διαμορφώσουν έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα γιατί αυτό είναι στη φύση τους και νιώθουν μια εσωτερική ανάγκη να το κάνουν. Πολλές φορές μάλιστα για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να αποκόψεις άτομα από την ζωή σου που δεν θέλεις να αποκόψεις ή θα πρέπει να ρισκάρεις την απόρριψη σου από τον κοινωνικο σου κύκλο.

Αν δεν το κάνουν όμως αυτό το κάτι νιώθουν άσχημα (τύψεις, ενοχές, γενικότερα άσχημα συναισθήματα) οπότε επιλέγουν να (καταπιεστούν ίσως κάποιες φορές για) να το κάνουν. Αυτό σημαίνει οτι έχουν κάτι να κερδίσουν. Δεν πιστεύω σε τίποτα αλτρουιστικό.

 

[Guest 699855]

Υπάρχει και η πλευρά της κοινωνιολογίας της θρησκείας υπό την οπτική του Durkheim ότι η θρησκεία λειτουργεί ως συνεκτική δυνάμη της κοινωνικής ζωής, δημιουργεί "συλλογική συνείδηση" σε μια κοινωνία και την ξεχωρίζει από τις άλλες, οι οποίες παρά την ποικιλία των μορφών τους, ανταποκρίνονται παντού στις ίδιες λειτουργίες.
Στη διάκριση δηλαδή του ιερού από το βέβηλο.
Το να υπάρχει σε μια κοινωνία "συλλογική συνείδηση" είναι ευνόητο ότι διευκολύνει πάρα πολύ τόσο την επικοινωνία όσο και τον τρόπο δράσης και αντίδρασης των μελών της.

 

[Aura]

Χάκερ εσύ δεν έλεγες ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ηθική και είναι χρηστική στην εκάστοτε περίοδο στο εκάστοτε άτομο;
Τώρα λες ότι υπάρχει ένα άτομο του οποίου η φύση είναι να κάνει κάποια ηθικά πράγματα και δεν έχει να κάνει με κέρδος και όφελος αλλά γιατί ''έτσι ''. Την τάση εγώ την καταλαβαίνω μόνο στο αίσθημα της συμπόνοιας, ότι συμπονείς και φέρεσαι ηθικά στο διπλανό σου , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο , δεν γεννιέσαι με κάποια εσωτερική τάση να είσαι σωστός , ούτε γεννιέσαι με αρχές , η ηθική είναι επίκτητη από το περιβάλλον όπως και το αίσθημα της ενοχής . Η φύση μπορεί να είναι η συμπόνοια ή η έλλειψη επιθετικότητας που άλλος μπορεί να έχει λίγο άλλος πολύ.


Ναι αγάπη νιώθω θαυμασμό για σένα και κάνω το ίδιο για να θαυμάσω και τον εαυτό μου μετά ή να καταφέρω τους στόχους μου που το είπες και εσύ, εγώ βλέπω κέρδος σε αυτό. Εγώ γενικότερα πιστεύω ότι οι πράξεις μας κρύβουν ιδιοτέλεια και κάτι κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάθε φορά .

Ναι αγάπη κάτι ανάλογο .

Πώς κατηγοριοποιούνται τα συναισθήματα;

Η κατηγοριοποίηση των συναισθημάτων αποτελεί σημαντικό εργαλείο για κάθε άνθρωπο γενικά, αλλά ειδικότερα και για το γονιό συναισθηματικό μέντορα, ο οποίος εφαρμόζει τις αρχές της συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανατροφή του παιδιού του.Το συνα...

www.psychologynow.gr

Τα συνθετικά της ενοχής μπορεί να είναι η χαρά και ο φόβος ή ο θυμός, η χαρά και ο φόβος.

Τώρα που κολλάει η χαρά στην ενοχή δεν ξέρω !

 

[Agaphbou]

Χάκερ εσύ δεν έλεγες ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ηθική και είναι χρηστική στην εκάστοτε περίοδο στο εκάστοτε άτομο;
Τώρα λες ότι υπάρχει ένα άτομο του οποίου η φύση είναι να κάνει κάποια ηθικά πράγματα και δεν έχει να κάνει με κέρδος και όφελος αλλά γιατί ''έτσι ''. Την τάση εγώ την καταλαβαίνω μόνο στο αίσθημα της συμπόνοιας, ότι συμπονείς και φέρεσαι ηθικά στο διπλανό σου , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο , δεν γεννιέσαι με κάποια εσωτερική τάση να είσαι σωστός , ούτε γεννιέσαι με αρχές , η ηθική είναι επίκτητη από το περιβάλλον όπως και το αίσθημα της ενοχής . Η φύση μπορεί να είναι η συμπόνοια ή η έλλειψη επιθετικότητας που άλλος μπορεί να έχει λίγο άλλος πολύ.


Ναι αγάπη νιώθω θαυμασμό για σένα και κάνω το ίδιο για να θαυμάσω και τον εαυτό μου μετά ή να καταφέρω τους στόχους μου που το είπες και εσύ, εγώ βλέπω κέρδος σε αυτό. Εγώ γενικότερα πιστεύω ότι οι πράξεις μας κρύβουν ιδιοτέλεια και κάτι κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάθε φορά .

Ναι αγάπη κάτι ανάλογο .

Πώς κατηγοριοποιούνται τα συναισθήματα;

Η κατηγοριοποίηση των συναισθημάτων αποτελεί σημαντικό εργαλείο για κάθε άνθρωπο γενικά, αλλά ειδικότερα και για το γονιό συναισθηματικό μέντορα, ο οποίος εφαρμόζει τις αρχές της συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανατροφή του παιδιού του.Το συνα...

www.psychologynow.gr

Τα συνθετικά της ενοχής μπορεί να είναι η χαρά και ο φόβος ή ο θυμός, η χαρά και ο φόβος.

Τώρα που κολλάει η χαρά στην ενοχή δεν ξέρω !

Μα φυσικά και έχεις κέρδος όταν επιτυγχάνεις τους στόχους σου, γιατί να μην έχεις; Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ 100% είναι τη σύνδεση μεταξύ φόβου και ενοχών. Δε λέμε ότι δε φοβόμαστε ποτέ και πουθενά μη χάσουμε αυτό που έχουμε ή την ευκαιρία μας να αποκτήσουμε αυτό που επιδιώκουμε, λέμε απλώς ότι οι ενοχές μπορεί να έχουν διαφορετικές ρίζες, ανάλογα με τη περίπτωση και ανάλογα με τα βιώματα και τον χαρακτήρα του καθενός. Πώς αλλιώς να το θέσω, ας πούμε μπορεί να αποκατασταθούν πλήρως οι σχέσεις σου με ένα άτομο, εκείνο να σε συγχωρήσει αλλά εσύ να εξακολουθείς να αισθάνεσαι ενοχές παρόλο που πλέον δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Δεν απλουστεύονται όλα τόσο εύκολα.

Η χαρά υποθέτω ότι κολλάει στην ενοχή γιατί γεμίζοντας τον εαυτό σου με ενοχές ουσιαστικά αυτοτιμωρείσαι, βιώνεις κι ο ίδιος ένα δυσάρεστο συναίσθημα κι αυτό υποσυνείδητα σε κάνει να αισθάνεσαι ένα κλικ πιο δίκαιος και καλός άνθρωπος, σαν να διορθώνεις εν μέρει το κακό που έκανες. Βέβαια ντάξει, ακόμη και στην ίδια την ψυχολογία υπάρχουν πολλές διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες θεωρίες οι οποίες, σε αντίθεση με τις θετικές επιστήμες, δεν μπορούν να αποδειχθούν με ποσοτικά δεδομένα γι' αυτό και είναι συνήθως "μαλακές θεωρίες". Ο καθένας ίσως το αντιλαμβάνεται διαφορετικά.

 

[Guest 209912]

Χάκερ εσύ δεν έλεγες ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ηθική και είναι χρηστική στην εκάστοτε περίοδο στο εκάστοτε άτομο;
Τώρα λες ότι υπάρχει ένα άτομο του οποίου η φύση είναι να κάνει κάποια ηθικά πράγματα και δεν έχει να κάνει με κέρδος και όφελος αλλά γιατί ''έτσι ''. Την τάση εγώ την καταλαβαίνω μόνο στο αίσθημα της συμπόνοιας, ότι συμπονείς και φέρεσαι ηθικά στο διπλανό σου , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο , δεν γεννιέσαι με κάποια εσωτερική τάση να είσαι σωστός , ούτε γεννιέσαι με αρχές , η ηθική είναι επίκτητη από το περιβάλλον όπως και το αίσθημα της ενοχής . Η φύση μπορεί να είναι η συμπόνοια ή η έλλειψη επιθετικότητας που άλλος μπορεί να έχει λίγο άλλος πολύ.


Ναι αγάπη νιώθω θαυμασμό για σένα και κάνω το ίδιο για να θαυμάσω και τον εαυτό μου μετά ή να καταφέρω τους στόχους μου που το είπες και εσύ, εγώ βλέπω κέρδος σε αυτό. Εγώ γενικότερα πιστεύω ότι οι πράξεις μας κρύβουν ιδιοτέλεια και κάτι κερδίζουμε κάτι χάνουμε κάθε φορά .

Ναι αγάπη κάτι ανάλογο .

Πώς κατηγοριοποιούνται τα συναισθήματα;

Η κατηγοριοποίηση των συναισθημάτων αποτελεί σημαντικό εργαλείο για κάθε άνθρωπο γενικά, αλλά ειδικότερα και για το γονιό συναισθηματικό μέντορα, ο οποίος εφαρμόζει τις αρχές της συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανατροφή του παιδιού του.Το συνα...

www.psychologynow.gr

Τα συνθετικά της ενοχής μπορεί να είναι η χαρά και ο φόβος ή ο θυμός, η χαρά και ο φόβος.

Τώρα που κολλάει η χαρά στην ενοχή δεν ξέρω !

Δεν αναφερομαι αποκλειστικά σε πράξεις ηθικής αλλά σε πράξεις γενικότερα. Πάρε για παραδείγμα τον miyamoto musashi τον πιο διάσημο Ιάπωνα ξιφομάχο. Έζησε μια ζωή πλήρως αφοσιωμένος στην τέχνη του. Αν διαβάσεις τα γραπτά του θα δεις πως δεν είχε σχέσεις με γυναικες και δεν είχε συνειδητά προτιμήσεις σε πράγματα (στο τι θα φάει ας πούμε) καθώς πίστευε ότι το να έχεις προτιμήσεις σε κάνει biased και σε βγάζει από το δρόμο. Είχε λοιπόν αφιερώσει την ζωή του σε μια τέχνη στο 100% και αντιμετώπιζε πολύ συχνά τον θάνατο.

Σύμφωνα με αυτά που λες θα έπρεπε να το κάνει για να κερδίσει κάτι αλλά τι; Αναγνώριση; Οχι επέλεγε να ζει άσημος και να προπονείται διαρκώς; Γυναίκες; Οχι. Επέλεγε να μην έχει καμία σχέση μαζί τους. Χρήματα; Οχι, πίστευε ότι τα υλικά αγαθά δημιουργούν attachments.
Αυτοεκτίμηση; Οχι. Πίστευε πως το να απαλλαγείς από το μυαλό και τον εαυτό ήταν βασική προϋπόθεση για να πετύχεις.

Θελω να πω πως τέτοιες συμπεριφορές ατόμων (και δεν ήταν ο μόνος) μας δείχνουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάποια πράγματα απλά και μόνο γιατί νιώθει ένα εσωτερικό κάλεσμα να τα κάνει, χωρις να προσπαθεί να κερδίσει κάτι από αυτά. Σαν να γεννιέται με μια φύση που τον σπρώχνει διαρκώς προς τα εκεί.

Αυτό όμως δεν έχει σχέση με την γενικότερη πράξη του αλτρουισμου και την ηθική και δεν είναι ο κανόνας για όλους

 

[Aura]

Σύμφωνα με αυτά που λες θα έπρεπε να το κάνει για να κερδίσει κάτι αλλά τι;

Πληρότητα

Δεν χρειάζεται να είναι κάτι ''ποταπό'' ντε και καλά.

 

[Himela]

Δεν αναφερομαι αποκλειστικά σε πράξεις ηθικής αλλά σε πράξεις γενικότερα. Πάρε για παραδείγμα τον miyamoto musashi τον πιο διάσημο Ιάπωνα ξιφομάχο. Έζησε μια ζωή πλήρως αφοσιωμένος στην τέχνη του. Αν διαβάσεις τα γραπτά του θα δεις πως δεν είχε σχέσεις με γυναικες και δεν είχε συνειδητά προτιμήσεις σε πράγματα (στο τι θα φάει ας πούμε) καθώς πίστευε ότι το να έχεις προτιμήσεις σε κάνει biased και σε βγάζει από το δρόμο. Είχε λοιπόν αφιερώσει την ζωή του σε μια τέχνη στο 100% και αντιμετώπιζε πολύ συχνά τον θάνατο.

Σύμφωνα με αυτά που λες θα έπρεπε να το κάνει για να κερδίσει κάτι αλλά τι; Αναγνώριση; Οχι επέλεγε να ζει άσημος και να προπονείται διαρκώς; Γυναίκες; Οχι. Επέλεγε να μην έχει καμία σχέση μαζί τους. Χρήματα; Οχι, πίστευε ότι τα υλικά αγαθά δημιουργούν attachments.
Αυτοεκτίμηση; Οχι. Πίστευε πως το να απαλλαγείς από το μυαλό και τον εαυτό ήταν βασική προϋπόθεση για να πετύχεις.

Θελω να πω πως τέτοιες συμπεριφορές ατόμων (και δεν ήταν ο μόνος) μας δείχνουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάποια πράγματα απλά και μόνο γιατί νιώθει ένα εσωτερικό κάλεσμα να τα κάνει, χωρις να προσπαθεί να κερδίσει κάτι από αυτά. Σαν να γεννιέται με μια φύση που τον σπρώχνει διαρκώς προς τα εκεί.

Αυτό όμως δεν έχει σχέση με την γενικότερη πράξη του αλτρουισμου και την ηθική και δεν είναι ο κανόνας για όλους

Υστεροφημία. Duh. Δεν υπάρχει τίποτα που κάποιος κάνει και δεν έχει να κερδίσει κάτι. Ακόμα και η μάνα που αγαπάει το παιδί της υποτίθεται χωρίς να ζητάει τίποτα, κάτι κερδίζει. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τί και δεν είναι δουλειά μας να ξέρουμε την ψυχοπαθολογία του καθενός.

Και το εσωτερικό κάλεσμα που λες σού προσφέρει μια ικανοποίηση. Οπότε κάτι κερδίζεις.

 

[Guest 875331]

Οχι, δεν συμβαινει κάτι τέτοιο. Καλό γενικά είναι κάτι που επιβιωνει για πολύ καιρό. Γι αυτο οι παραδώσεις είναι καλές. Αποτελούν πρακτικές που αποδεδειγμένα έχουν επιβιώσει πάρα πολλούς αιώνες. Η πατριαρχία είναι ένα πανάρχαιο σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Συγκρίνεις αυτό το πράγμα ξέρω εγώ με τι; Το φεμινιστικό κίνημα και μια κοινωνία 50 ετών; Ας επιβιώσει αυτό το σύστημα μια 1000ετια και τα ξαναλέμε.

Το φεμινιστικό κίνημα αποτελεί όμως μετενσάρκωση του μητριαρχικού πνεύματος που μάχεται με το πατριαρχικό από την προιστορική εποχή και θα συνεχίσει να μάχεται λόγω αιώνιας επιστροφής.

 

[Aura]

Μια φορά όταν ήμουν έφηβη είχα χάσει κάτι και έψαχνα από εδώ και από εκεί και λέω σε κάποια φάση ''κανε Θεέ μου να το βρω '' και ως δια μαγείας τρώω μια φλασιά και πάω σε κάτι θήκες πίσω από την πόρτα και το βρίσκω. Από τότε δεν το ξανάκανα γιατί το θεωρώ και ανήθικο να επικαλείσαι ένα Θεό όποτε το θυμάσαι , στη περίπτωση που υπάρχει αλλά μου έμεινε σαν αξιοπερίεργο συμβάν .

Και ερχόμαστε στο σήμερα, που ψάχνω από χτες κάτι και βγαίνω από το μπάνιο σε κάποια φάση και λέω κάτι παρόμοιο. Πιο πολύ ήθελα να με τρολάρω παρά για το αντικείμενο που δεν ήταν κάτι σημαντικό .Και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο και λέω έχει γούστο να μου έρθει η επιφοίτηση πάλι και μπαίνω στο δωμάτιο που είχα κάνει φύλλο και φτερό μέχρι πρότινος και τρώω πάλι την ίδια φλασιά και βλέπω ένα επιπλάκι που δυο μέρες τώρα ήταν αόρατο για να το ψάξω...και το βρήκα.

Τώρα θα μου έλεγε κάποιος ντιπ ηλίθια είσαι , σύμπτωση ήταν. Απλά λέω