• Σας ενημερώνουμε ότι η κατηγορία δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την επίσκεψη σας σε επαγγελματία ιατρό.

    Το σύνολο του περιεχομένου της κατηγορίας αυτής, όπως κείμενα, γραφικά, εικόνες, πληροφορίες που λαμβάνονται από δικαιούχους διαφήμισης, είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν προορίζεται να είναι υποκατάστατο για την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Δεν αποτελεί υποκατάστατο ιατρικής εξέτασης, ούτε αντικαθιστά την ανάγκη για υπηρεσίες που παρέχονται από επαγγελματία ιατρό. Πάντοτε να ζητάτε τη συμβουλή του ιατρού σας πριν πάρετε οποιαδήποτε συνταγή ή φάρμακο. Μόνο ο ιατρός σας μπορεί να σας δώσει συμβουλές για το τι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό για σας.

Διακοπή καπνίσματος

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Καλησπέρα,

Είμαι 25, χρόνων και καπνίζω τα τελευταία 10, τραγική :down:
Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να πω αυτά που αισθάνομαι και βιώνω και για αυτό θα είμαι πολύ περιγραφική. Συγχωρέστε με αλλά στην αναζήτηση για παρόμοιο θέμα κάπως χάθηκα, για αυτό ξεκίνησα εδώ.

Ξεκίνησα ομοιοπαθητική τον Ιούλιο του 20 με μεγάλη επιφύλαξη(η μαμά μου ξεκίνησε πριν 3-4 χρόνια και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μια διαλυμένη ουσία σε τεράστιο εκθέτη είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν ολόκληρο οργανισμό). Τα αποτελέσματα ωστόσο ήρθαν στις 2 πρώτες εβδομάδες για εμένα και σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται. Έστρεψα λοιπόν την προσοχή μου στις ολιστικές θεραπείες και πιο συγκεκριμένα στον βελονισμό για την διακοπή του καπνίσματος.

Το ξεκίνησα πολύ χαζά, ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο και νομίζω πως την δεδομένη στιγμή πολλή σημασία δεν έχει!

Σήμερα λοιπόν είχα την πρώτη συνεδρία βελονισμού. Η γιατρός πολύ καλή, αναλυτική, με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα από την αρχή. Το βασικό είναι πως κάποιοι το κόβουν μαχαίρι από την πρώτη συνεδρία, κάποιοι χρειάζονται μερικές ακόμα, κάποιους άλλους τους ενοχλεί ο καπνός ενώ άλλους η γεύση, και ότι ο εθισμός στην νικοτίνη είναι ο πιο εύκολος να ξεπεραστεί και το δύσκολο κομμάτι είναι η διακοπή της συνήθειας που είναι κυρίως εγκεφαλική. Η συμβουλή της ήταν μικρά βήματα για να μπορέσουν να κατακτηθούν και όχι υπερβολές που μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πολύ αποφασισμένη. Ήμουν βέβαια κάπως νευρική γιατί μου είχε ζητήσει να μην καπνίσω 2-3 ώρες πριν (σαν δοκιμαστικό; έχει να κάνει με την θεραπεία; δεν ξέρω και δεν το πολύ σκέφτηκα για να μην τα μπλέξω). Αφού συζητήσαμε και μου έβαλε τις βελόνες και έμεινα με αυτές κάπου στα 20 λεπτά (το πιο εύκολο κομμάτι μέχρι στιγμής) έφυγα χωρίς να έχει υποχωρήσει τελείως η νευρικότητα, με την ανάγκη να καπνίσω και τις αμφιβολίες να με ταλαιπωρούν. Αποφάσισα πως όλα θα κριθούν στο πρώτο τσιγάρο της προσπάθειας(πόσο οξύμωρο;). Και έτσι έγινε, η γεύση του ήταν οριακά αηδιαστική και με έπιανε ναυτία, χωρίς αυτά να με εμποδίσουν να κάνω αλλά 5 μέχρι στιγμής.

Θέλω πολύ να απαλλαγώ από αυτήν την συνήθεια, γιατί την νιώθω σαν βαρίδι που με κρατάει κάτω και δεν μπορώ να προχωρήσω. Είναι λίγο κι ένα προσωπικό στοίχημα. Αλλά ειλικρινά κουράστηκα και βαρέθηκα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μου προσφέρει τίποτα, ούτε την χαλάρωση που κάποτε πίστευα ούτε κάποια ευχαρίστηση.

Αυτό που παρατηρώ είναι το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης (δύο χαρακτηριστικά μου που με συνοδεύουν ούτως ή άλλως παντού). Διάβασα για της προσπάθειες και τα κατορθώματα άλλων. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο που του ταιριάζει, όλοι είχαν όμως κοινό το αίσθημα της αποφασιστικότητας. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι τα κατάφεραν για λίγο ενώ άλλοι ξανακύλησαν. Δεν ξέρω πώς θα πάει στην περίπτωσή μου, αλλά αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους και να ανέβω ένα σκαλί την φορά.

Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως ενώ λέω τέλος, πως αυτό το πράγμα θα το πετάξω από πάνω μου, τόσο πιο έντονα θέλω να ανάψω ένα ακόμα. Και με φαντάζομαι με μια βίτσα να χτυπάω τον εαυτό μου που πηγαίνει να ανάψει τσιγάρο και αναρωτιέμαι, χρειάζεται πειθαρχία και αποφασιστικότητα, ή και κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;

Αυτό που ζητώ από εσάς λοιπόν είναι οι εμπειρίες σας σν έχετε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.

Φιλικά 😊,
Μύρτιλο
 

αυγή όντος

Διάσημο μέλος

Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οδηγός ταξί και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
Καλωσόρισες, Μύρτιλο.
Ο πατέρας μου ήταν καπνιστής από τα 18. Κάπνιζε 3-4 πακέτα την ημέρα, ώσπου το έκοψε σε ηλικία ~35 ευτών. Θυμάμαι να προσπαθεί να το κόψει σιγά-σιγά, καπνίζοντας ένα τσιγάρο κάθε 2-3 ώρες. Επίσης έπαιρνε χάπια νικοτίνης για ένα διάστημα. Τελικά η λύση ήρθε όταν αποφάσισε να μην ξανακαπνίσει ποτέ. Όταν προσπάθησε να το κόψει σιγά-σιγά, το μυαλό του πάντα ήταν στο ρολόι. Αφού το έκοψε μαχαίρι, δεν χρειαζόταν να περιμένει τη δόση του. Σήμερα ο πατέρας μου είναι μαραθωνοδρόμος και πλησιάζει τα 50.
Εγώ ξεκίνησα το κάπνισμα στο λύκειο, αλλά ευτυχώς δεν έκανα πολύ. Πάντα με τραβούσε, αν και οι γονείς μου δεν κάπνισαν ποτέ κοντά μου. Έκανα 1 πακέτο κάθε 2-3 εβδομάδες, και το σταματούσα για μεγάλα διαστήματα ώσπου να το αρχίσω ξανά. Η δική μου λύση ήρθε με τη σωματική άσκηση. Τρέχω όποτε έχω χρόνο. Σκοπός μου είναι να κουράζομαι. Είναι μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα στη ζωή μου. Δεν μου πάει καρδιά να το αρχίσω πάλι όταν έχω τρέξει 50 χιλιόμετρα μέσα σε λίγες βδομάδες. Νιώθω ότι όλη η προσπάθεια πάει χαμένη.
Όπως είπες και εσύ, ο καθένας το κόβει με τον τρόπο του. Ελπίζω να βρεις το δικό σου. Δοκίμασε την άσκηση. Θα σου βελτιώσει τη ζωή με πολλούς τρόπους, όχι μόνο από άποψη σωματική υγείας.
 

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Καλωσόρισες, Μύρτιλο.
Ο πατέρας μου ήταν καπνιστής από τα 18. Κάπνιζε 3-4 πακέτα την ημέρα, ώσπου το έκοψε σε ηλικία ~35 ευτών. Θυμάμαι να προσπαθεί να το κόψει σιγά-σιγά, καπνίζοντας ένα τσιγάρο κάθε 2-3 ώρες. Επίσης έπαιρνε χάπια νικοτίνης για ένα διάστημα. Τελικά η λύση ήρθε όταν αποφάσισε να μην ξανακαπνίσει ποτέ. Όταν προσπάθησε να το κόψει σιγά-σιγά, το μυαλό του πάντα ήταν στο ρολόι. Αφού το έκοψε μαχαίρι, δεν χρειαζόταν να περιμένει τη δόση του. Σήμερα ο πατέρας μου είναι μαραθωνοδρόμος και πλησιάζει τα 50.
Εγώ ξεκίνησα το κάπνισμα στο λύκειο, αλλά ευτυχώς δεν έκανα πολύ. Πάντα με τραβούσε, αν και οι γονείς μου δεν κάπνισαν ποτέ κοντά μου. Έκανα 1 πακέτο κάθε 2-3 εβδομάδες, και το σταματούσα για μεγάλα διαστήματα ώσπου να το αρχίσω ξανά. Η δική μου λύση ήρθε με τη σωματική άσκηση. Τρέχω όποτε έχω χρόνο. Σκοπός μου είναι να κουράζομαι. Είναι μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα στη ζωή μου. Δεν μου πάει καρδιά να το αρχίσω πάλι όταν έχω τρέξει 50 χιλιόμετρα μέσα σε λίγες βδομάδες. Νιώθω ότι όλη η προσπάθεια πάει χαμένη.
Όπως είπες και εσύ, ο καθένας το κόβει με τον τρόπο του. Ελπίζω να βρεις το δικό σου. Δοκίμασε την άσκηση. Θα σου βελτιώσει τη ζωή με πολλούς τρόπους, όχι μόνο από άποψη σωματική υγείας.
Γυμνάζομαι σχεδόν καθημερινά, κάνω χορό, pilates και krav maga, με έχουν βοηθήσει πολύ ψυχολογικά. Αν μπορούσα θα έβαζα κι άλλα είναι η αλήθεια.

Αυτό που βλέπω είναι πως όταν δεν κάνω κάτι ή ανάγκη γίνεται έντονη και επιμονή.

Ειναι τρομερό που έλεγξες το τσιγάρο και μπράβο στον πατέρα σου για την δύναμη!
 

αυγή όντος

Διάσημο μέλος

Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οδηγός ταξί και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
Γυμνάζομαι σχεδόν καθημερινά, κάνω χορό, pilates και krav maga, με έχουν βοηθήσει πολύ ψυχολογικά. Αν μπορούσα θα έβαζα κι άλλα είναι η αλήθεια.
Αυτό που βλέπω είναι πως όταν δεν κάνω κάτι ή ανάγκη γίνεται έντονη και επιμονή.
Ειναι τρομερό που έλεγξες το τσιγάρο και μπράβο στον πατέρα σου για την δύναμη!
Μια λύση ίσως είναι ο ατμός. Έχεις δοκιμάσει vaping?
 

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.

αυγή όντος

Διάσημο μέλος

Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οδηγός ταξί και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
Φυσικά, το μόνο που κατάφερα είναι να το αντικαταστήσω για ένα χρόνο.

Για να είμαι ειλικρινής αυτό που με αγχώνει είναι η διαχείριση της επιθυμίας.
Εννοείς ότι σε αγχώνει το γεγονός πως σου είναι δύσκολο να σταματήσεις;
Μήπως δοκίμασες και το νέο σύστημα του Marlboro? Το ηλεκτρονικό τους τσιγγάρο θερμαίνει τον καπνό, δεν τον καίει. Είναι λιγότερο βλαβερό.
 

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Με αγχώνει πως δεν μπορω
Εννοείς ότι σε αγχώνει το γεγονός πως σου είναι δύσκολο να σταματήσεις;
Μήπως δοκίμασες και το νέο σύστημα του Marlboro? Το ηλεκτρονικό τους τσιγγάρο θερμαίνει τον καπνό, δεν τον καίει. Είναι λιγότερο βλαβερό.
Όχι ακριβώς, έχω αποδεχτεί την δυσκολία που θα έχει, απλά δεν ξέρω αν οι σκέψεις και οι αμφιβολίες μου είναι αυτά που έχουν περάσει και από το μυαλό άλλων σε αντίστοιχη προσπάθεια.

Αυτό δεν το δοκίμασα για δύο λόγους, ο πρώτος είναι ο οικονομικός και ο δεύτερος πως επέλεξα τον βελονισμό :rolleyes:
 

αυγή όντος

Διάσημο μέλος

Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οδηγός ταξί και μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
Με αγχώνει πως δεν μπορω

Όχι ακριβώς, έχω αποδεχτεί την δυσκολία που θα έχει, απλά δεν ξέρω αν οι σκέψεις και οι αμφιβολίες μου είναι αυτά που έχουν περάσει και από το μυαλό άλλων σε αντίστοιχη προσπάθεια.

Αυτό δεν το δοκίμασα για δύο λόγους, ο πρώτος είναι ο οικονομικός και ο δεύτερος πως επέλεξα τον βελονισμό :rolleyes:
Νομίζω πως σίγουρα έχεις κοινά σημεία με άλλους ανθρώπους που προσπάθησαν (ή κατάφεραν) να κόψουν το κάπνισμα. Δεν είναι κάτι περίεργο οι αμφιβολίες, αρκεί να μην το βάλεις κάτω. Αν ο βελονισμός εν τέλει σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το κάπνισμα, τότε δεν νομίζω πως αυτό είναι κακό.
Ο βελονισμός θα σε βοηθήσει να κόψεις το κάπνισμα για πάντα, ή θα πρέπει να επιστρέψεις κάθε τόσο για επιπλέον θεραπείες;
 

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Νομίζω πως σίγουρα έχεις κοινά σημεία με άλλους ανθρώπους που προσπάθησαν (ή κατάφεραν) να κόψουν το κάπνισμα. Δεν είναι κάτι περίεργο οι αμφιβολίες, αρκεί να μην το βάλεις κάτω. Αν ο βελονισμός εν τέλει σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το κάπνισμα, τότε δεν νομίζω πως αυτό είναι κακό.
Ο βελονισμός θα σε βοηθήσει να κόψεις το κάπνισμα για πάντα, ή θα πρέπει να επιστρέψεις κάθε τόσο για επιπλέον θεραπείες;
Τι πλάνο λέει 6 συνεδρίες (μια ανά εβδομάδα) και μετά ίσως χρειαστούν επαναληπτικές/συντήρησης στο δίμηνο - τρίμηνο ίσως στο εξάμηνο ή και καθόλου.

Σε αυτό το σημείο να πω πως εμπιστεύτηκα τον βελονισμό γιατί στράφηκαν σε αυτόν άνθρωποι με χρόνους πόνους και είδαν όχι απλά σημαντική βελτίωση, αλλά ο πόνος έφυγε, χωρίς ο βελονισμός να είναι συμπληρωματική θεραπεία.
 

Aura

Διάσημο μέλος

Η Aura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,022 μηνύματα.
Εμένα προσωπικά με πάει πίσω η 'κατάθλιψη' που μου προκαλεί το να μη καπνίζω και αυτή η ψυχολογική εξάρτηση. Αν και αυτό μια φορά που το είχα κόψει( σχεδόν) κανένα δίμηνο κράτησε, μετά ήμουν εντάξει και δεν με ένοιαζε , έκανα κανένα τσιγάρο με τον καφέ μου και μετά την έβγαζα με καμιά τσίχλα . Έκοψα τις τσίχλες στην πορεία και κράτησα το τσιγάρο :P

Αλλά το έχω πάλι στο νου μου ..

Απόφαση είναι και για μένα παρά ότι έχει σημασία η μέθοδος, αρκεί να μη είσαι χαρμανιασμένος που είναι διπλά δύσκολο να κρατηθείς .
 

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Έτσι την είχα πατήσει, το είχα κόψει και δύο μήνες μετά βγαίνουμε για ποτο, μου λέει άτομο από την παρέα κάνε ένα για το ποτό, με ένα δεν θα πάθεις τίποτα και μετά από ένα τέταρτο μουρμούρα έσπασα και έκανα. Ε, αυτό ήταν.

Ειναι περίεργο. Και εγώ, όσο και να προσπαθώ να με φανταστώ χωρίς τσιγάρο δεν μπορώ. Μετά σκέφτομαι τι θα πετύχω μελλοντικά και συνειδητοποιώ πόσο αξίζει. Για αυτό καταλήγω στο να εστιάζω σε αυτά που θα καρπωθώ.

Εσύ αισθάνεσαι ότι σου προσφέρει κάτι;
 

Aura

Διάσημο μέλος

Η Aura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,022 μηνύματα.
Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω και όμως το φουμάρω..

Χαζός και ο φίλος σου !
Αυτό το είχα κάνει κάνει και εγώ μια άλλη φορά που το είχα κόψει με ηλεκτρονικό και ξανά τα ίδια.

Ε ισχύουν αυτά ή θα κόβεις ή όχι , δεν υπάρχει μέση λύση για τους εθισμένους. Αν και κάποιοι μια καπνίζουν μια όχι και απορώ πως το κάνουν .

Πάντως γενικά λένε να σκέφτεσαι ότι δεν θα καπνίσεις σήμερα και κάθε μέρα να κάνεις το ίδιο και να μη επικεντρώνεσαι ότι δεν ξανακαπνίσεις ποτέ .
 

Gaspar

Περιβόητο μέλος

Ο Gaspar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,101 μηνύματα.
Έτσι την είχα πατήσει, το είχα κόψει και δύο μήνες μετά βγαίνουμε για ποτο, μου λέει άτομο από την παρέα κάνε ένα για το ποτό, με ένα δεν θα πάθεις τίποτα και μετά από ένα τέταρτο μουρμούρα έσπασα και έκανα. Ε, αυτό ήταν.
Αυτό το άτομο προφανώς ζήλεψε ασυνείδητα από την μέχρι τότε επιτυχία σου (δεν είναι λίγο 2 μηνες)και σε ξαναέριξε στον βούρκο μαζί του. Υπό αυτό το πρίσμα να βλεπεις και στο μέλλον τέτοιες καταστάσεις από φίλους.

Είμαι υπέρ των απόλυτων λύσεων. Των κάθετων αποφάσεων.
Θεσε μια ημέρα ως στόχο στον εαυτό σου και κόψε το μαχαίρι. Παρακολούθησε τον εαυτό σου κάθε ώρα που περνάει και μέτρα το ποσό σε παρακινεί το μυαλό σου να ανάψεις τσιγάρο.

Κάνε την εξής άσκηση.
Πρόσωποποιησε τον πειρασμό να καπνίσεις ως έναν δαίμονα με την μορφή του φίλου σου που προσπαθεί να σε πείσει να το κάνεις, και σου παραθέτει δικαιολογίες να το κάνεις...Και μετά διανοητικά με μίσος συνέθλιψε τον.
Κάθε φορά που θα επιστρέφει, η όρεξη για τσιγάρο ξανά την ίδια άσκηση.

Προσπαθήσε να είσαι στο παρών να έχεις τον έλεγχο και μην αφήνεις το σώμα σου να μπει στον αυτόματο.

Όσο περνάνε οι βδομάδες και οι μήνες θα αισθάνεσαι πιο δυνατή από τον πειρασμό έως αυτός να μην προσπαθεί καν να σε ρίξει.
Όσο το mindset σου είναι είμαι εθισμένη αδύναμη δεν μπορώ να το κόψω, τόσο αυτό θα σε πατάει.
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Καλησπέρα,

Είμαι 25, χρόνων και καπνίζω τα τελευταία 10, τραγική :down:
Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να πω αυτά που αισθάνομαι και βιώνω και για αυτό θα είμαι πολύ περιγραφική. Συγχωρέστε με αλλά στην αναζήτηση για παρόμοιο θέμα κάπως χάθηκα, για αυτό ξεκίνησα εδώ.

Ξεκίνησα ομοιοπαθητική τον Ιούλιο του 20 με μεγάλη επιφύλαξη(η μαμά μου ξεκίνησε πριν 3-4 χρόνια και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μια διαλυμένη ουσία σε τεράστιο εκθέτη είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν ολόκληρο οργανισμό). Τα αποτελέσματα ωστόσο ήρθαν στις 2 πρώτες εβδομάδες για εμένα και σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται. Έστρεψα λοιπόν την προσοχή μου στις ολιστικές θεραπείες και πιο συγκεκριμένα στον βελονισμό για την διακοπή του καπνίσματος.

Το ξεκίνησα πολύ χαζά, ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο και νομίζω πως την δεδομένη στιγμή πολλή σημασία δεν έχει!

Σήμερα λοιπόν είχα την πρώτη συνεδρία βελονισμού. Η γιατρός πολύ καλή, αναλυτική, με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα από την αρχή. Το βασικό είναι πως κάποιοι το κόβουν μαχαίρι από την πρώτη συνεδρία, κάποιοι χρειάζονται μερικές ακόμα, κάποιους άλλους τους ενοχλεί ο καπνός ενώ άλλους η γεύση, και ότι ο εθισμός στην νικοτίνη είναι ο πιο εύκολος να ξεπεραστεί και το δύσκολο κομμάτι είναι η διακοπή της συνήθειας που είναι κυρίως εγκεφαλική. Η συμβουλή της ήταν μικρά βήματα για να μπορέσουν να κατακτηθούν και όχι υπερβολές που μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πολύ αποφασισμένη. Ήμουν βέβαια κάπως νευρική γιατί μου είχε ζητήσει να μην καπνίσω 2-3 ώρες πριν (σαν δοκιμαστικό; έχει να κάνει με την θεραπεία; δεν ξέρω και δεν το πολύ σκέφτηκα για να μην τα μπλέξω). Αφού συζητήσαμε και μου έβαλε τις βελόνες και έμεινα με αυτές κάπου στα 20 λεπτά (το πιο εύκολο κομμάτι μέχρι στιγμής) έφυγα χωρίς να έχει υποχωρήσει τελείως η νευρικότητα, με την ανάγκη να καπνίσω και τις αμφιβολίες να με ταλαιπωρούν. Αποφάσισα πως όλα θα κριθούν στο πρώτο τσιγάρο της προσπάθειας(πόσο οξύμωρο;). Και έτσι έγινε, η γεύση του ήταν οριακά αηδιαστική και με έπιανε ναυτία, χωρίς αυτά να με εμποδίσουν να κάνω αλλά 5 μέχρι στιγμής.

Θέλω πολύ να απαλλαγώ από αυτήν την συνήθεια, γιατί την νιώθω σαν βαρίδι που με κρατάει κάτω και δεν μπορώ να προχωρήσω. Είναι λίγο κι ένα προσωπικό στοίχημα. Αλλά ειλικρινά κουράστηκα και βαρέθηκα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μου προσφέρει τίποτα, ούτε την χαλάρωση που κάποτε πίστευα ούτε κάποια ευχαρίστηση.

Αυτό που παρατηρώ είναι το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης (δύο χαρακτηριστικά μου που με συνοδεύουν ούτως ή άλλως παντού). Διάβασα για της προσπάθειες και τα κατορθώματα άλλων. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο που του ταιριάζει, όλοι είχαν όμως κοινό το αίσθημα της αποφασιστικότητας. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι τα κατάφεραν για λίγο ενώ άλλοι ξανακύλησαν. Δεν ξέρω πώς θα πάει στην περίπτωσή μου, αλλά αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους και να ανέβω ένα σκαλί την φορά.

Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως ενώ λέω τέλος, πως αυτό το πράγμα θα το πετάξω από πάνω μου, τόσο πιο έντονα θέλω να ανάψω ένα ακόμα. Και με φαντάζομαι με μια βίτσα να χτυπάω τον εαυτό μου που πηγαίνει να ανάψει τσιγάρο και αναρωτιέμαι, χρειάζεται πειθαρχία και αποφασιστικότητα, ή και κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;

Αυτό που ζητώ από εσάς λοιπόν είναι οι εμπειρίες σας σν έχετε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.

Φιλικά 😊,
Μύρτιλο
Εγω ήμουν τρια χρονια καπνιστρια και το εκοψα οταν ενας θειος επαθε εμφραγμα πηγα και ειδα ολα αυτα και ειπα τερμα και απλα το εκοψα. Τα πεταξα ολα και βρηκα αλλους τρόπους να απασχολω το μυαλο μου με βιβλια με χομπυ με γυμναστικη ειχα τους πρωτους μηνες μια ταση να θελω να επανελθω αλλα γινομουν πιο αποφασιστικη ακομα και το εκοψα μαχαιρι πλεον δεν το σκεφτομαι καν.
Καλη η θεραπεια που ξεκινησες θα σου προτεινα να αποβαλλεις απο το μυαλο σου το θεμα τσιγαρο και ολα τα συναφη και να προσπαθεις να εισαι πχ απο σημερα σα να το εχεις κοψει να κανεις πραγματα που σε κρατουν απασχολημενη και λιγο λιγο θα το ξεχασεις εντελως.
Ειναι μια συνηθεια και οπως καθε συνηθεια απλα την αντικαθιστας με αλλη και απλα αλλαζεις και λιγο τροπο σκεψης ωστε να γινει ομαλα η μεταβαση και εχεις επιμονη.
Πιστεψε σε σενα οτι θα τα καταφέρεις!
Να εισαι καλα @Myrtilo ! 😊👍
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Οι εθισμοι να ξέρεις κόβονται μαχαίρι και όχι λίγο λίγο. Ο εγκέφαλος σου αυτή τη στιγμή έχει συνηθίσει να αναζητά το τσιγαρο σε τακτά χρονικά διαστήματα και όταν λαμβάνει κάποια triggers, όπως όταν πίνεις καφέ, μετά το φαΐ κτλ. Με τον καιρό αυτά τα νεύρονικα μονοπάτια θα εξασθαινησουν και θα φύγει και η επιθυμία.

Άκου να δεις τώρα. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Βάλτο καλά στο μυαλό σου και πάρτο απόφαση. Όταν έχεις κατρακυλήσει στο βούρκο θα πονέσεις για να καθάρισες. Και να λες πάρα πολύ ευχαριστώ για αυτόν τον πόνο, γιατι αυτό θα σου υπενθυμίζει στο μέλλον να μην ξανακυλησεις. Έχω περάσει κι εγώ εθισμους και ξέρω πως ειναι.

Θέλει επιθυμία να αλλάξεις και σοβαρότητα. Αν είσαι σοβαρή θα το καταφέρεις. Αν δεν εισαι σοβαρή θα αποτύχεις. Μην κυνηγάς τις εύκολες λύσεις, άρπαξε απτά μαλλιά τις δύσκολες. Θα σε δυναμωσουν περισσότερο.
 

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Καλημέρα σε όλους,

Ευχαριστώ για τις απόψεις και τις συμβουλές. Τελικά αυτό που αρχίζω να διαπιστώνω είναι πως ήδη από την πρώτη μέρα η σωματική ανάγκη είναι σχεδόν μηδενική, πιο πολύ με παρακινεί η σκέψη να κάνω, ειδικά όταν κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Και τα σαββατοκύριακά μου είναι πολύ χαλαρά και χωρίς υποχρεώσεις.

Ωραία η άσκησή σου @Gaspar Θα επιλέξω ένα άτομο το οποίο δεν συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν το υπολογίζω, γιατί το άλλο είναι πολύ δικός μου άνθρωπος.

Νομίζω πως ο στόχος της ημέρας είναι λιγότερο αγχωτικός από τον στόχο του ποτέ ξανά @Aura @EvanescenceQ

Θα συμφωνήσω @hack3r δεν με πειράζει η ταλαιπωρία γιατί μπορώ να αντιληφθώ πως θα είναι μικρότερη από το να το συνεχίσω. Απλά πιστεύω πως όταν παλεύεις με τον εαυτό σου είναι πιο δύσκολη η μάχη γιατί δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, τουλάχιστον εύκολα.
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
Κάπνιζα πολλά χρόνια και δεν ξέρω πώς έγινε, κάποια στιγμή θυμάμαι ότι άναψα τσιγάρο και δεν το ευχαριστιομουν πλέον. Σαν να το αναβα ψυχαναγκαστικά. Εκείνη τη στιγμή είπα, αυτό είναι το τελευταίο μου τσιγάρο. Και έτσι έγινε. Πήγα και πήρα ηλεκτρονικό (τα πιο καλά ξοδεμενα 100€ της ζωής μου), το είχα για λίγο καιρό και μετά το έκοψα κι αυτό. Αυτό έγινε το Φεβρουάριο του 2012.

Δε μου έλειψε ποτέ η νικοτίνη του τσιγάρου αλλά η αίσθηση του πίνω καφε - κάνω τσιγάρο, πάω σε μια ταβέρνα - πίνω κρασάκι με τσιγάρο, να κάτσω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες έχασαν την μισή τους ευχαρίστηση. Αυτό ήταν το κακό μόνο.

Πάντως ναι, αν δεν το αποφασίσεις δε θα το κόψεις επειδή στο λένε άλλοι. Ούτε με ημίμετρα. Πες το κόβω και πέτα το. Τα υπόλοιπα είναι χαζομάρες για μένα. Αν δεν το σιχαθεις δε θα το κόψεις.
 

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Κάπνιζα πολλά χρόνια και δεν ξέρω πώς έγινε, κάποια στιγμή θυμάμαι ότι άναψα τσιγάρο και δεν το ευχαριστιομουν πλέον. Σαν να το αναβα ψυχαναγκαστικά. Εκείνη τη στιγμή είπα, αυτό είναι το τελευταίο μου τσιγάρο. Και έτσι έγινε. Πήγα και πήρα ηλεκτρονικό (τα πιο καλά ξοδεμενα 100€ της ζωής μου), το είχα για λίγο καιρό και μετά το έκοψα κι αυτό. Αυτό έγινε το Φεβρουάριο του 2012.

Δε μου έλειψε ποτέ η νικοτίνη του τσιγάρου αλλά η αίσθηση του πίνω καφε - κάνω τσιγάρο, πάω σε μια ταβέρνα - πίνω κρασάκι με τσιγάρο, να κάτσω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες έχασαν την μισή τους ευχαρίστηση. Αυτό ήταν το κακό μόνο.

Πάντως ναι, αν δεν το αποφασίσεις δε θα το κόψεις επειδή στο λένε άλλοι. Ούτε με ημίμετρα. Πες το κόβω και πέτα το. Τα υπόλοιπα είναι χαζομάρες για μένα. Αν δεν το σιχαθεις δε θα το κόψεις.
Συγχαρητήρια που τα κατάφερες!!

Είναι δική μου επιλογή, απλά με πιέζουν οι καταστάσεις που το κάνω και με κρατάνε πίσω. Αυτό που λες δηλαδή κι εσύ.
 

Agaphbou

Περιβόητο μέλος

Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
Να πω κι εγώ την εμπειρία μου που το έκοψα σταδιακά και όχι μαχαίρι χωρίς κανένα πισωγύρισμα;

Καταρχάς δε σε εθίζει το τσιγάρο καθ' αυτό αλλά η ντοπαμίνη που εκκρίνει ο εγκέφαλός σου όταν καπνίζεις. Όλοι οι εθισμοί βασίζονται στην ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη, ακόμη και το γεγονός ότι τσεκάρουμε το κινητό μας μια στο τόσο μην τυχόν υπάρχει κάποια ειδοποίηση ή ένα μήνυμα είναι ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη λοιπόν είναι συνδεδεμένη με την επιθυμία κι όχι με την ουσία, γι' αυτό και μπορεί να θες πάρα πολύ να φας ένα γλυκό παρόλο που κάθε φορά σε φουσκώνει και σε κάνει να μην μπορείς να κουνηθείς, ενώ πχ το λαχανικό που σου παρέχει πραγματικό όφελος, δε σου προκαλεί την ίδια λαχτάρα να το φας.

Τι έκανα εγώ: 1. Καταρχάς κάθε φορά που ένιωθα την ανάγκη για τσιγάρο, επέλεγα κάποια άλλη απόλαυση. Ένα ποτήρι κρασί, ένα σνακ, μια ταινία πίνοντας ένα ρόφημα που μ' αρέσει. Στην αρχή η ντοπαμίνη που παίρνεις απ το υποκατάστατο είναι συγκριτικά λιγότερη και δεν παύει η επιθυμια σου για τσιγάρο, οπότε μπορεί να χρειαστούν 2-3 σνακ (γι' αυτό αν δε θες να πάρεις κιλά κόψε λίγο απ το μεσημεριανό σου. Εγώ που ήθελα να πάρω μου ήρθε κουτί η φάση :P)

2. Στην αρχή έβαζα όριο στο πόσους καπνούς/πακέτα μπορώ να παίρνω (από 1 καπνό την εβδομάδα που κάπνιζα κανονικά το πήγα στον 1 καπνό στις 15 μέρες, μετά στον 1 μήνα, μετά στο τρίμηνο μέχρι που έφτασα στο κόψιμο - μαχαίρι). . Ο λόγος που τα ελαττωσα σταδιακά ήταν γιατί έτσι μάθαινα να ελέγχω και να "ιεραρχώ" τις επιθυμίες μου, δηλαδή αν ήξερα ότι έχω 1 καπνό για 1 μήνα, κάθε φορά πριν στριψω σκεφτόμουν αν το θέλω πολύ ή θα τον σπαταλησω και στο τέλος του μήνα που θα θέλω, δε θα έχω καθόλου. Είναι σαν να σου συρρικνώνουν σταδιακά το χαρτζιλίκι κι εσύ να πρέπει να σκεφτείς πού σ' αρέσει περισσότερο να ξοδεύεις τα λεφτά σου ώστε να μην ξεμείνεις στο τέλος του μήνα αλλά και να περνάς όμορφα.

Όταν όμως πέταξα τον τελευταίο καπνό και μου απαγόρευσα να αγοράσω άλλον, εξακολουθούσα να μου επιτρέπω τράκες για τις δύσκολες στιγμές σε μαγαζιά με καφε ή ποτό. Εδώ βέβαια παίζει ρόλο και τ ότι στην παρέα μου εδώ δεν καπνίζει κανένας οπότε ήταν σχετικά δύσκολο να βρω τράκες ή αν έβρισκα ήταν από κάποιον που δεν είχα πολλή οικειότητα κι έτσι έπαιρνα μόνο 1-2. Το να κάνεις ένα τσιγάρο για να σου φύγει η κάψα είναι πάρα πολύ εύκολο να ενδώσεις. Για να πας όμως μέχρι το περίπτερο και να δώσεις 11 ευρώ σε καπνικά, είναι μεγάλη απόφαση κι έχεις αρκετό χρόνο μέχρι να βρεις μια εναλλακτική.

3. Εστίασα στα αρνητικά του καπνίσματος που με έκαναν να το σιχαθώ όσο δεν πάει. Αυτό κυρίως ίσχυε στην αρχή που χρειαζόμουν ένα έξτρα κίνητρο. Η υγεία όμως δυστυχώς δεν είναι αρκετός παράγοντας γιατί δεν βλέπεις τον κίνδυνο άμεσα. Ξεκίνα απ' το ότι βρωμάς τσιγαρίλα αντί για άρωμα και καθαριότητα, τα δόντια σου χαλάνε πιο εύκολα και κιτρινιζουν/γκριζαρουν, το στόμα μυρίζει άσχημα ακόμη κι αν πλύνεις τα δόντια σου πεντακοσιες φορές (τα είχα με καπνιστή πριν καν το ξεκινήσω οπότε ξέρω) κ.ό.κ. Για εμένα που με ενδιαφέρει να είμαι ελκυστική αυτό το ταπεινό ίσως κίνητρο έκανε το θαύμα του. Bonus tip: βγαινε ραντεβού με μη καπνιστές.

4. Αναβλητικότητα. Όταν νιώθεις ότι θες να κάνεις τσιγάρο, αν αρχίσεις και πανικοβαλλεσαι είναι νόμος ότι στο τέλος θα το ανάψεις. Παρτο χαλαρά και πες "νταξει μωρέ, ας μην κάνω τώρα που δεν το θέλω τρελά, θα κάνω την επόμενη φορά αν είναι" και βρες κάτι άλλο ν' απασχοληθείς. Λέγε το κάθε φορά και θα δεις ότι θα καπνίσεις πολύ λιγότερο απ' όσο περιμένεις.

5. Το δύσκολο είναι η αρχή, οι πρώτοι 3-4 μήνες. Αν μείνεις πιστή στα τρικ αυτά και καταφέρεις να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και να μην καπνίσεις για τόσο διάστημα, μετά είναι πιο εύκολο γιατί θα αρχίσεις να βλέπεις τα οφέλη στον οργανισμό σου, στο σώμα σου, την εμφάνιση και τη διάθεσή σου και θα έχεις επιπλέον λόγους να μην το επιθυμείς. Μετά από λίγο καιρό θ' αρχίσει να σ' ενοχλεί ακόμη και η μυρωδιά του και θα δεις ότι υπάρχουν πολύ πιο απολαυστικές συνήθειες.

Ελπίζω αυτά να μην πιάνουν μόνο σ εμένα και να βοηθήσω ενδεχομένως και κάποιον άλλο που θέλει να το κόψει. Σημασία έχει ότι όλοι μπορούν να το κόψουν αρκεί να κάνουν τις σωστές ασκήσεις μυαλού και να μένουν πιστοί στο πρόγραμμά τους.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Myrtilo

Νεοφερμένος

Η Myrtilo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Να πω κι εγώ την εμπειρία μου που το έκοψα σταδιακά και όχι μαχαίρι χωρίς κανένα πισωγύρισμα;

Καταρχάς δε σε εθίζει το τσιγάρο καθ' αυτό αλλά η ντοπαμίνη που εκκρίνει ο εγκέφαλός σου όταν καπνίζεις. Όλοι οι εθισμοί βασίζονται στην ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη, ακόμη και το γεγονός ότι τσεκάρουμε το κινητό μας μια στο τόσο μην τυχόν υπάρχει κάποια ειδοποίηση ή ένα μήνυμα είναι ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη λοιπόν είναι συνδεδεμένη με την επιθυμία κι όχι με την ουσία, γι' αυτό και μπορεί να θες πάρα πολύ να φας ένα γλυκό παρόλο που κάθε φορά σε φουσκώνει και σε κάνει να μην μπορείς να κουνηθείς, ενώ πχ το λαχανικό που σου παρέχει πραγματικό όφελος, δε σου προκαλεί την ίδια λαχτάρα να το φας.

Τι έκανα εγώ: 1. Καταρχάς κάθε φορά που ένιωθα την ανάγκη για τσιγάρο, επέλεγα κάποια άλλη απόλαυση. Ένα ποτήρι κρασί, ένα σνακ, μια ταινία πίνοντας ένα ρόφημα που μ' αρέσει. Στην αρχή η ντοπαμίνη που παίρνεις απ το υποκατάστατο είναι συγκριτικά λιγότερη και δεν παύει η επιθυμια σου για τσιγάρο, οπότε μπορεί να χρειαστούν 2-3 σνακ (γι' αυτό αν δε θες να πάρεις κιλά κόψε λίγο απ το μεσημεριανό σου. Εγώ που ήθελα να πάρω μου ήρθε κουτί η φάση :P)

2. Στην αρχή έβαζα όριο στο πόσους καπνούς/πακέτα μπορώ να παίρνω (από 1 καπνό την εβδομάδα που κάπνιζα κανονικά το πήγα στον 1 καπνό στις 15 μέρες, μετά στον 1 μήνα, μετά στο τρίμηνο μέχρι που έφτασα στο κόψιμο - μαχαίρι). . Ο λόγος που τα ελαττωσα σταδιακά ήταν γιατί έτσι μάθαινα να ελέγχω και να "ιεραρχώ" τις επιθυμίες μου, δηλαδή αν ήξερα ότι έχω 1 καπνό για 1 μήνα, κάθε φορά πριν στριψω σκεφτόμουν αν το θέλω πολύ ή θα τον σπαταλησω και στο τέλος του μήνα που θα θέλω, δε θα έχω καθόλου. Είναι σαν να σου συρρικνώνουν σταδιακά το χαρτζιλίκι κι εσύ να πρέπει να σκεφτείς πού σ' αρέσει περισσότερο να ξοδεύεις τα λεφτά σου ώστε να μην ξεμείνεις στο τέλος του μήνα αλλά και να περνάς όμορφα.

Όταν όμως πέταξα τον τελευταίο καπνό και μου απαγόρευσα να αγοράσω άλλον, εξακολουθούσα να μου επιτρέπω τράκες για τις δύσκολες στιγμές σε μαγαζιά με καφε ή ποτό. Εδώ βέβαια παίζει ρόλο και τ ότι στην παρέα μου εδώ δεν καπνίζει κανένας οπότε ήταν σχετικά δύσκολο να βρω τράκες ή αν έβρισκα ήταν από κάποιον που δεν είχα πολλή οικειότητα κι έτσι έπαιρνα μόνο 1-2. Το να κάνεις ένα τσιγάρο για να σου φύγει η κάψα είναι πάρα πολύ εύκολο να ενδώσεις. Για να πας όμως μέχρι το περίπτερο και να δώσεις 11 ευρώ σε καπνικά, είναι μεγάλη απόφαση κι έχεις αρκετό χρόνο μέχρι να βρεις μια εναλλακτική.

3. Εστίασα στα αρνητικά του καπνίσματος που με έκαναν να το σιχαθώ όσο δεν πάει. Αυτό κυρίως ίσχυε στην αρχή που χρειαζόμουν ένα έξτρα κίνητρο. Η υγεία όμως δυστυχώς δεν είναι αρκετός παράγοντας γιατί δεν βλέπεις τον κίνδυνο άμεσα. Ξεκίνα απ' το ότι βρωμάς τσιγαρίλα αντί για άρωμα και καθαριότητα, τα δόντια σου χαλάνε πιο εύκολα και κιτρινιζουν/γκριζαρουν, το στόμα μυρίζει άσχημα ακόμη κι αν πλύνεις τα δόντια σου πεντακοσιες φορές (τα είχα με καπνιστή πριν καν το ξεκινήσω οπότε ξέρω) κ.ό.κ. Για εμένα που με ενδιαφέρει να είμαι ελκυστική αυτό το ταπεινό ίσως κίνητρο έκανε το θαύμα του. Bonus tip: βγαινε ραντεβού με μη καπνιστές.

4. Αναβλητικότητα. Όταν νιώθεις ότι θες να κάνεις τσιγάρο, αν αρχίσεις και πανικοβαλλεσαι είναι νόμος ότι στο τέλος θα το ανάψεις. Παρτο χαλαρά και πες "νταξει μωρέ, ας μην κάνω τώρα που δεν το θέλω τρελά, θα κάνω την επόμενη φορά αν είναι" και βρες κάτι άλλο ν' απασχοληθείς. Λέγε το κάθε φορά και θα δεις ότι θα καπνίσεις πολύ λιγότερο απ' όσο περιμένεις.

5. Το δύσκολο είναι η αρχή, οι πρώτοι 3-4 μήνες. Αν μείνεις πιστή στα τρικ αυτά και καταφέρεις να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και να μην καπνίσεις για τόσο διάστημα, μετά είναι πιο εύκολο γιατί θα αρχίσεις να βλέπεις τα οφέλη στον οργανισμό σου, στο σώμα σου, την εμφάνιση και τη διάθεσή σου και θα έχεις επιπλέον λόγους να μην το επιθυμείς. Μετά από λίγο καιρό θ' αρχίσει να σ' ενοχλεί ακόμη και η μυρωδιά του και θα δεις ότι υπάρχουν πολύ πιο απολαυστικές συνήθειες.

Ελπίζω αυτά να μην πιάνουν μόνο σ εμένα και να βοηθήσω ενδεχομένως και κάποιον άλλο που θέλει να το κόψει. Σημασία έχει ότι όλοι μπορούν να το κόψουν αρκεί να κάνουν τις σωστές ασκήσεις μυαλού και να μένουν πιστοί στο πρόγραμμά τους.
Συγχαρητήρια και σε σένα λοιπόν!!

Το φαγητό δεν με τρομάζει γιατί τα γεύματά μου είναι συγκεκριμένα και συγκεκριμένες ώρες.

Συμφωνώ πολύ στο κίνητρο της υγείας, αν και σημαντικό, δεν είναι άμεσο.

Σήμερα προσπαθώ να μεταφέρω την ανάγκη για αργότερα και κάνω κάτι για να ξεχνιέμαι, αν υποκύψω κάνω κάποια σετ ασκήσεων λίγο πιο ζόρικα :P

Είμαι γενικά πιο αισιόδοξη!!
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top