Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Λοιπόν ήμουν μαζί με τον πατέρα μου στην περιοχή που πάω σχολείο και ανεβαίναμε το δρόμο βράδυ για να πάμε μάλλον στο σχολείο. Κάποια στιγμή άρχισε να βρέχει και έβγαλε μια μαύρη ομπρέλα ο πατέρας μου για να προφυλακτώ εγώ από την βροχή. Εγώ πήρα την ομπρέλα για να προφυλακτώ από την βροχή αλλά ο πατέρας μου δεν ήθελε να μπει κάτω από την ομπρέλα. Επέμεινα και εν τέλει μπήκε από κάτω και δεν βράχηκε. Γενικά ήμουν ανήσυχη σε όλη την διάρκεια του ονείρου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
*Καλά μην παραπονιέμαι έχω δει και χειρότερα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Εν τέλει μόλις συμπλήρωσα το μισό ερωτηματολόγιο έλεγε ότι για να το υιοθετήσω το μικρό έπρεπε να έχω άντρα (άτιμη κοινωνία ) και από εκεί και πέρα δε θυμάμαι τίποτα.
Πόσο μπορεί να σε επηρεάσουν οι ειδήσεις και τέτοια γεγονότα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Επίσης ένα άλλο κομμάτι του ονείρου λέει ήμουν εγώ με την μητέρα μου έξω από ένα σπίτι κοντά σε εκκλησία ακούσαμε πένθιμες καμπάνες.Πήγαμε εκεί και την ώρα που έλεγε ο παπάς όσα λένε στις κηδείες,ο παππούλης που θα κήδευαν γύρισε το κεφάλι του άνοιξε τα μάτια του και είπε τι γίνεται εδώ;;Το εντελώς κουλό ήταν ότι αντί για λουλούδια μέχρι την μέση ο παππούλης ήταν καλλυμένος με σπερνά/κόλυβα.
Καλά εγώ με την μαμά λέει αγκαλιαστήκαμε για να μην μας δει ο γέρος και μας έπιασε νευρικό γέλιο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Όλα τα καλά σήμερα στον ύπνο μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Ωραιο σεναριο για Ταινια
Που να διαβάσεις και τα όνειρα που δεν έχω βάλει εδώ..χαχαχαχα
Ένα να διαβάσεις μόνο θα γελάς όλη την μέρα
Το θες αυτό το σεναριάκι;;;;χαχα δικό σου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Ήμασταν σε ένα γκρι αυτοκίνητο αν θυμάμαι καλά αλλά δεν κατάφερα να δω ποιος ήταν στην θέση του οδηγού ή αν υπήρχε και οδηγός κιόλας.Στο ''ταξίδι'' μας λοιπόν κάποια στιγμή σε μία στροφή σταματήσαμε για 2 λόγους...πρώτον γιατί είδαμε έναν άντρα με σταματημένο το αμάξι του και επειδή είδαμε μια καταπληκτική λίμνη(που στην πραγματικότητα στην Κεφαλονιά δεν υπάρχει).Η λίμνη βρισκόταν σε βουνά αλλά δεν ήταν χιονισμένα όπως συνήθως εκεί.
Ξαφνικά μες στην ηρεμία ο άντρας έβγαλε ξαφνικά από το αυτοκίνητο του μια χειροβομβίδα την ''ενεργοποίησε'' ας πούμε και την πέταξε μέσα στην λίμνη.Ακούστηκε ένας δυνατός ήχος από την έκρηξη και ξαφνικά πετάχτηκε αρκετό νερό τριγύρω σαν μεγάλοοο συντριβάνι ΠΟΛΥΥΥ μεγάλο.
Έπειτα όλη η παρέα βρεθήκαμε ξαφνικά σε ένα ξενοδοχείο.Εκεί ζητήσαμε ένα τετράκλινο...Όχι τρίκλινο!!Αλλά στο δωμάτιο υπήρχαν μόνο ένα διπλό κρεβάτι και ένα μονό.Αλλά εμείς χρειαζόμασταν ακόμα ένα.Εκεί ξαφνικά πετάχτηκε από τα χέρια μίας καμαριέρας που δεν είδα καλά ένα ντιβάνι(κρεβάτι που κλείνει δεν ξέρω αν το λέτε αλλιώς )το οποίο ήταν έτοιμο στρωμένο...
Και εδώ τελείωσεεεεεεεεε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Όποτε βλέπω όνειρα, είναι σαν ταινίες δράσης!
Ήμουν στο δημοτικό σχολείο (; ) και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι ένας καραφλός έξω από το σχολείο με κοίταζε επίμονα και ήθελε να με σκοτώσει! Βγαίνω λοιπόν από το σχολείο μαζί με 2 άλλους, μια κοπέλα και ένα αγόρι, και αρχίζω να τρέχω, ψάχνοντας κάποιο σπίτι. Μπαίνω κάποια στιγμή σε μια πολυκατοικία (σ.σ. το σχολείο είναι σε χωριό και δεν έχει πολυκατοικίες), βρίσκω ένα διαμέρισμα με ξεκλείδωτη πόρτα, μπαίνω μέσα μαζί με τους άλλους 2. Είχα όμως την υποψία ότι ο ένας (το αγόρι) θα με πρόδιδε στον καράφλα. Το διαμέρισμα ήταν μικρό, είχε έναν όροφο και είχε μόνο σαλόνι, κουζίνα και μπάνιο. Μπροστά από το παράθυρο της κουζίνας υπήρχε ένα σκοινί και από πάνω μας, 50-60 εκατοστά από το ταβάνι, υπήρχε μια λευκή σανίδα, που οδηγούσε σε μια μικρή πόρτα, η οποία βρισκόταν ακριβώς πάνω από την τουαλέτα. Σκέφτηκα λοιπόν πως αν τραβήξω το σκοινί, θα κατέβει μια σκάλα, θα ανέβω εκεί πάνω, θα μπω στο πατάρι και θα κρυφτώ εκεί.
Τράβηξα το σκοινί και κατέβηκε η σκάλα. Ανέβηκα μαζί με την κοπέλα, ενώ το αγόρι αρνήθηκε να ανέβει. "Αν με μαρτυρήσεις θα σε σκοτώσω!" του είπα. Καθώς μπουσουλούσαμε πάνω στη λευκή σανίδα, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα κάποιος, δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος. Ευχόμουν να μην κοιτάξει ψηλά και συνέχισα να μπουσουλάω αθόρυβα. Ακούω τότε το αγόρι να λέει: "Να, εκεί πάνω είναι!". "Την πάτησα" σκέφτηκα. Κοιτάζω κάτω, και ήταν ο διευθυντής του λυκείου (!). "Εντάξει, έφυγε τώρα, είσαι ασφαλής" μου είπε. Και πάλι, κάθε άλλο παρά ασφαλής αισθανόμουν.
Βγαίνω από το διαμέρισμα και εκεί συναντώ μια γειτόνισσα: "Πού να πάω για να είμαι ασφαλής;" τη ρώτησα. "Θα επικοινωνήσω μαζί σου. Για την ώρα πήγαινε με τους γονείς σου στο πανηγύρι στο διπλανό χωριό." Συνάντησα όμως και μια άλλη κοπέλα, η οποία με ρώτησε "Τι έγινε;" κι εγώ δεν της απάντησα γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα με πρόδιδε.
Τι να κάνω κι εγώ, πάω στο διπλανό χωριό... Εκεί είχαν μαζευτεί όλοι, νέοι κυρίως, γύρω από μια φωτιά και έπαιζαν θάρρος ή αλήθεια, όμως μόλις πήγα, σταμάτησαν να παίζουν. Στη συνέχεια, κατεβήκαμε μια πλαγιά και φτάσαμε στο πάνω μέρος ενός θεάτρου, όπου κάποιοι κάτι έκαναν, αλλά δεν έδωσα σημασία. Πήγα να καθίσω σε μια θέση πίσω. Είδα έναν φωτογράφο μπροστά έτοιμο να βγάλει φωτογραφία για κάποια εφημερίδα! "Κι αν με δει ο καραφλός θα καταλάβει πού είμαι!" σκέφτηκα. Έτσι έσκυβα και προσπαθούσα να μη με πάρει η φωτογραφία. Κάποιοι άλλοι γνωστοί μου γελούσαν και ρωτούσαν γιατί το κάνω αυτό. Δεν ήθελα να τους πω τον πραγματικό λόγο, και έτσι δικαιολογήθηκα λέγοντας ότι δεν είμαι βαμμένη (λες και βάφομαι συνέχεια ).
Έπειτα, πήγαμε στα παρασκήνια, όπου συναντήθηκα με μια γυναίκα, αυτή με αναγνώρισε, εγώ όμως δεν την ήξερα. "Η στολή σου είναι έτοιμη!" μου είπε. "Μα δεν παρήγγειλα καμιά στολή!" "Έλα λίγο που σου λέω..." Την ακολούθησα. Μου έδωσε μια στολή με λευκό πουκάμισο και καρό κοντή φούστα. "Τι στο καλό, Πάττυ θα ντυθώ;" σκέφτηκα. Πρόσεξα όμως πως υπήρχε ένα χαρτάκι με νούμερα στην τσέπη. Αυτές ήταν οι συντεταγμένες του σπιτιού, όπου θα έμενα για να είμαι ασφαλής.
Η γυναίκα αυτή με οδήγησε σε ένα γραφείο, όπου το έπιπλο ήταν κολλημένο στον τοίχο. "Θα μου πεις τι συμβαίνει;" με ρώτησε. Την κοίταξα δύσπιστα. "Κοίτα, θα τραβήξω την κουρτίνα για να μη με βλέπεις και να τα εξομολογηθείς όλα, όπως στον παπά!" είπε και τράβηξε την κουρτίνα μπροστά από το γραφείο. "Τι βλακείες!" σκέφτηκα και έφυγα από εκεί χωρίς να πω τίποτα, πηγαίνοντας προς το καταφύγιο.
Το σπίτι ήταν μεγάλο, διώροφο, κάτω το σαλόνι και η κουζίνα και πάνω οι κρεβατοκάμαρες. Άφησα το σακίδιό μου πάνω σε μια καρέκλα και έφτιαξα μια ζεστή σοκολάτα. Η θέα από το μπαλκόνι ήταν υπέροχη!
Μετά από 1-2 μέρες, εμφανίστηκε αυτός ο καραφλός και δώσαμε μάχη, κάναμε το σπίτι άνω κάτω, σπάσαμε έπιπλα, τζάμια, τηλεοράσεις κλπ. Μετά ξύπνησα, αλλά δε θυμάμαι αν τελικά με σκότωσε ή τον σκότωσα εγώ... Μάλλον θα έχασα, αλλιώς θα συνεχιζόταν το όνειρο...
Πολύ μικρό όνειρο
Θέλουμε την συνέχεια κάποια στιγμή
Εγώ είδα τον μπαμπά μου νεκρό να κόβει ξύλα στο πίσω μέρος του σπιτιού στον κήπο(ήταν σαν φαντασμα )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος
Βλέπω συνεχώς τον πατέρα μου,τον παππού μου(που έχει πεθάνει από πέρυσι) και τον θείο μου να συζητούν στην τραπεζαρία του δικού μας σπιτιού.Ο πατέρας μου και ο θείος μου είχαν βάλει τον παππού μου ανάμεσα τους και ξαφνικά εκεί που μιλούσαν κόπηκε το κεφάλι του παππού μου χωρίς να βγει καθόλου αίμα.Το πιο ανατριχιαστικό ήταν ότι το χαμόγελο στο κεφάλι δεν έφυγε αλλά συνέχιζε να υπάρχει όση ώρα κυλούσε :/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.