kleftra
Διάσημο μέλος
Στην τηλεοπτική σειρά "Το Νησί" έχει προκύψει το εξής δίλημμα:
Ένα ζευγάρι με λέπρα, που έχει μεταφερθεί στη Σπιναλόγκα, αποκτά στο νησί ένα μωρό. Ο νόμος ορίζει, πως αν το παιδί είναι καλά στην υγεία του, πρέπει να φύγει από το νησί. Η μητέρα του όμως δεν θέλει να το αποχωριστεί. Επιλέγει να το κρατήσει κοντά της και με τη βοήθεια ενός εκ των γιατρών, δημιουργούν πλαστά χαρτιά. Λίγο αργότερα, ο δεύτερος γιατρός ανακαλύπτει την απάτη.
Αν ήσασταν στη θέση της μητέρας τι θα κάνατε;
Θα κρατούσατε το παιδί μαζί σας, ή θα το αφήνατε να φύγει και να ζήσει ανάμεσα σε υγιείς ανθρώπους;
Αν ήσασταν στη θέση των γιατρών;
Θα υποχρεώνατε τη μάνα να αποχωριστεί το παιδί της, ή θα κάνατε τα στραβά μάτια;
Τι καλά που ανέβασες κι άλλο
Θα το άφηνα να φύγει,χωρίς καμμία δεύτερη σκέψη.
Για μένα αυτό το δίλημμα είναι παρόμοιο με το να με ρωτάς "Είσαι σε ένα αμάξι που πηγαινει στο χείλος του γκρεμού θα ανοίξεις την πόρτα να βγει το παιδι,ακόμη κι αν δεν έχεις συγγενείς και αν δεν ξέρεις σε τι συνθήκες θα καταλήξει."Ναι θα προτιμούσα να ζήσει.Το να το κρατήσεις σε ένα νησί-καραντίνα,καταδικασμένο να βιώσει την αρρώστια και το θάνατο (ακόμη κι αν το ίδιο δεν νοσήσει όλοι γύρω του θα είναι άρρωστοι και ετοιμοθάνατοι) χωρίς να γευτεί ποτέ μια στιγμή πραγματικής ανεμελειάς κι ελευθερίας,χωρίς να μπορέσει να περάσει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στην απέναντι όχθη είναι το ίδιο και χειρότερο απο το να το καταδικάζεις σε θάνατο.
Δεν θεωρώ πως η άποψη δεν ξέρω που θα καταλήξει-μονο εγώ μπορώ να το φροντίσω είναι κριτήριο,γιατί τι είδους φροντίδα είναι να μεγαλώσει σε ένα τεράστιο νοσοκομείο?Αυτές οι συνθήκες με ποιο κριτήριο είναι καλύτερες?
Αν πάλι ήμουν γιατρός δεν νομίζω πέρα απο το να δώσω την συμβουλή μου να υποχρέωνα την μητέρα να το αποχωριστεί.Αυτό ειναι καθαρά αποφαση των γονιών.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
- Είναι ηθικά αποδεκτός ο κανιβαλισμός σε ακραίες συνθήκες σαν αυτή;
- Είναι οι εμπλεκόμενοι ένοχοι για φόνο;
To ενστικτο της επιβίωσης είναι αρκετά δυνατό, σε νορμάλ κατάσταση κανείς λογικός άνθρωπος δεν βλέπει ως μεζεδάκι τον διπλανό του, όμως σε συνθηκες παρόμοιες κάτι αποτροπαιο όπως ο κανιβαλισμός μετατρέπεται στην μόνη ελπίδα διάσωσης μας.
Όμως αυτός που επιλέγεται θα πρέπει είτε να το αποφασίζει ο ίδιος(όπως θα αναλύσω παρακάτω) είτε να είναι ήδη νέκρος.
Τι με κάνει στην συγκεκριμένη περίπτωση να το θεωρώ ανήθικο και φόνο:
Οι μαρτυρίες ότι ήταν ο Πάρκερ άρρωστος στηρίζονται μόνο στις καταθέσεις των επιζώντων και δεν υπάρχει τρόπος να αντικρουστούν ή να επιβεβαιωθούν.Επίσης δεν διέθεταν κανένα μέσο να γνωρίζουν αν ήταν σε κώμα ή απλά λιπόθυμος, ή αν είχε την δυνατότητα να επιζήσει, ακόμη και στα οργανωμένα νοσοκομεία χρειάζεται γνωμάτευση τριών διαφορετικών γιατρών για να θεωρηθεί ο ασθενής εγκεφαλικά νεκρός δλδ η μοναδική περίπτωση στην οποία δεν πρόκειται να ανανήψει.
Ακόμη χειρότερα θα μπορούσε να μην ήταν καν άρρωστος απλά ο πιο αδύναμος κρίκος.
Κατί άλλο που μου χτυπάει τραγικά άσχημα είναι η αναλγησία του καπετάνιου
Σημειώνει στο ημερολογιο του "την ώρα που παίρναμε πρωινό" καμμιά φορά η επιλογή των λέξεων δεν είναι τυχαία.Στην ψυχολογία υπάρχει κάτι που λέγεται "σκότωμα" δλδ η επιλεκτική αποφυγή μιας άσχημης ανάμνησης, ο μέσος άνθρωπος έστω και αν κατέγραφε στο ημερολόγιο του την "ανθρωποθυσία" δεν θα την μνημόνευε σε άλλες αναφορές, θα χρησιμοποιούσε την φράση "ήταν πρωί" ή "τρώγαμε" που φανερώνει μια καθαρά βιολογική ανάγκη.Ο τρόπος που εκφράζεται ο καπετάνιος δειχνει ότι έκανε κάτι απόλυτα φυσιολογικό για το οποίο δεν ένοιωθε καθόλου τύψεις.
Τέλος (επειδή τα έχω πάρει με τον καπετάνιο) θεωρώ πως θα έπρεπε να διαλέξει να θυσιαστεί αυτός για το πληρωμα του.Αυτό για μένα είναι που ξεχωρίζει τον αρχηγό απο τον ηγέτη.
- Εάν ο Parker είχε δώσει τη συγκατάθεσή του και ήταν πρόθυμος να θυσιαστεί, θα ήταν ο φόνος του ηθικά αποδεκτός;
- Εάν είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους να γίνει κλήρωση, θα ήταν ηθικά αποδεκτό να θανατωθεί αυτός στον οποίο θα έπεφτε ο κλήρος;
Η συνειδητή επιλογη της αυτοθυσίας είναι η πιο ακραία έκφραση αλτρουισμού.Ναι θα ήταν.
- Εάν αυτός στον οποίο έπεφτε ο κλήρος, άλλαζε γνώμη θα ήταν αποδεκτό ηθικά να θανατωθεί;
Όλοι μπορούμε να το παίξουμε ήρωες αρκεί να μην έρθει η ώρα να το αποδειξουμε.Στην περίπτωση που είχε αρχικά συμφωνήσει ναι θα ήταν ηθικά αποδεκτό.
Προσωπικά αν δεν συμφωνούσα εξαρχής θα έλεγα πως δεν θα θέλω να συμμετέχω στην κλήρωση όμως ούτε θα φάω.
Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο η τακτική "νίπτω τας χειρας μου" μας κανει λιγότερο ένοχους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Shit τώρα εκτός απο τις απαντήσεις των άλλων πρέπει να ξαναδιαβάζω και τις δικές μου'Οπως βλέπεις δεν έχεις αποφύγει τη χρήση της "μοίρας"..
Σ ευχαριστώ πάντως που έψαξες τόσο πίσω για να με αποδείξεις λάθος
Φυσικά όπως γράφεις....εξ ορισμού θεωρώ πως η ανθρωπινη ζωή είναι ανώτερη.Αν λοιπόν στη βοηθητική γραμμή ήταν ένας σκύλος, με το ίδιο σκεπτικό εσύ θα συνέχιζες ευθεία, επειδή αυτή ήταν η πορεία σου πριν χαλάσουν τα φρένα... Με το ίδιο σκεπτικό δεν έχεις δικαίωμα να αποφασίσεις ότι η ζωή του σκύλου είναι λιγότερο σημαντική από των άλλων πέντε. Σ' αυτήν την περίπτωση το δίλημμα αλλάζει άρδην φυσικά.
Ο γενικότερος τρόπος που λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις είναι αυτό που φόβαμαι(ναι ξέρω το έχω γράψει ήδη 10 φορές αυτό), ο τρόπος με τον οποίο έχει αναπτυχθεί το αξιακό τους σύστημα.Από την άλλη κάποιος που βρίσκεται σε θέση που μπορεί να επηρεάσει ανθρώπινες ζωές (πρόεδροι, διευθυντές, γιατροί κτλ) ίσως να είναι ακόμη και επικίνδυνο να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση κάποιου άλλου και να αποφασίζουν τι θα ήθελε αυτός, σύμφωνα με το μοναδικό κριτήριο που μπορούν να έχουν: το δικό τους αξιακό σύστημα. .
Είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσει να αποφασίζουν για μένα ερήμην μου.Η αυτοθυσία είναι επιλογή.Δεν θα ήθελα κάποιος να με θυσιάσει, θα ήθελα να αποφασισω να θυσιαστώ μόνη μου(επιλογη).Εκ φύσεως είμαι πνεύμα αντιδραστικό,ενστικτωδώς αντιδρώ αρνητικά όταν μου επιβάλλουν κάτι έστω και αν το ίδιο με ελεύθερη βούληση θα το διάλεγα.Σκέψου το λίγο αυτό... Εγώ (λέμε τώρα) είμαι πρόθυμη να θυσιαστώ για να σωθούν 100 άνθρωποι. Εσύ όμως βάζεις τον εαυτό σου στη θέση μου και σκέφτεσαι ότι δεν θα ήθελες κάποιος να σε θυσιάσει για να σώσει 100 ανθρώπους, άρα επηρεάζεις αυτό που αργότερα κάποιοι θα πουν πως "ήταν μοιραίο" με τη δική σου κρίση... χμμμ...
Οι συνθήκες όμως που περιγράφεις δεν είναι πραγματικές.Απ' όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, δεν τηρείται αυστηρά σειρά προτεραιότητας στα νοσοκομεία. Όταν φτάσει ένα επείγον περιστατικό που κρίνεται από το ειδικευμένο προσωπικό πιο σοβαρό από αυτούς που ήδη προηγούνται, έχει φυσικά προτεραιότητα.
Μετά τις τλτ 10 (απο τις 110 απαντήσεις που έχω δώσει) νοιώθω πραγματικά ότι κουράζω ένα εξαιρετικό θέμα αλλά δεν μπορώ να μην υπερασπιστώ την άποψη μου μέχρι τέλουςΧωρίς να θέλω να σε προσβάλλω γιατί πραγματικά θέτεις ωραίους προβληματισμούς δεν πρόκειται να απαντήσω σε ο,τιδήποτε άλλο αφορά τα ήδη δοθέντα διλλήματα.Δεν μου τελειώνουν τα επιχειρήματα, μπορώ να γράφω για ώρες απλά νομίζω πως έχω αναλύσει υπερ του δέοντος και επαναλαμβάνομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Πραγματικά σε αυτό το θέμα επιβεβαιώνω πως έχω τρομέρο πρόβλημα μεταδοτικότητας.Δεν μπορείς να πεις ότι η μοίρα των πέντε είναι να πεθάνουν, πριν αυτό συμβεί, διότι τότε γίνεσαι Θεός στη θέση του Θεού, παίρνεις τη μοίρα στα χέρια σου.
Μου γράφεις τον προβληματισμό σου, ότι η μοίρα μπορεί να με έβαλε εκεί για να στρίψω το τιμόνι(εσύ το γράφεις αυτό κι όχι εγώ)
Συνεπως μου λες ότι η μοιρά των πέντε ανθρώπων είναι να μην πεθάνουν,πριν αυτό συμβεί (παλι εσύ καταλήγεις σε αυτό το συμπερασμα).
Πατώντας στον συλλογισμό σου, τον καταρρίπτω λέγοντας πως έστω να δεχτούμε πως υπάρχει η μοίρα που προδιαγράφει τα γεγονότα,τότε αυτή η αόρατη δύναμη θα είχε την δυνατότητα να επιλέξει τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση για να επιτύχει το σκοπό της.Δλδ θα έβαζε κάποιον που έχει σκοπό να στρίψει το τιμόνι αν ήθελε να τους σώσει και κάποιον που δεν έχει σκοπό αν ήθελε να πεθάνουν.
Αυτή την εικασία δεν την χρησιμοποιώ πουθενά στην αρχική μου απάντηση ούτε την ενστερνίζομαι, την δανείζομαι απλά για να απαντήσω στις σκέψεις σου.
Αν ξαναδιαβάσεις προσεχτικά τι γράφω εξαρχής δεν χρησιμοποιώ την λέξη μοίρα αλλά την λέξη λεπτομέρειες (τόπος,χρόνος, κτλ).Δεν συγχέω όμως το ριζικό με αυτές τις λεπτομέρειες.Δεν γράφω ότι ήταν το ριζικό του ενός να ζήσει αλλά το ότι να αλλάξω την πορεία προς κάποιον που είναι μακρυά απο το σκηνικό (τόπος) το θεωρώ δολοφονία.
Και τέλος(για να σε στριμώξω κι εγώ λίγο) παρόλο που απαντώ σε όλα σου τα ερωτήματα εσύ δεν απάντησες στα δυο δικά μου πιο πάνω, που έγιναν με μόνο σκοπό όχι να σου αλλάξουν άποψη μα να σε κάνουν να δεις και την δική μου θεώρηση των πραγμάτων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
..........κι εγώ θα ούρλιαζα να μου βρουν ΑΜΕΣΩΣ όργανα για μεταμόρφωση
Πες στον τύπο που σε προμηθεύει όργανα για μεταμόρφωση ότι είμαι ακόμα στον βάλτο και περιμένω
Υπογραφή
Ο μαγεμένος βάτραχος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Καταλαβαίνω, όμως δεν παύει να μου μοιάζει με υπεκφυγή.
Mπορεί να το θεωρείς υπεκφυγή ή μοιρολατρεία όμως κάποιες μικρές λεπτομέρειες καθορίζουν για μένα (τονιζω συνεχώς το για μένα ή προσωπικά για να δείξω πως δεν υπάρχει αντικειμενικά σωστή ή λάθος απάντηση, όσο και αν φαντάζει ότι αυτό που η πλειοψηφία δέχεται ως σωστό να είναι, μιλάω πάντα για τα ηθικά διλήμματα) τι θα έπραττα κάθε φορά.
Όταν γράφω ότι δικαιοσυνη θεωρώ "φέρσου στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φερθούν" βάζω τον εαυτό μου στην καθεμιά απο τις περιπτώσεις.
Δλδ αν ήμουν ένας απο τους πέντε η πρώτη μου αστραπιαία σκέψη θα ήταν "ωχ το τρένο,μακάρι να μπορέσει να το σταματήσει" (ούτε σαν δεύτερη ούτε σαν τρίτη σκέψη δεν θα μου ερχόταν μακάρι να το ρίξει πάνω στον άλλον να γλιτώσω)
Αν ήμουν ο μονος και έβλεπα το τρένο να αλλάζει πορεία η πρώτη μου αστραπιαία σκέψη θα ήταν "μα γιατί?γιατί μου το κάνει αυτό?"
Οι αποφάσεις μου κρίνονται στο τι θεωρώ περισσότερο άδικο.
Ακόμη και αν ήμουν ένας απο τους ασθενείς, υποθετικά θα μου ήταν πιο ευκολο να δεχτώ ότι πρέπει να περιμένω την σειρά μου παρά ότι ο γιατρός με εγκατέλειψε για να σώσει καποιον άλλον.
Δες το απο αυτήν την πλευρά, είσαι βαριά τραυματισμένη και δυο ασθενείς μετά απο σένα ελαφρά, εσύ προηγείσαι να εξεταστεις, αν όμως γίνει αυτό οι δύο θα πεθάνουν,αν σου πάρουν την σειρά θα πεθάνεις εσύ.
Ή και το ανάποδο εσύ είσαι ελαφρά τραυματισμένη αλλά δεύτερη, προηγείται ένας μόνο το ίδιο τραυματισμένος, ποιος θα εξεταστεί πρώτος?
Θέλω να σου δείξω ότι κάποιες μικρές λεπτομέρειες που οι περισσότεροι τις θεωρείτε υπεκφυγή ή μοιρολατρεία μπορουν να καθορίσουν για μένα και ίσως και για κάποιους άλλους τι είναι δικαιο και τι άδικο, ή καλύτερα τι είναι περισσότερο άδικο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Ισι αν το ασθενοφορό είχε αρκετούς νοσηλευτές για να παραλαβει και τα 6 θύματα τότε θα είχε αρκετούς και το νοσοκομείο για να τους περιθάλψει........μη με δουλευεις καταλαβαίνεις τι γραφω.Έστω ότι έφτασαν στο νοσοκομείο με το ίδιο ασθενοφόρο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Πάμε πρώτα απο τα εύκολα δλδ την 2η παραλλαγή, όχι χωρίς δεύτερη σκέψη δεν θα θυσιαζα τον υγιή άνθρωπο.
Οι αιτιολογίες εδώ θα μπορούσαν να είναι δεκάδες και προφανείς.Η ίδια η έννοια της δωρεάς οργάνων ξεκαθαρίζει ότι αφορά ανθρώπους που θεωρούνται εγκεφαλικά νεκροί, διαφορετικά μιλάμε για εμπόριο οργάνων.Btw χθες το βράδυ στον Alpha έπαιζε ταινία με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον που ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει προκειμένου να δοθεί η καρδιά του να δοθεί ως μόσχευμα στον γιο του.
Εδώ θέλω να "κολλήσω" μια δική μου, ας πούμε την 2α παραλλαγή,
"Αν ερχόταν μια υγιής νέα σε ηλικία μητέρα και σας ζητούσε να την θανατώσετε προκειμένου να δοθεί οργανό της στο άρρωστο παιδί της,το οποίο ακόμη και μετά την επέμβαση είχε 50% πιθανότητα να επιζήσει τι θα κάνατε?"
Όσο αφορά την 1η παραλλαγή.
Βασισμένη πάντα στο αίσθημα της προσωπικής μου αίσθησης δικαιοσύνης θα αναλάμβανα τους ασθενείς με την σειρά ακριβώς που έχουν εισαχθεί.Δεν αιτιολογώ τίποτε παραπάνω γιατί απλά θα επαναλάβω όσα έγραφα και στο προηγούμενο δίλημμα.
Και για να προσπαθήσω μπας και γίνει καλύτερα αντιληπτό, δεν φταίτε εσείς εγώ δεν μπορώ να το εκφράσω καλά, η προσωπική μου αίσθηση δικαιοσύνης πηγάζει απο την φράση "φέρσου στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φερθούν".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Καπου εδω ταιριαζει και μια αλλη παραλλαγη: αν, πατωντας ενα κουμπι σκοτωνατε δεκα ανθρωπους ενω, αν δεν το πατησετε παλι σκοτωνετε δεκα, τι διαλεγετε;
Θα μετρουσε περισσοτερο στη συνειδηση σας σαν λαθος η πραξη ή η αδρανεια;
Μα ποιο είναι το δίλημμα?Αφού το αποτέλεσμα είναι ίδιο και στις δυο περιπτώσεις?Για να αποκτήσει κάτι ηθικό βάρος πρέπει να έχει και διαφορετικό αποτέλεσμα.
Κι ομως μοιαζει σα να προσπαθεις να αποποιηθεις την ευθυνη της αποφασης, μεταθετοντας τη στη μοιρα, κατι που βεβαια ουσιαστικα δεν ισχυει.
Aυτή η προσπάθεια στο συγκεκριμένο θέμα να πείσετε κάποιους στην προκειμένη εμένα πως η επιλογή τους θα ήταν λάθος νομίζω είναι μάταιη.Εφόσον δεν μπορεί να δοθεί αντικειμενική απάντηση μιας και ο καθένας μας έχει την προσωπική του ηθική και το προσωπικό του αίσθημα δικαιοσύνης.
Προσωπικά αυτό που εσύ θεωρείς
Εγώ το θεωρώ και για την περίπτωση έλα μωρέ δεν σκότωσες 5 σκότωσες 1.
"παρηγορια στον αρρωστο"...Δλδ, ελα μωρε δεν τον εσπρωξες, απλα τραβηξες εναν μοχλο...εν ολιγοις, το ενα και το αυτο.
Όπως και για την περίπτωση ελά μωρέ δεν τον έσπρωξες απλά έστρεψες το τρένο προς τα πάνω του.
Το ξανάγραψα δεν πιστεύω στο μη χείρον βέλτιστον.
Όπως επίσης ξανάγραψα πως η θεωρία του ωφελισμού έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορες για να δικαιολογήσει προαποφασισμένες και προμελετημένες ενέργειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Επέλεξαν τους 5 είτε αφήνοντας το Θεό - τη μοίρα να αποφασίσει είτε για να αποποιηθούν την ευθύνη τους (ευθύνη βασικά δεν υπάρχει αλλά τέλος πάντων).
Mάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσεις τις απαντήσεις, τουλάχιστον τις δικές μου και του Daemon όπου η επιλογή των 5 δεν θεωρείται ούτε θεική απόφαση ούτε αποποιηση ευθυνης αλλά εξετάζεται απο την πλευρά της ηθικής.
Είχα σκοπό να σου γράψω περισσότερα αλλά πριν λιγο διάβασα τις "σκέψεις" σου και ξαφνικά το μόνο που θέλω είναι να βρεθώ εγώ στην άλλη άκρη του τρένου..... για αυτό αποφεύγω να ακούω αυτό το κομμάτι...........
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Α Αν το θέμα είναι όπως ξεκίνησε (5 V 1) εννοείται οτι όλοι θα επέλεγαν να "θυσιάσουν" ερήμην τους τον έναν.
Kαλή μου δεν εννοείται, ήδη 3 άτομα με εμένα μέσα επέλεξαν τους 5, με το θέμα δεδομένο όπως ακριβώς ξεκίνησε.
Εκεί μπαίνει η αυτοθυσία, η ηθική μας παρεμβάλλεται ακόμη και όταν παίρνουμε αποφάσεις για άλλους, μη σου πω κυρίως τότε.....Η ηθική μπαίνει εκεί που εξαρτάς από την απόφαση αυτή τη δική σου ζωή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Μπορεί σενάρια σαν αυτό να είναι ακραία, σκεφτείτε όμως πως υπάρχουν άνθρωποι που καλούνται να παίρνουν τέτοιες αποφάσεις για τις τύχες χιλιάδων ανθρώπων ερήμην τους και μάλλον αυτούς ακριβώς προετοιμάζει το Harvard...
Ξέρεις ποιο είναι το αστείο?Όσο διάβαζα το θέμα σου το πρώτο πράγμα που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν μια παρόμοια συζήτηση που είχαμε κάνει στο φόρουμ πριν χρόνια με αφορμή την 11/9 και το σενάριο να καταρρίψουν το 3ο(αν θυμάμαι καλά) αεροπλάνο προκειμένου να μην πέσει σε στρατηγικό ή άλλο στόχο, και παρόλο που ο χαοτικός supervisor ανέφερε την θεωρία του ωφελισμού είχα πει να σταθώ στο δικό σου το δίλημμα και να μην το αναλύσω παραπάνω.
Γνωρίζω πως κάποιες φορες δεν γίνεται διαφορετικά, πως δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που μπορουν να πάρουν σκληρές αποφάσεις για τους άλλους, κατανοώ πόσο απαραίτητο είναι να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι.Αυτό που με τρομοκρατεί είναι το "ποιοι" είναι αυτοί οι άνθρωποι και το πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν την παραπάνω θεωρία για να δικαιολογήσουν προαποφασισμένες και προμελετημένες ενέργειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Ο ένας στην παρακαμπτήρια γραμμή θα είναι συνειδητή μου επιλογή, εστώ και κάτω απο αυτές τις συνθήκες, να τον σκοτώσω.
Στην πρωτή περίπτωση θα κάνω κάτι που δεν μπορώ να αποφύγω, γιατί δεν θεωρώ ως δυνατότητα αποφυγής να θυσιασώ την ζωή κάποιου άλλου δεν πιστεύω στο μη χειρον βέλτιστον.
Στην δεύτερη θα αποφασίσω πως η ζωή του ενός είναι λιγότερο σημαντική απο των 5?Όποια κι αν ήταν τα κριτήρια ποσοτικά,ποιοτικά μου φαίνεται λάθος,δεν με παρηγορεί η φράση "έσωσες τους άλλους 5" κι εξηγώ παραπάνω γιατί.Μου μένει το συναίσθημα "επέλεξες" να τον σκοτώσεις.
Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε την ειδοποιό διαφορά σε αυτό που γράφω.
Οπότε θα αφήνα το τρένο στην γραμμή που είναι, σε όλες τις πιθανές παραλλαγές.
Κι επειδή εφόσον έγραψα όλο αυτό είδα το πρώτο ποστ του Daemon ο συλλογισμός μας είναι ίδιος ακριβώς.
Στην συνειδήση μου η πρώτη περίπτωση είναι ατύχημα η δεύτερη δολοφονία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.