Υπάρχει κάτι, που ας το ονομάσουμε "συλλογική ηθική", ενσωματωμένη από τα βάθη των αιώνων στο DNA του ανθρώπινου γένους, που υπαγορεύεται από την πανανθρώπινη συνείδηση και που απορρέει από την κατανόηση και τον σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες.
Τότε γιατί δεν είναι νομοθετημένη; Όλα αυτά που λες μού ακούγονται σαν κάτι που ο νομοθέτης θα ήθελε να είχε κάνει νόμο. Γιατί λοιπόν δεν είναι νόμος και αφήνεται στη συνείδηση και την επιλογή του καθενός αν θα την ακολουθήσει ή όχι; Και γιατί κατηγορείται όποιος δεν την ακολουθεί;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Η βάση σου είναι λάθος. Ισχύουσα ηθική, δεν είναι ηθική.
Οπότε ποιανού την ηθική θα ακολουθούμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν είσαι ΟΚ με το να πας με έναν παντρεμένο, τότε θα πρέπει να είσαι και ΟΚ αν ο δικός σου σύζυγος σου τα φορέσει. Η ηθική δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη.
Εννοείς μονόπλευρη. Προφανώς. Αλλά το νόημα αυτής της κουβέντας ήταν άλλο: ποιος κρίνει ποιανού η ηθική πρέπει να είναι η ισχύουσα; Και άλλα ερωτήματα που αν ξαναδιαβάσεις τα ποστ μου θα τα δεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν πω πως με παραπέμπετε σε κάτι μεταξύ πρωταγορικού σοφιστικιστή ( μέτρον πάντων χρημάτων ἄνθρωπος, τῶν μὲν ὄντων ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν) και τσαμπουκαλή ρόμπινχουντ, θα το εκλάβετε σαν κατά συνθήκην -μαξ_νορνταουϊκό- κομπλιμάν; Ή να μην το τολμήσω λέτε;
Πάντα σκοπός μου είναι να προωθήσω τη συζήτηση και να πω και τη δική μου γνώμη. Ο Πρωταγόρας πίστευε ότι όλα είναι σχετικά - υποκειμενικά. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό, είμαι τρομερά εγωκεντρικός άνθρωπος για να μπορώ να προσδιδω τόση ελευθερία στους άλλους ανθρώπους - δυστυχώς. Πιστεύω όμως ότι μπορώ να ξέρω ποιο είναι το δίκαιο αρκετές φορές, άσχετα αν μπορώ να το μεταφέρω και στην πράξη. Δεν ξέρω αν βγάζει νόημα όλο αυτό. :/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι ωστόσο αν Εγώ είμαι παιδεραστής και θεωρώ ηθικό να παρενοχλω παιδάκια Αλλά κανείς άλλος στον κόσμο αυτό, τότε μάλλον κάτι παρι στραβά με εμένα
Αυτό που λες είναι παράνομο. Εμείς μιλάμε για πράγματα που είναι νόμιμα αλλά μη ηθικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ανάλογα την περίπτωση.
Έρχεσαι στα λόγια μου οπότε οτι η ηθική είναι υποκειμενική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
άπαξ και η κοινοκτημοσύνη με παντρεμένο κρίνεται σύμφωνη τω οικογενειακώ δικαίω, και εφ' όσον αυτό το βρίσκουν ηθικό οι τέσσερις εμπλεκόμενοι, κανείς δεν καταδικάζει κανέναν. Και σου απευθύνομαι με την ιερατική μου ιδιότητα εδώ
Όχι δεν κατάλαβες. Δεν εννοούσα να συναινούν όλα τα μέρη. Εννοούσα εγώ σαν μονάδα να πω, μα η δική μου ηθική λέει οτι πρέπει να κάνω ό,τι χρειαστεί για να είμαι ευτυχισμένη, και μετά να ένιωθα ηθικά σωστή έχοντας σχέση με παντρεμένο. Και στο παράδειγμα της υπουργού, έστω οτι δεν ήταν υπουργός εφόσον οι πολιτικοί είναι δημόσια πρόσωπα και μπορούμε να τους κατακρίνουμε για τις πράξεις τους, και ήταν μια άγνωστη πλούσια κυρία που έπαιρνε το επίδομα ενοικίου νομίμως γιατί η ηθική της της το επέτρεπε.
Η τελική ερώτηση είναι, μπορούμε να κατακρίνουμε κάποιον ως ανήθικο έχοντας ως μπούσουλα τη δική μας ηθική;
Άρα Himela θεωρείς ανήθικο ότι δεν αρέσει σε σένα. Άρα η ηθική είναι υποκειμενική. Συνεπώς δε θα έπρεπε να συζητάμε για την ηθική σαν να είναι κάτι αντικειμενικό.
Ίσως εννοεί πως οι κώδικες ηθικής, ως μη επιβαλλόμενοι, υπάρχει η δυνατότητα να είναι πολλαπλοί. Σαφώς περισσότεροι έστω των οργανωμένων κωδίκων δικαίου
Μα δε νομίζω κανείς να υποστήριξε οτι η ηθική είναι αντικειμενική αλλιώς θα είχε εδραιωθεί και ως νόμος όπως έχει κάνει ο νόμοθέτης για το νόμο και δε θα είχαμε κάτι να συζητήσουμε. Γι' αυτό και ρώτησα, ποιος φτιάχνει την ηθική; Θα απαντούσα, η γνώμη των πολλών. Αν η πλειοψηφία θεωρεί οτι το να έχεις σχέση με παντρεμένο είναι ανήθικο, αυτή θα είναι η κοινώς αποδεκτή ηθική. Αλλά τι γίνεται με την ηθική της μειοψηφίας; Αυτή δεν (πρέπει να) έχει ισχύ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Λέμε ας πούμε οτι το να τα έχεις με παντρεμένο είναι νόμιμο αλλά όχι ηθικό. Κι έρχομαι εγώ και λέω, μα γιατί το λέτε αυτό, εγώ μια χαρά ηθικό το βλέπω γιατί σύμφωνα με τη δική μου οπτική γωνία ηθικό είναι ό,τι μας ευχαριστεί. Ποιος μπορεί να με καταδικάσει με αυτό και με ποια κριτήρια; Τροφή για σκέψη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
- Να έχεις σχέση με παντρεμένο.
- Να δώσει μια μάνα το παιδί της για υιοθεσία.
- Να κατηγορείς ένα φίλο σου ή ένα συνάδελφο πισώπλατα.
- Να παρατάς τους ηλικιωμένους γονείς σου σε γεροκομεία ή στο δρόμο.
- Να παρατάς τη σύντροφό σου επειδή έμεινε έγκυος.
- Να "κόβεις" σπουδαστές από εξετάσεις λόγω εμπάθειας χωρίς να δίνεις το λόγο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.