Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
01-05-21
11:43
It was long last Christmas evening
The snow was on the ground
At his home in North Carolina
The murderer, he was found
His name was Charlie Lawson
And he had a loving wife
But they never knew what caused him
To take his family's life
They say he killed his wife at first
While the little one did cry
Please papa won't you spare us
How it is so hard to die
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
14-09-20
15:07
Να σταματησω τη σαπιλα του <<<<εντεχνου>>>
Ναι, είπε τρεις μπούρδες κι ο Μαικιους για να το παίξει αντι-ψαγμενος και μας φταίει το έντεχνο. Μάπες και τραγουδάρες, αντίστοιχα, υπάρχουν σ' όλα τα είδη μουσικής.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
14-09-20
00:46
Εσύ εκεί - Μάνος Ξυδούς
Μυρωδιά Καλοκαιριού - προτιμώ την εκτέλεση της Ελεάνας Ζεγκίνογλου.
@Fast τι θέλεις μωρέ
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο βαρύς χειμώνας
και το κλίμα ακατάλληλο
Εσύ εκεί κι εγώ στου κοσμου το υπόγειο να σε γυρεύω
σε μια ψεύτικη υδρόγειο
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τα μεγάφωνα να τραγουδάω
της αγάπης τα παράπονα
Εσύ εκεί κι εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου
να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
και το κλίμα ακατάλληλο
Εσύ εκεί κι εγώ στου κοσμου το υπόγειο να σε γυρεύω
σε μια ψεύτικη υδρόγειο
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τα μεγάφωνα να τραγουδάω
της αγάπης τα παράπονα
Εσύ εκεί κι εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου
να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο
Εσύ εκεί εσύ εκεί
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Μυρωδιά Καλοκαιριού - προτιμώ την εκτέλεση της Ελεάνας Ζεγκίνογλου.
Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στα ρηχά κούφιες χαρές.
Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ’ τον τρελό νοτιά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.
Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις…
θα είσαι δεμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.
Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.
Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές.
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στα ρηχά κούφιες χαρές.
Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ’ τον τρελό νοτιά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.
Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις…
θα είσαι δεμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.
Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.
Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ’ τις ακτές.
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες
@Fast τι θέλεις μωρέ
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
13-09-20
00:56
Τώρα που με κάνατε να πάρω χαμπάρι αυτό το θρεντ, ανοίξατε τον ασκό του Αιόλου.
Θα παραθέτω όλους τους στίχους του τραγουδιού και αν τυχόν έχω κάποιο αγαπημένο μέρος, θα το βάζω σε bold.
Ξεκινάω με ένα τραγούδι το οποίο μπορεί να με κάνει να φανώ γραφική αλλά το θεωρώ πραγματικό αριστούργημα από κάθε άποψη. Δεν είναι άλλο απ το...
Λίγο έως πολύ κλαψιάρικο για μερικούς ίσως, αλλά εμένα με συγκινεί κάθε φορά που το ακούω, καθώς μου φέρνει στο μυαλό την εικόνα μιας γυναίκας που αυτός ο κόσμος είναι υπερβολικά πολύς για εκείνη, που ο εύθραυστος χαρακτήρας της και η αδυναμία της να εξωτερικεύσει αυτά που αισθάνεται δεν της επιτρέπουν να ζήσει στην "έγχρωμη πλευρά της ζωής" αλλά την απομακρύνουν και την κάνουν να καταπιέζει όσα θέλει να ζήσει, όσα θέλει να πει. Τις νύχτες, λοιπόν, που μένει μόνη της με τις σκέψεις της, αισθάνεται όλο αυτό το μπέρδεμα, το οποίο περνάει από διάφορα στάδια φτάνοντας, εν τέλει, στη συνειδητοποίηση, όπως φαίνεται και στους στίχους...
Συνεχίζω με κάτι πιο ανάλαφρο αλλά πολύ αληθινό...
Ουσιαστικά αυτό το τραγούδι είναι μια παρηγοριά γιατί μας εξηγεί ότι πολλές φορές τα παίρνουμε όλα προσωπικά και πληγωνόμαστε χωρίς λόγο, αφού στην πραγματικότητα απλώς βιαστήκαμε να δώσουμε αξία σε ανθρώπους που δεν έπρεπε, δημιουργήσαμε λανθασμένες προσδοκίες και κοινώς ψειρίζουμε τη μαϊμού. Τα συναισθήματα μεταβάλλονται, οι άνθρωποι πάνε κι έρχονται και μερικές φορές το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για μια κατάσταση είναι να δώσεις μια μούντζα και να προχωρήσεις τη ζωή σου.
Θα παραθέτω όλους τους στίχους του τραγουδιού και αν τυχόν έχω κάποιο αγαπημένο μέρος, θα το βάζω σε bold.
Ξεκινάω με ένα τραγούδι το οποίο μπορεί να με κάνει να φανώ γραφική αλλά το θεωρώ πραγματικό αριστούργημα από κάθε άποψη. Δεν είναι άλλο απ το...
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο
βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το έλα
τώρα δε θα' χα τη φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο η τρέλα
αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα
Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ
Τιποτα σημαντικό
Ζω μονάχα εν λευκώ
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοι μου φίλοι
Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό, τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα
Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς να' ανέβεις
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
τους λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να' ναι σαν κι εμένα
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ
γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο
βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το έλα
τώρα δε θα' χα τη φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο η τρέλα
αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα
Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ
Τιποτα σημαντικό
Ζω μονάχα εν λευκώ
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοι μου φίλοι
Το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό, τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα
Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς να' ανέβεις
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
τους λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να' ναι σαν κι εμένα
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ
Λίγο έως πολύ κλαψιάρικο για μερικούς ίσως, αλλά εμένα με συγκινεί κάθε φορά που το ακούω, καθώς μου φέρνει στο μυαλό την εικόνα μιας γυναίκας που αυτός ο κόσμος είναι υπερβολικά πολύς για εκείνη, που ο εύθραυστος χαρακτήρας της και η αδυναμία της να εξωτερικεύσει αυτά που αισθάνεται δεν της επιτρέπουν να ζήσει στην "έγχρωμη πλευρά της ζωής" αλλά την απομακρύνουν και την κάνουν να καταπιέζει όσα θέλει να ζήσει, όσα θέλει να πει. Τις νύχτες, λοιπόν, που μένει μόνη της με τις σκέψεις της, αισθάνεται όλο αυτό το μπέρδεμα, το οποίο περνάει από διάφορα στάδια φτάνοντας, εν τέλει, στη συνειδητοποίηση, όπως φαίνεται και στους στίχους...
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Συνεχίζω με κάτι πιο ανάλαφρο αλλά πολύ αληθινό...
Ψάχνεις να βρεις τι είναι η αγάπη
μέσα σε πρόσωπα ασήμαντα μικρά
που σου γεμίζουν λίγο το άδειο σου κρεβάτι
και ύστερα χάνονται μακριά.
Ψάχνεις να βρεις πού έκανες το λάθος
και όλα οδήγησαν σε μια καταστροφή.
Δώσε στην τύχη σου μια μούντζα και άντε κάφ' το,
άσε το αύριο στο μπορεί.
Μπορεί να πόνεσε πολύ και να γυρίσει.
Μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση.
Μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει.
Μπορεί και εσένανε να σε ξαν' αγαπήσει.
Σε ταξιδεύει την κρατάς σε ένα σου δάκρυ
Είναι πικρές οι ώρες κρύο το κορμί
Μα όποιος δεν χάσει στα χαρτιά και στην αγάπη,
δεν έχει μάθει την ζωή.
Μπορεί να πόνεσε πολύ και να γυρίσει.
Μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση.
Μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει.
Μπορεί και εσένανε να σε ξαν' αγαπήσει.
μέσα σε πρόσωπα ασήμαντα μικρά
που σου γεμίζουν λίγο το άδειο σου κρεβάτι
και ύστερα χάνονται μακριά.
Ψάχνεις να βρεις πού έκανες το λάθος
και όλα οδήγησαν σε μια καταστροφή.
Δώσε στην τύχη σου μια μούντζα και άντε κάφ' το,
άσε το αύριο στο μπορεί.
Μπορεί να πόνεσε πολύ και να γυρίσει.
Μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση.
Μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει.
Μπορεί και εσένανε να σε ξαν' αγαπήσει.
Σε ταξιδεύει την κρατάς σε ένα σου δάκρυ
Είναι πικρές οι ώρες κρύο το κορμί
Μα όποιος δεν χάσει στα χαρτιά και στην αγάπη,
δεν έχει μάθει την ζωή.
Μπορεί να πόνεσε πολύ και να γυρίσει.
Μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια δύση.
Μπορεί να γούσταρε να έχει αμαρτήσει.
Μπορεί και εσένανε να σε ξαν' αγαπήσει.
Ουσιαστικά αυτό το τραγούδι είναι μια παρηγοριά γιατί μας εξηγεί ότι πολλές φορές τα παίρνουμε όλα προσωπικά και πληγωνόμαστε χωρίς λόγο, αφού στην πραγματικότητα απλώς βιαστήκαμε να δώσουμε αξία σε ανθρώπους που δεν έπρεπε, δημιουργήσαμε λανθασμένες προσδοκίες και κοινώς ψειρίζουμε τη μαϊμού. Τα συναισθήματα μεταβάλλονται, οι άνθρωποι πάνε κι έρχονται και μερικές φορές το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για μια κατάσταση είναι να δώσεις μια μούντζα και να προχωρήσεις τη ζωή σου.