Ορθολογισμός, ηθική, συναίσθημα και η σχέση τους με τις επιστήμες

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Ίσως να μην σκέφτομαι εγώ σωστά, αλλά δεν μπορώ να βάλω το συναίσθημα ίσα με τη λογική, σόρρυ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Ίσως να μην σκέφτομαι εγώ σωστά, αλλά δεν μπορώ να βάλω το συναίσθημα ίσα με τη λογική, σόρρυ.

Σαφώς, δεν μπορούν να μπουν μαζί, αφού το συναίσθημα υπερτερεί, γι' αυτό άλλωστε και η γυναίκα είναι το ισχυρό φύλο (σύμφωνα και με τη γνώμη των θεωρητικών του φεμινισμού). Η λογική προσφέρει μια επίφαση σταθερότητας και ασφάλειας, όμως είναι συχνά απατηλή. Το συναίσθημα προσφέρει ένα ταξίδι στο άγνωστο, μια βουτιά από ψηλά, σε μολυβένια θάλασσα. Κατέχω τη λογική αρκετά καλά. Ποτέ όμως δεν μου πρόσφερε απαντήσεις στα υπαρξιακά μου ερωτήματα. Διδάχτηκα το συναίσθημα απ' την αλληλεπίδρασή μου με τις γυναίκες. Από αυτές διδάχτηκα και το Μέγα Χάος. Από τότε που αποφάσισα να μη σκέφτομαι, είμαι πιο ευτυχισμένος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Σαφώς, δεν μπορούν να μπουν μαζί, αφού το συναίσθημα υπερτερεί, [...]

Προσωπική σου άποψη και επιλογή είναι να βάζεις το συναίσθημα παραπάνω απο τη λογική. Η δική μου προσωπική άποψη είναι αντίθετη. Γιατί δηλαδή να είναι κατακριτέα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Καθόλου κατακριτέα, όμως είναι λανθασμένη. Όλοι οι σοφοί το λένε.

Ο άκρατος ορθολογισμός έχει φτάσει τον κόσμο στα όρια της καταστροφής. Η λογική είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν δεν θέσουμε τις προτεραιότητές μας με βάση τον ανθρωπισμό, ο οποίος βασίζεται όπως προανέφερα στο συναίσθημα, τότε οδηγούμαστε σε τερατουργήματα. Άλλωστε τι να την κάνεις τη λογική, όταν μετά από μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, όπου για παράδειγμα έβγαλες πολλά φράγκα πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές, δεν σε πιάνει ύπνος και το πρωί αισθάνεσαι σκ@τ@;;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Καθόλου κατακριτέα, όμως είναι λανθασμένη. Όλοι οι σοφοί το λένε.

Ο άκρατος ορθολογισμός έχει φτάσει τον κόσμο στα όρια της καταστροφής. Η λογική είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν δεν θέσουμε τις προτεραιότητές μας με βάση τον ανθρωπισμό, ο οποίος βασίζεται όπως προανέφερα στο συναίσθημα, τότε οδηγούμαστε σε τερατουργήματα. Άλλωστε τι να την κάνεις τη λογική, όταν μετά από μια δύσκολη μέρα στο γραφείο, όπου για παράδειγμα έβγαλες πολλά φράγκα πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές, δεν σε πιάνει ύπνος και το πρωί αισθάνεσαι σκ@τ@;;;
Ποιούς θεωρείς σοφούς; Διότι δεν νομίζω οτι πχ οι περισσότεροι θετικοί επιστήμονες να βάζουν ίσα τη λογική με το συναίσθημα.

Όσο για τη δεύτερη παράγραφο του ποστ σου, έχω την εντύπωση οτι μπερδεύεις τον ορθολογισμό με την έλλειψη ηθικής (αν και το "πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές" είναι πολύ φλου. Ακόμα και ένας μαθητής σε σχολείο, γράφοντας 20 σε ένα δύσκολο διαγώνισμα "πατάει κάτω τους ανταγωνιστές του", αλλά δεν νομίζω να το θεωρεί κανείς κακό :P)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Σαφώς, δεν μπορούν να μπουν μαζί, αφού το συναίσθημα υπερτερεί, γι' αυτό άλλωστε και η γυναίκα είναι το ισχυρό φύλο (σύμφωνα και με τη γνώμη των θεωρητικών του φεμινισμού).
Δε νομιζω οτι υπερτερει γιαυτο το λογο. Ισα ισα που η γυναικα ειναι πιο ψυχρη απο τον ανδρα και εκεινος πιο ευαλωτος συναισθηματικα. Το απεξω ειναι διαφορτικο απο το μεσα.

Κατέχω τη λογική αρκετά καλά. Ποτέ όμως δεν μου πρόσφερε απαντήσεις στα υπαρξιακά μου ερωτήματα. Διδάχτηκα το συναίσθημα απ' την αλληλεπίδρασή μου με τις γυναίκες. Από αυτές διδάχτηκα και το Μέγα Χάος. Από τότε που αποφάσισα να μη σκέφτομαι, είμαι πιο ευτυχισμένος.
Δεν εχει αποδειχθει οτι με αυτον τον τροπο γινεται καλυτερη προσεγγιση στην γνωση/αληθεια/χαος/φωτιση. Ακομα και οι ανατολικες φιλοσοφιες, δε διδασκουν να μη σκεφτομαστε. Καποια μεση οδος ισως ειναι το καλυτερο.

Ποιούς θεωρείς σοφούς; Διότι δεν νομίζω οτι πχ οι περισσότεροι θετικοί επιστήμονες να βάζουν ίσα τη λογική με το συναίσθημα.

Όσο για τη δεύτερη παράγραφο του ποστ σου, έχω την εντύπωση οτι μπερδεύεις τον ορθολογισμό με την έλλειψη ηθικής (αν και το "πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές" είναι πολύ φλου. Ακόμα και ένας μαθητής σε σχολείο, γράφοντας 20 σε ένα δύσκολο διαγώνισμα "πατάει κάτω τους ανταγωνιστές του", αλλά δεν νομίζω να το θεωρεί κανείς κακό :P)
Ακριβως.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Διότι δεν νομίζω οτι πχ οι περισσότεροι θετικοί επιστήμονες να βάζουν ίσα τη λογική με το συναίσθημα.

Εγώ πιστεύω πως αυτό είναι μια μεγάλη παρεξήγηση.

Μεταφέρω από το Focus για τους Πυθαγόρειους:
Ήταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι μόνο οι ακριβείς μαθηματικές σχέσεις έδιναν αρμονικούς ήχους στο μονόχορδο. Για παράδειγμα, έπρεπε να χωρίσουν ακριβώς στη μέση τη χορδή, και όχι περίπου στη μέση, ώστε να έχουν το ευχάριστο ψυχικό συναίσθημα που απορρέει από έναν αρμονικό ήχο. Εύκολα λοιπόν οι Πυθαγόρειοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μαθηματικά κυβερνούν τη μουσική ή και ότι, ως ένα βαθμό, η μουσική κυβερνά τα μαθηματικά. Για τους Πυθαγορείους, αυτή η άμεση και ακριβής σχέση μαθηματικών, μουσικής και ευχάριστου ψυχικού συναισθήματος αποτελούσε τη μέγιστη απόδειξη ότι η αλήθεια, στο ύψιστο επίπεδό της, εκφράζεται με μαθηματικές σχέσεις.

Να θυμίσω επίσης το Κείμενο του Μίκη περί Αρμονίας που μιλήσαμε γι' αυτό και στις Ταρώ:
Το ερώτημα είναι: «Πώς καθορίζεται η ύπαρξη και η έννοια του σύμφωνου και του διάφωνου; Με ποια κριτήρια; Και με ποιες πειραματικές επαληθεύσεις; Η συνήθης απάντηση είναι «γιατί έτσι το θέλει το ανθρώπινο αυτί και έτσι το δέχεται ή το απορρίπτει η ανθρώπινη ψυχή». Γιατί όμως; Γιατί το «σύμφωνο» μας προκαλεί ψυχική ευδαιμονία και πνευματική ανάταση, ενώ αντίθετα «το διάφωνο» δημιουργεί μέσα μας αναταραχή, δυσφορία, ψυχικό αδιέξοδο και πνευματικό τραύμα; 'Αρα θα πρέπει να υπάρχει μέσα μας από την γέννηση μας ένα αρχέτυπο Αρμονίας που πάλλεται θετικά στην περίπτωση της ηχητικής συμφωνίας και αρνητικά στην περίπτωση της ηχητικής διαφωνίας (που ονομάζεται και κακοφωνία).

Σας προτείνω επίσης να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο:
Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ

Αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι η συναισθηματική διάσταση στα μαθήματα Φυσικών Επιστημών «αν και αφορά σπουδαίo στοιχείo της προσωπικότητας και παίζει πρωταρχικό ρόλο στη μάθηση, εν τούτοις αγνοήθηκε η καλλιέργειά της στο παραδοσιακό Σχολείο για πολλούς λόγους»1. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο «καλός δάσκαλος» είναι πάνω από όλα ένας «αρχιτέκτονας χαρακτήρων»2 που εμπνέει και την αγάπη για το μάθημα που διδάσκει. Αν δεν εμφυσήσει την αγάπη αυτή στους μαθητές τότε, μπορεί να είναι ένας καλός φροντιστής, ή ένας ευσυνείδητος υπάλληλος, θα είναι όμως ένας ανεπαρκής δάσκαλος. Όπως αποδέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των με τα της Παιδείας εμπλεκομένων, είναι κοινωνικά ορθότερο, το σύγχρονο Σχολείο να διαμορφώνει χαρακτήρες με συναίσθημα και φαντασία, ικανούς να ανεβάσουν το πολιτισμικό επίπεδο της κοινωνίας, παρά να αναπαράγει ικανούς διαχειριστές γνώσης.
[...]
Πολλοί παιδαγωγοί ισχυρίζονται ότι η διδασκαλία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με μια θεατρική παράσταση. Με το δάσκαλο σε ρόλο ηθοποιού και σκηνοθέτη και τους μαθητές σε ρόλο θεατή και ηθοποιού συνάμα. Μόνο που για να είναι πετυχημένη η παράσταση ο δάσκαλος πρέπει να ξέρει καλά το ρόλο του και να πατάει με σιγουριά στο «σανίδι». Όταν η παράσταση στερείται ενδιαφέροντος τα μηνύματα δεν περνούν στους μαθητές, ή περνούν «άχρωμα» και στρεβλωμένα. Τι μπορεί να κάνει όμως ο δάσκαλος της χημείας προκειμένου να κτίσει μια πετυχημένη συναισθηματικά «παράσταση-μάθημα»;
[...]
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: «ΓΟΗΤΕΙΑ». Η λέξη κλειδί για μια «άλλη» διδασκαλία της Χημείας. Όταν το παιδί γοητευθεί από το αντικείμενο, μέσα από μια συναισθηματικά τονισμένη παρουσίασή του, τότε η Χημεία θα ανέβει ένα σκαλί στην εκτίμηση του. Αυτό είναι ένα κίνητρο που θα σπρώξει το μαθητή να ξεπεράσει το δάσκαλό του. Και όταν οι μαθητές ξεπερνούν τους δάσκαλους, όχι μόνο σε γνώσεις αλλά και σε «σοφία», τότε υπάρχει ελπίδα.

Τζιανουδάκης Λεωνίδας

Δεν καταλαβαίνω την εμμονή να διαχωρίζουμε την επιστημονική σκέψη, από κάθε τι συναισθηματικό... :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Ποιούς θεωρείς σοφούς; Διότι δεν νομίζω οτι πχ οι περισσότεροι θετικοί επιστήμονες να βάζουν ίσα τη λογική με το συναίσθημα.

Οι μεγάλοι θετικοί επιστήμονες, ακριβώς για να έχουν τη δυνατότητα να παν την επιστήμη ένα βήμα εμπρός, χρειάζονταν διαίσθηση και ενόραση, πέρα από την απαραίτητη φιλοσοφική διάθεση (όπως ο Αϊνστάιν). Η διαίσθηση και η ενόραση, σύμφωνα με την κατεστημένη αντίληψη, έρχονται σε αντίθεση με τον ορθολογισμό. Στην πραγματικότητα αυτές συνεχίζουν εκεί που ο στεγνός ορθολογισμός εξαντλεί τα όριά του.

Εκτός απ' την απάντηση της Isi, έχω κι εγώ να επαναλάβω κάτι που δημοσιεύσαμε στο θέμα με τις Ταρώ:

"Όταν προσπαθώ να λύσω ένα πρόβλημα, ουδέποτε με απασχολεί το ζήτημα της ομορφιάς. Με απασχολεί μόνο η λύση του προβλήματος. Όταν όμως φτάσω στο τέλος και η λύση που βρήκα δεν μου φαίνεται όμορφη, τότε ξέρω πως κάπου έχω κάνει λάθος"
Ου. Φούλλερ.
(Ο Φούλλερ είναι διάσημος φυσικός επιστήμονας στο χώρο της Νανοτεχνολογίας).

Η επιστήμη χωρίς συναίσθημα, ενόραση και καλαισθησία, είναι καταστροφική κι επικίνδυνη.

Όσο για τη δεύτερη παράγραφο του ποστ σου, έχω την εντύπωση οτι μπερδεύεις τον ορθολογισμό με την έλλειψη ηθικής (αν και το "πατώντας κάτω μερικούς ανταγωνιστές" είναι πολύ φλου. Ακόμα και ένας μαθητής σε σχολείο, γράφοντας 20 σε ένα δύσκολο διαγώνισμα "πατάει κάτω τους ανταγωνιστές του", αλλά δεν νομίζω να το θεωρεί κανείς κακό :P)


Κατ' αρχήν, εγώ δεν πιστεύω καν στην ηθική. Αυτό γιατί η λέξη προέρχεται από το "έθος", δηλαδή έχει κοινές ρίζες με τον εθισμό. Όλοι έχουν τους εθισμούς τους, όπως και την ηθική τους, κανείς όμως δεν μπορεί να είναι υπερήφανος γι' αυτά.

Το να νικήσεις σε μια αναμέτρηση είναι ορθολογικά θετικό και σε γεμίζει φυσιολογικά με περηφάνια και ικανοποίηση. Το να βγάζεις χρήματα το ίδιο. Αυτό που λέω είναι πως εάν ο συναισθηματικός σου κόσμος δεν είναι ικανοποιημένος και τη νύχτα θέλεις Αρντάν για να κοιμηθείς, καμμία ορθολογική σκέψη, ούτε καμμία επιτυχία θα σταθεί ικανή να σε γιατρέψει. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχαν ψυχικές νόσοι.

Κάτι άλλο τώρα. Είναι ορθολογικό να αντιμετωπίζουμε όλα τα πράγματα με όρους καλού/κακού; Ο ορθολογισμός δεν μας έχει αποδείξει ότι υπάρχουν όλες οι ενδιάμεσες περιπτώσεις;

Δεν θα μπορούσα να είμαι επιστήμονας των θετικών επιστημών αν δεν κατείχα κατ' αρχήν τον ορθολογισμό. Η αμφισβήτιση που κάνω έρχεται εκ των ένδων και έχω ακούσει πολλούς, σημαντικότερους επιστήμονες από 'μένα, να τον αμφισβητούν το ίδιο, όχι γιατί είναι άχρηστος, αλλά γιατί έχει στενά όρια, συνεπώς δεν μπορούμε να του αποδίδουμε θεϊκές διαστάσεις. "Παν μέτρον άριστον".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Κατ' αρχήν, εγώ δεν πιστεύω καν στην ηθική. Αυτό γιατί η λέξη προέρχεται από το "έθος", δηλαδή έχει κοινές ρίζες με τον εθισμό. Όλοι έχουν τους εθισμούς τους, όπως και την ηθική τους, κανείς όμως δεν μπορεί να είναι υπερήφανος γι' αυτά.

H ηθική αν και ζήτημα πλειοψηφιών - με την έννοια δηλαδή ότι τι είναι ηθικό το ορίζουν οι πλειοψηφίες (οι οποίες πλειοψηφίες συνήθως μου προκαλούν αλλεργία)-, είναι αναγκαία και αντικειμενική σε πολλές περιπτώσεις, όχι σε όλες όμως. Υπάρχει υποκειμενική και αντικειμενική ηθική. Το κεράτωμα φυσικά δεν είναι αντικειμενικά ανήθικο, ούτε και τα ψέμματα απόλυτα, ούτε αυτό το "τίμα την μητέρα σου και τον πατέρα σου" (γιατί άλλωστε να τους τιμήσεις αν δεν σε τιμούν και αυτοί ;; ), αλλά ο φόνος με σκοπό τη ληστεία δεν είναι ηθική πράξη, ο εκβιασμός δεν είναι ηθική, το πούλημα φίλων δεν είναι ηθικό (άλλωστε κι εσύ έγραψες κάπου ότι τους προδότες τους κρεμάνε), η σωματεμπορία, το εμπόριο ναρκωτικών, η μαφία και η καμόρα δεν είναι ηθική, ο ρατσισμός, το ξεπούλημα και η βεβήλωση του αλλόθρησκου δεν είναι ηθικά, η κακοποίηση, σωματική και πνευματική επίσης δεν είναι ηθική, το να χτυπάς μια γυναίκα ή την ηλικιωμένη μητέρα σου δεν είναι ηθικό. Πάντα υπάρχουν άτομα με αυστηρή αντίληψη της ηθικής, και άλλα με χαλαρή ηθική, αλλά πάνω κάτω μια γενική αντίληψη περί ηθικού και ανήθικου έχουμε όλοι, αλλιώς θα ήμασταν ζούγκλα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
"Όταν προσπαθώ να λύσω ένα πρόβλημα, ουδέποτε με απασχολεί το ζήτημα της ομορφιάς. Με απασχολεί μόνο η λύση του προβλήματος. Όταν όμως φτάσω στο τέλος και η λύση που βρήκα δεν μου φαίνεται όμορφη, τότε ξέρω πως κάπου έχω κάνει λάθος"
Ου. Φούλλερ.(Ο Φούλλερ είναι διάσημος φυσικός επιστήμονας στο χώρο της Νανοτεχνολογίας).
Ναι το χω ξανακουσει κι αυτο. Πως το ερμηνευει και τι σημασια του δινει ο καθενας ομως, εχει σημασια...Η ομορφια ειναι πολυ σχετικη εννοια πχ...

Κατ' αρχήν, εγώ δεν πιστεύω καν στην ηθική. Αυτό γιατί η λέξη προέρχεται από το "έθος", δηλαδή έχει κοινές ρίζες με τον εθισμό.
Αν αυτος ειναι ο βασικος λογος που δε πιστευεις στην ηθικη, τοτε ισως πρεπει να αξιολογησεις διαφορετικα τα κριτηρια σου αγαπητε. Αφενος γιατι το "εθος" στα αρχαια οταν αναφεροταν σε ανθρωπους, ειχε την εννοια του χαρακτηρα (και οχι του εθισμου/συνηθειας), και αφεταιρου, γιατι η κοινη ριζα μιας λεξης ειναι πολυ λιγο, για να αποτελει καθοριστικο κριτηριο για ενα τοσο σοβαρο θεμα.

Όλοι έχουν τους εθισμούς τους, όπως και την ηθική τους, κανείς όμως δεν μπορεί να είναι υπερήφανος γι' αυτά.
Για τους εθισμους οχι, για την ηθικη σαφως και μπορουν να ειναι υπερηφανοι.Δεν ταυτιζονται, μονο και μονο επειδη στα αρχαια ειχαν κοινη ριζα (αλλα σαφως διαφορετικη εννοια και χρηση).Νομιζω ειναι πολυ απλο να φανταστουμε οτι καποιος μπορει να ειναι περηφανος που ειναι κατα του να σκοτωσει/βιασει/κλεψει/αδικησει κλπ...

Δεν θα μπορούσα να είμαι επιστήμονας των θετικών επιστημών αν δεν κατείχα κατ' αρχήν τον ορθολογισμό. Η αμφισβήτιση που κάνω έρχεται εκ των ένδων και έχω ακούσει πολλούς, σημαντικότερους επιστήμονες από 'μένα, να τον αμφισβητούν το ίδιο, όχι γιατί είναι άχρηστος, αλλά γιατί έχει στενά όρια, συνεπώς δεν μπορούμε να του αποδίδουμε θεϊκές διαστάσεις. "Παν μέτρον άριστον".
Μα ο ορθολογισμος δεν ειναι τιποτε αλλο απο την ιδεα οτι η κατανοηση και η αληθεια μπορει να προελθει μεσω της λογικης. Ομως "λογικη" δεν ειναι κατι παγιο. Σημερα εχουμε αυτη που εχουμε. Αυριο μπορει να χουμε μια που σημερα θα φαινοταν "παραλογη". Επισης το αντιθετο, ειναι ο εμπειρισμός που ισχυριζεται οτι η αληθεια και η κατανοηση μπορει να επιτευχθει μονο μεσα απο τις αισθησεις και τα βιωματα, χωρις αλλα εργαλεια. Και παλι, πιστευω οτι μια μεση οδος ειναι το ιδανικο (αν και ο ορθολογισμος μου φαινεται οτι ειναι πιο κοντα στη μεση απο τον εμπειρισμο, αφου αυτος δειχνει να ειναι πιο απολυτος σαν εννοια).

H ηθική αν και ζήτημα πλειοψηφιών - με την έννοια δηλαδή ότι τι είναι ηθικό το ορίζουν οι πλειοψηφίες (οι οποίες πλειοψηφίες συνήθως μου προκαλούν αλλεργία)-, είναι αναγκαία και αντικειμενική σε πολλές περιπτώσεις, όχι σε όλες όμως. Υπάρχει υποκειμενική και αντικειμενική ηθική. Το κεράτωμα φυσικά δεν είναι αντικειμενικά ανήθικο, ούτε και τα ψέμματα απόλυτα, ούτε αυτό το "τίμα την μητέρα σου και τον πατέρα σου" (γιατί άλλωστε να τους τιμήσεις αν δεν σε τιμούν και αυτοί ;; ), αλλά ο φόνος με σκοπό τη ληστεία δεν είναι ηθική πράξη, ο εκβιασμός δεν είναι ηθική, το πούλημα φίλων δεν είναι ηθικό (άλλωστε κι εσύ έγραψες κάπου ότι τους προδότες τους κρεμάνε), η σωματεμπορία, το εμπόριο ναρκωτικών, η μαφία και η καμόρα δεν είναι ηθική, ο ρατσισμός, το ξεπούλημα και η βεβήλωση του αλλόθρησκου δεν είναι ηθικά, η κακοποίηση, σωματική και πνευματική επίσης δεν είναι ηθική, το να χτυπάς μια γυναίκα ή την ηλικιωμένη μητέρα σου δεν είναι ηθικό. Πάντα υπάρχουν άτομα με αυστηρή αντίληψη της ηθικής, και άλλα με χαλαρή ηθική, αλλά πάνω κάτω μια γενική αντίληψη περί ηθικού και ανήθικου έχουμε όλοι, αλλιώς θα ήμασταν ζούγκλα.
Συμφωνω. Δεν ειναι ολα μαυρα η ασπρα. (κλισε, αλλα το ξεχναμε συνεχεια).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Για παράδειγμα, οι ιδέες του Χίτλερ στηρίζονται στην ψυχρή λογική. "Εμείς έχουμε πιο προηγμένο πολιτισμό και συνεπώς οι άλλοι είναι κατώτεροι από εμάς. Άρα, έχουμε κάθε δικαίωμα να τους εξολοθρεύουμε ή να τους υποδουλώνουμε".
Η ανθωπινη λογική ομως, λεγεται ανθρωπινη (και οχι λογικη της ...υαινας πχ) γιατι εμπεριεχει ηθικα στοιχεια και συναισθηματα. Τον ανθρωπισμο που αναφερεις παρακατω. Επομενως, το παραδειγμα του Χιτλερ, δεν ειναι αντιπροσωπος "ανθρωπινης λογικης". Ο Χιτλερ δεν ηταν ρομποτ, ειχε κι αυτος συναισθηματα. Και μαλιστα μπορουμε να πουμε πως οτι εκανε το εκανε ορμομενος και καθοδηγουμενος κυριως απο συναισθηματικης φυσεως παραγοντες (παθη,κομπλεξ,μισος,φιλοδοξιες κλπ), σε συνδυασμο με υπολειτουργεια ηθικων στοιχειων, ανθρωπισμου,συνειδησης.

Ειναι εν μερει ατοπο να μιλαμε για ψυχρη λογικη στους ανθρωπους. Γιατι ειναι δυσκολο να υπαρξει γενικοτερα. Παντα συνδυαζεται (σε διαφορους βαθμους) με ηθικη,με συναισθημα, με συνειδηση. Οταν λεμε να ειμαστε λογικοι και οχι συναισθηματικοι, δεν εννουμε να πηγαινουμε απο το ενα ακρο στο αλλο. Εννουμε (ή θα επρεπε να εννοουμε) οτι πρεπει να ειμαστε περισσοτερο λογικοι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Κάτι άλλο τώρα. Είναι ορθολογικό να αντιμετωπίζουμε όλα τα πράγματα με όρους καλού/κακού; Ο ορθολογισμός δεν μας έχει αποδείξει ότι υπάρχουν όλες οι ενδιάμεσες περιπτώσεις;
Και τι θα προτεινες αντι για αυτους ; Τι μας συμφερει προσωπικα και τι οχι πχ ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
H ηθική αν και ζήτημα πλειοψηφιών - με την έννοια δηλαδή ότι τι είναι ηθικό το ορίζουν οι πλειοψηφίες (οι οποίες πλειοψηφίες συνήθως μου προκαλούν αλλεργία)

ο φόνος με σκοπό τη ληστεία δεν είναι ηθική πράξη, ο εκβιασμός δεν είναι ηθική, το πούλημα φίλων δεν είναι ηθικό (άλλωστε κι εσύ έγραψες κάπου ότι τους προδότες τους κρεμάνε), η σωματεμπορία, το εμπόριο ναρκωτικών, η μαφία και η καμόρα δεν είναι ηθική, ο ρατσισμός, το ξεπούλημα και η βεβήλωση του αλλόθρησκου δεν είναι ηθικά, η κακοποίηση, σωματική και πνευματική επίσης δεν είναι ηθική, το να χτυπάς μια γυναίκα ή την ηλικιωμένη μητέρα σου δεν είναι ηθικό.

Δεν θα διαφωνήσω με τον αγαπητό Δόκτορα, αφού αυτά που αναφέρει έχουν διαχρονικά αποδείξει την αξία τους ως ικανές και αναγκαίες συνθήκες για τη λειτουργία μιας ισορροπημένης και ανθρώπινης κοινωνίας, χωρίς να έχουν την ανάγκη του ορισμού τους από τις πλειοψηφίες. Ακριβώς όμως γι' αυτόν το λόγο, αυτές τις βασικές αρχές προτιμώ να τις ορίζω ως "Νόμο" και όχι ως ηθική, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζω το γεγονός στο οποίο όλοι συμφωνούμε, ότι ο Νόμος εμπεριέχει στοιχεία ηθικής.

Εντούτοις, ο Κινέζος στρατηγός Σουν Τζου, παρά το γεγονός ότι ήταν Μέγας Διδάσκαλος της "Τέχνης του Πολέμου" παρατηρεί: "Πώς είναι δυνατόν, αυτά που εν καιρώ ειρήνης θεωρούμε ανήθικα, εν καιρώ πολέμου να τα θεωρούμε ηθικά και να τα επιβραβεύουμε;" Η παραπάνω παρατήρηση αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε σχέση με το παρόν θέμα, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι πόλεμοι βασίζονται σε υψηλές ηθικές αρχές, όπως η προστασία της πατρίδας, το συμφέρον του λαού κλπ, ή τουλάχιστον έτσι θέλει να τους δικαιολογεί η προπαγάνδα της κάθε εξουσίας.

Με δεδομένη μάλιστα τη ρήση του Αδόλφου ότι "η προπαγάνδα έχει πάρει διαζύγιο από την αλήθεια και την ηθική", ο ρόλος της ηθικής καθίσταται ακόμη περισσότερο αβέβαιος.

Από την άλλη πλευρά, όπως πολλές φορές έχω αναφέρει, ο Μαρκήσιος ομολογεί: "Η θρησκεία και η ηθική έχουν κατασκευαστεί από εμάς, ώστε να επιβάλλουμε την εξουσία μας στις κατώτερες τάξεις, συνεπώς εμείς είμαστε υπεράνω θρησκείας και ηθικής και οι δεσμεύσεις τους δεν ισχύουν για εμάς". Πράγματι, οι εξουσιαστές (ή Μαύροι Μάγοι κατά τον Νωέα) αυτού του κόσμου, καταπατούν βάναυσα, διαχρονικά μέχρι και στις μέρες μας, κάθε έναν από τους κανόνες του Νόμου, όπως τους παρουσίασε ο Δόκτωρ. Ωστόσο, αυτοί είναι που διαχειρίζονται το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" μέσω της εξουσίας που ασκούν στη συνείδηση των πολιτών ή υπηκόων τους.

Ακόμη, λένε πολλοί ότι "Food comes first, then morals". Αλήθεια, ποια ηθική μπορεί να σταθεί μπροστά "στης ανάγκης την τυφλή δικαιοσύνη", όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι "Ανάγκα και Θεοί πείθονται"; Ακόμη δηλαδή και οι Θεϊκοί Νόμοι μπορούν να παρακαμφθούν απ' την αδήριτη ανάγκη της επιβίωσης. Τέλος, ενώ σε όλες τις "πολιτισμένες" κοινωνίες η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης του ανθρώπου, όχι μόνο είναι θεμιτή αλλά έχει επενδυθεί και με χρυσοποίκιλτο ηθικό μανδύα, για πολλούς είναι μια από τις πλέον ανήθικες και ανίερες πράξεις.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο Νόμος, όπως τον έθεσε ο Δόκτωρ, έστω και με άλλη ορολογία, θα μπορούσε να ισχύσει με αντικειμενικό τρόπο μόνο σε μια κοινωνία που από τη μια πλευρά θα διαμοίραζε τον παραγόμενο πλούτο ώστε να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες κάθε πολίτη, από την άλλη θα δέσμευε και τον ηγέτη, ο οποίος θα έβαζε την κεφαλή του υπό την Αψίδα των Σπαθιών των πολιτών του. Μια τέτοια κοινωνία όμως, δεν θα είχε ανάγκη από περαιτέρω ηθική, καθώς αυτή θα περιόριζε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ανθρώπου, δικαίωμα σχεδόν το ίδιο απαραίτητο με την τροφή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Προσωπικά θα αντικαταστούσα την Ηθική με τον πηγαίο Σεβασμό προς τη Ζωή και την Ύπαρξη που είναι φυσικός νόμος και δε χρειάζεται την υποταγή σε κανόνες για να εφαρμοστεί.

Στο ζωϊκό βασίλειο υπάρχει ισορροπία χωρίς να είναι αναγκαία η έννοια της Ηθικής. Στις ανθρώπινες κοινωνίες παρ' όλ' αυτά πρέπει να "μάθουμε" τι είναι ηθικό και ανήθικο ώστε να το εφαρμόσουμε και ακόμα κι έτσι δεν ισχύει σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.

"Δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρού" λέει ο Πλάτωνας και δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε. Τελικά από ποιους και με ποια κριτήρια καθορίζεται το Δίκαιο και η Ηθική σε μια κοινωνία; Είναι αποτέλεσμα της πάλης των τάξεων και της επικράτησης της ισχυρότερης;

Τι ρόλο παίζει ο στεγνός Ορθολογισμός σε αυτή τη διαδικασία και πως μπορούμε να μιλάμε για Ηθική ή ακόμα και για Σεβασμό όταν λείψει το συναίσθημα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Θα ήθελα ν' απαντήσω και σ' ένα άλλο ζήτημα που έχει τεθεί, αυτό της περηφάνιας περί της ηθικής μας, παραθέτοντας μια ιστορία που διάβασα σ' ένα θρησκευτικό έντυπο:

Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ζούσε στην Κύπρο μαζί με την κόρη του. Συνήθιζε να ζει ασκητικά και να τηρεί αυστηρά όλες τις νηστείες. Κάποιο βράδυ, μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή, χτύπησε την πόρτα του για να ζητήσει φιλοξενία, ένας άγνωστος ταξιδευτής. Εκείνος φυσικά τον δέχτηκε και ρώτησε την κόρη του τι έχει για να φιλέψουν τον ξένο. Αυτή αποκρίθηκε πως λόγω της νηστείας δεν είχε και πολλά στο σπίτι. Έψαξε και βρήκε λίγο ψωμί που είχε απομείνει και ένα κομμάτι παστό κρέας. Ο άγιος ζήτησε από την κόρη του να φέρει στο τραπέζι το ψωμί και το παστό κρέας κι έφαγε κι ο ίδιος από αυτά.

Η κόρη σκανδαλίστηκε έντονα από την πράξη αυτή του πατέρα της κι όταν έφυγε την άλλη μέρα ο ξένος, ζήτησε εξηγήσεις: "Μα καλά πατέρα, είναι δυνατόν εσύ να τρως κρέας μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή;" τον ρώτησε. Τότε εκείνος αποκρίθηκε: "Εάν εγώ δεν έτρωγα μαζί του θα ήταν σαν να του έκανα επίδειξη της ηθικής μου και της πίστης μου. Έκανα μια μικρή αμαρτία προκειμένου να αποφύγω μια πολύ μεγαλύτερη".

Συνεπώς, όσοι περηφανεύονται περί της ηθικής τους, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι, όπως προαναφέραμε, αυτή εμπεριέχει ένα μεγάλο ποσοστό υποκειμενικότητας και ετεροκαθορισμού, υποπίπτουν στο υπέρτερο σφάλμα της Ματαιοδοξίας ή Ματαιότητας (vanity), η οποία σύμφωνα με τις κάρτες Ταρώ ακολουθεί ένα βήμα μετά την Επιστήμη. Επομένως, κάθε ηθική πράξη, που είναι υπερήφανη για τον εαυτό της, εμπεριέχει ταυτόχρονα και την ανηθικότητα, άρα αυτοαναιρείται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Ηθικη, Νομος...Ας μην κολλαμε στις λεξεις, αλλά στην ουσια. Αν συμφωνεις σε αυτo που ανεφερε ο Dr.Strangelove κι εγω, τοτε διαφωνεις με τα προηγουμενα λεγομενά σου. Και τα 2 δε γινεται.:P

Η ερωτηση του Σου Τζου που παρεθεσες, απλα ανεφερες οτι "ειναι ενδιαφερουσα". Με ποιο τροπο ομως ; Για ποιο λογο ; Δε τα συνδεεις. Τη φραση δε τη θυμαμαι πως και που την χρησημοποιει, οπότε δε ξερω αν την παρεθεσες με το νοημα που την ειπε ο Σου Τζου. Ωστοσο, δε νομιζω οτι ενας λογικος ανθρωπος, θα επιβραβευε ή θα ηταν υπερηφανος που σκοτωνει αλλους εν καιρω πολεμου. Αλλό τι συμβαινει και αλλο ποιο ειναι το σωστο, το λογικο, το ανθρωπινο. Οταν ο κομπος φτανει στο χτενι και υπαρχει πολεμος, δε σημαινει οτι αλλαξαν οι ηθικοι κανονες και το να σκοτωνεις εγινε "καλο". Μη μπερδευουμε την αληθινη σημασια των πραγματων, με εκεινη που αλλοι ανθρωποι τους δινουν, για να εξυπηρετησουν συμφεροντα.


Με δεδομένη μάλιστα τη ρήση του Αδόλφου ότι "η προπαγάνδα έχει πάρει διαζύγιο από την αλήθεια και την ηθική", ο ρόλος της ηθικής καθίσταται ακόμη περισσότερο αβέβαιος.
Από που προκυπτει αυτο το συμπερασμα ; Εμενα μου φαινεται οτι ξεχωριζει διακριτά οτι οντως υπαρχει αντικειμενικη ηθικη που σχετιζεται με το συναισθημα και τον ανθρωπισμο. Αν η προπαγανδα ηταν "παντρεμενη" με την ηθικη και την αληθεια, τοτε ειναι που θα πρεπε να κοιταμε με μισο ματι την ηθικη. Αυτο καταλαβα εγω, μπορει να κανω και λαθος.

Οσο για το Μαρκησιο που αναφερθηκε παλι (δε ξερω αν καταδιωκει εκεινος τον Chaos ή αναποδα :P ), πιθανοτατα αναφερεται στην "ηθικη" , οχι στην ηθικη. Ειπαμε, αλλο το Πολιτικως ορθο και οι ψευτοηθικες που επιβαλλουν οι εξουσιαστες για να ελεγξουν τον κοσμο (καθωςπρεπεισμοι, θρησκειες κλπ), και αλλο η αντικειμενικη πανανθρωπινη ηθικη.

First comes the food, then come the morals : Το να αναφερουμε οτι μπροστα στο ενστικτο της επιβιωσης, η ηθικη παραβλεπεται, δεν προσφερει κατι. Ενδιαφερον θα ηταν, να δουμε αν η επιβιωση αποδυναμωνει την υπαρξη της ηθικης. Το να σκοτωσουμε σε αυτοαμυνα για να μην σκοτωθουμε, δε βλεπω πως αποδυναμωνει το ανηθικο του να σκοτωνουμε γενικοτερα.:hmm: Σημασια δεν εχει μονο η πραξη, αλλά και για ποιο λογο γινεται καθως και σε ποια περισταση.

Τέλος, ενώ σε όλες τις "πολιτισμένες" κοινωνίες η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης του ανθρώπου, όχι μόνο είναι θεμιτή αλλά έχει επενδυθεί και με χρυσοποίκιλτο ηθικό μανδύα, για πολλούς είναι μια από τις πλέον ανήθικες και ανίερες πράξεις.
Νομιζω πως ταυτιζεις/μπερδευεις την "ηθικη" της απληστιας και της επιχειρησης (που αυτοπαρουσιαζεται ως ηθικη), με την πραγματικη ηθικη.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο Νόμος, όπως τον έθεσε ο Δόκτωρ, έστω και με άλλη ορολογία, θα μπορούσε να ισχύσει με αντικειμενικό τρόπο μόνο σε μια κοινωνία που από τη μια πλευρά θα διαμοίραζε τον παραγόμενο πλούτο ώστε να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες κάθε πολίτη, από την άλλη θα δέσμευε και τον ηγέτη, ο οποίος θα έβαζε την κεφαλή του υπό την Αψίδα των Σπαθιών των πολιτών του. Μια τέτοια κοινωνίαόμως, δεν θα είχε ανάγκη από περαιτέρω ηθική, καθώς αυτή θα περιόριζε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ανθρώπου, δικαίωμα σχεδόν το ίδιο απαραίτητο με την τροφή.
Δηλαδη σε μια κομμουνιστικη κοινωνια μονο θα μπορουσε να υπαρχει και να δεχθεις την ηθικη. Ενω τωρα που δεν εχουμε κομμουνισμο ; Αρεται η ηθικη το συναισθημα και η ανθρωπια ; Τι εννοεις λεγοντας "δικαιωμα αυτοδιαθεσης" ;

Προσωπικά θα αντικαταστούσα την Ηθική με τον πηγαίο Σεβασμό προς τη Ζωή και την Ύπαρξη που είναι φυσικός νόμος και δε χρειάζεται την υποταγή σε κανόνες για να εφαρμοστεί.
Μα γιατι τετοιο κολλημα με τη λεξη ηθικη ρε παιδια ; Σαν το Διαβολο με το λιβανι την εχετε :P. Πειτε το και Θαναση αμα θελετε. Η ουσια ειναι οτι υπαρχει και δοξα τω θεο δλδ. που υπαρχει. Ασχετα αν δε το δεχονται ολοι, ή πιστευουν οτι δε θα πρεπε να υπαρχει.

Στο ζωϊκό βασίλειο υπάρχει ισορροπία χωρίς να είναι αναγκαία η έννοια της Ηθικής. Στις ανθρώπινες κοινωνίες παρ' όλ' αυτά πρέπει να "μάθουμε" τι είναι ηθικό και ανήθικο ώστε να το εφαρμόσουμε και ακόμα κι έτσι δεν ισχύει σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Στο ζωικο βασιλειο υπαρχει ισορροπια, αλλα σφαζονται σα τα...ζωα :P. Δεν εχει καποια διαφορά ο ανθρωπος ;

Τι ρόλο παίζει ο στεγνός Ορθολογισμός σε αυτή τη διαδικασία και πως μπορούμε να μιλάμε για Ηθική ή ακόμα και για Σεβασμό όταν λείψει το συναίσθημα;
Σε ποια διαδικασια αναφερεσαι ;
Ηθικη και σεβασμός πιστευω υφιστανται ξεχωρα απο το συναισθημα ως ενα βαθμο, αλλά μαζι με αυτο ειναι πιο ολοκληρωμενα.


Θα ήθελα ν' απαντήσω και σ' ένα άλλο ζήτημα που έχει τεθεί, αυτό της περηφάνιας περί της ηθικής μας, παραθέτοντας μια ιστορία που διάβασα σ' ένα θρησκευτικό έντυπο:

Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ζούσε στην Κύπρο μαζί με την κόρη του. Συνήθιζε να ζει ασκητικά και να τηρεί αυστηρά όλες τις νηστείες. Κάποιο βράδυ, μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή, χτύπησε την πόρτα του για να ζητήσει φιλοξενία, ένας άγνωστος ταξιδευτής. Εκείνος φυσικά τον δέχτηκε και ρώτησε την κόρη του τι έχει για να φιλέψουν τον ξένο. Αυτή αποκρίθηκε πως λόγω της νηστείας δεν είχε και πολλά στο σπίτι. Έψαξε και βρήκε λίγο ψωμί που είχε απομείνει και ένα κομμάτι παστό κρέας. Ο άγιος ζήτησε από την κόρη του να φέρει στο τραπέζι το ψωμί και το παστό κρέας κι έφαγε κι ο ίδιος από αυτά.

Η κόρη σκανδαλίστηκε έντονα από την πράξη αυτή του πατέρα της κι όταν έφυγε την άλλη μέρα ο ξένος, ζήτησε εξηγήσεις: "Μα καλά πατέρα, είναι δυνατόν εσύ να τρως κρέας μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή;" τον ρώτησε. Τότε εκείνος αποκρίθηκε: "Εάν εγώ δεν έτρωγα μαζί του θα ήταν σαν να του έκανα επίδειξη της ηθικής μου και της πίστης μου. Έκανα μια μικρή αμαρτία προκειμένου να αποφύγω μια πολύ μεγαλύτερη".


Οκ, καταρχην, θα σε συμβουλευα να μην παιρνεις πολυ σοβαρα τα θρησκευτικα εντυπα, ειδικα οταν συχνα αναφερεις οτι δε συμεριζεσαι την εννοια της θρησκειας. Το ξερω οτι και στις θρησκειες μπορουμε να βρουμε σοφια, απλά συστηνω προσοχη και φιλτραρισμα.

Φεριπείν θεωρω αυθαιρετο και αστοχο το συμπερασμα (στην ιστορια), οτι αν δεν ετρωγε ενας ασκητις...κρεας....τη μεγαλη σαρακοστη κιολας ! και εφοσον προειδοποιησαν τον επισκεπτη οτι νηστευουν και δεν εχουν φαγητα ...οτι παρολαυτα θα τον παρεξηγουσε ο επισκεπτης ! Θα πρεπει να ταν πολυ γαιδουρι, ωστε αντι να εκτιμησει την φιλοξενια και την τροφη, να παρεξηγησει τον πατερα, επειδη δεν εφαγε. Και ειναι χλωμο ενας αγιος να θεωρει εκ των προταιρων γαιδουρι εναν αγνωστο...

Δευτερον...για ποιο λογο, το να μη φαει μαζι του, συνιστα αμαρτια ; Δε θα το εκανε με σκοπο να επιδειξει την πιστη του ! Θα το εκανε επειδη ειχε επιλεξει να το κανει εκεινες τις μερες. Σημασια εχει , ειπαμε, και ο σκοπος που κανεις κατι.
Και...για να χουμε και καλο ρωτημα....αμαρτια...με ποιανου κριτηρια ; Καποιας....θρησκευτικης ηθικης μηπως ; ;) Δλδ απο τη μια δε δεχεσαι οτι υπαρχει ηθικη, και απο την αλλη, για να υποστηριξεις τα λεγομενα σου, φερνεις παραδειγμα χριστιανικες ηθικες ; ! :confused:

Κακης ποιοτητας και αδυναμη η ιστορια αυτη, λοιπον.

Συνεπώς, όσοι περηφανεύονται περί της ηθικής τους, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι, όπως προαναφέραμε, αυτή εμπεριέχει ένα μεγάλο ποσοστό υποκειμενικότητας και ετεροκαθορισμού, υποπίπτουν στο υπέρτερο σφάλμα της Ματαιοδοξίας ή Ματαιότητας (vanity), η οποία σύμφωνα με τις κάρτες Ταρώ έπεται της Επιστήμης. Επομένως, κάθε ηθική πράξη, που είναι υπερήφανη για τον εαυτό της, εμπεριέχει ταυτόχρονα και την ανηθικότητα, άρα αυτοαναιρείται.
Θεωρω οτι το επιπεδο ολων των συνομιλητων, ειναι τετοιο, που εχοντας καλη διαθεση και θεληση, μπορουν να καταλαβουν ΤΙ λεγεται, και να μην απαντανε σαν να ειπωθηκε κατι αλλο, προκειμενου να φερουν αντιρρηση. Δε κανουμε αγωνα ποιος εχει δικιο.

Ειπα : υπαρχουν πραγματα περι ηθικης για τα οποια μπορει καποιος να νιωθει υπερηφανος που τα τηρει.

ΔΕΝ ειπα : ειναι καλο να κοκορευομαστε για την ηθικη μας. Ετσι γενικα και τσουβαλιαστικά, οπως εχει αντιπαρατεθει σαν συμπερασμα απο την ιστοριουλα.

Μιλησα : για ηθικη
Δε μιλησα : για την ηθικη μου/σου/του. Αρα (3η φορα που το λεω) οχι για ηθικη προσωπικη, συμφεροντων, κατασκευασμενη, καθοδηγουμενη, κλπ.

Επομενως το "εμπεριέχει ένα μεγάλο ποσοστό υποκειμενικότητας και ετεροκαθορισμού", ...αστοχο. Kαι τα περι ματαιδοξιας επισης. (ας μην πιασουμε κουβεντα γιαυτην καλυτερα, μη γινει φαρσοκωμωδια το τοπικ :P ).


Και επειδη τα πολλα λογια ειναι φτωχεια : πιστευουμε οτι υπαρχει αντικειμενικη ηθικη και αισθημα σωστου/λαθους ; Ή πιστευουμε οτι ολα ειναι αμφιλεγομενα, κατα το δοκουν, υποκειμενικα, και δεν υφισταται ηθικη ως συνιστωσα δικαιου/ανθρωπινου (με οτι περιεχει το "ανθρωπινος" ). Και ποιο απο τα 2 ειναι πιο επικινδυνο τελικα ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
O καθένας πρέπει απλά να μετατρέψει την ψυχή σε έναν ΚΟΣΜΟ, να την καταστήσει ΚΟΣΜΙΑ, με φιλοδοξία υγιή που δεν θα είναι εις βάρος των συνανθρώπων του. Αυτό είναι η ηθική, μιας κι είμαστε σε topic Φιλοσοφίας. Αυτό είναι η αντικειμενική ηθική που είναι υπαρκτή και διαχρονική στους αιώνες ανεξάρτητα από Εκκλησίες, πολιτικές και -ισμούς. Η Εκκλησία και το Κράτος δεν έχει οπωσδήποτε σχέση με την αντικειμενική ηθική, αντίθετα κάποιες Εκκλησίες βαρύνονται με φοβερή ανηθικότητα. Ούτε ισχύει ότι σε καθεστώτα οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας το πρόβλημα της ηθικής λύνεται. Στη προπολεμική ναζιστική Γερμανία που υπήρχε δουλειά για όλους, κοινωνική ευημερία, και μηδέν ανεργία, οι γερμανοί πολίτες ήταν το ίδιο ανήθικοι με τους σημερινούς πεινασμένους αστούς
(καταδίδοντας ομοφυλόφιλους, κυνηγώντας τους Εβραίους, εξευτελίζοντας το διαφορετικό, πουλώντας ακόμα και την ίδια τους την μάνα).
Για να καταστήσει λοιπόν την ψυχή του κόσμια κάποιος ή κάποια ομάδα, και κατά συνέπεια να καταστήσει και τον πλανήτη κόσμο κι όχι μπορντέλο όπως είναι, πρέπει να κατανοήσει ότι ούτε μεγάλες προσευχές, ούτε τελετές, αλλά ούτε και κάποιο ειδικό πολιτικό ή θρησκευτικό σύστημα, αδελφότητα ή αίρεση θα φέρουν το άτομο στον σκοπό του αλλά μόνο οι πράξεις. Η ηθική συνάδει με την Αρμονία του Ενός, του Σύμπαντος, του ΟΛΟΥ, του αρμονικού και ειρηνικού Σύμπαντος. Υπάρχουν αρχές που διέπουν τις ηθικές πράξεις και την ηθική εξέλιξη που δεν είναι υποκειμενικές.

Αφαιρέθηκε από το quote το κομμάτι που έγραφα για υποκειμενική και αντικειμενική ηθική. 'Ενας άνθρωπος που έχει είτε από παιδεία, είτε για άλλους λόγους ανεπτυγμένη ηθική, παραμένει εξίσου ηθικός τόσο σε καιρό πολέμου όσο σε καιρό ειρήνης. Στην γερμανική κατοχή, ο 'Ελληνας που κατέδιδε τον συμπατριώτη του ήταν ανήθικος ακόμα κι αν το κίνητρό του ήταν να σώσει το τομάρι του. Ο παππούς μου έσωσε αντιστασιακούς ενώ μπορούσε να μην το κάμει και ήταν ένας αντικειμενικά ηθικός άνθρωπος σε καιρό πολέμου. 'Αλλος πρόγονός μας στον εμφύλιο δεν έριξε ούτε μια σφαίρα στον πόλεμο κι όποιος θέλει το πιστεύει.
Η ηθική του ήταν τόσο ανεπτυγμένη που προτίμησε την τιμωρία του ΝΟΜΟΥ, και δεν ανήκε σε κάποια θρησκευτική οργάνωση, αντίθετα ήταν φανατικός άθεος !! Μάλιστα, υπάρχουν άθεοι που έχουν περισσότερη ηθική από πιστούς οποιασδήποτε σέκτας, θρησκείας ή αφιονιού. Αυτό το παράδειγμα αποδεικνύει όχι μόνο ότι η ΗΘΙΚΗ και ο ΝΟΜΟΣ είναι διαφορετικά πράγματα, αλλά ότι πολύ συχνά ο ΝΟΜΟΣ πολεμά την ΗΘΙΚΗ. Προτιμώ τις λέξεις της Isiliel ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ, αλλά ποτέ δεν θα αντικαθιστούσα την ηθική με τον νόμο. Ο νόμος είναι προσαρμογή, κοσμική δικαιοσύνη, μια μεσοβέζικη λύση που γεννήθηκε από την ανάγκη και τίποτα παραπάνω. Η ηθική είναι άγραφη, φυσική και καθολική σε στοιχειώδη ζητήματα. Η αντικειμενική ηθική ορίζεται μόνο από την φύση, και η φύση του ανθρώπου δεν είναι να τρώει τον συνάνθρωπο προκειμένου να επιβιώσει, αυτό δεν το κάνουν ούτε τα ζώα. Ακόμα και στο ζωικό βασίλειο υπάρχει τάξη και ΑΡΜΟΝΙΑ, ακόμα κι εκεί υπάρχει αξιοζήλευτη ιεραρχία ώστε το μεγάλο ζώο να τρώει το μικρό κι όχι το όμοιό του έτσι ώστε να διατηρείται η ισορροπία του πλανήτη. Μόνο ο άνθρωπος είναι ο ταραχοποιός αυτής της Αρμονίας.
Οι ηθικές αρχές συνάγονται από την θεωρία του όντος και όχι από τις επιμέρους υπαρκτές καταστάσεις που ανήκουν σ'αυτό.

Για την ηθική της πολιτικής :

Η πολιτεία είναι μονίμως υποψήφια για τον μετασχηματισμό της σε Κόσμο και δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από τον αιώνιο νόμο αλληλοσυσχέτισης μικρόκοσμου και μακρόκοσμου. 'Οποιος αντέχει την αντίσταση, την ηθική αντίσταση, εργάζεται γι'αυτόν τον μετασχηματισμό με όλο το πιθανό κόστος. Αν οι αντοχές του δεν είναι αρκετές, αποβάλλεται μόνος του αργα ή γρήγορα από την συμπαντική αδελφότητα της ειρήνης και της αρμονίας που δεν έχει να κάνει ούτε με θρησκείες , ούτε με κόμματα, ούτε με ιδεολογίες και - ισμούς. 'Ολοι είμαστε ΕΝΑ και η επίμονη διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ των μελών αυτού του ΚΟΣΜΟΥ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε διάλυση.

Ο ΝΟΜΟΣ δεν είναι ΗΘΙΚΗ. Ο ΝΟΜΟΣ είναι ανθρώπινο και όχι φυσικό γεγονός, τα κεφάλια των ανθρώπων γεννούν τον ΝΟΜΟ σε μια διαχρονική απόπειρα να τακτοποιήσουν άτσαλα τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ο νόμος και η θρησκεία μπαλώνει πληγές, μόνο ο ανθρωπισμός και η ηθική τις επουλώνει. Ο ΝΟΜΟΣ μπορεί να είναι σωστός ή λάθος και συχνά άδικος, η ηθική είναι άγραφος νόμος και η παραβίασή της οδήγησε την ανθρωπότητα σε ολοκαυτώματα.

Της Δικαιοσύνης 'Ηλιε νοητέ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Τέλος, ενώ σε όλες τις "πολιτισμένες" κοινωνίες η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης του ανθρώπου, όχι μόνο είναι θεμιτή αλλά έχει επενδυθεί και με χρυσοποίκιλτο ηθικό μανδύα, για πολλούς είναι μια από τις πλέον ανήθικες και ανίερες πράξεις.
Χμ θα γίνω ίσως λίγο κυνικός αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν θεωρείς ότι περισσότερα money πρέπει να δώσουμε σε αυτόν που παίρνει το ρίσκο παρά σε αυτόν που βάζει στα ράφια τα προϊόντα; Πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι η δουλεία του δεύτερου μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο aibo business edition. Γιατί το ρίσκο το υποτιμάμε;:confused:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
'Ενας άνθρωπος που έχει είτε από παιδεία, είτε για άλλους λόγους ανεπτυγμένη ηθική, παραμένει εξίσου ηθικός τόσο σε καιρό πολέμου όσο σε καιρό ειρήνης.

Μάλιστα, υπάρχουν άθεοι που έχουν περισσότερη ηθική από πιστούς οποιασδήποτε σέκτας, θρησκείας ή αφιονιού. Αυτό το παράδειγμα αποδεικνύει όχι μόνο ότι η ΗΘΙΚΗ και ο ΝΟΜΟΣ είναι διαφορετικά πράγματα, αλλά ότι πολύ συχνά ο ΝΟΜΟΣ πολεμά την ΗΘΙΚΗ. Προτιμώ τις λέξεις της Isiliel ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ, αλλά ποτέ δεν θα αντικαθιστούσα την ηθική με τον νόμο. Ο νόμος είναι προσαρμογή, κοσμική δικαιοσύνη, μια μεσοβέζικη λύση που γεννήθηκε από την ανάγκη και τίποτα παραπάνω. Η ηθική είναι άγραφη, φυσική και καθολική σε στοιχειώδη ζητήματα. Η αντικειμενική ηθική ορίζεται μόνο από την φύση, και η φύση του ανθρώπου δεν είναι να τρώει τον συνάνθρωπο προκειμένου να επιβιώσει, αυτό δεν το κάνουν ούτε τα ζώα.

Ο ΝΟΜΟΣ δεν είναι ΗΘΙΚΗ. Ο ΝΟΜΟΣ είναι ανθρώπινο και όχι φυσικό γεγονός, τα κεφάλια των ανθρώπων γεννούν τον ΝΟΜΟ σε μια διαχρονική απόπειρα να τακτοποιήσουν άτσαλα τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ο νόμος και η θρησκεία μπαλώνει πληγές, μόνο ο ανθρωπισμός και η ηθική τις επουλώνει. Ο ΝΟΜΟΣ μπορεί να είναι σωστός ή λάθος και συχνά άδικος, η ηθική είναι άγραφος νόμος και η παραβίασή της οδήγησε την ανθρωπότητα σε ολοκαυτώματα.
Ειπες πιο ωραια αυτο που προσπαθησα να πω προχειρα πριν. :thumbup:

Exposed_Bone : Χμ θα γίνω ίσως λίγο κυνικός αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν θεωρείς ότι περισσότερα money πρέπει να δώσουμε σε αυτόν που παίρνει το ρίσκο παρά σε αυτόν που βάζει στα ράφια τα προϊόντα; Πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι η δουλεία του δεύτερου μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο aibo business edition. Γιατί το ρίσκο το υποτιμάμε;
Εμενα φιατι δε μου ακουγεται ουτε ιδιαιτερα κυνικο, ουτε εσφαλμενο, αυτο το σκεπτικο ;...

Και θα ηθελα να επαναλαβω τις ερωτησεις μου για το ζουμι του τοπικ : πιστευουμε οτι υπαρχει αντικειμενικη ηθικη και αισθημα σωστου/λαθους ; Ή πιστευουμε οτι ολα ειναι αμφιλεγομενα, κατα το δοκουν, υποκειμενικα, και δεν υφισταται ηθικη ως συνιστωσα δικαιου/ανθρωπινου (με οτι περιεχει το "ανθρωπινος" ). Και ποιο απο τα 2 ειναι πιο επικινδυνο τελικα ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Χμ θα γίνω ίσως λίγο κυνικός αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν θεωρείς ότι περισσότερα money πρέπει να δώσουμε σε αυτόν που παίρνει το ρίσκο παρά σε αυτόν που βάζει στα ράφια τα προϊόντα; Πόσο μάλλον αν σκεφτούμε ότι η δουλεία του δεύτερου μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο aibo business edition. Γιατί το ρίσκο το υποτιμάμε;:confused:

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έγραψα πως μια Κοινωνία που σεβόταν το Φυσικό Νόμο, ή Ηθική κατά το Δόκτορα, θα έπρεπε να μοιράζει "σωστά" τον πλούτο της. Δεν ανέφερα πως θα πρέπει να τον μοιράζει στα ίσια. Η σχέση όμως αλληλεξάρτησης μεταξύ αυτού που παίρνει το ρίσκο κι αυτού που παράγει την υπεραξία, θα έπρεπε να εξασφαλίζει τουλάχιστον τις βασικές ανάγκες του κάθε μέλους της Κοινωνίας αυτής, αναγνωρίζοντας το ότι ο καθένας έχει κάτι δημιουργικό να συνεισφέρει.

Θα ήθελα να τονίσω και κάτι ακόμη. Ο εργάτης δεν μπορεί να αντικατασταθεί από το καπιταλιστικό σύστημα. Ο Καρλ Μαρξ προέβλεψε ότι οι μηχανές δεν μπορούν να παράγουν κεφάλαιο. Σ' ένα καπιταλιστικό σύστημα (παρακαλώ δεν επιθυμώ καμμία παραβολή ή αντιπαράθεση με ο,τιδήποτε προσπάθησε να εφαρμοστεί στο όνομα του Μαρξ) κεφάλαιο παράγεται μόνο από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας. Αν αντικαταστήσεις τους εργαζόμενους με μηχανές, τα προϊόντα που θα πουλάς δεν θα έχουν καμμία αξία.

Στον αγαπητό Δόκτορα θα είχα να πω ότι συμφωνώ με όσα ανέφερε στο θαυμάσιο ποστ του, το οποίο επιχείρησε με αρκετή επιτυχία, ν' απαντήσει με ενιαίο τρόπο σε πλήθος ερωτήματα που είχαν τεθεί. Πράγματι, η μόνη διαφορά μεταξύ μας είναι στην ορολογία. Αυτό που εκείνος αποκαλεί "Ηθική της Αρμονίας του Ενός", εγώ το αποκαλώ "Νόμο", αφού όπως ανέφερα οι συγκεκριμένες αξίες έχουν αποδείξει την ισχύ τους διαχρονικά και πανανθρώπινα.

Ίσως να ήταν καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε τον όρο "Νομοτέλεια", για να διαχωρίσουμε τη Συμπαντική Δικαιοσύνη (Δίκης Οφθαλμός...) από το ανθρώπινο ατελές της κακέκτυπο. Πρόκειται για την ίδια έννοια της Αρμονίας του Σύμπαντος ή το αποτέλεσμα σύγκλισης των φυσικών νόμων που δονούν τους πλανήτες στο αέναο τραγούδι τους.

Με αυτήν την έννοια ο όρος "Σεβασμός στην Ύπαρξη" που ετέθη από την Isi αποτελεί μια ακόμη όψη του ίδιου πρίσματος. Η Προσαρμογή στον Φυσικό Νόμο αποτελεί την πραγματική ουσία που περικλείει ο όρος "Σεβασμός".

Θα ήθελα τελειώνοντας να κάνω έναν απαραίτητο κατά τη γνώμη μου διαχωρισμό μεταξύ της Θρησκείας ως εξουσιαστικού καταναγκαστικού μηχανισμού σε σχέση με τη λειτουργία της ως φορέα πνευματικότητας και πολιτισμού. Μέσα σε κάθε θρησκευτική τάση υπάρχουν άνθρωποι σοφοί και φωτισμένοι των οποίων τις βιωματικές διδασκαλίες αξίζει τον κόπο ν' αφουγκραστούμε με ανοιχτό μυαλό και καθαρή καρδιά. Αν το κάνουμε αυτό θα διαπιστώσουμε ότι όλοι καταλήγουν σε κοινά συμπεράσματα, αφού η φώτισή τους προήλθε από την εναρμόνισή τους με την "Αρμονία του Ενός" (Γι' αυτό λέει ο Coelho και όλα καταλήγουν στο Εν).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top