Κατά πόσο η ραπ αντιπροσωπεύει την ελληνική πραγματικότητα;

Jim175

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
Πλέον αυτό το είδος έχει κάνει πάταγο και στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Τι πιστεύετε σχετικά με τη φιλοσοφία και αυτά που πρεσβεύει η ραπ/τραπ μουσική και κατά πόσο συνδέονται με την Ελλάδα του σήμερα? Ποιες πτυχές και καταστάσεις της ζωής αναδεικνύονται πολύ έντονα μέσα απ'τήν ραπ/Τραπ? Τι πρεσβεύει αυτή η μουσική ? Αναφέρομαι γενικά και στην σημερινή και στην "old school. Το έγραψα και στο ischool και το έκανα paste εδώ για περισσότερες απόψεις μιας και είναι επίκαιρο και ενδιαφέρον θέμα.
 

Poirot

Διάσημο μέλος

Ο τ. Aspiring Lawyer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,558 μηνύματα.
Η ραπ, παρότι δεν την ακούω, πιστεύω πως αντιπροσωπεύει μία συγκεκριμένη κουλτούρα και πως σε κάθε περίπτωση έχει να περάσει συγκεκριμένα μηνύματα και να εκθέσει τον τρόπο ζωής ορισμένων ομάδων. Υπάρχουν ραπ τραγούδια των οποίων οι στίχοι είναι απίστευτα προσεγμένοι και έχουν συνοχή. Τυχαίνει να ακούσω μερικά και να πω "πωπω, τι έγραψε ο άνθρωπος, μπράβο".

Σε αντιδιαστολή βέβαια με τη ραπ έχουμε την τραπ! Αποδίδω την τεράστια απήχηση που γνωρίζει ίσως στον "πιασάρικο" ρυθμό που έχουν και στη "χορευτικότητά" (δικιά μου λέξη αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ). Δε μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχουν άνθρωποι, μικρά παιδιά (βλέπω 10-12 χρονών παιδιά με τα ηχεία να τραγουδάνε έχω chains money και τις ρίχνω όλες με τα διαμάντια μου) που εμπνέονται από τους στίχους της. Προωθούν και λάθος πρότυπα, λ.χ. "τρέχω με χίλια χιλιόμετρα την ώρα", αγιοποιούν τον υλικό ευδαιμονισμό και το κυνήγι του χρήματος.

Για να απαντήσω στο ερώτημά σου: η ραπ ναι, αντιπροσωπεύει κατά τη γνώμη μου τη ζωή ορισμένων ανθρώπων και έχει να πει κάτι, η τραπ παρουσιάζει έναν κόσμο ανύπαρκτο, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας και δεν ταυτίζονται με τις καταστάσεις που περιγράφονται στα κομμάτια αυτά ούτε η ζωή των δημιουργών τους ούτε των ακροατών τους. Αποτελούν μία επίδειξη άνευ αντικρίσματος.

Υ.Γ.: Για να κάνω και την αυτοκριτική μου, με έχω βρει να ακούω τραπ κομμάτι και να μου αρέσει ο ρυθμός του, παρότι από μέσα μου λέω "τι ακούω ο άνθρωπος τώρα;". Σε πάρτυ θα διασκεδάσω με κάποια από αυτά τα κομμάτια. Πρέπει βέβαια ακούγοντάς τα και βλέποντας τα βίντεο κλιπ τους, να καθιστούμε απολύτως διακριτά τα όρια της πραγματικότητας και του πλασματικού κόσμου και να μη μιμούμαστε αυτά που ακούμε/βλέπουμε.
 

Jim175

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
Η ραπ, παρότι δεν την ακούω, πιστεύω πως αντιπροσωπεύει μία συγκεκριμένη κουλτούρα και πως σε κάθε περίπτωση έχει να περάσει συγκεκριμένα μηνύματα και να εκθέσει τον τρόπο ζωής ορισμένων ομάδων. Υπάρχουν ραπ τραγούδια των οποίων οι στίχοι είναι απίστευτα προσεγμένοι και έχουν συνοχή. Τυχαίνει να ακούσω μερικά και να πω "πωπω, τι έγραψε ο άνθρωπος, μπράβο".

Σε αντιδιαστολή βέβαια με τη ραπ έχουμε την τραπ! Αποδίδω την τεράστια απήχηση που γνωρίζει ίσως στον "πιασάρικο" ρυθμό που έχουν και στη "χορευτικότητά" (δικιά μου λέξη αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ). Δε μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχουν άνθρωποι, μικρά παιδιά (βλέπω 10-12 χρονών παιδιά με τα ηχεία να τραγουδάνε έχω chains money και τις ρίχνω όλες με τα διαμάντια μου) που εμπνέονται από τους στίχους της. Προωθούν και λάθος πρότυπα, λ.χ. "τρέχω με χίλια χιλιόμετρα την ώρα", αγιοποιούν τον υλικό ευδαιμονισμό και το κυνήγι του χρήματος.

Για να απαντήσω στο ερώτημά σου: η ραπ ναι, αντιπροσωπεύει κατά τη γνώμη μου τη ζωή ορισμένων ανθρώπων και έχει να πει κάτι, η τραπ παρουσιάζει έναν κόσμο ανύπαρκτο, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας και δεν ταυτίζονται με τις καταστάσεις που περιγράφονται στα κομμάτια αυτά ούτε η ζωή των δημιουργών τους ούτε των ακροατών τους. Αποτελούν μία επίδειξη άνευ αντικρίσματος.

Υ.Γ.: Για να κάνω και την αυτοκριτική μου, με έχω βρει να ακούω τραπ κομμάτι και να μου αρέσει ο ρυθμός του, παρότι από μέσα μου λέω "τι ακούω ο άνθρωπος τώρα;". Σε πάρτυ θα διασκεδάσω με κάποια από αυτά τα κομμάτια. Πρέπει βέβαια ακούγοντάς τα και βλέποντας τα βίντεο κλιπ τους, να καθιστούμε απολύτως διακριτά τα όρια της πραγματικότητας και του πλασματικού κόσμου και να μη μιμούμαστε αυτά που ακούμε/βλέπουμε.
Καλά συνήθως οι πολύ γνωστοί τραπερς έχουν παρόμοια ζωή αυτή που περιγράφουν στα τραγούδια τους. Εγώ γενικά ακούω όλα τα είδη μουσικής, θα χαρακτήριζα την old school ελληνική ραπ μέχρι την περίοδο 2014-2015 έφτασε περίπου, ακόμα βγαίνουν κάποια άλλα λίγα γίνονται ιδιαίτερα γνωστά, και πιστεύω έχουν προσφέρουν πάρα πολλά ειδικά στους νέους και από ρυθμο και μελωδία αλλά και μυνήματα για τη ζωή, μπορεί να ακούγονται κάπως μελαγχολικά τα περισσότερα αλλά ουσιαστικά προβάλλουν τη κατάσταση και τις ανησυχίες του μέσου Έλληνα.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Poirot

Διάσημο μέλος

Ο τ. Aspiring Lawyer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,558 μηνύματα.
Καλά συνήθως οι πολύ γνωστοί τραπερς έχουν παρόμοια ζωήε αυτή που περιγράφουν στα τραγούδια τους.
Κάποιοι ίσως, αλλά οι άλλοι οι τριτο-τέταρτοι (που λέει ο λόγος) μάλλον νοικιασμένα τα έχουν τα αυτοκίνητα. :lol:

Στα άλλα που λες συμφωνούμε!
 

dum dum boy

Διάσημο μέλος

Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,877 μηνύματα.
η ραπ είναι παλιά ιστορία. γενικά δεν μ' αρέσει, αλλά στοιχεία της που κάποιοι δημιουργοί παντρέψανε με άλλα μουσικά πάττερνς μ' αρέσανε.

η τραπ είναι σε γενικές γραμμές κατάντια και οι τράπερς για τα γκούλαγκ.

ας βάλουμε και ένα κομμάτι που το λες και λίγο ραπ, να ευθυμήσουμε:

 

Jim175

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
η ραπ είναι παλιά ιστορία. γενικά δεν μ' αρέσει, αλλά στοιχεία της που κάποιοι δημιουργοί παντρέψανε με άλλα μουσικά πάττερνς μ' αρέσανε.

η τραπ είναι σε γενικές γραμμές κατάντια και οι τράπερς για τα γκούλαγκ.

ας βάλουμε και ένα κομμάτι που το λες και λίγο ραπ, να ευθυμήσουμε:

Υπάρχουν κάποια που τα ακούω και ανατριχιαζω, λένε τόσο αληθινά γεγονότα και καταστάσεις που πραγματικά αξίζουν παραπάνω αναγνώριση, όσον αφορά τη ραπ. Τραπ εντάξει έχουν κάποια καλά μόνο για το κλαμπακι.
 

dum dum boy

Διάσημο μέλος

Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,877 μηνύματα.
Υπάρχουν κάποια που τα ακούω και ανατριχιαζω, λένε τόσο αληθινά γεγονότα και καταστάσεις που πραγματικά αξίζουν παραπάνω αναγνώριση, όσον αφορά τη ραπ. Τραπ εντάξει έχουν κάποια καλά μόνο για το κλαμπακι.

κάνουν δουλειά με τον στίχο, αλλά μουσικά/αισθητικά την ραπ την βρίσκω μονότονη και βαρετή.
 

Gate4

Επιφανές μέλος

Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
Δεν είναι το ίδιο η ραπ με την τραπ ούτε όλα τα κομμάτια και οι δημιουργοί τους ίδιοι. Προφανώς ένας μέσος ακροατής δεν θέλει κότερα ελικόπτερα που έλεγε ο μακαρίτης και δε χρειάζεται ότι ακούμε να μας αντιπροσωπεύει πλήρως. Ας είναι ένα είδος κούκου μουσικής σιγά τα αυγά πχια.
 

Jim175

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
Δεν είναι το ίδιο η ραπ με την τραπ ούτε όλα τα κομμάτια και οι δημιουργοί τους ίδιοι. Προφανώς ένας μέσος ακροατής δεν θέλει κότερα ελικόπτερα που έλεγε ο μακαρίτης και δε χρειάζεται ότι ακούμε να μας αντιπροσωπεύει πλήρως. Ας είναι ένα είδος κούκου μουσικής σιγά τα αυγά πχια.
Εντάξει μη το λες, κρύβεται μια ολόκληρη κουλτούρα από πίσω βασισμένη σε βιώματα και αληθινές καταστάσεις, και η ραπ και η τραπ, άσχετα τώρα με τη θεματολογία, η οποία διαφέρει σε κάθε τραγούδι.
 

dum dum boy

Διάσημο μέλος

Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,877 μηνύματα.
και μιας και μιλάμε για ραπ, χιπ-χοπ και αναφέρθηκα σε πάντρεμα μουσικών, ας βάλουμε και ένα κλασσικό άλμπουμ, που μας σημάδεψε στα 90s. να μαθαίνετε και εσείς οι νέοι την μπαλίτσα...

DJ Shadow - Endtroducing

 

Gate4

Επιφανές μέλος

Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
Εντάξει μη το λες, κρύβεται μια ολόκληρη κουλτούρα από πίσω βασισμένη σε βιώματα και αληθινές καταστάσεις, και η ραπ και η τραπ, άσχετα τώρα με τη θεματολογία, η οποία διαφέρει σε κάθε τραγούδι.
Δεν θα άκουγες ποτέ από ψυχόδραμα (ραπ) τραγούδι τύπου μαντκλιπ (τραπ). Δεν το λέω για κακό το καθένα μπορείς να το ακούσεις για άλλους λόγους.
 

Jim175

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
και μιας και μιλάμε για ραπ, χιπ-χοπ και αναφέρθηκα σε πάντρεμα μουσικών, ας βάλουμε και ένα κλασσικό άλμπουμ, που μας σημάδεψε στα 90s. να μαθαίνετε και εσείς οι νέοι την μπαλίτσα...

DJ Shadow - Endtroducing

Ε εντελώς διαφορετικό τότε αλλά όλα από κάπου ξεκίνησαν, οι Αμερικάνοι φυσικά πρωτοπόροι. Κάτι λίγο άσχετο, αυτός στη φωτό σου είναι ο Χοακίν φοίνιξ?
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Δεν θα άκουγες ποτέ από ψυχόδραμα (ραπ) τραγούδι τύπου μαντκλιπ (τραπ). Δεν το λέω για κακό το καθένα μπορείς να το ακούσεις για άλλους λόγους.
Ναι ισχύει, προτιμώ 12ο πάντως.
 

dum dum boy

Διάσημο μέλος

Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,877 μηνύματα.

Jim175

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Jim175 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 844 μηνύματα.
ναι, από την ταινία Inherent Vice (2014)
Πριν λίγες μέρες τον έμαθα τον συγκεκριμένο ηθοποιό, από το Joker, παρόλο που ποτέ δεν μου άρεσαν ταινίες DC marvel και τέτοια (αν και έχω δει και το αρκαμ σιτυ του 2005) αυτή την είδα όλη και έχω να πω ρισπεκτ στον τύπο, σπάνια βλέπεις τέτοιες ερμηνείες, μεγάλο ταλέντο.
 

dum dum boy

Διάσημο μέλος

Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,877 μηνύματα.
Δεν είναι το ίδιο η ραπ με την τραπ ούτε όλα τα κομμάτια και οι δημιουργοί τους ίδιοι. Προφανώς ένας μέσος ακροατής δεν θέλει κότερα ελικόπτερα που έλεγε ο μακαρίτης και δε χρειάζεται ότι ακούμε να μας αντιπροσωπεύει πλήρως. Ας είναι ένα είδος κούκου μουσικής σιγά τα αυγά πχια.

γενικά έχω την αίσθηση ότι ζούμε σε εποχές που τα μουσικά στυλ δεν πάνε πακέτο και με το lifestyle, ή τέλος πάντων δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικά του.
 

Gaspar

Περιβόητο μέλος

Ο Gaspar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,101 μηνύματα.
Καλά συνήθως οι πολύ γνωστοί τραπερς έχουν παρόμοια ζωή αυτή που περιγράφουν στα τραγούδια τους. Εγώ γενικά ακούω όλα τα είδη μουσικής, θα χαρακτήριζα την old school ελληνική ραπ μέχρι την περίοδο 2014-2015 έφτασε περίπου, ακόμα βγαίνουν κάποια άλλα λίγα γίνονται ιδιαίτερα γνωστά, και πιστεύω έχουν προσφέρουν πάρα πολλά ειδικά στους νέους και από ρυθμο και μελωδία αλλά και μυνήματα για τη ζωή, μπορεί να ακούγονται κάπως μελαγχολικά τα περισσότερα αλλά ουσιαστικά προβάλλουν τη κατάσταση και τις ανησυχίες του μέσου Έλληνα.
και στίχους με σεβασμό προς το γυναικείο φύλο πάνω απ όλα
 

chester20080

Περιβόητο μέλος

Ο Μπάμπης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 5,478 μηνύματα.

 

Wonderkid

Περιβόητο μέλος

Ο Wonderkid αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 21 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,009 μηνύματα.
Η τραπ ειδικά σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει την ελληνική συντηρητική καθόλα κοινωνία
 

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.

Wonderkid

Περιβόητο μέλος

Ο Wonderkid αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 21 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,009 μηνύματα.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top