Oralee
Τιμώμενο Μέλος


Εσείς πως καταλάβατε (οι παντρεμένοι) ότι αυτός/ή είναι; (Φυσικά είπα και πιο πάνω..κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα, αλλά ως παιδί χωρισμένων γονιών, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ασφαλής τρόπος για να ..μειώσεις τις πιθανότητες). Οι αδέσμευτοι πως το φαντάζεστε ότι θα αποφασίσετε;

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος


Τελεία και παύλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
misslittledevil
Επιφανές μέλος


Ακομα και αυτα τα κλισε τυπου "εμπιστοσυνη, αγαπη, υπομονη, σεβασμος, κατανοηση" κλπ σχετικα να τηρουνται παντα, δεν οριζουν οτι ενας γαμος θα υπαρχει "μεχρι να τους χωρισει ο θανατος".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος


Και πες πως έχεις κάποια σχέση.. και αυτός είναι ό,τι θα μπορούσες να ζητήσεις.. Ακόμα και τα αρνητικά του τα αντέχεις (βασικό, τα αρνητικά πρέπει να αντέχεις, θετικά έχουμε όλοι) και είσαι κι ερωτευμένη και η σχέση έχει τραβήξει σε βάθος χρόνου και είναι μια χαρά ..και όλα καλά γενικώς. Και μια ωραία πρωϊα έρχεται και σου ζητάει να τον παντρευτείς.. Ε, μόνο εγώ νομίζω πως δεν μπορώ ποτέ να είμαι απόλυτα σίγουρη για μια τέτοια κίνηση, όσο κι αν βλέπω πως ταιριάζουμε; Μόνο εγώ φρικάρω; (Αφού νομίζω θα τον στήσω στην εκκλησία τον κακομοίρη .. ή θα πάω ένα βήμα πριν την λιποθυμία!

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
crazyhelen
Διάσημο μέλος


Παρόλα αυτά, όπως είπες και συ καλή μου kajira, όλα αυτά δεν σου εγγυούνται μια κοινή διαβίωση επ'άπειρον, αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα, τι είνάι σίγουρο τελικά σ'αυτή τη ζωή? Τίποτα. Ούτε η ίδια η ζωή καλά καλά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
evouli
Διάσημο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος


Αρχική Δημοσίευση από kajira:Ξέρω πως κανείς ποτέ δεν ξέρει που θα βγει μια σχέση. Πως δεν υπογράφεις συμβόλαιο. Αλλά καμιά φορά αναρωτιέμαι.. πως καταλαβαίνεις πως κάνεις καλά που παντρεύεσαι; Πως αυτός ο άνθρωπος που είναι απέναντί σου, είναι ο σωστός; Πως προχωράς σε ένα τόσο μεγάλο βήμα;
Εσείς πως καταλάβατε (οι παντρεμένοι) ότι αυτός/ή είναι; (Φυσικά είπα και πιο πάνω..κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα, αλλά ως παιδί χωρισμένων γονιών, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ασφαλής τρόπος για να ..μειώσεις τις πιθανότητες). Οι αδέσμευτοι πως το φαντάζεστε ότι θα αποφασίσετε;
Αγαπητή kajira, το οτι είσαι παιδί χωρισμένων γονιών δε θα έπρεπε να σε καταναγκάζει σε ανασφάλεια, ακριβώς γιατί τα λάθη των γονιών σου δεν είναι σίγουρο οτι θα τα κάνεις κι εσύ, ούτε και οτι θα βρείς απαραίτητα βάρβαρο σύζυγο. Εντούτοις σε καταλαβαίνω. Πόσοι γνωστοί/ες μου ενω είναι ορθοί κριτές σε κάθε γεγονός της ζωής τους, έκαναν το τραγικότερο λάθος της ζωής τους, να παντρευτούν τις χειρότερες γυναίκες και τους χειρότερους άνδρες, που ας σημειωθεί οτι πρίν το γάμο έδειχναν αγγελικό πρόσωπο και μόλις μπήκε η κουλούρα, να σου και ο Κέρβερος!
Βέβαια αυτό δε σημαίνει οτι ο γάμος είναι τυχερό κι αν σου κάτσει σου κατσε! Γιατί το χω ακούσει κι αυτό το ωραίο!

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος


Απλά αναρωτιέμαι.. Ευούλι κι εγώ έτσι πίστευα πως θα συνέβαινε, αλλά τελικά, τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια, συνειδητοποιώ πως λόγω της "ευθύνης" που συνεπάγεται μια τέτοια απόφαση, αποκλείεται ποτέ να νιώσω πως αυτός είναι (ακόμα κι αν το νιώσω, είμαι λίγο σχεσοφοβική, οπότε θα υπερισχύσει ο πανικός, το ξέρω..

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
evouli
Διάσημο μέλος


Αρχική Δημοσίευση από kajira:Έλα μου όμως που αν σκεφτώ πως είμαι με κάποιον για όλη μου την ζωή (όποιος κι αν είναι αυτός), αμέσως φρικάρω, οπότε..
νομιζω σε αυτο θα πρεπει να εστιασεις τοτε... δεν ξερω και τιποτα ιδιαιτερο απο ψυχολογια για να σε βοηθησω καπως περισσοτερο αλλα νομιζω οτι η εξηγηση για αυτο κρυβεται καπου μεσα σου βαθια, ισως εχεις ζησει κατι το οποιο να σου δημιουργει αυτο το αισθημα και απλα να μην μπορεις να το καταλαβεις απο μονη σου.. αν υπαρχει κανενας ψυχολογος στην παρεα μας θα ηταν καλο να πει τη γνωμη του....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος



oh well.... υπάρχει κάτι πάρα πολύ βασικό πριν τον γάμο...
για μένα (μετά από ένα διαζύγιο και ένα δεύτερο γάμο) είναι πάρα πολύ σημαντικό το ζευγάρι να συζήσει για ένα διάστημα πριν το γάμο... όχι πολύ... 6 μήνες με ένα χρόνο αρκούν για να τα δεις όλα όσο ερωτευμένος/η (ήτοι και στραβάδι) είσαι....
όταν λοιπόν συζήσεις και δεις ότι η ζωή κυλάει ομαλά... με τα καλά και τα κακα...
ότι οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται χωρίς να επέρχεται η συντέλεια...
ότι ξυπνας το πρωι και χαίρεσαι για την αγκαλιά που βρίσκεσαι...
οτι ξαπλώνεις το βράδυ και κουρνάζεις με ασφάλεια....
οτι νοιώθεις αγάπη.. έρωτα.. πόθο.. και κυρίως ότι κάνεις όνειρα για το μέλλον με αυτον τον άνθρωπο.... ε τότε νομίζω ότι έχεις μειώσει κατά πολύ τις πιθανότητες του "λάθους"
όσο για τον χωρισμό μετά από 10...15...20 χρονια...
Οι άνθρωποι (οι περισσότεροι τουλάχιστον) αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου... ωριμάζουν (ή όχι

Είναι σημαντικό μέσα σε ένα ζευγάρι αυτή η "αλλαγή" να γίνεται ταυτόχρονα και στους δύο... να μην "ωριμάζουν" με διαφορετικούς ρυθμούς...
Είναι πυκνές οι φορές που ο ένας απ τους δύο βολεύται και δεν προσπαθεί για τίποτα περισσότερο... ούτε για τον εαυτό του αλλά ούτε και για τη σχέση...
Θεωρώ ότι μετά είναι λογικό να έρθει και η ρήξη και η ρουτίνα και όλα...
Οι σχέσεις που κρατούν για "πάντα" έχουν καθημερινές ανάγκες φροντίδας...
Οι σχέσεις είναι σαν τα φυτά... χρειάζονται συνεχώς πότισμα... λίπασμα.. φροντίδα σε όλες τις εποχές... και στην άνοιξη και τον χειμώνα... κάθε φορά και άλλου είδους φροντίδα γιατί αλλίως... μαραίνονται ή σαπίζουν

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
arfi-gorgona o
Εκκολαπτόμενο μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος


Αν ο φίλος σου σε 3 χρόνια σχέσης που συζούσε δεν είχε καταλάβει την τύφλα του όπως λες... ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ!
εφταιγε και η κοπελιά του... και πολύ μάλιστα!
takes two to tango!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
arfi-gorgona o
Εκκολαπτόμενο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
weak and powerless
Διάσημο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
misslittledevil
Επιφανές μέλος


Αρχική Δημοσίευση από kajira:Valder, ευτυχώς δεν τέθηκε ποτέ θέμα βαναυσότητας στον γάμο των γονιών μου. Απλά, όσα πέρασα μετά το διαζύγιο, με τους 3ους ανθρώπους, δεν θα ήθελα επ' ουδενί να τα περάσει το δικό μου παιδί (και γι' αυτό αν ποτέ κάνω παιδί, χωρίσω και ξανακάνω σχέση, ο τύπος θα είναι μακριά από το παιδί μου, κι αν δεν του αρέσει, θα φάει πόρτα!)
Απλά αναρωτιέμαι.. Ευούλι κι εγώ έτσι πίστευα πως θα συνέβαινε, αλλά τελικά, τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια, συνειδητοποιώ πως λόγω της "ευθύνης" που συνεπάγεται μια τέτοια απόφαση, αποκλείεται ποτέ να νιώσω πως αυτός είναι (ακόμα κι αν το νιώσω, είμαι λίγο σχεσοφοβική, οπότε θα υπερισχύσει ο πανικός, το ξέρω..) Συναισθηματικά ναι, μπορώ να σου πω, πως αυτός που είμαι μαζί τώρα, είναι κάποιος με τον οποίο δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν, είναι κάποιος που με κάνει να περνάω καλά, με προσέχει, με φροντίζει, τον αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν και νιώθω απόλυτα δική του (με την έννοια της γυναίκας του).. Θεωρητικά δηλαδή, όλα μια χαρά. Έλα μου όμως που αν σκεφτώ πως είμαι με κάποιον για όλη μου την ζωή (όποιος κι αν είναι αυτός), αμέσως φρικάρω, οπότε..
Κατι δεν μου κολλαει..
Απο την στιγμη που ειναι ολα οσα θα ηθελες, δεν καταλαβαινω που ειναι το προβλημα.


Μηπως στην ουσια ο "φοβος" που σου εχει προκυψει ειναι μονο δικαιολογια?




Ειμαι κι εγω παιδι χωρισμενων γονιων οπως το 2/3 των ελληνοπουλων, αλλα γαμοι γινονται συνεχεια..
Απο την αλλη, αν δεν θελεις να παντρευτεις (γενικα) γιατι πρεπει να προχωρησεις σε κατι τετοιο? Μπορεις να (συ)ζεις με τον συντροφο σου, να κανετε οτιδηποτε θα εκανε και ενα παντρεμενο ζευγαρι και απλα να σας λειπει το μυστηριο του γαμου. Θα μου πεις, δεν ειναι ετσι.. Ο γαμος δεν ειναι μονο το μυστηριο και το "χαρτι". Οκ, το αντιλαμβανομαι, αλλα αν εσυ (και ο καλος σου φυσικα) δεν εχεις προβλημα με το να κανεις ολα οσα κανει ενα παντρεμενο ζευγαρι χωρις το "χαρτι", τα υπολοιπα δεν αφορουν κανεναν!!

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος


Το μωρό μου δεν έχει ακριβώς την ίδια άποψη με μένα. Έχει μεγαλώσει σε ένα μάλλον συντηρητικό περιβάλλον και πιστεύει πολύ σ' αυτούς τους θεσμούς. Αλλά και γενικά, βλέπω πως οι περισσότεροι άντρες σήμερα θέλουν να παντρεύονται, περισσότερο απ' όσο το θέλουν οι γυναίκες (ή μήπως εγώ έχω μόνο μουρλέγκο φίλες;

Και τέλος πάντων, το θέμα μου δεν είναι ακριβώς προσωπικό - σίγουρα αν συνεχίσει η σχέση μας σε αυτό το καλό επίπεδο, δεν θ' αργήσει κι ο γάμος ή κάποια δέσμευση-, αλλά το θέμα μου είναι πως θεωρώ πως ο γάμος είναι μια πολύ σοβαρή και "μόνιμη" απόφαση, που δεν ξέρω πως μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος πως θες να την πάρεις. Μάλλον βέβαια όλα αυτά είναι απλά μες στο μυαλό μου, διότι, ναι καταλαβαίνω, πως ακούγεται περίεργο από την μία να μη θέλω να ζήσω χωρίς αυτόν τον άνθρωπο και από την άλλη να φοβάμαι να τον παντρευτώ.. Νομίζω πως τελικά απλά φοβάμαι τις υποχρεώσεις που επισύρει μια τέτοια κίνηση, νομίζω πως η σχέση μας θα σοβαρέψει απότομα και θα χάσει την πλάκα που έχει τώρα..
Τεσπά, σας ευχαριστώ πολύ για τις απόψεις σας, ειδικά εσένα ΚΕ, ήσουν διαφωτιστικότατη!

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος


Για μένα το βασικότερο για να πάει καλά ένας γάμος είναι να νιώθεις τον συντροφό σου πρωτίστως φίλο!
Ο έρωτας είναι ένα τρομερό συναίσθημα αλλά επειδή είναι και τόσο έντονο συνήθως ξεφουσκώνει και μάλιστα αυτό που μένει από κάτω δλδ η πραγματικότητα πίσω από το προπέτασμα καπνού πολλές φορές δεν αρέσει!! Εγώ τα πιο επιτυχημένα ζευγάρια που ξέρω, έχουν φιλική αντιμετώπιση μεταξύ τους!
Η φιλία είναι ένα πιο low-profile συναίσθημα και δεν είναι τόσο έντονο και έχει μεγαλύτερη διάρκεια! Άσε που έχει και πιο ισχυρές βάσεις!
Σε μια εποχή που η καταστάσεις πιέζουν πολύ τους ανρθώπους, τα παραμυθάκια είναι εκτός τόπου και μεγαλύτερη αξία έχει η λειτουργηκότητα! Ο "The One" και ο έρωτας για πάντα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν αλλά μήπως τους έχουμε δώσει πολύ αξία?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
hamsteraki
Δραστήριο μέλος


**Και φυσικά δεν μιλάω για το φυσιολογικό άγχος/έννοιες κ.ο.κ που έχει μία γυναίκα/άνδρας πριν το γάμο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Αρχική Δημοσίευση από kajira:
Εσείς πως καταλάβατε (οι παντρεμένοι) ότι αυτός/ή είναι; (Φυσικά είπα και πιο πάνω..κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα, αλλά ως παιδί χωρισμένων γονιών, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ασφαλής τρόπος για να ..μειώσεις τις πιθανότητες).
Κι εγω παιδι χωρισμενων γονιων ειμαι. Η απαντηση στο ερωτημα σου ειναι, το καταλαβα συγκριτικα, απο τις εμπειριες που ειχα. Κατα δευτερο λογο ειχα ηδη καταληξει στο τι θελω, δηλ. με βοηθησε η γενικωτερη ωριμανση της προσωπικοτητας μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Για το πρώτο..θέλει ένα συνδυασμό λογικής και πάθους. Η λογική να δίνει π΄ρασινο φως, γιατί
συμφωνούμε.
όταν δε συμφωνούμε, συζητάμε και βγαίνει άκρη.
αν ανέβουν οι εντάσεις, δεν ανεβαίνει ο εγωισμός.
δεν υπάρχει καν εγωσισμός!
έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και απολαμβάνουμε την παρέα του άλλου και στα πιο απλά, πχ μία βόλτα.
αλλά έχουμε και προσωπικότητα, προσωπική ζωή, ιδιαίτερο χρόνο, όνειρα.
Και, στο συναισθηματικό...
Βασικό μου όνειρο είναι να μη χορταίνω να βλέπω τον άντρα μου, να θέλω να κάνουμε παιδιά μαζι, να χαμογελάω σα χαζό κάθε λεπτό που απλά θα με φαντάζομαι να μεγαλώνω τα παιδιά μου, που θα έχουν δικά του χαρακτηριστικά
να τρελαίνομαι που του μοιάζουν στο ελάχιστο
Να μην μπορώ να διανοηθώ να μην γκρινιάξω (και) σε εκείνον για το πρόβλημα στη δουλειά
κλπ κλπ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.