Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
06-01-08
23:37
«όνομα πατρός;»
και εσύ, κοιτώντας αόριστα, απαντάς:
… «δεν έχει».
Γιʼαυτό, δεν είναι και τόσο καλή η περηφάνια. Όχι μπροστά στο τι νιώθει το παιδί όταν τον ρωτάνε… «όνομα πατρός;»
... για την ώρα, σε αυτή την κοινωνία ζούμε, σε αυτήν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, από αυτήν πρέπει να τους προστατέψουμε….
Aν και καταλαβαίνω απόλυτα το τι λες... Και δεν έχω προσωπική εμπειρία και κρίνω καθαρά σε θεωρητικό επίπεδο, θέλω να σταθώ στο τι νιώθει το παιδί στο"όνομα πατρός"...
Το παιδί δεν ήρθε μόνο του... Το παιδί έχει πατέρα... έχει όνομα πατρός ανεξάρτητα για το τι έκανε ο πατέρας...
Ο πατέρας για το παιδί ,έχει όνομα, απλά σε τέτοιες περιπτώσεις - απ' ότι κατάλαβα- δεν έχει παρουσία... Και σε μια εκπομπή άκουσα ότι δεν αφήνετε πλέον κενό το σημείο αυτό, βάζεις όνομα...(γιατί είναι φύσιν αδύνατο να μην γνωρίζει η μητέρα τον πατέρα, έτσι κι αλλιώς)
Αλλά πραγματικά πιστεύω ότι ένα όνομα, ένα επίθετο δεν έχει σημασία όταν δεν υπάρχει η σχέση που πρέπει να υπάρχει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
05-01-08
17:28
Σε τόσα λεπτά ζητήματα δεν νομίζω ότι υπάρχει σωστό και λάθος...
Πιστεύω ότι είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματός or sth like that...
Μπορώ να απαντήσω μόνο ως Βίκυ... Προσωπικά δεν θα είχα την απαίτηση να μου αναγνωρίσει ο άλλος το παιδί... Γιατί για εμένα μία αναγνώριση δεν μου λέει τίποτα... Δεν θέλω το επίθετο του συντρόφου μου, θέλω τον σύντροφό μου δίπλα στο παιδί μας (εννοώντας να σταθεί ως πατέρας κι ας πάψει να είναι δικός μου σύντροφος)... Δεν μου επιτρέπει η δική μου αξιοπρέπεια- και γιατί όχι- ο εγωισμός μου να το εκβιάσω ή να το πιέσω... Ξέρει την αλήθεια...την αποδέχεται οκ...δεν...πάλι οκ...
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ξέρουμε μόνο όσα έχουν ειπωθεί....
'Ηταν δικαίωμα της γυναίκας να ζητήσει αναγνώριση του παιδιού (από την στιγμή που ο νόμος προστατεύει το παιδί) και για τους δικούς της λόγους το ήθελε..
Το θέμα όμως ήταν ότι ο εν λόγω τραγουδιστής αντί να λύσει το θέμα ήσυχα και ήρεμα γυρνούσε στα κανάλια προκαλώντας συνέχεια... Εμ κάνεις την λαδιά, εμ ξέρεις ότι μπορεί να είσαι ο πατέρας, εμ μου το παίζεις θύμα! Βασικά μόνο για την υποκρισία και για την συκοφαντική δυσφήμιση που μου έκανε θα συνέχιζα να τον τραβάω στα δικαστήρια
Είμαι πολύ εκδικητική το ξέρω
Πιστεύω ότι είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματός or sth like that...
Μπορώ να απαντήσω μόνο ως Βίκυ... Προσωπικά δεν θα είχα την απαίτηση να μου αναγνωρίσει ο άλλος το παιδί... Γιατί για εμένα μία αναγνώριση δεν μου λέει τίποτα... Δεν θέλω το επίθετο του συντρόφου μου, θέλω τον σύντροφό μου δίπλα στο παιδί μας (εννοώντας να σταθεί ως πατέρας κι ας πάψει να είναι δικός μου σύντροφος)... Δεν μου επιτρέπει η δική μου αξιοπρέπεια- και γιατί όχι- ο εγωισμός μου να το εκβιάσω ή να το πιέσω... Ξέρει την αλήθεια...την αποδέχεται οκ...δεν...πάλι οκ...
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ξέρουμε μόνο όσα έχουν ειπωθεί....
'Ηταν δικαίωμα της γυναίκας να ζητήσει αναγνώριση του παιδιού (από την στιγμή που ο νόμος προστατεύει το παιδί) και για τους δικούς της λόγους το ήθελε..
Το θέμα όμως ήταν ότι ο εν λόγω τραγουδιστής αντί να λύσει το θέμα ήσυχα και ήρεμα γυρνούσε στα κανάλια προκαλώντας συνέχεια... Εμ κάνεις την λαδιά, εμ ξέρεις ότι μπορεί να είσαι ο πατέρας, εμ μου το παίζεις θύμα! Βασικά μόνο για την υποκρισία και για την συκοφαντική δυσφήμιση που μου έκανε θα συνέχιζα να τον τραβάω στα δικαστήρια
Είμαι πολύ εκδικητική το ξέρω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.