tsarachaf
Περιβόητο μέλος
Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
28-01-12
10:26
Ερώτηση κρίσεως (disclaimer: δεν παίρνω θέση στο θέμα, καθότι για να αναπτύξω πλήρως την άποψη μου χρειάζομαι καμιά ώρα τουλ και ήδη είμαι ...short στο 24ωρο μου κατά 5-6 ώρες αυτόν τον καιρό οπότε...άλλη στιγμή(!))
Δηλαδή πότε/πώς παντρεύονται σε αυτόν τον κόσμο οι άνθρωποι?
Συναντιούνται τυχαία, ερωτεύονται κεραυνοβόλα και σε μια στιγμή "τρέλας" 3 ώρες μετά πάνε στο δημαρχείο?
Πότε είναι "αποδεκτή" η απόφαση του γάμου? Υπό ποιές συνθήκες εννοώ, μην μου πείτε "άμα υπάρχει αγάπη", ε, ναι προφανώς πρέπει να υπάρχει αγάπη(!).
Γιατί εμένα σαν..τυπική διαδικασία (τυπική με την έννοια του "συνήθως έτσι γίνονται τα πράγματα και δεν βρίσκω κάτι παράλογο σε αυτό") μου φαίνεται το "boy meets girl. They like each other. They date. They fall in love. They decide to live together. Αν δεν ...σφαχτούν για το ποιός θα πλύνει τα πιάτα και ποιός θα βγάζει το σκύλο βόλτα...they get married".
Όσο οι ηλικίες μεγαλώνουν, επειδή κατά κανόνα οι εμπειρίες που έχεις μαζέψει μέχρι εκείνη την ώρα σου δίνουν τη δυνατότητα να ...αναγνωρίζεις τα σημάδια εκείνα που σε κάνουν να ξέρεις αν ο άλλος σου κάνει κλικ ή όχι, αλλά και γενικώς ξέρεις καλύτερα που πατάς και που βρίσκεσαι στη ζωή σου, ΣΥΝΗΘΩΣ οι...χρόνοι κάθε σταδίου μειώνονται.
Εκτός κι αν θεωρείτε ότι η συγκατοίκηση και ο γάμος δεν είναι απαραίτητα στη ζωή και αυτό που θέλεις από τη ζωή σου είναι να την περνάς όπως επιλέγεις τέσπα ΑΛΛΑ στο τέλος της ημέρας θέλεις να γυρνάς στο σπιτι ΣΟΥ, στη βολή ΣΟΥ και να έχεις την ηρεμία σου.
Που είναι fair, αλλά δεν καταλάβαίνω γιατι κάποιος που ΔΕΝ θέλει αυτό είναι κάποιος απελπισμένος ή δεν ξέρω γω τι.
---σημείωση: προφανώς τα παραπάνω εφόσον εξακολουθούν να έχουν αισθήματα ο ένας για τον άλλο, όχι να φαντάζεται αυτή πώς θα ήταν να είχε σχέση με κάθε νέο (ή παλιό!) άνδρα που γνωρίζει και/ή αυτός να κρυφοθέλει να την πέσει στη Μαρία που γνώρισε προχθες...αλλά που να βγαίνεις από τη βολή σου τώρα κάτσε εδώ που κάθεσαι..
Το ερώτημα δεν είναι προσωπικό φυσικά, αφορά οποιονδήποτε εκφράζει διαφωνίες.
Επίσης θα ήθελα να πω ότι έχω διαβάσει τα περισσότερα ποστ κάπως βιαστικά, οπότε αν το ύφος του ποστ είναι απόρροια κάποιου άλλου ύφους που το...σηκώνει, πάω πάσο δεν θα το έχω προσέξει.
Βασικά αναφερόμουν στο concept της "συμφωνίας" που είχε αναφερθεί σε προηγούμενο ποστ... Που, ε οκ, είναι γελοίο... Ναι αυτή είναι η πορεία που αναφέρεις(αν και το τελευταίο βήμα το θεωρώ σχετικά περιττό), αλλά ας αφεθεί λίγο να κυλίσει... Όχι προσυμφωνημένα από 2-3 χρόνια πριν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tsarachaf
Περιβόητο μέλος
Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
27-01-12
16:59
Επειδή ακριβώς δεν είμαστε μωρά, δεν μπορούμε να δίνουμε υποσχέσεις για κάτι τόσο σοβαρό για το μέλλον και μετά να αλλάζουμε γνώμη. Παίζουμε με τα όνειρα μιας ζωής, ξαναλέω, κι είναι τρομερή ευθύνη αυτή. Αν ο άντρας δε θέλει παιδιά ποτέ συνειδητοποιημένα, πρέπει να το πει από την αρχή. Και για μένα, αν δεν πιστεύουμε κανέναν στη ζωή μας, δε θα φτάσουμε και πουθενά. Τα λόγια τα μεγάλα (όπως έχουμε πει και στο ομότιτλο θέμα) δεν είναι κακό να τα πιστεύουμε, και πιο πολύ για μένα φταίει αυτός που τα είπε και τα πήρε πίσω, παρά αυτός που τα άκουσε και τα πίστεψε και πόνταρε σε αυτά. Ειδικά για κάτι τόσο σημαντικό.
Και θα κάθομαι εγώ στα 30 μου να παίζω παιχνιδάκια και να ψυχανεμίζομαι τα πιθανά παραμύθια του καθένα αντί να έχουν όλοι την ωριμότητα να εκφράσουν τα θέλω και τις ανάγκες του; Πάμε καλά; Σαν να μου λες, όταν αγοράζεις κάτι σε ένα μαγαζί πρέπει να ξέρεις να ελέγξεις αν είναι ελαττωματικό ή όχι, γιατί ρισκάρεις και να είναι. Τι μου λες; Μήπως ο καθένας άντρας να είχε τα @@ να λέει στη γυναίκα που γνωρίζει "φιλενάδα εγώ γουστάρω μια περιπέτεια, δε θέλω οικογένεια και γάμους" αντί να κάθεται η κάθε μία να ψάχνει αν ο καθένας λέει την αλήθεια;
Κανείς δεν νομίζω ότι σου είπε πως δεν έχει ευθύνη ο άλλος... Ναι, πρέπει να προσέχουμε όταν κάνουμε τόσο μεγάλες δηλώσεις... Αλλά από την άλλη σκέψου ότι χίλια δυο μπορούν να συμβούν μέσα σε 1-2 χρόνια και να αλλάξουν την γνώμη κάποιου... Επίσης, εκ φύσεως έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι η άποψή μας είναι η σωστή κι ότι δεν θα αλλάξει ποτέ...
Και αν πιστεύεις ότι επειδή έφτασες τα 30 ξαφνικά όλοι γίνανε ειλικρινείς και ξεκάθαροι, δεν θέλω να είμαι εγώ αυτός που θα σου πει την αλήθεια και θα σε απογοητεύσει... Αλλά δυστυχώς, ο κόσμος λέει ψέματα και όταν θέλει να π...ξει λέει ακόμη περισσότερα... Και αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος σε κοροϊδεύει απλώς για να το καταφέρει αυτό και ποιος όχι, τότε αρχίζεις να φταις πιο πολύ εσύ...
Αυτή δεν είναι λογική ανθρώπου που αγαπάει τη σύντροφό του και σκέφτεται τις ανάγκες της. Αν της υποσχέθηκες οτι θα συγκατοικήσετε για να δείτε αν ταιριάζετε ώστε να πάτε αργότερα για γάμο και, ενώ ταιριάζετε, το τρενάρεις επειδή επαναπαύτηκες, σόρρυ αλλά είσαι μ@λ@κ@ς και παρτάκιας φίλε.
Οκ, το πιάσαμε... Μόνο οι άντρες βολεύονται με κάποιες καταστάσεις, είναι ρεμάλια και κοιτάνε την πάρτη τους...
Όχι δεν το δίνει, είπα οτι διαφωνώ έτσι κι αλλιώς.
Τότε γιατί το συζητάμε;;
Γιατί; Για εξήγησέ το...
Γιατί δεν το θεωρώ τον καλύτερο τρόπο να διαθέσει κάποιος τον εαυτό του... Εννοώ πρακτικά κλεισμένος μες το σπίτι, φροντίζοντας το και "κυνηγώντας" παιδιά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tsarachaf
Περιβόητο μέλος
Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
27-01-12
13:53
Κανονικότατο τάξιμο φίλε μου. Η υπόσχεση ήταν η εξής.
"Τα χουμε καιρό, και θέλω να παντρευτούμε. Εσύ είσαι η γυναίκα της ζωής μου. Επειδή όμως, πολλοί με το που παντρεύονται, βλέπουν ότι δεν πάει καλά η συγκατοίκηση και χωρίζουν, έλα να μείνουμε μαζί, κι αν ταιριάζουμε ΚΑΙ σε αυτό τον τομέα, θα παντρευτούμε!".
Ε από εκείνη την υπόσχεση, έχουν περάσει δύο χρόνια (συγκατοίκησης).
Και εκείνος δε βιάζεται. Σου λεει "Θα γίνει. Τώρα πρέπει να γίνει?".
Εδώ σε θέλω.
Δε μπορώ να σου πω τι ακριβώς σκέφτεται... Δεν μπορώ να σου πω ούτε ότι δεν σε δούλεψε...
Αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα κι ότι το έκανε ή ότι δεν θέλει να παντρευτεί γενικώς... Μπορεί απλώς να μην το θέλει τώρα...
Πρώτα από όλα θα σου πω ένα μυστικό για τους άντρες: κανείς άντρας δε γεννιέται πατέρας, αλλά γίνεται. Κοινώς, κανείς άντρας που θα γνωρίσεις τώρα δε θα σου πει "το όνειρό μου στη ζωή είναι να κάνω παιδιά" (εκτός αν είναι αρκετά προχωρημένης ηλικίας και κατασταλαγμένος στα θέλω του). Ο άντρας θα αποφασίσει να κάνει παιδί για να κάνει τη γυναίκα του ευτυχισμένη. Στην πορεία το πιο σύνηθες είναι να του προκύψει και το πατρικό ένστικτο κι όλα να πάνε καλά. Ένα το κρατούμενο.
Κι αυτό τι σημαίνει;; Θα γίνει πατέρας με το ζόρι;; (Είδες, ε; Είμαι τόσο καλό παιδί που αγνοώ παντελώς το τσουβάλιασμα. Χαρά στην κοπέλα που θα με πάρει ) Αφού όποιος είναι να το κάνει, το κάνει για να ευχαριστήσει την γυναίκα του, ποιο το πρόβλημα;; Αν δεν το κάνει, μάλλον δεν θέλει να κάνει ευτυχισμένη την γυναίκα του. Δίνει αυτό στην γυναίκα του το δικαίωμα να τον εξαπατήσει, για να είναι ευτυχισμένη;;
Και επεκτείνω, ούτε οι γυναίκες γεννιουνται μητέρες... Ναι, το έχουν σημαντικά πιο αυξημένο αυτό το ένστικτο, αλλά σίγουρα όχι από την κούνια... Και σαν να μην φτάνει αυτό, τους το θεριεύουν οι μαμάδες, θείες, γιαγιάδες κλπ εδώ και πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια...
Δεύτερον, θέλω να σε ρωτήσω: πόσο ανήθικο είναι, ένας άντρας που γνωρίζει μια γυναίκα και αυτή του ξεκαθαρίζει οτι θέλει κάποια στιγμή στη ζωή της παιδιά, να την κάνει να πιστέψει οτι θα γίνει αυτό κάποια στιγμή και μετά από Χ χρόνια να σφυρίζει αδιάφορα; Και απαντώ, πολύ. Γιατί η γυναίκα δεν έχει άπειρο χρόνο στη διάθεσή της για να κάνει παιδί. Και ξέρουμε όλοι οτι όσο αυξάνεται η ηλικία της, τόσο πιο δύσκολο είναι και τόσο πιο επικίνδυνο για πιθανές αρρώστειες του ιδιου του παιδιού. Δύο τα κρατούμενα.
Δεν είπα ότι είναι ηθικό αυτό, κάθε άλλο... Αλλά μετά από ένα σημείο πρέπει να μάθουν οι γυναίκες-πόσο μάλλον αυτές που είναι στο σημείο να θέλουν παιδιά στο άμεσο μέλλον- να ξεχωρίζουν πότε τους παραμυθιάζει ένας άντρας, που και στο συγκεκριμένο θέμα, μπορείς να το καταλάβεις σχετικά εύκολα από μικροπράγματα...
Ε, και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν είναι το ίδιο, να πει ο ένας ψέματα ότι θέλει παιδιά και το να μείνει η γυναίκα επίτηδες έγκυος για να τον τυλίξει, is it?
Τρίτον, θα σου πω μια αληθινότατη ιστορία σύμφωνα με αυτό που περιγράφεις, χωρίς να πω οτι συμφωνώ κιόλας: γυναίκα στα 25, μένει έγκυος κατά λάθος μετά από σχέση 3 χρόνων, για προσωπικούς (κυρίως ηθικούς λόγους) αποφασίζει να κρατήσει το παιδί, ο φίλος της φρικάρει και της ζητάει να το ρίξει, μέχρι και την απειλεί. Εκείνη του λέει οτι θα το κρατήσει ακόμα και μόνη της. Αυτός, μετα από 3 μήνες, αποφασίζει να κάνουν μια προσπάθεια, παντρεύονται. Τώρα είναι ξετρελαμένος με το γιο του και τρελαίνεται στην ιδέα οτι κάποτε ήθελε να το πετάξει στα σκουπίδια. Τρία τα κρατούμενα.
Πρώτον, έκρινα την περίπτωση του εξ' επίτηδες κι όχι του κατά λάθος, γιατί accidents happen (και μιας και ήμουν ένα, το ξέρω καλά)...
Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι η όλη απάτη... Φυσικά και σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι καλύτερο και σωστότερο ο άλλος να αναλαμβάνει τις ευθύνες του...
Αλλά, πιστεύω ξέρεις καλύτερα από μένα, ότι μπορούμε να βρούμε πάμπολλα παραδείγματα, ακριβώς από την αντίθετη πλευρά του δικού σου και μάλιστα αυτά όσο πάνε αυξάνονται...
Προσωπικά ΔΕΝ θα το έκανα ποτέ να εκβιάσω κάποιον με μια εγκυμοσύνη. Το θεωρώ το πιο ανήθικο πράγμα, κι ειδικά προς το παιδί μου.
Ειλικρινά, χαίρομαι πολύ που το διαβάζω αυτό...
Γιατί τέτοια υποτίμηση προς τις νοικοκυρές;
Δεν είναι υποτίμηση προς τις νοικοκυρές... Αν μια γυναίκα επιλέξει να ασχοληθεί κυρίως με την ανατροφή των παιδιών της και το σπίτι, δεν θα την κατακρίνω, ούτε θα την πω θύμα... Δε θα το θεωρήσω πάντως την σοφότερη επιλογή σε καμία περίπτωση...
Αλλά την γυναίκα που δουλεύει κανονικά, συμβάλλει στα έξοδα του σπιτιού κλπ κλπ και αναλαμβάνει και το νοικοκυριό μόνη της, ενώ υπάρχει και ένας σύντροφος/σύζυγος στο ίδιο σπίτι, συγγνώμη αλλά την θεωρώ θύμα και θύτη ταυτόχρονα, γιατί αποδέχτηκε αυτή την κατάσταση. Και δεν νομίζω ότι το βλέπω πολύ λάθος το θέμα...
Δεν είναι καλή μια σχέση στην οποία ο άντρας αδιαφορεί για τα θέλω της συντρόφου του. Δε λέω να της κάνει όλα τα χατήρια, αλλά να τα λαμβάνει υπόψη του. Αν γνωρίζεις μια γυναίκα που θέλει οικογένεια στο μέλλον, εσύ δε θες, και παρ' όλα αυτά κάνεις σχέση μαζί της και σφυρίζεις κλέφτικα, ε συγνώμη αλλά είσαι ο μεγαλύτερος π@στης του κόσμου. Δεν παίζουμε με τα όνειρα κάποιου.
Πάμε πάλι... Μίλησα ξεκάθαρα για τον γάμο αυτόν καθ' αυτό... Την τελετή και όλα αυτά. Και πάνω σ' αυτό είπα πως δεν το θεωρώ λόγο για να χαλάσεις μια καλή σχέση... Οικογένεια και παιδιά μπορείς να κάνεις και χωρίς να παντρευτείς... Αυτό είπα...
Όπως και στο πρώτο μου ποστ στο θέμα είπα, ότι σε μία σχέση δεν πρέπει κανείς να παρατάει τα θέλω του και να μπλέκει σε καταστάσεις που δεν είναι αυτές που θέλει... Ωραία;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tsarachaf
Περιβόητο μέλος
Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
27-01-12
12:10
Ναι ρε γαμώτο, αρχίζω και το σκέφτομαι..
Γιατί όμως να τάξει γάμο, οέο?
Δεν είναι και τόσο υποθετικό το σενάριο, ε;;
Πολύ σημαντική ερώτηση... Έταξε την πιθανότητα για γάμο(του στυλ... βλέπουμε...) ή είπε σίγουρα;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tsarachaf
Περιβόητο μέλος
Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
27-01-12
12:02
Κατ αρχήν να διευκρινήσω για άλλη μια φορά ότι δε θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να μείνω έγκυος για να κάνω κάποιον να με παντρευτεί. Είμαι τελείως κάθετη σ αυτό. Το θεωρώ ανήθικο. Και συμφωνώ με όλα όσα έγραψες. Θεωρώ ότι είναι απίστευτη προσβολή της προσωπικότητας του συντρόφου μου, και δεν θα το έκανα ποτέ.
Χαίρομαι, γιατί αν έβλεπα άλλο ένα άτομο να στηρίζει αυτή την θέση, έστω και σαν έσχατη λύση, όπως η Χιμέλα, θα τρελαινόμανε ελαφρώς
Το καταλαβαίνω ότι εσύ αδυνατείς να πιάσεις την έννοια του γάμου, αλλα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θέλουν να παντευτούν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Η διαφορετικότητα δεν ειναι κακό πράγμα.
Σκέψου κιόλας ότι ο άντρας επίσης θέλει να παντρευτεί, απλά το καθυστερεί, επειδή δεν έχει την προσμονή της συγκατοίκησης κτλ, μιας και μενουν ήδη μαζί τα παιδιά.
Η διαφορετικότητα είναι πάρα πολύ καλό πράγμα... Υπάρχει για να βοηθάει στην εξέλιξη μας... Και δεν είπα ότι έχω πρόβλημα με όσους παντρεύονται, αλλά ότι το θεωρώ χαζό να γίνεται τόσο μεγάλο θέμα, εφόσον ήδη έχουν το βασικό κομμάτι, που είναι η συγκατοίκηση...
Και για τον άντρα του υποθετικού σου σεναρίου, έχεις σκεφτεί μήπως ότι τελικά έτσι όπως τον περιγράφεις ήθελε μόνο την συγκατοίκηση και όχι απαραίτητα τον γάμο;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tsarachaf
Περιβόητο μέλος
Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
26-01-12
17:51
Όμως όταν η συμφωνία είναι να μείνουν μαζί για να προχωρήσουν σε γάμο, αν πάνε όλα καλά στη συγκατοίκηση, δεν είναι τίμιο να γίνει ο γάμος, εφόσον αυτό είχε συμφωνηθεί? Μπορεί η κοπέλα να είναι παραδοσιακή, και ο άντρας απλά να χει βολευτεί..
Συμφωνία;;;
Ε, αν τα χουν μιλημένα και συμφωνημένα τότε αλλάζει το πράγμα... Πριν πάντως είπες ότι είπαν, ας συγκατοικήσουμε και..... βλέπουμε...
Αν κάτσει...
Πιο πολύ με αγορά αυτοκινήτου μου μοιάζει η όλη φάση(ξέρεις, test drive κι αν όλα πάνε καλά θα το πάρουμε το σαραβαλάκι...) παρά με σχέση όπως την περιγράφεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tsarachaf
Περιβόητο μέλος
Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
26-01-12
17:15
Καλησπέρα παιδιά. Να δώσω και μια άλλη διάσταση στο θέμα..?
Ας πούμε ότι δύο άνθρωποι γνωρίζονται, και από την αρχή συμφωνούν ότι ο γάμος δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά αν οδηγηθεί προς τα εκεί, καλώς έχει.
Ας πούμε ότι περνούν τα χρόνια και είναι ακόμα ερωτευμένοι, και αποφασίζουν να συζήσουν (για να κάνουν ένα test drive και κάποια στιγμή να παντρευτούν), και το κάνουν.
Και ας πούμε ότι στη συγκατοίκηση όλα πάνε καλά για δύο ολόκληρα χρόνια, αλλά ο άντρας βολεύεται μια χαρά με την κατάσταση αυτή, και δεν έχει κανένα λόγο να βιαστεί να παντρευτεί. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, δε θα αλλάξει τίποτα με το γάμο. Σας θυμίζω ότι στην αρχή δεν ήταν αρνητικός στο γάμο, και πως αποφάσισε να συγκατοικήσει για να δει αν ταιριάζουν ώστε να παντρευτούν.
Τι κάνει η κοπέλα μετά?
α) Περιμένει πότε θα της κάνει πρόταση γάμου και συνεχίζει να έχει όλες τις υποχρεώσεις μιας παντρεμένης, χωρίς ουσιαστικά να είναι παντρεμένη? (Δουλειές του σπιτιού, συμμετοχή στα έξοδα κτλ?).
β) Του λέει "Οκ δύο χρόνια ζούμε μαζί, πήρες μια γεύση. Εγώ τώρα θα πάω να μείνω με τη μαμά μου και αν αποφασίσεις ότι θες να παντρευτούμε, πες μου να ξανάρθω"?.
Γιατί σας θυμίζω ότι πολλές φορές οι άντρες κυρίως βολεύονται πάρα πολύ σε μια κατάσταση και ξεχνούν τις υποσχέσεις που είχαν δώσει αρχικά. Και το χειρότερο είναι πως δεν λένε κάτι οριστικό του στυλ "Τελικά άλλαξα γνώμη και δεν παντρεύομαι", ώστε να τσαντιστεί η κοπέλα και να φύγει. Λένε κάτι αόριστο του στυλ "Φυσικά και θα παντρευτούμε. Πρέπει να γίνει όμως αύριο αυτό?". Και αυτή η τελευταία απάντηση, έχει μεγάλη διάρκεια..
Σχόλιο:Αν η κοπέλα επέλεξε μόνη της να αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού, είναι δικό της λάθος και πρόβλημα... Κι αυτό είτε απλώς συγκατοικεί με αυτό το άτομο είτε είναι παντρεμένη... Για τα δε έξοδα, θα είχε και αν έμενε μόνη της(εκτός κι αν θεωρούμε ότι θα έμενε με την μαμά της ως τότε)...
Γενικά τώρα, αφού ζούνε μαζί και είναι καλά και ωραία μαζί για 2 ολόκληρα χρόνια, γιατί τέτοια κάψα για τον γάμο;;; Πέρα από ένα σετ τρελών εξόδων και ένα fancy party(όπου οι μισοί καλεσμένοι τουλάχιστον, θα σε σχολιάζουν και θα σε κατακρίνουν), τι επέκταση δίνει στην σχέση;; Ότι αν αποφασίσετε ότι δεν πάει κερδίζετε άλλο ένα σετ τρελών εξόδων για το διαζύγιο;;
Ακόμη πιο γενικά... Σε μία σχέση πρέπει να υπάρχει μια σχετική ισορροπία... Δεν μπορεί σε κάθε διαφορετική άποψη που υπάρχει να υποχωρεί μονίμως ο ένας... Δεν λέω σε καμία περίπτωση να κρατάμε σκορ, αλλά πάντοτε πρέπει οι υποχωρήσεις να είναι αμοιβαίες... Και με βάση αυτό, αν το ένα από τα 2 άτομα θέλει κάτι σημαντικό για την σχέση, που το άλλο δεν είναι πρόθυμο να παραχωρήσει(που έχει προφανώς κάθε δικαίωμα να μην το θέλει btw), μάλλον θα είναι καλύτερα να το διαλύσουν εκείνη την ώρα και ήρεμα, παρά να συνεχίσουν λες και δεν έγινε κάτι και να καταλήξουν σε έναν "βίαιο" χωρισμό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.