Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Ισως το μοναδικό «πλεονέκτημα» αυτού του στίγματος, γιατί δεν ξερω αν όντως όλοι οι ψυχολόγοι ειναι πλήρως ευαισθητοποιημένοι γι αυτον αλγόριθμο αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης.
Γιατί να μην είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Με την νοοτροπία που επικρατεί γενικοτερα στην Ελλάδα και με το στίγμα που υπάρχει για τις ψυχικές ασθένειες, είναι πιο πιθανό να πάει κάποιος πρώτα για αιματολογικές εξετάσεις και στο τέλος,σαν τελευταία λύση σε ψυχολόγο,γιατί πχ μπορεί να αρνείται ότι όντως έχει κατάθλιψη Αλλά όπως και να’χει, δεν χρειάζεται να σου πει ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος να κανεις αιματολογικές, μπορείς να πας και μόνη σου. Και αντιστρόφως, μπορεί να πας πρώτα σε ειδικό και μετά να ζητήσει εξετάσεις. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, είναι αναλόγως την κατάσταση.
Ναι, ναι αυτό ακριβώς ήθελα να πω με κάλυψες απόλυτα είναι πως θα τα φέρουν οι συνθήκες.
Καλά όντως υπάρχει στίγμα δυστυχώς ακόμα και τώρα ... !!! Εδώ έκανε παλιά ο πατέρας μου "εσύ έχεις πρόβλημα δεν είμαι τρελός εγώ, εσύ πας σε ψυχολόγο " (όταν πήγαινα) ...... Φαντάσου έχουν συνδέσει ότι όσοι πάνε είναι τρελοί και έχουν "πρόβλημα" με την έννοια την πολύ αρνητική. Αλλά αυτό είναι το μοναδικό που δεν με έχει επηρεάσει καθώς είναι νοοτροπίες απαρχαιωμένες.
Έχω ακούσει ότι από ειδικές εξετάσεις αίματος μπορούν να σου βρουν εάν έχεις κατάθλιψη κάτι τέτοιο , βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει και αν σχετίζεται με τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
https://www.ischool.gr/showthread.php?t=171497&page=2
Στο Λίνκ αυτό έχω το εξής.:
Βρήκα κάτι για την αρρωστοφοβια (άκυρο για σενα) και την κατάθλιψη .
Στην δεύτερη σελίδα ο φοκος και ένας άλλος χρήστης (δεν παρατηρησα όνομα) δίνουν ωραία απάντηση στο θέμα της ενδιαφερόμενης. Συμφωνώ και με τους δύο.
Από αυτά που διαβασα στο θρεντ αυτό + ότι ανέφερε στο τωρινό.. δηλαδη πρώτα σε ιατρο για γενικό τσεκαπ και μετά σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας.
Πρώτα αποκλείεις πιθανά παθολογικά αίτια και έπειτα ριχνεις το βαρος στην ψυχολογία.
Ρε συ όμως αν ο άλλος είναι όλο στεναχωρημένος πχ δεν τρώει και δεν έχει διάθεση για τίποτα πρώτα δεν θα πάει σε ειδικό και αυτός ίσως να τον παραπέμψει σε εξετάσεις; Δεν λέω για τις περιπτώσεις που πχ έχεις ταχυπαλμίες πχ πας σε καρδιολόγο και δεν σου βρίσκει κάτι παθολογικό αλλά οι αυξημένοι παλμοί είναι ψυχοσωματικό. Πχ εγώ έχω υψηλούς παλμούς περισσότερο από το τρομερό άγχος μου μαζί με τον θυροειδή βέβαια πριν 2 χρόνια έκανε χαζομάρες με την αγωγή του θυροειδή και δεν την ακολουθούσα, επειδή απλά δεν ήθελα. Πρέπει να έχω να κοιτάξω τον θυροειδή 1,5 χρόνο +
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Μερικες φορές μπορεί να εμφανίζουμε συμπτώματα παρόμοια με αυτά της κατάθλιψης λόγω άλλων προβλημάτων, πχ προβλήματα με τον θυρεοειδή, έλλειψη βιταμινών κτλ. Καλό είναι να κάνουμε και τέτοιες εξετάσεις λοιπόν, ώστε αν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα τότε να αντιμετωπιστεί και να περιοριστούν τα συμπτώματα.
Όσο για το άλλο που ρωτάς, ναι
Καλά ναι, συμφωνώ ότι μερικά παθολογικά μπορούν να εμφανίσουν συμπτώματα παρόμοια με αυτά της κατάθλιψης. Απλά τις περισσότερες φορές αφού έχεις πάει πρώτα σε ειδικό παραπέμπεσαι σε ιατρικές εξετάσεις αυτό εννοώ για να δουν πχ αν η κατάθλιψη οφείλεται σε πρόβλημα θυροειδή που ο ασθενής μπορεί να μην γνωρίζει. Δεν ξέρω αν με πιάνεις .
Άστα ρε συ , και είναι πολύ κουραστικό πριν λίγο με έπιασε για καμία ώρα και μου έφυγε μέχρι να μου ξαναέλθει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Στην κατάθλιψη πας πρώτα σε ιατρό να κανείς βασικές εξετάσεις, στην συνέχεια σε ψυχίατρο για να κρίνει την σοβαρότητα και μετα σε ψυχολόγους και συμβούλους υγείας.
Μα την κατάθλιψη πρώτα την διαγνώσκει ειδικός ψυχικής υγείας και σε στέλνει για εξετάσεις, ώστε να διαπιστώσει πιθανά συνυπάρχοντα παθολογικά αίτια.
Δεν μπορεί από μόνος του ο άνθρωπος να πει, ναι έχω κατάθλιψη και να αρχίσει εξετάσεις από μόνος του.
Πάραυτα σας συμβαίνει και εσάς από την στιγμή που είστε οκ να πέφτει η διάθεσή σας γρήγορα;
(κάπου κάπου έτσι )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Σε τέτοιες περιπτώσεις παιδιών, πιστεύω ακράδαντα πως την αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι γονείς.
Για τα υπόλοιπα, συμφωνούμε και μ' έχει καλύψει κι η Himela με τα επόμενα μηνύματά της σε διευκρινίσεις/προσθήκες που θα έκανα σε κάποια σημεία. Μη σε κουράζω άλλο.
Καλά ναι ότι φέρουν ευθύνη φέρουν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Δεν υπέβαλα ποτέ υποσυνείδητα τον εαυτό μου σε κάτι τέτοιο που λες. Απλά όπως τότε δεν είχα τις ψυχικές αντοχές να συνεχίσω την προσπάθεια έτσι δεν τις έχω και τώρα. Δεν είναι επειδή δεν ήμουν έτοιμη ή δεν είμαι έτοιμη να πετύχω ούτε επειδή δεν θέλω να προσπαθήσω, απλά δεν μπορώ. Δεν υποτίμησα, ή μάλλον δεν ήθελα να υποτιμήσω την βοήθεια που προσφέρουν οι ειδικοί ψυχικής υγείας , δεν το είπα καθολικά και ίσα ίσα έχω υποστηρίξει ότι κάνουν τρομερή δουλειά και ούτε θέλω να αποτρέψω κάποιον που θέλει να αναζητήσει ψυχολογική βοήθεια και φυσικά και να το κάνει, εννοείται! Απλά εγώ δεν έχω αυτές τις αντοχές.
Συμφωνώ, ότι οτιδήποτε κάνεις στην ζωή σου θέλει θυσία, κόπο και προσπάθεια για να τα καταφέρεις όσο το καλύτερο δυνατό μπορείς αλλά δεν μπορούν να το κάνουν όλοι άνθρωποι. Πχ ότι κάποιος άντεξε αυτήν την δύσκολη και επίπονη συναισθηματική διαδικασία της ψυχανάλυσης δεν σημαίνει ότι μπορώ να το κάνω και εγώ όμως. Σύλβια οκ ναι, έχω μερίδιο ευθύνης αλλά δεν είμαι αποκλειστικά υπεύθυνη και σε αυτήν την περίπτωση δεν φταίω. Δεν επιλέγω να ζω, με "αναγκάζουν" να το κάνω, τεσπα δεν θέλω να πω τι εννοώ και τι σκέφτομαι εκτενέστερα για αυτό, και γιατί ούτε να πω τους λόγους που ναι, όντως δεν θα πάρω τηλέφωνο στο δημόσιο, αλλά όχι δεν νομίζω να το κάνω για αυτό που λες ούτε το έχω επιλέξει τεσπα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Ναι, ναι, έχεις δίκιο σ' αυτό. Δεν μου ήρθαν στο μυαλό, όταν έγραφα.
Για τα υπόλοιπα -->
άσε και πόσα παιδιά στις πανελλήνιες βλέπουν τα θέματα αγχώνονται ζητάνε άδεια να βγουν έξω για να καταναλώσουν χάπια και μετά τα βρίσκουν νεκρά ; Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο αυτά τα παιδιά έκαναν κάτι τέτοιο προμελετημένα από συσσώρευση άγχους πίεσης ή ήταν εν βρασμώ; Αλλά αν ήταν εν βρασμώ να μου πεις γιατί είχαν μαζί τους χάπια. Όταν έδινα εγώ πανελλήνιες το 2014 είχα ακούσει στις ειδήσεις ότι ένα παιδί αντί να πάει στο σχολείο του να δώσει εξετάσεις ανέβηκε σε μία ταράτσα και έπεσε στο κενό. Γενικά πολλά παιδιά από άγχος εξετάσεων, φόβου αποτυχίας μπορεί να το κάνουν αυτό δυστυχώς!
Εάν εξαιρέσουμε την οικογένειά μας, που δεν την επιλέγουμε και πολλά πράγματα πάνε αλυσιδωτά για τον άλφα ή βήτα λόγο, οι υπόλοιποι είναι επιλογή μας. Άνθρωποι που ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες που αναφέρεις, δεν λογιζονται για μένα δικοί μας άνθρωποι (φίλοι, σύντροφος κλπ), παρά απλώς παρέα/γνωστοί. Εκεί μη περιμένουμε πολλά πράγματα, και πιστεύω πως είμαστε σε θέση να είμαστε υποψιασμένοι με χειροπιαστά πράγματα. Βέβαια, το να έρθουν οι σωστοί άνθρωποι, που μπορούμε να κουμπώσουμε κι έχουμε χημεία/συνεννόηση, είναι και λιγάκι τυχερό. Όταν υπάρχουν τέτοια άτομα, η διαδικασία της αντιμετώπισης μπορεί να γίνει ευκολότερα και γρηγορότερα. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι δυσκολότερες οι καταστάσεις κι απαιτούν περισσότερο χρόνο στο να ομαλύνουν και πάλι. Το οφείλουμε, όμως, στον εαυτό μας - και μακάρι να βρίσκουμε όλοι τη δύναμη να το προσπαθούμε.
Καλά ναι όσον αφορά την οικογένεια. Αλλά δυστυχώς υπάρχουν και γονείς που έχουν κόμπλεξ με τους ειδικούς ψυχικής υγείας και σκέφτονται σιγά μην στείλω εγώ το παιδί μου σε ψυχολόγο ή σιγά μην πάω εγώ σε ψυχολόγο τρελός είμαι; Γενικά και οι γονείς πολλές φορές δημιουργούν προβλήματα στα παιδιά τους, επειδή έχουν αυτοί. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις που το πάω.
Για τα άλλα συμφωνώ απόλυτα αλλά όσο και να θέλει κάποιος να πατήσει στα πόδια του μόνος του, εάν δεν έχει κανέναν για υποστήριξη έστω στις αρχές δεν θα το καταφέρει ποτέ. Θεωρώ ότι είναι καλό ο κάθε άνθρωπος να έχει στήριγμα στην ζωή του, ώστε να μοιράζεται ότι τον απασχολεί πάντως χωρίς να κατακρίνεται. Σίγουρα υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι που γνωρίζεις στην ζωή σου και μπορείς να εμπιστευτείς και ανοιχθείς ένα δύο το πολύ. Είναι θέμα εμπιστοσύνης όλα, και με όποιον κολλήσεις.
Εδώ ένας μπορεί να πάει σε 5 ψυχολόγους και να μην του κερδίσει κανείς την εμπιστοσύνη, φαντάσου. Ακόμα και στην αναζήτηση ενός ειδικού το Point είναι να βρεις αυτόν που θα σε κάνει να νιώσεις ασφαλής μαζί του. Δεν είναι πάντα τόσο εύκολα να μιλήσεις σε έναν "άγνωστο" και να του ανοιχθείς. Εγώ δηλαδή θα το κάνω με αυτόν που μου έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη 10000% και τον θεωρώ πραγματικά ότι αποτελεί έναν σημαντικό άλλο στην ζωή μου και νιώθω ότι πραγματικά ενδιαφέρεται και το δείχνει. Αλλιώς πολύ δύσκολα και δεν βρίσκεται εύκολα ένας τέτοιος Άνθρωπος σπανίζουν πλέον τέτοιοι δυστυχώς. Υπάρχουν ψυχολόγοι που ναι μεν κάνουν καλά την δουλειά τους, αλλά βλέπεις ότι είναι ψυχροί ,ανάποδοι και απομακρυσμένοι. Είναι άλλοι που κάνουν καλά την δουλειά τους είναι κοντά σου με την έννοια ότι σου έχουν επιτρέψει από την πρώτη στιγμή να βασιστείς πάνω τους. Τεσπα.
Ισχύει αυτό που λες για το τι να λέμε, αλλά πιστεύω πως πολλά μπορούν να διαμορφωθούν αναλόγως τα άτομα που απαρτίζουν τη φάση, και ισχυρό όπλο είναι να χρησιμοποιείται το «μαζί». Γενικά, θέλει τεράστια υπομονή, κατανόηση και προσπάθεια απ' τους τρίτους. Κι εάν ο ΧΥΖ δεν έχει περάσει από αντίστοιχη φάση ή δεν μπορεί να μπει στα παπούτσια τού άλλου, τότε κλάφ' τα Χαράλαμπε. Για τον αυτοκτονικό ιδεασμό, θα σε γελάσω. Πάντως, δεν το βρίσκω παράξενο να συμβαίνει, για τον απλούστατο λόγο πως θέματα ψυχικής υγείας αποτελούν ακόμα ταμπού, οπότε το πρόβλημα κλωσσάται σαν αυγό από κότα στο κοτέτσι, άρα το πρόβλημα ολοένα και χειροτερεύει, και σαφώς θα έλθουν κι οι αυτοκτονικοί ιδεασμοί.
Αυτό ξαναπέστο. Όταν είμαστε απέξω θεωρούμε ότι τα πάντα γίνονται όλα είναι εύκολα, και ότι 1+1=2. Δεν μπαίνουμε όμως στα παπούτσια του άλλου όπως λες για να δούμε το πως αυτός ο άνθρωπος σκέφτεται και δρα. Και λογικό είναι για εμένα να σκέφτεται ότι αυτός δεν μας καταλαβαίνει και να εκνευρίζεται. Αυτός ο άνθρωπος θέλει στήριγμα πάνω από όλα και κατανόηση και έναν άνθρωπο να τον ακούει αν δεν τα έχει αυτά τότε άστα μαυρίζει η ζωή του μετά. Ναι συμφωνώ για τα υπόλοιπα που λες.
Σ' αυτό δεν έχω ιδέα.
Για παλαιότερα φάρμακα έχουν ακουστεί πολλά, μα πλέον πολλά έχουν αλλάξει. Βέβαια, αυτά μπορούν πάντοτε να συζητηθούν και με τον ίδιο τον γιατρό, για όποιον ασθενή έχει προβληματισμούς. Όμως, πιστεύω πως όταν ακολουθούνται οι οδηγίες + γίνεται ψυχοθεραπεία, τότε όλα μπορούν να 'ναι ευοίωνα. Για το δεύτερο σκέλος, ναι, μπορούν να συμβαίνουν κι αυτά. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Όμως, θέλω να πιστεύω πως είναι δύσκολο, μιας και τα φάρμακα σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα, οπότε για ποιον λόγο να κάνει παλαβομάρες; Άσε που, για να φτάσει κανείς να κάτσει στη καρέκλα του ψυχιάτρου/ψυχολόγου, πάει να πει πως έχει δει πως χρειάζεται βοήθεια.
Δεν έχω ιδέα, αλλά λογικό είναι ότι όσο περνάν τα χρόνια να γίνονται καλύτερα. Βέβαια δεν συμβαίνει ντε και καλά, θα έπρεπε όμως να γίνεται. Καλά ναι όταν υπάρχει ειλικρινής συνεργασία τότε οκ, όταν όμως όχι και αυτό εννοώ στο 2ο σκέλος τότε άστα. Μπορεί απλά να πάει κάποιος στο ειδικό μόνο και μόνο για να μην στεναχωρήσει τους δικούς τους που του λένε να πάει και δεν πάει , να πάει εκεί και να μην είναι ειλικρινής και να μην ακολουθεί αυτά που του λέει ο ειδικός. Αυτό μπορεί να συμβαίνει πολλές περιπτώσεις για αυτό είπα να κάνεις αυτές τις παλαβομάρες. Αυτός να θέλει να κάνει το κακό αλλά να δείχνει παράλληλα και και στους άλλους μόνο και μόνο για να μην τους πληγώσει ότι τάχα φροντίζει τον εαυτό του. Στην ουσία όμως κοροϊδεύει και τον εαυτό του έτσι και πληγώνει και τους δικούς του χειρότερα γιατί είτε εάν κάνει παλαβομάρες θα καταλήξει να αυτοκτονήσει είτε θα καταλάβουν ότι κάτι τρέχει είτε ο ειδικός είτε οι δικοί του άνθρωποι, εκτός αν ξέρει να "κρύβεται" καλά.
Ευτυχώς, γιατί θα έχανα τη δουλειά μου από διερμηνέας - πυροσβέστης κι άιντε να ξανάβγαινα στη ρούγα τής ανεργίας.
χαχαχαχαχα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Πίστεψέ με, σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι καθόλου εν βρασμώ. Το «εν βρασμώ» εμπεριέχει κάτι το αιφνίδιο με έκρηξη αντίδρασης, δίχως να υπάρξει σκέψη. Ίσα ίσα, το αντίθετο συμβαίνει. Έχουν περάσει πολύ χρόνο στη μαυρίλα κι έχουν ξοδέψει ώρες να σκέφτονται τη ματαιότητα και τον θάνατο ως ανακουφιστική λύση. Επίσης, μπορεί να ταυτίζεται η περίπτωση αυτών που εκφράζουν τη πρόθεσή τους ν' αυτοκτονήσουν με αυτών που επιλέγουν να το κάνουν πράξη, αλλά με μια όχι και τόσο σίγουρη λύση - και ταυτίζεται ως κραυγή βοήθειας. Ναι, ένα σωστό περιβάλλον είναι απαραίτητο πρώτα για να δει τα σημάδια κι έπειτα για να προσφέρει υποστήριξη, το οποίο συνεπάγεται πολλά πράγματα, που, δυστυχώς, πολλές φορές λείπουν. Εκεί χωρούν και τα «δεν με καταλαβαίνουν»... Γιατί, εάν μιλάμε για την αντίθετη περίπτωση, την αναμενόμενη, θα υπάρξει στήριγμα, αφού έχουν δει νωρίς τα σημάδια, και τότε ο άλλος μπορεί να περάσει ξυστά απ' τη κατάθλιψη.
Συμφωνώ με αυτά που λες ότι υπάρχουν κάποιοι που αυτοκτονούν επειδή με τα χρόνια έχουν συσσωρεύσει μαυρίλα μέσα τους και πολύ άσχημα συναισθήματα τα οποία δεν μπορούν άλλο όχι να διαχειριστούν αλλά να αντέξουν. Αυτοί που λένε ότι θα αυτοκτονήσουν ή δείχνουν έστω σημάδια νομίζω ότι το σκέφτονται να το πράξουν αλλά δεν είναι σίγουροι ή απλά θέλουν να ζητήσουν όντως βοήθεια. Βέβαια μερικοί αυτοτραυματίζονται ή κάνουν απόπειρες, αρκετοί από αυτούς δεν το λένε ποτέ σε κανέναν μετά από χρόνια, άλλοι ίσως το πουν και κάποιοι δεν τους καταλαβαίνει κανείς πχ ότι αυτοτραυματίστηκε γιατί πολλές φορές δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι ο άνθρωπος μας δίπλα που περνάει δύσκολα ότι μπορεί να σκεφτεί να κάνει κάτι αντίστοιχο. Αλλά υπάρχουν όμως και κάποιοι που αυτοκτονούν μετά από μία αποτυχία πχ ή χωρισμό πόσα τέτοια περιστατικά έχουμε ακούσει, ακόμα και μετά από ένα τσακωμό. Αυτά τα αναφέρω ως "εν βρασμώ". Όσο για το άλλο συμφωνώ απόλυτα που λες αρκεί κάποιος να το καταλάβει από νωρίς και να θέλει βέβαια να βοηθήσει τον εαυτό του ή και να τον αφήνουν. Τεσπα.
Ναι, δυστυχώς, ισχύουν όλα αυτά. Γενικά, δεν μπορείς να ξέρεις... Το μόνο που εύχομαι για όλους είναι να υπάρχουν άτομα που να μπορούν να σκύψουν και να τον αφουγκραστούν, γιατί τοτε υπάρχει κι ο τρόπος, άρα μπορεί ν' ακουστεί απ' τον καταθλιπτικό - και τότε βρίσκεται κι η λύση. Για το τελευταίο που λες, τι εννοείς; Μιλάμε πάλι για κατάθλιψη, αλλά για τη περίπτωση που δεν έχουν έρθει αυτοκτονικές σκέψεις; Είναι σίγουρο πως θα πει ότι πρέπει να τον δει. Όμως, σε περίπτωση άρνησης, μπορεί να βοηθήσει συμβουλευτικά για τον καλύτερο τρόπο χειρισμού του, οπότε, με συνεχή συμπαράσταση και παρότρυνση, ίσως μπορέσει να οδηγηθεί τελικά σε εκείνον - εάν όχι αμέσως, τότε σε Χ διάστημα.
Δυστυχώς φοβάμαι ότι πολλοί άνθρωποι όταν περνάς μία δύσκολη περίοδο δεν μπορούν να σε καταλάβουν ή δεν θέλουν να σε καταλάβουν ή απλά δεν θέλουν να ασχοληθούν (εάν δεν θέλουν, οκ δεν μπορείς να τους πιέσεις δικαίωμά τους). Σίγουρα όμως υπάρχουν και αυτοί που θα κάτσουν να αφουγκραστούν όπως λες τον άλλον και να κάνουν τα πάντα ώστε να τον στηρίξουν. Πάντως σε έναν καταθλιπτικό μην πεις τι να κάνει, γιατί δεν θα το κάνει. Ναι αυτό ακριβώς εννοώ, αν και κατάθλιψη χωρίς αυτοκτονικό ιδεασμό νομίζω πως σπάνια συμβαίνει ίσως κάνω λάθος. Διάβασα κάποτε σε μία έρευνα αν θυμάμαι καλά ότι 1/3 στους εφήβους και φοιτητές ότι σε κάποια φάση της ζωής τους, είχαν σκέψη να κάνουν κακό στο εαυτό τους. Κατάλαβα τι λες .
Ναι, οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές, μέσα σ' αυτούς και θέματα με τον θυροειδή. Ακόμα κι όγκος στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει καταθλιπτικά συμπτώματα (ακόμα θυμάμαι τη περίπτωση της Βέτας Μπετίνη). Για μένα, δεν είναι κακό να ξεκινάει κανείς με ένα τσεκ απ, ώστε να αποκλείζονται οι σωματικές αιτίες.
Έχω την εντύπωση ότι ο ψυχίατρος πρώτα σε παραπέμπει σε ιατρικές εξετάσεις για να αποκλείσει παθολογικές αιτίες ή όχι.
Για να φτάσει στη συνταγογράφηση έχουν προηγηθεί κάποιες συνεδρίες, οπότε εκεί ζυγιάζει και τον άλλο. Πάντως, αναλόγως τη περίπτωση, μπορεί να υπάρξει και νοσηλεία, οπότε εκεί υπάρχει παρακολούθηση εκ των έσω. Κατά τ' άλλα, μη το βλέπεις μονόπλευρα. Δυστυχώς, σε όλες τις περιπτώσεις μπορεί να συμβεί το αναπόφευκτο - ακόμα και δίχως φαρμακευτική αγωγή. Εάν ο άλλος θέλει να βάλει τέρμα, θα το βάλει. Εκτός εάν εννοείς τη περίπτωση που κάνει κάτι λάθος στη δοσολογία από άγνοια, μα πιστεύω πως δεν εννοούσες αυτό, μιας και δίνονται εξ αρχής οδηγίες επί της αγωγής.
Καταλαβαίνω τι λες στο πρώτο. Καλά εννοείται ότι και ακόμα χωρίς φαρμακευτική αγωγή μπορεί να γίνει το κακό εννοείται αλλά τα φάρμακα εννοώ ότι (έχω ακούσει /δεν ξέρω) ότι εντείνουν κάποιες φορές αυτοκτονικές ιδέες κάτι τέτοιο. Εννοώ όταν επίτηδες κάποιος κάνει συνέχεια λάθη στην δοσολογία όταν δεν είναι υπό παρακολούθηση. Βέβαια και κάποιος που είναι υπό παρακολούθηση μπορεί να ξεγελάσει τον άλλον και να κάνει και καλά ότι ακολουθεί την συνταγογράφηση.
Υγ: Όσο αφορά την Μαρία, όλα οκ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Ήταν δύο ξεχωριστές περιπτώσεις, όχι μία. Αλλά, ναι, ευτυχώς όλα πήγαν καλά.
Να 'σαι καλά!
Βρε, και πλαγίως να μη το πεις, δεν θα με πειράξει. Ναι, είναι σοκαριστικό το ότι κάποιος μπορεί να φτάσει ν' αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή. Σκέψου, όμως, πως δεν σκέφτεται καθαρά κείνες τις στιγμές. Κι ούτε συμφωνώ πως είναι δειλία αυτή η κίνηση, όπως λέγεται από πολλούς. Υπάρχει πολλή μαυρίλα, απόγνωση και κούραση συσσωρευμένα μέσα του, συν το ισχυρό αίσθημα της ματαιότητας, για να φτάσει να το κάνει πράξη. Και, δυστυχώς, δεν έχουν όλοι το απαραίτητο υποστηρικτικό περιβάλλον, οπότε βοηθά κι αυτό με τον τρόπο του σ' αυτό.
Μμμμ, θα μείνω περισσότερο στο «δεν ξέρω». Πιστεύω πως παίζουν όλα τα σενάρια, για όλες τις διαβαθμίσεις, καθώς ο καθένας μας είναι διαφορετικός, οπότε άλλοι μπορούν να βρουν πιο εύκολα/γρήγορα τη δύναμη να το παλέψουν. Μεγάλη κουβέντα και το να μπορέσεις να πείσεις κάποιον... Είσαι ο κατάλληλος για να το κάνεις; Έχεις τον σωστό τρόπο; Και το πιο σημαντικό: είναι κι ο άλλος πρόθυμος να δεχτεί τη βοήθεια; Οι αγνές προθέσεις μπορεί να μη λείπουν, αλλά ο τρόπος παίζει να είναι ο χειρότερος. Και, τελικά, αντί να κάνεις το καλό, κάνεις και κακό. Το 'χω δει να συμβαίνει και σε πιο απλά πράγματα. Γενικά, θέλει λεπτούς χειρισμούς σ' αυτές τις περιπτώσεις και προϋποθέτει την ικανότητα του να μπορούμε να σκύψουμε στον άλλο και να τον αφουγκραστούμε. Εάν δεν είμαστε σε θέση, ίσως το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να ζητήσουμε συμβουλή ειδικού για το πώς να το χειριστούμε - ιδίως στις περιπτώσεις που αρνείται την όποια στροφή σε ειδικό. Βέβαια, όλα αυτά έχουν να κάνουν με την εκάστοτε περίπτωση, αλίμονο.
*Όχι, καμιά τους δεν αποτάθηκε σε ειδικό.
Για το υπόλοιπο κομμάτι, κι εγώ για νευροχημικούς παράγοντες ξέρω, αλλά δεν κάθισα ποτέ να το ψάξω περισσότερο. Πάντως, σίγουρα σημαντικά συμβάντα (ένας χαμός δικού μας ανθρώπου, οικονομικά αδιέξοδα), που μας διαταράσσουν τις ισορροπίες, είναι συνήθως στη πρώτη γραμμή ως αιτία. Και σαφώς κομμάτι τής πίτας κατέχει και το πώς έχει συμπληρωθεί το παιδικό μας "λεύκωμα", για το εάν θα είμαστε πιο επιρρεπείς. Ελλιπής φροντίδα, κακοποίηση ή δεν ξέρω τι άλλο, συνεπάγονται πολλές φορές άνθρωπο ανασφαλή, που μπορεί να παραπαίει, άρα να είναι πιο αδύναμος κι ευάλωτος στα ΧΥΖ, οπότε να 'χει περισσότερες πιθανότητες στη κατάθλιψη. Ένας ακόμη λόγος μπορεί να είναι κι η κληρονομικότητα.
Για το 1. Δεν πιστεύω πως χρησιμοποίησε μ' αυτή την έννοια το "συμπτωματολογία". Απ' όσο κατάλαβα εγώ, εννοεί πως η διατροφή κι η γυμναστική βοηθούν στο να απαλύνει η καταθλιπτική συμπτωματολογία. Δηλαδή, τον καταθλιπτικό, όχι τον υγιή. Ο υγιής απλά θα έχει ποιοτικότερη ζωή. Κι αφήνουμε αμφότερες, εγώ κι η Μαρία, ένα μετέωρο ίσως στο ότι συμβάλλουν στο να τεθείς πιο δυνατός απέναντι σε ένα καταθλιπτικό ενδεχόμενο. Που, βέβαια, είπαμε πως παίζουν και τόσα άλλα, μα βάζουμε μέσα τη πιθανότητα του να παίζει κάποιον ρόλο ως ασπίδα (μεταξύ άλλων).
Για το 2. Δεν υπήρξε κάποια διαφωνία επί τούτου. Κι εκείνη υποστηρίζει πως θα κουμπώσουν τη κατάλληλη στιγμή, πιο αργά ή πιο γρήγορα, δεν έχει σημασία - θα γίνει όταν το νιώσει και το πάρει απόφαση ο καταθλιπτικός. Θα γίνει ακόμη κι εάν γίνεται σαν αγγαρεία, όπως αγγαρεία θα φαντάζει ακόμα κι η μικρή ρουτίνα που επιβάλλεται να τηρεί (να φροντίζει την υγιεινή του, να διεκπεραιώνει ένα μέρος απ' τις υποχρεώσεις του κλπ). Καμιά δεν θέτει χρονικό όριο για το πότε πρέπει να μπουν στο πρόγραμμα, αφού είναι καθαρά πάνω στον καθένα και τη περίπτωσή του.
*Μαρία, αυτά κατάλαβα απ' τα γραφόμενά σου. Εάν κατάλαβα λάθος, να με διορθώσεις, ε; Και συγνώμη που μιλώ εξ ονόματός σου. Απλά σας καταλαβαίνω αμφότερες και προσπαθώ να κάνω τον... μεταφραστή και τον πυροσβέστη, όπως είπε κι η Σοφία.
Τα φάρμακα είναι σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όμως - κι εκεί δεν γίνεται διαφορετικά. Εκεί τάσσομαι υπέρ. Πάντως, εννοείται πως από μόνα τους δεν κάνουν θαύματα. Σε ξεθολώνουν... Κι από εκεί και πέρα, σηκώνεις μανίκια και ξεκινάς δουλίτσα.
Τέλεια, χαίρομαι που όλα πήγαν καλά ! ...
Ναι, συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες σχετικά με την αυτοχειρία. Απλά είναι μερικοί που κάνουν δηλώσεις (ίσως να μην είναι σίγουροι) και άλλοι που απλά το κάνουν δεν βρίσκω την λέξη (φτου ) μία και έξω. Ωστόσο ίσως κάποιος που να θέλει να βάλει τέλος στην ζωή του πιθανώς να δείχνει σημάδια στους γύρω του ότι σκοπεύει να κάνει το αποννενοημένο διάβημα, αυτοί που απλά το κάνουν εν βρασμώ ψυχής απλά είναι αυτό που λέμε "μα γιατί δεν το καταλάβαμε, δεν μας έδωσε κανένα τέτοιο σημείο ώστε να μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο". Βέβαια το υποστηρικτικό περιβάλλον βοηθάει και για να προσέξει αλλαγές σε συμπεριφορά αλλά και κάποιος με πρόβλημα να μπορεί να μιλήσει. Αν και τις περισσότερες φορές νιώθει ότι δεν υπάρχει κάποιος που το καταλαβαίνει και λοιπά λοιπά. Ίσως να έχω περάσει και εγώ πριν 2 χρόνια ένα όχι καταθλιπτικό επεισόδιο ακριβώς, ίσως περίοδο με έντονη άσχημη συναισθηματική φόρτιση(;; ) που ευτυχώς δεν είχε διάρκεια έφυγε μόνο του, ίσως να ήταν εφηβεία (καθυστερημένη, μιας και δεν είχα περάσει) δεν ξέρω τι ήταν, αλλά οκ πέρασε περασμένα ξεχασμένα και τώρα όλα καλά. !
Καλά σίγουρα δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος και μία συνταγή για όλους συμφωνώ απόλυτα για τον λόγο που λες και εσύ ότι ο καθένας μας είναι διαφορετική προσωπικότητα. Όντως είναι μεγάλη κουβέντα γιατί δεν μπορείς να τον πείσεις, ούτε να αλλάξεις γνώμη ίσως, παρά μόνο να τον αποτρέψεις να το κάνει, παροτρύνοντάς του να δει διαφορετικά τα πράγματα προκειμένου μην αυτοκτονήσει (αχ το πα) αλλά και πάλι ακόμα και αυτό είναι πάλι δύσκολο να το κάνει κάποιος ειδικά σε ένα άτομο σε προχωρημένα επίπεδα ψυχικής ασθένειας (υποθέτω πάντα). Μπορεί κάποιος να έχει τον σωστό τρόπο και να θέλει να βοηθήσει, μπορεί ο άλλος να μην θέλει να δεχτεί την βοήθεια. Μπορεί κάποιος να έχει τον σωστό τρόπο και να θέλει να βοηθήσει, μπορεί ο άλλος να δέχεται τελικά την βοήθεια. Μπορεί κάποιος να έχει τον σωστό τρόπο και να θέλει να βοηθήσει, μπορεί ο άλλος να θέλει να δεχτεί να βοηθήσει και να μην μπορεί να δεχτεί την βοήθεια για διάφορους λόγους. Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς και ασφαλώς έχεις δίκιο. Σε κάποιες περιπτώσεις άσχημες που έχει έντονες αυτοκτονικές τάσεις και φαίνεται και δεν θέλει να δεχτεί βοήθεια επιβάλλεται να καλέσεις αστυνομία και να γίνει εισαγγελική παρέμβαση. Αλλά είναι τόσο λεπτά και ευαίσθητα θέματα όλα αυτά. Απλά αν απευθυνθούμε σε ειδικό για τρίτο πρόσωπο ίσως πει ότι πρέπει να μιλήσω με τον ασθενή αν δεν θέλει όμως ο ίδιος και το δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει (όχι θέλει αλλά δεν μπορεί) τι κάνεις;
(σε άτομο που απλά έχει κάποια συναισθηματική δυσκολία, χωρίς προθέσεις αυτοκαταστροφής).
Ευτυχώς που το ξεπέρασαν τουλάχιστον!
Ναι για τις αιτίες και πως προκαλείται η κατάθλιψη, θα τείνω να συμφωνήσω μαζί σου, ίσως είναι ένας συνδυασμός παραγόντων όλα. Για τους νευροχημικούς να σου πω την αλήθεια και εγώ δεν έχω ιδέα και δεν ασχολήθηκα. Η κληρονομικότητα όντως είναι στάνταρ αλλά και κάποιες άλλες παθολογικές "ασθένειες" πχ θυροειδής που οι περισσότεροι έχουμε και έχω ακούσει ότι συνδέεται με την κατάθλιψη αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει. Πάντως το χαπάκι του θυροειδή σε ανεπιθύμητες παρενέργειες αναφέρει για ψυχικές διαταραχές.
Για το 1ο:
Εγώ πάντως κατάλαβα το αντίθετο από αυτό που υποστήριξε αυτό δηλαδή που ανέφερα και σε προηγούμενο ποστ μου. Εσύ το λες η Μαρία όχι. Μάλιστα το είπε και προσπαθεί να αναιρέσει τώρα:
Η διατροφη δεν οδηγει σε καταθλιψη αλλα θεωρω οτι συμβαλλει αν οχι πολυ, σε καποιο βαθμο, ναι.
Δεν οδηγεί αλλά μπορεί να συμβάλλει πως σε ένα υγιή άτομο;
Αρχικά να σου πω ότι δεν ανέφερα κάπου ότι η μη σωστή διατροφή οδηγεί σε κατάθλιψη. Είπα ότι με σωστή διατροφή μπορούμε να μειώσουμε τα συμπτώματα της ή να βελτιώσουμε όσο το δυνατόν γινεται την ποιοτητα της ζωής μας.
Δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης. Πώς θα τα μειώσουμε όταν δεν την έχουμε; Βλέπεις ότι το 2ο σκέλος της ερώτησής της, αναφέρεται στα άτομα που ΔΕΝ έχουν κατάθλιψη. Και έστω ότι το είπε για αυτά τα άτομα που την έχουν, θα κοιτάξουν να κάνουν σωστή διατροφή;
Η μη σωστή διατροφή ξαναλέω δεν οδηγεί αλλά συμβάλλει στην μεγαλύτερη ένταση των συμπτωμάτων της. Αυτό προσπαθώ να σου πω .
Ναι εάν την έχεις οκ. Αν δεν την έχεις όμως όχι.
Εάν δεν έχεις κατάθλιψη η κακή διατροφή οδηγεί σε μη σωστή ποιότητα ζωής αυτό και μόνο!!
Για το 2ο:
Οκ, όντως σε αυτό δεν έθεσε χρονικό περιορισμό διαβάζοντας τα ποστ της προσεχτικά! Απλά ο τρόπος που τα έγραψε εγώ κατάλαβα το εξής: Οκ έχεις κατάθλιψη κάνε γυμναστική, τρέψου σωστά και έτσι θα την ξεπεράσεις. Φυσικά και ανέφερε την βοήθεια ειδικού και φαρμάκων δεν μπορώ να πω το αντίθετο αλλά εάν δεν κάνω λάθος στάθηκε σε γυμναστική, διατροφή και γιόγκα. Ναι οκ όντως παρακάτω λέει:
Ένας ανθρωπος οταν είν' λιώμα στην ψυχολογία δεν θα κάτσει ν κάνει αυτά. Αναζητά βέβαια βοήθεια που τι σημαίνει αυτο;; Ότι η ποιότητα ζωής του είναι χαλια άρα θέλει αλλαγή. Διαβασε για την γιόγκα και τα ωφέλη της.
Για λήξει το θέμα με την Μαρία, ούτε κι εγώ βλέπω τον λόγο να συνεχιστεί η συζήτηση μαζί της , όχι τόσο για αυτά που γράφει που μπορεί να μην την καταλαβαίνω σε κάποια σημεία, αλλά για το υφάκι της περισσότερο, ότι τα ξέρει όλα αυτή και μπλα μπλα μπλα και έχει ένα λόγο παραπάνω. Μπορεί ή ίδια να λέει ότι δεν μιλάει με υπεροψία αλλά καταλαβαίνω το αντίθετο. Ναι και αυτή ψάχνεται αλλά σίγουρα δεν είναι η μόνη που το κάνει και δεν είναι και η μόνη που γνωρίζει πράγματα επειδή ψάχνεται όπως λέει και έχει και επαφές και το λέει με καμάρι! Τεσπα δεν θα ασχοληθώ άλλο με το θέμα της Μαρίας, κουράστηκα!
Απλά υπενθυμίζω ότι η κακή διάθεση αντιμετωπίζεται ΜΟΝΟ με την σωστή διατροφή και γυμναστική και όχι η κατάθλιψη για τους λόγους που έχουμε αναφέρει.
Για τα υπόλοιπα που λες Lysippe συμφωνώ μαζί σου.
(αχαχα διερμηνέας και πυροσβέστης )
Σε ακραίες περιπτώσεις ναι εννοείται, αλλά υπό στενή παρακολούθηση, που ξέρει ο ψυχίατρος αν ο άλλος σπίτι ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή έτσι όπως πρέπει ; Εννοώ είτε πάρει περισσότερη δόση είτε λιγότερη είτε καθόλου; Να μου πεις οι άνθρωποί του δεν θα έχουν γνώση να το επιβλέπουν; Αν δεν έχει όμως, ανθρώπους κοντά του;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Χαίρομαι που συμφωνήσαμε τελικά.
Ίσως να μην εκφραζόμουν εγώ καλά κι αναλυτικά, δεν ξέρω.
Όχι, όχι. Κανονική κατάθλιψη, αφού α) η μαυρίλα είχε διάρκεια 1+ χρόνου και β) υπήρχαν και αυτοκτονικές τάσεις. Απλά ήταν απ' τα άτομα που εν τέλει μπόρεσαν να βρουν τη δύναμη μέσα τους και να σταθούν στα πόδια τους και πάλι. Συμβαίνει μερικές φορές... Μπορεί να κάθεσαι να γλείφεις τις πληγές σου ξανά και ξανά, μα για πόσο; Κάποια στιγμή ξεχειλίζει η αηδία για τον εαυτό σου, για το πώς έχεις καταντήσει. Κι αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι... Μπορεί να σε βουλιάξει περισσότερο ή να σου δώσει το έναυσμα να σηκωθείς στα πόδια σου και ν' αρχίσεις να βαδίζεις, έστω και με αργούς ρυθμούς. Δεν θα το πρότεινα, όμως. Καλό είναι να στρεφόμαστε για βοήθεια, εφόσον βλέπουμε πως βρισκόμαστε σε μια κινούμμενη άμμο που μας καταπίνει.
Κι επειδή έχω καταλάβει τι θέλει να πει η Μαρία, επιτρέψτε μου να χωθώ στη συζήτησή σας.
Σοφία, κι η Μαρία συμφωνεί μ' αυτά που λέμε, η θέση της είναι η ίδια ακριβώς. Όσο για τη θέση της περί διατροφής σε προληπτικά πλαίσια, δεν είναι παγιωμένη. Απλά σκέφτεται το ίσως, πράγμα που το σκέφτομαι κι εγώ. Και φυσικά, δεν ξεχνάμε πως δεν είναι μόνο αυτά που παίζουν ρόλο, η διατροφή και η γυμναστική, αλλά και 1002 άλλα πράγματα που μπαίνουν στην εξισωση. Κάθε άνθρωπος αποσυναρμολογείται σε χιλιάδες πράγματα που μπορούν να συντελέσουν στη κατάθλιψη ή στην αντίσταση προς αυτή. Θα ήταν κουτό να είμαστε απόλυτοι και σίγουροι για την έκβαση του κάθε ανθρώπου.
Ελπίζω να καταλαβαίνουμε τώρα πως κι οι τρεις μας συμφωνούμε.
Χαίρομαι πάντως που τα ξεπέρασε και στάθηκε στα πόδια της, χωρίς τελικά να πραγματοποιήσει οριστικό κακό στο εαυτό της. Συγγνώμη που το λέω πλαγίως αλλά κάποιες φορές σοκάρομαι μόνο στην ιδέα ότι κάποιος θέλει να βάλει τέλος στην ζωή του, γιατί δείχνει απόφαση ότι προτιμά να μην αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα που έχει, με τον χειρότερο τρόπο. Να μου πεις χειρότερος τρόπος είναι να αφήσει κάποιος να το φθείρει μέχρι τέλους και αφού τότε έχει καταστρέψει την ζωή του, και απλά δεν ζει μόνο συμβιώνει. Ναι ένας μικρός θάνατος είναι και αυτός.
Μπορεί να συμβεί όντως αλλά υποθέτω όταν πλέον δεν έχει φτάσει η κατάθλιψη στα πολύ σοβαρά στάδια γιατί τότε δύσκολα θα "πείσεις" ένα άτομο μην βάλει τέλος στην ζωή του και ότι πρέπει να ζητήσει βοήθεια γιατί θα νιώθει ότι και να ζητήσει δεν θα βοηθηθεί. Σίγουρα όμως και ο ένας χρόνος του/της έκανε όσο κακό θα πρόλαβε να κάνει. Αλλά μάλλον θα έκανε το μπαμ, είχε ζητήσει ποτέ την βοήθεια ειδικού; Όχι από ότι καταλαβαίνω σωστά; Πιστεύω ότι στην κατάθλιψη εκτός από της χημικές ουσίες που δημιουργεί ο εγκέφαλος (την αίτια δημιουργίας τους, δεν την ξέρω) συμβάλλουν λίγο πολύ τα βιώματα και προσωπικές εμπειρίες του ατόμου, τα οποία δεν μπορεί να ξεπεράσει, στεναχωριέται φθείρεται, μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο και οδηγείται σε μία μαυρίλα. Ίσως αυτό (; ; ) να δημιουργεί αυτές τις χημικές ουσίες να είναι δηλαδή προϊόντα/ συνέπειες όλης αυτής της κατάστασης; Δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω. Συμφωνώ με την αναζήτηση βοήθειας ειδικού εννοείται, αρκεί βέβαια αυτός που θέλει ή την αναζητά να μην κωλύεται (όχι οικονομικά γιατί πλέον υπάρχουν και δωρεάν κέντρα) με διάφορους τρόπους που έχω στο νου μου, που προς το παρόν δεν είναι της στιγμής.
Χαχαχα πυροσβέστης
Ναι ρε συ, απλά λέει απ ΄ότι πάντα κατάλαβα εγώ τα εξής:
1)ότι η σωστή διατροφή και η γυμναστική μπορεί να ελαττώσει την συμπτωματολογία και να αποφύγει τον κίνδυνο της κατάθλιψης. Εγώ διαφωνώ στο ότι για να μιλάμε για συμπτωματολογία πρέπει κάποιος να έχει ΉΔΗ εκδηλώσει κατάθλιψη. Κάποιος που δεν έχει, και να τρέφεται σωστά ή να γυμνάζεται απλά έχει ποιοτικότερη ζωή από κάποιον άλλον που δεν το κάνει, χωρίς να σημαίνει ότι ο τελευταίος έχει περισσότερες πιθανότητες να πάθει κατάθλιψη. Αυτή είναι η πρώτη διαφορά μας βασική με την Μαρία.
2) ότι για να αντιμετωπίσει κάποιος την κατάθλιψη πρέπει να γυμναστεί και να κάνει σωστή διατροφή
Και λέω ότι αυτός που έχει κατάθλιψη δεν έχει την ενέργεια να τα κάνει αυτά γιατί είναι βυθισμένος στην μαυρίλα του. Δεν γίνεται ένας με κατάθλιψη να πάει να γυμναστεί ή να προσέξει την διατροφή του, γιατί πολύ απλά δεν τον ενδιαφέρει ο εαυτό τους. Όπως είπες και εσύ αυτά ναι θα βοηθήσουν όπως είπε και η Μαρία στην αντιμετώπιση, δεν διαφώνησα, απλά προκειμένου ότι ο άνθρωπος με κατάθλιψη για να μπορέσει να τα κάνει αυτά, πρέπει πρώτα να λύσει άλλα βασικά πράγματα που τον απασχολούν για να ξαναβρεί την χαμένη του ενέργεια. Είναι σαν να θέλεις ένα αυτοκίνητο με λίγη βενζίνη (ενέργεια) να πάει να κάνει Αθήνα- Θεσαλλονίκη απευθείας.χωρίς να γεμίσει καθόλου το ντεπόζιτο. Έτσι και ο άνθρωπος που είναι σε κατάθλιψη δεν μπορεί στα πρώτα μεσαία στάδια χωρίς την απαιτούμενη ενέργεια και όρεξη ούτε να κάνει γιόγκα, να γυμναστεί , αν τραφεί και να προσέξει τον εαυτό του. Σημ: Όπου ενέργεια: ψυχοσωματική.
Θέλω να προσθέσω ότι πιστεύω ότι δεν είναι αυτά τα φάρμακα μόνο αποκλειστικά που σε κάνουν καλά (είναι περισσότερο επικύνδινα από τ άλλα τα "καθημερινά") αυτά απλά ίσως να σου δίνουν την απαιτούμενη ενέργεια, δεν νομίζω να είναι μαγικά και να σου διώχνουν τις σκέψεις και την μαυρίλα. Περισσότερο εσύ θα βοηθήσεις τον εαυτό σου μαζί με τον ειδικό παρά τα φάρμακα που ναι μεν είναι βοηθητικά αλλά και επικύνδινα (και εγώ είμαι αρνητική σε αυτά) σε συνδυασμό με όλα αυτά που λέει και η Μαρία, αλλά όπως προείπα αφού κάποιος έχει αντιμετωπίσει τα βασικά του προβλήματα και έχει αποκτήσει και την απαιτούμενη ενέργεια.
@MariaB00 όχι δεν με κάλυψες σε τίποτα από όσα έχεις πει. Σου έκανα δύο βασικές ερωτήσεις και δεν μου τις απαντάς πουθενά και υποστηρίζεις αυτά που πιστεύεις και δεν λες τίποτα παραπέρα. Απλά λες αυτά που πιστεύεις τις γνώσεις σου που αναφέρεις και τις επιθυμίες σου και απλά τις κολλάς και επιμένεις. Εγώ σου έχω αιτιολογήσει που κολλάω και σε ποια 2 σημεία με αυτά που λες διαφωνώ. Δεν γίνεσαι επιθετική για αυτό που νομίζεις, αλλά σε άλλο σημείο που τώρα δεν θα κάτσω να το αναλύσω και δεν έχω όρεξη να μπω σε αυτήν την διαδικασία. Φιλικά σου λέω τέλος ότι δεν σημαίνει ντε και καλά ότι επειδή ΊΣΩΣ εσύ έχεις παραπάνω γνώσεις από εμένα ότι αυτά που λες είναι και σωστά γιατί ο τρόπος και το ύφος που τα γράφεις αυτά δείχνουν με ΤΟΣΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ. Δεν μπορείς να έχεις πάντα εσύ δίκιο σε όλα (αλλά ούτε και εγώ βέβαια έτσι) !
Γιατί εγώ από αυτό που καταλαβαίνω από την συμπεριφορά σου είναι ότι έχω γνώσεις αυτά πιστεύω και εγώ έχω δίκιο εσύ όχι , και εσύ έμαθες κάτι παραπάνω και δεν δέχεσαι άλλη γνώμη εμμένοντας ότι αυτά που λες ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΙΣΧΥΟΥΝ. ΔΕΝ είναι έτσι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Καλά όσοι έχουν την δύναμη να πατήσουν μόνοι στα πόδια τους και να επιβληθούν προφανώς δεν είναι σε κατάθλιψη, αλλά μελαγχολία ή κάποια άλλη πιο δύσκολη συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο. Γιατί κανείς με κατάθλιψη δεν μπορεί να επιβληθεί στον εαυτό του και για αυτό χρειάζεται επειγόντως την βοήθεια του ειδικού. Για τα υπόλοιπα που είπες ναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό ήθελα να πω και χθες και τόσες μέρες.Για την όρεξη, σαφώς, κι είναι ανά περίπτωση. Για τα υπόλοιπα, δεν είπα κάτι διαφορετικό. Όταν είσαι σε κατάθλιψη, δεν έχεις καν ρουτίνα, όλα τα βλέπεις μάταια κλπ κλπ. Σ' αυτή τη φάση ο καταθλιπτικός δεν βρίσκει την ενέργεια για πιο απλά πράγματα, όχι για να κάνει και γυμναστική. Κάποιοι έχουν τη δύναμη να επιβληθούν στον εαυτό τους και να επανέλθουν (μιλάω καθαρά για κατάθλιψη και όχι για μελαγχολία - και μιλάω έχοντας παραδείγματα στο μυαλό μου κι όχι υποθετικά), ενώ άλλοι χρειάζονται κάποιον για να τους βοηθήσει να βγουν απ' αυτό, κι αυτός ο κάποιος είναι ο ειδικός. Όπως και να 'χει, σε πρώτη φάση, θα υπάρχει η άρνηση και τα συναφή, μα, αργά ή γρήγορα, θα τεθεί μια μικρή ρουτίνα, όσο επίπονη κι αν είναι. Για ν' αλλάξεις κάτι, πρέπει ν' αλλάξεις και κάποια πράγματα. Το πόσο αργά ή γρήγορα θα γίνει αυτό, το αφήνω στην άκρη, καθώς έχει να κάνει με την εκάστοτε περίπτωση του καθενός. Όμως, όταν γίνει μια αρχή, με κάποια προσπάθεια μπορεί να κουμπώσει κι η γυμναστική, έστω υπό τη μορφή μιας απλής βόλτας, η οποία κι αυτή μπορεί να φαντάζει δύσκολη. Τ' αποτελέσματα είναι εμφανή... Ίσως όχι στην αρχή, μα στη συνέχεια θα είναι. Και μ' αυτό δεν εννοώ πως η γυμναστική είναι το φάρμακο για να εξαφανιστεί η κατάθλιψη, μα σου δίνει ένα boost (ακόμη κι αν γίνεται με το ζόρι!) για ν' αλλάξει κάπως η ψυχολογία σου κι ίσως ν' αρχίζεις να προσθέτεις έξτρα πραματάκια στη μικρή σου ρουτίνα - σημ: απαραίτητο μέλημα το να δουλεύεται συγχρόνως η αιτία που οδήγησε στη κατάθλιψη, ώστε να ξεπεραστεί αυτή η άσχημη φάση. Αυτό που θέλω να πω είναι πως η γυμναστική είναι ένα ισχυρό χαρτί... Για το πότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ας μην είμαστε απόλυτοι. Υπάρχουν περιπτώσεις που τη βάζουν στη ζωή τους όταν αρχίζουν να ξαναβλέπουν το φως, μα υπάρχουν κι οι περιπτώσεις που τη βάζουν στη ζωή τους ευρισκόμενοι ακόμα σε σκοτάδι. Όλα είναι σχετικά!
Κοίτα σοφια δεν κατάλαβαινω που κολλάς αυτη τη στιγμή.
Από την δική μου μεριά δεν θεωρώ ότι άφησα να εννοηθει ότι η μη σωστή διατροφή ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΊ την καταθλιψη. Ειπα οτι ΕΝΤΕΊΝΕΙ την συμπτωματολογία. Τώρα δεν ξέρω ακριβώς που έχεις θέμα. Δεν πειράζει.
Δεν μίλησα για μελαγχολια. Μιλάω τόσο από προσωπική εμπειρία όσο και από προσωπική ενασχοληση. Και συζητήσεις με ειδικούς. Άρα έχω έναν λόγο παραπάνω. Δεν μίλησα ότι όλα αυτά διατροφή και γυμναστική αποτελούν υποκατάστατα της συμβουλής του ειδικού Η κατάθλιψη είν' πάθηση. Εννοείται πως αρχιζει αλλιως και δρα αλλιως... Η κατάθλιψη αλλάζει την ποιότητα ζωής. Δεν είπα πουθενά ότι με την παραγωγή ενδορφινων θεραπεύεται ή αποφεύγεται η κατάθλιψη. Ελαχιστοποιειται η συμπτωματολογία. Ελαχιστοποιειται ο κινδυνος.
Το τι θεωρώ εγώ ως δεδομένο σαφώς είναι και λαθος ..
Ένας ανθρωποςοταν είν' λιώμα στην ψυχολογία δεν θα κάτσει ν κάνει αυτά. Αναζητά βέβαια βοήθεια που τι σημαίνει αυτο;; Ότι η ποιότητα ζωής του είναι χαλια άρα θέλει αλλαγή.
Διαβασε για την γιόγκα και τα ωφέλη της.
Μιλάω πάντα για σωστό συνδιασμό και καθοδηγηση.
Δεν είπα τρώγε καλά , γυμνασίου καλά , άσε τα φάρμακα για τα σκυλια! ( Ομοιοκαταληξία)!!!
Έστω και το περπατημα θα τον βοηθήσει. Ναι θα τον βοηθησει.
Όπως και να χει.
Το καλύτερο που θα μπορούσες να κάνεις είναι να ξαναδιαβάσει ς προσεκτικά τι έχω γράψει. Θα δείς ότι είσαι καλλυμενη.
Θεωρώ άσκοπη την απάντηση αυτη απλα έπρεπε να απάντησω. Θεωρώ ότι τα χω πει ήδη.
Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση όμως η κακή διατροφή ΔΕΝ μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, το έχει επιβεβαιώσει κάνεις;;;
Ικασιες κάνουμε.
Είμ σίγουρη ότι στο μέλλον, ξανά λέω ,θα μιλάω και θα μιλάμε για την ποιότητα της ζωής μας που επιβαρύνει πολλές ασθένειες.
Καλό είναι να μην μιλάς με απόλυτη βεβαιότητα. Οι διατροφικές διαταραχές ολοένα αλλάζουν ποικίλλουν από άτομο σε άτομο. Υπάρχει και η ανορεξία φυσικά.
Κατάθλιψη και αλκοολισμός .
Κλπ
Κλπ
Κλπ
Πέρα από προσωπική αναζήτηση στο νετ, ωραίο κατά εμέ είναι να συζητάς με επαγγελματίες υγείας πάνω σε τέτοια θέματα. Θα δείς θα αλλάξεις πολλές απόψεις!
Καλή σου συνέχεια.
Φιλικά.
Ρε συ Μαράκι, μην αρπάζεσαι τόσο πολύ συζήτηση κάνουμε και έχουμε διαφορετική άποψη, απλά!
Πώς ακριβώς εντείνει η κακή διατροφή την συμπτωματολογία της κατάθλιψης,σε κάποιον που ΔΕΝ έχει κατάθλιψη, ή αντίστοιχα η καλή πώς την μειώνει σε κάποιον που πάλι δεν έχει;
Ναι προφανώς εάν έχει κατάθλιψη και δεν ακολουθεί σωστή διατροφή, προφανώς θα εντείνει την συμπτωματολογία, ΑΛΛΑ μόνο ΕΑΝ έχει. ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ, απλά επηρεάζει την ποιότητα ζωής του ατόμου. Αυτό(το πράσινο bold) δεν καταλαβαίνεις και αντιδρώ.
Σου είπε η/ο ειδικός ότι άτομο που ΔΕΝ έχει κατάθλιψη και είναι υγιές ψυχοσωματικά ότι εάν δεν τρέφεται σωστά και δεν γυμνάζεται εντείνει την συμπτωματολογία της κατάθλιψης; Γιατί για να λέμε για συμπτωματολογία πρέπει ο άλλος να έχει εκδηλώσει και ΚΛΙΝΙΚΑ την εκάστοτε ασθένεια . Μήπως δεν κατάλαβες σωστά αυτά που σου είπε; , γιατί εμένα μου φαίνεται παράξενο όλο αυτό. Αυτό που λέτε όλοι επειδή αυτό, έχω ένα λόγο παραπάνω μου την δίνει απίστευτα στα νεύρα, λες ότι οι άλλοι δεν έχουμε ψαχτεί, διαβάσει, ρωτήσει, ενασχοληθεί μόνο εσείς το έχετε κάνει. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας και ούτε θέλω να μπω σε καμία προσωπική διαμάχη.
Πάλι τα ίδια μου λες ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος με την παραγωγή ενδορφινών, ελαχιστοποιείται η συμπτωματολογία ποιανού ;;;του ατόμου που είναι καλά ψυχοσωματικά και δεν γυμνάζεται; Αυτό θες να μου πεις; Δηλαδή εάν ο Β γυμνάζεται και τρέφεται σωστά έχει λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξει κατάθλιψη από τον Α που δεν τρέφεται και δεν γυμνάζεται ; Θα σου απαντήσω ότι έχουν ΙΔΙΕΣ πιθανότητες και οι 2. Απλά ο Β θα έχει σαφώς καλύτερη ποιότητα ζωής σε πολλούς τομείς σε σύγκριση με τον Α. Δεν μπορείς να πεις ότι ο Β αφού γυμνάζεται σωστά και γυμνάζεται ελαχιστοποιεί την συμπτωματολογία της κατάθλιψης ούτε την εντείνει, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!! Δεν ξέρω εάν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω!!
Εάν έχει ένα άτομο κατάθλιψη μπορεί να γυμνάζεται να τρέφεται σωστά να κάνει γιόγκα κλπ κλπ αν ΠΡΩΤΑ δεν ξεπεράσει τα βασικά πράγματα που απαιτούν πρώτιστα αντιμετώπιση. Εάν ξεπεράσει αυτά, ΝΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ, θα βοηθήσει ένας περίπατος, λίγο γυμναστική και όλα αυτά που αναφέρεις!!
Συγγνώμη, αλλά εσύ μιλάς με απόλυτη βεβαιότητα και είσαι ερειστική, και όχι εγώ και δεν θες να καταλάβεις τι εννοώ σε τόσα ποστ, σε αντίθεση με την Lysippe με την οποία βρήκαμε μία κοινή γραμμή και συμφωνήσαμε στο τέλος!
Καλή συνέχεια και σε εσένα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Όταν έχεις κατάθλιψη ναι, η διατροφή παίζει ρόλο ως ένα βαθμό, έχει δεν έχει επηρεαστεί η όρεξή σου για φαγητό. Τι θέλω να πω; Εάν ο Α έχει κατάθλιψη και έχει επηρεαστεί η όρεξη για φαγητό, σίγουρα επιδεινώνει περισσότερο ψυχική και σωματική υγεία εάν δεν τρέφεται σωστά. Εάν πάλι έχει κατάθλιψη αλλά η όρεξή του για φαγητό δεν έχει επηρεαστεί (που σπάνια συμβαίνει) τότε αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως σύμμαχος στην αντιμετώπισή της. Και πίστεψέ με, ένα άτομο με κατάθλιψη δεν θα έχει όρεξη ούτε να ασχοληθεί με την διατροφή του στις περισσότερες των περιπτώσεων, ούτε να κάνει γυμναστική τουλάχιστον στα πρώτα στάδια είτε μίας ήπιας, μέτριας ή ακόμα χειρότερα σοβαρής κατάθλιψης. Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση όμως η κακή διατροφή ΔΕΝ μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη όπως εννοήθηκε σε προηγούμενα ποστ, ούτε η έλλειψη γυμναστικής. Μπορούν αυτά σίγουρα εάν εκλείπουν, να σου προκαλέσουν ΜΟΝΟ πεσμένη διάθεση κακή ποιότητά ζωής αλλά δεν συμβαίνει πάντα και εννοείται ότι δεν συμβαίνει και με όλους.
Δεν διαφωνώ ότι παράγονται οι ενδορφίνες με την γυμναστική και ότι η σωστή διατροφή γενικότερα προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής μαζί σου είμαι, αλλά μόνο αυτές (γυμναστική και διατροφή) δεν μπορούν να θεραπεύσουν κατάθλιψη ούτε να την αποφύγουν. Απλά σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος και ευδιάθετος εφόσον είσαι καλά ψυχοσωματικά. Όποιος ασκείται και γυμνάζεται δεν σημαίνει παράλληλα ότι δεν θα πάθει ποτέ κατάθλιψη, δηλαδή περιορίζει τα συμπτώματά της. Η κατάθλιψη αρχίζει αλλιώς, δρα αλλιώς!!
Καλές οι γνώσεις σου και όλα αυτά που λες αλλά καλό θα είναι μην τις κολλάς σε μία ψυχική ασθένεια ως ένα μέτρο αντιμετώπισής της, εννοώντας δηλαδή ότι με αυτά θα μειώσεις συμπτώματα κατάθλιψης ή θα την αποτρέψεις. Όλα αυτά που λες βοηθούν έναν άνθρωπο να έχει ποιοτική ζωή όχι στο να μην πάθει κατάθλιψη ή στο να μειώσει τα συμπτώματα αν έχει ή να την αποτρέψει όπως έχω ξαναπεί 1.000.000 φορές. Εάν έχει, το αναφέρω παραπάνω πως λειτουργούν αυτά που λες (1η παράγραφο του ποστ).
Ναι, ένας συνδυασμός διατροφής, γυμναστικής και φαρμάκων σίγουρα είναι ένα τέλειο σετάκι , προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κατάθλιψη αλλά αν την έχει κάποιος δύσκολα θα μπορεί να το εφαρμόσει, ώστε να την αντιμετωπίσει παρά μόνο εάν βρίσκεται στο τέλος και την έχει ξεπεράσει σε ένα μεγάλο ποσοστό. Όταν είναι στην αρχή ή στην μέση της θεραπείας δεν γίνεται. Εσύ τα λες αυτά παίρνοντας ως δεδομένο ότι ο άνθρωπος με κατάθλιψη θα μπορεί να τρέφεται θα γυμνάζεται κλπ κλπ, δεν είναι όμως έτσι. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΥΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ!!!
Διάβασε λίγο τι είναι κατάθλιψη, τα συμπτώματά της και πως επηρεάζει τον άνθρωπο στην καθημερινότητά του και θα καταλάβεις γιατί διαφωνώ με αυτά που λες.
Και παράλληλα δες αυτό το βίντεο:
@Lysippe
Επειδή ακριβώς όταν ο άλλος έχει κατάθλιψη και είναι μέσα στην μαυρίλα δεν θα τον νοιάζει στα πρώτα ή στα μεσαία στάδιά της να ασχοληθεί με την διατροφή ή να κάνει γυμναστική. Μάλλον όχι δεν θα τον νοιάζει, δεν θα μπορεί, θα αρνείται , θα θα θα. Η κατάθλιψη συνδυάζεται με διατροφικές διαταραχές είτε βουλιμικά επεισόδεια είτε ανορεξικά ΣΠΑΝΙΑ ΩΣ ΠΟΤΕ θεωρώ ότι η διατροφή ατόμου με κατάθλιψη θα μείνει ανεπηρέαστη.
Έχω ακούσει ότι απλά τα φάρμακα μπορεί υποτροπιάσουν τον ασθενή και πόσο μάλλον αυτόν με αυτοκτονικές προθέσεις και σκέψεις. Εάν χρειαστεί να πάρει και επιβάλλεται οκ, απλά σου λέω ότι ψυχικά φάρμακα για εμένα είναι επικύνδινα. Για την τελευταία σου παράγραφο διαφωνώ κάθετα και η απάντησή μου βρίσκεται σε αυτά που λέω και στην Μαρία παραπάνω.
Και ξαναλέω αυτός που είναι στα τελευταία στάδια της κατάθλιψης και έχει ξεπεράσει το μεγαλύτερο μέρος της, αρχίζει σιγά και με δυσκολία έστω να γυμνάζεται και να τρέφεται σωστά και σταδιακά την ξεπερνάει ακόμα περισσότερο και πλέον βοηθιέται από αυτούς τους 2 παράγοντες, προς θεού ΌΧΙ στα πρώτα ή στα μεσαία στάδια!
Σε αυτά επιβάλλεται ειδικός ο οποίος ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ που αποφασίζει κάθε φορά για την θεραπεία ανάλογα την εκάστοτε περίπτωση και μπορεί να κατευθύνει ανάλογα τον ασθενή και σίγουρα δεν θα πει σε ένα ασθενή με κατάθλιψη ξέρεις τι; γυμνάσου και τρέψου σωστά! ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!
Πώς να το κάνουμε; Αν αυτά θα βοηθούσαν από την αρχή, θα τα έκανε ο ίδιος ασθενής μόνος του ήδη!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας συμφωνώ απόλυτα όπως και το να ρυθμίζουμε και την διάθεσή μας αλλά ως εκεί. Δηλαδή αν πχ τρώω μόνο κρέας μου λείπουν βιταμίνες άλλες που επηρεάζουν και την υγεία μου και κατά προέκταση και την διάθεσή μου. Ναι είναι και αυτό που λες με τα φρούτα, και τις ουσίες που παίρνουμε από αυτά που επηρεάζουν την λειτουργία του εγκεφάλου πχ σεροτονίνη ορμόνη της ευτυχίας. Αλλά δεν σημαίνει ότι εάν κάποιος δεν τρώει φρούτα και έχει πιο χαμηλά επίπεδα ντε και καλά έχει πιθανότητες για ανάπτυξη κατάθλιψης Ναι ισχύει αυτό που λες για τον θυροειδή ως ασθένεια εγώ ήθελα να πω ότι και το φάρμακο έχει παρενέργειες ψυχικές ασθένειες και άγχος αν διαβάσεις τις οδηγίες χρήσης τους στις ανεπιθύμητες παρενέργειες. Μα οι χημικές ουσίες ρυθμίζουν την υγεία του εγκεφάλου άρα αυτές απορρυθμίζονται για ένα λόγο υποθέτω και δημιουργείται η κατάθλιψη. Η διατροφή παίζει για εμένα σπουδαίο ρόλο και μόνο στην διάθεση όχι στην ελαχιστοποίηση εμφάνισης συμπτωμάτων κατάθλιψης δεν έχει σχέση ...Μην μπερδεύουμε την κατάθλιψη με την διάθεση η οποία επηρεάζεται με ποιότητα ζωής και με διατροφή. Η κατάθλιψη είναι άλλο αυτό προσπαθώ να πω. Το ίδιο με την διατροφή ισχύει και με την γυμναστική και αυτή με την σειρά της αναπαράγει ορμόνες χαράς για αυτό νιώθουμε χαρούμενοι δεν καταπολεμά την κατάθλιψη ούτε θεωρώ ότι μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισής της.
Η κατάθλιψη εμφανίζεται και δρα αλλιώς πάντως δεν μπορώ να το πω επιστημονικά αλλά δεν σχετίζεται με διατροφή !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Σοφία, λέγοντας «σύμμαχος» δεν εννοούμε ότι αντικαθιστά την αναγκαιότητα φαρμακευτικής αγωγής και των απαραίτητων συνεδριών με κάποιον ειδικό. Η κατάθλιψη έχει βαθύτερα αίτια και μόνο εντοπίζοντας κι αντιμετωπίζοντάς τα επέρχεται η ίαση. Η φαρμακευτική αγωγή, δεν κάνει τίποτε από μόνη της. Προσφέρει την ανακούφιση, το να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου, ώστε να βρεις την άκρη με τον ειδικό. Φυσικά, όταν αυτή κρίνεται απαραίτητη (βλ η φαρμακευτική αγωγή), καθώς η κατάθλιψη έχει διαβαθμίσεις. Όμως, κι η διατροφή έχει τον ρόλο της, μιας και δεν είναι τίποτε άλλο από χημικές ενώσεις. Διάβασε σχετικά άρθρα διαιτολόγων/διατροφολόγων. Σωστή διατροφή + γυμναστική = βοήθεια, ένα συμπλήρωμα στη καταπολέμηση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Ένα κατιτί, βέβαια. Όχι το μοναδικό όπλο κατά της κατάθλιψης, αλίμονο. Το no1 είναι αδιαπραγμάτευτα η στροφή προς ειδικό, εφόσον βλέπουμε πως αρχίζουμε να βαλτώνουμε και δεν μπορούμε να τα βγάλουμε μόνοι μας πέρα. Τα υπόλοιπα έρχονται στη συνέχεια.
Ναι βρε, απλά ξέρεις τι πιστεύω ότι όταν έχει κάποιος κατάθλιψη τις περισσότερες φορές, νομίζω τουλάχιστον ότι δεν μπορεί να φάει σωστά μην σου πω και καθόλου για αυτό δεν την θεωρώ καν σύμμαχο όταν την έχει κάποιος. Καλά με την διατροφή όσο και σωστή να είναι σίγουρα δεν σημαίνει ότι δεν θα οδηγηθεί κάποιος στο να διαγνωστεί με κατάθλιψη. Συμφωνώ ότι έχει βαθύτερα και θέλουν ψυχολογική ή ψυχιατρική υποστήριξη και συνεδρίες ,αλλά θεωρώ ότι τα φάρμακα είτε κάποιος κάνει "πετυχημένες" συνεδρίες ή όχι, μπορούν να υποτροπιάσουν την κατάσταση κάποιου για αυτό πχ εγώ σε ψυχικές ασθένειες δεν τα θεωρώ ότι πρέπει να δίνονται. Συνήθως δεν προκαλούν υποτροπή; Όντως υπάρχουν πολλά είδη κατάθλιψης αλλά και βαθμοί σίγουρα. Απλά πιστεύω πως το άτομο με σωστή διατροφή και δη με γυμναστική και γενικότερα με μία ποιοτική δραστήρια ζωή "παράγει" σεροτονίνη που απλά φτιάχνει την διάθεση. Ένα κατιτί ίσως αλλά όχι ως πρόληψη της κατάθλιψης. Γενικότερα δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να προλάβει την κατάθλιψη εκτός εάν αφήνει παλιές συναισθηματικές και μη δυσκολίες να τον φθείρουν ψυχικά σε μεγάλο βαθμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Και ξαναλέω ότι η διατροφή ΔΕΝ μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Η κατάθλιψη επέρχεται αλλιώς σύμπτωμα της κατάθλιψης ναι μπορεί είναι οι διατροφικές διαταραχές. Αλλά σε καμία περίπτωση αιτία της κατάθλιψης ΔΕΝ είναι η διατροφή.
Όσον αφορά την ζάχαρη που λέτε, για την ζάχαρη δεν ξέρω, εμένα συνήθως με πιάνει μανία να καταναλώνω πολλά γλυκά ή οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη συνήθως όταν δεν νιώθω καλά ψυχολογικά ή είμαι κουρασμένη και μετά τονώνομαι. Οπότε η κατανάλωσή της με βοηθάει. Όταν πέφτει ο γλυκαντικός δείχτης ότι έχω χάλια διάθεση αλλά δεν σημαίνει ότι συνεπάγεται και κατάθλιψη.
Όπως και η υπερβολική κατανάλωση πχ αλατιού ή κρέατος κάνει κακό στην υγεία έτσι κάνει και η υπερκατανάλωση ζάχαρης. Γενικότερα δεν συμφωνώ σε καμία περίπτωση ότι η κατάθλιψη δημιουργείται από την διατροφή,αλλά θα συμφωνήσω με την Σύλβια ότι έλλειψη διάθεσης, η ατονία πχ κλπ οφείλεται σε κακή διατροφή ή σε έλλειψη ύπνου. Μην συγχέουμε μία κακή διάθεση με την κατάθλιψη και κατά προέκταση με την διατροφή !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dreamer_SW
Διάσημο μέλος
Σε καμία περίπτωση όμως δεν νομίζω η διατροφή να προκαλεί κατάθλιψη. Η κατάθλιψη ότι επηρεάζει τις διατροφικές συνήθειες ναι. Σίγουρα πολλά τρόφιμα ή μάλλον συστατικά, πώς να το πω πιο σωστά δεν ξέρω, επηρεάζουν την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου όπως η ζάχαρη πχ που τονώνει τον οργανισμό και προκαλεί θετική διάθεση και λειτουργεί ως ηλεκτρολύτης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.