]ifrit[
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,451 μηνύματα.
17-04-07
07:44
Ναι, βασικά δε καταλαβαίνω γιατί να συνεχίσεις να ζεις εφόσον δε θα είσαι πια αυτός που γνώρισαν οι άλλοι (φυσιογνωμικά). Τουλάχιστον εμένα μου προκαλεί απόστροφή το γεγονός να αποκτήσω νέο σώμα, θα προτιμούσα τον θάνατο.Σου ακούγεται υλιστικό να μην με νοιάζει σε ποιό σώμα βρίσκομαι αρκεί να είναι ανέπαφος ο χαρακτήρας μου;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
]ifrit[
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,451 μηνύματα.
17-04-07
00:45
Πολύ υλιστικό μου ακούγεται. Τουλάχιστον εγώ, έχω συνυφασμένη την εικόνα ενός ατόμου, την φυσιογνωμία του, με τον χαρακτήρα του.Προσωπικά πάντως δεν θα είχα πρόβλημα να συνεχίσω να ζω έτσι. Ειδικά αν το νέο σώμα ήταν πιο νέο και πιο όμορφο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
]ifrit[
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,451 μηνύματα.
17-04-07
00:41
Για ποιον θα ζούσε όμως; Για τους υπόλοιπους, τα κοντινά του άτομα δηλαδή, θα ήταν χειρότερο κι απ' το πεθάνει. Φαντάσου ένα αγαπημένο σου άτομο να σου μιλάει με το στόμα ενός άλλου. Το σώμα και το μυαλό (ή ψυχή, whatever, ό,τι πιστεύει ο καθένας) πάνε μαζί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
]ifrit[
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,451 μηνύματα.
17-04-07
00:22
Αν υποθέσουμε πως υπάρχει ψυχή, είναι λάθος να την αναλύουμε με βάση αυτά που ισχύουν για τον υλικό κόσμο (π.χ. μεταμοσχεύσεις κλπ). Είναι κάτι το τελείως πνευματικό, αναπόσπαστο του ατόμου, και είναι ιδανική και άφθαρτη, σε αντίθεση με το σώμα. Γι' αυτό πιστεύω πως δε μπορούμε να μιλήσουμε τόσο άνετα όπως με την υποθετική ανυπαρξία της ψυχής και της ιδανικής μεταμόσχευσης του εγκεφάλου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
]ifrit[
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,451 μηνύματα.
17-04-07
00:09
Αυτό υποννοώ βασικά. Ότι αν υποθέσουμε πως τα πάντα αποθηκεύονται στον εγκέφαλο ή έστω ότι δεν υπάρχει ψυχή, τότε μια ιδανική μεταμόσχευση εγκεφάλου μάλλον θα έδινε ως αποτέλεσμα έναν άνθρωπο στο σώμα ενός άλλου. Παρακινδυνευμένη σκέψη βέβαια και πολύ υποθετική. Τώρα αν θες να μιλήσουμε περί ψυχής, είναι άλλο θέμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
]ifrit[
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,451 μηνύματα.
17-04-07
00:05
Έτσι όπως το θέτεις, το προφανές είναι αυτό, δηλαδή ο εγκέφαλος. Τι σε κάνει να προβλήματιζεσαι; Δε νομίζω να φέρουν αναμνήσεις άλλα ζωτικά όργανα...
Έπισης, είναι υποθετικό έτσι; Γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο πως ακόμα και να γινόταν απόλυτα επιτυχημένη μεταμόσχευση ολόκληρου του εγκεφάλου θα είχαμε τις ίδιες αναμνήσεις, εμπειρίες κλπ του δότη.
Έπισης, είναι υποθετικό έτσι; Γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο πως ακόμα και να γινόταν απόλυτα επιτυχημένη μεταμόσχευση ολόκληρου του εγκεφάλου θα είχαμε τις ίδιες αναμνήσεις, εμπειρίες κλπ του δότη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.